Każdy człowiek, który wierzy w Boga i uznaje Pismo Święte za Jego list do mieszkańców ziemi, respektuje słowa apostoła Pawła, że "Całe Pismo natchnione jest przez Boga..." (2 Tym. 3:16). Prorocze wypowiedzi Pana Jezusa i Jego Apostołów były natchnione. W natchnieniu, choć mechanicznie, świadczyli prorocy Starego Testamentu, gdy zapowiadali przyszłe wydarzenia, często ze ścisłym czasem ich wypełnienia. Wszystkie te prorocze zapowiedzi miały powiadamiać ludzi, świadomie lub po omacku szukających Boga, że nie tylko istnieje Jego miłosierny plan zbawienia całej ludzkości, ale również, że ten plan jest konsekwentnie realizowany.   Prorok Daniel ze zgrozą wschłuchiwał się w głos z nieba, jakich utrapień ludzkość doświadczy zanim Starodawny pośle jej na ratunek swego Syna (Dan. 7:1-14). Ze względu na czułe zainteresowanie proroka ludzką niedolą, za jego szczególne zainteresowanie czasem wybawienia, nazwał go Pan Bóg "mężem wielce umiłowanym". Obdarzył go przywilejem zarejestrowania wielu proroczych opisów dotyczących dziejów świata oraz licznych informacji chronologicznych. Chociaż Daniel pragnął wiedzieć coś więcej na ich temat, to jednak Pan Bóg kazał mu świadectwo zapisać i "zapieczętować" dla potomnych. Miały być bowiem zrozumiane we właściwym czasie.   Ten wierny Bogu prorok przekazał czytelnikom Biblii natchnione proroctwa czasowe dotyczące "70 tygodni łaski", okresów 2300, 1260, 1290, 1335 dni itd. Pan Bóg miał bez wątpienia konkretny ...czytaj dalej

(uwaga: wykresy i komentarze w kolorze niebieskim – współczesne)   Pytanie (rok 1914):   Drogi Bracie Russell, gdy się zdarzy, że w tym roku miesiąc październik przyjdzie i odejdzie, a ty nadal pozostaniesz w ciele, to czy nie uważasz, że będzie to znakiem, że Pan nie zaliczył ciebie do klasy Wysokiego Powołania?   Odpowiedź:   Myślę że nie. Odnośnie października 1914 roku, drodzy przyjaciele, nasze zrozumienie jest takie, na jakie nas było stać w naszym osądzie – osądzie świadectw Pisma Świętego – jak należy odczytywać chronologię, którą Biblia dostarcza. Jak to umieliśmy najlepiej zrozumieć, rok 1914, miesiąc październik, wyznacza koniec Czasów Pogan.   Teraz nie wiemy, czy tak będzie, ponieważ jest różnica między wiarą a wiedzą. Obecnie pojmujemy dany przedmiot tylko częściowo, mniej lub bardziej wyraźnie; niektórzy posiadają bardziej akuratne pojęcie, inni mniej. Lecz Pan Bóg zamierzył, aby w teraźniejszym czasie Jego lud postępował nie widzeniem, ale wiarą. Taka jest Jego intencja. Dlatego też w niektórych kwestiach nie dał nam kategorycznych dowodów, abyśmy nie szli widzeniem. Na przykład, powiedział nam o "koronie żywota" dla nas odłożonej, lecz nigdy jej nie widzieliście, chyba że oczyma wiary, a jednak to jest właśnie rzecz, po którą biegniecie, zużywając wasze życie. Gdybyście nie mieli pełnej wiary w koronę żywota, nie poświęcalibyście teraźniejszego życia ...czytaj dalej

  Historia Samsona - komentarz   Uwolnienie narodu izraelskiego spod jarzma Filistynów przez mocarza Bożego – Samsona, ma głębszą, obrazową wymowę. Ilustruje ono Boże sposoby wyzwolenia uciskanych narodów spod upokarzającej zależności i wyzysku przez klasy panujące. Proces ten dokonuje się podczas drugiej niewidzialnej obecności Chrystusa i stanowi wstęp do ostatecznego wyzwolenia ludzkości z "niewoli skażenia na wolność chwały dzieci Bożych". Wolność ta przyniesie wszystkim ludziom dobrej woli sprawiedliwość, pokój, szczęście i życie wieczne. Pan Bóg, stwarzając człowieka, uczynił go królem ziemi, panem niższego stworzenia. Skutkiem upadku człowieka w grzech, jego władze moralne, fizyczne i umysłowe zaczęły ulegać upośledzeniu. W rezultacie, bardziej bystra i bezwzględna mniejszość zdołała podporządkować sobie mniej zaradną większość. Wytworzyły się klasy panujące, które dogadzając swemu samolubstwu gnębiły biedaków przez całe sześć tysięcy lat. Bóg ingerował sporadycznie w ich despotyczne rządy, na ile wymagały tego Jego dalekosiężne plany i ochrona ludu wybranego, ale ogólnie dozwolił w mądrym celu na taki stan bezprawia. Bez głębokiego odczucia różnorakich skutków grzechu ludzkość nie utrwaliłaby w sobie zamiłowania do sprawiedliwości i posłuszeństwa Bogu w przyszłym, niedalekim już czasie "naprawienia wszystkich rzeczy" (Dzieje Ap. 3:21).         Zanim nastał czas wyzwolenia, Bóg złamał supremację papiestwa, odebrał mu Biblię ukrytą przed oczyma ludu w martwym języku łaciny i dał ją do ...czytaj dalej

