Lekcja z 1 księgi Królewskiej 20:1-21 (artykuł sprzed stu lat)     Pobici przez pijaństwo – Syryjski król walczy z Izraelem – Stolica Izraela w niebezpieczeństwie – Król Benadad pewny zwycięstwa – Uprzednio świętuje je pijackimi orgiami – Mała armia izraelska pod Boskim przywództwem zwycięża Syryjczyków w straszliwej rzezi – Kontrast nowoczesnej wojny – Dlaczego Bóg zezwala na wojny, kataklizmy, choroby, obłęd itd. – Kiedy wojny ustaną – Czy chrześcijanie powinni angażować się w wojny? Nasza lekcja opowiada o ataku Syryjczyków na Izraelitów, których stolica – Samaria jest oblężona, a król obawia się konieczności kapitulacji. Król syryjski chełpliwie twierdzi, czego to dokona i rozkazuje im się poddać. Zatrwożony król Achab uważa opór za zbyteczny aż do chwili, gdy wiadomość od Pana przywraca mu odwagę i wskazuje mu, jak ma przeprowadzić walkę. Postępując według otrzymanych wskazówek, Izraelici odnieśli wielkie zwycięstwo – częściowo dlatego, że król syryjski Benadad był bardzo pijany, a z nim wielu jego książąt. Dzięki temu nie zdołali oni wykorzystać zdecydowanej przewagi swojej olbrzymiej armii i ponieśli wielką porażkę. Jednak wszystkie wojny z przeszłości wypadają blado i mało znacząco w porównaniu z wielkimi walkami trwającymi obecnie w Europie. Jeden z brytyjskich lordów, przemawiając ostatnio do robotników i nawołując do wydajności w produkcji amunicji, powiedział, że ...czytaj dalej

Nad Izraelem wzbiera prawdziwa burza (artykuł w Jerusalem Post, 14 listopada 2014)     Mamy przed sobą mękę najcięższego rodzaju. Mamy przed sobą wiele, wiele długich miesięcy walki i cierpienia.   – Winston Churchill, pierwsze przemówienie w Izbie Gmin jako premiera, 13 maja 1940     Militarna porażka Izraela oznaczałoby fizyczne wyginięcia znacznej części populacji i polityczną eliminację państwa żydowskiego... Nie odzwierciedla to historycznej traumy... Przegrać jedną wojnę, to stracić wszystko...   – Yigal Allon, ówczesny minister spraw zagranicznych, październik 1976   Nie jest to artykuł dla osób o słabym żołądku. To nie jest dla tych, którzy chcą mieć pewność, że w końcu wszystko będzie "dobrze". Nie oferuje on żadnego przebłysku optymizmu, ani pocieszającej perspektywy jakiegoś szczęśliwego zakończenia. Rzeczywiście, jeśli Żydzi mają zachować swoją suwerenność polityczną, to na najbliższą przyszłość wszystko to wróży to, o czym mówił Churchill: "krew, trud, łzy i pot".   Prawdziwa burza nadciąga     Prawdziwa burza nadciąga nad Izraela. Praktycznie na każdym froncie gromadzą się złowrogie chmury, a gdy groźne wiry, które one zwiastują uderzą razem, to jest daleko niepewne, czy państwo żydowskie przetrwa niszczycielską siłę ich łącznego uderzenia. Odkąd w połowie 2011 roku zacząłem pisać serię artykułów opatrzonych tytułem "Do boju", ostrzegałem wielokrotnie przed niebezpieczeństwem rządowej polityki bezproduktywnych kompromisów i ustępstw. Ostrzegałem, że ta "kawalkada kapitulacji" nie wydobędzie od naszych przeciwników niczego innego, jak ...czytaj dalej

STOPNIOWA INAUGRACJA KRÓLESTWA MESJASZA   To prowadzi nas do spodziewania, że pozostałe okresy prorocze będą miały podobne spełnienie, i że dzień 20 września 1914 roku prawdopodobnie zaznaczył koniec Czasów Pogan. Jeżeli tak jest, to to, czego jesteśmy teraz świadkami pomiędzy narodami jest konfliktem prowadzącym do ich końca. To jest dokładnie tym, czego powinniśmy się byli spodziewać. Oczywiście Pan stoi za tą sprawą. Królestwo Pana będzie objawiać się coraz bardziej. Ono jednak nie objawi się zupełne, dopóki Kościół nie będzie w chwale ze swoim Panem. "Gdy On okaże się, tedy i my okażemy się z Nim w chwale". Czy powinniśmy spodziewać się, że Pan objawi się w tej samej chwili, w której Czasy Pogan się skończyły? Nie. Biblia oświadcza, że On objawi się w "płomienistym ogniu". Dokładnie jak długo po skończeniu Czasów Pogan nastąpi objawienie się w "płomienistym ogniu" tego nie wiemy. Widocznie, po tej wielkiej wojnie przyjdzie największe "trzęsienie ziemi", jakie kiedykolwiek miało miejsce – rewolucja, która obejmie wszystkie narody (Obj. 16:18). Możliwym jest, że wówczas wyłoni się socjalizm, ale będzie krótkotrwałym i rozwinie się w anarchię. Ta anarchia będzie tym "płomienistym ogniem" objawiającym nowe Królestwo, wywierającym pomstę, sprowadzającym na świat karzącą sprawiedliwość – poprzedzając tym samym jego błogosławienie. Jeśli dzieło żniwa obecności ...czytaj dalej

