GRZECH ANIOŁÓW

 

Oto uwagi w komentarzu do 1 Moj. 6:2:

Synowie Boży ... Zmaterializowani aniołowie. Niektórzy z aniołów, którym dozwolony został nadzór nad ludzkością przed potopem. Dozwolono im na to, aby mogli się przekonać, co są w stanie uczynić dla podźwignięcia ludzkości, lub raczej aby im zamanifestować, że prowadząca do upadku tendencja grzechu jest niemożliwa do odwrócenia, z wyjątkiem sposobu, który Bóg zaplanował.

Widząc córki ludzkie ... Juda wyraźnie pokazuje naturę grzechu tych aniołów, gdy mówi: "Aniołów, którzy nie zachowali pierwszego stanu swego (...) Jako Sodoma i Gomora (...) gdy tymże sposobem jako i one zwszetecznialy i udały się za cudzym ciałem" (wersety 6 i 7). Uwiodło ich głównie zło panujące wśród ludzi. Prawdopodobnie stało się tak w wyniku nakłaniania ich przez Szatana, który w ten sposób zamierzał przechytrzyć Wszechmogący i wytworzyć rasę, która by żyła wiecznie.

Brali je sobie za żony ... Z naruszeniem warunków w jakich zostali postawieni przez Boga; najwidoczniej bez zasięgania czyjejkolwiek rady. Nigdzie w Piśmie Świętym nie jest powiedziane, że małżeństwo mężczyzny i kobiety nie podoba się Bogu.

 

* * *


 

* * *






* * *



* * *

 

 

* * *

 

"Nie udawajcie się do czarowników, ani do wieszczków, ani od nich rady szukajcie, abyście się od nich nie splugawili; Jam Pan, Bóg wasz” (3 Mojż. 19:31).

Powyższe zarządzenie Boże obowiązywało każdego Izraelitę będącego pod Zakonem. Zakaz ten zabraniał korzystania z usług czarowników i wieszczków, którzy pozorowali porozumiewanie się z umarłymi, a w istocie byli "mediami" (pośrednikami) między upadłymi, kłamliwymi duchami a ludźmi (Izaj. 3:19,20).

Po śmierci proroka Samuela, król Saul kazał wytępić wieszczków i czarownice. Zagrożenie najazdem Filistynów sprawiło jednak, że sprzeniewierzył się temu zgodnemu z Zakonem stanowisku. Kazał szukać niewiasty wywołującej duchy. Wieszczkę znalazł w Endor i poprosił ją, aby mu wywołała Samuela. Chciał bowiem zasięgnąć u proroka rady wobec niepewnej przyszłości (1 Sam. 28: 3,7).

Saul miał zaszczyt zostać na trwałe pierwszym królem z Pańskiego wyboru (1 Sam. 10:1), jednak dwukrotne nieposłuszeństwo spowodowało jego odrzucenie. Na jego miejsce został namaszczony młody Dawid (1 Sam. 13:13,14; 15:28). Od tej pory duch Pański odstąpił od Saula, a trwożył go duch zły (1 Sam. 16:14). Była to depresja duchowa, która doprowadziła króla do złych czynów i do upadku.

Gdy przed swoją ostateczną klęską spytał o swój los szatańskiego medium, wieszczka ukazała mu rzekomego Samuela. W rzeczywistości nie był to Samuel, tylko duch kłamliwy – duch zły (1 Król. 22:22), przedstawiciel legionów upadłych aniołów sprzed potopu. Bóg uwięził tych aniołów w atmosferze ziemi na czas sądu dnia wielkiego (1 Piot. 3:19,20; 2 Piot. 2:4; Judy 6).

 

 

Ich głównym zadaniem jest wprowadzanie ludzi w błąd i popieranie pierwotnego kłamstwa Szatana, że dusza ludzka jest nieśmiertelna, zatem człowiek żyje po śmierci i na dowód tego może się ukazywać (1 Mojż. 3:4,5).