Przysięga Anioła   Proroków Najwyższego Boga spotykał wielki zaszczyt, ponieważ mieli przywilej ogłaszać Jego wyrocznie. Przywilej ten kosztował ich nieraz bardzo drogo, a zdarzało się wręcz, że ponosili za swoją wierność okrutną śmierć. O czym prorocy mówili? Duch Chrystusowy, który był w prorokach Starożytności przepowiadał cierpienia mające przyjść na Chrystusa oraz późniejsze rzeczy chwalebne (2 Piot. 1:11). Swoje proroctwa dotyczące przyszłości wypowiadali mechanicznie. Z tego, co mówili rozumieli bardzo mało, albo wcale. Później, w myśl powyższych przepowiedni nastał wiek Ewangelii – czas cierpień naszego Pana i Jego naśladowców. W ogólnym sensie wszyscy oni byli prorokami, ponieważ głosili światu o Planie Bożym zawartym w Piśmie Świętym. Jednak największym prorokiem Nowego Testamentu był sam Pan Jezus Chrystus. Jako jednorodzony Syn Boży, otrzymywał On od Ojca bezpośrednie objawienia przyszłości. Wiek Ewangelii, czyli wiek wyboru Kościoła, rozpoczął się i zakończył proroczymi misjami naszego Pana. Obie trwały po trzy i pół roku. Obie też zakończyły się podobnym pozornym fiaskiem. W symbolice biblijnej liczba 3,5 (złamana siódemka) jest symbolem cierpienia. Pierwsza misja Pana Jezusa trwała od jesieni 29 roku do wiosny 33 roku. Na jej zakończenie Pan poniósł haniebną śmierć na krzyżu. Faryzeusze i kapłani triumfowali, cały naród był zdezorientowany, a nawet najbliźsi uczniowie poczuli się zawiedzeni w swoich ...czytaj dalej

Z wszystkich podanych przykładów widać, że pielgrzymka Kościoła niebawem się zakończy. Oczekiwana data, rok 1980 (1981), jest przed nami. Jest oczywiste, iż Pan powiadamia swój Kościół o ostatnich wydarzeniach, które przyjdą na świat. Kościół ma przygotować się, aby mógł godnie "stanąć przed Synem Człowieczym" (Łuk. 21:34-36). Dzisiejsza sytuacja podobna jest do sytuacji, w jakiej znajdowali się Izraelici przed wejściem do Ziemi Obiecanej. Przykład 137A     "Dosyć tego krążenia wokoło tej góry, zwróćcie się na północ" 5 Moj. 2:3     Powyższe polecenie Boże dane było Mojżeszowi pod koniec czterdziestoletniej tułaczki Izraelitów po puszczy. Słowa te wielce ożywiły lud wybrany, ponieważ zbliżył się czas ich wejścia do ziemi obiecanej im przez Boga. Cała ich podróż, od wyjścia z Egiptu aż do przystanku na polach Moabskich, ostatniego postoju przed wkroczeniem do ziemi Chananejskiej, przedstawia ziemską pielgrzymkę Kościoła kończącą się wejściem do niebieskiego Chanaanu. Oto wartość liczbowa pierwszych liter wszystkich miejscowości, od Ramses do pól Moabu, według ich nazw podanych w hebrajskim języku Starego Testamentu w 4 Moj. 33:5-49:       Liczba "3596" przedstawia ilość lat, od wyjścia Izraelitów z Egiptu (rok 1615 p.n.e.) do końca ziemskiej pielgrzymki Kościoła (rok 1981 n.e. – wiosna).     1615  +  1981  =  3596   Przykład 137A     "Zwróćcie się na północ"   "Słowa te powiedział Bóg do Mojżesza wtedy, gdy generacja, która wyszła z Egiptu, wymarła. Skończyła ...czytaj dalej

Przykład 122     Powyższe słowa składają się na treść głosu, który wyda Wielkie Grono, a następnie cała ludzkość, po sądzie nad Babilonem (wiersze 1-5; KPiO, str. 683). Do liczbowania użyty został tekst grecki według Nestlego. Dalsze słowa, "a bisior ten to cnoty świętych", nie należą do treści głosu. Diaglott traktuje je, jako uwagę nawiasową. Podobnie jest w angielskim przekładzie R.S.V. (Revised Standard Version) oraz w Biblii Tysiąclecia. Liczba "1948" przedstawia ilość lat, liczonych od wiosny 33 roku (32,25), w ciągu których Kościół przygotowuje się na Wesele Barankowe (1980,25).     32,25  +  1948  =  1980,25   Przykład 123 Jedna z ksiąg Pisma Świętego nosi tytuł "Pieśń Nad Pieśniami". Treścią tej całej księgi jest miłość Oblubieńca do Oblubienicy. Oto wartość liczbowa pierwszego wiersza, rozpoczynającego treść tej "Księgi Miłości":       "Barankowy to śpiew... "     Przykład 124     Przykład 125 Pełna znaczenia jest wartość liczbowa słów:       Liczba "2948" określa ilość lat, od zmartwychwstania Pańskiego na wiosnę 33 roku (32,25) do połączenia się Kościoła z Panem na wiosnę 1981 roku (1980,25) plus 1000. Jeśli w naszym obliczeniu rok 33 będziemy uważać jako pierwszy, to rachunek wypadnie następująco:     32  +  2948  =  1980  +  1000   Przykład 126 "Sędzią w dawnych czasach był ten, kto egzekwował sprawiedliwość i uwalniał uciemiężonych. (...) Więc choć świat znajdował się długo pod władzą i uciskiem przeciwnika, Szatana, to jednak wkrótce Ten, który ...czytaj dalej

