BIADA DRUGIE   (ciąg dalszy)     Te wydarzenia dziwne, niepojęte,      Są przewidziane w Biblii, księdze świętej; Tym tylko dane są do zrozumienia      Którzy wielce cenią księgę Objawienia; Co wyczytają z wdzięcznością przyjmują,      I błogosławieństwo Boże otrzymują. Lecz zanim objawień księgą się zajmiemy,      Do innych miejsc Biblii świętej zaglądniemy. Choć w Czasie Końca te rzeczy nastały,      A w roku czternastym początek swój miały, Lecz ukazane od wieków – a zatem      Bożych wyroków są rezultatem.     * * *     Oto Elijasz daleki przed nami,      Jak jeleń uciekał przed sforą psów, szczwany, Przed straszną Jezabel, co czasu onego      Zagładzić pragnęła proroka Bożego. I uciekł na puszczę strapiony, strudzony,      Cudownie przez Pana był zasilony Chlebem i wodą w tej wielkiej potrzebie;      Czterdzieści dni idąc, spoczął na Horebie.   Tak siedząc samotny i smutny w jaskini,      Usłyszał głos Pański: "Co Elijaszu czynisz?" "Ty widzisz, o Panie! że jestem gorliwy      O Twoją sprawę, lecz lud swarliwy Twój izraelski nie służy Ci szczerze      Twój zakon gwałci – nie dba o przymierze. Bałwanom służą, Ciebie nie uczcili,      Ołtarze też Twoje bezbożnie zburzyli; Twych świętych proroków też słuchać nie chcieli      Mieczem wysiekli – na mnie się spiknęli Życie me łowiąc – jam osamotniony!      Tak Panu odrzekł Elijasz strapiony.   Taka odpowiedź od Boga mu dana:      "Wynijdź ...czytaj dalej

        BIADA PIERWSZE     Gdy anioła piątego nastał o trąbienie,      Ujrzałem jak gwiazda upadła na ziemię. Upadła z wysoka, bo z nieba samego      [Imię jej Piołun – z trąbienia trzeciego]. Lecz choć upadkiem była pokarana,      Zaraz sposobność ta była jej dana, Że kluczem jej danym się posłużyła,      I studnię przepaści nim otworzyła.   Wnet buchnął dym ze studni jak z pieca wielkiego,      Zaćmiło się słońce, powietrze od niego, A z dymu, z czeluści przepaści podziemnych,      Wnet wyszły szarańcze o kształtach znamiennych. Dano im siłę, że były mocnymi,      Jako skorpionów jest siła na ziemi. Rzeczono im także, by nie szkodziły,      I jadem też swoim nie wyrządziły Szkód świeżej trawie, ni żadnej zieleni,      Ani też drzewom, co rosną, na ziemi, A tylko ludziom, co źle się sprawiają      I Bożej pieczęci na czołach nie mają.   Dane też było im to polecenie,      Aby sprawiły wielkie udręczenie Przez pięć miesięcy – bo skorpion gdy nakłuwa,      To człowiek okropne katusze odczuwa. W dni owe śmierci będą szukać, ale      Poszukiwanie nie uda się wcale. Choć śmierci spragnieni będą ludzie wszędzie,      Lecz śmierć natenczas omijać Ich będzie.   Z wyglądu, z kształtu szarańcze owe,      Jak konie odważne, do boju gotowe. Na głowach jakoby wieńce złote miały,      A twarze też jakby ludzkie posiadały. Na głowach ...czytaj dalej