Artykuł z Watch Tower z listopada 1914 roku (komentarze w kolorze niebieskim i wykresy - wspólczesne)     "I rozgniewały się narody i nadszedł twój gniew i pora na umarłych, aby zostali osądzeni, i aby dać zapłatę sługom twym prorokom i świętym, i tym, co się boją twojego imienia, małym i wielkim, i aby zniszczyć tych, którzy niszczą ziemię" (Obj. 11:18).   Być może wielu z ludu Pańskiego oczekiwało, że powinni ujrzeć więcej wydarzeń, niż to miało miejsce wraz z otwarciem żydowskiego roku 1915, który rozpoczął się 21 września. Umysł ludzki zdaje się mieć pewną naturalną skłonność, z którą powinniśmy sympatyzować, by oczekiwać kulminacji spraw szybciej oraz ich spełnienia bardziej nagłego, niż kiedy one faktycznie przychodzą. Na przykład Pismo Święte mówi nam o czasie trąbienia Siódmej Trąby, że wtedy pewne wielkie wydarzenia, wymienione w naszym tekście, zaczną się dokonywać. Wielu chrześcijan, patrząc na to oświadczenie, spodziewa się wypełnienia tego wszystkiego w ciągu kilku minut, kilku godzin a co najwyżej kilku tygodni. Lecz my, w miarę jak pojmujemy Pismo Święte, spostrzegamy, że to obejmuje tysiąc lat panowania Chrystusa.   "I rozgniewały się narody i nadszedł twój gniew i pora na umarłych, aby zostali osądzeni". Kościół jako pierwszy zostanie osądzony, otrzyma decyzję w swojej sprawie; dla świata Bóg wyznaczył dzień ...czytaj dalej

„I będą znaki na słońcu, księżycu i na gwiazdach, a na ziemi lęk bezradnych narodów, gdy zahuczy morze i fale. Ludzie omdlewać będą z trwogi w oczekiwaniu tych rzeczy, które przyjdą na świat, bo moce niebios poruszą się” (Łuk. 21:25,26). Powyższe słowa wypowiedział Jezus Chrystus w swoim wielkim proroctwie o czasach ostatecznych. Stały się one wraz z innymi symbolicznymi opisami podstawą dla wielu chrześcijan do snucia niezwykle barwnych i fantastycznych scenariuszy końca starego świata. Powstała wielka ilość teorii opisujących m.in. spalenie na popiół naszej planety, zagłady po uderzeniu w nią wielkiej komety czy też zasłanie naszej planety trupami milionów ludzi podczas objawienia się naszego Pana na białym koniu . Rzeczywiście, wielka ilość barwnych opisów końca świata w Objawieniu i proroctwach Starego Testamentu kusi różnych fantastów do literalnego ich przyjmowania. Czym to grozi? Przede wszystkim lekceważącym stosunkiem do Słowa Bożego ludzi, którzy w swoim racjonalizmie nie akceptują tych bajecznych teorii. Ponadto zaciemniają prawdziwe przesłanie proroctw Pisma Świętego. Jeżeli właściwie wytłumaczymy jego symbole, wówczas okazuje się, że proroctwa wypowiedziane kilka tysięcy lat temu precyzyjnie opisują wydarzenia dzisiejszej doby. Dlatego stanowią one tak pożądany pokarm duchowy dla ludu Bożego, chroniąc go przed niebezpieczeństwami czasów ostatecznych. Są też świadectwem prawdziwości Boskiego planu wieków, który obejmuje swoim ...czytaj dalej

Jest jeszcze inna sprawa. Co ma się jeszcze wydarzyć w październiku 1914 roku?   Przypuszczam, że macie na myśli to, że Czasy Pogan w tym czasie się nie skończą.   Nie wiem o niczym takim.   Nie wiem, czy się nie skończą, ale wierzę, że się skończą.   Wy także nie wiecie.   Nikt nie może powiedzieć że się nie skończą, więc zaczekajmy i zobaczymy.   Ktoś powie: Co jednak przez to mamy rozumieć?   Założyłbym, drodzy przyjaciele, że trzy czwarte tego audytorium dobrze wie, co rozumiane jest przez wyrażenie "Czasy Pogan", które zwykle bardziej szczegółowo wyjaśniam. Ze względu jednak na tę jedną czwartą słuchaczy pragnę powiedzieć, że Bóg w przeszłych czasach dał królestwo Izraelowi, które było figuralnym królestwem Mesjasza. Za takie uznane było najpierw za czasów króla Dawida, czytamy bowiem o nim, że zasiadł na tronie królestwa Bożego.   Dzisiaj wiele innych królestw mieni się być królestwami Bożymi, lecz Biblia nie daje im upoważnienia do takiego roszczenia. Dawid zasiadł na tronie Królestwa Pańskiego i Pan Bóg obiecał, że z owocu jego biódr będzie pochodził ten, który usiądzie na tym tronie na zawsze, i że ten tron – tron Boży nigdy nie będzie pusty. I tak też było. Salomon zasiadł na stolicy Pańskiej po swoim ojcu Dawidzie. Potem przyszła kolej na synów Salomona i tak aż ...czytaj dalej

(uwaga: wykresy i komentarze w kolorze niebieskim – współczesne)   Pytanie (rok 1914):   Drogi Bracie Russell, gdy się zdarzy, że w tym roku miesiąc październik przyjdzie i odejdzie, a ty nadal pozostaniesz w ciele, to czy nie uważasz, że będzie to znakiem, że Pan nie zaliczył ciebie do klasy Wysokiego Powołania?   Odpowiedź:   Myślę że nie. Odnośnie października 1914 roku, drodzy przyjaciele, nasze zrozumienie jest takie, na jakie nas było stać w naszym osądzie – osądzie świadectw Pisma Świętego – jak należy odczytywać chronologię, którą Biblia dostarcza. Jak to umieliśmy najlepiej zrozumieć, rok 1914, miesiąc październik, wyznacza koniec Czasów Pogan.   Teraz nie wiemy, czy tak będzie, ponieważ jest różnica między wiarą a wiedzą. Obecnie pojmujemy dany przedmiot tylko częściowo, mniej lub bardziej wyraźnie; niektórzy posiadają bardziej akuratne pojęcie, inni mniej. Lecz Pan Bóg zamierzył, aby w teraźniejszym czasie Jego lud postępował nie widzeniem, ale wiarą. Taka jest Jego intencja. Dlatego też w niektórych kwestiach nie dał nam kategorycznych dowodów, abyśmy nie szli widzeniem. Na przykład, powiedział nam o "koronie żywota" dla nas odłożonej, lecz nigdy jej nie widzieliście, chyba że oczyma wiary, a jednak to jest właśnie rzecz, po którą biegniecie, zużywając wasze życie. Gdybyście nie mieli pełnej wiary w koronę żywota, nie poświęcalibyście teraźniejszego życia ...czytaj dalej

