PROROCY CHRZEŚCIJAŃSTWA   "Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, a dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach" (2 Piot.1:19). W powyższych słowach apostoł Piotr wyraził swoją opinię, że on dużo bardziej ocenia proroctwa Starego Testamentu, które wypowiadali "święci Boży ludzie prowadzeni przez Ducha Świętego" niż to, co osobiście zobaczył w wizji przemienienia na górze. Słowa proroków, spisywane przez kilkanaście stuleci Wieku Żydowskiego, niejasne dla nich samych, były jak migotliwy kaganek oświetlający drogę naśladowców Pana Jezusa podczas nocy Wieku Ewangelii. Jak jednak bezcenne i pewne to było światło okazało się z początkiem siódmego tysiąclecia (1874), gdy świt Dnia Pańskiego zaczął rozpraszać ciemności nocy i starodawne proroctwa zaczęły się wypełniać. Zachodzi pytanie: Skoro nastał czas drugiej obecności naszego Pana, to w czyich sercach zajaśniał On jak gwiazda poranna zrozumieniem proroctw i całego Planu Zbawienia. Czy mieliby to być nauczyciele chrześcijaństwa, zawodowi kaznodzieje, którzy odrzucili Okup Jezusa Chrystusa, którzy teorią zastępstwa wykreślili Izrael według ciała z restytucyjnych planów Bożych i całkiem zignorowali zapowiedź nadejścia "czasów naprawienia wszystkich rzeczy"? (Dzieje Ap. 3:21). Z pewnością nie o nich tu chodzi. Jako odstępcy, zostali "wyrzuceni z ust" Pana wraz z Jego drugim przyjściem, ...czytaj dalej

KSIĘGA OBJAWIENIA   12:1,2. Wizja rodzącej niewiasty – wielki znak dla ludu Bożego. Zadaniem tego znaku było przekonanie Domu Wiary, że nastąpił koniec Wysokiego Powołania i wystąpiły związane z tym doświadczenia Kościoła. Niewiastę, symbol Przymierza Ofiary, ogarniają ostre bóle porodowe. Jest to obraz końcowych prób Pańskiego ludu, mających wyłonić spośród ogółu wierzących klasę kompletnego Chrystusa, Głowę i Ciało. Gala światła, otaczającego niewiastę w czasie jej bólów porodowych, mówi o pełni zrozumienia Planu Bożego dzięki otwarciu wszystkich siedmiu pieczęci. Prawda dostarczona w tej szczytowej fazie godziny pokuszenia było zbawienną ochroną przed zakusami Szatana, usiłującego na wszelkie sposoby udaremnić plan wyboru "Małego Stadka". Szatan dobrze wiedział, że w takiej powodzi światła zwodzenie świętych na punkcie religii jest wysiłkiem daremnym, więc wykorzystał do swych ataków świecką politykę władz panujących na Wschodzie, czyli symbolicznego Smoka. Mówi o tym następna wizja.         12:3-17. Wielogłowy rogaty smok przedstawia potężne władze Związku Radzieckiego w ich propagandowej polityce "pokoju i bezpieczeństwa". Starożytnym pierwowzorem ZSRR był król babiloński, Nabuchodonozor. Podbił on wiele narodów a następnie postanowił utrwalić swoje panowanie oraz zdobycze terytorialne i ludnościowe uroczystym świętem pokoju. Ze względu na swą potęgę władze te przedstawione są jako smok, a ze wzlędu na przebiegłość, jako wąż. Obie te cechy Szatan skwapliwie wykorzystał. Odkąd bestii papieskiej ...czytaj dalej

KSIĘGA OBJAWIENIA   Poglądy zamieszczane na tej witrynie oparte są na wierze, że siódma pieczęć na zwoju Planu Bożego została już otwarta i że dzięki temu Księga Objawienia odkryła ostatecznie swoje tajemnice. Otwarcie tej pieczęci w 1967 roku potwierdził nasz Pan znamiennym wydarzeniem na Bliskim Wschodzie, które było jak donośny ryk lwa przykuwający uwagę świata (Obj. 8:1; Obj. 10:3). Maleńki Izrael starł się wtedy w śmiertelnej walce z mrowiem arabskich nieprzyjaciół i dzięki wsparciu przez Pana odniósł nad nimi sensacyjne zwycięstwo. Następstwem tej walki było wielkie przyśpieszenie wydarzeń światowych, znamionujących nadchodzący koniec Wieku Ewangelii. Odkryte tajemnice Księgi Objawienia raz jeszcze przypomniały klasie Jana, Kościołowi, jego przywilej ogłaszania światu radosnej wieści, że Chrystus jest obecny po raz drugi i że poprzez różne działania przygotowawcze prowadzi do ustanowienia Królestwa Bożego na ziemi. Co więcej, ujawniły one fakt uroczyście zaprzysiężony przez Pana, że Małe Stadko otrzymało przywilej dwukrotnego wydania proroczego świadectwa przed światem, na początku paruzji i tuż przed jej epifanią. Ośrodkiem pierwszej proroczej misji Kościoła, trwającej przez czterdzieści lat od świtu drugiej obecności Pana (1874), był Dom Wiary w Stanach Zjednoczonych. Koniec tej pierwszej misji zaznaczył wybuch I Wojny Światowej. Wynikiem tej wojny było między innymi, rozerwanie społeczności świata na dwa wrogie obozy, symboliczną ziemię oraz ...czytaj dalej

CZAS WZBUDZENIA KOŚCIOŁA   Według naszego zrozumienia, pierwszym krokiem w ustanowieniu tego Królestwa było wzbudzenie śpiących świętych Wieku Ewangelii, co jak wierzymy miało miejsce wiosną 1878 roku. Wtedy rozpoczęło się wynoszenie Kościoła do chwały. Rozumiemy, że dzieło ustanowienia Królestwa posuwa się naprzód od tej daty i obecnie brakuje jedynie ostatnich członków klasy Kościoła. Kiedy ci zajmą swoje miejsca jako członkowie Kościoła w chwale, Królestwo będzie w pełni ustanowione. Nie oznacza to, że częściowa działalność Królestwa nie mogła być rozpoczęta w sytuacji, gdy niektórzy członkowie Chrystusa są jeszcze w ciele. W rzeczywistości tak właśnie jest, ponieważ niektóre miejsca Pisma Świętego wydają się sugerować, że po tej stronie zasłony będzie dokonywane dzieło Królestwa, podczas gdy dzieło w jeszcze większej skali i autorytecie będzie postępować po drugiej stronie zasłony. Czytamy: "Niech święci się radują w chwale, niech radośnie śpiewają na swych łożach". Wydaje się to sugerować, jak już wcześniej wspomnieliśmy, że do wykonania jest jeszcze specjalne dzieło w czasie, gdy ci święci wciąż znajdują się na swoich łożach, gdy pozostają w stanie spokoju. Nie są "miotani tam i z powrotem każdym powiewem nauki", ale w pełni odpoczywają widząc jasno wypełnianie się wielkiego Bożego Planu. Pismo mówi dalej, że mają oni w rękach obosieczny miecz, to jest Słowo ...czytaj dalej

