Blask chwały obecnego po raz drugi Chrystusa

 

Od ponad stu lat dokonuje się w świecie nadzwyczajne przyspieszenie cywilizacyjne. Jedynie Pismo Święte wiarygodnie wyjaśnia jego przyczyny. Według chronologii biblijnej w roku 1874 ludzkość weszła w siódmy tysiąc lat od upadku w grzech pierwszej pary ludzkiej. Biblia uczy, że siódmy dzień tygodnia miał być dniem odpoczynku i że "jeden dzień u Boga jest jak tysiąc lat". Wynika z tego, że siódme tysiąclecie od wejścia grzechu na świat jest właśnie zapowiadanym przez proroctwa Biblii tysiącletnim "dniem sabatowym" – czasem "naprawienia wszystkich rzeczy". Grzech odebrał człowiekowi jego stan odpoczynku i harmonii z Bogiem, natomiast zbawcza ofiara Jego Syna, Jezusa Chrystusa, jest podstawą pojednania ludzkości ze Stwórcą – gwarancją zapewnienia jej rzeczywistego "sabatu" w przywróconym na ziemi raju.

Szybkie i niezwykłe zmiany postrzegane wokoło są więc niczym innym jak przygotowaniami do założenia Królestwa Bożego na ziemi. Wszyscy ludzie, łącznie z tymi miliardami, które wnet wstaną z grobu, będą potrzebowały pokarmu, mieszkań i standardów życiowych na miarę ich doskonałego, mającego trwać wiecznie, człowieczeństwa. Odpowiednio wcześniej Bóg skruszył supremację papiestwa – ostoję ciemnoty i zabobonu, a Pismo Święte, do którego kler strzegł zazdrośnie dostępu, dał do powszechnego czytania. Już kilka lat po tym, gdy Napoleon uwięził papieża (1799), świat zaczął zalewać istny "deszcz" tanich Biblii drukowanych przez Towarzystwa Biblijne (1803 – Brytyjskie, 1804 – Norweskie, 1805 – Berlińskie, 1808 – Filadelfijskie, 1817 – Amerykańskie...). Odkąd ta "pochodnia wolności" zaczęła przyświecać bez przeszkód zaczął się rewolucyjny postęp we wszystkich dziedzinach życia. Lawinowe odkrycia w nauce, technice, medycynie i gospodarce już teraz zapewniły ludziom, nawet bardzo biednym, wygody, o jakich kiedyś nawet nie śnili. W dziedzinie społecznej rozpoczął się wstępny proces wyzwolenia, który ostatecznie, pod rządami Chrystusa wyprowadzi ludzkość na "wolność chwały dzieci Bożych" (Rzym. 8:21).

Ze względu na rangę, szczególnie ważny był postęp w dociekaniach biblijnych. Bóg błogosławił umysłom oddanych prawdzie ludzi i doprowadził ich do zrozumienia celu, sposobu i czasu drugiego przyjścia Chrystusa. Cały Boski Plan Zbawienia zajaśniał w całej pełni. Między innymi, potężny snop światła skierowany został na całą ohydę systemu papieskiego, czyli biblijnego Antychrysta. Antychryst jest najpotężniejszym bastionem szatańskiej władzy, a tym samym największą przeszkodą do założenia Królestwa Bożego na ziemi. Rozdział osiemnasty Apokalipsy opisuje ostateczne zdemaskowanie tego systemu i okoliczności jego unicestwienia. 

