PRZYPOWIEŚĆ O DZIESIĘCIU PANNACH Mat. 25:1-13   Wypełnienie wstępne     W pierwszej połowie 19. wieku, blisko przełomu szóstego i siódmego tysiąclecia historii ludzkości, miało miejsce w protestantyzmie ożywienie religijne nazwane przebudzeniem adwentowym lub ruchem drugiego adwentu, gdyż jego istotą była wiara w rychłe powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Ruch ten rozwinął się głównie w Stanach Zjednoczonych, gdzie niejaki William Miller ogłosił publicznie swoje przekonanie (które, jak twierdził, uzyskał na podstawie Biblii), że w roku 1843 przyjdzie na ziemię Jezus Chrystus i zacznie się sąd ostateczny. Datę nieco przesunięto, na rok 1844, a wtedy sam lider ruchu oraz wszyscy jego zwolennicy wyszli na spotkanie wydarzeń pełni nadziei, że zostaną zabrani do nieba. Oczekiwania kompletnie zawiodły. Ruch poszedł w rozsypkę. Przy Bogu i przy Biblii pozostał sam przywódca i nieliczne szczere serca. W myśl Pisma Świętego ta malutka garstka wiernych stanowiła klasę oczyszczonej świątnicy (Dan. 8:14).   Powyższy ruch drugiego adwentu nie mógł skończyć inaczej, choćby z tego względu, że nie był oparty na biblijnym zrozumieniu celu, sposobu i czasu drugiego przyjścia Chrystusa.   Krótko po zawodzie millerowskim, z łaski Pana, wszystkie te trzy zagadnienia zrozumiał Charles Taze Russell. Wykazał jasno, że celem powrotu Pana jest najpierw zabranie z ziemi Kościoła, a następnie restytucja ludzkości (nie jej spalenie); że Chrystus nie ...czytaj dalej

W poprzednich trzech częściach przytoczono wykład IV drugiego tomu Wykładów Pisma Świętego p.t. Czasy Pogan, w którym rządy pogańskie i czas ich trwania omawiane są pod szczególnym kątem. Mianowicie, w swej argumentacji C.T. Russell powołał się na proroctwo o karaniu Izraela po "siedmiokroć" (3 Mojż. 26:14-28) oraz zestawił to karanie z rządami Pogan ukazanymi w drzewie ze snu króla Nabuchodonozora i siedmioma latami jego szaleństwa. Inny sen tego króla o posągu z metali oraz widzenie Daniela czterech bestii, odnoszące się również do panowania Pogan, zostało tylko zasygnalizowane ale nie wytłumaczone szerzej.   Bardziej szczegółowe omówienie tematu "Czasów Pogan" zawiera na przykład poniższy artykuł z Watch Tower (R-5564):     POSĄG ZWIERZCHNICTWA POGAN   "Po prostu powtarzając to, co studiowaliśmy w serii książek zatytułowanych W.P.ŚW., tylko umieszczając informacje w innej formie, odkryliśmy, że kiedy Bóg odebrał królestwo królowi Sedekiaszowi, dał panowanie poganom, imperator Nabuchodonozor był pierwszy z tych władców świata. Z Pisma Świętego dowiedzieliśmy się, że Bóg dał Nabuchodonozorowi sen. (...) W swoim śnie Nabuchodonozor ujrzał wielki posąg, którego głowa była zrobiona ze złota, pierś i ramiona ze srebra, brzuch i uda z mosiądzu, golenie z żelaza, a stopy z żelaza, pokryte błotną gliną. Prorok Daniel wyjaśnił, że ten wielki posąg, który stał przed Nabuchodonozorem, przedstawiał wszystkie królestwa pogańskie. ...czytaj dalej

Drugi tom W.P.Św. Wykład IV p.t. CZASY POGAN (wydany w 1889 roku)     Inne świadectwo   Inny obraz Czasów Pogan został przedstawiony w czwartym rozdziale Proroctwa Daniela. Pierwotne panowanie człowieka nad całą ziemią, utracenie władzy i zapewnienie jej przywrócenia, gdy zakończą się Czasy Pogan – wszystko to zostało dobitnie przedstawione we śnie danym Nabuchodonozorowi, w interpretacji snu przez Daniela i w wypełnieniu tego snu na Nabuchodonozorze. Nabuchodonozor widział w swoim śnie "drzewo pośrodku ziemi, a jego wysokość była ogromna. Drzewo rosło i było potężne, a jego wysokość dosięgła nieba i było widoczne aż po krańce całej ziemi. Jego liście były piękne, jego owoc obfity i na nim był pokarm dla wszystkich. Pod nim znajdowały cień zwierzęta polne, na jego gałęziach mieszkało ptactwo niebieskie i z niego miało pożywienie wszelkie ciało. Widziałem jeszcze w widzeniach w mojej głowie na swoim łożu: Oto stróż i święty zstąpił z nieba; zawołał ze wszystkich sił i tak powiedział: Wyrąbcie to drzewo i obetnijcie jego gałęzie, otrząśnijcie jego liście i rozrzućcie jego owoc. Niech zwierzę ucieknie spod niego i ptactwo z jego gałęzi. Lecz pień jego korzenia zostawcie w ziemi i to w okowach żelaza i brązu na polnej trawie, aby był skrapiany rosą z nieba, a trawę ziemi niech dzieli ze ...czytaj dalej

Drugi tom W.P.Św. Wykład IV p.t. CZASY POGAN (wydany w 1889 roku)     Początek Czasów Pogan – rok 606 p.n.e.     Słowa naszego Pana "aż się wypełnią czasy*) pogan" oznaczają, że czasy te mają dokładnie określony koniec, ponieważ o nieograniczonym, nieokreślonym odcinku czasu nie można powiedzieć, że się wypełni. Tak więc panowanie pogan miało swój początek, będzie trwało przez określony czas i zakończy się w określonym momencie. ___________ *) Greckie słowo przetłumaczone tu na czasy to kairos. Oznacza ono ustalony czas. To samo słowo przetłumaczono na "czasy" w następujących wersetach: Mar. 1:15; 1 Tym. 6:15; Obj. 12:14; Dzieje Ap. 3:19, 17:26. Słowo "chwile", użyte w Dziejach Ap. 1:7 jest tym samym greckim słowem. Początek tych Czasów Pogan jest ściśle określony przez Pismo Święte. Jeżeli wskazuje ono także na długość trwania pogańskiej władzy, możemy się z pewnością dowiedzieć, kiedy te czasy się zakończą. Biblia podaje wyjaśnienie dotyczące długości tego ustalonego okresu, który musi się wypełnić. Zostało ono jednak podane w taki sposób, że nie można go było zrozumieć ani wówczas kiedy to pisano, ani też do momentu, gdy na owo objaśnienie rzuciły światło upływ czasu i wydarzenia historyczne; a i nawet wtedy mogli je pojąć tylko ci, którzy czuwali i którzy nie byli obciążeni sprawami tego świata. Biblia jasno i mocno ...czytaj dalej