Artykuł z Watch Tower - luty 1915 roku (R-5630) Uwaga: Komentarze z kolorową czcionką dodane współcześnie. Liczne zawody badaczy Biblii w ich usiłowaniach odgadnięcia czasu powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa i ustanowienia na ziemi upragnionego Królestwa doprowadziło wielu do ogromnego zniechęcenia czy wręcz odrazy do proroctw czasowych i wszelkich dalszych dociekań w tej dziedzinie. Sytuacja w Domu Wiary jest więc dzisiaj taka, że już samo przytaczanie dat rozwijającego się Planu Wieków wywołuje bardzo mieszane uczucia, od zdziwienia i niedowierzania po irytację i drwiny. Jakiej więc reakcji można spodziewać się ze strony słuchaczy, gdy mówimy im, że dnia 21 września 1914 roku Pan Bóg odebrał władcom ziemskim prawo rządzenia światem? A tak właśnie przez kilkadziesiąt lat głosił założyciel ruchu Badaczy Pisma Świętego C.T. Russell w oczekiwaniu na wielki zwrot w dziejach – "dopełnienie Czasów Pogan" w roku 1914 i w następstwie zupełne obalenie władz tego świata (Łuk. 21:24). Jego niezachwiana wiara, że taki zwrot nastąpi opierała się wyłącznie na przesłankach Pisma Świętego. Sam wierzył głęboko i do takiej wiary zachęcał innych, że zależności czasowe zawarte w Biblii pochodzą od Boga i zostały nam przekazane przez Jego natchnionych proroków. Przez długi czas te zależności z konieczności były utajnione, "zapieczętowane", bo wcześniej zniechęcałyby długością czasu oczekiwania, ale ...czytaj dalej

"I zobaczyłem, gdy otworzył szóstą pieczęć, a oto nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi i słońce stało się czarne jak włosiany wór, a księżyc stał się jak krew. Gwiazdy niebieskie spadły na ziemię, podobnie jak drzewo figowe zrzuca niedojrzałe figi, gdy potrząśnie nim gwałtowny wiatr. I niebo ustąpiło jak zwój zrolowany, a każda góra i wyspa ruszyły się ze swoich miejsc. A królowie ziemscy i możnowładcy, i bogacze, i wodzowie, i mocarze, i każdy niewolnik, i każdy wolny ukryli się w jaskiniach i skałach górskich. I mówili do gór i skał: Padnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem zasiadającego na tronie i przed gniewem Baranka; bo nadszedł wielki dzień jego gniewu. I któż może się ostać?" (Obj. 6:12-17)     Rewolucja Jezusa Chrystusa     Świadkowie literalnego wstrząsu tektonicznego opisują straszne przerażenie i panikę, jaką wywołuje pękanie i kołysanie się ziemi oraz widok walących się z łoskotem domów. Jest to sugestywna ilustracja ogólnoświatowej rewolucji, jaką wywołuje nasz Pan szerzeniem Prawdy Bożej oraz powszechnym wspieraniem wiedzy i oświecenia. Światłość ta wyrywa gnębione masy z letargu, budzi ducha wolności i świadomość przysługujących im praw. Jednak w obecnych warunkach to wszystko zmienia te masy w straszliwy żywioł. Siła tego żywiołu stale rośnie i daje o sobie znać w coraz to ...czytaj dalej

Rosja – obóz wojenny armii Pańskiej   W pierwszej części artykułu wyrażono pogląd, że w symbolach opisujących czterech jeźdźców (Obj. 6:1-8) ukazany został ruch komunistyczny w działaniu oraz jego doniosła rola w Boskim Planie Zbawienia. Pogląd ten pojawił się w ruchu Badaczy Pisma Świętego od samego początku drugiej obecności Jezusa Chrystusa. Oto komentarz do proroctwa Habakuka (Watch Tower z 1884 roku; R-622)   "Dokądże, Panie, będę wołał o pomoc, a Ty nie wysłuchasz? Jak długo będę krzyczał: Pomocy! a Ty nie wybawisz? Dlaczego dopuszczasz, bym patrzył na złość i spoglądał na bezprawie? Ucisk i przemoc dzieją się na moich oczach, panuje spór i zwada? Dlatego zamiera prawo, a sprawiedliwość nie wychodzi na jaw, gdyż bezbożny osacza sprawiedliwego, i tak prawo bywa łamane" (Hab. 1:2-4).   [Z pewnością powyższe słowa mogą być dobrze zastosowane do "teraźniejszego złego świata", kiedy to dla wielu ludzi Bóg wydaje się być obojętnych na to, czy zwycięża dobro czy zło oraz dozwala aby zło triumfowało, pobożny cierpiał prześladowania a niegodziwy rozkwitał. W związku z tym prorok, jako przedstawiciel wszystkich, którzy miłują sprawiedliwość, pyta: "Jak długo, Panie" tak się będzie działo? Kiedy obecny zły świat ustąpi miejsca temu, w którym mieszka sprawiedliwość?]   [Pan Bóg odpowiada na wołanie, oświadczając:] "Spójrzcie na narody i zobaczcie, patrzcie ze ...czytaj dalej