Okoliczności wyniesienia i zniszczenia Antychrysta   Już za życia Apostołów, w pierwszych zborach chrześcijańskich pojawiły się tendencje do wywyższania się, zabiegania o względy drugich i ambicje panowania nad dziedzictwem Pańskim. Apostołowie przeciwdziałali tym tendencjom, ale po ich śmierci odstępstwo od pierwotnych zasad Jezusa zaczęło się na coraz szerszą skalę. Tylko niewielu uczniów Chrystusa zdecydowanych było czekać wiernie na Jego drugie przyjście. Większość postanowiła wykorzystać siłę idei chrześcijańskiej do zdobycia bogactwa, władzy i wpływów. Władcy cesarstwa rzymskiego przyjęli nową religię w miejsce pogaństwa, a prześladowanych dotąd chrześcijan zaprosili do swoich pałaców. Zwykli bracia Chrystusa, niepomni Jego przestrogi by nikogo nie nazywać ojcem (Mat. 23:9), zaczęli się szybko przeobrażać w ojców, wielebnych, przewielebnych i najwielebniejszych. Sprzyjał temu nieznany wcześniej stopniowy podział społeczności zborów chrześcijańskich na kler i laików. Tzw. ojcowie kościoła położyli teoretyczne podwaliny pod budowę "państwa Bożego" na ziemi, odsuwając w cień nauczanie Pisma Świętego o przyszłym panowaniu Chrystusa z Kościołem. Państwo to miało polegać na ścisłej współpracy kleru z królami ziemi, przy czym zakładano z góry, że chwała kościoła musi być tak wspaniała, jak blask słońca, a dostojeństwo królów, jedynie jak blask księżyca.       Przy użyciu fałszywych pretensji, intryg i przekupstwa cel został wkrótce osiągnięty. Okolicznością, która wielce ułatwiła zadanie, było przeniesienie stolicy cesarstwa ...czytaj dalej

Ruch badaczy Biblii w USA (1874-1916) był od początku ruchem proroczym. Opierając się ściśle na świadectwach Pisma Świętego, figurach Zakonu, proroctwach i wskazówkach czasowych obwieszczał przed światem wspaniałą epokę podniesienia rodzaju ludzkiego z upadku nazwaną "czasem naprawienia wszystkich rzeczy" (Dz. Ap. 3:19-21). Miłościwe prawo tzw. Jubileuszu zostało zrozumiane jako figura na czasy tysiącletniej Restytucji świata, rozpoczynającej się w roku 1874. Radosny czas Jubileuszu obwieszczał doniosły dźwięk trąby (rogu). Była to ilustracja symbolicznej trąby wolności ogłaszającej wyzwolenie dla całej utrapionej grzechem ludzkości świata. Ponieważ nie było wtedy pełnego zrozumienia księgi Apokalipsy zakładano, że trąba jubileuszowa i siódma trąba z wizji Jana (Obj. 11:15) brzmią od tego samego roku 1874. Po otwarciu siódmej pieczęci okazało się, że trąba jubileuszowa ogłosiła w roku 1874 rozpoczęcie dzieła wyzwolenia, natomiast trąbienie siódmego anioła od roku 1981 odnosi się do finału tego dzieła.      Biblijny opis Jubileuszu 3 Moj. 25:8-13     "(8) Naliczysz też sobie siedm tygodni lat, to jest siedm kroć siedm lat; i uczyniąć dni siedmiu tygodni lat czterdzieści i dziewięć lat. (9) Tedy każesz zatrąbić w trąbę huczną miesiąca siódmego, dnia dziesiątego tegoż miesiąca; w dzień oczyszczenia każecie zatrąbić w trąbę po wszystkiej ziemi waszej. (10) I święcić będziecie rok pięćdziesiąty, a obwołacie wolność w ziemi wszystkim obywatelom jej. ...czytaj dalej

Rozdział dziesiąty Apokalipsy opisuje szczególną misję, jaką Jan otrzymał do wykonania. Dotąd był biernym obserwatorem kolejnych wizji. Teraz, pojawił się przed nim Anioł, stojący prawą nogą na morzu a lewą na ziemi, wręczył mu małą książeczkę, kazał zjeść i wydał polecenie: "musisz znowu prorokować..." (werset 11).   Ruch Badaczy Biblii lat 1874-1914 odniósł się do tej wizji w swym tłumaczeniu przypowieści o dziesięciu pannach. Przypowieść została wytłumaczona następująco: Pierwsze wyjście panien naprzeciwko oblubieńca, które spotkało się z zawodem, wypełniło się jako ruch Williama Millera zakończony gorzkim rozczarowaniem (1844). Drugie wyjście, zainicjowane ogłoszeniem drugiej niewidzialnej obecności Chrystusa miało już niezawodnie doprowadzić "panny" do drzwi weselnych w 1914 roku. Lecz i tym razem wszystkich uczestników drugiego ruchu spotkał wielki zawód. Tłumaczenie przypowieści okazało się być wstępnym, choć trzeba przyznać, że spowodowało wielką mobilizację ludu Bożego i przyniosło wiele korzyści duchowych. Drugie wyjście "panien", z przypowieści, kojarzone było wówczas z poleceniem, jakie Anioł wydał Janowi: "musisz znowu prorokować... " (patrz komentarze do Obj. 10:11 w Harvest Gleaning 79:2) Teraz, z perspektywy ponad stu lat widać wyraźnie, że wtedy, w USA, nie było warunków do prorokowania, o którym mówi dziesiąty rozdział. Po pierwsze: Świat nie był jeszcze wówczas podzielony na dwa wrogie obozy, przedstawione jako ziemia i morze. Po drugie: ...czytaj dalej

Lud Boży w Stanach Zjednoczonych ogłosił przyjęty wiarą fakt drugiej obecności Chrystusa od roku 1874 oraz bliski kres tzw. Czasów Pogan. Te dwie sprawy są ze sobą ściśle związane. Sedekiasz okazał się być ostatnim królem, który zasiadał na "tronie Jahwe" (1 Kron. 29:23). Prorok Ezechiel ogłosił jego detronizację, upadek figuralnego Królestwa Bożego oraz zapowiedział oczekiwanie na prawowitego pretendenta do korony, Jezusa Chrystusa (Ezech. 21:26,27). W myśl Boskiego Planu, okres bezkrólewia miał trwać ponad dwa i pół tysiąca lat. W tym to czasie zostało dozwolone władcom pogańskim zarządzać sprawami świata według własnego upodobania. Dlatego Pan nazwał ten okres Czasami Pogan (Łuk. 21:24). Nasz Pan, od początku swego niewidzialnego przyjścia (1874), do czasu wygaśnięcia dozwolenia na władzę Pogan (1914) nie naruszał praw królów, arystokracji i kleru. Przez te czterdzieści lat organizował jednak, aż postawił w gotowości bojowej, swoją ziemską armię. Natarcie na bastiony spoganizowanego Chrześcijaństwa zaczęło się wraz z wybuchem I Wojny Światowej. Zatrąbił anioł piąty, zaczęło się pierwsze biada. Działalność Badaczy Biblii w USA tamtych lat, została ukazała klasie Jana w wizji, jako lot podniebnego orła obwieszczającego światu trzy nadchodzące biada: wojnę, rewolucję i anarchię. Jednak dopiero wtedy zrozumienie tej wizji stało się możliwe, gdy Baranek Boży, Chrystus Pan, otworzył siódmą ...czytaj dalej

