„Kiedy Pan miał unieść Eliasza wśród wichru do nieba, Eliasz wyruszył z Elizeuszem z Gilgal”. 2 Królewska 2:1     Wyjście Eliasza z Elizeuszem z Gilgal wyobraża to samo, co drugie wyjście wszystkich dziewic na spotkanie Oblubieńca. Wszystkie dziewice z przypowieści, mądre i głupie, zostały obudzone ze snu na punkcie czasu okrzykiem o północy. Wyszły na to spotkanie z pełnym przekonaniem, że tym razem nie doznają zawodu. To drugie wyjście zostało zilustrowane również przez wspólną podróż Eliasza i Elizeusza z Gilgal do Jordanu.       Treść zapisana w Objawieniu pod siódmą pieczęcią sugerowała fakt, że Pan objawi Kościołowi datę końca jego drogi. Wskazuje na to wizja dziesiątego rozdziału księgi Objawienia (10:5-7). Ukazany w niej chwalebny Anioł, nasz Pan, nie tylko podaje termin brzmienia siódmej trąby i rozpoczęcia walki Armageddonu, ale również zaświadcza ten termin uroczystą przysięgą. Chodzi tu o datę uwielbienia Malutkiego Stadka i początek Ucisku Wielkiego.   Gdzie to wszystko miało się wypełnić?   Wspomniana wizja wiele mówi, w jakim czasie i w jakiej części świata Boska opatrzność ukształtowała warunki polityczne końca Wieku Ewangelii. Anioł we wspomnianej wizji, z otwartą książeczką w ręku, stanął na morzu i na ziemi. Wszyscy, którzy pojmują symbolikę Biblii rozumieją, że ziemia przedstawia konserwatywną, religijną społeczność świata, natomiast morze – masy burzliwe, rewolucyjne, bezwyznaniowe. Tacy powinni też ...czytaj dalej