"Czas Końca"   Zgodnie z proroctwami Biblii, okres ostatecznych przygotowań do ustanowienia Królestwa Bożego na ziemi rozpoczął się w roku 1799. Prorok Daniel nazywa go "Czasem Końca" (11:35; 12:4,9), natomiast prorok Nahum "Dniem Przygotowania" (2:3). Rok 1799, jako data początku tego okresu ustalony został przez skojarzenie proroctwa o "małym rogu" i jego władzy przez "czas, [dwa] czasy i pół czasu" (Dan. 7:21-25) z wydarzeniami stanowiącymi ich wypełnienie. Przed opisem niektórych wydarzeń, które potwierdziły rok 1799 jako początek "Czasu Końca" warto przytoczyć ogólnie znane warunki polityczne, społeczne i religijne panujące w tym czasie w krajach rzekomo chrześcijańskich.   – bezlitosny wyzysk niższych klas społecznych przez możnowładców i kler – krwawe tłumienie przez panujących wszelkiego sprzeciwu – urągający sprawiedliwości i godności ludzkiej obowiązek pańszczyzny – celowe utrzymywanie ludu w ciemnocie religijnej i wszelkiej innej – nie dopuszczanie niższych warstw społecznych do wiedzy i edukacji – niesprawiedliwy podział ziemi, dóbr i bogactwa – ograniczenie elementarnych wolności, praw i przywilejów jednostki – brak wolności sumienia i wyznania – zepsucie moralne władz rządzących, świeckich i religijnych,     ich próżniacze życie i pławienie się w zbytkach kosztem poddanych – ignorowanie aspiracji narodowościowych poszczególnych nacji     Rola Rewolucji Francuskiej i Napoleona w obaleniu wszechwładzy papiestwa i obudzeniu ducha wolności 1260 lat świetności papiestwa   (539-1799)     "Wykazaliśmy, że rok 1799 rozpoczął okres zwany Czasem ...czytaj dalej

Autor planu zbawienia – Bóg Jahwe, Ojciec Jezusa Chrystusa   "Potem zobaczyłem, a oto drzwi były otwarte w niebie, a pierwszy głos, który słyszałem, jakby trąby mówiącej do mnie, powiedział: Wstąp tutaj, a pokażę ci, co się ma stać potem" Obj. 4:1.     Wraz z drugim przyjściem Jezusa Chrystusa "zajaśniała ziemia od jego chwały". Dom duchowej niewoli, Babilon mistyczny czyli odpadłe chrześcijaństwo został zdemaskowany jako "siedlisko demonów...", a lud Boży, klasa Jana, bezpiecznie wyprowadzony na wolność i zgromadzony przy Prawdzie na czasie. Nader pilną potrzebą tego czasu stało się przypomnienie tej klasie prawdziwego charakteru Boga Jahwe, ofiary okupowej Jego Syna, Jezusa Chrystusa, oraz Planu Zbawienia opartego na okupie. O tym, jak bardzo nieodzowne było zdobycie tej wiedzy świadczy wizja Baranka Bożego oraz 144 000 członków zwycięskiego Kościoła stojących na górze Syjon z Jego imieniem oraz imieniem Jego Ojca na czołach (Obj.14:1).         Przy powszechnie fałszywym pojmowaniu Boga Miłości i ofiary Jego Syna, konieczne stało się wezwanie klasy Jana, aby w duchu wzniosła się nad ciemności ziemi, na "niebo" (Efez. 2:6), niejako stanęła w kręgu samego Boga i Jego otoczenia. . Nabycie właściwej wiedzy jest warunkiem pojmowania przez "Jana" tego "co się ma stać potem", czyli sposobów obalania systemów obecnego diabelskiego świata i ustanawiania Królestwa Bożego na ziemi. ...czytaj dalej

PISMO NA ŚCIANIE – JEGO UKRYTE ZNACZENIE     Artykuł o powyższym tytule zamieszczony został w dalszej części tej lekcji. Jest bowiem celowe naświetlenie okoliczności, które wyłoniły klasę Daniela i obdarzyły taką mądrością od Boga, aby była w stanie stanąć przed możnymi tego świata i wytłumaczyć tajemnicze znaczenie tajemniczego pisma: "Mene, mene, tekel, uparsin", jakie pojawiło się na ścianie dzisiejszego Babilonu, odstępczego chrześcijaństwa.     Przypowieść o dziesięciu pannach     Drugi Tom Wykładów Pisma Świętego (str. 91-94) zawiera komentarz brata C.T. Russella do przypowieści o dziesięciu pannach (Mat. 25:1-10). Mówi ona o pannach, mądrych i głupich, które wyszły na spotkanie pana młodego, aby je zabrał na uroczystość ślubną. Gdy w spodziewanym czasie oblubieniec nie przybył, wszystkie panny znużone oczekiwaniem po prostu zasnęły. O północy obudził je okrzyk: "Oto oblubieniec! Wyjdźcie mu na spotkanie". Panny zerwały się i zaczęły pilnie czyścić swoje lampy, aby czasem nie zgubić w ciemnościach drogi na wesele i nie minąć się z oblubieńcem. I wtedy głupie stwierdziły z przerażeniem, że ich lampy gasną, a one nie mają zapasu oleju. Zwróciły się więc do mądrych o pomoc, ale te, nie mając nadmiaru oleju odmówiły i skierowały nieszczęsne towarzyszki na zakupy. Pod ich nieobecność przyszedł oblubieniec, zabrał te, które były gotowe, wprowadził na ucztę weselną i ...czytaj dalej

ZNISZCZENIE SZATANA "Aby przez śmierć zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła"   Do Hebrajczyków 2:14     Ostatnim przeciwnikiem Bożym, przy końcu ziemskiej restytucji zniszczonym śmiercią wtórą (jezioro ognia i siarki), będzie Szatan. Jego rozwiązanie na "mały czas" w końcu wieku Tysiąclecia ma łączność z ostatnią próbą, jaką Bóg zamierzył w celu wykazania, kto jest w harmonii z Jego wolą, a kto rządzi się innymi pobudkarni. Po zakończeniu tej próby, Szatan i jego zwolennicy, zostaną na zawsze zniszczeni. Przed swoją śmiercią Szatan zobaczy, że Pan Jezus naprawił w ciągu tysiąca lat to wszystko, co on niszczył przez sześć tysięcy lat. Podane niżej zestawienia ukazują rok 2984 (wiosna 2985 roku), jako czas zniszczenia Szatana.     * * *   * * *     Strona 515       Jezioro ognia .Gehenna: Ciała szczególnie wstrętnych przestępców wraz z różnymi                         odpadkami Jeruzalemu spalano przy pomocy siarki w przylegającej                         do miasta dolinie Hinnom czyli Gehennie; tak więc Gehenna jest figurą                         na drugą śmierć Z siarką ......... Płonąca siarka znana jest jako najbardziej zabójczy czynnik. Jest więc                     ...czytaj dalej

