"Obyś bratem był rodzonym,                                          8:1           Przez mą matkę wykarmionym! Bym, na dworze cię spotkawszy,           Pocałunkiem przywitawszy, Nie była za to zganiona           I wielce zlekceważona". Oblubienica Chrystusa Pana,           Wie, że ze świata jest powołana, Który się w grzesznym znajduje stanie,           A grzechu piętno także jest na niej. Choć ją odkupił ze stanu tego,           Co jest dowodem miłości Jego I grzechu już jej nie przyczytuje,           A grzech już więcej w niej nie panuje, I od tej pory, bez wątpliwości,           Jest uczestniczką Jego czystości. Jest uczestniczką też powołania           Do czci i chwały, i panowania, Choć jest niezmiernie uszczęśliwiona,           Że jest własnością Syna Bożego Tak ponad wszystko wywyższonego,           I skarbem Jego czuje się ona (...) To jednak drudzy ją krytykują           I pychę wielką jej przypisują (...) Że o tak wielkie się stanowisko           Waży ubiegać, oraz do tego, Pragnie być żoną Króla Wielkiego! (...)       ...czytaj dalej

"Mandragory woń wydały,                                      7:13           A i przed naszymi drzwiami Wszelki owoc jest wspaniały –           Nowy i stary zebrany. [O tobie miły myślałam –]           Dla ciebie go zachowałam". I mandragora, roślina znana,           Przez Sulamitkę była wspomniana.     Szczególne rośliny tej właściwości           Znane jej były, Bo uchodziły           Za "jabłka miłości". Owoce podobne do śliwek mają –           Są też jadalne, ale korzenie Tych roślin, na pierwsze oczu wejrzenie,           Do ludzkich postaci podobne się zdają. Niewiasty korzenie przechowywały,           Bowiem wierzenie w nich takie było, Że owe korzenie tajemną siłą           W mężczyznach miłość ku nim wzbudzały. A i poczęcia łatwiejsze się zdały –           Rzekomo korzenie wpływ na to miały. To nam tłumaczy historia znana,           W księdze Rodzaju zanotowana. Rachel od Lii pokrzyki "kupiła",                    1 Moj. 30:14,15           Bowiem bezpłodna, jak wiemy, była. Tu mandragora, pokrzyki znaczy –         ...czytaj dalej

"Usta twoje są jak owe                                                     7:9           Wino miłe – wyborowe, Przez gardło przepływające,           Wargi, zęby zwilżające". Usta Kościoła poświęconego                     Patrz kom. do 4:3           Rozkoszą wielką też są dla Pana, Albowiem w sercu Kościoła Jego           Moc Ducha Świętego też jest rozlana,         lzaj. 61:1 Jako rozlana w Nim pierwej była           I do głoszenia Go uzdolniła Wieści radosnej o bliskim zbawieniu,                  Mar. 1:14           Co niesie szczęście światu całemu. Kościół się stara mieć serce w czystości,           Albowiem słowa pamięta Jego, Że usta to mówią czasu każdego,           Co w sercu znajduje się w obfitości.         Mat. 12:34 Sprośna też mowa – mowa plugawa,                      Kol. 3:8           Oblubienicę wstrętem napawa.                   Efez. 4:29 Kościół Pański – ...czytaj dalej

"A i obie piersi twoje                                                      7:3,4           Są jak bliźniąt sarnich dwoje. Szyja: – wieża wywyższona,           Z kości słoniowej zrobiona. Oczy twoje [jasne – lśniące]           Są jak stawy znajdujące Się w Cheszbonie koło bramy,           A Bat-Rabbim nazywanej. Nos twój [dobre porównanie]           Jest jak baszta na Libanie; Na Libanie wciąż stojąca –           W stronę Damaszku patrząca". Piersi tańczącej oblubienicy,           Przez widzów także były chwalone, Lecz gdy Kościoła obraz dotyczy,           Bezcennych rzeczy symbolem są one. Dwie piersi panny (jak jest podane)           Do bliźniąt sarnich są przyrównane, To dwa są działy Pisma Świętego,           W bliźniętach sarnich ukazanego. To dwa tej Księgi są Testamenty –           Stary i Nowy tekst Biblii Świętej. Jedne, te, sarna bliźnięta miała:           Symbolem Ducha Świętego się stała, Bo chociaż Biblia z dwóch ksiąg się składa,           Ale jednego Autora posiada. Wszystkim wierzącym dobrze jest znane,       ...czytaj dalej