Drugi tom W.P.Św. Wykład IV p.t. CZASY POGAN (wydany w 1889 roku)   "I będzie Jeruzalem deptane od pogan, aż się wypełnią czasy pogan" – Łuk. 21:24.     Wyrażenie "Czasy Pogan" zostało użyte przez naszego Pana dla nazwania okresu historii pomiędzy usunięciem figuralnego Królestwa Bożego – królestwa izraelskiego (Ezech. 21:25-27) a wprowadzeniem i ustanowieniem jego pozafigury – prawdziwego Królestwa Bożego, kiedy to Chrystus przyjdzie "uwielbiony w świętych swoich, aby się dziwnym okazał we wszystkich wierzących w on dzień". W tym okresie panowanie nad ziemią miało pozostawać w rękach pogan; Izrael zaś, zarówno cielesny jak i duchowy, miał i ma być tym mocom poddany, aż zakończy się ich czas. Bóg nie ma upodobania w tych rządach ani ich nie pochwala, ale uznaje ich panowanie. Innymi słowy, dla mądrego celu pozwala im rządzić przez określony czas. Władza nad ziemią była pierwotnie dana Adamowi, który miał nad tą ziemią panować i czynić ją sobie poddaną (1 Mojż. 1:28). Adam upadł, wskutek czego władza, utracona na skutek grzechu, została mu odebrana.     Następnie dozwolono panować nad ziemią aniołom. Niektórzy z nich jednak, zamiast podnieść upadłą rasę, nie zachowali "pierwszego stanu swego", lecz wpadli w nieposłuszeństwo. Potem, po potopie, Bóg objawił Abrahamowi swój cel – przyjście z pomocą umierającej, grzesznej rasie; pomocą tą miało być ...czytaj dalej

DRUGA OBECNOŚĆ PAŃSKA WYPUŚĆ LUD MÓJ     Mojżesz, pomimo wysokiego wykształcenia był mało wymowny. Z tego też powodu wzbraniał się przed pójściem do faraona jako przedstawiciel Boży w misji uwolnienia narodu żydowskiego z niewoli egipskiej. Bóg powołał więc Aarona, brata jego, który, jako uzdolniony mówca, miał być "ustami" Mojżesza (2 Moj. 4:10; 6:12,30; 7:1). Obraz ten ma swoją głęboką wymowę. Nasz Pan, Jezus Chrystus, który przyszedł po raz drugi aby wyzwolić ludzkość z niewoli Szatana, jest niewidzialną istotą duchową. Natomiast jego ziemskim przedstawicielem, "ustami", jest Kościół po tej stronie zasłony. Przyjście Pańskie w roku 1874 zaznacza początek siódmego tysiąca lat od wejścia grzechu na świat. Faraon przedstawia księcia świata tego – Szatana, uzurpatora władzy, który stara się usilnie nie dopuścić do wyzwolenia ludzkości na wolność chwały dzieci Bożych (Rzym. 8:20, 21).       * * * * * *   Strona 300     * * * MOJŻESZ I AARON PRZED FARAONEM     W omawianym temacie Mojżesz jest figurą na naszego Pana. Jego narodzenie w czasie, gdy Faraon wydał rozkaz niszczenia dzieci płci męskiej; jego wychowanie, wykształcenie i zdobycie stanowiska na dworze faraona; jego wiara i upominanie się za współ-Izraelitą oraz zabicie krzywdzącego go Egipcjanina; wreszcie odrzucenie go przez współbraci, ucieczka i poślubienie Zefory – są to wszystko obrazowe wydarzenia z historii Mojżesza, wskazujące na życie i działalność ...czytaj dalej

Artykuł z Watch Tower z 1905 roku     LEKCJA Z POTOPU 1 Mojż. 8:1-16     Złoty tekst: "Zbawienie sprawiedliwych jest od Pana" (Psa. 37:39).     Zanim poszukamy lekcji ukazanych w potopie należy wstawić pytanie: czy potop w ogóle się wydarzył? Odpowiedź najstarszych historii potwierdza, że takie wydarzenie miało miejsce. Sam zapis biblijny możemy ocenić jako jeden z najstarszych, jeśli nie sam oryginał tej historii, ponieważ nie można polegać na datach, które naukowcy usiłują odczytać z wypalonych glinianych tabliczkek znalezionych w ruinach Niniwy. W swych dążeniach do znalezienia czegoś starszego niż Biblia, z czego jak twierdzą utworzono opis biblijny, dodają tysiące lat do starożytności potopu i w ten sposób całkowicie nie zgadzają się z zapisami biblijnymi, których my się trzymamy i które nie są w żaden sposób obalone przez ich domyślania się. Genealogia od Noego do Abrahama i Mojżesza jest jasno określona, a zapisy babilońskie nie są nawet w stanie naśladować jej autentyzmu. Apostoł ostrzega nas, że mądrość świata jest głupstwem dla Boga, tak jak mądrość, plan i objawienia Boże są głupstwem dla tych "mędrców" [1 Kor. 1:20]. W swych wysiłkach obalenia wiary Żydów i chrześcijan – w usiłowaniu zignorowania wszelkiego Boskiego objawienia i o ile to możliwe zignorowania istnienienia osobowego Stwórcy, dokonują ataku na Księgę Rodzaju, stwarzając pozory, ...czytaj dalej