 

* * *
 

 

"Tedy rzekł do niej: Co za osoba jego? I rzekła: Mąż stary wyszedł, a ten odziany płaszczem. I poznał Saul, że to był Samuel i schyliwszy się twarzą ku ziemi, pokłonił mu się" (1 Sam. 28:14).

 

* * *



* * *

 

Rzekomy Samuel, wywołany przez medium z Endor przepowiedział Saulowi: "Jutro ty i synowie twoi ze mną będziecie; obóz też izraelski poda Pan w ręce Filistynów".

Dobrze poinformowane demony daleko lepiej od Saula znały siłę i pozycje armii filistyńskiej, jak również słabość i pozycje wojsk Saula. Widziały również jego paniczny strach i wewnętrzna rozterkę, która kazała mu szukać wiadomości u wróżki.
Każdy obeznany ze sposobami walki w owych czasach wiedziałby, że:

(1) bitwa jednodniowa zakończy kwestię

(2) śmierć króla i jego drużyny będzie jedynym logicznym rezultatem w starciu z tak potężnym wrogiem.

Duch pomylił się jednak. Dwóch synów Saula uszło z klęski z życiem i żyło jeszcze przez długi czas. Poza tym, uczeni biblijni utrzymują, że walka i śmierć Saula miały miejsce dopiero po kilku dniach od wizyty u wróżki. Broszura "Co Pismo Święte mówi o spirytyzmie", str. 22

 

* * *

 

Oto komentarz do 1 Sam. 28:15:

Samuel rzekł ... Sposób, styl i sentymenty zmarłego proroka zostały przyjęte, aby tym lepiej zwieść.
Te "kłamliwe duchy" zawsze starają się podrobić fizjonomię, zwyczaje i usposobienie umarłego.

Nie dajesz mi spokoju ... Odpowiada żydowskiemu wierzeniu, że kiedy ktoś umarł, utracił on świadomość i w szeolu, czyli grobie, oczekuje na zmartwychwstanie.

Wzbudzając mnie ... Z grobu – w górę, a nie z nieba – w dół.

 

* * *

 

* * *



* * *



* * *
 

 

Czemu sąd ostateczny tak Szatana trwoży?

Czyli mu niewiadomy dotąd wyrok Boży?
Czyli on żałuje świata, który się ma złamać?

Żałuje – bo bez świata gdzież on będzie kłamać?
                                                       Adam Mickiewicz

 

ZE MNĄ BĘDZIESZ W RAJU

 

"A jeden z onych złoczyńców, którzy z Nim wisieli, urągał Mu, mówiąc: Jeśliżeś ty jest Chrystus, ratujże siebie i nas. A odpowiadając drugi, gromił go, mówiąc: I ty się Boga nie boisz, chociażeż jest w tymże skazaniu? A myć zaiste sprawiedliwie; (bo godną zapłatę za uczynki nasze bierzemy), ale Ten nic złego nie uczynił. I rzekł do Jezusa: Panie! pomnij na mnie, gdy przyjdziesz do królestwa twego. A Jezus mu rzekł: Zaprawdę powiadam tobie dziś, ze mną będziesz w raju" (Łuk. 23:39-43).

Przy czytaniu powyższych słów naszego Pana zauważamy w ostatnim zdaniu przecinek postawiony w innym miejscu niż został on umieszczony we wszystkich przekładach Pisma Świętego. Ma to bardzo ważne znaczenie, ponieważ właściwe postawienie przecinka zmienia całkowicie sens wypowiedzi Jezusa,

Interpunkcja nie jest rzeczą natchnioną – została wprowadzona kilkaset lat temu, dla jaśniejszego przedstawienia myśli. W tym wypadku jednak osiągnięto całkowicie przeciwny rezultat.