FELIKS ODKŁADA SPRAWĘ     24:22 Feliks, dokładnie z drogą Pańską zapoznany,     Odroczył całą sprawę na później słowami:     "Rozstrzygnę ostatecznie wtedy waszą sprawę,     Kiedy przybędzie trybun Lizjasz na rozprawę".   23 Setnikowi zaś kazał pod strażą go trzymać,     Ale względy więźniowi pewne okazywać     I żadnemu z przyjaciół nie bronić, jeżeli     W czymkolwiek by mu tylko usługiwać chcieli.   24 Po dniach kilku tę sprawę znowu poruszono,     Kiedy Feliks się zjawił ze swą (trzecią) żoną,                                          1)     Druzyllą, co Żydówką była z pochodzenia.     Ten nakazawszy Pawła sprowadzić z więzienia,     Przysłuchiwał się kwestiom, które on porusza,     Co mu mówił o wierze w Jezusa Chrystusa.   25 Gdy jednak wspomniał z dozą grzecznej surowości     O usprawiedliwieniu, o wstrzemięźliwości,     Wreszcie o przyszłym sądzie – nie słuchając dalej,     Feliks go tymi słowy zlękniony oddalił:     "Możesz już teraz odejść – dość tego na razie –     Gdy znajdę czas sposobny, zawezwać cię każę". 26 Liczył też, że (za sprawy owej odwlekanie,     W końcu jakieś) pieniądze od Pawła dostanie.     Dlatego go do siebie częściej przywoływał     I chęć do prowadzenia rozmów ...czytaj dalej

    POŻEGNANIE PAWŁA ZE STARSZYZNĄ EFESKĄ     20:17 Z Miletu więc do zboru posłał efeskiego      I wezwał braci starszych, by przyszli do niego, 18  A gdy przyszli rzekł do nich: "Wiecie bracia mili,      Jakim wciąż wśród was byłem, już od pierwszej chwili, 19  W której stanąłem w Azji. Jak Panu służyłem,      Z całą pokorą, wśród łez, które uroniłem,      I doświadczeń, których mi Żydzi przysparzali,      Kiedy na mnie zasadzki swoje urządzali. 20  Jak się od zwiastowania wam nie uchylałem      Wszystkiego w czym pożytek dla was dostrzegałem.      Jak w tym nie polegając na człowieka względzie      Uczyłem was publicznie i po domach wszędzie, 21   Zachęcając zarówno Żydów jak i Greków,      Do poniechania dotąd popełnianych grzechów,      Aby do Boga sercem swym się nawrócili      Oraz w Pana naszego Jezusa wierzyli.   22   A oto teraz idę duchem ponaglany      Wprost do Jeruzalemu, na niepewność zdany, 23   Co mnie tam może spotkać, oprócz upewnienia,      Że mnie więzy czekają tam i utrapienia,      O czym w każdym kolejnym mieście napotkanym      Wciąż przez Ducha Świętego jestem zapewniany (...) 24   Wszakże bynajmniej mnie to wszystko nie przeraża,             Fili. 1:18      Bo życia ponad miarę mego nie poważam,      Bylebym tylko biegu dokonał mojego      Oraz posługiwania mi powierzonego      Z łaski ...czytaj dalej

PAWEŁ I SYLAS POJMANI I UWIĘZIENI   16:19 Panowie jej spostrzegłszy, że zysk utracili,      Wnet Pawła i Sylasa z gniewem pochwycili,      Przed urzędników obu na rynek zawlekli 20    I tak przed pretorami stawiwszy ich rzekli:      "Ci ludzie w naszym mieście pokój zakłócają – 21  To Żydzi, co zwyczaje nam opowiadają,      Których, jako Rzymianie, przyjąć nie możemy      Ani ich zachowywać – kary na nich chcemy!" 22 A gdy ich inni ludzie w tym tłumnie poparli,      Pretorzy szaty z Pawła i Sylasa zdarli      I siec obu rózgami bezprawnie kazali... 23  Aż wreszcie, kiedy razów im wiele zadali,      Do lochu, więziennego obitych wrzucili.      Stróżowi zaś więzienia przy tym polecili,      By każdy był przez niego bacznie pilnowany. 24  Ten ich, gdy tak surowy rozkaz był wydany,      Do lochu wewnętrznego wtrącił bez litości,      A nogi pozakuwał w dyby – dla pewności.   CUDOWNE UWOLNIENIE Z WIĘZIENIA     25  A około północy, w czeluściach więzienia,      Paweł i Sylas, mimo swego utrapienia,      Modlili się i śpiewem Boga uwielbiali.                                         Hiob 35:10      Więźniowie zaś ciekawie się przysłuchiwali. 26  Aż tu nagle potężnie zatrzęsła się ziemia,     ...czytaj dalej

BARNABA I SAUL NA CYPRZE     13:4 Tak więc oni, posłani przez Ducha Świętego      I za zgodą serdeczną grona braterskiego,      Do portu w Seleucji kroki skierowali      I stamtąd już okrętem na Cypr się udali.                                     Dz.Ap. 22:3       5   A gdy do Salaminy na wyspie przybyli,      Do głoszenia Bożego słowa przystąpili      W synagogach żydowskich. Przy sobie zaś mieli      Jana, którego w podróż do pomocy wzięli. 6   Gdy prawie całą wyspę przemierzyć zdołali,      W mieście Pafos pewnego maga napotkali,      Fałszywego proroka, Żyda z pochodzenia 7   Zwącego się Bar-Jezus, spośród otoczenia      Prokonsula na wyspie urzędującego,      Imieniem Sergiusz Paweł, męża rozumnego.      Ten wezwał Barnabę i Saula, by obaj,      Nauką mu Bożego usłużyli słowa. 8   Lecz im się przeciwstawił, by ich wpływ powstrzymać,      Czarnoksiężnik wśród świty obecny, Elimas      (Albowiem imię jego tak brzmi w tłumaczeniu),      Chcąc, by z ich słów prokonsul nie wierzył niczemu.   9   A Saul, zwany Pawłem, Duchem napełniony,      Przenikliwie weń patrząc, tak rzekł oburzony:   10 "O pełen zdrady wszelkiej oraz przewrotności,      Synu diabelski, wrogu dróg sprawiedliwości!      Czy wreszcie nie przestaniesz, o ...czytaj dalej