    WSTĘP "Aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Chrystusa, Jezusa. którego niebo musi zatrzymać aż do czasów naprawienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków". Dzieje Apostolskie 3:20,21     Gdy prorocy Pisma świętego zapowiadali "czasy naprawienia wszystkich rzeczy" używali do ich przedstawienia różnych określeń i ilustracji. Jedno z najbardziej wymownych proroctw o czasie restytucji znajduje się w ostatniej księdze Starego Testamentu i brzmi następująco: "Ale dla was, którzy boicie się mojego imienia, wzejdzie słońce sprawiedliwości z uzdrowieniem na swoich skrzydłach" (Mal. 3:20). Panowanie Królestwa Chrystusowego przyrównane jest tutaj do ogrzewających i leczniczych promieni słonecznych. Przez wiele długich stuleci świat drżał pod ciemnymi i mroźnymi wpływami grzechu. Ustawicznymi wynikami tego były choroby, bóle i śmierć. Lecz w czasach restytucji, Szatan – książę ciemności będzie związany, a Chrystus – życie i światłość świata, rozszerzy swoją ogrzewającą i uzdrawiającą władzę nad ziemią, czego wynikiem będą, jak nazwał to święty Piotr: "czasy naprawienia wszystkich rzeczy". Przywrócenie człowieka do jego utraconego mieszkania w Raju oraz ustanowienie uniwersalnego i trwałego pokoju na ziemi, dokonane będzie mocą Bożą, wykonywaną przez różne przewody pod administracją Królestwa Chrystusowego. Tysiącletni Dzień Wtórego Adama – Jezusa Chrystusa, będzie czasem, kiedy cała ziemia zamieni się w kwitnący ogród, a człowiek zostanie przywrócony ...czytaj dalej

WSTĘP "A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo: Gdy jego gałąź już staje się miękka i wypuszcza liście, poznajecie, że lato jest blisko".   Mateusza 24:32     W starożytnym świecie Izraelici byli jedynym narodem, który czcił prawdziwego Boga. Krainę, w której ten naród zamieszkał, opatrzność Boża od początku obrała za punkt wyjścia do radosnego opowiadania o Mesjańskim wybawieniu. Palestyna jest geograficznym środkiem względem kontynentów zamieszkałego świata. Bezpośrednio graniczy z Azją, Afryką i Europą. To wyjątkowe położenie sprawiło, że kraina ta była ośrodkiem zainteresowania i przedmiotem pożądania okolicznych narodów. Ustaliło się przekonanie, że "kto panuje nad Palestyną ten rządzi światem". Powiedzenie to zachowało do dzisiaj swoją aktualność.   Od samego początku istnienia tego narodu Bóg chciał, aby Żydzi byli skromni i nie mieli o sobie wygórowanego pojęcia. Podkreślał im za pośrednictwem Mojżesza, że są najmniejszym z narodów, a pomimo to wybrał ich do szczególnych zadań. I to się nie zmieniło dotąd. Izrael jest nadal jednym z najmniejszych państw świata. Jego terytorium jest mniejsze od połowy Szwajcarii, a ludności ma mniej więcej tyle, co Berlin.   Przed erą chrześcijańską, Izrael był jedynym przez Boga wybranym narodem. W języku tego narodu, za pośrednictwem jego proroków, podane zostało natchnione Słowo Boże, z którego dowiadujemy się, że kraina ta była miejscem szczególnej Boskiej działalności ...czytaj dalej

UCISK WIELKI   "Wtedy bowiem będzie wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd ani nigdy nie będzie". Mateusza 24:21     "Ten wielki kataklizm ucisku, który wszyscy inteligentni ludzie postrzegają z mniejszą lub większą wyrazistością, opisany jest w Biblii różnymi symbolicznymi terminami. Czasami jest on określany jako trąba powietrzna, kiedy indziej jest to opis burzy, to znów wielkiej fali przypływu – morza (mas ludzkich) pochłaniającego góry (królestwa) (Psa. 46:2,3). W innym miejscu jest to opisane jako ogień, który strawi całą ziemię (Sof.1:18;3:8). Jednak w każdym przypadku z symbolem jest związane coś, co wskazuje, że jest to tylko symbol i że nie chodzi o całkowite zniszczenie ludzkości. Na przykład, po opisaniu burzy, Pan przez proroka oświadcza, że rozkaże narodom, aby były cicho i uznały Go za Boga, a rezultatem będzie wielki spokój (Psa. 46:8-10). W przypadku ognia czytamy, że po tym, jak strawił on całą ziemię (symbol tkanki społecznej), Pan przywróci ludziom czystą mowę, czyste nauki, aby wszyscy wzywali imienia Pana i służyli Mu jednomyślnie (Sof. 3:9)". Straż 1931-109; R-5363   Przepowiedziany i spodziewany gniew Boży spadnie przeważnie na królestwa, które mienią się być chrześcijańskimi, to jest na chrześcijan z imienia. Ich kara będzie odpowiednia do posiadanej znajomości, według której jednak nie żyli.   Na Babilon Wielki, który niewłaściwie ...czytaj dalej

    * * *   * * *     * * *   Strona 410     * * *   * * *   * * *   Strona 411   "To samo straszne przeczucie ze strony władz świeckich wszystkich narodów cywilizowanych jest podstawą, na której opiera się niedawne pojednawcze nastawienie wszystkich władz świeckich Europy wobec papieża w Rzymie. Zaczyna to teraz wyglądać całkiem sprzyjająco dla jego długo żywionej nadziei na odzyskanie wiele z utraconej ziemskiej władzy.   Tego rodzaju postawa narodów została najbardziej znacząco zilustrowana w kosztownych prezentach ofiarowanych papieżowi z okazji papieskiego jubileuszu kilka lat temu przez głowy wszystkich rządów chrześcijaństwa.   Czując swą własną nieudolność, by poradzić sobie z potężną siłą budzącego się świata, władze świeckie w czystej desperacji przywołują na pamięć dawną władzę papiestwa, tyrana, który niegdyś trzymał w uścisku całe chrześcijaństwo. Chociaż nienawidzą tego tyrana, to są gotowe pójść na wielkie ustępstwa, jeśli w ten sposób uda im się utrzymać w szachu niezadowolone narody". [pisane w 1897 roku] D-131     * * * Strona 412       INNY, MAŁY RÓG     Oto uwagi w Komentarzu do Dan. 7:8:   Oto wyrastał ........... W 539 roku Inny, mały róg ....... Obrzydliwość spustoszenia; Papiestwo; Człowiek grzechu; Tajemnica                                  Nieprawości; Antychryst; Syn zatracenia; Bestia Przed którym ........ Odpowiednio, w 476, 489 i 539 roku Trzy ...czytaj dalej