Siódma pieczęć otwarta     Przywódca ruchu proroczego w USA lat 1879-1916, autor sześciu serii Wykładów Pisma Świętego, C.T. Russell, wyraził się o księdze Apokalipsy następująco (1916): "Są pewne rzeczy w Objawieniu, których nie rozumiem i dlatego nie piszę siódmego tomu". Kluczem do zrozumienia całości tej księgi były tajemnice skryte pod siódmą pieczęcią. Nie mogły być one odczytane wcześniej, aż nastał Boski czas i zaistniały wydarzenia, na które poszczególne wizje wskazywały. Od końca Czasów Pogan (1914) miało miejsce wiele niezwykłych wydarzeń. Światem wstrząsnęły dwie wojny światowe, zaczęły mnożyć się różne rewolucje, narody lawinowo zdobywały niepodległość. Po dwóch i pół tysiącach lat, do bytu państwowego powrócił naród wybrany, Izrael. Lud Boży widział to wszystko, lecz wciąż nie umiał tych faktów wpisać w łańcuch wydarzeń proroczych, oprócz ogólnego przekonania, że dokonują się one we wtórej obecności Chrystusa.   Sytuacja uległa zmianie, gdy tuż przed epifanią, Baranek otworzył siódmą pieczęć kryjącą ostatnie tajemnice dla Kościoła. Oto bowiem w Polsce, pod koniec lat siedemdziesiątych, narodził się ruch proroczy, który z cudowną akuratnością zaczął tłumaczyć znaczenie wydarzeń nagromadzonych przez minione półwiecze. Na czele ruchu stanął członek zboru Wolnych Badaczy Pisma Świętego w Warszawie, Tadeusz Wiśniewski.         Przed oczyma domu wiary zaczął on rozwijać proroczą perspektywę, której podstawą i punktem wyjścia były tzw. ...czytaj dalej

Potop, zagłada Sodomy i Gomory, upadek starożytnego Babilonu są biblijnymi obrazami zniszczenia porządku starego świata. Ma to związek z Planem Bożym przewidującym przywrócenie człowiekowi utraconego królestwa. To wszystko, co Szatan zbudował od wejścia grzechu na świat, czyli wszystkie systemy utrwalające jego panowanie, niesprawiedliwe i despotyczne, musi być z ziemi usunięte. Dokonuje tego Jezus Chrystus podczas swojej drugiej niewidzialnej obecności – paruzji. Paruzja naszego Pana, przez sto lat postrzegana tylko przez ludzi wiary, doprowadziła już do krytycznej fazy – epifanii paruzji (1980/81). Od tego momentu wypadki nabrały gwałtownego przyśpieszenia. Główną przeszkodą do ustanowienia Królestwa Bożego jest system, który od kilkunastu stuleci fałszywe naśladuje oraz uzurpuje sobie władzę Chrystusa i prawdziwego Kościoła. Tym systemem jest "człowiek grzechu", "Antychryst", czyli Kościół Rzymsko-katolicki. W myśl zapowiedzi apostoła Pawła, Antychryst miał być "zabijany" stopniowo przez światło obecności Chrystusa, ale ostatecznie unicestwiony w epifanii Jego paruzji (2 Tes. 2:8). Upaść mają też wszystkie inne kościoły uwikłane we współpracę z rządami tego świata i stanowiące razem Babilon mistyczny. Na siedem lat przed Epifanią, wydana została książka "Chronologia Biblijna" zawierająca prorocze zapowiedzi upadku Chrześcijaństwa w latach 1980/81-1984. Wydarzenia potwierdziły, że prorocze światło pochodziło od Boga, ponieważ w tych latach faktycznie wydarzyło się coś, co wytrąciło świat z równowagi. ...czytaj dalej

Zrozumienie celu, sposobu i czasu Powtórnego Przyjścia Jezusa Chrystusa nadało realny kształt królestwu, które z woli Ojca Niebieskiego zakłada On na ziemi. Pierwsze przyjście Pana Jezusa rozpoznali prawdziwi Izraelici według ciała po znakach, czyli świadectwach Pisma Świętego o Mesjaszu skojarzonych z jego Osobą. Wtedy nasz Pan mógł być widziany ludzkim wzrokiem, bo dla okupowego "ucierpienia śmierci" opuścił chwałę niebieską i stał się człowiekiem. Na krótko przed zakończeniem swej misji zapowiedział, że świat Go już nie zobaczy. Jest to zrozumiałe, ponieważ Pan, w nagrodę za swoją wierność został wyniesiony przez Ojca do boskiej, nieśmiertelnej natury, ponad wszystkie pozostałe istoty we Wszechświecie. Takiej chwały nie zniósłby żaden ludzki wzrok. Jej mały błysk oślepił Saula z Tarsu i powalił go na ziemię. Dlatego drugie przyjście naszego Pana może być widziane tylko przez oznaki Jego działalności zapowiedziane w Piśmie Świętym. Znaki te postrzegane są coraz wyraźniej od początku siódmego tysiąca lat od upadku Adama. Świadczą one wymownie o angażowaniu się Pana Jezusa w sprawy naszego globu celem przeprowadzenia na nim dzieła Restytucji. Na tym polega Jego druga niewidzialna obecność – Jego paruzja. W łączności ze słowem paruzja (obecność) występują jeszcze dwa słowa, apokalupis (odkrycie) i epifaneia (zjawienie się, ukazanie się). Paruzja jest to obecność naszego Pana ...czytaj dalej

