"...do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach"' (Hebr. 12:23). Zagadnienie to powinno się rozważać z modlitwą i rzetelnością, tak aby wszyscy, którzy wiedzą, że na początku był tylko jeden Kościół, ustanowiony przez naszego Pana, mogli się także przekonać, że na koniec też będzie tylko jeden Kościół – Kościół triumfujący w chwale, Oblubienica, Małżonka Barankowa [Obj. 19:7]. Z tego też powodu, że wśród wyznawców Jezusa jest wiele różnych nauk, wiele też powstało kościołów reprezentujących te nauki. Znaleźliśmy prawdziwą Ewangelię, mniej lub bardziej rozproszoną po tych różnych wierzeniach, lecz żadna z nich nie była czystą, niesfałszowaną Ewangelią. Musimy pamiętać, że jedyny prawdziwy Kościół Chrystusowy w minionych osiemnastu stuleciach był rozproszony pomiędzy różnymi wyznaniami, a żadne z tych wyznań nie było prawdziwym Kościołem. Ani jedno z nich nie może rościć sobie pretensji, że ma tylko samą "pszenicę", a nie ma "kąkolu". Żadne z nich nie może twierdzić, że mieści w sobie wszystkich świętych, a nie ma żadnych hipokrytów. Był czas, gdy różne odłamy kościoła chrześcijańskiego utrzymywały, że tylko one są tym jednym jedynym Kościołem. Ale czas ten minął, jeśli weźmie się pod uwagę opinię ludzi i większości duchowieństwa.     "Aby wszyscy byli jedno"   Nie zarzucam złych chęci żadnemu z odłamów kościoła chrześcijańskiego. Przeciwnie, zakładam, że twórcy różnych ...czytaj dalej

"Uchwycił smoka, węża onego starego, który jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat, i wrzucił go w przepaść, i zamknął go, i zapieczętował z wierzchu nad nim, aby nie zwodził więcej narodów, ażby się wypełniło tysiąc lat; a potem musi być rozwiązany na mały czas" (Obj. 20:2-3). Niebiblijne zapatrywania, jakie kiedyś mieliśmy odnośnie piekła, doprowadziły nas do niebiblijnych zapatrywań co do Szatana. Kiedyś myśleliśmy, że piekło jest olbrzymim piecem ognia – nie wiedzieliśmy, gdzie – "poza krańcami przestrzeni i czasu"; wprowadzeni byliśmy w błędne przekonanie, że Szatan był w tym odległym miejscu mistrzem ceremonii i naczelnikiem gromady ogniotrwałych demonów, zajętych głównie zadawaniem niewysłowionych boleści i udręk miliardom spośród ludzkiej rodziny, które dostały się w jego władanie na mocy Bożego zrządzenia i zamysłu, a których liczba powiększa się o dziewięćdziesiąt tysięcy nowych przybyszów dziennie. Ale mając Szatana tak daleko i tak bardzo zajętego, trudno nam było sobie wyobrazić, że jest on w stanie poświęcać szczególny czas i uwagę pewnej stosunkowo niewielkiej liczbie ludzi jeszcze żyjących.       Ale odkąd zrozumieliśmy biblijną naukę o piekle, od kiedy wiemy, że "szeol" i "hades" to określenia stanu śmierci i nieświadomości, który w momencie śmierci staje się udziałem wszystkich ludzi – dobrych i złych, i z ...czytaj dalej

"Przyszedł potop i zabrał wszystkie" ( Mat 24:39) Uprzednio rozpatrywaliśmy naturalne przyczyny, które doprowadziły do potopu, i przekonaliśmy się, że pod każdym względem są one racjonalne oraz całkowicie zgodne z historią i geologią. Dzisiaj będziemy się zastanawiać nad potopem Z innego punktu widzenia. Spróbujemy wykazać na podstawie Biblii, dlaczego Bóg w ogóle dozwolił na potop oraz to, że miał całkowitą słuszność, podejmując działanie, które doprowadziło do zagłady ludzkiego rodu, z wyjątkiem ośmiu osób – Noego i jego rodziny (2 Piotra 2:4-10). Od początku trzeba mieć na uwadze to, że przymierze Boga z Adamem, gwarantujące życie wieczne, opierało się na fakcie, iż Adam był doskonały (na wyobrażenie Stwórcy), i było uwarunkowane zachowaniem tego wyobrażenia i podobieństwa przez zupełne posłuszeństwo Stworzycielowi. Szatan jednak, posługując się wężem i pobudzając go do jedzenia tego akurat owocu, którego naszym pierwszym rodzicom nie wolno było jeść, sprowadził przez to pokusę.       Matka Ewa zobaczyła, że bynajmniej wąż nie zatruł się tym owocem, a był najmądrzejszym ze wszystkich zwierząt. Rozumowała, że skoro ludzkość o tyle przewyższa zwierzęta, to owa większa mądrość uczyni jej małżonka i ją samą podobnymi bogom. Pożądała wiedzy i władzy. Wydawało jej się, że tylko Boże przykazanie odgradza ją od tego najwyższego ideału. Zjadła więc owoc i podsunęła ...czytaj dalej