UCZTA HERODA     Z okazji rocznicy swoich urodzin, król Herod urządził ucztę, na którą zaprosił podwładnych mu oficerów i książąt. Przygotowywał się do wojny z królem Aretasem i owo zgromadzenie przywódców i dostojników kraju było pewnego rodzaju patriotyczną uroczystością, mającą mu zapewnić przychylność wszystkich przedniejszych i wpływowych dostojników. Ucztę wykorzystała Herodiada do tajemnej i zbrodniczej intrygi. Jan Chrzciciel piętnował jej cudzołożny związek z Herodem, więc Herodiada, pełna obawy o swoją przyszłość, postanowiła za wszelką cenę zniszczyć proroka. Specjalny, zmysłowy taniec jej córki, księżniczki Salome, tak zachwycił podpitego Heroda i dostojników, że król obiecał spełnić każdą jej prośbę, "aż do połowy królestwa". Salome, pouczona przez matkę, zażądała głowy proroka. Z powodu przysięgi, współbiesiadników i zapewne pychy, król ugiął się i kazał Jana ściąć. Straż 1941-142; R-3777   Uczta Heroda wyobraża czasową, trwającą trzy i pół roku, zmianę polityki obozu socjalistycznego. Radość z osiągnięć 60-lecia socjalizmu, odprężenie w działalności rewolucyjnej, objawiające się między innymi współpracą z papiestwem, ma trwać do wiosny 1981 roku.   W warunkach zbliżenia Państwa z Kościołem Rzymsko-katolickim (Herodiada) oraz Federacją Kościołów Protestanckich (Salome), zapadnie wyrok na lud Boży.     * * *   Strona 385   * * * * * * * * *   Strona 386   * * * * * * * * *   Strona 387   * * * * * * Strona 388     * * *   Bez światła Świętej Księgi tej Otoczyłby ...czytaj dalej

NIEBEZPIECZNE ŻĄDŁA (INWAZJA SZARAŃCZY 1917 ROKU)   W pierwszym biada wyszły ze studni przepaści szarańcze, które miały szkodzić przez pięć miesięcy wszystkim, którzy nie posiadają pieczęci Bożej na czołach (Obj. 9:2, 9, 10). Tą szarańczą byli komuniści z ich materialistyczną propagandą – ateizmem. Pięć miesięcy, które wymienia opis, są okresem, jaki upłynął od października 1917 do lutego 1918 roku (według kalendarza starego stylu), w którym władza radziecka ukonstytuowała się we wszystkich głównych ośrodkach kraju.         Strona 357 I WYSCHŁA WODA (INWAZJA SZARAŃCZY 1939 ROKU)     Zanim przyjdzie Królestwo Boże, rolę świata przeorać musi pług doświadczeń. Jest to niezbędne przygotowanie ludzkich serc na przyjęcie od dawna zapowiedzianego Królestwa Bożego na ziemi. Doświadczenia te przedstawia wizja Objawienia jako trzy biada trapiące mieszkańców ziemi. Pierwsze biada, to pierwsza wojna światowa. Podczas jej trwania wybuchła Rewolucja Październikowa, w wyniku której zrodziło się pierwsze w historii ludzkości państwo socjalistyczne. Do czasu rozpoczęcia się drugiego biada, rewolucyjne idee tego państwa zamknięte były w granicach Związku Radzieckiego. Owo zamknięcie ukazane jest w wizji Księgi Objawienia w postaci czterech aniołów związanych nad rzeką Eufratem. Czterej aniołowie przedstawiają cztery zasadnicze tezy ideologii rewolucyjnej: (1) Rewolucja, (2) Dyktatura proletariatu, (3) Socjalizm, (4) Komunizm. Gdy przyszedł właściwy czas, głos wychodzący od czterech rogów złotego ołtarza nakazał rozwiązanie czterech aniołów. Jest ...czytaj dalej

ÓSMA PLAGA EGIPSKA – SZARAŃCZA DWA NALOTY SZARAŃCZY: W ROKU 1917 I W ROKU 1939   2 Mojżeszowa 10:12-15     Plagi egipskie przedstawiają różne niekorzystne warunki i wydarzenia, które z dozwolenia Bożego nawiedzają świat, zaś Egipt jest tego świata biblijnym obrazem. Czas tej opatrznościowej działalności obejmuje okres od roku 1874 do roku 1984. W tym to czasie obecny po raz drugi Chrystus, jako pozaobrazowy Mojżesz, dokonuje wyzwolenia ludzkości spod panowania złych systemów podtrzymujących królestwo Szatana – faraona. Plagi zsyłane na świat nakładają się i mnożą, czyniąc sytuację coraz trudniejszą do opanowania. Szatan i jego ziemscy przedstawiciele, czyli władze świeckie i religijne, nie są w stanie zaradzić powstającej sytuacji. Ostatecznie będą zmuszeni ustąpić przed Tym, który przyszedł z pełnomocnictwem od Pana Wszechświata, aby zaprowadzić ład na ziemskim globie. Jedną z plag była plaga szarańczy. Przedstawia ona ruch socjalistyczny w jego najostrzejszym profilu ideologicznym – bolszewizmie. Zapowiedzią przyszłych doświadczeń było powstanie partii bolszewickiej na Drugim Zjeździe w 1903 roku. Ruch ten, z dozwolenia Bożego, wyszedł z podziemia i odniósł zwycięstwo w Rewolucji Październikowej w 1917 roku.     Strona 330       Strona 331     * * *     Strona 332     Inwazja szarańczy jest jedną z największych klęsk. Krajom dotkniętym przez tę plagę niesie upadek gospodarczy i głód. Niszczycielska moc szarańczy posłużyła w Piśmie Świętym do proroczego zilustrowania rewolucyjnej działalności ...czytaj dalej