"Żon królewskich jest sześćdziesiąt                       6:7-9           A założnic osiemdziesiąt; Bez liku jest panien onych,           W króla stale zapatrzonych. Wszak jest jedna niezrównana,           Gołębica nieskalana. Matka tylko ją zrodziła –           Wybranką ją uczyniła. Kiedy córki ją ujrzały,           Błogosławioną nazwały. Żony też króla samego,           Oraz założnice jego, Uznaniem ją obdarzyły           I tak piękność jej chwaliły: "Kimże jest ta [wdzięczna panna],           Jasna jak zorza poranna, Jako księżyc piękna – lśniąca,           Jak słońce promieniująca, Która jest jak [między nami]           Groźne hufce z chorągwiami?" Tylko wielkiego króla stać było           Na posiadanie dużego haremu Żon i założnic. To dotyczyło           Króla z przeszłości znanego każdemu. To był Salomon, król dobrze nam znany           Z historii i z Pieśni ponad Pieśniami.     1 Król. 11:3 Bóg to dozwolił, by tak się stało,           By król, tych niewiast, miał tak niemało, Albowiem króla i niewiast licznych           Sprawa, posiada sens symboliczny. Król wzorem jest Pana – to jest ...czytaj dalej

"A golenie [mocne, zdrowe]                                          5:15           Są jak słupy marmurowe; Na podstawkach postawione,           Co ze złota są zrobione. Nie ze złota są zwykłego,           Lecz szczerego – wybornego! Jako Liban wzniosły cały           Jest, jak cedry okazały". Piękne golenie u króla były           Skoro uwagę na sobie skupiły Tej, która o nim opowiadała,           A nawet chlubnie je porównała Do kolumn mocnych z marmuru białego,          Co na podstawach się opierały, Które ze złota były szczerego.          Łącznie rzecz biorąc, symbolem się stały Na moc Chrystusa Pana naszego,          Którego siła Jedynie tkwiła          W Ojcu niebieskim (pewniśmy tego). Golenie męskie, mocy i siły          Symbolem w czasach dawniejszych były. Oto myśl z psalmu, która wskazuje,          W czym się najwięcej Pan Bóg lubuje: "Moc końska u Niego nazbyt mało znaczy,    Ps. 147:10,11          Nie kocha się w mocnych goleniach siłaczy. Tych kocha, co przed Nim bojaźń świętą mają          I w miłosierdziu Jego wciąż ufają". Oto są ...czytaj dalej

"Oczy Jego [zdobiąc lice]                                      5:12           Są jak piękne gołębice – Gołębice, tak mi znane,           Nad strumieniem wód będące, Jako w mleku wykąpane,           Czyste – w mierze swej stojące". Oczy symbolem mądrości           Są, bez żadnej wątpliwości; Gdy się pięknem wyróżniają,           Twarzy ozdobą się stają. Jakże piękna mądrość była,           Która Pana tak zdobiła! On celował w tej mądrości           Od zamierzchłej już przeszłości. On w mądrości ukazany           Jest przez Ojca Przedwiecznego. O Nim Salomon nam znany,           Pisał z rozkazu Bożego. W Księdze jego przypowieści,           O mądrości myśl się mieści: "Pan miał mię z początku samego                 Przyp. 8:22-30           Swej drogi, bowiem stworzona Jestem najpierw przez Niego –           Już z dawna tego dokonał. Od wieków jestem zrządzona –           Już przed początkiem stworzenia, Zanim powstała też ziemia           [To mądrość, nikt inny, lecz ona!].           ...czytaj dalej

"Otworzyłam już miłemu                                       5:6           [Do mnie tak kołaczącemu] Ale... cóż to jest – on zginął?!           Odszedł od drzwi i je minął (...) Ja na jego głos omdlałam;           Choć szukałam ja miłego, Lecz nie było śladu z niego...           Nie ozwał się, choć wołałam". Jest też przypowieść Pana naszego,           Także tycząca tematu tego; Ma ona związek z panienką oną           Tak zawiedzioną... Chociaż inaczej tę rzecz ujmuje,           Lecz w głównych punktach dobrze pasuje: "Królestwo niebios czasu owego                   Mat. 25:1-13           [To znaczy czasu już końcowego] Do panien dziesięciu jest porównane,           Które czujnością powodowane, Wziąwszy swe lampy [na przyświecanie]           Na oblubieńca wyszły spotkanie.     Wśród tychże panien [tak się złożyło]           Pięć mądrych oraz pięć głupich było. Albowiem głupie, choć lampy zabrały,           Oliwy zapasu do nich nie miały. Mądre inaczej sobie poczęły –           Do lamp oliwy w naczynia swe wzięły. Gdy oblubieniec ...czytaj dalej