    Siedmiu aniołów ujrzałem w widzeniu,      Którzy przed Bożym stoją obliczem I dano im siedem trąb ku trąbieniu.      Zaś inny anioł miał kadzielnicę – Złotą i przed ołtarzem stanął on złotym      Wiele kadzidła dano mu po tym. By ofiarował je wraz z licznymi      Modłami świętych zanoszonymi, Na złotym ołtarzu tam postawionym      Przed [Bożym] tronem. I wstąpił wonny dym wraz z onymi      Modłami świętych zanoszonymi, Z ręki anioła tam kadzącego,      Przed Boga samego.       Żarem z ołtarza jest napełniona      Ręką anioła kadzielnica ona. Przez niego zrzucona jest potem na ziemię.     A skutek tego był okazały –      Błyski, głosy i gromy wówczas nastały I ziemi trzęsienie.      A oni anieli Co siedem trąb mieli,      Sposobni byli Aby trąbili.   ? ? ?   W powyższych wersetach nauka nam dana      Jest bardzo ważna na czasy końca. Ona pochodzi od Boga i Pana;      Dla klasy Jana jest pouczająca. Ona wskazuje, że świętych wołania      Z dymem kadzidła wonnego złączone, Weszły do uszu Zastępów Pana,      Bo są przyjemne i spełnią się one. Z ziemi, co cieniem jest śmierci pokryta;      W grzechu, w cierpieniach od wieków spowita Wciąż płynie kościoła modlitwa stęskniona –      Do Pana, by była wreszcie spełniona Wzniosła modlitwa, co Pańską jest zwana,      Co kościołowi jest przekazana. W niej jest Królestwo zapowiedziane,   ...czytaj dalej

    Najazd Chaldejczyków był dla Izraela ciężkim do zniesienia brzemieniem. Bóg użył najeźdźców jako swoje narzędzie do ukarania niewiernego narodu. Chaldejczycy nie rozumieli, czyje zadanie wykonują, a zatem swoje sukcesy, we własnej pysze, przypisywali sobie oraz swoim pogańskim bogom. Podobne brzemię spadło obecnie na odstępcze i bałwochwalcze chrześcijaństwo nominalne. Współcześnie rolę Chaldejczyków spełniają komuniści, anarchiści i inne elementy radykalne, którzy służą swemu bogu – swemu rozumowi, nauce ewolucji i ateizmowi; swoje zaś zdobycze przypisują propagowanym naukom (konie) i agitatorom (jeźdźcy). W innym miejscu Pisma Świętego Chaldejczycy nazwani zostali "szarańczą" (Joel 2:1-11; Obj. 9:2-11). Szarańcze "miały nad sobą króla, anioła przepaści, któremu było imię po hebrajsku Abaddon, a po grecku Apolijon". W języku polskim, odpowiednikiem obu tych imion jest słowo Niszczyciel. Jest godnym uwagi, iż według konkordancji, słowo Chaldejczyk, tłumaczy się: pustoszyciel – niszczyciel. W proroczym wypełnieniu, wodzem "szarańczy" jest kierownicza partia ZSRR – "Niszczyciel" starego porządku rzeczy. Innym wcieleniem Chaldejczyków jest Gog z proroctwa Ezechiela – wróg i najeźdźca Izraela, zgromadzonego przez Boga w swej ziemi. Napaść na Jego naród w czasach ostatecznych ma się zakończyć klęską i śmiercią Goga na górach izraelskich (Ezech. 38 i 39). Oto komentarz do proroctwa Abakuka 1:6,8,11 (z 1884 roku): Chaldejczyków ... Komuniści, socjaliści, nihiliści itp. Koni ich ... Doktryny Są prędsze ...czytaj dalej

      PIĘĆ UNIWERSALNYCH MOCARSTW   "Między wieloma mniejszymi mocarstwami, jakie powstały, badacze historii z łatwością mogą dostrzec cztery, opisane powyżej przez Daniela. Nazwane są one Mocarstwami Uniwersalnymi – pierwsze Babilonia – głowa ze złota, drugie Medo-Persja, zwycięzca Babilonu – piersi ze srebra, trzecie Grecja, zdobywca Medo-Persji – brzuch z miedzi, i czwarte Rzymskie, królestwo mocne – nogi żelazne i stopy zmieszane z gliną (...) Żelazne cesarstwo Rzymskie było o wiele mocniejsze i trwało dłużej niż poprzednie. Faktycznie ono trwa dotąd, reprezentowane w narodach Europy. Podział przedstawiony jest w dziesięciu palcach obrazu. Nogi żelazne zmieszane z gliną przedstawiają połączenie kościoła z państwem. Ta mieszanina nazywa się w Piśmie Świętym 'BabiIonem', zamieszaniem. Kamień jest symbolem prawdziwego królestwa Bożego. Babilon zaś jest naśladownictwem kamienia, czyli gliną połączoną z resztkami (żelaza) Rzymskiego państwa. Zmieszany ten system – państwo i kościół – nominalny kościół połączony z królestwami tego świata, Pan nazywa Babilonem, zamieszaniem. On zaś mieni się być Chrześcijaństwem, czyli królestwem Chrystusowym! (...) Kamień ten, w czasie odcinania i przygotowywania, można by nazwać górą w zarodku, ze względu na jego przeznaczenie: tak samo i Kościół mógłby, a nawet czasem jest nazwany, królestwem Bożym". A 298,299,300 Sen Nabuchodonozora i wizja Daniela zawierają tę samą lekcją z dwóch punktów widzenia. Ludzkość widzi rządy ...czytaj dalej