"(1) A potem widziałem drugiego Anioła zstępującego z nieba, mającego moc wielką, i oświeciła się ziemia od chwały jego. (2) I zawołał potężnie głosem wielkim, mówiąc: Upadł, upadł Babilon on wielki, i stał się siedliskiem demonów, i mieszkaniem wszelkiego ducha nieczystego, i mieszkaniem wszelkiego ptactwa nieczystego i przemierzłego. (3) Iż z win zapalczywości wszeteczeństwa jego piły wszystkie narody, a królowie ziemi wszeteczeństwo z nim płodzili, i kupcy ziemscy wzbogacili się na wielkim jego przepychu. (4) I słyszałem inny głos z nieba mówiący: Wyjdźcie z niego, ludu mój! abyście nie byli uczestnikami grzechów jego, a iżbyście nie wzięli z plag jego, (5) albowiem dosięgły grzechy jego aż do nieba, i wspomniał Bóg na nieprawości jego. (6) Oddajcież mu, jako i on oddawał wam, a w dwójnasób oddajcie mu według uczynków jego; w kubku, który wam nalewał, nalejcie mu w dwójnasób. (7) Jako się wiele chlubił i rozkoszował, tak mu wiele dajcie mąk i smutku; bo mówi w sercu swoim: Siedzę jako królowa, a nie jestem wdową, i smutku nie ujrzę.

1. Anioł zstępujący z nieba ... W ten symboliczny sposób wizja Apokalipsy ilustruje stopniowe ale coraz potężniejsze angażowanie się niewidzialnego Władcy, Jezusa Chrystusa w sprawy ziemi. Celem tego zaangażowania jest przywrócenie człowiekowi utraconego raju, czyli założenie Królestwa Bożego.

 

Oto potwierdzenie liczbowania biblijnego:

 

 

 

 

2. Babilon wielki ... Nie chodzi o literalne miasto Babilon, lecz miasto symboliczne. R5478:1; D22

Systemy zarówno papiestwa jak i protestantyzmu. R5092:2

Słowo "Babilon" oznacza "zamieszanie" i używane jest w odniesieniu do mieszania rzeczy Bożych i ludzkich. R5730:1, 5564:6

Pierwotnie "Babilon" oznaczał "Bramę Bożą". Lecz następnie słowo to zaczęło oznaczać zamieszanie, mieszaninę. R5092:3

Określenie Babilon zdaje się oznaczać koncentrację różnych błędów w odstępczych systemach kościelnych, uosobionych w Objawieniu jako matka i córki. R5478:1; NS11:6

Skoro matka została nazwana "Babilonem", więc córki – podobnie jak ich matka – również noszą nazwisko rodzinne. R5092:1

Rzekomy kościół Chrystusa poślubiony rządom światowym Bóg nazywa Babilonem. R5730:2

Jezus rzadko strofował lud za to, iż Go nie przyjął, lecz wielokrotnie obciążał odpowiedzialnością za to "ślepych przewodników", którzy sami do królestwa nie wchodzą, ani nie dozwalają uczynić tego ludowi. C168

Upadł, upadł ... Odpadł od Boskiej łaski. NS44:2; R4842:3

Z jego wywyższonej pozycji zwierzchnictwa i poważania u świata, do pozycji hańby i lekceważenia. R45:6

Upadek ten nie będzie natychmiastowy. Gdy już rozpocznie się, stopniowo nabierze rozpędu, aż doprowadzi do roztrzaskania się w kawałki. R45:6

Babilon przez długi czas fałszywie przedstawiał prawdę i prawdziwy Kościół, który w dużym stopniu przebywał w nim i w systemach córek, lecz wyrok o jego odrzuceniu zachowany został aż do czasu "żniwa". R1577:6

Nie mówi to o zewnętrznym upadku "chrześcijaństwa", lecz o tym, że nominalne "chrześcijaństwo" odpadło od Bożej łaski. Tak jak odpadnięcie naturalnego judaizmu od Bożej łaski nie oznaczało w tamtym momencie upadku tego systemu religijno-politycznego. R2553:1

Kiedy władze świeckie odmówią jakiegokolwiek dalszego wspierania kościoła, Babilon upadnie. Upadek Babilonu i "rozdzielenie się tego wielkiego miasta" jest jednym i tym samym. HG90:3

O ile tylko nieliczni zdają sobie obecnie sprawę z odpadnięcia Babilonu od stanu łaski, o tyle nikt nie będzie nieświadomy jego upadku, kiedy on przyjdzie. R2553:2