"Poruszę wszystkie narody i przyjdą do Pożądanego od wszystkich narodów" (Agg. 2:8). Cywilizowane narody od dawna czekają na wielkiego Mesjasza, "Króla chwały". Przez trzydzieści pięć wieków Żydzi wyczekiwali Go jako wielkiego Proroka, ukazanego obrazowo w Mojżeszu i przez niego przepowiedzianego (Dzieje Ap. 3:22), jako potężnego Króla na wzór ich królów, Dawida i Salomona, oraz jako wspaniałego Kapłana, zobrazowanego w Aaronie, a szczególnie oczekiwali Go w połączonym majestacie urzędu króla i kapłana, przedstawionym w Melchisedeku – kapłanie zasiadającym na tronie (Psalm 110:4). Wolnomularze czekają od dwóch i pół tysiąca lat na równie wspaniałą osobistość, a był nią Hiram Abiff, wielki mistrz masoński, którego śmierć, uwielbienie i przyszłe pojawienie się ustawicznie są im przypominane poprzez litery na ich kamieniach zwornikowych. Umarł on gwałtowną śmiercią, jak twierdzą – z powodu swej wierności w zachowywaniu Boskich sekretów przedstawionych w Świątyni Salomona. Musi się on ponownie zjawić, utrzymują, a to w tym celu, aby wielka pozaobrazowa Świątynia mogła być dokończona i by mogła się dokonać jej wielka usługa dla Izraela i dla wszystkich ludzi. Utrzymują też, że jego obecności należy się niebawem spodziewać. Wszyscy chrześcijanie, w zależności od tego, na ile są zaznajomieni z Biblią (Starym i Nowym Testamentem), także wierzą w wielkiego Budowniczego Świątyni, który umarł z ...czytaj dalej

"Przez którego i tym duchom, którzy są w więzieniu, przyszedłszy kazał" (1 Piotra 3:19). Wiele spekulacji powstało wokół naszego nagłówkowego wersetu. Niektórzy twierdzą, że oznacza on, iż Chrystus po swojej śmierci na krzyżu i przed zmartwychwstaniem poszedł do miejsca, gdzie w pewnego rodzaju czyśćcu uwięzione były ludzkie duchy, i tam im głosił. Nie tylko teoria katolicka podąża za tą sugestią, ale również wielu protestantów utrzymuje, że można się modlić za zmarłymi i w ten sposób dopomagać im do uniknięcia wiecznych mąk. Wszystko to jest, jak wykażemy, złe i przeciwne nauce płynącej z naszego wersetu i jego kontekstu. Ci, którym zwiastowano, nie byli istotami ludzkimi, lecz duchowymi – nie ludźmi, lecz aniołami. Jest to jasno stwierdzone w wersecie dwudziestym, który mówi nam, kiedy owi aniołowie zostali uwięzieni i dlaczego. Zostali uwięzieni za dni Noego w czasie potopu. Zostali zamknięci za nieposłuszeństwo. I tak czytamy w wersecie 19 i 20: "Zwiastował duchom będącym w więzieniu, które niegdyś były nieposłuszne, gdy Bóg cierpliwie czekał za dni Noego, kiedy budowano arkę". Gdy wrócimy do zapisu 1 Księgi Mojżeszowej z tego okresu, znajdziemy pełny opis tych nieposłusznych duchów (1 Mojż. 6:1-5). W jakiś czas po nieposłuszeństwie Adama i wypędzeniu go z Edenu świętym aniołom było dozwolone, by nawiedzali ...czytaj dalej

[4 października 1914] "A na ziemi uciśnienie narodów z rozpaczą, gdy zaszumi morze i wały; tak, iż ludzie drętwieć będą przed strachem i oczekiwaniem tych rzeczy, które przyjdą na wszystek świat" (Łuk. 21:25-26). Nigdy nie było takiej wojny jak obecnie. Powstały szczególne warunki, jakie nigdy wcześniej nie zaistniały w historii świata. W sytuacji, gdy cywilizacji grozi zupełna zagłada, obecne warunki zdają się nabierać szczególnej wymowy, zwłaszcza gdy pomyślimy, jaki stosunek ma Bóg do tego wszystkiego. Z każdej strony zanoszone są do Boga modlitwy o pokój. Niektórzy modlą się o powodzenie dla alianckich armii, co oznacza rzeź Niemców, Austriaków i Węgrów, inni proszą o coś dokładnie odwrotnego, a jeszcze inni modlą się o to, żeby zaprzestano wojny. To wszystko wskazuje na wielkie zamieszanie myśli. Jak te różne modlitwy mogą być wysłuchane? Mistrz nam powiedział, żeby modlić się zgodnie ze Słowem Bożym. Dlatego też przed modleniem się w tej sprawie, byłoby dobrze określić, jakie są Boskie zamiary w związku z tą wojną, żeby modlić się zgodnie z Jego planami. Zamiast mówić Wszechmogącemu, co On ma czynić, powinniśmy wszyscy słuchać Jego Słowa i zwrócić uwagę na to, co On mówi o tej wojnie i o strasznym Armagieddonie, jaki po niej nastanie – "czas uciśnienia, jakiego nie ...czytaj dalej