    Łamanie prawa Zakonu przez naród izraelski spowodowało interwencję Bożą. Na przeciąg siedmiu lat kraj znalazł się pod ciężką okupacją Madianitów (Sędz. 6:1). Można zauważyć pewną zależność między tymi latami niewoli, a proroctwem Mojżesza o "siedmiu czasach karania" Żydów (3 Moj. 26:18,21,24,28). Obraz niewoli madiańskiej i przepowiednia Mojżesza wskazują na ten sam okres, nazwany przez naszego Pana "Czasami Pogan" (Łuk. 21:24). Czasy pogan zostały również zilustrowane przez siedmioletnią degradację króla babilońskiego Nabuchodonozora (Dan. 4:16,31,32). Madianici (znaczy: sprzeczka), Amalekici (znaczy: mieszkańcy doliny) oraz ludzie ze wschodu, wyobrażają przeciwników tak cielesnego jak i duchowego Izraela w okresie Czasów Pogan. Gdy Izraelici zaczęli wołać do Pana o pomoc, Bóg posłał im proroka, aby wyjaśnił przyczynę ucisku i wstrząsnął sumieniem narodu. Wezwanie proroka do pokuty poprzedziło wyzwoleńczą działalność Gedeona. Podobne dzieło w Izraelu, przed okazaniem się naszego Pana, wykonał prorok Jan Chrzciciel. Uciemiężony niewolą Izrael, wyobraża ludzkość wzdychającą pod brzemieniem grzechu i różnych błędów (Rzym. 8:19-22). Anioł, który ukazał się Gedeonowi pod dębem, przedstawia Słowo Boże, którego nauki pobudziły Pana do oswobodzenia niewolników grzechu i śmierci. Złożenie przez Gedeona ofiary pod dębem, wskazuje na ofiarniczą działalność Jezusa Chrystusa, pozostającą w łączności z posługą Jana Chrzciciela. Prorok ten, nie znając Pana, torował Mu drogę. Na życzenie Pana, udzielił Mu również chrztu wodnego, ...czytaj dalej

ACHITOFEL     Achitofel był radcą Dawida. Gdy syn królewski Absalom zbuntował się przeciwko ojcu, Achitofel zdradził Dawida i przyłączył się do buntu. Judasz Iszkariot, jeden z dwunastu wybranych apostołów, zajął przy Panu podobnie uprzywilejowane miejsce, jakie kiedyś posiadał Achitofel przy królu Dawidzie. Koniec życia Judasza i Achitofela był taki sam – obydwaj, wieszając się, popełnili samobójstwo (2 Sam.17:25; Mat. 27:1-5). Powyższe okoliczności pozwalają zauważyć w Achitofelu obraz na Judasza. Taki związek poświadcza najwymowniej stwierdzenie samego Pana, gdy podczas ostatniej wieczerzy zacytował słowa Dawida z Psalmu 41 (Jan. 13:18). Dawid, ścigany przez Absaloma i zdrajcę Achitofela, wśród płaczącego ludu, uchodził z Jeruzalemu wraz z wiernymi mu towarzyszami. Po drodze przeprawili się przez potok Cedron (2 Sam. 15:23). W podobnych okolicznościach przekroczył ten sam potok nasz Pan oraz garstka wiernych apostołów, gdy po skończonej wieczerzy skierowali się ku Górze Oliwnej (Jan. 18:1). Imię Achitofel znaczy "odpadły" i wskazuje na odpadłego z grona apostołów Judasza. Patrz "Bóg jest Miłością" str. 576,577.     * * *     "A gdy był wieczór, usiadł za stołem z dwunastoma, A gdy jedli, rzekł: Zaprawdę [Amen] powiadam wam, iż jeden z was wyda mię. I zasmuciwszy się bardzo, poczęli mówić do niego każdy z nich: Azażem ja jest Panie? A On odpowiadając, rzekł: Który macza ze mną rękę ...czytaj dalej