NAWRÓCENIE SAULA Dz.Ap. 22:6-16; 26:12-18     9:1 Dysząc groźbą i mordem przeciw uczniom Pana      Udał się Saul z prośbą do arcykapłana, 2    By w listy zaopatrzył go polecające      Do synagog w Damaszku, prawo mu dające      Poszukiwania Pańskiej zwolenników drogi,      Aby mógł ich uwięzić, wkroczywszy w ich progi,      Tak mężczyzn jak niewiasty, by wraz z pojmanymi,      Na sąd mógł potem wrócić do Jerozolimy.     3    I stało się, gdy podróż swą kontynuował      I gdy się niedaleko Damaszku znajdował,      Światłość go wielka z nieba nagle oświeciła, 4    A siła niepojęta na ziemię rzuciła.      "O Saulu, Saulu!" – usłyszał wołanie –      "Czemu mnie prześladujesz?" – rzekł: "Kim jesteś, Panie?!"      "Jam jest Jezus" – Pan rzecze – "Którego ty stale      Prześladujesz okrutnie i zapamiętale, 6    Lecz wstań i wnijdź do miasta (wraz z ludźmi swoimi),      Tam cię poinformują, coś powinien czynić". 7    A ludzie, którzy w drodze mu towarzyszyli,      Ze zdumienia wielkiego wprost zaniemówili,      Głos bowiem skierowany do niego słyszeli,      Jednakże mówiącego wcale nie widzieli. 8    Tymczasem srogi Saul podźwignął się z ziemi,      Lecz gdy oczy otworzył, nie widział nic nimi.      Wiodąc go więc za rękę, ci, którzy z ...czytaj dalej

ANANIASZ I SAFIRA     5:1 Pewien człowiek, Ananiasz, z Safirą swą żoną,      Sprzedał posiadłość, a gdy była spieniężoną, 2   Część pewną tych pieniędzy wziętych przy sprzedaży,      Sobie za wiedzą żony zachować się ważył.      Pozostałe pieniądze z drugimi pospołu      Przyniósł i również złożył u stóp apostołów.   3   I rzekł Piotr: "Ananiaszu, czemu serce twoje      Dałeś pod wpływ szatana na zło wielkie swoje,      Że świadomie Świętego Ducha okłamałeś      I dla siebie pieniędzy tych część zachowałeś? 4   Czy nie twoją ta rola własność stanowiła      I czy cię kto przymuszał, by sprzedana była?      A gdy już przez sprzedanie pozbyłeś się roli,      Czy nie mogłeś pieniędzmi szafować do woli?      Jak mogłeś myśl tę wpuścić do serca swojego?      Nie ludzi okłamałeś, lecz Boga samego!"   5   Ananiasz, gdy takowych słów Piotra wysłuchał,      Padł natychmiast na ziemię i wyzionął ducha...      Wszyscy zaś, którzy sceny tej świadkami byli,      Wielce się, słysząc słowa Piotra przerazili. 6   Niektórzy z młodych mężczyzn natychmiast powstali,      Owinąwszy wynieśli go i pogrzebali.   7   I oto, po upływie około trzech godzin,      Również jego małżonka w ślad za nim przychodzi, 8   Nie wiedząc co się stało. Wtedy Piotr powstaje      I także ...czytaj dalej

WSTĘP   1:1    W pierwszej, o Teofilu, księdze opisałem      Łuk. 1:1-3                Wszystko, co Jezus czynił podczas misji całej           I to też, czego uczył wszystkich od samego 2              Początku działalności do dnia ostatniego,           W którym to został w górę do nieba zabrany,                Uprzednio Apostołom przez siebie obranym           Udzieliwszy poleceń przez Ducha Świętego. 3                Im liczne po swej męce dał dowody tego,           Że żyje, przez czterdzieści dni przed nimi stając                I o Bożym Królestwie słowem pouczając. 4           A kiedy ich zgromadził i był razem z nimi,         Łuk. 2:36-49                Rzekł im: "Nie oddalajcie się z Jerozolimy,           Lecz Ojca obietnicy oczekujcie mego,                O której słyszeliście ode mnie samego. 5         Albowiem Jan chrzcił wodą, o czym dobrze wiecie,                Ale wy Duchem Świętym ochrzczeni będziecie".   WNIEBOWSTĄPIENIE JEZUSA Mar. 16:19,20; Łuk. 24:50-53     6 ...czytaj dalej

(dokończenie)   Z tym zgadza się mowa Piotra samego,      Gdy po zesłaniu Ducha Świętego Mówił do Żydów, gdy zrozumieli,      Że Jezus żyje, bo jawny ujrzeli Cud uczyniony przez apostoła,      Którego zaprzeć nikt nie mógł zgoła. Gdyż Piotr uleczył człowieka chromego      W imię Jezusa Nazareńskiego: "Mężowie bracia! – czemu się dziwicie                            Dz.Ap. 3:12-24      I tak uważnie na nas patrzycie. Nie naszej mocy, ni pobożności to zawdzięczamy,      Że człowiek chodzi zdrów między nami. Bóg Abrahama, Izaaka, Jakuba wiernego,      Uwielbił Jezusa, Syna swojego. Wy, Piłatowi Go wydaliście      I zaparliście Się przed nim ze złością, Kiedy obdarzyć chciał Go wolnością.      Świętego, prawego się zaparliście; Wolność dla zbójcy wyprosiliście...      I zabiliście wy życia Dawcę, Którego wzbudził Bóg z martwych na zawsze.     Że fakt ten, jawny jest między nami,      Jesteśmy świadkami. To wiara w imię Jego – ona to sprawiła,      Ona, zupełne zdrowie przywróciła Człowiekowi chromemu, którego znaliście;      Przez wiarę w imię Jego, zdrowym ujrzeliście. Lecz wam powiadam – O bracia nasi!      Żeście nieświadomi, i książęta wasi. Lecz Bóg, przez usta swych wszystkich proroków      Przepowiedział od wieków, Że Chrystus miał ponieść za grzechy wszelkie      Cierpienia wielkie. Przeto czyńcie pokutę, by grzechy one     ...czytaj dalej