Myśl właściwą, zgodną z innymi wypowiedziami i naukami Jezusa można wyrazie następująco:

W tym znamiennym dniu, gdy Pan jako prawowity Król Izraelski składający w ofierze swoje życie za Adama i jego rodzaj został zignorowany i odrzucony – zapewnia On żałującego i współczującego Mu przestępcę, że gdy przyjdzie czas Jego Królestwa, to ten skazaniec będzie wraz z innymi korzystał z błogosławieństw raju.

Tym przyszłym rajem będzie udoskonalona ziemia, oczyszczona z przestępców i oddana na wieczność doskonałej ludzkości. Tak postanowił Bóg od założenia świata, czyli od stworzenia raju i osadzenia w nim człowieka (1 Moj. 1:28; 2:8,15; Mat. 18:11; 25:34).

 

"Zaprawdę powiadam tobie, dziś ze mną będziesz w raju"
 

 

Postawienie przecinka tak jak wyżej zmienia całkowicie sens zdania. Osiągnięta w ten sposób myśl popiera stare kłamstwo Szatana: "żadnym sposobem śmiercią nie pomrzecie". Nasz Pan, w dniu swojej śmierci, nie znalazł się ani w niebie ani w raju, lecz w stanie niebytu, z którego "Bóg [Go] wzbudził dnia trzeciego" (Dz.Ap.10:40). Nie mógł zatem obiecać, że w tym właśnie dniu jeden z przestępców znajdzie się z Nim w raju. Przestępca ten nadal śpi w prochu ziemi, aż zostanie wzbudzony, gdy przyjdzie na to właściwy czas (Jan 5:28,29; 1 Kor.15:21-23). Patrz Tom VI, str. 829-833.

 

* * *



* * *
 

* * *

 

Myśl ukryta w powyższym zestawieniu jest jasna. Ogród rozkoszy był przeznaczony dla doskonałego i posłusznego Bogu człowieka. Z chwilą wejścia grzechu na świat, człowiek stał się niegodnym tego miejsca i został z niego usunięty (1 Mój. 3:22-24). Raj ten z czasem uległ likwidacji.

Gdy oblicze ziemi będzie oczyszczone ze wszelkiego zła oraz czyniących zło, wówczas ziemia znów stanie się miejscem rozkoszy i wiecznego życia dla ludzi sprawiedliwych,

Przypowieść o owcach i kozłach przedstawia tę rzecz dobitnie. Gdy Jezus Chrystus, jako Król, przeprowadzi sąd na ziemi (w czasie wielkiego odrodzenia i restytucji), wytraci niepoprawnych a nagrodzi żywotem wiecznym sprawiedliwych, wtedy cała ziemia stanie się rajem przepowiedzianym od założenia świata. W raju tym, każdemu człowiekowi zostanie przywrócona poprzednia godność króla panującego nad całą ziemią (1 Moj. 1:28; Mat. 19:28; Dz.Ap. 3-20-23).

 

* * *

 

* * *

 

Dobry łotr będzie z Panem w czasie odrodzenia, lecz Pan będzie Pasterzem – Królem, a on Jego owcą. Jakże prawdziwym był napis umieszczony na krzyżu nad głową naszego Pana (Mat. 27:37; 25:34).

"Me wątpimy jednakowoż, że życzliwe słowa wyrzeczone w tej ciemnej godzinie do cierpiącego Zbawiciela nie będą pozbawione specjalnej i stosownej nagrody, tak jak kubek wody czy inne małe przysługi uczynione dla tych, których ten król nie wstydzi się nazywać swymi braćmi (Mat.10:42)". F 832

 

* * *

 

 

"Pismo Święte przedstawia nam myśl, że stan Raju został odkupiony dla człowieka przez naszego Pana Jezusa śmierć, i że w następstwie tego, część Jego chwalebnej pracy restytucyjnej będzie miała za zadanie przywrócić Raj – "to, co było zginęło" – zakupioną własność (Mat.18:11; Efez.1:14; Obj. 2:7)" F 832

Wtedy, gdy nasz Pan wypowiedział słowa "zaprawdę powiadam tobie dziś, to owe dziś miało wielkie znaczenie dla ludzkości, a w tym i dla łotra. W tym bowiem doniosłym dniu Pan składał Okup w ręce Ojca na rzecz ludzkości (Łuk. 23:46; Mat. 20:28). Pan potraktował łotra jakoowcę, która dzięki odkupieniu będzie miała zapewniony udział w przyszłym odrodzeniu – Raju.