"Niech północny wiatr przybywa!                         4:16           Wiatr z południa niech się zrywa! By mój ogród przewiewały,           By się wonie rozpływały. Niech mój miły [pragnę tego!]           Przyjdzie do ogrodu swego; Niech spożywa [szczęście moje!]           Wyborne owoce swoje".     Oblubienica wiatry przyzywa,           By na jej ogród potężnie wiały, Aby owoców zapach wspaniały           Rozszedł się wokół, aby przybywał Tym zachęcony           Jej ulubiony. Bowiem dla niego           Wyborne owoce ogrodu są tego. Wiatr od północnej strony wiejący,           Bywa burzliwy – dokuczający. Jest on symbolem nieprzyjemności,           Smutku, ucisku i różnych trudności. Wiatr od południa rzecz inną zwiastuje,           Bo radość, pokój symbolizuje. Kościół dobrego jest zrozumienia,           Bo wartość trudności właściwie ocenia. A choć są ciężkie gdy się panoszą –           Zysk jednak przynoszą... Lecz nie cielesny, ale duchowy,           Bo w boju owym Gdy wierność Panu jest zachowana,           Łaska na sercu bywa rozlana. Bowiem to wszystko, co smuci, kusi,           Ku dobru ...czytaj dalej

"Siostro moja, tyś jest onym                                   4:12           Cudnym ogrodem zamknionym; Źródłem zamkniętym [nieznanym] –           Zdrojem zapieczętowanym". Oto są dalsze cechy Pańskiego           Kościoła-siostry Króla wielkiego; On w alegorii nam ukazuje           Zalety tejże, którą miłuje. Zwyczaj od dawna był stosowany,           Że ogród cenny był zamykany – Zaryglowany           Przed złodziejami, Albowiem owoc ogrodu tego,           Dla właściciela był tylko jego. Także i ogród serca Kościoła,           Który w zalety tak owocuje, Nikomu nie jest otwarty zgoła,           Lecz Temu, co go nad życie miłuje. On krwią go kupił, a wobec tego                              Obj. 5:9           Jest on wyłączną własnością Jego. Oblubienica i siostra Pana           Do źródła zamkniętego jest przyrównana, A źródło owo – zdrój pieczętowany,           Na pamięć przywodzi obraz nam znany Z czasów Mojżesza –           On myśl o lepszej wodzie nam wskrzesza: Gdy dawnymi czasy Izrael wyszedł z puszczy Sin, ...czytaj dalej

"Zanim nowy dzień nadejdzie,                                4:6           A cień [nocy] całkiem przejdzie, Na górę mirry ja wnijdę;           Na wzgórze kadzidła przyjdę". I Oblubieniec, także jak ona           Oblubienica, czeka stęskniony, Kiedy nareszcie dzień upragniony           Zaświta pełniej, a rozjaśniona Będzie dolina pielgrzymowania           Kościoła Jego, Który w swym duchu tęskni do Niego,           Co też Go skłania W tej samotności           Do wnijścia na górę mirry (mądrości), Aby się cieszyć tam najświeższymi           Jej zapachami aromatycznymi; By ujrzeć blaski najwcześniejszego           Światła, dzień nowy zwiastującego. Wchodzi na górę też pachnącego           Kadzidła – symbolu na uwielbienie, Cześć, adorację, z wyżyn którego           Dla niej możliwe jest Go ujrzenie Przez wiarę tylko i spotykanie           Się, i w nadziei w Tym zawsze trwanie, Który swe myśli ku niej kieruje,           Bo cześć, uwielbienie – ocenia, przyjmuje. Kadzidło (powiemy też nie bez racji),           Symbolem wzajemnej jest adoracji: Kościoła dla Pana uwielbionego,           I Pana dla ...czytaj dalej