Artykuł z Watch Tower z 1885 roku (R-814) "Syjon to usłyszał i weseli się, a córki Judy będą się radować z powodu twoich sądów, Panie!" (Psa. 97:1-8)     Powyższe słowa wypowiedział Psalmista mówiąc proroczo. Biorąc pod uwagę przyszłość, a także spoglądając wstecz, opowiada, jak to Syjon i Juda będą się weselić jakimiś specjalnymi wieściami o wielkiej radosnej treści. Czy miały to być wieści o długo obiecywanym Mesjaszu, którego świat oczekiwał od czterech tysięcy lat i które potwierdziły się już w Betlejem? Była to dobra wiadomość, ale nie do niej odnoszą się wspomniane wieści. Czy jest to przesłanie, mówiące o tym, że ofiara została dokonana, która zapewniła odkupienie człowieka? Jest to fundament wszelkich nadziei Syjonu, ale nie jest to owa szczególna przyczyna radości tutaj wymieniona. Czy odnosiła się do tego, że ukrzyżowany Pan został mocą Ojca wzbudzony ze śmierci? Była to wspaniała wieść. Oto bowiem Bóg wskrzesił Go z martwych i zapewnił wszystkich ludzi o przyjęciu Jego ofiary jako zadośćuczynienie za grzechy całego świata. W tej wiadomości, wszyscy ci, którzy wierzą, mogą odczytać swój wyraźny tytuł prawny na uzyskanie wiecznego życia.   Ale jest jeszcze jedna przyczyna radości wspomniana przez Proroka, a jest to przyczyna największa z tych, jakie kiedykolwiek mieliśmy. Jest rzeczą błogosławioną wiedzieć, że ...czytaj dalej

Omawiane kwestie:   Dramatyczną historię ludzkości przedstawia Pismo Święte jako trzy różne, następujące po sobie światy: pierwszy do potopu, drugi do tysiącletniego panowania Chrystusa oraz trzeci, wiecznotrwały świat szczęśliwych ludzi przywróconych do doskonałości i życia. Od kiedy ten trzeci świat się rozpoczyna? Na Planie Wieków wyraźnie zaznaczono oczywistą prawdę, że te światy na siebie zachodzą. Oznaki przyszłego świata pojawiają się i nasilają zanim porządek obecnego świata ostatecznie rozpłynie się w początkach Tysiąclecia. Na te oznaki przyszłego świata zwrócił uwagę C.T. Russell porównując ze sobą ostatni "tydzień" łaski Izraela według ciała (29-36) z równoległym do niego, ostatnim, siedmioletnim okresem łaski dla nomnalnego Chrześcijaństwa, Babilonu (1874-1881).     W roku 36 n.e. apostoł Piotr został posłany przez Boga z ewangeliczną wieścią do pierwszego poganina, Korneliusza. Nie było to wydarzenie głośne, a jednak oznaczało ogromną zmianę w pozycji narodu wybranego. Wyższa łaska wyłączności, jaką ten naród cieszył się do tej pory, ustała na rzecz łaski mniejszej, ponieważ odtąd dzielonej na równi przez jednostki z Żydów i pogan, wyznające wiarę w okup Jezusa Chrystusa. Rok 1881, jest w równoległości podobnym punktem zwrotnym w historii nominalnego Izraela duchowego. W 1878 roku jego "dom" został odrzucony, podobnie jak w 33 roku odrzucony został kościelno-narodowy "dom" Izraela według ciała. W 1881 roku, ...czytaj dalej

Omawiane kwestie:   Cierpienie z Chrystusem było możliwe przez cały Wiek Ewangelii w wyniku popierania niepopularnych prawd i wykazywaniu popularnych błędów. Zakończenie tego wieku dostarczyło ku temu ostatnich sposobności w tak zwanym żniwie szczególnym. Wtedy ostry sierp prawdy dokonał rozdziału: prawda na czasie została przez ogół Domu Wiary zignorowana, potępiona a jej zwolennicy napiętnowani i usunięci poza nawias. Rozdzielanie klas, ukazane w przypowieści o pszenicy i kąkolu oraz przypowieści o sieci zarzuconej w morze, rozpoczęło się z początkiem żniwa szczególnego (1977), gdy zakończyło się Wysokie Powołanie.     * * * * * *     Żniwo nie jest czasem zasiewu, lecz czasem rozdzielania. Jest to głoszenie przesłania żniwa tym, którzy już zostali powołani. Ponowny zasiew nasienia prawdy nastąpi dopiero w Tysiącleciu, nie wcześniej aż "oracz ucisku" skruszy i przygotuje do tego serca wszystkich ludzi (Amos 9:13).       * * *   "Dzieło Żniwa", strony: 205-216 (Nowe Wydanie)     KONIEC WYSOKIEGO POWOŁANIA NIE JEST ZAMKNIĘCIEM DRZWI   Pismo Święte nie podaje dokładnej daty, w której drzwi do uczty weselnej zostaną zamknięte, choć wyraźnie pokazuje, że nie zostaną one zamknięte dopóty, dopóki wszystkie "dziewice" nie będą miały sposobności wejść i dopóki wszystkie "mądre", czyli gotowe, rzeczywiście tego nie uczynią. Otwarte "drzwi" symbolizują możliwość wejścia w pewne warunki i przywileje. Zamknięte drzwi oznaczają ustanie takiego przywileju, czyli sposobności. Przywilej, zaproszenie, czyli ...czytaj dalej

Omawiane kwestie:   OKUP JEZUSA CHRYSTUSA STANOWI SZATĘ WESELNĄ   Podstawą nadziei każdego człowieka otrzymania życia wiecznego jest jego wiara w okup Jezusa Chrystusa. Okupem jest Jego życie złożone w śmierci, jako odpowiadająca cena (gr. antilutron) za życie utracone przez praojca Adama. "Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Boga, naszego Zbawiciela; który chce, aby wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy. Jeden bowiem jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek [antropos] Chrystus Jezus; Który wydał samego siebie na okup [antilutron] za wszystkich, na świadectwo we właściwym czasie" (1 Tym. 2:3-6). O świcie wtórej obecności Chrystusa (1874) spod sterty błędów została wydobyta fundamentalna prawda o Okupie złożonym przez naszego Pana w ręce Boskiej sprawiedliwości. Jest ona podstawą właściwego zrozumienia Boskiego Planu Wieków, mówiącego o wyborze Kościoła i restytucyjnym dziele "naprawienia wszystkich rzeczy". Nauka o okupie Chrystusa stanowiła od początku główny element sierpa prawdy, który w żniwie szerokim zaczął oddzielać klasę pszenicy od klasy kąkolu, czyli chrześcijan jedynie z nazwy. W artykule pt. "Przesiewanie pszenicy", C.T. Russell opisuje rozpoczęty proces żniwny, gdzie nawet jego bliscy współpracownicy odrzucili naukę o ofierze okupowej, chociaż ją wcześniej przyjęli. Taką postawę autor skomentował jako odrzucenie szaty weselnej przez tych, którzy znaleźli się w ...czytaj dalej