Kolejna część liczbowania biblijnego dotyczy potwierdzenia przez figury Zakonu roku 1980/81 i roku 1984. Są to lata przełomowe, na styku wieku Ewangelii i okresu Restytucji. Tutaj ostatecznie kończy się era ducha a zaczyna ziemska faza Królestwa Bożego. Rok 1984 rozpoczyna erę błogosławienia świata. W pierwszej chwili takie twierdzenie wydaje się być oderwanym od rzeczywistości i dlatego konieczne jest krótkie wyjaśnienie. Rok 1980/81 jest początkiem trąbienia siódmego anioła: "Nastało nad światem królowanie Pana naszego i jego Chrystusa (...) i rozgniewały się narody, a nadszedł Twój gniew... " (Obj. 11:15,18). Ze zdumiewającą łatwością władza tego Królestwa obaliła w latach 1980/81-1984 mocarstwo, które paraliżowało świat swoją wojowniczą ideologią. W efekcie nastąpiła eksplozja wolności, która zaczęła na dobre ogarniać cały świat. Narody upajają się odzyskiwaną wolnością i na razie niewiele myślą o tym, co się stanie jutro, gdy świat ostatecznie straci równowagę. Owo wspomniane wyżej rozgniewanie narodów nazywa nasz Pan czasem wielkiego ucisku, jakiego nie było i więcej nie będzie. Brzmi to paradoksalnie, ale ucisk ten jest dla świata błogosławieństwem, ponieważ skruszy on serca i otworzy uszy ludzkie na słuchanie zbawczej nauki docierającej z przyszłej stolicy świata – Jeruzalemu. Dobrym przykładem takiej sytuacji jest rok 1878, zaznaczający koniec "Dwójnasobu". Od tego przełomu łaska zaczęła wracać do ...czytaj dalej

Książka "Chronologia Biblijna", wydana w kwietniu 1974 roku, składa się z trzech części, zatytułowanych: (1) Chronologia Boskiego Planu Wieków, (2) Geometria Biblijna oraz (3) Liczbowanie Biblijne. Dwie pierwsze części znajdują się już na witrynie.     WSTĘP   Każda głoska alfabetu hebrajskiego i greckiego ma wartość liczbową: a = 1, b = 2, g = 3, d = 4 itd. (Patrz załączony alfabet hebrajski i grecki z podanymi wartościami liczbowymi). Sumując wartość liczbową głosek (liter) w wyrazie, otrzymujemy wartość liczbową wyrazu. Brat John Edgar w broszurce "Abraham – obraz rzeczy przyszłych", str. 7, cytuje z "Hastings Bible Dictionary": "Liczba 318 jest równoznaczna z imieniem Eliezer. Jeżeli zsumować litery tego imienia, otrzymamy: 1 + 30 + 10 + 70 + 7 + 200 = 318. Jest to szczególny przypadek, że liczba wyćwiczonych sług Abrahama ma związek z imieniem Eliezera, jedynego sługi, którego imię jest zamieszczone w 1 Moj. 14:14". "Na Straży" Nr 1–1966 r. Niektóre litery alfabetu łacińskiego mają wartość liczbową. Siódmy tom zawiera komentarz do Obj. 13:18. Podane są tam wartości liczbowe liter na koronie (tiarze) papieża: "VICARIVS FILII DEI" (Namiestnik Syna Bożego). Ich zsumowanie daje w wyniku liczbę 666. Diaglott w tekście greckim Nowego Testamentu na określenie liczby 666 podaje trzy greckie litery, których łączna ...czytaj dalej

ŚWIĄTNICA BOGA Ezech. 40-48     Prorok Ezechiel miał wizję Świątyni, z której budową i wymiarami został dokładnie zapoznany (patrz Rysunek X i Rysunek XII). Opis całości zawarty jest w rozdziałach 40-48 proroctwa Ezechiela. Zwrócimy uwagę na niektóre z wymiarów tam podanych.         ŚWIĄTNICA NAJŚWIĘTSZA Ezech. 41:4     Z księgi proroka Ezechiela (41:4) dowiadujemy się o dwóch wymiarach Świątnicy Najświętszej: długości i szerokości, wynoszących po 20 łokci.       Wymiary te pokrywają się z odpowiednimi wymiarami w Świątyni Salomona, zatem to, co było powiedziane o Świątnicy Najświętszej w wiątyni Salomona, dotyczy również Świątnicy Najświętszej w Świątyni opisanej przez Ezechiela. Zwrócimy tylko uwagę na jeden jeszcze pomiar dotyczący obu Świątyń. Przekątna podłogi Świątnicy Najświętszej zawiera w sobie 198 dłoni (po zaokrągleniu liczby 197,9899), co wskazuje na rok 1980 w skali 1:10 (patrz Rysunek XI). Z całego terenu Świątnicy Bożej największą powierzchnię zajmował Dziedziniec Zewnętrzny. Wraz z okalającym go chodnikiem położony był na najniższym poziomie. Dziedziniec Zewnętrzny przedstawia Restytucję Świata.       Dziedziniec Wewnętrzny, wraz z okalającym go chodnikiem, był położony wyżej i przedstawia stan Wielkiego Grona. Platforma, na której stała Świątnica i Świątnica Najświętsza, położona najwyżej, przedstawia stan uwielbionego Chrystusa (patrz Rysunek X i Rysunek XII).         Pośrodku całej ziemi podzielonej na pokolenia, pośrodku ziemi kapłańskiej, pośrodku Świątnicy Bożej i pośród Dziedzińca Wewnętrznego stał Ołtarz Miedziany (patrz Rysunek XIII i Rysunek XIV). Wszystkie bramy ...czytaj dalej