"Jeszcze raz [ostatecznie] poruszę nie tylko ziemią, ale i niebem" (Hebr. 12:26) Niebiosa, które będą poruszone, nie określają miejsca Boskiego mieszkania i tronu, lecz symbolicznie przedstawiają kościelny system obecnych czasów. Gwiazdy, czyli ci, co błyszczą, spadają już od jakiegoś czasu. W kręgach kościelnych panuje obecnie wielkie poruszenie albo zamieszanie. Będzie ono narastać, aż – jak obrazowo stwierdza św. Piotr – "niebiosa w ogniu stopnieją" [2 Piotra 3:12] – będą pochłonięte, przeminą, ustępując miejsca "nowym niebiosom", duchowemu systemowi Tysiąclecia, którym będzie uwielbiony Kościół, niewidzialny dla ludzi, ale przyobleczony w Boską moc, by im błogosławić, uwalniać z nieświadomości i przesądów oraz przez tysiąc lat podnosić, żeby przyprowadzić ich do obrazu i podobieństwa Bożego, utraconego w Edenie, a odkupionego na Kalwarii (2 Piotra 3:10-13). Poruszenie ziemią, wspomniane przez Apostoła i symbolicznie określone przez Jezusa mianem trzęsienia ziemi, oznacza rewolucje, jakich można się spodziewać natychmiast po obecnej europejskiej wojnie [pierwsza wojna światowa]. Jeśli Pastor właściwie rozumie naukę Biblii na ten temat, to wielkie symboliczne trzęsienie ziemi, które ostatecznie zakończy się w anarchii, osiągnie swój szczyt najpierw we Włoszech. Nie będzie to wszakże tylko miejscowe poruszenie; poruszona będzie cała ziemia, cały system społeczny, a wraz z nim zachwiane wszystko, co nie ma trwałego charakteru, co nie jest ...czytaj dalej

"I stanie się w ostateczne dni, że będzie przygotowana góra domu Pańskiego na wierzchu gór, i wywyższy się nad pagórkami, a zbieżą się do niej wszystkie narody" (Izaj. 2:2). Nasz werset tytułowy jeszcze się nie wypełnił, wierzymy jednak, że początek jego wypełnienia jest już bliski. Obrazuje on Królestwo Mesjasza, na które chrześcijanie czekają i o które modlą się: "Przyjdź królestwo twoje, bądź wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi". Na to samo królestwo tak długo czekali i nadal jeszcze czekają także Żydzi. Nasz werset odnosi się nie do duchowej części królestwa, lecz do tej, która należy do cielesnego nasienia Abrahama. Wielki błąd, jaki wielu z nas popełniało w przeszłości, polegał na tym, że nie uznawaliśmy dwóch rodzajów Izraela – duchowego i cielesnego oraz dwóch odmiennych nagród i błogosławieństw, jakie Bóg obiecał im w Piśmie Świętym. Obydwa te domy Izraela zostaną wykorzystane do wypełnienia obietnicy danej Abrahamowi – błogosławienia wszystkich narodów ziemi.   W obecnym Wieku Ewangelii wybierane, doświadczane, dopasowywane oraz polerowane jest jedynie "maluczkie stadko". Ono też zostanie ostatecznie przemienione z ludzkiej do duchowej natury, podobnej do anielskiej. Jego członkowie razem ze swym Panem i Głową utworzą wielkiego Pośrednika Nowego Przymierza, poprzez którego błogosławione będą wszystkie narody ziemi. Po skompletowaniu Mesjasza, ...czytaj dalej

"A zarazem przyjdzie do kościoła swego Panujący, którego wyszukacie, i Anioł przymierza, którego wy żądacie; oto, przyjdzie, mówi Pan zastępów. Lecz któż będzie mógł znieść dzień przyjścia jego?" (Mal. 3:1-5). Sześć tysięcy lat temu w Edenie nasz Stwórca, sprawiedliwie skazując swe nieposłuszne dzieci na śmierć, oznajmił, że ostatecznie nasienie niewiasty zmiażdży głowę węża. Ta ukryta obietnica była pierwszą wiadomością o Bożym miłosierdziu, jakie nasz łaskawy Stworzyciel zamierzył sam w sobie jeszcze przed założeniem świata. Zawsze wspaniały, dobry i miłosierny, Stwórca nasz powstrzymywał swoje miłosierdzie dla dobra swoich stworzeń, aby mogły się one nauczyć rozpoznawać ów "nader grzeszący grzech" [Rzym. 7:13]. Także dla dobra aniołów – żeby w pełni mogli poznać Jego sprawiedliwość, jak również Jego mądrość i moc – w postępowaniu ze swoimi stworzeniami Bóg trwał na stanowisku ścisłej sprawiedliwości. Grzech spowodował utratę wszelkich roszczeń do wiecznego życia, jakiego Bóg udzielił warunkowo. Jak się już przekonaliśmy, w żadnym sensie ani stopniu Bóg nie przewidywał wiecznych mąk. Jego wyrok dla człowieka, jasno określony, brzmiał: "Śmiercią umrzesz", a nie: "Żyjąc, żyć będziesz w męczarniach"; "Dusza, która grzeszy, ta umrze" (1 Mojż. 2:17; Ezech. 18:4). Swoje postępowanie z naszą rasą Bóg zamierzył uczynić przykładem zasady swojego zarządzania, która ostatecznie miała być wprowadzona wszędzie – pośród ...czytaj dalej