 

 

 

* * *


PLAGA TRĄDU
 

 

Od najdawniejszych czasów, do chwili obecnej, trąd jest jedną z najstraszniejszych chorób. Powoduje rozległe zniekształcenia ciała, niszczy jego tkanki i ostatecznie prowadzi do śmierci.

Chorobie tej poświęcone są aż dwa długie rozdziały w prawie Mojżeszowym, gdzie trąd jest określony jako zaraza lub plaga, Wszyscy zarażeni tą chorobą byli wykluczani ze społeczności ludzi zdrowych.

W obrazowym przedstawieniu Pisma Świętego trąd symbolizuje grzech – straszliwą w skutkach plagę gnębiącą ludzkość.

Nieszczęśliwcy dotknięci trądem przychodzili do naszego Pana a On ich uzdrawiał swoim Słowem. Poucza to nas, że jedynie Jego ofiara, którą odkupił Adama, a w nim cały rodzaj ludzki, może uwolnić od zarazj grzechu i jego skutków.

 

 

 

Podobnie, jak do Aarona i jego synów przychodzili po ratunek trędowaci, tak w Tysiącleciu restytucji ludzkość będzie udawać się do Chrystusa i Kościoła, aby im pomogli w zwalczaniu choroby grzechu. Uleczenie z grzechu będzie miało swoją podstawę w uznaniu Okupu złożonego przez naszego Zbawiciela. W czynnościach oczyszczenia z trądu, prawo Boże przewidywało dwa wróble (ptaki). Jeden z nich był zabijany nad wodą żywą (źródlaną). Płyn przygotowany z wody i krwi zabitego wróbla, wraz z domieszką drzewa cedrowego (żywot wieczny), jedwabiu karmazynowego (krew – symbol życia), oraz aromatycznego hizopu (oczyszczenie – Psalm 51:9) – służył do siedmiokrotnego (zupełność) pokropienia oczyszczonego z trądu. Wróbel żywy zanurzony we krwi wróbla zabitego był wypuszczany na wolność (3 Moj. 14:1-7). Uwolniony wróbel przedstawia grzesznika oczyszczonego dzięki ofierze Odkupiciela. Równoważna cena (gr. antilutron) jest tu dobrze zilustrowana: wróbel za wróbla, człowiek za człowieka (Jezus za Adama, a w nim za jego potomstwo). Przepis Zakonu na straszną zarazę trądu pochodził od Boga, co oznacza, że Bóg zaplanował okup z ofiary swego Jednorodzonego Syna, gdyż "Bóg jest Miłością" (1 Jan 4:8-10).

 

"Bo ponieważ przez Anioły mówione słowo było pewne, a każde przestępstwo i nieposłuszeństwo wzięło sprawiedliwą zapłatę pomsty..." (Żyd. 2:2).

"Lecz śmierć królowała od Adama aż do Mojżesza i nad tymi, którzy nie grzeszyli, na podobieństwo przestępstwa Adamowego, który jest wzorem onego, który miał przyjść (Rzym. 5:14)".

"Bo jako przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało grzesznymi: tak przez posłuszeństwo jednego człowieka wiele się ich stało sprawiedliwymi" (Rzym. 5:19).