Książka "Chronologia Biblijna", wydana w kwietniu 1974 roku, składa się z trzech części, zatytułowanych: (1) Chronologia Boskiego Planu Wieków, (2) Geometria Biblijna oraz (3) Liczbowanie Biblijne. Treść pierwszej części, w dziewięciu odcinkach, została zamieszczona w tej witrynie. Boski Plan Zbawienia przewidział powołanie do życia duchowej instytucji, która w wieku Tysiąclecia ma pośredniczyć w dziele pojednania. Tą instytucją jest Kościół Chrystusowy składający się ze 144 tysięcy członków. Jego zadaniem będzie przyprowadzenie buntowników ludzkich do pojednania ze Stwórcą. Nasi pierwsi rodzice mogli z Bogiem rozmawiać, ale grzech przerwał te kontakty i odtąd ludzkość poszła własnymi drogami. Na potrzebę takiego przyszłego ośrodka, który by przywrócił ludziom utraconą łączność, wskazał Pan Bóg gdy polecił Mojżeszowi zbudować Namiot Zgromadzenia. Izrael wiedział, że obiekt ten reprezentuje autorytet Najwyższego Boga, że stamtąd płyną Jego wyrocznie i że z nim wiąże się ściśle ich pomyślna egzystencja. To same znaczenie miały trwałe budowle świątynne, które zastąpiły Przybytek na puszczy. To samo pokazywały wizje, które oglądali prorok Ezechiel i Jan apostoł. Ostatnia świątynia Izraela została spalona przez Rzymian, a oni sami przestali istnieć jako naród na prawie osiemnaście stuleci. W tym czasie Pan Bóg dozwolił Muzułmanom zabudować wzgórze świątynne ich własnym obiektem sakralnym, aby uniemożliwić Żydom jakąkolwiek rekonstrukcję. Przyczyna jest prosta: Ich ...czytaj dalej

POCZĄTEK TYSIĄCLECIA   Ze względu na ogólne zainteresowanie kwestią początku Tysiąclecia, w artykule poniższym podajemy wnioski wynikające z obecnych spostrzeżeń chronologicznych. Jako wprowadzenie cytujemy urywek [rozszerzony - przyp.] z artykułu brata Russella (W.T. 1900/2739).   "Pytanie:   Z Objawienia (20:4-6) rozumiem, że Chrystus ma królować tysiąc lat, a z wierszy 2 i 7 wynika, że w okresie tym Szatan będzie związany. Jeśli Chrystus rozpoczął swoje królowanie w roku 1878, a Szatan nie będzie związany prędzej aż dopiero w roku 1915 (było to napisane w roku 1900), to tych dwóch okresów nie da się zsynchronizować. Ponadto, oba wykraczają poza okres siódmego tysiąclecia, który według naszej chronologii biblijnej rozpoczął się w jesieni 1872 roku. Czy mógłbyś wyjaśnić, jak to pogodzić?   Odpowiedź:   Pan najwidoczniej zarządził stopniowe zamykanie wieku Ewangelii i otwieranie wieku Tysiąclecia w taki sposób, że jeden wiek zachodzi za drugi. Miał w tym jakimś szczególny cel na widoku. Lecz o tym, jakie dokładnie są Jego cele, nie upodobało się Jemu nas poinformować; a ponieważ rozciąga się to w przyszłość, możemy rozsądnie przypuszczać, że nie jest to teraz 'pokarm na czas słuszny dla domu wiary'. Kiedy cel zostanie osiągnięty i zrealizowany, nie mamy żadnej wątpliwości, że wszystkim z ludu Pańskiego będzie to objawione, że Jego Słowo wypełniło się akuratnie. Do ...czytaj dalej

DAWID     Imię Dawid znaczy "Umiłowany". Dawid jest typem na naszego Pana, który jest "umiłowanym Synem Bożym" (Mat. 3:17) oraz na Kościół, który jest przyjęty w "Onym umiłowanym" (Efez. 1:6). Nasz Pan ma panować na wzór Dawida, o czym była powiadomiona Maria, matka Jezusa przez Anioła Gabriela: "Ten będzie wielki, a Synem Najwyższego będzie nazwany i da Mu Pan Bóg stolicę Dawida ojca jego" (Łuk. 1:26-33).   Dawid był pomazany trzy razy:   (1) Przez Samuela, z rozporządzenia Bożego (1 Sam. 16:1-13) (2) Przez pokolenie Judy (2 Sam. 2:1-4) (3) Przez resztę pokoleń Izraela (2 Sam. 5:1-3)     Pierwsze pomazanie reprezentuje pomazanie Pana Jezusa Duchem Świętym przy poświęceniu w Jordanie (Mat. 3:16).     Drugie pomazanie reprezentuje uznanie naszego Pana za swego króla przez lud Boży w wieku Ewangelii.   Trzecie pomazanie reprezentuje uznanie naszego Pana, jako Króla, przez cały świat.     Dawid królował nad Judą 7 lat, a nad Izraelem 33 lata (1 Król. 2:11); łącznie królował 40 lat.           ROZWAŻANIA CHRONOLOGICZNE     Ustalenie początku panowania królów:     Sedekiasz, ostatni król Izraela, został zdetronizowany w roku p.n.e. .............................. 606   Okres królów trwał lat ................................................................................................. 513   Okres panowania królów rozpoczął się w roku p.n.e. ................................................... 1119     Wyliczenie daty rozpoczęcia panowania Dawida nad Izraelem:     Saul królował 40 lat (Dz. Ap. 13:21) .............................................................................. 40   Dawid królował nad Judą 7 lat ........................................................................................ 7   Od początku okresu królów do panowania Dawida nad Izraelem, ...czytaj dalej