Kościół babiloński posiada zewnętrzne ciało, czyli formę religii, ale nie ma wewnętrznego ducha żywotnej pobożności; w konsekwencji kościół babiloński jest duchowo martwy. R174:2*

Wyrażenie to wskazuje, że w pewnym okresie Babilon nie był odpadły od łaski Bożej. Pomimo swego mieszanego charakteru nie został on całkowicie odrzucony od łaski Bożej, aż do czasu oddzielania podczas żniwa. C156

Stał się siedliskiem demonów ... Zaiste, nie można było wynaleźć lepszego środka od tego, jakim stał się system babiloński, by zwieść lub bardziej gnębić rodzaj ludzki. "Korzystano z każdej słabości i zwyrodnienia upadłych ludzi, pobudzano każdą niską namiętność i do niej się udawano, a zadośćuczynienie tym namiętnościom było nagrodzone. Tym sposobem złoczyńcy byli przynęcani i werbowani, stawali się bogatymi, zaś ci, którzy byli z klasy ludzi szlachetniejszych, byli przyciągani innymi sposobami tj. przez zewnętrzną i obłudną pobożność, zapieranie samych siebie, okazywanie miłości w pędzeniu życia klasztornego itp., lecz ono służyło tylko do odprowadzenia ich z prawdziwej drogi cnoty. Ludzie światowi i lekkomyślni znaleźli obfite zadowolenie i przyjemność w paradach, procesjach i wystawnych ceremoniach; handlarze zaś i rycerze w misjach i krucjatach, rozpustnicy i złoczyńcy w odpustach i indulgencjach, zaś okrutni bigoci rozkoszowali się ciemiężeniu swych przeciwników". B-395

4. I usłyszałem ... Pan wciąż pamięta o Jego prawdziwych świętych w Babilonie. R4200:2

Głos ... Głos Teraźniejszej Prawdy – prezentacji nauk Pisma Świętego, z jego czasami i chwilami. R5478:6

Wyjdźcie z niego, ludu mój! ... Od świtu Pańskiej obecności lud Boży wychodził śpiesznie z różnych sekt religijnych Chrześcijaństwa, mobilizowany bliską perspektywą roku 1914, w którym oczekiwano upadku Babilonu w ucisku wielkim. Wprawdzie w oznaczonym czasie wybuchła wielka wojna, nazwana pierwszą wojną światową, nie był to jednak jeszcze ucisk wielki. Spodziewania okazały się przedwczesne. Wojna się skończyła, Babilon nadal istniał, więc potrzeba opuszczania tego systemu wciąż pozostawała aktualna.

Dwufazowa ucieczka Lota z Sodomy, obraz równoległy do wyjścia z Babilonu, dobrze wyjaśnia zaistniałą sytuację. Wyjście Lota z Sodomy o świcie (1 Moj. 19:15) odpowiada wydarzeniom lat 1874-1914 wśród ruchu badaczy Biblii. Mimo że Lot z rodziną znaleźli się już za miastem, okazało się, że nie są jeszcze bezpieczni. Zagrożenie ze strony Sodomy wciąż było duże, skoro jeden z Aniołów ponaglił ich do dalszej ucieczki.

Podobnie, po ostatnim rozczarowaniu w roku 1954, lud Boży zaczęła ogarniać duchowa stagnacja. Znalazł się on w niebezpieczeństwie zwolnienia tempa i oglądania się do tyłu, jak to uczyniła żona Lota (figura na Wielkie Grono; Łuk. 17:32-37). Gdy wpływ Sodomy (Babilonu) zaczął doganiać współczesnych uciekinierów, Pan posłał "jednego z Aniołów" (1967), który udzielił im duchowej zachęty. Wezwanie naszego Pana "Wyjdźcie z niego, ludu mój!", nie przestało być zatem aktualne. Obecnie nie dotyczy ono w takim stopniu jak kiedyś wezwania do opuszczenia głównego Babilonu, kościoła Rzymsko-katolickiego, co raczej opuszczenia związków religijnych, które w dużym stopniu opanował duch babiloński.

