Z wszystkich podanych przykładów widać, że pielgrzymka Kościoła niebawem się zakończy. Oczekiwana data, rok 1980 (1981), jest przed nami. Jest oczywiste, iż Pan powiadamia swój Kościół o ostatnich wydarzeniach, które przyjdą na świat. Kościół ma przygotować się, aby mógł godnie "stanąć przed Synem Człowieczym" (Łuk. 21:34-36). Dzisiejsza sytuacja podobna jest do sytuacji, w jakiej znajdowali się Izraelici przed wejściem do Ziemi Obiecanej. Przykład 137A     "Dosyć tego krążenia wokoło tej góry, zwróćcie się na północ" 5 Moj. 2:3     Powyższe polecenie Boże dane było Mojżeszowi pod koniec czterdziestoletniej tułaczki Izraelitów po puszczy. Słowa te wielce ożywiły lud wybrany, ponieważ zbliżył się czas ich wejścia do ziemi obiecanej im przez Boga. Cała ich podróż, od wyjścia z Egiptu aż do przystanku na polach Moabskich, ostatniego postoju przed wkroczeniem do ziemi Chananejskiej, przedstawia ziemską pielgrzymkę Kościoła kończącą się wejściem do niebieskiego Chanaanu. Oto wartość liczbowa pierwszych liter wszystkich miejscowości, od Ramses do pól Moabu, według ich nazw podanych w hebrajskim języku Starego Testamentu w 4 Moj. 33:5-49:       Liczba "3596" przedstawia ilość lat, od wyjścia Izraelitów z Egiptu (rok 1615 p.n.e.) do końca ziemskiej pielgrzymki Kościoła (rok 1981 n.e. – wiosna).     1615  +  1981  =  3596   Przykład 137A     "Zwróćcie się na północ"   "Słowa te powiedział Bóg do Mojżesza wtedy, gdy generacja, która wyszła z Egiptu, wymarła. Skończyła ...czytaj dalej

Przykład 122     Powyższe słowa składają się na treść głosu, który wyda Wielkie Grono, a następnie cała ludzkość, po sądzie nad Babilonem (wiersze 1-5; KPiO, str. 683). Do liczbowania użyty został tekst grecki według Nestlego. Dalsze słowa, "a bisior ten to cnoty świętych", nie należą do treści głosu. Diaglott traktuje je, jako uwagę nawiasową. Podobnie jest w angielskim przekładzie R.S.V. (Revised Standard Version) oraz w Biblii Tysiąclecia. Liczba "1948" przedstawia ilość lat, liczonych od wiosny 33 roku (32,25), w ciągu których Kościół przygotowuje się na Wesele Barankowe (1980,25).     32,25  +  1948  =  1980,25   Przykład 123 Jedna z ksiąg Pisma Świętego nosi tytuł "Pieśń Nad Pieśniami". Treścią tej całej księgi jest miłość Oblubieńca do Oblubienicy. Oto wartość liczbowa pierwszego wiersza, rozpoczynającego treść tej "Księgi Miłości":       "Barankowy to śpiew... "     Przykład 124     Przykład 125 Pełna znaczenia jest wartość liczbowa słów:       Liczba "2948" określa ilość lat, od zmartwychwstania Pańskiego na wiosnę 33 roku (32,25) do połączenia się Kościoła z Panem na wiosnę 1981 roku (1980,25) plus 1000. Jeśli w naszym obliczeniu rok 33 będziemy uważać jako pierwszy, to rachunek wypadnie następująco:     32  +  2948  =  1980  +  1000   Przykład 126 "Sędzią w dawnych czasach był ten, kto egzekwował sprawiedliwość i uwalniał uciemiężonych. (...) Więc choć świat znajdował się długo pod władzą i uciskiem przeciwnika, Szatana, to jednak wkrótce Ten, który ...czytaj dalej