"Gdzie przewodnik dla nas wszedł, Jezus, stawszy się według porządku Melchizedekowego najwyższym kapłanem na wieki" (Hebr. 6:20). Melchizedek to imię godnego uwagi człowieka, który żył w czasach Abrahama, a o którym niewiele jest napisane w Starym Testamencie, z wyjątkiem tego, że był królem i kapłanem jednocześnie – "kapłanem na swym tronie", "królem Salemu" czyli królem pokoju, księciem Boga Najwyższego. Po raz pierwszy czytamy o nim w związku z potyczką Abrahama z królami północy, którzy pojmali Lota i jego rodzinę do niewoli oraz zagarnęli jego dobytek, plądrując Sodomę. Gdy Abraham wracał z bitwy, zwrócił się do owego króla-kapłana i oddał mu dziesięcinę z łupów, a sam otrzymał od niego błogosławieństwo, spożywając przy tym symboliczny chleb i wino. Pozostawało jednak w gestii Pana, aby w słusznym czasie – nieomal dwa tysiące lat potem – wytłumaczyć nam za pośrednictwem natchnionego apostoła Pawła rzeczywiste znaczenie owego wydarzenia – że Melchizedek w tamtej sytuacji był obrazem uwielbionego Chrystusa (1 Mojż. 14:18-20).     Ustanowione przez Mojżesza kapłaństwo Aaronowe, którego głową był Aaron, trwało więcej niż szesnaście stuleci i było tak dobrze ugruntowane wtedy, gdy Apostoł pisał swój list, że Żydzi uważali je za jedyne kapłaństwo. Stąd, gdy Chrystus był im głoszony jako rzeczywisty kapłan Boży, który sam miał moc ...czytaj dalej

"A bez rozlania krwi nie bywa odpuszczenie grzechów" Hebr. 9:22     Gdy Bóg wezwał z Egiptu Izrael jako naród, zamierzał zawrzeć z nim przymierze przez Mojżesza. To przymierze mówiło, że jeśli Izraelici będą zachowywać Zakon Boży, unikną wszelkiego potępienia i otrzymają żywot wieczny. Niedotrzymanie przymierza oznaczało zaś karę śmierci. Zachowując Zakon, nie tylko mieli żyć wiecznie, ale staliby się odpowiednim nasieniem, przyrzeczonym Abrahamowi, przez które wszystkie narody byłyby doprowadzone do przestrzegania Zakonu i do osiągnięcia życia wiecznego. Lecz Bóg przewidział, że nie będą oni mogli przestrzegać Jego Prawa, ponieważ podobnie jak reszta rodzaju ludzkiego, byli oni niedoskonali wskutek upadku, a Zakon jest miarą zdolności człowieka doskonałego: "Będziesz miłował Pana Boga twego ze wszystkiego serca twego i ze wszystkiej duszy twojej, i ze wszystkiej siły twojej, i ze wszystkiej myśli twojej, a bliźniego twego jako samego siebie" [Łuk. 10:27]. Bez wątpienia nikt inny jak tylko doskonały człowiek mógł w pełni zastosować się do tych wymagań. Dlatego Izraelici w dalszym ciągu umierali tak samo jak inni ludzie, pomimo Przymierza Zakonu (Mat. 22:36-40). Ale wiedząc z góry o ich niezdolności do przestrzegania Zakonu, Bóg zarządził podtrzymywanie ich w swej łasce na mocy przymierza przez odnawianie go corocznie dziesiątego dnia siódmego miesiąca, w Dniu Pojednania. W tym dniu co ...czytaj dalej

"Na początku było Słowo [Logos], a Słowo [Logos] było u Boga, a Bogiem było ono Słowo [Logos]. To było na początku u Boga. Wszystkie rzeczy przez nie się stały, a bez niego nic się nie stało, co się stało" (Jan 1:1-3). Pierwszym aktem Bożego (JHWH – Jahwe) stworzenia, jeśli chodzi o istoty myślące, był Logos. Na długo przed stworzeniem człowieka, na długo przed wyprowadzeniem naszej Ziemi ze stanu chaosu, na długo przed stworzeniem aniołów i cherubinów Boska moc stworzyła Syna na poziomie duchowym – Pierworodnego u Boga, Jahwe, wspaniałego, doskonałego, pięknego – Jego własny obraz. Ów Wspaniały jest w naszym tekście określony jako Logos, Słowo – poselstwo, wyrażenie Boga. W Starym Testamencie "mądrość" jest symbolicznym do Niego odniesieniem: "Pan mię miał przy początku drogi swej, przed sprawami swymi, przed wszystkimi czasy. (...) Tedym była u niego jako wychowaniec, i byłam uciechą jego na każdy dzień, grając przed nim na każdy czas" (Przyp. 8:22-30). Ów Potężny – uosobienie mądrości, jest, jak oświadcza św. Paweł, "pierworodnym wszystkich rzeczy stworzonych" (Koi. 1:15-18). Podobnie odnosi się do Niego psalmista – jako do Pańskiego „pierworodnego (...) wyższego nad królami ziemi" (Psalm 89:28). Jezus mówi też sam o sobie jako o kimś, kto miał przedludzkie istnienie, stwierdzając: "Pierwej niż ...czytaj dalej

