WSTĘP   Cała historia Starego Testamentu, w tym szczególnie historia Izraela, obfituje w szczególne postacie, wydarzenia święta i ceremonie itd., które pod nadzorem Opatrzności uformowały czytelne obrazy, figury i cienie, posiadające swoje odniesienie do większej rzeczywistości wieku Ewangelii i wieku Tysiąclecia. Na przykład, apostoł Paweł mówi (Rzym. 5:14), że nasz praojciec Adam jest figurą (grec. typos) drugiego Adama, czyli naszego Pana. Adam, z żoną Ewą dali nam życie (choć też zaprzepaścili), a jego antytyp, wtóry Adam, wraz z drugą Ewą (uwielbionym Kościołem) przywrócą całą rasę ludzką na nowo do życia. Boski sposób pokazywania przyszłości tłumaczy też Apostoł swoistą techniką rzucania cienia, nazywając cieniami, nie rzeczywistością, ceremonie i ofiary Zakonu (Hebr. 10:1; Kol. 2:17). Znajdujące się gdzieś daleko przed nami nieziemskie światło, padając na rzeczywistość wieku Ewangelii i wieku Tysiąclecia, uformowało jej cień, ogólny kontur, w starożytności. Również okoliczności wyzwolenia narodu izraelskiego z Egiptu namalowały wspaniałą obrazową scenerię, składającą się z poszczególnych figur, typów lub cieni, która wyraziście ukazuje sposoby, jakimi Bóg w obecnym czasie zaczął wyzwalać ludzkość z szatańskiej niewoli grzechu i śmierci. Pewien "cień", występujący w dziesiątej pladze – krew baranka paschalnego, był tak bardzo istotny już wtedy, że rzucił na kolana faraona i całe jego państwo. Wszystkich pierworodnych Egiptu zabił anioł śmierci a ...czytaj dalej