Omawiane kwestie: Wszystkich tych, którzy w czasie drugiej obecności Chrystusa opuścili chrześcijaństwo z imienia, Babilon, nazywa prorok Daniel "świątnicą Bożą". Wśród tej klasy świątnicy miało miejsce dalsze badanie serc w świetle prawdy na czasie, które miało objawić niektórych jako wiernych, niektórych jako trochę chwiejnych, podobnie jak apostoł Piotr, a niektórych jako niewiernych, tak jak apostoł Judasz. W poniższym odcinku wykładu C.T. Russella pt. "Dzieło żniwa", autor omawia przypowieść o dziesięciu dziewicach (pannach), które wyszły na spotkanie oblubieńca. Według jego tłumaczenia, pierwsze wyjście zakończone zawodem wypełniło się w ruchu Williama Millera. Drugie wyjście, po przebudzeniu, miało doprowadzić do szczęśliwego wejścia na wesele w 1914 roku. Przeżycia wojenne Williama Millera sprawiły, że po zakończeniu wojny zwolnił się z armii (1815), w której służył jako oficer, i osiadł na farmie. Wtedy lektura Pisma Świętego a zwłaszcza proroctwa Daniela zaczęły budzić w nim zainteresowanie czasem drugiego przyjścia Chrystusa. Jego przemyślenia na ten temat przyciągnęły zwolenników i w ten sposób rozwinął się proroczy ruch, nazwany millerowskim. Proroctwo Daniela wskazało na początek tego ruchu (1829) jako 1290 lat liczone od czasu wprowadzenia obrzydliwości spustoszenia, czyli roku 539 (Dan. 12:11). Poglądy Millera stopniowo dojrzewały, aż w 1834 roku zostały opublikowane w obszernym traktatcie pt. "Dowody z Pisma Świętego i ...czytaj dalej

Omawiane kwestie: "Chrześcijańscy" przywódcy, podobnie jak wszyscy żądni panowania despoci, skłonni są przelewać ludzką krew jak wodę, byle tylko utrzymać się przy władzy. Nie pragną i nie tęsknią za królestwem sprawiedliwości. Szerzenie prawdy nieuchronnie sprowadza sprzeciw i prowadzi do podziału. W żadnej społeczności religijnej nie ma samej pszenicy. Jeśli klasa kąkolu przeważa, normalny rozwój duchowy dzieci Bożych staje się niemożliwy. Na czym polegają sekciarskie kajdany? Faszywa teoria mówi, że trzeba koniecznie należeć do jakiejś organizacji, aby być zbawionym. Sekty postrzegane są jako Niebiańskie Towarzystwa Ubezpieczeniowe. Różnica między ciężkim jarzmem sekciarskim i przyjemnym jarzmem Chrystusowym. "Imiona Kościoła zapisane są w niebie". Nikt z ludzi nie zna tego zapisu.   * * *     "Dzieło Żniwa", strony: 179-187 (Nowe Wydanie) Czy jest to w ogóle zaskakujące, że ta masa czterystu milionów, mieniąca się być Kościołem Chrystusowym i nazywająca siebie Jego Królestwem – "chrześcijaństwem" – jest odrzucona przez Pana i określona przez Niego bardziej odpowiednią nazwą, Babilonem (mieszaniną, zamieszaniem)? Czy można się dziwić, że ich wyobrażenia o Królestwie Chrystusa oraz sposobie i skutkach jego rozszerzania się na cały świat, czynią ich nieprzygotowanymi na prawdziwe Królestwo i niechętnymi na przyjęcie nowego Króla, ta jak z podobnych powodów władcy figuralnego domu nie byli przygotowani na pierwsze przyjście? Nie można też wątpić, że ci cesarze, królowie i ...czytaj dalej

Omawiane kwestie: "Błogosławieństwa" udzielone ludom Azji i Afryki przez chrześcijańsich misjonarzy.     Królestwa chrześcijańskie, czy "królestwa księcia tego świata", Szatana?   * * *   "Dzieło Żniwa", strony: 172-179 (Nowe Wydanie) Obecni najwyżsi kapłani i władcy, "kler chrześcijaństwa", zwodząc zarówno samych siebie jak i ludzi, twierdzą i zdają się w to wierzyć, że ich misyjne wysiłki wkrótce się powiodą i że bez Pana są teraz w przeddzień wprowadzenia na świat wszystkich błogosławieństw Tysiąclecia przedstawionych w Piśmie Świętym. Podstawa tego złudnego mniemania leży częściowo w fakcie, że wzrost wiedzy i możliwość poruszania się po ziemi "tam i z powrotem", jako okoliczność tego "Dnia Jego przygotowania", były szczególnie korzystne dla rozszerzania się handlu cywilizowanych narodów, a w konsekwencji wzrostu światowego dobrobytu. Jak gdyby nigdy nic, zasługę tego wszystkiego przypisuje Babilon sobie, wskazując na te wszystkie korzyści jako wynik jej chrystianizujących i mobilizujących wpływów. Z dumą wskazuje na "chrześcijański naród" Wielkiej Brytanii oraz na jej bogactwo i dobrobyt, jako wynik jej chrześcijańskich zasad. Ale jakie są fakty? Każdy krok postępu, jaki dokonał ten naród lub jakikolwiek inny, był jedynie zależny od stopnia wysiłku włożonego w zrzucenie jarzma babilońskiego ucisku. Na ile Wielka Brytania pozbywała się kajdan ucisku papieskiego, na tyle rozwijała się pomyślnie. Jednak w proporcji, jak nadal podtrzymuje i ulega ...czytaj dalej

Omawiane kwestie: Odłam "chrześcijaństwa" o największym odsetku kryminalistów? Czym jest "wino" Babilonu od którego narody poszalały? Co znaczy obwieszczenie Objawienia, że Babilon upadł? Świt siódmego tysiąclecia początkiem oddzielania pszenicy od kąkolu. Czym jest pieczętowanie na czole? Powszechna utrata wiary w przekazy Biblji. Niewiara elit zarówno Żydów jak i Chrześcijan w przyjście Mesjasza jako Osoby. Rok 1881, koniec Wysokiego Powołania – punktem zwrotnym, który zamyka okres łaski Bożej dla chrześcijaństwa i otwiera czas ogłaszania łaski ewangelicznej całemu światu. Milionowe nakłady Wykładów Pisma Świętego rozeszły się szeroko po świecie obwieszczając "tajemnicę Bożą". Treścią tej tajemnicy jest nie tylko wybór Kościoła, który jest zaledwie "małym stadkiem", ale jest nią głównie dzieło "naprawienia wszystkich rzeczy". Bez względu na to, na jak wiele odłamów podzielił się pierwotny ruch badaczy Biblii, który ogłosił cel, sposób i czas wtórej obecności Chrystusa, to radosna wieść o zbawieniu ludzkości w świtającym już Tysiącleciu Jego panowania zapadła w umysły szerokich rzesz. Ze wzgardą odrzucane są powszechnie średniowieczne mary o wiecznych mękach i potępieniu.   * * *     "Dzieło Żniwa", strony: 163-172 (Nowe Wydanie)       Przyczyna tego mieszanego stanu jest wyjaśniona słowami: Babilon "winem [duchem, wpływem] zapalczywości swojego nierządu napoił wszystkie narody" – swoją przynależnością do świata (Obj. 18:3). Fałszywe nauki odnośnie charakteru i misji Kościoła, a także ...czytaj dalej