ALBOWIEM ODE MNIE SIĘ TA RZECZ STAŁA   Stało się to po śmierci króla Salomona w 999 roku p.n.e. Jego syn Roboam zebrał Izraelitów do Sychem aby ci obrali go za króla. Zgromadzony Izrael pod wodzą Jeroboama zażądał od niego, jako przyszłego króla, zmniejszenia ciężarów, jakie nakładał na nich jego ojciec Salomon. Jednak przy rozważaniu tego żądania Roboam pominął słuszną radę starszych, a posłuchał młodzieńców, z którymi wzrastał. Odpowiedział zgromadzonemu narodowi, że nie tylko nie ulży, ale jeszcze doda mu ciężarów. Lud powrócił do swych domów z postanowieniem oderwania się od jego władzy.     W następstwie, dziesięć pokoleń obrało sobie za króla Jeroboama i oddzieliło się od pokolenia Judy i Beniamina, które pozostały przy królu Roboamie, spadkobiercy Salomona.   Roboam zrozumiawszy wagę tego co zaszło, chciał przemocą – zbrojnie, nakłonić naród do jedności, lecz został powstrzymany przez proroka Bożego, który wyjaśnił mu, że cała ta rzecz była od Pana. Od tej pory istniały obok siebie dwa niezależne królestwa – królestwo Judzkie i królestwo Izraelskie. Podział ten utrzymał się aż do utraty niepodległości w roku 606 p.n.e., odkąd rozpoczyna się okres zwany "Czasami pogan". To nadzwyczaj ważne wydarzenie w nominalnym cielesnym Izraelu jest obrazem rozerwania na jeszcze większą skalę. Wskazuje ono na wielki podział, jaki dokonał się w nominalnym ...czytaj dalej

WIDZENIE O WIECZORACH I PORANKACH, JAK POWIEDZIANO, JEST PRAWDĄ   "Należy tu zwrócić uwagę, że 490 dni stanowi część 2300 dni – część, która była przedmiotem szczególnego zainteresowania Daniela i stanowiła odpowiedź na jego modlitwę o powrót Izraela z Babilonu (zob. wersety 12,16-18). Skoro siedemdziesiąt tygodni, czyli 490 dni, było początkowym okresem 2300 dni, to ich wypełnienie nie tylko że stanowi wskazówkę kiedy 2300 dni się zaczęło, lecz także świadczy, jaki rodzaj czasu (literalny czy też symboliczny) został tutaj zastosowany (zob. 1 Piot. 1:11). Co więcej, spełnienie tego proroctwa o 'siedemdziesięciu tygodniach' posłużyło jako pieczęć uwierzytelniającą dla Daniela, jako prawdziwego proroka, i dla wszystkich jego proroctw, a szczególnie zapieczętowaniu tej 'wizji' o 2300 dniach. I tak to zostało przepowiedziane, że siedemdziesiąt tygodni powinno między innymi służyć do 'zapieczętowania widzenia i proroka'. Rozpoznając zatem symboliczne siedemdziesiąt tygodni, czyli 490 dni, jako wypełnione w latach, będące wstępną częścią 2300 dni oraz stanowiące Bożą pieczęć czyli zatwierdzający znak dla całego widzenia, spróbujemy policzyć, kiedy cały ten okres się wypełni. Po odjęciu 490 dni, które wypełniły się w czasie pierwszego przyjścia, od 2300, pozostaje nam 1810. Wtedy 1810 lat (proroczych, symbolicznych dni) stanowi miarę od zakończenia się siedemdziesięciu tygodni do czasu kiedy klasa Świątnicy bedzie oczyszczona z różnych ...czytaj dalej