(ciąg dalszy)     Wypuścili się więc w drogę z kraju egipskiego,      A przybywszy do Jakuba, tak rzekli do niego: "Józef żyje: On jest władcą nad ziemią egipską!"      Ojciec jednak obojętnie przyjął słowa owe... Ale gdy mu powiedzieli od początku wszystko,      Oraz kiedy powtórzyli słowa Józefowe, Które wyrzekł, oraz ujrzał wozy, które stały      Przez Józefa mu przysłane, co go przywieść miały, Ożył tedy duch Jakuba, ojca grona tego      I zapragnął znowu ujrzeć Józefa miłego. Rzekł Izrael: "A więc żyje, Józef mój kochany;      Zobaczę go, zanim w grobie będę pogrzebany!" Ruszył więc Izrael w drogę z wszystkim co posiadał,      A przybywszy do Beerseby dary Bogu składał. Dary tamże ofiarował Bogu ojca swego      Izaaka. Tam w śnie widział Boga, mówiącego: "Izraelu, Izraelu!" – a on odpowiedział:      "Oto jestem!" Na te słowa Bóg znów mu powiedział: "Jam jest Bogiem twego ojca – nie bójże się tego,      Że masz wejść do nieznanego kraju egipskiego. W wielki naród cię rozmnożę w onejże to ziemi;      Ja tam z tobą razem wstąpię i z dziećmi twoimi. Potem stamtąd cię wywiodę i potomstwo twoje,      A na oczy twe położy Józef ręce swoje". Mógł wyruszyć już z Beerseby Jakub upewniony.      Potem był przez swoich synów w wozie umieszczony; Dziatki także, wraz z ...czytaj dalej

(ciąg dalszy)   Słysząc Jakub, że w Egipcie zboże obrodziło,      I że zboże to każdemu sprzedawane było, Rzekł do synów swoich wtedy: "Czemu nie zadbacie,      Ale tak bezradnie na się stale spoglądacie? Ja słyszałem" – mówił do nich – "Zboże jest w Egipcie;      Ruszajcie więc w drogę zaraz i dla nas kupicie Zboża, byśmy czasy głodu szczęśliwie przetrwali.      Byśmy z braku tej żywności nie poumierali". Więc dziesięciu braci wówczas w drogę wyruszyło      Do Egiptu, aby zboża dosyć nakupiło. Lecz nie wysłał Beniamina syna najmłodszego,      Bowiem bał się, by się jemu nie stało coś złego. Wszak on bratem był Józefa co był "rozszarpany";      Synem młodszym był Racheli, żony ukochanej. Gdy synowie Izraela onejże to chwili,      Do Egiptu szli, by stamtąd zboża nakupili, Szli z drugimi, którzy tam się również udawali,      Bowiem w ziemi Chananejskiej głodu doświadczali. A Józef był przednim rządcą kraju egipskiego;      On wydawał dla ludności zboże czasu tego. Kiedy bracia jego przyszli, pokłon mu oddali,      A kłaniając się, do ziemi twarzą dotykali... Przez Józefa bracia jego wnet byli poznani,      Przezeń też jakby ich nie znał byli traktowani. Rzekł wyniośle: "Skąd przyszliście?" – Oni zaś mówili:      "Z Chanaanu, byśmy żywność tutaj zakupili". A tak poznał Józef braci, co go zaprzedali,      Ale ...czytaj dalej

  Oto są dzieje Jakuba wiernego,       Mieszkańca kraju chananejskiego, Który przed laty był celem znanej       Pielgrzymki przez ojca kontynuowanej. Lat siedemnaście miał Józef młody,      Gdy z swymi braćmi zwykł pasać trzody. Bala i Zelfa ich urodziły,      Co ojca jego żonami były. Józef zaś mówił do ojca swego,      Co o tych synach mówiono złego. Józef w starości ojca zrodzony,      Był ponad braci swych wyróżniony, A w dowód, że więcej był miłowany,      Przepiękną suknią był obdarowany. Bracia Józefa świadomi byli,      Że ojciec więcej miłuje jego, Więc go okrutnie znienawidzili;      Nie mogli przyjaźnie mówić do niego. Sen miał też Józef czasu onego,      Lecz tajemnicy nie robił z niego. Gdy im powiedział w owej to chwili,      Więcej do niego się uprzedzili. Powiedział im bowiem:      "Słuchajcie, proszę, sen wam powiem. Kiedyśmy wiązaniem zajęci byli      Snopów na polu, w owej to chwili Mój snop [to dziwo jest nad dziwami!]      Podniósł się i stanął między snopami, A wasze się wokół niego zebrały      I hołd mojemu snopowi dawały".     Rzekli mu bracia zirytowani:      "Izali królować będziesz nad nami? I nam przewodzić?" – stąd od tej chwili      Więcej go jeszcze znienawidzili Dla snu owego      I dla słów jego. . A Józefowi, sen drugi jest dany      (Przez Pana nad ...czytaj dalej