"Od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem" (Psalm 90:2). "Ja Pan, toć jest imię moje, a chwały mojej nie dam innemu" (Izaj. 42:8). "Ale my mamy jednego Boga Ojca, z którego wszystko" (1 Kor. 8:6). "Słuchajże Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest" (5 Mojż. 6:4). Te i inne wersety Pisma Świętego mówią nam o osobowym Bogu, Ojcu, czyli Życiodawcy wszystkich, Owym Wielkim, który "mieszka w wieczności" [Izaj. 57:15]. Św. Paweł oświadcza, że u pogan "jest wiele bogów i wiele panów, ale my mamy jednego Boga, Ojca" [1 Kor. 8:5-6] i jednego Jego pomazanego przedstawiciela w postępowaniu z ludzkością – jednego Pana, Jezusa Chrystusa, i żeby "wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga, Ojca" [Filip. 2:11]. Pismo Święte mówi nam o "początku stworzenia Bożego". Dlatego był czas przed tym początkiem stwarzania, kiedy to Bóg, Jahwe, był sam – Ten, "który mieszka w wieczności". Nie było z Nim nawet wielkiego Michała, wielkiego Mesjasza, którego Bóg tak wielce wywyższył i o którym oznajmia, że Go jeszcze bardziej wywyższy w chwalebnej wieczności. Nie był On z Ojcem przed rozpoczęciem stwarzania, bo On sam był "początkiem stworzenia Bożego" – "pierworodnym wszystkich rzeczy stworzonych" (Obj. 3:14; Koi. 1:15). On był pierwszym wyrażeniem, ...czytaj dalej

"Albowiem przyszedł dzień on gniewu i któż się ostać może" Obj. 6:17     Księgę Objawienia Bóg dał, jak się wydaje, w tym celu, aby ukryć wielkie i ważne Prawdy; nie tylko dlatego, że nie miały być one [naówczas] zrozumiane, ale też dlatego, że Bóg zaplanował ukryć przed światem pewne zarysy swojego planu. Objawienie, jako księga symboliczna, nie będzie zrozumiane ogólnie przez świat, lecz Pismo Święte zapewnia, że gdy nadejdzie właściwy czas, "mądrzy" z ludu Bożego, "mądre panny" zrozumieją (Dan. 12:10; Mat. 25:1-13). Prorok Daniel, który mówi nam, że "czas końca" jest okresem, w którym ci mądrzy według Boga zrozumieją Jego wielki plan, podaje dwa znamienne znaki, dzięki którym ten czas będzie szczególnie zaznaczony: po pierwsze, "wielu ich przebieży" po drugie, "umiejętność się rozmnoży" (Dan. 12:4). Dziś widzimy, że proroctwo to się wypełniło. Po całym świecie ludzie podróżują w sposób, jaki dawniej nie był znany; na całym świecie istnieją nieznane wcześniej możliwości zdobywania wiedzy. Znamienne wypełnienie się tego proroctwa charakteryzuje nasze dni jako "czas końca" w którym obecny Wiek Ewangelii ma się zakończyć, a Wiek Mesjański ma zostać wprowadzony – jako czas, w którym lud Boży zrozumie i przygotuje się na swoją przemianę. Bóg uważał za właściwe, aby w Piśmie Świętym połączyć nazwę słynnego izraelskiego pola ...czytaj dalej

[Waszyngton, maj 1913] "Który uśmierza wojny aż do kończyn ziemi. (...) Uspokójcie się, a wiedzcie, żem Ja Bóg" (Psalm 46:10-11).     Nie ma nikogo, kto byłyby bardziej niż ja przeciwny wojnie opartej na powszechnych zasadach. Jestem ekstremistą, jeśli chodzi o moje zamiłowanie dla pokoju. Doprawdy nie mogę przymykać oczu na fakty historyczne – że praktycznie każde dobrodziejstwo przychodziło dla świata poprzez wojnę, kosztem okrutnego rozlewu krwi. Gdzie Ameryka byłaby dzisiaj, gdyby nie było wojny o niepodległość? Gdzie znajdowałyby się narody Europy, gdyby nie toczyły walk o swoje swobody narodowe? W jakim położeniu znalazłby się każdy naród w niespełna rok, gdyby odmówił walki? Nie ma sprzeczności między tym szczególnym i powszechnym zapatrywaniem na tę sprawę a nauczaniem naszego Zbawcy. Nasz Mistrz nie zwracał się do narodów, lecz do jednostek, gdy wskazywał, że ten, kto został uderzony w jeden policzek, powinien nadstawić drugi i nie opierać się. Wskazówki Jezusa były w całości i wyłącznie dla Jego uczniów, Jego naśladowców. A zostali oni pouczeni, że mają wyjść ze świata i odłączyć się – jako nowy lud, naród święty. Mieli spodziewać się prześladowań, tak jak ich Nauczyciel. Mieli oni Jego osobistą obietnicę, że jeśli będą w ten sposób cierpieć z Nim dla sprawiedliwości, w przyszłości czeka ich nagroda ...czytaj dalej