DRUGA OBECNOŚĆ PAŃSKA WYPUŚĆ LUD MÓJ     Mojżesz, pomimo wysokiego wykształcenia był mało wymowny. Z tego też powodu wzbraniał się przed pójściem do faraona jako przedstawiciel Boży w misji uwolnienia narodu żydowskiego z niewoli egipskiej. Bóg powołał więc Aarona, brata jego, który, jako uzdolniony mówca, miał być "ustami" Mojżesza (2 Moj. 4:10; 6:12,30; 7:1). Obraz ten ma swoją głęboką wymowę. Nasz Pan, Jezus Chrystus, który przyszedł po raz drugi aby wyzwolić ludzkość z niewoli Szatana, jest niewidzialną istotą duchową. Natomiast jego ziemskim przedstawicielem, "ustami", jest Kościół po tej stronie zasłony. Przyjście Pańskie w roku 1874 zaznacza początek siódmego tysiąca lat od wejścia grzechu na świat. Faraon przedstawia księcia świata tego – Szatana, uzurpatora władzy, który stara się usilnie nie dopuścić do wyzwolenia ludzkości na wolność chwały dzieci Bożych (Rzym. 8:20, 21).       * * * * * *   Strona 300     * * * MOJŻESZ I AARON PRZED FARAONEM     W omawianym temacie Mojżesz jest figurą na naszego Pana. Jego narodzenie w czasie, gdy Faraon wydał rozkaz niszczenia dzieci płci męskiej; jego wychowanie, wykształcenie i zdobycie stanowiska na dworze faraona; jego wiara i upominanie się za współ-Izraelitą oraz zabicie krzywdzącego go Egipcjanina; wreszcie odrzucenie go przez współbraci, ucieczka i poślubienie Zefory – są to wszystko obrazowe wydarzenia z historii Mojżesza, wskazujące na życie i działalność ...czytaj dalej

    CZASY POGAN     Pismo Święte poucza, że naród izraelski przez kilkaset lat stanowił figuralne Królestwo Boże na ziemi. Z powodu niewierności Izraelitów, Bóg odebrał im to królestwo, a panowanie nad światem oddał narodom pogańskim.   "Usunięcie królestwa Bożego w czasach Sedekiasza pozostawiło świat bez jakiegokolwiek rządu, który by Bóg mógł zaakceptować, lub którego prawa i sprawy znajdowałyby się pod Jego szczególnym nadzorem. Rządy pogan Bóg uznaje pośrednio, w tym, iż publicznie oznajmił swój dekret, że w czasie bezkrólewia, kontrolę nad Jeruzalem i światem mają sprawować rządy pogańskie (Łuk. 21:24). To interregnum, czyli okres przejściowy między odjęciem Boskiego berła i rządu, a przywróceniem tegoż w większej potędze i chwale w Chrystusie, Pismo Święte nazywa: 'Czasami Pogan'. Te 'czasy', czyli lata, w ciągu których 'królestwom tego świata' dozwolono panować, są ustalone i ograniczone, także i czas dla ponownego ustanowienia królestwa Bożego pod rządami Mesjasza jest tak samo ustalony i oznaczony w Piśmie Świętym". A-249   Babilon był pierwszym pogańskim królestwem, któremu Bóg dał kontrolę nad ówczesnym światem. Potem przyszło uniwersalne panowanie Medo-Persji, Grecji i wreszcie Rzymu, którego potęga trwa do tej pory.   Władzę tych czterech potęg oraz ich przemijanie opisuje księga Daniela w rozdziale drugim i siódmym. W rozdziale drugim przedstawiony jest ludzki punkt widzenia na rządy światowe, oglądany ...czytaj dalej

    SARA   W historii życia Abrahama Bóg ukrył główne zarysy swego Planu zbawienia. Abraham figuralnie przedstawia Boga, natomiast jego trzy żony – trzy wielkie przymierza, przez które na świat spływają Boskie błogosławieństwa. Obecnie na Kościół, a w przyszłości na Izrael i całą ludzkość.   Pod określeniem "Przymierze" rozumiemy: umowę, obietnice, zarządzenia, a także i sług poddanych tym zarządzeniom.   Przymierze, pod którym w ciągu wieku Ewangelii rozwija się klasa Małego Stadka, reprezentowane jest w Sarze.   Przymierze to obejmuje w sobie:     – wszystkie obietnice Słowa Bożego spładzające do nowości żywota – duchowej natury – urząd Orędownika – wszystkich ofiarników wieku Ewangelii, którzy uchwycili się tychże obietnic wiarą   i, korzystając codziennie z zasług krwi Baranka, rozwijają się jako dzieci obietnicy    – duchowe nasienie Abrahama     Wiek Ewangelii, przeznaczony na wybór klasy 144 000, rozpoczął się chrztem Pana, jesienią 29 roku n.e., a zakończy się przejściem ostatków tej klasy poza drugą zasłonę na wiosnę 1981 roku. Na krótko przed tym doniosłym wydarzeniem zakończyć się miało Wysokie Powołanie, przedstawione obrazowo w śmierci Sary, która umarła, zanim Izaak połączył się z Rebeką. Równoległość 3960 lat odniesiona od tego wydarzenia wyznacza rok 1977 jako datę wypełnienia pozaobrazu śmierci Sary, czyli końca Wysokiego Powołania.     Dodatkowo, liczbowanie biblijne wykazuje, że wydarzenie to miało miejsce w żydowski Dzień Pojednania, przypadający w roku ...czytaj dalej

SPONTANICZNA RADOŚĆ MATKI     Apostoł Paweł, tłumacząc proroctwo Izajasza 54:1, odnosi je do obrazowej historii Sary, żony Abrahama, która doczekała się upragnionego potomstwa. Historia ta podaje, że Abraham i Sara, będąc w podeszłym wieku, nie mieli dzieci. Wówczas Sara uczyniła to, co czyniły w tamtych czasach wszystkie niewiasty w podobnej sytuacji: dała Abrahamowi swoją niewolnicę Hagar, aby mogła za nią urodzić potomka. I rzeczywiście, Hagar urodziła Abrahamowi syna, Izmaela. Potem Bóg nawiedził Abrahama i przyobiecał mu, że jego żona, Sara, urodzi syna. Wiadomość tę przyjęła Sara z zażenowaniem, ale też i wielką radością (1 Moj. 21:1-7). W tej radości matki, opisanej w proroctwie Izajasza ukrył Bóg głębokie znaczenie, które zostało wyjaśnione przez apostoła Pawła.      Strona 211     Apostoł wyjaśnia, że niewiasta radująca się z wielu dziatek wyobraża Przymierze (Obietnicę), pod którym rozwija się Chrystus – Głowa i Ciało. Obrazem tego kompletnego Chrystusa jest Izaak, syn Sary (Gal. 4:22-31). Izaak – Chrystus jest dziedzicem obietnicy Abrahamowej, jego Nasieniem, w którym mają być błogosławione wszystkie narody ziemi. Nasieniem, które dostąpi tak chwalebnego przywileju jest Pan i wszyscy Jego naśladowcy (Gal. 3:16, 27, 29). Radość "Sary" trwa przez cały okres narodzin "Izaaka", począwszy od Jezusa – Głowy, aż do skompletowania Jego Ciała. Śmierć Sary, jaka nastąpiła trzy lata przed małżeństwem Izaaka, przedstawia jedynie ...czytaj dalej