SIÓDMA PIECZĘĆ ZOSTAŁA OTWARTA!   Autorem tajemniczej, pełnej symboli i przedziwnych wizji Księgi Apokalipsy jest apostoł Jan. Powstała ona podczas jego pobytu na wyspie Patmos, na którą, jak mówi tradycja, zesłany został w roku 95 przez cesarza Domicjana. Jej treść jest opisem doznań, jakich Jan doświadczył, i wizji, jakie oglądał, będąc w duchu przeniesiony w dzień Pański. Przypuszcza się, że mogła to być niedziela. Niemniej jednak, główna myśl jest ta, że Jan został przeniesiony w transie do wydarzeń Dnia Pańskiego, do burzliwych okoliczności drugiej obecności Chrystusa, obalania diabelskiej władzy i ustanawiania Jego Królestwa.   Słowa Pana o Janie, "jeślibym chciał, żeby on został aż przyjdę" (Jan 21:22) zawierają głęboki sens. Pan wiedział, że nie tylko zachwyci wkrótce swego umiłowanego ucznia Jana wspaniałościami swego królestwa, które mu pokaże w wizji (Obj. 1:1), ale również, że w czasie swej drugiej obecności odkryje tych wizji rzeczywistość przed klasą, którą Jan wyobrażał.   Gdy klasa Jana doczekała drugiej obecności Pana obdarzona została jasnym zrozumieniem Planu Bożego. Współczesny Jan ogarnął spojrzeniem całą przeszłość wieku ewangelicznego (Obj. 1:10-12), a następnie został "zaproszony do nieba", aby z Boskiego punktu widzenia oglądał to, "co się będzie działo w przyszłości" (Obj. 4:1). To tej klasie, odłączonej od ducha tego świata i przebywających na duchowych wyżynach, ...czytaj dalej

  CZASY POGAN (rozdział z książki "Chronologia Biblijna" wydanej w 1974 roku)     Dotychczasowe rozważania chronologiczne prowadziły najdalej do roku 1914/1915, a wydarzeń związanych z tym rokiem spodziewano się przez blisko 40 lat przed tym. Wojna Światowa, która wyraźnie zaznaczyła rok 1914, była dowodem, ze wyliczenia były słuszne, lecz uwielbienie ostatnich członków Kościoła przed tym czasem - jak się tego spodziewano - nie nastapiło; praca głoszenia Prawdy postępowała dalej po wojnie i nadal postępuje. Spodziewania te były więc przedwczesne i wypełnienia ich trzeba oczekiwać w przyszłości. Od roku 1914 wiele rzeczy spełniło się. Przeżyliśmy już II Wojnę Światową (1939-1945); obserwowaliśmy wielkie cierpienia narodu żydowskiego, jak również powstanie państwa Izrael. Czy chronologia biblijna miała prowadzić lud Boży tylko do roku 1914, a dalej nie? W Słowie Bożym mamy obietnicę: "Ale ścieżka sprawiedliwych, jako światłość jasna, która im dalej tym bardziej świeci aż do dnia doskonałego" (Przyp. Sal. 4:18), oraz: "Słowo Twoje jest pochodnią nogom moim, a światłością ścieżce mojej" (Ps. 119:105). Pochodnia daje światło naprzód, wobec tego wnioskujemy, że chronologia biblijna jest w stanie dać nam światło na wszystkie ważne wydarzenia znajdujące się na drodze naszego pielgrzymstwa, które będzie nam towarzyszyć i przewodniczyć w myśl obietnicy: "aż do dnia doskonałego", tj. aż nasze pragnienia wypełnią się przy końcu ...czytaj dalej

PRAWDZIWE I SFAŁSZOWANE "DNI" DANIELA   Tak jak będzie Tysiącletnie Królestwo, podczas którego Jezus Chrystus i jego współdziedzice będą panować w sprawiedliwości w celu błogosławienia wszystkich narodów ziemi, podobnie istniało również sfałszowanie tegoż, a mianowicie "papieskie tysiąclecie", podczas którego panował wielki system Antychrysta, stanowiąc przeszkodę dla postępu światowego. Apostoł przestrzegał pierwotny Kościół, aby nie spodziewał się bliskiego nadejścia Królestwa Chrystusowego. Pan objawił mu, że Przeciwnikowi dozwolone będzie panować podczas wieku Ewangelii, oraz że we właściwym czasie to sfałszowane królestwo ulegnie rozkładowi i ostatecznie zostanie zniszczone przez Chrystusa, kiedy przyjdzie On, aby ustanowić prawdziwe Królestwo Boże. W 2 Tes. 2:1-10, czytamy:   "A prosimy was bracia, przez [wzgląd na] przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa i [przez wzgląd na] nasze zgromadzenie do Niego, abyście nie dali się szybko zachwiać się ani zastraszyć, bądź przez ducha, bądź przez mowę, bądź przez list, rzekomo od nas pochodzący, jakoby już nastawał dzień Pański [nie mieli oni wyobrażać sobie, że wielki 1000-letni "dzień" Pański nastanie wkrótce]. Niech was w żaden sposób nikt nie zwodzi, bo nie nastanie pierwej, dopóki wpierw nie przyjdzie odstępstwo [to jest, kościół nominalny musi odpaść od prawdziwej wiary, zanim nadejdzie dzień Pański] i nie zostanie objawiony człowiek grzechu, syn zatracenia, który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co ...czytaj dalej

RÓWNOLEGŁOŚCI OKRESÓW PANOWANIA   Bóg, dając Zakon potomkom Izraela obiecał im błogosławieństwa, jeżeli będą posłuszni, oraz przekleństwa, jeżeli takimi nie będą. Oni jednak ustawicznie Zakon lekceważyli i dlatego spadły na nich wszelkie zapowiedziane nieszczęścia. Dwa najsroższe z nich to: "siedem czasów" karania oraz "spustoszenie ziemi", oba razem zapowiedziane przez Mojżesza (3 Moj. 26:14-43). Powiązania zawarte w Biblii ukazują, że obie te kary mają wspólny początek, a mianowicie: 606 rok przed naszą erą. Okres zniszczenia trwał 70 lat i rozpoczął się detronizacją ostatniego króla izraelskiego Sedekiasza przez babilońskiego króla Nabuchodonozora (Dan. 9:2, 11).   Z chwilą detronizacji Sedekiasza, ostatniego króla izraelskiego, oraz spustoszenia Jeruzalemu i ziemi judzkiej, król Babilonii zaczął sprawować władzę oddaną Poganom w dzierżawę. Chociaż z końcem 70 lat spustoszenia pozwolono Żydom wrócić do ich ziemi, to jednak nadal podlegali oni władzy Pogan. Długi okres ich "siedmiu czasów" karania (2520 lat) musiał bowiem biec do swego kresu. Żydzi nie mieli odzyskać pełnej niezależności narodowej wcześniej, aż – jak powiedział Jezus – "Czasy Pogan" skończą się (Łuk. 21:24).   Całkowite panowanie pogan zostało wyobrażone przez olbrzymi posąg ukazany królowi Nabuchodonozorowi we śnie (Dan. 2). Posąg ów miał głowę z czystego złota, piersi i ramiona były ze srebra, brzuch i uda z miedzi, nogi z żelaza, a ...czytaj dalej