"Szyja twoja jest jak ona                          4:4           Wieża zbrojna wystawiona Dawidowa, ze wszystkimi           Przyrządami obronnymi. Na niej tysiąc tarcz i owe           Zbroje wiszą mocarzowe". Piękna widać szyja była           I ozdoba także na niej, Skoro sobie zasłużyła           Na tak piękne porównanie. Zbrojna wieża Dawidowa           Widać z piękna była znana, Skoro piękna szyja owa           Była do niej przyrównana. Te szczególne określenia           Moc szczególną posiadają – One bowiem pobudzają           Do głębokiego myślenia. Szyja zdolność ilustruje           Znoszenia wszelkich trudności, Które człowiek podejmuje,           Gdy Duch Boży w nim zagości, Oraz gdy jest świadom tego,           Mat. 11:29,30           Że Pan pomocnikiem jego Jest – bowiem w podejmowanym           I na szyję nakładanym Jarzmie właśnie dwóch pracuje,           Więc je chętnie podejmuje.         Symbol tutaj ponowiony          Był już przedtem omówiony,       Pieśń 1:10 Lecz szczegóły tu podane          Cenne lekcje zawierają; Gdy są dobrze zrozumiane,          Pouczeniem nam ...czytaj dalej

"Wargi Twoje – wdzięk wymowy,              4:3           Są jak sznur karmazynowy, A także i twoje skronie,           Chociaż kryją się w welonie, Są, jak sztuka wybornego           Jabłka, granatem zwanego". Wargi Kościoła Chrystusowego           Piękne są, bowiem wciąż chwałę Tego Głoszą, który go tak umiłował,           Że życie swoje zań ofiarował. To jest jedyny – umiłowany           I najważniejszy temat dla niego, Albowiem jego ukrzyżowany           Pan życie oddał za winy jego, Szarłatnym bowiem grzechem splamiony – Izaj. 1:18                                             Czerwoną został krwią odkupiony.       Pan go swą okrył sprawiedliwością –           Jak wełna białą lśni on czystością. Kościół wraz z Pawłem głosi onego                   1 Kor. 2:2           Chrystusa i to ukrzyżowanego; Wie, że w krwi Chrystusa tkwi wielka siła,           Albowiem odwieczny gniew Boży zgasiła, Bo nawet zwierząt przelana krew,                      P.B.T. 190           Po ...czytaj dalej

"Przyjaciółko piękna moja –                            4:1,2           Piękna jest uroda twoja! Zza zasłony, oczy twoje –           Gołębicy oczu dwoje! Włosy twoje [falujące]           Są jak stada kóz schodzące Z Gór Galaadu. Zęby twoje –           Jak strzyżone owce w bieli, Które wyszły już z kąpieli,           Mające bliźnięta swoje. Stada, owce zdrowe mają –           Bezpłodnych nie posiadają". Pan wielce ceni piękność Kościoła,           Który ze świata ku Sobie powołał.        Mat. 11:28 Lecz nie zewnętrznej piękności siła,           Pańskiej oceny powodem była, Lecz to duchowe zalety były,           Co Pana (znawcę) tak pobudziły, Że słowa zachwytu nie tajonego           Wyszły z ust Jego. Jak i piękności ogromnej siła,           Też nieprzeciętna w tej pannie była, Co swą urodą, znawcę wszystkiego           1 Król. 4:30-34           (Wielką mądrością obdarzonego, Na wszelką piękność nadzwyczaj czułego),           Do słów zachwytu wnet pobudziła. Przepiękna była panna Salomona –           Na Kościół przepiękny obrazem jest ona. Kościół przyjaciółką ...czytaj dalej

"Oto łoże Salomona,                                              3:7,8           A około niego stoi Bohaterów gwardia ona.           Co niczego się nie boi. Sześćdziesięciu – mocni sami –           Z Izraela są wybrani! Wszyscy w miecze uzbrojeni           I do boju zaprawieni. Miecz u boku jest każdego,           Dla nocnego strachu złego". Łoże, powyżej nam ukazane,           Miejsce spoczynku symbolizuje; Tylko dla Króla jest przewidziane           I dla tej, którą bardzo miłuje To łoże Pana uwielbionego           Jest, w Salomonie ukazanego, Oraz Kościoła, co Go miłuje           I z puszczy świata Doń podróżuje. Świadom jest Kościół, że czasy nastają,           Gdy cały ujrzy Pana swojego, Bo obecności promienie Jego           Mroki ciemności już rozpraszają.     Pan jest obecny już na tym świecie –           Brzask już zaświtał nam dnia nowego – Dnia, którym sławne jest Tysiąclecie,           Co niesie pokój dla świata całego. On to spoczynek tak upragniony           Da Kościołowi i światu ludzkości, A wraz ...czytaj dalej