ZMARTWYCHWSTANIE — ROK 1977 "I usłyszałem głos z nieba, mówiący do mnie: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę mówi Duch im, aby odpoczywali od prac swoich, a uczynki ich idą za nimi".   Objawienie 14:13     Pismo Święte wykazuje, że pierwsze zmartwychwstanie miało nastąpić po zakończeniu się wieku Ewangelii, gdy cały Kościół zostanie skompletowany.   Światło rozwijającej się prawdy na czasie, po otwarciu siódmej pieczęci, nie tylko określiło czas końca Wysokiego Powołania, ale również wykazało, że koniec ten, wypadający w jesieni 1977 roku, jest też początkiem zmartwychwstawania Ciała Chrystusowego. Odtąd święci Apostołowie i wszyscy zwycięzcy wieku Ewangelii, którzy spali w Jezusie Chrystusie, zostali wzbudzeni do natury istot duchowych i uczynieni na wzór i podobieństwo ich Pana i Mistrza. Nie znajdujemy w Piśmie Świętym żadnej wzmianki, która by łączyła ten doniosły fakt z jakąś zewnętrzną manifestacją. Przeciwnie, przyjęcie tej prawdy jest wyłącznie sprawą wiary w świadectwa Pisma Świętego mówiące o zmartwychwstaniu Kościoła, a także wiary w Pański głos liczbowania biblijnego, który podał dokładny czas tego wydarzenia.   Klasa Jana słyszy ten głos mówiący o czasie i zgodnie z poleceniem Pana: "napisz", ogłasza: "błogosławieni są odtąd umarli".   "Odtąd" – to żydowski Dzień Pojednania, który w 1977 roku wypada 22 września.   Jest to przyjęta wiarą data wzbudzenia świętych z całego wieku Ewangelii, a ...czytaj dalej

WESELE W KANIE GALILEJSKIEJ     Wesele w Kanie Galilejskiej odbyło się trzeciego dnia. Czas, w którym się ono odbyło kryje ważną tajemnicę duchową. Oto uwaga w Komentarzu do Jan 2:1: Trzeciego dnia ...... Małżeństwo Baranka zawarte będzie w trzecim tysiącletnim dniu                                  dyspensacji ewangelicznej Z powyższych słów wynika, że między weselem w Kanie Galilejskiej a Weselem Barankowym zachodzi współzależność. W wieku Ewangelii, Kościół, niczym owe kamienne stągwie, napełniany jest "wodą" prawdy aż do wierzchu (usprawiedliwienie). Pierwszy cud naszego Pana, polegający na zmianie wody w wino, przedstawia radość, jaka będzie udziałem Kościoła poza zasłoną.       * * * Strona 149     "Poświęconym ludem Pańskim są nie tylko naczynia z wodą i napełniająca je służba, ale także oblubienica na weselu, tak jak nasz Pan jest oblubieńcem a także tym, który nakazuje napełnić naczynia wodą. Gospodarz tej obrazowej uczty, który ogłosił, że młode wino jest najwyższej jakości, trafnie symbolizuje niebiańskiego Ojca, który jest wielkim Przełożonym wielkiej uczty związanej z połączeniem niebiańskiego Oblubieńca i jego Oblubienicy. Doskonałość wina trafnie reprezentuje radości Pana, którymi będziemy napełnieni w naszej 'zmianie'. Już teraz mamy do pewnego stopnia udział w błogosławieństwach tego zjednoczenia z Panem; już wiemy coś o radościach naszego Pana; już zakosztowaliśmy ...czytaj dalej

ZAWÓD W 1914 ROKU     Oto wyjątki z przedmowy do II Tomu Wykładów Pisma Świętego:   "Tom ten przedstawia to, co jego autor głosił przez ponad czterdzieści lat, że 'Czasy Pogan' skończyły się chronologicznie w jesieni Roku Pańskiego 1914. (...) Autor przyznaje, że w tomie tym wyraża myśl, iż święci Pańscy mogą oczekiwać połączenia się z Panem w chwale przy końcu Czasów Pogan. Była to naturalna pomyłka, ale Pan wywiódł z niej błogosławieństwo dla swego ludu. Myśl, że Kościół zostanie zupełnie zgromadzony w chwale przed październikiem 1914 roku, miała z pewnością ogromnie pobudzający i uświęcający wpływ na tysiące, z których wszyscy mogą odpowiednio chwalić Pana – nawet za pomyłkę. (...) Pomyłka nasza nie odnosiła się najwyraźniej do zakończenia Czasów Pogan; wyciągnęliśmy tylko fałszywy wniosek, nie upoważniony przez Słowo Pańskie".   Z powyższego widać, że podobnie jak to miało miejsce w ruchu Millera, rozpoczęty w 1874 roku ruch braci, znających cel, sposób i czas Pańskiej obecności, pomylił się co do czasu zabrania z ziemi ostatnich członków Kościoła. Czterdziestodniowa podróż Eliasza do góry Bożej Horeb ukazuje nam historię ludu Bożego w okresie czterdziestu lat przed końcem Czasów Pogan. W przypowieści o dziesięciu pannach nasz Pan zapowiedział, że pierwsze wyjście panien na spotkanie Oblubieńca skończy się zawodem. Panny wprawdzie nadal oczekiwały, ...czytaj dalej