Oto wezwanie (1967) do dalszej ucieczki:

Czasy i chwile Planu Bożego, które obecnie stały się zrozumiałe pokazują, że żyjemy teraz w przepowiedzianym czasie, kiedy te systemy błędu miały być odrzucone. Jest to głos Boży wzywający: "Wyjdźcie z niego". R5478:3

Przyszliśmy do punktu zwrotnego, jesteśmy teraz w czasie rozdzielania. Pan już nie mówi: "Pozwólcie obydwom róść razem aż do żniwa" (Mat. 13:30), lecz: "Wyjdźcie z niego, mój ludu". NS24:1

Jeżeli pozostajesz, musisz poddać się jego okowom. Twoja obecność wiąże twój wpływ z jego systemami. Nie ośmielisz się głosić całej rady Bożej, żeby nie potępiała ich i nie wzywała ciebie, abyś wyszedł spomiędzy nich. R457:5

Poczucie niepokoju i niepewności, jeśli nie jest się związanym łańcuchami jakiejś sekty, spowodowane jest fałszywym pojęciem, pierwotnie głoszonym przez papiestwo, że członkostwo w ziemskiej organizacji ma zasadnicze znaczenie dla osiągnięcia życia wiecznego. C186

Zamiast jednoczenia się w klikach, towarzystwach i związkach wyznaniowych, wiązani coraz to mocniej, aby nie doszło do rozpadu, każdy indywidualny chrześcijanin musi stać wolny od wszelkiego przymierza ludzkiego, żeby mógł najpełniej złączyć się z Chrystusem. R1969:1

Miłośnicy Prawdy będą pociągnięci i przyciągnięci do prawdy jak do magnesu, gdy zaś inni proporcjonalnie przyciągnięci nie będą. I w ten sposób rozłam będzie coraz to większy. NS44:3

Wzywając ich w ten sposób do opuszczenia Babilonu, wzywa On ich również do wejścia w inne miejsce, czyli stan – "Idź, mój ludu, wejdź do swoich komnat i zamknij drzwi za sobą! Skryj się na małą chwilę, aż gniew przeminie" (Izaj. 26:20). R1788:2

Ludu mój ... Dziesięć tysięcy z Psalmu 91:7, Wielkie Grono, będzie uczestnikami z Babilonem w jego grzechach, i będzie miało udział w jego wielkim upadku. R4926:4

Niektórzy z Wielkiego Grona muszą ujrzeć całkowitą katastrofę Wielkiego Babilonu i otrzymać pewną miarę jego plag. C364

Kiedy to wołanie ma miejsce, Wielkie Grono nie wyjdzie. Dopiero wtedy, gdy Babilon rozpadnie się w kawałki, zostanie ono uwolnione od jego łańcuchów i wpływów. R275:6

Wielu nie uwolni się od kajdan błędu wcześniej, aż upadek Babilonu otworzy ich oczy na prawdziwe położenie. R2135:3

Abyście nie byli uczestnikami jego grzechów ... Szczególnie [grzechu] odrzucenia Jego prawdy. R457:5

I nie ponieśli ... Duża liczba, nawet spośród ludu Pańskiego, dzielić będzie z Babilonem ucisk tamtej godziny. CR166:1

Kiedy Mistrz mówił: "Czuwajcie, abyście byli godni ujść tego wszystkiego, co się dziać ma", włączało to cierpienia siedmiu plag ostatecznych. R1573:4

Prawdziwy Kościół, "pszenica", będzie wszystek oddzielony od "kąkolu", zanim jeszcze "kąkol" związany będzie w snopki, gotowy do spalenia w "ogniu" (ucisku) tego dnia pomsty. R2538:1

Żadnej z jego plag ... Figura kozła wypuszczalnego wyobraża posłanie na puszczę izolacji i prześladowania Wielkiego Grona, które po poświęceniu było niechętne wyjść dobrowolnie "poza obóz". R4016:4
 

 

Zniszczenie Kościoła Rzymsko-katolickiego
po jego wielkim wyniesieniu w naszych czasach