Okoliczności wyniesienia i zniszczenia Antychrysta   Już za życia Apostołów, w pierwszych zborach chrześcijańskich pojawiły się tendencje do wywyższania się, zabiegania o względy drugich i ambicje panowania nad dziedzictwem Pańskim. Apostołowie przeciwdziałali tym tendencjom, ale po ich śmierci odstępstwo od pierwotnych zasad Jezusa zaczęło się na coraz szerszą skalę. Tylko niewielu uczniów Chrystusa zdecydowanych było czekać wiernie na Jego drugie przyjście. Większość postanowiła wykorzystać siłę idei chrześcijańskiej do zdobycia bogactwa, władzy i wpływów. Władcy cesarstwa rzymskiego przyjęli nową religię w miejsce pogaństwa, a prześladowanych dotąd chrześcijan zaprosili do swoich pałaców. Zwykli bracia Chrystusa, niepomni Jego przestrogi by nikogo nie nazywać ojcem (Mat. 23:9), zaczęli się szybko przeobrażać w ojców, wielebnych, przewielebnych i najwielebniejszych. Sprzyjał temu nieznany wcześniej stopniowy podział społeczności zborów chrześcijańskich na kler i laików. Tzw. ojcowie kościoła położyli teoretyczne podwaliny pod budowę "państwa Bożego" na ziemi, odsuwając w cień nauczanie Pisma Świętego o przyszłym panowaniu Chrystusa z Kościołem. Państwo to miało polegać na ścisłej współpracy kleru z królami ziemi, przy czym zakładano z góry, że chwała kościoła musi być tak wspaniała, jak blask słońca, a dostojeństwo królów, jedynie jak blask księżyca.       Przy użyciu fałszywych pretensji, intryg i przekupstwa cel został wkrótce osiągnięty. Okolicznością, która wielce ułatwiła zadanie, było przeniesienie stolicy cesarstwa ...czytaj dalej

Ruch badaczy Biblii w USA (1874-1916) był od początku ruchem proroczym. Opierając się ściśle na świadectwach Pisma Świętego, figurach Zakonu, proroctwach i wskazówkach czasowych obwieszczał przed światem wspaniałą epokę podniesienia rodzaju ludzkiego z upadku nazwaną "czasem naprawienia wszystkich rzeczy" (Dz. Ap. 3:19-21). Miłościwe prawo tzw. Jubileuszu zostało zrozumiane jako figura na czasy tysiącletniej Restytucji świata, rozpoczynającej się w roku 1874. Radosny czas Jubileuszu obwieszczał doniosły dźwięk trąby (rogu). Była to ilustracja symbolicznej trąby wolności ogłaszającej wyzwolenie dla całej utrapionej grzechem ludzkości świata. Ponieważ nie było wtedy pełnego zrozumienia księgi Apokalipsy zakładano, że trąba jubileuszowa i siódma trąba z wizji Jana (Obj. 11:15) brzmią od tego samego roku 1874. Po otwarciu siódmej pieczęci okazało się, że trąba jubileuszowa ogłosiła w roku 1874 rozpoczęcie dzieła wyzwolenia, natomiast trąbienie siódmego anioła od roku 1981 odnosi się do finału tego dzieła.      Biblijny opis Jubileuszu 3 Moj. 25:8-13     "(8) Naliczysz też sobie siedm tygodni lat, to jest siedm kroć siedm lat; i uczyniąć dni siedmiu tygodni lat czterdzieści i dziewięć lat. (9) Tedy każesz zatrąbić w trąbę huczną miesiąca siódmego, dnia dziesiątego tegoż miesiąca; w dzień oczyszczenia każecie zatrąbić w trąbę po wszystkiej ziemi waszej. (10) I święcić będziecie rok pięćdziesiąty, a obwołacie wolność w ziemi wszystkim obywatelom jej. ...czytaj dalej