"Na mym łożu i nocnego                                           3:1           Czasu, jam szukała tego, Którego ma dusza cała           Tak bardzo umiłowała. Choć tak tęsknie go szukałam,           Lecz go znaleźć nie zdołałam..." Łoże, w tym wierszu nam ukazane,                    Izaj. 28:20           Łoże sekciarskie reprezentuje; Chociaż dla dzieci zwymiarowane,           Wielu na łożu tym się znajduje.     Gdy na nim leży ktoś wzrostem mały           Wtedy do łoża tego pasuje, Lecz, gdy jest wzrostem ktoś okazały,           Taki w tym łożu źle bardzo się czuje. Gdy się wyciągnie na łożu onym           Nogi zwisają w dół z łoża tego; Gdy będzie leżał na nim skulony,           Spoczynku na nim nie ma żadnego. A i nakrycie do łoża tego           Jest też stosownie zwymiarowane; Pożytku, duży nie ma wielkiego,           Bo okryć całkiem się nie jest w stanie. Widok jest wtedy niesamowity,           Kiedy się patrzy na leżącego, Bo jest on, w ...czytaj dalej

"Lisom licznym nie folgujcie                                         2:15           I lisiątka wyłapujcie, Bo szkód wiele wyrządzają,           Gdyż winnice [ulubione, Od nich nie zabezpieczone]           Już się kwieciem okrywają!"     To małe zwierzątka z chytrości swej znane.           Nie odznaczają się gwałtownością, Ani szczególną też drapieżnością.           I chociaż niewinny tak wygląd mają, Lecz szkodliwością się odznaczają.           Lis chytry, przebiegły jest w każdej porze – Niewinnym wyglądem tym łatwiej zwieść może.           W nich właściwości upadłej natury są ukazane, Nie te największe,           Lecz raczej mniejsze, Co niezbyt bacznie obserwowane,           Z uwagi naszej się wymykają, Bowiem niewinny wciąż wygląd mają.           To, baczniejszego wymaga czuwania I roztropnego obserwowania,           Albowiem lisy, lisiątka też małe Są bardzo psotne i w tymże wytrwałe.           Zupełnie słusznie spostrzec możemy, Że mniejszych grzechów, mniej się strzeżemy.           Stąd niebezpieczne są bardziej one, Niż duże strzeżone.           Każdy się boi zwierzęcia dużego: Lwa lub niedźwiedzia, czy węża strasznego,       ...czytaj dalej

"Drzewo figowe niemało                                  2:13           Niedojrzałych fig wydało, Winne krzewy zaś kwitnące,           Są przepiękne – woń dające! Cenna mi jest przyjaźń twoja           Wstańże i pójdź – piękna moja!"     Drzewo figowe w nauce Pana           Naród żydowski reprezentuje, Bowiem przypowieść przez Niego dana,           Takie znaczenie nam sugeruje: "Był pewien człowiek, który zasadził               Łuk.13:6-9           W winnicy swojej drzewo figowe Lecz gdy przychodził pod drzewo owe,           Owoców nigdy nie widział na nim. Więc do winiarza tak rzekł swojego:           Oto trzy lata do drzewa tego Przychodzę, lecz ono nie owocuje;           Wytnij je, bo próżno miejsce zajmuje. Lecz winogrodnik rzekł panu swemu:           Rok czasu jeszcze daj drzewu temu, Aż je okopię – gnojem obłożę;           Tak zasilone, owoc dać może. Jeśli owocu znów nie da tobie,           Wytnij je sobie". Oto cud wielki Pana naszego,           Tyczący także drzewa figowego: "Potem, wracając dnia następnego         ...czytaj dalej