Omawiane kwestie: Znaczenie nazwy Babilon. Na czym polega żniwo? Czy "uleczenie" Babilonu jest możliwe? Apostoł Paweł: Mówienie "Pokój i bezpieczeństwo" poprzedzi zgubę. Rozkaz wyjścia we właściwym czasie. Znaczenie nowej łaty na starej szacie; nowego wina w starych bukłakach. Odłam "chrześcijaństwa" o największym odsetku kryminalistów?   * * *   "Dzieło Żniwa", strony: 153-163 (Nowe Wydanie) Nazwa Babilon pierwotnie oznaczała bramę Boga, ale później, na drwinę, przybrała inne znaczenie, mieszanina lub zamieszanie. W Księdze Objawienia nazwa ta odnosi się w szczególności do kościoła nominalnego, który zamiast bramą do chwały stał się bramą do błędu i pomieszania, nędzną mieszaniną złożoną głównie z kąkolu, hipokrytów – zdezorientowaną masą światowego wyznania, w której zagrzebane są klejnoty Pańskie, a ich prawdziwe piękno i blask zostało ukryte. W symbolice proroczej termin Babilon jest czasem stosowany tylko do Kościoła Rzymskiego, zwanego "Babilonem Wielkim, matką nierządnic". Przez stulecia nazwa ta mogła odnosić się tylko do niego, gdyż był jedynym systemem takiej mieszaniny, nie tolerującym innych. Jednakże, w skutek podejmowania różnych chociaż niedoskonałych reform, wyłoniły się z niego inne systemy kościelne, nie tak wielkie jak "matka", nie tak jeszcze niegodziwe ani też tak radykalnie złe. Błędy, kąkol i światowość również w nich przeważają, zatem nazwa Babilon używana jest jako ogólna, jako nazwisko wszystkich nominalnych systemów chrześcijańskich, obejmujące teraz nie ...czytaj dalej

Omawiane kwestie: Różnica między klasą przenicy i klasą kąkolu. Jak powstaje klasa kąkolu? Na czym polega spalenie "kąkolu"? Czego symbolem jest ogień palący "plewy" i "kąkol"? Wykres ukazujący czas żniw, szerokiego i szczególnego oraz czas palenia "kąkolu".   * * *      "Dzieło Żniwa", strony: 145-153 (Nowe Wydanie) Z tego, co widzieliśmy, postrzegając małą ilość prawdziwie poświęconej pszenicy i wielkie masy "ochrzczonych wyznawców" (jak klasę kąkolu określił dobitnie biskup metodystyczny), jasno wynika, że spalenie kąkolu będzie doniosłym wydarzeniem. Jednak błędem byłoby mniemać, jak wielu to czyni, że palenie kąkolu w piecu ognistym, gdzie będzie płacz i zgrzytanie zębów (Mat. 13:42), odnosi się albo do literalnego ognia, albo do ucisku po śmierci. Cała przypowieść należy do obecnego wieku. Nie tylko sam ogień jest tutaj symbolem, podobnie jak pszenica i kąkol, ale również ogień ten symbolizuje zniszczenie kąkolu w czasie wielkiego ucisku, którym ten wiek ma się zakończyć i od którego w myśl obietnicy klasa pszenicy będzie zachowana (Mal. 3:17; Łuk. 21:36). Wielki piec ognisty symbolizuje nadchodzący "czas wielkiego ucisku", który z końcem obecnego żniwa dotknie niegodną klasę kąkolu "chrześcijaństwa". Również niszczenie kąkolu nie oznacza zniszczenia, zarówno w teraźniejszości, jak i w przyszłości, wszystkich jednostek wchodzących w skład klasy kąkolu. Oznacza raczej zniszczenie fałszywych pretensji tej klasy. Twierdzą oni, że ...czytaj dalej

Autor Wykładów Pisma Świętego C.T. Russell poświęcił tematowi żniwa Wieku Ewangelii rozdział szósty III tomu Wykładów. Tom III napisany został w 1890 roku. Ponieważ wykład jest obszerny, podzielono go na dziesięć części, zaopatrując je we współczesne uwagi (innym kolorem), ilustracje i wykresy.   * * *   Omawiane kwestie w części 1:   Podstawą do rozważania kwestii żniwa były: (1) figura żniwa żydowskiego, (2) przypowieść naszego Pana o pszenicy i kąkolu oraz (3) wizja żniwa opisana w 14. rozdziale księgi Objawienia. Zbliżał się rok 1914, jako domniemany koniec żniwa Wieku Ewangelii, innego światła nie było, więc wnioski wypływające z tych trzech źródeł zostały połączone w jedną lekcję żniwnego oddzielenia klasy pszenicy od klasy kąkolu. Łączne rozpatrywanie wszystkich przesłanek jako jeden proces żniwa nastręczało od początku pewne trudności, które ustąpiły z chwilą, gdy okazało się, że "żniwo szerokie" miało na samym końcu swoje podkreślenie w postaci "żniwa szczególnego". Żniwo szerokie opiera się na podobieństwie do żniwa żydowskiego. Żniwo Wieku żydowskiego rozpoczęło się z chwilą pierwszego przyjścia Jezusa Chrystusa (29), natomiast żniwo Wieku Ewangelii rozpoczęło się drugim przyjściem naszego Pana (1874). W żydowskim żniwie pszenicą byli "prawdziwi Izraelczycy", którzy zostali wezwani do opuszczenia odrzuconego systemu kościół-państwo. Na podobnej zasadzie prawdziwi Izraelczycy stanowiący klasę pszenicy zostali wywołani z odrzuconego systemu ...czytaj dalej