Rozdział dziesiąty Apokalipsy opisuje szczególną misję, jaką Jan otrzymał do wykonania. Dotąd był biernym obserwatorem kolejnych wizji. Teraz, pojawił się przed nim Anioł, stojący prawą nogą na morzu a lewą na ziemi, wręczył mu małą książeczkę, kazał zjeść i wydał polecenie: "musisz znowu prorokować..." (werset 11).   Ruch Badaczy Biblii lat 1874-1914 odniósł się do tej wizji w swym tłumaczeniu przypowieści o dziesięciu pannach. Przypowieść została wytłumaczona następująco: Pierwsze wyjście panien naprzeciwko oblubieńca, które spotkało się z zawodem, wypełniło się jako ruch Williama Millera zakończony gorzkim rozczarowaniem (1844). Drugie wyjście, zainicjowane ogłoszeniem drugiej niewidzialnej obecności Chrystusa miało już niezawodnie doprowadzić "panny" do drzwi weselnych w 1914 roku. Lecz i tym razem wszystkich uczestników drugiego ruchu spotkał wielki zawód. Tłumaczenie przypowieści okazało się być wstępnym, choć trzeba przyznać, że spowodowało wielką mobilizację ludu Bożego i przyniosło wiele korzyści duchowych. Drugie wyjście "panien", z przypowieści, kojarzone było wówczas z poleceniem, jakie Anioł wydał Janowi: "musisz znowu prorokować... " (patrz komentarze do Obj. 10:11 w Harvest Gleaning 79:2) Teraz, z perspektywy ponad stu lat widać wyraźnie, że wtedy, w USA, nie było warunków do prorokowania, o którym mówi dziesiąty rozdział. Po pierwsze: Świat nie był jeszcze wówczas podzielony na dwa wrogie obozy, przedstawione jako ziemia i morze. Po drugie: ...czytaj dalej

Lud Boży w Stanach Zjednoczonych ogłosił przyjęty wiarą fakt drugiej obecności Chrystusa od roku 1874 oraz bliski kres tzw. Czasów Pogan. Te dwie sprawy są ze sobą ściśle związane. Sedekiasz okazał się być ostatnim królem, który zasiadał na "tronie Jahwe" (1 Kron. 29:23). Prorok Ezechiel ogłosił jego detronizację, upadek figuralnego Królestwa Bożego oraz zapowiedział oczekiwanie na prawowitego pretendenta do korony, Jezusa Chrystusa (Ezech. 21:26,27). W myśl Boskiego Planu, okres bezkrólewia miał trwać ponad dwa i pół tysiąca lat. W tym to czasie zostało dozwolone władcom pogańskim zarządzać sprawami świata według własnego upodobania. Dlatego Pan nazwał ten okres Czasami Pogan (Łuk. 21:24). Nasz Pan, od początku swego niewidzialnego przyjścia (1874), do czasu wygaśnięcia dozwolenia na władzę Pogan (1914) nie naruszał praw królów, arystokracji i kleru. Przez te czterdzieści lat organizował jednak, aż postawił w gotowości bojowej, swoją ziemską armię. Natarcie na bastiony spoganizowanego Chrześcijaństwa zaczęło się wraz z wybuchem I Wojny Światowej. Zatrąbił anioł piąty, zaczęło się pierwsze biada. Działalność Badaczy Biblii w USA tamtych lat, została ukazała klasie Jana w wizji, jako lot podniebnego orła obwieszczającego światu trzy nadchodzące biada: wojnę, rewolucję i anarchię. Jednak dopiero wtedy zrozumienie tej wizji stało się możliwe, gdy Baranek Boży, Chrystus Pan, otworzył siódmą ...czytaj dalej