"Miły mój [zręczny – nadobny]                                        2:9           Sarnie bystrej jest podobny – Jelonkowi też młodemu           [Chyżo w górach skaczącemu]. Oto stoi – jest za ścianą,           [Patrzy za umiłowaną]. Z okien w głąb się przypatruje           I przez kraty obserwuje".     Sarna i jeleń, tu ukazani,           Pięknymi na Pana są symbolami, Bo one szybkością się odznaczają –           Biegaczy równych sobie nie mają. Gdy tylko szybkością się ktoś odznaczy,           "Jak sarna biega" mówią – nie inaczej. 1 Kron. 12:8 Sarna i jeleń, biegacz znakomity,           Z łatwością górskie osiągają szczyty. Dawid dziękował Bogu za siły,                         2 Sam. 22:34           Że jego nogi jak jelenie były –                      Ps. 18:34 Że Bóg mu w życiu wielce błogosławił,           Bo jak jelenia na wyżynach stawił. Pan nogi ma sarny, jelenia rączego –           Któż Mu dorówna w działalności ...czytaj dalej

"Usłyszałam głos miłego –                                             2:8           Oto idzie! [już widzę go!] Nic są górskie wysokości –           Skacze po nich bez trudności. [Radosnym się widać czuje –]           Po pagórkach podskakuje!" Usłyszał Kościół głos Pana swego –           Wielce raduje się z faktu tego, Że wtóre przyjście, tak utęsknione –           Przez wieki całe wypatrywane, Nareszcie faktem stało się one,           Jak przedtem było zapowiedziane. Pańskie to usta wypowiedziały           Słowa pociechy do uczniów Jego, Bowiem ich serca smutku doznały,           Gdy usłyszeli, że Pana swego Nie ujrzą więcej, bo pójdzie drogą,                  Jan 13:33,36           Po której oni pójść z Nim nie mogą. Oto są słowa samego Pana,           Zanotowane przez ucznia Jana: "Niechajże trwoga                                                Jan 14:1-3           Nie obejmuje serc waszych [daremnie]. Wierzycie w Boga –   ...czytaj dalej

"Jedna z Jego rąk – lewica,                              2:6           Pod mą głową się znajduje, A zaś druga z nich – prawica,           Tak mnie czule obejmuje". Kościół tego jest świadomy,           Że Pan się nim opiekuje, Bo urywek przytoczony           Dobrze rzecz tę ilustruje. Ręka moc symbolizuje –           Jakże wielka jest moc Jego! Jakże się bezpiecznie czuje           Kościół w mocy Pana swego! Jemu wielka moc jest dana, Mat. 28:18           Jak na niebie, tak na ziemi, Lecz ta moc jest skierowana,           By kierował także tymi, Którzy się słabymi czują           I pomocy potrzebują. Nie odrzuca On żadnego,                            Jan 6:37           Kto kieruje wzrok na Niego –         Jan 3:14-16 Jako Zbawcę Go przyjmuje           I nad życie Go miłuje.                     Mat. 16:25 Lewica ukochanego           Pańską moc reprezentuje, Która umysł ludu Jego           Prawdami ...czytaj dalej

"Wielka jest tego przyczyna,                       2:4           Że wprowadził mię w dom wina: Jak chorągiew była ona           Miłość ku mnie objawiona". Pan wprowadził swoją miłą,           Ale prowadzenie Jego Niewidzialną ręką było           Wykonywane przez Niego. On to czyni sposobami           Odwiecznie stosowanymi, A ci, co są Mu poddani,           Zapoznani są już z nimi. On to przez swe Słowo czyni           W Księdze Świętej zapisane; Przez nie są prowadzonymi,           Gdy jest dobrze zrozumiane. I co przedtem napisane,                       Rzym. 15:4           Ku nauce też jest dane, Aby pouczeniem było –           Ku pociesze by służyło.     Biblia Święta – Słowo Pana,           Przez Pawła jest wychwalana; On zalety jej porusza           W liście do Tymoteusza: "A iż od dzieciństwa swego              2 Tym. 3:15-17           Znasz księgi Pisma Świętego, Które mogą cię [[z pewnością]           Napełnić wielką mądrością Ku zbawieniu [tak cennemu]           Poprzez ...czytaj dalej