Tłumacze Pisma Świętego na języki współczesne muszą oczywiście dobrze znać starożytne języki, z których dokonują przekładów. Nie jest to zadanie łatwe zważywszy fakt, że Pismo Święte jest księgą bardzo tajemniczą, zawierającą myśli Boże, które tak "górują nad myślami ludzkimi, jak niebiosa górują nad ziemią" (Izaj. 55:8,9). Jedynie lud Boży jest w stanie zrozumieć przesłanie, jakie ono zawiera. Jeśli chodzi o tłumaczy, to bez tej głębszej wiedzy o Planie Bożym wciąż byli i są skazani na dobór słów, w ich mniemaniu najtrafniejszych, które jednak w wielu wypadkach skrajnie wypaczają właściwy sens przekładu.  Najlepsze chęci tłumaczy, którzy przełożyli Biblię na język polski w 1632 roku wyraża deklaracja tytułowej strony: "pilnie i wiernie przetumaczona". Ich pracy nie ułatwiały panujące wokoło ciemności doktrynalne. Nastał wprawdzie świt Wielkiej Reformacji, ale wciąż dominował kościół katolicki i podtrzymywane przez niego diabelskie kłamstwa o nieśmiertelności duszy i wiecznych mękach. Gdy po dwóch stuleciach Towarzystwa Biblijne zaczęły zasypywać świat milionami egzemplarzy Pisma Świętego, dla tłumaczy i jego czytelników powstała nowa sytuacja. Dla czytelników była ona korzystna pod tym względem, że Biblia stała się łatwo dostępna. Ponadto nikt nie był odtąd skazany na jedno tylko tłumaczenie. Mając do dyspozycji szereg przekładów każdy mógł wybrać jego zdaniem najwłaściwszy. Niestety, te wciąż nowe ...czytaj dalej

Artykuł z Watch Tower z 1915 roku (R-5695) Dodane: Komentarz kolorową czcionką oraz ilustracje   NADCHODZĄCA BURZA I JEJ CHWALEBNY WYNIK   "Zamienia burzę w ciszę, tak że uspokajają się jej fale. Wtedy oni weselą się, że ucichły; i tak przyprowadza ich do upragnionego portu (...) Kto jest mądry? Ten niech obserwuje te rzeczy! I niech pilnie rozważa litościwą dobroć Pana" (Psalm 107: 29,30,43). Psalm 107 zdaje się posiadać proroczy charakter i w znacznym stopniu podąża śladami doświadczeń Kościoła Chrystusowego w obecnym Wieku Ewangelii. Może być stosowany indywidualnie, a także w sposób ogólnoświatowy, międzynarodowy. Przyczyną wszelkiego ucisku na świecie jest grzech. Mogą istnieć różne sposoby usunięcia trudności, ale Bóg w swojej Mądrości opracował jeden Plan. Pozwolił On aby grzech sprowadzał burze i trudności życiowe, aby one miotały ludzkością i tym samym nauczyły oceniać naszego wielkiego Zbawiciela, którego Bóg przewidział jako wielkiego wybawcę Kościoła i świata. Cała sprawa została załatwiona w sposób sądowy i we właściwym czasie Chrystus będzie miał pełne prawo rozkazać by wszystkie burze ucichły i wtedy zaprowadzić porządek w miejsce zamieszania. Ale to musi oczekiwać na Boski ustalony czas. Podczas obecnego wieku wybierana była klasa Kościoła, a burze i trudności życiowe były dla niej cenną pomocą w rozwijaniu wiary, nadziei, cierpliwości oraz przygotowaniu ...czytaj dalej

Tom IV Wykładów Pisma Świętego (wydany w 1897 roku) Wykład XIII (ilustracje oraz komentarze kolorową czcionką - dodane)     Ustanowienie Królestwa i sposób jego objawienia się     Po tym, gdy w naszych studiach nad Boskim Planem dotarliśmy już do zakończenia wielkiego "Dnia Pomsty" i zobaczyliśmy jak Boskie rozgniewanie będzie płonąć przeciw grzechowi i samolubstwu, mamy teraz zadanie milsze, aby w świetle Biblii przebadać kwestię, jak ma być ustanowione Królestwo Boże, przez które wszystkie rodzaje ziemi mają być błogosławione oraz jak zostanie zaprowadzony nowy, trwały i daleko lepszy porządek rzeczy, w miejsce tego, niewątpliwie wadliwego, który istnieje teraz i istniał w przeszłości.         Wiele spośród powyżej rozważanych kwestii jest tak jawnie oczywistych, że nawet na zwykłego człowieka mogą one wywierać spore wrażenie. Ale teraz zbliżamy się do części, która wymaga czystszego wzroku, bardziej starannego studiowania Słowa Pańskiego oraz silniejszego stopnia wiary, ponieważ dotyczy ona rzeczy na razie niewidocznych, które dostrzegają jedynie oczy wiary. Dlatego oczekuje się, że lud Boży będzie szedł wiarą a nie widzeniem i będzie ufać, że to, co Bóg obiecał, jest zdolny aż nadto spełnić (Rzym. 4:18-21). Tych rzeczy nikt nie mógłby poznać ani przez jakąś naukę ani własną mądrość, tylko bowiem wszyscy ci, którzy mają pomazanie od Tego, który jest Święty, mają taką wiarę w moc ...czytaj dalej

    Spojrzenie na obecny stan Domu Wiary   Co się stało z pięknym ruchem Badaczy Pisma Świętego? Dlaczego nie przypomina dziś zwycięzców spod Jerycha a raczej pokonanych pod Haj? Tak jak tamci cofa się i stopniowo zamiera. To co było jego siłą i ozdobą jeszcze 50 lat temu, dziś staje się dla wielu niepotrzebnym balastem i powodem do drwin. Wszystko zaczęło się od odrzucenia nauki o Drugiej Obecności i podważenia rangi chronologii jako narzędzia potrzebnego do zrozumienia czasów ostatecznych. Odrzucono tym samym nauczanie brata Russella zawarte w 2 i 3 tomie jego Wykładów Pisma Świętego. Stopniowo „reformatorzy” ruchu Badaczy zaczęli kwestionować naukę zawartą w Cieniach Przybytku, później zrozumienie Nowego Przymierza, Wielkiego Grona i liczby 144000 członków Kościoła. Całkowicie odrzucono fundamentalną naukę o udziale Kościoła w ofierze za grzech a ostatnio coraz częściej słyszy się o zaprzeczaniu, że Królestwo Boże na ziemi będzie czasem Restytucji – naprawienia wszechrzeczy. Coraz więcej głosów podnosi się za zrozumieniem, że nasz Pan powróci na ziemię jako istota widzialna i że „wszelkie ciało” ujrzy go literalnym wzrokiem. Nie zamierzamy przytaczać wszystkich zarzutów, ciągle ich przybywa i skierowane są przeciwko doktrynom, które legły u podstaw całego ruchu oraz nadały mu proroczy charakter. Salomon w swoich Przypowieściach (29:18) wyraził ponadczasową prawdę, że ...czytaj dalej