Siódma pieczęć otwarta     Przywódca ruchu proroczego w USA lat 1879-1916, autor sześciu serii Wykładów Pisma Świętego, C.T. Russell, wyraził się o księdze Apokalipsy następująco (1916): "Są pewne rzeczy w Objawieniu, których nie rozumiem i dlatego nie piszę siódmego tomu". Kluczem do zrozumienia całości tej księgi były tajemnice skryte pod siódmą pieczęcią. Nie mogły być one odczytane wcześniej, aż nastał Boski czas i zaistniały wydarzenia, na które poszczególne wizje wskazywały. Od końca Czasów Pogan (1914) miało miejsce wiele niezwykłych wydarzeń. Światem wstrząsnęły dwie wojny światowe, zaczęły mnożyć się różne rewolucje, narody lawinowo zdobywały niepodległość. Po dwóch i pół tysiącach lat, do bytu państwowego powrócił naród wybrany, Izrael. Lud Boży widział to wszystko, lecz wciąż nie umiał tych faktów wpisać w łańcuch wydarzeń proroczych, oprócz ogólnego przekonania, że dokonują się one we wtórej obecności Chrystusa.   Sytuacja uległa zmianie, gdy tuż przed epifanią, Baranek otworzył siódmą pieczęć kryjącą ostatnie tajemnice dla Kościoła. Oto bowiem w Polsce, pod koniec lat siedemdziesiątych, narodził się ruch proroczy, który z cudowną akuratnością zaczął tłumaczyć znaczenie wydarzeń nagromadzonych przez minione półwiecze. Na czele ruchu stanął członek zboru Wolnych Badaczy Pisma Świętego w Warszawie, Tadeusz Wiśniewski.         Przed oczyma domu wiary zaczął on rozwijać proroczą perspektywę, której podstawą i punktem wyjścia były tzw. ...czytaj dalej

Potop, zagłada Sodomy i Gomory, upadek starożytnego Babilonu są biblijnymi obrazami zniszczenia porządku starego świata. Ma to związek z Planem Bożym przewidującym przywrócenie człowiekowi utraconego królestwa. To wszystko, co Szatan zbudował od wejścia grzechu na świat, czyli wszystkie systemy utrwalające jego panowanie, niesprawiedliwe i despotyczne, musi być z ziemi usunięte. Dokonuje tego Jezus Chrystus podczas swojej drugiej niewidzialnej obecności – paruzji. Paruzja naszego Pana, przez sto lat postrzegana tylko przez ludzi wiary, doprowadziła już do krytycznej fazy – epifanii paruzji (1980/81). Od tego momentu wypadki nabrały gwałtownego przyśpieszenia. Główną przeszkodą do ustanowienia Królestwa Bożego jest system, który od kilkunastu stuleci fałszywe naśladuje oraz uzurpuje sobie władzę Chrystusa i prawdziwego Kościoła. Tym systemem jest "człowiek grzechu", "Antychryst", czyli Kościół Rzymsko-katolicki. W myśl zapowiedzi apostoła Pawła, Antychryst miał być "zabijany" stopniowo przez światło obecności Chrystusa, ale ostatecznie unicestwiony w epifanii Jego paruzji (2 Tes. 2:8). Upaść mają też wszystkie inne kościoły uwikłane we współpracę z rządami tego świata i stanowiące razem Babilon mistyczny. Na siedem lat przed Epifanią, wydana została książka "Chronologia Biblijna" zawierająca prorocze zapowiedzi upadku Chrześcijaństwa w latach 1980/81-1984. Wydarzenia potwierdziły, że prorocze światło pochodziło od Boga, ponieważ w tych latach faktycznie wydarzyło się coś, co wytrąciło świat z równowagi. ...czytaj dalej

Zrozumienie celu, sposobu i czasu Powtórnego Przyjścia Jezusa Chrystusa nadało realny kształt królestwu, które z woli Ojca Niebieskiego zakłada On na ziemi. Pierwsze przyjście Pana Jezusa rozpoznali prawdziwi Izraelici według ciała po znakach, czyli świadectwach Pisma Świętego o Mesjaszu skojarzonych z jego Osobą. Wtedy nasz Pan mógł być widziany ludzkim wzrokiem, bo dla okupowego "ucierpienia śmierci" opuścił chwałę niebieską i stał się człowiekiem. Na krótko przed zakończeniem swej misji zapowiedział, że świat Go już nie zobaczy. Jest to zrozumiałe, ponieważ Pan, w nagrodę za swoją wierność został wyniesiony przez Ojca do boskiej, nieśmiertelnej natury, ponad wszystkie pozostałe istoty we Wszechświecie. Takiej chwały nie zniósłby żaden ludzki wzrok. Jej mały błysk oślepił Saula z Tarsu i powalił go na ziemię. Dlatego drugie przyjście naszego Pana może być widziane tylko przez oznaki Jego działalności zapowiedziane w Piśmie Świętym. Znaki te postrzegane są coraz wyraźniej od początku siódmego tysiąca lat od upadku Adama. Świadczą one wymownie o angażowaniu się Pana Jezusa w sprawy naszego globu celem przeprowadzenia na nim dzieła Restytucji. Na tym polega Jego druga niewidzialna obecność – Jego paruzja. W łączności ze słowem paruzja (obecność) występują jeszcze dwa słowa, apokalupis (odkrycie) i epifaneia (zjawienie się, ukazanie się). Paruzja jest to obecność naszego Pana ...czytaj dalej