  TYSIĄCLETNI DZIEŃ ADAMA   Oto uwagi w komentarzu do 1 Moj. 2:17: Jeść z niego nie będziesz ... Gdyby Adam i Ewa byli posłuszni Bogu, zakaz jedzenia byłby może zniesiony w swoim czasie Albowiem dnia ... Jeden dzień u Pana jest tysiąc lat Którego jeść będziesz, umrzesz ... Umierając umrzesz. Fizycznie, moralnie i umysłowo.                             Nie ma tu wzmianki o żadnej uldze ani myśli o wiecznych mękach po śmierci Oto uwagi w komentarzu do 2 Piot. 3:8: Jeden dzień ... Dzień obecności Chrystusa Jak 1000 lat ... A nie 24 godziny                           "Dnia, którego jeść będziesz z niego" (1 Moj. 2:17). "Tysiąc lat przed oczyma Twymi jest jako dzień wczorajszy" (Psa. 90:4) Powyższe komentarze wykazują, że dniem, w którym Adam umarł był tysiącletni dzień Boży. 1 Moj. 5:5 zawiera informację, że Adam przeżył 930 lat, nie przekroczył więc swego tysiącletniego dnia. Z równoległości chronologicznych wynika, że dzień Adamowy rozpoczął się z chwilą wejścia grzechu na świat. Wydarzenie to zaznacza początek Boskiego Sabatu trwającego 7.000 Iat. Sprawę naprawienia ludzkości powierzył Pan Bóg swemu Synowi, a wierząc w Jego zupełne posłuszeństwo – odpoczął. Podobnie i my odpoczywamy, wierząc, że nasz ...czytaj dalej

  SYN MÓJ, PIERWORODNY MÓJ JEST IZRAEL     Ze słów cytowanych w tytule wynika, że naród izraelski cieszył się wielkim przywilejem u Boga – był to przywilej pierworodztwa. wybrany został spośród wszystkich narodów ziemi, aby był "królestwem kapłańskim i narodem świętym" (2 Moj.19:5,6). W ramach błogosławieństw udzielonych Izraelitom, Bóg przewidział także błogosławieństwa duchowej natury, które w pierwszym rzędzie zostały im zaoferowane. Tych jednak nie ocenili i nie przyjęli, z wyjątkiem "ostatków" narodu (Jan 1:11,12; Rzym. 9:27-32). Ponadto ogół narodu żydowskiego wpisał się niechlubnie do historii jako zdecydowany prześladowca tej nielicznej garstki, której udziałem stały się błogosławieństwa pierworodztwa. Bóg przewidział taki stan rzeczy i ukrył to w wydarzeniach rodziny Izaaka. Jego dzieci, jako jeszcze nie narodzone bliźnięta, już w łonie matki dawały znać, że między nimi nie będzie zgody. Pierwszy z nich urodzony był kosmaty – stąd jego imię Ezaw. Natomiast drugi z synów był gładki i przychodząc na świat trzymał brata za piętę, jakby nie zgadzając się na jego pierwszeństwo. Z tego powodu nazwany został Jakub, co się tłumaczy "trzymający za piętę". Dorosły Ezaw wzgardził lekkomyślnie swym pierworodztwem, gdyż sprzedał je Jakubowi za czerwoną potrawę z soczewicy – stąd otrzymał przydomek Edom (czerwony). W związku z tym wydarzeniem ujawniła się jego przewrotność. Chociaż bowiem bezbożnie sprzedał ...czytaj dalej

GRZECH ANIOŁÓW   Oto uwagi w komentarzu do 1 Moj. 6:2: Synowie Boży ... Zmaterializowani aniołowie. Niektórzy z aniołów, którym dozwolony został nadzór nad ludzkością przed potopem. Dozwolono im na to, aby mogli się przekonać, co są w stanie uczynić dla podźwignięcia ludzkości, lub raczej aby im zamanifestować, że prowadząca do upadku tendencja grzechu jest niemożliwa do odwrócenia, z wyjątkiem sposobu, który Bóg zaplanował. Widząc córki ludzkie ... Juda wyraźnie pokazuje naturę grzechu tych aniołów, gdy mówi: "Aniołów, którzy nie zachowali pierwszego stanu swego (...) Jako Sodoma i Gomora (...) gdy tymże sposobem jako i one zwszetecznialy i udały się za cudzym ciałem" (wersety 6 i 7). Uwiodło ich głównie zło panujące wśród ludzi. Prawdopodobnie stało się tak w wyniku nakłaniania ich przez Szatana, który w ten sposób zamierzał przechytrzyć Wszechmogący i wytworzyć rasę, która by żyła wiecznie. Brali je sobie za żony ... Z naruszeniem warunków w jakich zostali postawieni przez Boga; najwidoczniej bez zasięgania czyjejkolwiek rady. Nigdzie w Piśmie Świętym nie jest powiedziane, że małżeństwo mężczyzny i kobiety nie podoba się Bogu.   * * *   * * * * * * * * *     * * *   "Nie udawajcie się do czarowników, ani do wieszczków, ani od nich rady szukajcie, abyście się od nich nie splugawili; Jam ...czytaj dalej