 

(8) Przetoż w jeden dzień przyjdą plagi jego, śmierć i smutek i głód, i ogniem będzie spalony: bo mocny jest Pan Bóg, który go osądzi. (9) I będą go płakać, i narzekać nad nim będą królowie ziemi, którzy z nim wszeteczeństwo płodzili i rozkoszowali, gdy ujrzą dym zapalenia jego, (10) z daleka stojąc dla bojaźni męki jego, i mówiąc: Biada, biada, miasto ono wielkie Babilon, miasto ono mocne, iż w jedną godzinę przyszedł sąd twój! (11) Do tego i kupcy ziemscy płakać będą i narzekać nad nim, przeto, iż towaru ich żaden więcej kupować nie będzie, (12) Towaru złota i srebra, i kamienia drogiego, i pereł, i lnu cienkiego, i purpury, i jedwabiu, i szkarłatu, i wszelkiego drzewa tyinowego, i wszelkiego naczynia słoniowego, i wszelkiego naczynia z drzewa najkosztowniejszego, i z miedzi, i z żelaza, i z marmuru, (13) i cynamonu, i kadzenia, i maści, i kadzidła, i wina, i oliwy, i mąki czystej, i pszenicy, i bydła, i owiec, i koni, i wozów, i niewolników, i dusz ludzkich. (14) I owoce pożądliwości duszy twojej odeszły od ciebie, i wszystkie rzeczy tłuste i świetne odeszły od ciebie, a tych rzeczy już więcej nie znajdziesz. (15) Kupcy tych rzeczy, zbogaciwszy się tym, z daleka stać będą dla bojaźni męki jego, płacząc i narzekając,
(16) a mówiąc: Biada, biada, miasto ono wielkie, które było obleczone w bisior, i w purpurę, i w szkarłat, i uzłocone złotem, i kamieniem drogim i perłami; gdyż w jednej godzinie zginęło tak wielkie bogactwo. (17) I wszelki sternik, i wszystko mnóstwo ludu, które jest na okręcie, i żeglarze, i którzykolwiek na morzu pożytku szukają, z daleka stanęli, (18) I zawołali, widząc dym zapalenia jego, mówiąc: Któreż miasto było podobne temu miastu wielkiemu? (19) A sypali proch na głowy swoje i wołali, płacząc i smucąc się i mówiąc: Biada, biada, miasto ono wielkie, w którym wzbogacili się wszyscy, którzy mieli okręty na morzu z dostatków jego, iż jednej godziny spustoszało! (20) Rozraduj się nad niem niebo, i święci Apostołowie i prorocy; bo się pomścił krzywdy waszej Bóg nad nim. (21) I podniósł jeden Anioł mocny kamień, jakoby młyński wielki, i wrzucił go w morze, mówiąc: Takim pędem wrzucony będzie Babilon, miasto ono wielkie, i już więcej nie będzie znaleziony. (22) I głos cytrystów, i śpiewaków, i piszczków, i trębaczy więcej w tobie słyszany nie będzie, i żaden rzemieślnik wszelkiego rzemiosła nie znajdzie się więcej w tobie, i grzmot młyna nie będzie więcej słyszany w tobie; (23) i światłość świecy nie będzie się więcej świeciła w tobie, i głos oblubieńca i oblubienicy nie będzie więcej słyszany w tobie; iż kupcy twoi byli wielcy panowie ziemscy, iż czarami twoimi byli zwiedzieni wszystkie narody. (24) I w nim znalazła się krew proroków i świętych, i wszystkich, którzy są pobici na ziemi.