"Kto zmierzył wody garścią swoje" Izaj. 40:12     Wspaniałego znaczenia i potęgi myśli zawartej w naszym tekście nie mogą ocenić ci, którzy nigdy nie byli nad wielkim oceanem. Kiedy podróżujemy po wodzie z prędkością pociągu i rozglądamy się we wszystkich kierunkach, bardzo rzadko dostrzegając jakiś statek, wielki czy mały, i tak dzień po dniu, zaczynamy nabierać wtedy nieco pojęcia o świecie, w którym żyjemy. Jest on o wiele większy, niż przedtem mogliśmy sobie nawet wyobrazić. A jednak przy pomocy teleskopów i obliczeń matematycznych dostrzegamy, że nasza Ziemia i jej morza są maleńkie w porównaniu do innych światów. Zauważamy, że nasz system słoneczny (nasze Słońce i krążące wokół niego planety) stanowią zaledwie maleńką cząstkę wielkiego Bożego stworzenia. Astronomowie powiedzą nam, że przy pomocy czułych płyt fotograficznych są oni w stanie naliczyć około sto dwadzieścia pięć milionów słońc, wokół których krążą planety, jak nasza Ziemia krąży dookoła naszego Słońca. Szacują też, że prawdopodobnie tylko cząstka tych słońc jest widzialna gołym okiem – tak bardzo są one oddalone. Astronomowie oceniają, iż są miliony jeszcze innych słońc, lecz tak dalekich, że ich światło nie może nawet zostać fotograficznie uchwycone. Stoimy zdumieni ogromem przestrzeni oraz prawami i porządkiem, jaki wszędzie panuje. Szczerze przystajemy na to, co stwierdza prorok Dawid: ...czytaj dalej

Zaproszenie   [9 października 1910 roku pastor Russell otrzymał zaproszenie od Komitetu Organizacyjnego Walnego Zgromadzenia Żydów, by wygłosić przemówienie na takim zgromadzeniu. Zaproszenie to zostało podpisane przez wielu znamienitych Hebrajczyków z Nowego Jorku. Zaproszenie i odpowiedź pastora Russella brzmiały następująco:     Nowy Jork, 20 września 1910 roku   Do Pastora C. T. Russella, Brooklyn, N.Y. Szanowny Panie! Pańskie pełne zrozumienia zainteresowanie losami ludu żydowskiego w ciągu minionych lat nie uszło naszej uwadze. To, w jaki sposób potępia Pan okrucieństwa dokonywane przeciwko naszemu narodowi pod szyldem chrześcijaństwa, dodatkowo zwiększyło nasze przekonanie, że jest Pan naszym szczerym przyjacielem. Pański wykład: "Jerozolima a żydowskie nadzieje" uderzył w czułe struny serc wielu przedstawicieli naszego narodu. Mimo to, przez pewien czas wątpiliśmy, czy jakikolwiek chrześcijański duchowny jest w stanie interesować się Żydami jako Żydami, a nie tylko w nadziei ich nawrócenia na chrześcijaństwo. To właśnie te odczucia sprawiły, że niektórzy z nas postanowili poprosić Pana o wygłoszenie publicznego oświadczenia w sprawie natury Pańskiego zainteresowania naszym ludem, a teraz chcielibyśmy Pana powiadomić, że wygłoszone oświadczenie było dla nas bardzo satysfakcjonujące. Zapewnił nas Pan w nim, że nie zachęca Pan Żydów do stania się chrześcijanami i dołączenia do jakiejś sekty czy któregoś ze stronnictw – protestanckich bądź katolickich. Owo oświadczenie, Pastorze Russell, zostało szeroko rozpropagowane ...czytaj dalej

"Cieszcie, cieszcie lud mój! mówi Bóg wasz. Mówcie do serca Jeruzalemu; ogłaszajcie mu, że się już dopełnił czas postanowiony jego, że jest odpuszczona nieprawość jego i że wziął z ręki Pańskiej w dwójnasób za wszystkie grzechy swoje" (Izaj. 40:1-2).   [Brooklyn, 5 czerwca 1910]   Chrześcijaństwo jednogłośnie przyznaje, że całe Boskie objawienie przyszło do narodu hebrajskiego i przez niego. Posłuchajcie argumentacji apostoła Pawła: "Na czym więc polega wyższość Żyda? I jaki pożytek z obrzezania? Wielki pod każdym względem. Najpierw ten, że zostały im powierzone słowa Boże" [Rzym. 3:1-2], czyli Boskie przesłanie dotyczące Bożych zamiarów, obecnych i przyszłych. W innym miejscu Apostoł nas informuje, że całe poselstwo Ewangelii zostało w streszczeniu ujęte w obietnicy Stwórcy danej Abrahamowi: "Błogosławione będą w nasieniu twoim wszystkie narody ziemi" [1 Mojż. 22:18] (Gal. 3:8).   "Najpierw Żydowi"   Było rzeczą jak najbardziej naturalną dla wyobrażeń narodu żydowskiego sądzić, że danie im Zakonu na górze Synaj za pośrednictwem Mojżesza było spełnieniem obietnicy Abrahamowej. Jednakże mylili się oni, jak pokazują karty historii.     Pośrednik Izraela, ofiarujący kapłani, ofiary, jakie składali, ich Przybytek ze Świątnicą i Świątnicą Najświętszą, Świątynia, wszystkie szczegóły Przymierza Zakonu były obrazami albo cieniami "lepszych ofiar" wyższego kapłaństwa, lepszego Pośrednika i chwalebnych błogosławieństw wiecznego przebaczenia i pojednania, które ma się jeszcze dokonać.     Niemniej jednak okres obrazowego ...czytaj dalej