"Jako róża jestem z owych                               2:1           Równin kwietnych Saronowych; Jam jak lilia jest [pachnąca]           Przy dolinach wzrastająca". Róże piękne Saronowe,           Oraz z dolin lilie owe, Kościół Pański ilustrują,           Bowiem cnoty ukazują Kościoła Chrystusowego,           W kwiatach tych ukazanego. Choć są pięknem wyróżnione           Róże spośród kwiatów wielu, Lecz na równi rosną one           Saronowej w Izraelu. A i lilie też podane,           Z niewinności jakże znane, Lecz rosnące w swej skromności           Nie wysoko, lecz w niskości. Piękny jest więc Kościół cały –           Jak róża jest okazały, Bezbronny – pełen czystości           Jak lilia – bez wątpliwości. Choć w cnotach obfitujący,           (Jak kwiat piękny i pachnący) Nie chce w świecie wywyższenia,           Więc jest skromny – bez wątpienia. Skromność, którą posiadają,           Panu swemu zawdzięczają – Przykładem są zachęceni           I słowami pouczeni; Pamiętają słowa swego           Mistrza umiłowanego: "Wiecie, że książęta ziemi         ...czytaj dalej

"O, jakżeś jest bardzo piękny                      1:16           Miły mój i jako wdzięczny! Łoże nasze ulubione           W zieleni jest położone". Przyjaciółka Salomona,           Komplementem ucieszona Tak szczerze wypowiedzianym –           Miłością podyktowanym, Nie jest dłużna – wielce rada           Komplementem odpowiada. Jej komplement nie jest z owych           Komplementów grzecznościowych, Słodkich, przymilnych, jedwabnych,           Ckliwych, gładkich i przesadnych; Nie jest nieszczerym kadzeniem,           Lecz serdecznym ocenieniem, Gdyż w szczerości serca swego           Ceni wielką piękność tego, Którego umiłowała –           "Jakżeś piękny!" – powiedziała. Ona też jest zdania tego,           W psalmie wypowiedzianego: "Twa uroda wszystkim znana           Jest wśród ludzi niezrównana!"       Ps. 45:3 Lecz co przedtem napisano                   Rzym. 15:4           Dla nauki naszej dano, Bo tak ceni Kościół, Pana,           W Oblubieńcu zakochany, Gdyż Pan jest (sprawa to znana)           W Salomonie ukazany. Oto jest przyczyna tego,           Że nie ma Jemu równego – Tłumaczą to słowa ...czytaj dalej

"W Engaddy winnicach, onem                   1:14           Cyprysowym jest mi gronem Miły mój [ten niezrównany,           Jedyny i ukochany]". Grono albo też kiść owa           Piękna, wonna, cyprysowa, Wyjątkową być musiała,           Skoro lubej przedstawiała Jedynego, kochanego,           W zaletach niezrównanego. Engaddi, tu wymienione,                        Joz. 15:62           Było i jest położone W bliskości Morza Martwego,           Na zachodniej stronie jego. Przyjaciółka rozmarzona           W wyobraźni się przenosi Ku winnicom Salomona,           Wśród których się w górę wznosi Cyprys piękny, woń dający,           Na gór stokach wzrastający Wśród owoców winnic onych,           Przez króla tam założonych. Ciepła było tam niemało           Gdy gorąco dopiekało. Lecz cyprysy w te upały           Upragniony cień dawały – Cień przyjemny – sprawiający           Ulgę i ochładzający... I Pan także nie odgania, Jan 6:37           Kto się pod cień Jego schrania... 4 Moj. 35:6-34       "Pięknaś przyjaciółko moja;                      1:15   ...czytaj dalej

"Lica zdobne klejnotami                            1:10           A twa szyja łańcuchami!"   Choć jagody lic są wdzięczne           Same w sobie, lecz przepiękne Klejnociki zawieszone           I w pukle włosów wplecione, Pięknie lica ozdabiają.           Króla, bardzo wrażliwego – Piękno oceniającego –           Do zachwytu pobudzają! I Pan też jest zachwycony –           Do pochwały słusznej chętny, Więc jej składa komplementy,           Pięknem lubej pobudzony. Lecz ta luba piękna, miła,           Co tak Pana zachwyciła, To jest Kościół ozdabiany           Innymi już klejnotami... Oto wiersz, niżej podany,           Mądrością podyktowany, Ułożony przez znanego           Nam Jana Kochanowskiego: "Cnota skarb wieczny, cnota klejnot drogi,           Tegoć nie wydrze nieprzyjaciel srogi; Nie spali ogień, nie zaleje woda.           Nad wszystkim innym panuje przygoda". Ziemskie klejnoty błyszczące,           Jak wszystko przemijające, Szczęścia w życiu mało dają,           Bo obawą napawają     Aby... (czego by nie chcieli)           Nie zmieniły właścicieli... Oni je na oku mają –           ...czytaj dalej