(dokończenie rozdziału "Oczyszczenie Świątnicy")   Tym klasa Świątnicy obudzona cała      Dalsze plugastwa też dostrzegała, Bo błędów od wieków wciąż przybywało,      W miarę jak papiestwo swój wpływ wywierało. W owym to czasie papież "troską" kierowany      O chwałę Bożą (?) – chciał by był zbudowany Kościół – bazylika Piotra świętego,      Lecz nie miał do tego Czynu pobożnego      Pieniędzy, więc wysłał swych emisariuszy, Którzy z całej duszy      Propagowali I sprzedawali      Odpusty – co moc wielką miały, Bo grzechy ludzkie snadnie kasowały.     Wśród tych sprzedawców z pobożności znanych,      Tetzel, dominikanin był wyróżniany. Twierdził, że z papieskimi herbami krzyż odpustowy      Ma siłę zbawienną jak krzyż Chrystusowy. On w sposób jarmarczny odpusty sprzedawał      I to dodawał: "Gdy pieniądz okrągły do skrzyni się wtoczy,      Dusza z czyśćca do nieba jak strzała wyskoczy". Jego odpusty były z tego znane,      Że sprawiedliwie były szacowane. Grzech każdy z osobna był rozpatrywany;      W proporcji do "grzeszności" był otaksowany. Wsze grzechy gładziły indulgencje one,      Nie tylko te grzechy, co były popełnione, Lecz nawet (o dziwo!) w sercu zamierzone      (By mogły być spełnione). Tetzel wskazywał na pełnomocnictwa      Papieskie do handlu, że władza wszystka Z nieba jest dana na grzechów zmazanie,      A kto się sprzeciwi – przeciw nim powstanie, Temu kark strąci a nie przepuści      I ...czytaj dalej

      Daniel był wielce błogosławiony      Przez Pana nieba, bo obdarzony Był widzeniami czasu przyszłego.      Pan to udzielił mu proroczego Ducha, gdyż widział on znamienite      Rzeczy przyszłości, w symbolach skryte. On widział z morskich wód wychodzące      Cztery zwierzęta dzikie, mające Przedziwne kształty; potworne były,      Szybkie, żarłoczne i pełne siły.     Lecz bestia czwarta      Sroga, zażarta, Żelazne zęby w swej paszczy miała,      Wszystko miażdżyła i pożerała; Resztki nogami swymi deptała.      Łbisko tej bestii potężne było, A dziesięć rogów łeb ten zdobiło.      W pośrodku rogów wyrósł róg mały, Przed którym snadnie się wyłamały      Trzy rogi. Róg mały (jak prorok rzecze) Oczy i usta zyskał człowiecze.       Usta te, wielkie rzeczy mówiły –      Bogu bluźniły... Róg przeciw świętym swe siły wytężał      I ich zwyciężał... Dwa lata potem, Daniel widzenie      Inne zobaczył na potwierdzenie Tego, co przedtem było ma dane,      Co jest w proroctwie tym ukazane. Ujrzał barana tam stojącego      (Jeden róg większy był od drugiego Na głowie jego),      A potem kozła róg mającego Jeden potężny, gdy się zasrożył      Z baranem się zmierzył, Rogiem uderzył –      Barana trupem na miejscu położył.     Kozioł ten potem róg swój utracił,      Lecz nic nie stracił, Bo chociaż róg ten był mocny i srogi,      Na jego miejsce wnet cztery rogi Wyrosły mniejsze, a jeden ...czytaj dalej

(ciąg dalszy plagi zabicia pierwodnych)     A Szatan wtedy będzie związany,      Bo taki obraz jest ukazany W księdze proroczych słów Objawienia,      Których najdłuższy czas nawet nie zmienia: "A potem ujrzałem anioła [świetnego]                                  Obj. 20:1-6      Od stron niebieskich zstępującego. Miał klucz od przepaści [do zamykania]      I łańcuch wielki [do krępowania]. I schwycił smoka, węża starego      [Diabeł i szatan jest imię jego] I go skrępował [świetne to przecie!      Na czas niemały] na Tysiąclecie, I wrzucił go w przepaść [nic nie folgował]      Zamknął i z wierzchu zapieczętował, By więcej zwodzeń narodów nie było,      Ażby się tysiąc lat wypełniło. A potem, musi być rozwiązany      Na czas końcowy "czas mały" zwany. I trony widziałem, usiedli też na nich      I sąd im jest dany. Dusze pościnanych Z przyczyny świadectwa Jezusowego      I dla [cennego też] słowa Bożego, I którzy też bestii pokłonu nie dali      I jej obrazowi też się nie kłaniali, I piętna nie wzięli [niech wszyscy się boją]      Ani na czoła, ni na rękę też swoją. Choć byli pobici, lecz zmartwychwstali      I tysiąc [z Chrystusem] lat królowali. Toć jest [to cenne nagrody danie]      Pierwsze [z Chrystusem] zmartwychpowstanie. Błogosławiony [w Królestwa zaraniu],     ...czytaj dalej

(ciąg dalszy plagi zabicia pierwodnych)   W myśl planu Bożego,      Dnia czternastego Miesiąca pierwszego,      I między dwoma też wieczorami Baranek – Chrystus ukrzyżowany,      Dokonał życia ofiarniczego, Za grzech Adama i dzieci jego. Co za przyczyna to wówczas była,      Że do wściekłości doprowadziła Starszych narodu izraelskiego,      Że na śmierć wydali Baranka Bożego? Odpowiedź na to nie sprawia trudności,      Wszak ciemność jest wrogiem prawdziwej światłości. On światłem prawdziwym był na tym świecie,      Lecz ciemność nie mogła ogarnąć Go przecie. Kiedy zbawienie ludowi głosił,      O pozwoleństwo starszyzny nie prosił. Za ich pominięcie, sprzeciw Mu stawiali      I w mowie usidlić Go usiłowali, Słowne pułapki Nań nastawiali,      Lecz w te pułapki sami wpadali. Choć wysilali się w swej chytrości      Lecz sprostać nie mogli Jego mądrości. Baranek – Chrystus prawdziwym przecie      Nauczycielem był na tym świecie. Z błędami starszych ludu się zmierzył      I w błąd uderzył! Oni na odwrót, Go potępiali      I heretykiem Go ogłaszali. Gdy w sabat leczył lud w swej miłości –      "Przestępca sabatu!" – wołali ze złości. Gdy w dniu powszednim cud był czyniony –      "To agent diabelski" – mówili oni. Gdy prawo Boże tłumaczył śmiele,      Któż się z Nim zrównać mógł w owym dziele? Nic też dziwnego, że rzesze były      Ludu, co za Nim ...czytaj dalej

