OSTATECZNY KONIEC ANTYCHRYSTA WIDZIANY W 1889 ROKU     Prześledziliśmy historię papiestwa aż do obecnych czasów, do Dnia Pańskiego – do czasu obecności Immanuela. Człowiek Grzechu rozwijał się, dokonał swojego straszliwego dzieła, został uderzony mieczem ducha – Słowem Bożym. Bez względu na to, jak silne są jego pragnienia aby prześladować świętych, duch ust Chrystusowych uczynił go bezsilnym, aby czynić to nadal otwarcie i powszechnie. Pytamy teraz: co dalej nastąpi ? Co mówi Apostoł odnośnie końca Antychrysta? W 2 Tes. 2:8-12 apostoł Paweł pisze o Antychryście następująco: "którego Pan zabije duchem ust swoich i zniesie objawieniem przyjścia swego [gr. te epifaneia tes parousias]". Światło Prawdy spenetruje każdą kwestię. Wykazanie dobra i zła doprowadzi do wielkiej walki pomiędzy tymi dwiema zasadami, i pomiędzy ludzkimi propagatorami każdej z nich, sprowadzając czas wielkiego ucisku i gniewu. W walce tej zło i fałsz upadną, a dobro i prawda zatryumfują. Wśród różnego zła, które ma być obecnie ostatecznie i całkowicie zniszczone, jest Antychryst, z którym niemal każde zło, w teorii i praktyce, jest bardziej lub mniej bezpośrednio związane. To właśnie ten blask, to światło słoneczne obecności Pańskiej, doprowadzi do "dnia ucisku", skutkiem którego i w czasie którego, Antychryst wraz z wszystkimi innymi złymi systemami zostanie zniszczony. "Obecności [gr. parousia] jego [Chrystusa] towarzyszyć będzie ...czytaj dalej

INKWIZYCJA CZYLI "ŚWIĘTE OFICJUM"   "Zaszczyt" wynalezienia piekielnej inkwizycji przypisuje się Dominikowi, przywódcy krucjaty ogłoszonej przez papieża Urbana VIII w 1643 roku, chociaż Benedykt, zapalony zwolennik uhonorowania świętego Dominika tytułem pierwszego Wielkiego Inkwizytora, ma pewne wątpliwości co do tego, czy sama idea pojawiła się najpierw w umyśle papieża Innocentego, czy też świętego Dominika. Po raz pierwszy inkwizycja została ustanowiona przez papieża Innocentego III w roku 1204. Św. Dominik był potworem, pozbawionym wszelkich odruchów współczucia, który zdawał się znajdować główną rozkosz w scenach tortur i cierpienia. Podczas krucjaty przeciwko albigensom, z krzyżem w dłoni prowadził i zachęcał świętych wojowników do czynów śmierci i zniszczenia. Inkwizycja, czyli Święte Oficjum, po różnych zmianach struktury i nazwy, nazywa się obecnie Kongregacją Nauki i Wiary, czuwającą nad czystością doktryny katolickiej, a jej prefektem w latach 1981–2005 był kardynał Joseph Ratzinger, późniejszy papież. W czasach Dominika inkwizycja nie miała jeszcze legalnego trybunału, a narzędzi tortur nie doprowadzono jeszcze do takiej doskonałości, jaką osiągnęły później. Niemniej jednak i bez takiej maszynerii Dominik wynalazł obfitość sposobów torturowania ludzi: wykręcanie stawów, wydzieranie nerwów, rozdzieranie kończyn ofiar i palenie na stosie tych, których przekonania pozostawały niezachwiane i którzy nie chcieli wyrzec się swojej wolności i wiary.     Z upoważnienia papieża Innocentego, aby karać konfiskatą majątku, wygnaniem ...czytaj dalej

MIAŁ WALCZYĆ ZE ŚWIĘTYMI NAJWYŻSZEGO, POKONAĆ ICH I "ZETRZEĆ" Daniel 7:21, 25     Czy fałszywe królestwo papieskie rzeczywiście miało władzę nad prawdziwie poświęconymi dziećmi Bożymi i pokonywało ich? Czy "starło ich" podczas długiego okresu ucisku czy też kruszenia, jak sugeruje tekst hebrajski? Nasza odpowiedź brzmi: tak. Używano wszelkich środków, jakie można było wymyślić, aby zdławić ducha prawdziwego chrześcijaństwa (Jan 8:36; Gal. 5:1; 2 Kor. 3:17), a zamiast niego wprowadzić ducha, doktryny i formuły Antychrysta. Na początku nie było to otwarte atakowanie wiernych, lecz raczej powolny, uporczywy, kruszący ucisk, skierowany szczególnie przeciwko opozycyjnym nauczycielom, wyczerpujący cierpliwość i wiarę wielu. To uporczywe gnębienie i uciskanie można jasno zobaczyć na przykładzie instytucji konfesjonału, w którym Antychryst nie tylko dowiadywał się o każdej krytyce i każdym słowie sprzeciwu wobec tego systemu, wypowiedzianych przed spowiednikiem, ale pod groźbą przyszłych kar wymuszał on na spowiadającym się wyznanie i pokutę za jego własne odmienne myśli i czyny. Zostało to również wkrótce poparte przez władze świeckie przyjęciem reguły, że każdy protest przeciwko kościołowi będzie odbierany jako zdrada władzy cywilnej, skoro autorytet papieski ją podtrzymuje. W pierwszym przypływie wyniesienia papiestwa ludzie jako całość byli tylko nominalnymi członkami kościoła albo też poganami. Od wszystkich, którzy wyznawali Chrystusa, oczekiwano podporządkowania się zwyczajom i przepisom stopniowo ...czytaj dalej