„A to wszystko na tamtych przyszło dla przykładu i jest napisane ku przestrodze dla nas, którzy znaleźliśmy się u kresu wieków ( 1 Kor. 10:11). Historia, nad którą pragniemy się zastanowić, wydarzyła się zaraz po tym jak runęły mury Jerycha, twierdzy, którą napotkali Izraelici po przekroczeniu Jordanu. Pan Bóg dał im spektakularne zwycięstwo, w którym nie zginął żaden z wojowników a wśród mieszkańców Chanaanu zasiał strach przed nadciągającymi siłami Narodu Wybranego. Wydawało się, że droga w głąb Ziemi Obiecanej stoi otworem i zajęcie jej jest tylko kwestią czasu. Kolejną przeszkodą, która stała na ich drodze była maleńka, w porównaniu z Jerychem, twierdza Haj. Wywiadowcy wysłani przez Jozuego przynieśli dobre wieści. Nie było potrzeby angażowania wszystkich sił Izraela, mały oddział żołnierzy powinien bez trudu zdobyć miasto. Tak też uczyniono i na Haj „wyruszyło z ludu około trzech tysięcy mężów”. Tymczasem wydarzenia potoczyły się zupełnie inaczej niż się spodziewano. Waleczni obrońcy wypadli z miasta i od razu zabili 36 izraelskich żołnierzy. Resztę, która rzuciła się do ucieczki ostatecznie rozgromiono nieopodal pobliskich kamieniołomów. „Stopniało przeto serce ludu i stało się jak woda” (Joz.7:5). Jozue i cała starszyzna przeleżeli przed Przybytkiem, twarzą do ziemi, aż do wieczora. Nie wiedzieli co się stało, że po tak ...czytaj dalej

IV Tom Wykładów Pisma Świętego - rok wydania 1897 Wykład XI  (Ilustracje dodane)     WALKA ARMAGEDDONU     "Bo oto od miasta, które jest nazwane moim imieniem ["Chrześcijaństwo" – "Babilon"] zaczynam zsyłać nieszczęście, (...) oto Ja przyzywam miecz na wszystkich mieszkańców ziemi – mówi Pan Zastępów (...) Pan zagrzmi z wysokości i ze swojej świętej siedziby wyda swój głos; potężnie zagrzmi nad swoim [niminalnym] mieszkaniem [chrześcijaństwo], wzniesie okrzyk jak tłoczący winogrona przeciwko wszystkim mieszkańcom tej ziemi. I rozejdzie się wrzawa aż do krańców ziemi, gdyż Pan ma spór z narodami, On sądzi wszelkie ciało; bezbożnych podda pod miecz – mówi Pan. Tak mówi Pan Zastępów: Oto nieszczęście idzie od narodu do narodu i groźna burza zrywa się od krańców ziemi. Zabitych przez Pana będzie w owym dniu od krańca ziemi po kraniec; nie będzie się ich opłakiwać ani zbierać, ani grzebać, będą jako gnój na roli" (Jer. 25:29-38). Konflikt owego Dnia Pomsty będzie tak złożony i szczególny, że żaden symbol nie mógłby go opisać. Dlatego też w Piśmie Świętym użytych jest wiele silnych symboli, takich jak bitwa, trzęsienie ziemi, ogień, burza, nawałnica i powódź. Jest to "Wojna Wielkiego Dnia Boga Wszechmogącego", kiedy to zbierze On narody i zgromadzi królestwa, aby wylać na nie swoje oburzenie, a nawet wszystek swój popędliwy gniew; ...czytaj dalej

Przez dlugi czas stanowiło zagadkę, kim jest Gog, tajemniczy łupieżca z północy, który w ostatnich dniach Wieku Ewangelii napadnie na Izraela w towarzystwie Persów, Kuszytów i innych wrogich mu państw. Ostatnia orientacja chronologicza, postawiła tę kwestię jasno, zarówno pod względem identyfikacji Goga, jak i czasu jego inwazji. Przyszła tu również z pomocą numerologia biblijna, którą Pismo Święte wskazało niedwuznacznie, jako metodę daną od Boga, pomocną do zrozumienia wydarzeń czasów ostatecznych. Zachęta do skorzystania z tej metody brzmi: "Tu jest potrzebna mądrość. Kto ma rozum, niech przeliczy liczbę bestii: liczba to bowiem człowieka. A liczba jego sześćset sześćdziesiąt sześć" (Obj. 13:18). Zauważenie przez protestantów liczby 666 w napisie na tiarze papieskiej, "VICARIVS FILLI DEI" (Namiestnik Syna Bożego), nie wyczerpywało znamion obiecanej mądrości, zwłaszcza, że jej użycie należy do odległej przeszłości. Metoda ta miała być przecież pomocna głównie w czasach ostatecznych, czyli dzisiejszych, gdy jak zauważyliśmy, na widowni dziejowej ukazała się biblijna bestia, czyli sojusz tronu władzy świeckiej i ołtarza kościoła rzymskiego w ostatecznej postaci. W wydarzeniu tym brały udział różne osobistości i systemy, towarzyszyły różne okoliczności. Pan Bóg, który zna koniec na początku, kazał to wszystko zawczasu opisać, wprost lub za pomocą proroctw lub pokazał w obrazowych historiach. Na koniec zaś ...czytaj dalej