(ciąg dalszy plagi zabicia pierwodnych)   Wnet się zebrali wszyscy starsi sami      Gdyż przez Mojżesza byli wezwani. A on świadomy pouczeń onych,      Tak rzecze do nich: "Według familii baranka weźmiecie      I jako Paschę go zabijecie. Wiązkę hizopu we krwi omoczycie,      Która znajdować się będzie w misie. Drzwi i podwoje kropić będziecie      Krwią, którą z misy tej zaczerpniecie.     Aż do poranku nie wolno nikomu      Wychodzić za drzwi swojego domu! Pan przejdzie przez Egipt [tak postanowione],      By zesłać plagę w owej godzinie. Gdy drzwi zobaczy krwią pokropione,      Takie drzwi, idąc, Pan wnet ominie. Pan sam to sprawi,      Że z niszczycielskiej was mocy wybawi. Bo on niszczyciel będzie was mijał;      Pan go nie wpuści, by was zabijał. To przykazanie na wieki jest dane;      Przez ciebie i twych synów ma być przestrzegane. A gdy do ziemi owej wnijdziecie,      Przez Pana wam danej, Z dawna obiecanej,      Obrzędu owego przestrzegać będziecie. Kiedy synowie was zapytają:      'Jakie znaczenie obrzędy te mają?' Wówczas powiecie im dnia onego:      'To jest ofiara przejścia Pańskiego, Gdy nasze domy w Egipcie omijał,      Gdy nas ochronił – Egipcjan zabijał'". Słysząc te słowa, lud głowy skłonił      I się pokłonił.     I stało się o północy, kiedy Pan zabijał      Wszystkich pierworodnych w kraju – od króla zaczynał. Pierworodny ...czytaj dalej

PLAGA DZIEWIĄTA CIEMNOŚCI     Gdy ludu wypuścić król nie pośpieszał,      Tak rzekł naówczas Pan do Mojżesza: "Wyciągnij wysoko ku niebu swe ramię,      A niechaj ciemność w Egipcie nastanie; Niechajże Egipt ogarną fatalne      Ciemności gęste i dotykalne". Gdy Pan rozkazał – zwlekać nie trzeba;      Wzniósł Mojżesz rękę w kierunku nieba. Wtedy ciemności w Egipcie nastały;      Ciemności gęste, co trzy dni trwały. Trzy dni nie widział jeden drugiego,      Ani się ruszył kto z miejsca swego. Lecz plaga, Żydów nie dotyczyła,      Bo światłość w siedzibach ich stale była. I znowu faraon Mojżesza przyzywa,      I tak się do niego naówczas odzywa: "Idźcie już, idźcie i służcie Panu,      Lecz trzody i bydła niech wasze zostaną. I dzieci wasze też weźcie z sobą,      Bo przecież tu same pozostać nie mogą". "Jeśli nas puścić król jest gotowy" –      Mojżesz do króla rzekł tymi słowy – "Owszem, ty w ręce dasz nam też one      Ofiary rzeźne i całopalone, Byśmy składali je potężnemu      Panu i Bogu naszemu. My wszystkie stada zabrać musimy;      Kopyta nawet nie zostawimy, Albowiem z tego ofiary weźmiemy,      Gdy Panu Bogu służyć będziemy. Lecz jak to będzie, to Pan objawi,      Gdy się lud wszystek na miejscu stawi". Znów Pan zatwardził faraonowe      Serce, że puścić nie było gotowe Synów Izraela ...czytaj dalej

(ciąg dalszy plagi szarańczy)     W widzeniu, konie przez Jana widziane      Fantastyczne były – niespotykane. Zwierzęta owe, lwie głowy miały;      Moc głównych doktryn reprezentowały. W lwie, sprawiedliwość jest ukazana      Bojowych doktryn, przez Boga i Pana, Bo sprawiedliwość niosą, twardą, surową      Pomstę dziejową. Gęby tych koni zniszczenie siały,      Bo ogniem, dymem i siarką ziały. To propagandy działalność niszcząca,      Z gąb jako ogień wciąż wychodząca. Widoczność oczom, dym odejmuje,      To propaganda, co dezorientuje, By, agitacją tą człowiek owiany,      Był pozyskany. Siarki do ognia gdy się dodaje,      To taki ogień nigdy nie ustaje. Tak nie ustaje propaganda zgrana      Na stary porządek stale skierowana. Moc koni w gębach i w ogonach ich była,      To propagandy wszechstronnej siła. Ogony wężom podobne były,      Z głowami na końcu, którymi szkodziły. Słowo nam Pańskie jeszcze ukazuje      Że propaganda, choć zdolna do tego By zniszczyć porządek świata starego,      Jednak metody wężowe stosuje. Wąż jest symbolem Szatana starego,      Który jest znany z kłamstwa swojego. Kto jego metody działań stosuje,      Ten kłamstwo zaszczepia i deprawuje. Ateizm, co diabła wymysłem jest znanym,      Przez marksizm-leninizm jest hodowany. On z niego się szczyci i go propaguje,      Więc kłamie – zło szczepi i deprawuje. Dwie trzecie ludzkości, co zbite nie były      Owymi plagami, co z gąb ...czytaj dalej