Kolejna część liczbowania biblijnego dotyczy potwierdzenia przez figury Zakonu roku 1980/81 i roku 1984. Są to lata przełomowe, na styku wieku Ewangelii i okresu Restytucji. Tutaj ostatecznie kończy się era ducha a zaczyna ziemska faza Królestwa Bożego. Rok 1984 rozpoczyna erę błogosławienia świata. W pierwszej chwili takie twierdzenie wydaje się być oderwanym od rzeczywistości i dlatego konieczne jest krótkie wyjaśnienie. Rok 1980/81 jest początkiem trąbienia siódmego anioła: "Nastało nad światem królowanie Pana naszego i jego Chrystusa (...) i rozgniewały się narody, a nadszedł Twój gniew... " (Obj. 11:15,18). Ze zdumiewającą łatwością władza tego Królestwa obaliła w latach 1980/81-1984 mocarstwo, które paraliżowało świat swoją wojowniczą ideologią. W efekcie nastąpiła eksplozja wolności, która zaczęła na dobre ogarniać cały świat. Narody upajają się odzyskiwaną wolnością i na razie niewiele myślą o tym, co się stanie jutro, gdy świat ostatecznie straci równowagę. Owo wspomniane wyżej rozgniewanie narodów nazywa nasz Pan czasem wielkiego ucisku, jakiego nie było i więcej nie będzie. Brzmi to paradoksalnie, ale ucisk ten jest dla świata błogosławieństwem, ponieważ skruszy on serca i otworzy uszy ludzkie na słuchanie zbawczej nauki docierającej z przyszłej stolicy świata – Jeruzalemu. Dobrym przykładem takiej sytuacji jest rok 1878, zaznaczający koniec "Dwójnasobu". Od tego przełomu łaska zaczęła wracać do ...czytaj dalej

Książka "Chronologia Biblijna", wydana w kwietniu 1974 roku, składa się z trzech części, zatytułowanych: (1) Chronologia Boskiego Planu Wieków, (2) Geometria Biblijna oraz (3) Liczbowanie Biblijne. Dwie pierwsze części znajdują się już na witrynie.     WSTĘP   Każda głoska alfabetu hebrajskiego i greckiego ma wartość liczbową: a = 1, b = 2, g = 3, d = 4 itd. (Patrz załączony alfabet hebrajski i grecki z podanymi wartościami liczbowymi). Sumując wartość liczbową głosek (liter) w wyrazie, otrzymujemy wartość liczbową wyrazu. Brat John Edgar w broszurce "Abraham – obraz rzeczy przyszłych", str. 7, cytuje z "Hastings Bible Dictionary": "Liczba 318 jest równoznaczna z imieniem Eliezer. Jeżeli zsumować litery tego imienia, otrzymamy: 1 + 30 + 10 + 70 + 7 + 200 = 318. Jest to szczególny przypadek, że liczba wyćwiczonych sług Abrahama ma związek z imieniem Eliezera, jedynego sługi, którego imię jest zamieszczone w 1 Moj. 14:14". "Na Straży" Nr 1–1966 r. Niektóre litery alfabetu łacińskiego mają wartość liczbową. Siódmy tom zawiera komentarz do Obj. 13:18. Podane są tam wartości liczbowe liter na koronie (tiarze) papieża: "VICARIVS FILII DEI" (Namiestnik Syna Bożego). Ich zsumowanie daje w wyniku liczbę 666. Diaglott w tekście greckim Nowego Testamentu na określenie liczby 666 podaje trzy greckie litery, których łączna ...czytaj dalej