"Ciebie przeto zapytuję,                             1:7           Którego bardzo miłuję, Gdzie się stada twe pasają           I w południe spoczywają, Bym się błąkać nie musiała,           Kiedym stada twe szukała Przy tych, którzy pasąc sami,           Twymi są towarzyszami?" Oblubienica stęskniona,           Całym sercem miłująca – Do miłego tak tęskniąca,           Słowem swym objawia ona, Że jej tak umiłowany           Jest królem – pasterzem znanym! To syn Dawida dzielnego,           Owce swoje pasącego. To Pan Jezus, pasterz znany,           Przez swe owce miłowany. On swe owce też miłuje –           We wszystko zaopatruje. Dobrym Pasterzem jest onym,           Przez Ojca tak wyuczonym. Z tej przyczyny i dlatego,           Odbiciem jest Ojca swego, Który owce swe miłuje,           Jak nas Dawid informuje:   "Pan mym pasterzem, a ja owca Jego;                    Ps. 23 Gdy On mię wiedzie, nie brak mi niczego. On mię prowadzi, gdzie cichych wód zdroje, Gdzie pasza zielona – pastwisko jest moje,   Gdy dusza ma słaba, On sił ...czytaj dalej

Pieśń powyżej przytoczona             1:1           Pochodzi od Salomona, Który wzorem jest samego           Chrystusa uwielbionego. On to wielki, Chrystus w ciele           (Rzec możemy wszyscy śmiele), W Biblii, przez Pana nad pany,           W Dawidzie jest ukazany, Który ojcem był owego           Salomona spokojnego, Bo Salomon (nie inaczej)           Na "spokojny" się tłumaczy. Dawid, bowiem, dobrze znany,           Przez Boga umiłowany, Nie był typem na owego           Chrystusa uwielbionego. Chociaż "Dawid" (nie inaczej)           "Mój umiłowany" znaczy, To cierpienia przeszedł wielkie,           Walki, zdrady, smutki wszelkie. Wojen stoczył on niemało,           Bowiem panowanie jego W czasach trudnych przypadało –           Był "krwi mężem" czasu tego. Boleść jego była żywa,           Że Arka w namiocie bywa. Nie była mu łaska dana,           By zbudował dom dla Pana, Ale Salomona znane,           Syna jego, panowanie Wojen było pozbawione,           Gdyż spokojne było one. Jemu łaska była dana,           By zbudował dom dla Pana. Dom przez niego uczyniony           ...czytaj dalej

PRZEDMOWA   "Pieśń nad Pieśniami" to tytuł cudownego poematu lirycznego, stanowiącego jedną z ksiąg Starego Testamentu. Tytuł ten znaczy tyle, co pieśń najpiękniejsza, przewyższająca wszystkie inne. Jest to pieśń w najpełniejszym i najdoskonalszym znaczeniu tego słowa.   Chwilowe wątpliwości podniesione w II wieku naszej ery przez uczonych żydowskich, kwestionujących natchniony charakter tej Księgi, usunął definitywnie Rabbi Akiba. Nazwał ją "najświętszą spośród wszystkich świętych ksiąg żydowskich". Twierdził on, że oblubienicą jest naród żydowski, a oblubieńcem – Bóg. Patrz Jer. 2:2; 3:1; Oz. 2:19 itp. (Wybranie narodu – zaślubienie na Synaju – obietnice mesjańskie).   Po przyjęciu alegorycznego charakteru w wykładzie tej Księgi, odpadają wszelkie zarzuty przeciw jej natchnieniu, kierowane przez racjonalistów, widzących w niej sens tylko naturalistyczny.   Czytając "Pieśń nad Pieśniami" zauważamy najszlachetniejsze przymioty miłości ludzkiej – stałość uczuć pozbawionych elementów nieprzyzwoitych wobec osoby kochanej. Żar tej miłości jest ukazany w sposób przenośny, poetycki i piękny, nie dający się porównać z innymi utworami pozabiblijnymi. Równoległym utworem w Piśmie Świętym, pod względem rodzaju i treści jest Psalm 45.   Przy czytaniu "Pieśni nad Pieśniami" trzeba jednak wznieść się wyżej nad miłość ziemską, tak pięknie w niej opisaną. Jest to bowiem poemat natchniony, głęboko symboliczny i w całości proroczy. Przedstawia on w sposób dostojny, w pełnym blasku i godności miłość wzajemną Chrystusa i ...czytaj dalej