PLAGA ÓSMA SZARAŃCZA     Rzekł Pan do Mojżesza, sługi swojego:      "Idź do faraona, władcy egipskiego; Ja, twardym znów serce jego uczyniłem      [Bom go wysłuchał i dobry mu byłem]. Obciążył swe serce ze sługami swymi,      Bym czynić me znaki mógł między nimi. Byś mówił swym dzieciom i wnukom w przyszłości      O sławnej w Egipcie mej działalności, O znakach, co wśród nich są ukazane,      Abyście wiedzieli, żem Ja jest Panem". Wziął tedy Mojżesz brata, Aarona      I tak mówili do faraona: "Bóg Hebrajczyków, tak oto mówi:      Jak długo przede Mną [mówię ze zdziwieniem] Zwlekać wciąż będziesz z upokorzeniem?      Wypuść-że lud mój, aby Mi służył. Gdy zignorujesz me polecenie      I zwlekać będziesz z ich wypuszczeniem, Oto sprowadzę dnia jutrzejszego      Szarańczę liczną do kraju twego. Ona okryje wierzch ziemi wszędzie,      Że skrawka wolnego na niej nie będzie. I pożrą resztę szarańcze wygłodzone,      Co było po gradzie pozostawione, I każde drzewo w polu rosnące      Zniszczą szarańcze wszystko gryzące. I twoje domy napełni ona      I domy sług twoich szarańcza zbrzydzona. Pełno jej będą mieli też wszyscy      Ludzie egipscy.   Taką szarańczę będziecie mieli,      Której ojcowie A nawet dziadowie      Wasi na oczy swe nie widzieli, Jako mieszkali od najdawniejszego      Dnia w ziemi egipskiej, aż do czasu tego". A gdy już ta mowa ...czytaj dalej

PLAGA SIÓDMA   GRAD     Te do Mojżesza są słowa Pana:      "Wstań zaraz z rana Przed faraonem i mów do niego:      Tak oto mówi Bóg hebrajskiego Ludu: 'Wypuśćże lud mój [bo czas się dłuży],      Niechże mi służy. Ja teraz wszystkie ześlę już swoje      Plagi na ciebie i sługi twoje, Na lud twój cały, bym dowiódł tego,      Że mi na ziemi nie masz równego. Już teraz mógłbym wyciągnąć swoją      Rękę, bym ciebie i ludność twoją Uderzył plagą, co morem się być mieni,      Byś zginął z ziemi. Ale dlatego cię zachowałem,      Bo moc swą na tobie objawić chciałem, Aby me imię wciąż rozsławiały      Wszystkie narody po ziemi całej. Ty się ludowi sprzeciwiasz w swej złości,      I nie chcesz puścić go ku wolności. Oto w tę porę dnia jutrzejszego      Grad bardzo ciężki spuszczę, jakiego Nie było jeszcze od chwili onej      Kiedy to Egipt był założony. Więc poślij teraz i zgromadź swoje      Bydło i wszystko z pola, co twoje, Bo na człowieka i bydło one,      Na polu, gdy będzie pozostawione, A do zagrody zagnane nie będzie,      Grad wielki spadnie i zdechną wszędzie'". Kto tedy uląkł się słowa Pańskiego      Ze sług faraonowych, Kazał uciekać sługom z pól owych      Z bydłem, by skryły się w domu jego. Ale kto serca ...czytaj dalej

(ciąg dalszy plagi wrzodów)   Lata mijały, a lud rozproszony      Do swej krainy był gromadzony. On rósł w nadziei, stale podsycany      Poprzez starania, akcje i plany, Które syjonizm z wiary zrodzony      Organizował wciąż, niestrudzony. Kolejnym mężem opatrznościowym      Był Herzl Teodor w procesie owym. To patriota był bardzo żarliwy,      Żyd z pochodzenia, zapobiegliwy By wszystkie "kości suche" rozproszone      Na powrót w swe miejsce zostały skupione. On duszą był całą ruchu tak wielkiego      Syjonistycznego.     Spod jego pióra wyszła książka znana,      "Państwo Żydowskie" zatytułowana. W niej to ukazał powodów niemało,      By państwo żydowskie znów z prochów powstało.   Roku tysiąc osiemset dziewięćdziesiątego siódmego      Obrady Kongresu Syjonistycznego – Co po raz pierwszy był walnie zwołany      Do Bazylei – przyjęły podany Plan Herzla, co mnożył swe siły      By "suche kości" z powrotem ożyły. To Pierwsza z wojen światowych była,      Co sprawę powyższą wielce przyśpieszyła, Bo "Czasy Pogan" wówczas się skończyły      I dalszych błogosławieństw okres otworzyły. Tysiąc dziewięćset siedemnastego      Roku Pańskiego, Dwa wydarzenia wielkie się stały,      Co syjonizmowi wielce sprzyjały.   Deklaracja Balfoura ich pocieszyła,      Bo zapowiedzią utworzenia była Siedziby Żydów na równi z innymi      Kraj wspólnotami zamieszkującymi. Za miesiąc później już drugie było      Wielkie zdarzenie, co pocieszyło Też syjonistów. Bez strzału jednego      Turcy oddali dla angielskiego Wodza, Allen-by zwanego,   ...czytaj dalej

PLAGA SZÓSTA   WRZODY     I znów się wówczas stała mowa Pana      Do braci obydwu tam skierowana: "Obficie w garście swoje weźmiecie      Sadzy piecowych, potem staniecie Przed faraonem, by okiem ujrzał jak sadze one      Ku niebu przez Mojżesza będą rozrzucone. Te zaś obrócą się w proch po wszystkiej      Ziemi egipskiej. I będą na ludzkim i bydlęcym ciele,      W całym Egipcie, wrzody i pryszczele". I wzięli sadzy z pieca w dniu onym,      A potem stanęli przed faraonem. Wnet sadze piecowe tam przyniesione      Ręką Mojżesza ku niebu rzucone, Na ludzkim, jako też na bydlęcym ciele      Stały się wrzodem czyniącym pryszczele. A czarownicy bezradni byli      W owej to chwili. Stanąć przed Mojżeszem nie mogli z powodu      Onego wrzodu, Bo na nich były oraz po wszystkiej      Ziemi egipskiej. A Pan zatwardził serce faraonowi,      Że nie dał posłuchu – jak rzekł Mojżeszowi.     Sadza piecowa, co plagą się stała      Wówczas w Egipcie, reprezentowała Problem żydowski w czasie wtórego      Przyjścia Pańskiego. Owa to sadza z pieca hutniczego      Była pobrana – już wygaszonego, Bo słowo "kibszan" hebrajskie one      Na "piec hutniczy" jest tłumaczone. Piec ów gorący, jest pełen znaczenia,      Bo on przedstawia ogień upalenia, W którym się naród źydowski znajdował,      Bo z Bogiem przymierze swe ignorował. Słowa, co niżej są przytoczone,     ...czytaj dalej