JEGO GŁOWA I USTA ORAZ WIELKIE WYNIOSŁE SŁOWA   Papież (każdy z kolejnych papieży) jest głową fałszywego kościoła, który jest jego ciałem, podobnie jak Chrystus Jezus jest głową prawdziwego Kościoła, który jest Jego ciałem. Ponieważ głowa reprezentuje ciało, a jego usta przemawiają w imieniu ciała, znajdujemy, jak należało tego oczekiwać, tę cechę Antychrysta w widoczny sposób ukazaną w Piśmie Świętym. W proroctwie Daniela 7:8,11 i 25 i Obj. 13:5,6, szczególna uwaga zwrócona jest na usta Antychrysta, jako wiodącą charakterystykę. O rogu, który tam występuje, Daniel mówi, że miał "oczy podobne oczom ludzkim". Symbolizuje to inteligencję i dalekowzroczną politykę. Tenże "róg" miał różnić się od wszystkich innych władz; miał być mądrzejszy i bardziej przebiegły niż pozostałe imperia, które usiłowały rządzić światem. Jego władza miała być oparta nie tyle na fizycznej sile, co raczej na zdolności ust (wypowiedzi), kierowanej przez jego oczy (wiedzę). Nikt zatem, kto jest zaznajomiony z historią papiestwa, nie zaprzeczy, że obrazowe określenia użyte dla zilustrowania tej władzy i metod, są uderzająco trafne.     "I dane jej są usta, mówiące wielkie rzeczy. (...) I otworzyła usta swoje ku bluźnierstwu przeciwko Bogu, aby bluźniła imię jego i przybytek jego, i tych, którzy mieszkają na niebie". "A słowa przeciw Najwyższemu mówić będzie" (Obj .13:5,6; Dan. ...czytaj dalej

POGAŃSKI RZYM – PRZESZKODĄ W ZDOBYCIU WŁADZY   Apostoł Paweł przepowiedział, że owa zasada nieprawości miała przez jakiś czas działać potajemnie, gdy na jej drodze będą stały pewne przeciwne czynniki. Dopiero po usunięciu przeszkody miała ona uzyskać swobodę działania i przyczyniać się do szybkiego rozwoju Antychrysta. Mówi on: "Tylko że ten, który teraz przeszkadza, przeszkadzać będzie, ażby był z pośrodku odjęty" (2 Tes. 2:7). Co historia odnotowała, jako wypełnienie tej przepowiedni? Z zapisów historii wynika, że rozwój Antychrysta był powstrzymywany przez to, że miejsce, do którego on aspirował, było już zajęte przez kogoś innego. Cesarstwo Rzymskie nie tylko podbiło świat i nadało mu politykę i prawa, lecz doceniając rolę religijnych przesądów jako najsilniejszych łańcuchów do trzymania ludzi w karbach i sprawowania nad nimi kontroli, przyjęło system wywodzący się z Babilonu, z czasów jego największej potęgi jako władcy świata. Przyjęta została zasada, że cesarz powinien być uważany za kierownika i władcę zarówno w sprawach religijnych jak i świeckich. W uzasadnieniu takiego roszczenia twierdzono, że cesarz jest półbogiem, w pewnym sensie pochodzącym od ich pogańskich bóstw. Jako taki był czczony, a jego posągi adorowano. Jako taki był on też tytułowany Pontifex Maximus, to jest najwyższy kapłan, czyli największy władca religijny. To jest ten właśnie ...czytaj dalej

CZŁOWIEK GRZECHU – ANTYCHRYST   "Niech was nikt nie zwodzi żadnym sposobem; albowiem nie przyjdzie on dzień, ażby pierwej przyszło odstąpienie i byłby objawiony człowiek on grzechu, on syn zatracenia" (2 Tes. 2:3). Apostoł Paweł napisał w jednym z listów, że został pochwycony do "trzeciego nieba", czyli widział w wizji okoliczności wprowadzenia dnia Pańskiego, trzeciego świata, po pierwszym świecie, do potopu i drugim świecie, teraźniejszym świecie złym, który się już kończy. Dniem Pańskim jest przepowiedziane tysiąclecie rządów Chrystusa, które przeznaczone jest na przeprowadzenie dzieła restytucji ludzkości. Ten dzień ma swój świt i wstępną fazę przygotowawczą, obejmującą stopniowe obalanie królestw tego świata, oraz fazę zasadniczą, podczas której książę tego świata, Szatan, będzie związany, aby dzieło przywracania ludziom pokoju, szczęścia i życia wiecznego na ziemi mogło postępować bez przeszkód (Obj. 20:1-3).     Ustalenie prawidłowej chronologii historii świata wykazało, że rok 1874 od upadku w grzech pierwszych rodziców stanowi początek siódmego tysiąclecia. Prorocze światło tzw. "czasów i chwil" dowiodło, a wydarzenia to potwierdziły, że od tego czasu rozpoczął się świt dnia Pańskiego, niewidzialna druga obecność Jezusa Chrystusa. Z kolei ostatnia orientacja chronologiczna, bazująca na wcześniejszych ustaleniach, wykazała, że od roku 1980/81 obecność Pańska weszła już w fazę epifanii, ucisk wielki, anarchię, która bezpośrednio poprzedza założenie Królestwa Bożego na ...czytaj dalej