STWORZYŁ TEDY PAN BÓG CZŁOWIEKA     "Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi, i natchnął w oblicze jego dech żywota. I stał się człowiek duszą żyjącą" (1 Moj. 2:7). Oto komentarz księdza Wujka do powyższego tekstu Pisma Świętego: "Ale dusza człowiecza od Boga z wierzchu jest natchniona jako rzecz duchowna i nieśmiertelna: na której właśnie jest obraz i podobieństwo Boże. 1:26" Oto dogmatyczne określenie duszy ludzkiej: Dusza. "Ze stanowiska religii chrześcijańskiej duszą nazywa się ożywiający ciało ludzkie pierwiastek życia, rozumu i woli, substancja, mająca byt ciągły, od ciała niezależny, pojedynczy (niezłożony) i nieśmiertelny". Książka "Prawdy i Herezje" Dr St. Piekarski - M. Arct 1930, str. 78. Według powyższych komentarzy, Adam był stworzony nieśmiertelny, chociaż Pismo Święte wyraźnie poucza, że nieśmiertelność – życie w samym sobie, należy do Boskiej natury i posiada ją sam Bóg i Pan Jezus, po swoim zmartwychwstaniu, oraz Kościół przy Jego wtórej Obecności (1 Tym. 6:16; Jan 5:26; 2 Piot.1:4; 1 Kor. 15:53,54). Oto komentarz do Kaz.Sal. 12:7: Wróci się proch ... Z którego umierające ciało było utworzone Jako przedtem był ... Jedynie nieożywiony proch ziemi A duch ... Ruach, duch żywota, przywilej życia, prawo do życia, siła czyli pozwolenie na istnienie Wróci do Boga ... Powróci do Niego, lecz nie osoba lub rzecz, lecz jako prawo lub ...czytaj dalej

  STARSZY SŁUGA ABRAHAMA   Eliezer był zaufanym sługą Abrahama (1 Moj.15:2). Dowodem tego jest powierzenie mu odpowiedzialnej misji – wyboru żony dla Izaaka (1 Mój. 24:2). Rok przed narodzeniem się Izaaka, Bóg zmienił Abramowi imię na Abraham, polecając jednocześnie obrzezanie mężczyzn jego domu na znak zawartego przymierza. Eliezer, który w pełni podzielał wiarę Abrahama w istnienie jedynego Boga, dał wyraz tej wierze, poddając się obrzezce wraz z innymi mężczyznami (1 Moj.17:1-5, 24-27). Oto uwagi w komentarzu do 1 Moj. 24:2: Abraham ... Typ na Jehowę Jego starszy sługa ... Eliezer, typ na Ducha Świętego   * * *   DAŁ DARY LUDZIOM   Oto uwagi w komentarzu do psalmu 68:19: Pojmanych więźniów ... Dosłownie: "Mnóstwo więźniów". Chrystus Pan kupił cały rodzaj ludzki, niewolników grzechu i śmierci. Darów dla ludzi ... "Niebieskie dar", Duch Święty zesłany podczas Zielonych Świąt   * * * * * *     Oto uwaga w komentarzu do 3 Moj. 23:17: Chleby na obracanie ... Są figurą na Maluczkie Stadko i Wielkie Grono, podczas ich przyjęcia przez zasługę Najwyższego Kapłana, okazanego przez pomazanie Duchem świętym podczas Pięćdziesiątnicy   * * *     Na kształt ogni ... Światło; przedstawia znajomość, oświatę, inteligencję, objaśniające Boskie zamiary, by użyć ludzkich języków jako narzędzi do powołania ze świata Jego wybranych.    Nie był to Duch Święty, lecz jedynie manifestacja dla przedstawienia rzeczy niewidzialnej jako odpowiedniego obrazu ...czytaj dalej

