OBECNY KRYZYS [1914]     "Potem usłyszycie o wojnach i wieści wojenne. Baczcie, abyście się nie trwożyli; bo musi się to stać, ale to jeszcze nie koniec" (Mat. 24:6). Pismo Święte mówi o czasie wielkiego ucisku przy końcu tego Wieku Ewangelii. Nasz Pan, w proroctwie zapisanym w Ewangelii według św. Mateusza 24, wspomina o tym czasie wielkiego ucisku. Pod figurą utrapienia ziemi i poruszenia niebios, itd., mówi On o ważnych wydarzeniach naszych czasów. W związku z tym rzekł: "A gdy się to zacznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy swoje, gdyż zbliża się odkupienie wasze" – łącząc tę wielką kulminacyjną scenę z wybawieniem Kościoła, z jego zmianą z natury ziemskiej na naturę niebiańską. To właśnie w łączności z tą kwestią nasz Pan mówi: "Usłyszycie o wojnach i wieści wojenne; wszystkie te rzeczy muszą się stać, ale to jeszcze nie koniec”. Takowe trwały podczas całego Wieku. Nie mamy myśleć o wojnach, jako o szczególnej rzeczy, którą Mistrz miał na myśli, gdy odniósł się do wielkiego ucisku, którym ten wiek się skończy. Ucisk ten jest przedstawiony w proroctwie Daniela jako "czas takiego ucisku, jakiego nigdy nie było, odkąd istnieją narody” (Dan. 12:1). Pan nasz mówi o tym samym czasie ucisku i powiada, że Jeruzalem będzie deptane przez pogan ...czytaj dalej

    "A Jan miał na sobie odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany wokół bioder swoich, i jadał szarańczę i miód leśny, a głosił, mówiąc: Idzie za mną mocniejszy niż ja, któremu nie jestem godzien, schyliwszy się, rozwiązać rzemyka u sandałów jego" (Mar. 1:6,7). Powyższe słowa są małym fragmentem z opisu działalności Jana Chrzciciela, człowieka, o którym Pan Jezus wypowiedział się, że był największym z synów ludzkich. Jego wielkość polegała na tym, że jako pierwszy wskazał na Jezusa z Nazaretu i ogłosił go Mesjaszem. Nawet dostąpił zaszczytu, aby go ochrzcić. Wypełniając proroctwo Malachiasza o posłańcu zwiastującym nadejście Zbawiciela, Jan Chrzciciel poświęcił wszystko, co miał najcenniejsze: przyszłą karierę kapłańską i związany z nią dobrobyt, szczęście rodzinne oraz życie. Strofując za niemoralność rodzinę królewską ściągnął na siebie jej gniew, a ta bezlitośnie go zamordowała. Wielkość Jana Chrzciciela polegała również i na tym, że jego postać uczynił Pan Bóg obrazem na dzieło ostatnich członków Kościoła Chrystusowego. Żyjąc podczas drugiej obecności naszego Pana, ogłaszają oni tę obecność jako fakt i wskazują na znaki świadczące o Jego działalności zmierzającej do ustanowienia Królestwa Bożego na ziemi. Tak jak pełne poświęcenia życie Jana zakończyło się poniżeniem i śmiercią, podobnie miała zakończyć się ziemska kariera ludu Bożego. Ich pobożne życie i ...czytaj dalej