Coraz bardziej burzliwy bieg wydarzeń, rewolucyjne przemiany w sferze politycznej, społecznej i gospodarczej, rosnąca niedola milionowych rzesz ludzkich, czy wreszcie gwałtowne anomalie w naturze, to wszystko przejmuje społeczeństwa coraz większą grozą. Tylko ci, którzy wierzą w Boga i słowa Jego księgi, Pisma Świętego, patrzą ze spokojem na wzmagający się wir ucisku wielkiego, świadomi tego, że "w wichrze i burzy jest droga Pańska" (Nah. 1:3). Co to jest za droga? Dokąd ona prowadzi? Na drogę wichru i burzy, czyli rewolucji i burzy ucisku, wstąpił nasz Pan z początkiem siódmego tysiąca lat, aby na końcu tej drogi spotkać się z ludzkością. Nie po to spotkać, aby ją unicestwić lub posłać na wieczne męki, lecz po to, aby wszystkich potomków Adama, poddanych skutkom jego upadku w grzech, przywrócić do utraconego stanu pokoju, szczęścia i życia wiecznego na ziemi. W zasadzie droga wiodąca do zbawienia ludzkości rozpoczęła się dwa tysiąclecia temu, gdy nasz Pan wypowiedział zagadkowe słowa: "Oto wypędzam demony i uzdrawiam dziś i jutro, a trzeciego dnia zakończę" (Łuk. 13:32). Bez przyjęcia chronologii biblijnej, która dowodzi, że do roku 1874 naszej ery upłynęło sześć tysięcy lat od upadku Adama, słowa naszego Pana byłyby całkowicie niezrozumiałe. Gdy jednak uwzględnimy metody Biblii obliczania czasu oraz zawartą w ...czytaj dalej

IV Tom Wykładów Pisma Świętego (1897)   Wykład X (wybrane fragmenty)   PROPONOWANE LEKARSTWA – SPOŁECZNE I FINANSOWE   "Staraliśmy się Babilon uzdrowić, lecz nie dał się wyleczyć. Porzućmy go! Niech każdy idzie do swojej ziemi! Albowiem sąd nad nim dosięga nieba" (Jer. 51:9).     Wzdychającemu stworzeniu, w jego obecnym stanie, niewątpliwie poważnym, zalecane są różne środki, jako "uniwersalne lekarstwa" mające mu przynieść ulgę. Wszyscy ci, którzy współczują z cierpiącym organizmem społecznym, muszą także sympatyzować z wysiłkami różnych lekarzy, którym, po postawieniu diagnozy, osobiście zależy, aby pacjent wypróbował przepisane przez nich leki. Próby wynalezienia kuracji i zastosowania jej są z pewnością godne pochwały i cieszą się uznaniem wszystkich życzliwych ludzi. Niemniej jednak trzeźwy osąd, oświecony Słowem Bożym, mówi nam, że żadne z proponowanych lekarstw nie wyleczy choroby. Rzeczą konieczną będzie obecność i usługi Wielkiego Lekarza wraz z Jego środkami zaradczymi – lekarstwami, szynami, bandażami, gorsetami i lancetami. Bez skutecznego i wytrwałego ich użycia nic nie jest w stanie spowodować wyleczenia z choroby ludzkiej deprawacji i samolubstwa. Przebadajmy pokrótce recepty innych lekarzy, abyśmy mogli zauważyć, że chociaż niektóre z nich zbliżają się do mądrości Bożej, to jednak wciąż są od niej bardzo odległe. Uczynimy to, nie w imię kontrowersji, lecz po to, aby wszyscy mogli wyraźniej widzieć jeden, jedyny kierunek, z ...czytaj dalej

DWA SPOJRZENIA NA BABILON   IV tom Wykładów Pisma Świętego pt. "Walka Armageddonu" zajmuje się głównie tematyką odstępczego chrześcijaństwa. Jego autor, C.T. Russell, przedstawia jego systemy, jako główną przeszkodę stojącą na drodze do ustanowienia Królestwa Bożego na ziemi. Na podstawie Pisma Świętego autor dowodzi, że chrześcijaństwo z imienia jest biblijnym Babilonem. Zdemaskował fałszywość jego uroszczeń, błędy i zepsucie moralne. Podkreślił rosnące przekonanie oświeconych ludzi, że takie chrześcijaństwo, jakie świat obecnie widzi, powinno ponieść karę za swe niegodziwości. Wskazał na rozgniewane masy ludzkie jako wykonawcę tej kary. Końcowa część IV tomu wprowadza w szczęśliwą epokę Królestwa Bożego, ustanowionego zaraz po tym, gdy cała budowla "chrześcijańskiego" Babilonu zostanie obrócona w gruzy. Po wstępie "Dwa spojrzenia na Babilon" umieszczono Wykład II ze wspomnianego tomu. W czasie pisania IV tomu (1897) autor przewidywał wypełnienie proroctw o upadku Babilonu nie dalej jak w 1914/1915 roku. Upadek wtedy nie nastąpił, chociaż głębsze umysły musiał zastanowić fakt, że w tymże roku, przepowiedzianym kilkadziesiąt lat wcześniej jako koniec Czasów Pogan, wybuchła wielka wojna nazwana światową. Od tamtej znamiennej daty upłynęło jednak całe stulecie i chociaż ówczesne tłumaczenia autora zdumiewająco trafnie charakteryzują dzisiejszy stan świata chrześcijańskiego oraz bliską perspektywę jego zniszczenia, to jednak owo przesunięcie w czasie wciąż jest dla wielu zagadką. ...czytaj dalej

Badacze Pisma Świętego dobrze wiedzą, że pastor C.T. Russell spodziewał się uwielbienia Kościoła wieku ewangelicznego w 1914 roku. Swoje dociekania na temat okoliczności prowadzących do tego wydarzenia oparł on między innymi na analizie przypowieści o dziesięciu pannach (Mat. 25:1-13) oraz historii Eliasza i Elizeusza (2 Król. 2:1-17). Jak wiadomo w 1914 roku "gotowe panny", przedstawiające Kościół, "nie weszły na wesele" ani też "Eliasz", będący figurą na tę samą klasę, "nie został zabrany w wichrze". Otwarcie siódmej pieczęci przez Baranka (1967) rzuciło światło na kwestię zabrania Kościoła, dostarczając ostatecznego zrozumienia zarówno przypowieści o dziesięciu pannach, jak i obrazowej historii zabrania Eliasza.       Wszyscy ci, którzy nie przyjęli światła ukrytego pod tą pieczęcią, a jednocześnie chcieliby uchodzić za obrońców wykładni brata Russella, znaleźli się w bardzo kłopotliwej sytuacji. Jak bowiem słusznie przypominają różni kontestatorzy, wkrótce upłynie półtora wieku Pańskiej obecności, a tymczasem, ogólnie mówiąc, dom wiary ma mniejszą wiedzę o rozwoju końcowych wydarzeń wieku Ewangelii, niż miał za czasów założyciela ruchu badaczy Biblii. Druga obecność naszego Pana została porównana do dnia, którego światło potęguje się stopniowo od świtu do pełni. Szczególnie na czasie są więc słowa Księgi Przysłów (4:18): "Ścieżka prawych jest jak jasne światło, które świeci coraz jaśniej, aż nastanie pełny dzień". Czyją ...czytaj dalej