ADAM I EWA     Adam i Ewa, pierwsza para ludzka, są napierwszym w Piśmie Świętym obrazem na Chrystusa i Kościół. Potwierdza to Apostoł Paweł dowodząc, że Adam jest obrazem na Jezusa, zaś Ewa – obrazem na Kościół (Rzym. 5:14; Efez. 5:22-32; 1 Kor. 15:45-47; 2 Kor.11:3; 1 Moj. 2:21-24).   * * * * * *   POMOC DLA ADAMA  –  CHRYSTUSA     Pierwszy człowiek stworzony na ziemi, został postawiony w doskonałym ogrodzie Eden, i był panem wszystkich niższych od siebie stworzeń. Mimo to, Pan Bóg orzekł, że do zupełnego szczęścia potrzebny był mu towarzysz, również człowiek, z którym mógłby dzielić się radościami szczęśliwego życia. Towarzyszem tym stała się Ewa, wywiedziona mocą Bożą z istoty Adama. Bóg przypuścił na niego twardy sen, podczas którego zostało dokonane dzieło podziału istoty Adama na dwie płci. Ponieważ Adam jest wzorem na naszego Pana (Rzym. 5:14), natomiast Ewa wzorem na Kościół (2 Kor.11:3), zatem głęboki sen Adama wyobraża sen śmierci Pańskiej, przez którą dzieło odkupienia Kościoła zostało dokonane (Efez. 5:25). Ewa była pomocniczką Adama i miała swój udział w rozmnożeniu się rasy ludzkiej. Podobnie Kościół, podczas dnia Chrystusowego, będzie pomocą Panu w przyprowadzaniu ludzkości do doskonałości. Dzień Chrystusowy, podobnie jak dzień Adamowy, będzie trwał przez 1000 lat (1 Moj. 2:17; 2 Piotra 3:8).     * * * * * ...czytaj dalej

PRZED ZAŁOŻENIEM ŚWIATA PRZEWIDZIANY BARANEK ZABITY   Adam i Ewa, pierwsza para ludzka, postawiona w Raju na próbie posłuszeństwa, przekroczyła Boskie prawo. Nieszczęśni grzesznicy w poczuciu winy skryli się wśród drzew sadu, uczyniwszy zasłony z liści figowych dla zakrycia swej nagości. Bóg, kierując się sprawiedliwością, skazał przestępców prawa na śmierć. Wkrótce jednak po wydaniu strasznego wyroku, ujawnił się inny z Boskich przymiotów – Jego Miłość. Nagośc (grzech) pierwszych rodziców została przykryta odzieniem ze skór. W ten obrazowy sposób, miłosierny Stwórca zapowiedział przyszłe wybawienie ludzkości przez ofiarę naszego Zbawiciela. Przykrycie ze skór, wymagało bowiem śmierci zwierzęcia, które stało sie pierwszą, opisaną na kartach Pisma Świętego, figuralną ofiarą za grzech. Najprawdopodobniej był to baranek. Jan Chrzciciel świadczył przy Jordanie, że nasz Pan jest "Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata" (Jan 1 :29,36). Również inne miejsca Pisma Świętego określają Pana Jezusa, jako Baranka zabitego "od założenia świata" lub "przed założeniem świata" (Obj.13:3; 1 Piot.1:19,20).   * * * * * *     Miłość Boża została też wspaniale zilustrowana w Abrahamie, któremu Bóg polecił złożyć w ofierze palonej, swego umiłowanego syna Izaaka (Jan 3:16).         Posłuszny Abraham, wykonał w sercu wszystko, co mu Bóg rozkazał; sięgnął po miecz, aby zabić leżącego na ołtarzu syna. W tym jednak momencie Anioł Boży powstrzymał rękę Abrahama, oznajmiając mu, ...czytaj dalej