PRZYMIERZE ABRAHAMOWE   Przywilej uczestniczenia w wielkim duchowym nasieniu Abrahama aż do chwili zakończenia się "siedemdziesięciu tygodni" łaski należał wyłącznie do narodu izraelskiego (patrz Wykłady Pisma Świętego, Tom II, rozdział 3; również rys. Nr 6 str. 25).   Na uwagę zasługuje fakt, że całkowity okres 4162 lat historii świata, od chwili upadku Adama aż do zakończenia 70 tygodni łaski Izraela, dzieli się równo na dwa wielkie okresy po 2081 lat każdy, przy czym rok, stanowiący środkowy punkt podziału, Bóg wyróżnił udzielając Abrahamowi wielkiej obietnicy, że w nasieniu jego będą błogosławione wszystkie narody ziemi.       Owe 70 tygodni (490 lat) rozpoczęły się w roku 455 p.n.e., w chwili, gdy Nehemiasz podjął się swej misji i zbudował mury Jeruzalemu. Było to w 20 roku panowania Artakserksesa, króla Persji (Dan. 9:24-25, Neh. 2:1-20; 6:15).   Prorok Daniel przepowiedział, że Mesjasz przyjdzie przy końcu pierwszych 69 z tych symbolicznych "tygodni". Spełniło się to wtedy, gdy jesienią roku 29 naszej ery Bóg pomazał Jezusa Duchem Świętym, pokazując w ten sposób, że jest On przepowiedzianym Mesjaszem.   Podczas 70-tego, ostatniego tygodnia, w środku którego Mesjasz został "odcięty" w ofierze, łaska Pańska spłynęła na naród Izraela, wpierw jako na całość, przez jego przedstawicieli, a następnie po śmierci i zmartwychwstaniu Pana wiosną 33 roku n.e. na jednostki z ...czytaj dalej

OKRESY CHRONOLOGICZNE Z listy dat biblijnych wynika, że łańcuch chronologiczny składa się z dziewięciu głównych ogniw, czyli okresów o różnych długościach. Każde z tych ogniw wytrzyma gruntowne badanie, o ile będziemy przeprowadzać je w świetle samych tylko cytatów z Pisma Świętego. Jest rzeczą ważną, by zbadać je dokładnie, ponieważ właściwa interpretacja proroctw odnoszących się do czasu, zależy całkowicie od prawdziwej chronologii.         OKRES 1656 lat od stworzenia Adama do potopu nie wymaga wielu komentarzy, ponieważ opiera się na zapiskach w oryginalnym hebrajskim Piśmie Świętym. Jak już wielu wybitnych chronologów wykazało, dodanie w Septuagincie, greckiej wersji Starego Testamentu, dokładnie 100 lat do wieku większości patriarchów jest niewątpliwym fałszerstwem. Trudno byłoby wyobrazić sobie powód, dla którego Żydzi w Palestynie pragnęliby skracać swoje starożytne zapisy chronologiczne, natomiast łatwo stwierdzić, dlaczego greccy Żydzi w Egipcie byli skłonni do ich wydłużania, kiedy tłumaczyli z hebrajskiego na grecki. Chcieli oni aby – na ile to tylko możliwe – ich historia w greckim przekładzie jawiła się jako starożytna, wypadała korzystnie w porównywaniach z historią egipskich sąsiadów. Egipscy historycy przypisywali bowiem ogromną długowieczność ich zapiskom przeszłości.   Należy zauważyć, że zdaniem egiptologów chronologia egipska jest przedmiotem trudnym, głównie wskutek niedostatecznej ilości faktów, związanych z rządami królewskimi od 7 do 11 i od 13 ...czytaj dalej

Poniżej zamieszczony jest wykaz ważniejszych dat biblijnych przyjęty z książki Jana Edgara i jego brata  Mortona pt. "Przejścia i pokoje Wielkiej Piramidy" ("THE GREAT PYRAMID PASSAGES AND CHAMBERS", volume II, chapter 11, Glasgow 1913)   ROK, JEGO POCZĄTEK I DŁUGOŚĆ   W podanym wyżej wykazie dat biblijnych Biblii, początek lat liczony jest zgodnie z obecnym systemem liczenia, mianowicie od 1 stycznia.1) Tak jest jednakowoż jedynie dla wygody, ponieważ są liczne dowody na to, że początkowo na półkuli północnej uznawano powszechną zasadę rozpoczynania roku jesienią, o kwartał wcześniej niż obecnie.2) Są dowody na to, że przed datą wyjścia Izraelitów z Egiptu, Babilonia praktykowała ten zwyczaj i liczyła początek roku od jesieni. Stworzenie Adama, wskazane w spisie chronologicznym jako rok 4128 p.n.e., w rzeczywistości miało miejsce kwartał wcześniej, w jesieni poprzedniego roku, tj. 4128¼ lat przed 1 stycznia 1 roku n.e. Dlatego 6000 lat od stworzenia Adama minęło w roku 1872 n.e. jesienią, czyli po upływie 1871¾ lat od 1 stycznia 1 roku n.e. (4128¼ + 1871¾ = 6000). Kiedy czytamy w 1 Moj. 7:11, że potop zaczął się w sześćsetnym roku życia Noego, miesiącu drugim, siedemnastego dniu miesiąca, to należy rozumieć, że rok ten rozpoczął się jesienią.         Przy wyjściu z Egiptu, kiedy Izraelici zostali oddzieleni przez ...czytaj dalej