 

* * *


* * *
 

* * *

* * *



* * *
 

 

Wszyscy z rodu Adamowego umierają w rezultacie jego nieposłuszeństwa. Nie zdołał on zatrzymać dla siebie daru Bożego, wiecznego żywota, nie mógł też przekazać takiego rodzaju, czyli stopnia żywota swoim dzieciom. Sześć tysięcy lat płaczu i śmierci było dla świata okropną lekcją o wielkiej grzeszności grzechu, lecz dzięki niech będą Bogu, że ten czas wzdychania bolejącego stworzenia jest na ukończeniu, a nowa dyspensacja będzie wnet wprowadzona. Ten, który dał samego siebie na okup za Adama i całe jego potomstwo, które straciło życie w nim - Ten wielki Odkupiciel wkrótce zaprowadzi sprawiedliwe rządy na ziemi i zapoczątkuje erę błogosławieństwa, ów Złoty Wiek, za którym wszystko stworzenie oczekuje i tęskni, bądź świadomie, bądź też nieświadomie. W czasie tysiącletniej obecności Pana ludzkość otrzyma sposobność poznania i przyjęcia Boskiego miłosierdzia w Chrystusie – nie aby stać się Jego oblubienicą, bo klasa ta będzie już wtedy uzupełniona, lecz otrzymają sposobność wejścia do społeczności z Chrystusem jako Jego dzieci; otrzymają Jego życie, będąc spłodzonymi do przywróconego życia – do restytucji wszystkiego, co zostało stracone w pierwszym Adamie, a przywrócone w drugim Adamie. "Straż" 1935-107

 

DRZEWO ŻYWOTA

 

Teksty Pisma Świętego ujęte w podanych poniżej zestawieniach mówią o drzewie żywota, które da życie ludzkości pod warunkami Nowego Przymierza. Tym drzewem żywota jest przede wszystkim zasługa poświęconego życia Pana Jezusa, jest to równoważna cena (gr. antilutron) złożona za grzech Adama w ręce Ojca (Łuk. 23:46). Dzięki tej Ofierze ludzkóśc będzie pojednana z Bogiem i otrzyma doskonałe życie,

Pismo Święte poucza, że naśladowcy Jezusa – Kościół, otrzymają również swój dział w przyszłym chwalebnym dziele restytucji. Z tego punktu widzenia, drzewem żywota jest Jezus i Maluczkie Stadko czyli kompletny Chrystus, Głowa i Ciało. Liczba owoców z drzew żywota, dających każdego miesiąca owoc dwanaścioraki, w czasie 1.000 lat wynosić będzie 144.000. Potwierdza to myśl uczestnictwa Kościoła w dziele obdarzania ludzkości życiem. Zaszczytna ta usługa będzie spełnieniem obiecanej nagrody za ostateczne zwycięstwo (Obj. 2:7). Patrz komentarz w opracowaniu pt. "Księga Objawienia", str. 14.

 

* * *



* * *



* * *

 

                    WESTCHNIENIE

Dusza ma wzdycha do tej błogiej chwili
Gdzie niebo ziemi swe szczęście przychyli
Gdzie złość i nędza znikną z całej ziemi
A chwile nasze będą szczęśliwymi
                                             W Królestwie Pana.

 

Gdy Chrystus w chwale zasiądzie na tronie
A ludzkość cała miłością zapłonie
Ku swemu Zbawcy, Odkupicielowi
Hołd ziemia odda swemu Królowi
                                             W szczęściu skąpana

 

Wówczas, o Boże, nie będzie skrzywdzonych
Ani cierpiących ani wywyższonych
Mocarzy złego, bo w sprawiedliwości
Jednaką łaskę udzieli ludzkości
                                             Baranek Boży.

 

Już brat na brata nie podniesie ręki
Nie będzie wojny ani krwawej męki
Nawet śmierć zniknie z okręgu ziemskiego
Bo panowanie Królestwa Bożego
                                             Kres jej położy.

 

I znowu ziemia na raj się przemieni
Zakwitnie cudnie i w blasku promieni
Bijących z nieba przygarnie swe dzieci
Aby je karmić przez dziesięć stuleci
                                             W doskonałości.

 

A miłosierdzie Boskie nieskończone
Wezwawszy świętych za wtórą zasłonę
Otworzy groby wszystkich zmarłych ludzi
I wszystkich znowu do życia obudzi
                                             W sprawiedliwości.