8. W jeden dzień ... Nagle. D39

W proroczej rachubie dzień liczy się jako rok. R2553:2

9. A królowie ziemi będą nad nim płakać – Babilon upadnie przed upadkiem królestw, ponieważ czytamy, że królowie ziemi stać będą z daleka i widzieć będą upadek Babilonu i dym jego pogorzeliska. Q626:4 [KPiO/616]

Patrząc na dym ... To oznacza, że oni [królowie] nie pośpieszą mu z pomocą. Poznają, że masy ludu obróciły się przeciwko chrześcijaństwu. Q627:T

10. W jednej godzinie ... Nagle. CR165:3

11. Kupcy ... Symbol kleru. R603:4*

Nikt nie kupuje ... Z powodu ogólnej apatii i obojętności jego członków oraz spadku uczestnictwa w nabożeństwach. R602:1*

14. Nigdy ich nie znajdą ... Dostojne i bombastyczne tytuły, jak wielebny i doktor teologii zginą jako takie wraz z upadkiem Babilonu, i jako takie nigdy już nie będą przywrócone, czyli nie zaistnieją znowu. R1951:4

15. Staną w oddali ... Wystrzegając się wyraźnie zbyt bliskich związków z nim. Diii

16. Biada, biada ... Będą wielce lamentowali nad jego zniszczeniem, uświadamiając sobie, że zapowiada ono ich własne. Diii

Zniweczone zostało ... Poszło w zapomnienie, na zniszczenie. R1896:4

21. Silny Anioł podniósł ... Tym Aniołem jest ostatnie posłannictwo prawdy, które zapowiedziało wyniesienie i upadek Babilonu Wielkiego. Przed upadkiem starożytnego Babilonu podobną misję ogłoszenia wyroków Bożych spełnił Jeremiasz przez swego sługę Serajasza (Jer. 51:61-64).

Ponieważ w Polsce, kraju wyjątkowo oddanym papiestwu, miało miejsce najwyższe wyniesienie Kościoła Rzymsko-katolickiego, Babilonu, więc również w tym kraju należy oczekiwać ostatecznego i całkowitego zniszczenia tego systemu. Najwidoczniej, uczucie zawodu i oszukania wytworzy tutaj największą furię i energię niszczenia.

Podniesiony w tym celu, żeby jego upadek był większy. R5993:6

Obecny wzrost jego wpływów jest tylko podnoszeniem wielkiego kamienia młyńskiego, aby jego upadek uczynić tym bardziej gwałtownym. R1002:2

Kamień ... Zarówno literalny, jak i mistyczny Babilon został porównany do kamienia rzuconego do wody. R45:1

Rzucił go w morze ... Niespokojne morze niesfornych ludzi. D111

Wkrótce po upadku Babilonu, wielki pożar ogarnie cały świat. Q627:T

Tak ... Z wszystkimi jego chełpliwymi władzami świeckimi i kościelnymi, z całym przywdzianym dostojeństwem, bogactwem, tytułami, wpływami, zaszczytami i całą jego próżną chwałą. D111

Z rozmachem ... Dobitnie jest też stwierdzone, że zniszczenie Babilonu będzie nagłe, gwałtowne i doszczętne. D37; iii

Zostanie zrzucony ... Zachodzi pewna różnica pomiędzy upadkiem Babilonu w znaczeniu sądowym, czyli jego odrzuceniem przez Pana, a faktycznym upadkiem, kiedy on spada jak kamień młyński. Q381:1

Po trzy i pół letnim wyniesieniu w czasie końca, od wiosny 1981 roku, Babilon zaczął spadać jak kamień młyński do morza anarchii. Proces ten rozpoczął się upadkiem podpory papiestwa w tym czasie – świeckich władz Babilonu, socjalizmu. Kolejnym etapem, w czasie nasilającej się wciąż anarchii, będzie zniszczenie Babilonu kościelnego.

"Tak zatopiony będzie Babilon, a nie powstanie więcej z tego złego, które ja nań przywiodę, choć ustawać będą (i będzie wytracony)" (Jer. 51:64).

Głos oblubieńca ... Pan Jezus. Q720:4

Bóg nie użyje więcej Babilonu jako przewodu do udzielania Jego najlepszych błogosławieństw. R3884:2

Końcowe światło Prawdy nie mogło być udzielone w żadnej społeczności religijnej, która jako taka uległa w jakimś stopniu duchowi Babilonu.