"Zwiastujcie między narodami i głoście, podnieście sztandar, głoście, nie ukrywajcie, mówcie: Babilon zdobyty" (Jer. 50:2).     Aczkolwiek poselstwo nasze na dzisiaj jest "pokarmem na czas słuszny" dla domowników wiary i pod każdym względem ważne, by je rozumieć, to stanowi ono wszakże temat, o którym trudno mówić w taki sposób, by nie urażać i nie sprawiać przykrości. Bądźcie więc dla mnie wyrozumiali. Głosząc bowiem to, co uważam za Boskie przesłanie, będę się starał robić to tak oględnie, jak tylko potrafię. Wersety, które przytoczę na poparcie moich twierdzeń, mogą wydawać się słuchaczom ostre, nawet okrutne, ale proszę zrozumieć, że ja nie odpowiadam za język Biblii. Moim obowiązkiem jest głosić Słowo Boże. Postaram się przedstawić te rzeczy możliwie jak najłagodniej i na ile to możliwe, wyjaśnić najsurowsze wyrażenia, ale równocześnie nie mogę uchylać się od wypowiedzenia całego Bożego polecenia i to tak całościowo, jak, wedle mojego przekonania, Bóg chciałby, aby lud Boży tę prawdę obecnie zrozumiał (Jer. 23:28; Dzieje Ap. 20:26-27). Za czasów Jezusa i Jego apostołów nie było mistycznego Babilonu. Dlatego wyrażenia św. Jana w Objawieniu odnośnie mistycznego Babilonu były prorocze i odnosiły się do systemów i warunków, jakie się utworzyły w kościele od tamtego czasu. Słowo "Babilon" ma dwojakie znaczenie. Pochodzi ono od słowa "Babel" ...czytaj dalej

"Bóg (...) postanowił dzień, w który będzie sądził wszystek świat" Dzieje Ap. 17:31.     [Kazanie wygłoszone w Koryncie (Grecja) 10 marca 1912 roku] To prawda, że obecnie w cywilizowanym społeczeństwie nie przystoi oddawanie czci wizerunkom, a jednak w pewnym sensie jest to wciąż "w modzie". W wielkim stopniu bałwochwalstwo jest ciągle powszechne w cywilizowanym świecie, tylko że w innej formie niż dawniej. Nie kłaniamy się już drewnianym posągom, lecz posągom duchowym – wizerunkom naszych myśli, naszych mentalnych aspiracji; dla jednych jest to bogactwo i sława, dla innych – wygody i przyjemności, dla jeszcze innych – wyznaniowe bóstwa naszych przodków – nędzne, fałszywe obrazy prawdziwego Boga.     Na Marsowym Wzgórzu św. Paweł głosił Jezusa i zmartwychwstanie – Jezusa jako Odkupiciela od wyroku śmierci i jako Tego, który możliwym czyni powstanie od umarłych dzięki zaspokojeniu wymagań Boskiego prawa względem grzeszników, a zmartwychwstanie w znaczeniu środka czy sposobu, poprzez który błogosławieństwo śmierci Zbawiciela obejmie Adama i wszystkie narody ziemi. Podążając za tokiem rozumowania św. Pawła, otrzymamy z pewnością błogosławieństwo z jego wizji Ewangelii.     Zwracając się do pogan, Apostoł wyjaśnia, że przez długi czas Bóg "nie zważał" na wielobóstwo i czczenie obrazów, ale, jak mówi Paweł, "wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia" [Dz.Ap. 17:30]. Zwróćmy uwagę na znaczenie ...czytaj dalej

"Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście". Mat. 25:40     Werset ten jest powszechnie błędnie rozumiany i nadużywany. Jeśli ktoś nie zastanowi się nad nim w kontekście, to może pomyśleć, że Pan stosuje go do tych, którzy żyli w Wieku Ewangelii. Lecz kontekst wskazuje, że chodzi Mu o żyjących w Wieku Tysiąclecia. Zasada w nim ukazana pomocna jest jednak także i dla nas dzisiaj. Przysługę wyświadczoną komuś, kto należy do Pana, uznaje On za wyświadczoną Jemu samemu. W przypowieści o owcach i kozłach czytamy: "A gdy przyjdzie Syn Człowieczy w chwale swojej, i wszyscy święci aniołowie z nim, tedy usiądzie na stolicy chwały swojej i będą przedeń zgromadzone wszystkie narody" [Mat. 25:31] – ludzkość, nie Kościół. Kościół będzie z Nim na Jego tronie (Kol. 3:4). Ci, o których jest tutaj mowa jako o zgromadzonych przed tronem, to cały rodzaj ludzki. Czasem są oni nazywani poganami, w tym sensie, że nie są oni w związku przymierza z Bogiem. W przeszłości Bóg zawarł przymierze jedynie z narodem Izraela. Stąd też wszystkie inne narody i ludy były obcymi. W ciągu obecnego Wieku Ewangelii Pan przez Chrystusa uczynił przymierze z Kościołem – specjalne Przymierze Ofiary, pod które wy i ja mamy przywilej wejść. Sposobność zawarcia tego Przymierza ...czytaj dalej

"Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia" Psalm 16:10.     Chociaż nagłówek mojego tematu brzmi nieco sensacyjnie, zapewniam was wszystkich, że w rzeczywistości tak nie jest i że traktować będę owo zagadnienie nadzwyczaj poważnie i udowodnię każde stwierdzenie jak najbardziej w oparciu o Pismo Święte. Broń Boże, żebym miał lekko traktować temat, który spowodował więcej katastrof, więcej boleści serca, więcej zasmucenia umysłu niż wszystkie inne zagadnienia razem wzięte – spowodował te nieszczęścia u najlepszych spośród naśladowców Pana. Nie chodzi mi o specjalne zwrócenie się do tych, co są tak samolubni, że dbają jedynie o siebie i o własne stosunki rodzinne i którzy są całkiem zadowoleni z tego, że inni będą cierpieć męki przez wieczność, byle by tylko ich przyjaciele uchronili się od takiej klęski. Chcę przemówić szczególnie do tych, których serca i głowy kłopoczą się tym zagadnieniem aż do wycieńczenia – do tych, co płakali i modlili się, wspominając synów i córki, przyjaciół i sąsiadów, rodziców i dzieci, którzy zmarli bez przyjęcia Jezusa jako swego Zbawiciela, bez przybrania na się jedynego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które możemy być zbawieni (Dz.Ap. 4:12). Twierdzę, że ci, co mają problem z kwestią wiecznych mąk, są najlepszą częścią ludu Bożego, o ...czytaj dalej

"A usłyszawszy o zmartwychwstaniu, jedni się naśmiewali" Dzieje Ap. 17:32     Tak jak niektórzy, słuchając przemówienia apostoła Pawła o zmartwychwstaniu, naśmiewali się, tak jest całkiem możliwe, że wielu śmieje się, czytając te kazania. Jednak słowa Pana są pewne, że "będzie zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych" (Dz.Ap. 24:15). Przecież sam wielki Nauczyciel powiedział: "Wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos jego [Syna Człowieczego] i pójdą ci, którzy dobrze czynili, na powstanie żywota [do doskonałości], a ci, którzy źle czynili, na powstanie sądu" [kryzysu, próby] – Jan 5:28. Dla tych, którzy wierzą, że zmarli są obecnie bardziej żywi niż wtedy, kiedy byli żywi, nauka o zmartwychwstaniu musi z konieczności wydawać się nierozsądna. Ktokolwiek zaś wierzy w zmartwychwstanie umarłych, kierując się logiką, musi z konieczności uznać, że ogólnie przyjęty pogląd, iż człowiek żyje po śmierci, jest krańcowo absurdalny. Nie ma niczego pośrodku. Człowiek albo jest umarły, gdy umrze, jak naucza Biblia, i nie może mieć dalszej świadomości lub nadziei, przyjemności lub boleści, dopóki nie zostanie obudzony ze śmierci, lub też człowiek nie umiera wcale, pomimo oczywistych oznak, że umarł. To ostatnie jest teorią, z którą Pismo Święte prowadzi walkę, i odnośnie której twierdzimy, że nie znajduje ona żadnego oparcia ani w faktach, ani w logicznym rozumowaniu. Jest ona ...czytaj dalej

GDZIE SĄ UMARLI   "Mężowie bracia! mogę bezpiecznie mówić do was o patriarsze Dawidzie, że umarł i pogrzebany jest, a grób jego jest u nas aż do dnia dzisiejszego." "Albowiem Dawid nie wstąpił do nieba" (Dzieje Ap. 2:29,34). Dostrzegając i uznając fakt, że cały świat zdąża gwałtownie do śmierci, oraz że szacunkowo dwadzieścia miliardów naszych bliźnich i przyjaciół już ją znalazło, temat nasz zostanie przez wszystkich uznany za niezwykle aktualny. Nie posiadając zdania na ten temat lub rozważając go tylko powierzchownie, powinno się zauważyć znamię obłąkania panującego w odniesieniu do tego przedmiotu ukazujące, że rozumowanie w kwestii tego zagadnienia jest takie jak u najniższych stworzeń. Jakie by nie było nasze dotychczasowe pojęcie odnośnie tego tematu, jesteśmy badaczami prawdy i jako tacy powinniśmy się możliwie starać o uwolnienie naszych umysłów od przesądu i błędu. Co więcej, ufam, że żyjąc w tym tak wielce błogosławionym i wyróżnionym przez Boga kraju oraz posiadając pewną znajomość Jego błogosławionej księgi, Biblii, nauczyliśmy się doceniać ją jako Boskie objawienie, które może napełnić nas mądrością pochodzącą z góry. Mamy nadzieję, drodzy przyjaciele, że szerzący się duch sceptycyzmu nie zaatakował zbyt poważnie naszej wiary w tę błogosławioną księgę. Obawiamy się wszakże, że dzisiaj intelektualny świat pod przywództwem tak zwanych "wyższych krytyków" obłąkańczo ...czytaj dalej