KRÓL SPRAWIEDLIWY I ZBAWICEL UBOGI   Oto uwagi w komentarzu do Zach. 9:9 i 2 Moj.12:3: Wesel się ... "Gdyby oni milczeli, kamienie wołać będą" (Łuk. 19:40) Król twój przyjdzie ... Odnosi się pierwotnie do tryumfalnego wjazdu do Jerozolimy na pięć dni przed ukrzyżowaniem Dziesiątego dnia ... Figura na Jezusa, jako Baranka Wielkanocnego, odłączonego przez naród żydowski w czasie, gdy wjeżdżał do Jerozolimy Weźmiecie Baranka ... "Chrystus Baranek Wielkanocny ofiarowany jest za nas" Dzień 10 Nisan, w którym Pan, wypełniając proroctwo Zachariasza 9:9, wjechał do Jerozolimy był ściśle przewidziany w planie Bożym jako dzień odłączania od stada baranka wielkanocnego.   * * *   * * * * * *     * * *     Syjońska córko, tryskaj wesołością! Ty Jeruzalem wznieśże hymn radości! Powitaj Króla, który tchnie miłością, A w murach twoich wnet pokój zagości! Czekałaś Króla i przyszedł do ciebie Król sprawiedliwy – Zbawiciel ubogi; On Król Pokoju – na oślęciu jedzie, On grzech twój zdejmie, wskaże prawe drogi.   * * * * * *   * * *     Nasz Pan łączy swoją godność królewską z pokorą i ubóstwem (Mat. 5:5; 11:29) na wzór dawnych przywódców i królów izraelskich (1 Moj. 49:10,11; Sędz. 5:10; 10:4; 2 Sam.19:26; 1 Król.1:33,38). Na Wschodzie osiołek był wierzchowcem pokoju; koń natomiast – wierzchowcem wojny (Hiob 39:22-28). Zwyczaj używania koni w Izraelu był wynikiem wpływów religijnych (2 Król. 23:11) oraz wpływów ...czytaj dalej

SYN DAWIDOWY   "A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus, mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym. I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc: Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich. Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego? A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać" (Mat. 22:41-46). Odpowiedź liczbowa na powyższe pytanie znajduje się w treści Psalmu 110.     * * *   * * *   * * *   ZNALAZŁEM DAWIDA SŁUGĘ MEGO   Słowa Boże w Psalmie 89, odnoszące się do Dawida, mówią proroczo o Chrystusie. Nowe Stworzenie Pana wspierane przez Ojca nie miało doznać obrazy. Bóg zapowiada wywyższenie na ziemi stolicy swego pierworodnego Syna. Jego nasienie, to ludzkość, która Mu będzie posłuszna w Restytucji – nieposłuszni będą karani. Jego panowanie będzie równie trwałe, jak ruch ciał niebieskich, wiernych świadków niewzruszalności przysięgi Bożej – zaiste "słowo Jego jest prawdą" (Jan 17:17; 1 Moj. 22:16-18; Psa.110:4).   * * * * * *     Nie zgwałcę Ja przymierza swego; głos podany Z ust moich, na wieki nie dozna odmiany. Raz-em Ja Dawidowi na stateczność swoją Słudze wiernemu przysiągł i przy tymże stoję: Nie ma ustać potomstwo ...czytaj dalej

    Arka Przymierza, lub też "Arka Świadectwa", była jedynym przedmiotem wyposażenia "Świątnicy Najświętszej" (Patrz: Żyd. 9:2-4 i przypis w Diaglott). Jej nazwa sugeruje, że arka wyobraża ucieleśnienie planu Jehowy, który zamierzył w samym sobie, jeszcze przed rozpoczęciem dzieła stworzenia Bożego – zanim nastąpiło najmniejsze rozwinięcie się jego planu. Przedstawia ona przedwieczny zamiar Boga – Jego zawczasu postanowione i zaplanowane bogactwa łaski dla rodzaju ludzkiego w Chrystusie (Głowie i Ciele) – "ukrytej tajemnicy". Wyobraża ona zatem Chrystusa Jezusa i Jego Oblubienicę, "małe stadko", którzy będą uczestnikami Boskiej natury i zostaną obdarzeni władzą i wielką chwałą – nagrodą naszego wielkiego powołania – radością wystawioną przed naszym Panem i wszystkimi członkami Jego Ciała.   Była to prostokątna skrzynia powleczona złotem, przedstawiającym boską naturę udzieloną uwielbionemu i wywyższonemu Kościołowi. Zawierała w sobie dwie Tablice Prawa (5 Moj. 31:26), Laskę Aarona, która zakwitła (4 Moj.17:8) i Złote Wiadro z Manną (2 Moj. 16:32). Tutaj więc, w złotej Arce, przedstawiona była chwała, jaka ujawniona będzie w boskim Chrystusie: w zakwitłej lasce – wybrane kapłaństwo Boga, w tablicach Prawa – sprawiedliwy Sędzia, w nieulegającej zepsuciu mannie w złotym naczyniu – nieśmiertelność, boska natura. "Cienie Przybytku" str. 131,134   * * *     Płyta złota zwana "Ubłagalnią" (lub właściwiej miejscem pojednania, ponieważ na niej kapłan ...czytaj dalej