    PAN WSTAŁ   Psalm 16     Nasz Pan po swoim zmartwychwstaniu powiedział, że musi się wypełnić to wszystko, co o Nim napisano w Psalmach (Łuk. 24:44). Gdy Pan to mówił, spełniło się już wiele proroctw z Psalmów dotyczących Jego osoby. Zmartwychwstanie naszego Pana zostało proroczo zapowiedziane przez Dawida w Psalmie 16. Na tę znaną zapowiedź powołał się Apostoł Piotr, gdy, kierowany Duchem Świętym, wyjaśnił przerażonym słuchaczom, że Ten, którego oni ukrzyżowali, żyje. Przytoczony Psalm wyraża proroczo niechwiejną wiarę naszego Pana w obietnicę i moc Ojcowską, wzbudzenia Go do chwalebnego nowego życia. Mówiące o zmartwychwstaniu proroctwo tego Psalmu, wypełniło się 16 Nisan (3 Moj. 23:11) 33 roku, co potwierdzają poniższe zestawienia.     * * *   Strona 93     Uwagi w Komentarzu do Psa. 16:11:   Dasz poznać ............ Dasz mi poznać Drogę życia ............. Wąską drogę, drogę krzyżową teraz i gościniec świątobliwości w wieku przyszłym Po twojej prawicy ....W stanie łaski. Do którego i my możemy przystąpić w modlitwie Rozkosze ................ Prawdziwy pokój człowieka może być osiągnięty jedynie w harmonii z jego Stworzycielem Na wieki ................... Taka radość rozpoczyna się już w obecnym życiu     * * * * * *   Strona 94     * * * * * *   * * *           JONASZ SYN AMITTAJA   Jonasza 2:1-11     Historia Jonasza, który znajdował się we wnętrznościach wielkiej ryby "trzy dni i trzy noce", jest znamiennym proroctwem dotyczącym kluczowego zarysu ...czytaj dalej

PIERWSZE RZYJŚCIE PAŃSKIE W OBRAZIE MOJŻESZA     Oto uwagi w Komentarzu do Jan 1:11: Do swej własności ........... Swojego ludu: "Do owiec zaginionych z domu Izraela" (Mat. 10:6). "Tylko was uznałem" (Amos 3:2). Nie tylko do prawdziwych Izraelitów, ale do całego narodu Ale go właśni ..................... Jako lud, jako naród Nie przyjęli .......................... Doświadczenia Mojżesza, gdy opuścił dwór faraona w interesie swoich braci, były tego typem.     Strona 78     Oto słowa Szczepana: "Tego Mojżesza, którego się zaparli, mówiąc: Kto cię ustanowił przełożonym i sędzią? – tego posłał Bóg jako wodza i wybawiciela za pośrednictwem anioła, który mu się ukazał w krzaku" (Dzeje Ap. 7:35).   * * *   W czterdziestym roku podróżowania po puszczy, Mojżesz powtórzył Prawo Boże całemu Izraelowi. Dobiegł już końca czterdziestoletni okres karania Izraela za jego niewiarę w sprawozdanie Jozuego i Kaleba.   Mojżesz wiedział, że on i Aaron nie wejdą do ziemi obiecanej. Aaron umarł około pół roku wcześniej (4 Moj. 20:23-29); teraz przyszła kolej na niego.   Mojżesz zapewnił Izraela, że Bóg, według obietnicy danej przy górze Synaj czterdzieści lat temu, wzbudzi wybawiciela na jego miejsce, większego jak on. Miał to być Mesjasz.   Jezus, który przyszedł do narodu żydowskiego, objawił się jako ofiara za grzech. Był On zatem Wybawicielem, hebrajskie Goel, z największej niewoli, w jakiej znalazł się człowiek od zarania swego istnienia. Jest ...czytaj dalej

JEDYNA BRAMA   2 Mojżeszowa 38:18     Oto cytaty z "Cieni Przybytku", str. 18, 22:   "Na teren 'Miejsca Świętego', czyli 'Dziedzińca', prowadziło tylko jedno wejście. W ten sposób figura poświadcza, że istnieje tylko jedna droga dostępu do Boga – jedna 'brama' – Jezus. 'Ja jestem drogą (...) Nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przeze mnie' (Jan 14:6); 'Ja jestem drzwiami' (Jan 10:9)".   "Przez wiarę w okupową ofiarę Chrystusa, przedstawioną w Miedzianym Ołtarzu, wchodzimy 'Bramą' na 'Dziedziniec', przekraczając tym samym zasłonę niewiary i grzechu".   Z powyższego wynika, że nasz Pan stał się dla potępionych w Adamie drogą do uzyskania społeczności z Bogiem. Nie prędzej stał się dla ludzi "drogą", "bramą" i "drzwiami", aż złożył swoje życie za Adama, a w nim za cały rodzaj ludzki.   W wartościach liczbowych instrukcji Bożej na Synaju oraz w sprawozdaniu dotyczącym wykonania Bramy prowadzącej na Dziedziniec możemy znaleźć uzasadnienie dla tej podstawowej prawdy.   Strona 46     Był tylko jeden sposób, aby się stać prawdziwym pasterzem Boskich owiec, mieć prawo prowadzić je na paszę zieloną, do cichych wód Prawdy, łaski, spoczynku i bezpieczeństwa, a była nim droga krzyżowa – oddanie samego siebie na okup za wszystkich. Nasz Pan uczynił to i przez to stał się drzwiami do owczarni, otwierając nową drogę do żywota". N.S.1963-3   Strona 47 * * * * ...czytaj dalej

  WSTĘP     Ofiara za grzech jest podstawową nauką Pisma Świętego. Mówi ona o grzechu pierwszych rodziców i o konieczności pojednania z Bogiem, jako warunku przywrócenia ludziom utraconego szczęścia i życia wiecznego. Niezwykła harmonia świadectw pisarzy Starego i Nowego Testamentu wskazuje na ofiarniczą śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa jako podstawę błogosławieństw, które spłyną na świat w Jego chwalebnym Królestwie.   Boska miłość przygotowała ofiarę za grzech w osobie jednorodzonego Syna – Jezusa Chrystusa. Przy Jordanie, największy prorok Starego Testamentu, Jan Chrzciciel, wskazując na Jezusa, ogłosił ludziom zbawienie: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata".   Wszystkie ofiary Prawa, wszystka krew skrapiająca ołtarze żydowskie wskazywała na przyszłą wielką ofiarę Tego, który zgodził się za nas umrzeć. Historia ksiąg Mojżeszowych poucza, że ludzkość w stanie pierwotnej doskonałości została doświadczona w jednym przedstawicielu – Adamie, który upadł, a obecne niedoskonałości, choroby i śmierć są tego upadku następstwem. Bóg nie opuścił człowieka, lecz wybawi go przez Odkupiciela urodzonego z niewiasty, którego śmierć jest ofiarą za grzech. Jego sprawiedliwość, jako przykrycie naszych grzechów, ukazana była przez różnorakie symbole. Wskazywało na nią odzienie ze skór dla Adama i Ewy, fakt przyjęcia ofiary Abla, ofiarowanie Izaaka, śmierć różnych ofiar, za pośrednictwem których patriarchowie mieli przystęp do Boga, a także inne ofiary ustanowione pod zakonem i ...czytaj dalej