Śledząc poglądy różnych chrześcijan na temat powrotu Chrystusa na ziemię spotykamy wiele teorii. Najbardziej powszechna z nich, to teoria o widzialnym przyjściu Chrystusa, który w ciągu jednego dnia – 24 godzin, ma zabrać swój Kościół, a cały świat , który do tego czasu nie nawróci się na chrześcijaństwo spalić literalnym ogniem. Opiera się ona na literalnym tłumaczeniu proroctw biblijnych, wizji księgi Objawienia oraz przypowieści Jezusa.

Druga z nich to nauka, która została oparta na właściwym zrozumieniu Okupu jakiego dokonał nasz Pan. Jego efektem ma być zmartwychwstanie wszystkich ludzi, a następnie proces Naprawienia Wszechrzeczy (Dz.Ap. 3:21). Skoro Królestwo Jezusa ma być założone na ziemi, nie może być ona doszczętnie spalona. Błędny jest też podział na ludzi zbawionych i zabranych do nieba oraz tych co pójdą do piekła lub na wieczne zatracenie. Dlatego Wtóra Obecność Jezusa to proces obejmujący usunięcie królestwa Szatana w Wielkim Ucisku, skompletowanie Kościoła Chrystusowego oraz sąd nad zmartwychwstałą ludzkością podczas Naprawienie Wszechrzeczy. Ponieważ Jezus po swoim zmartwychwstaniu jest boską, nieśmiertelną Istotą więc jest niedostępny dla oczu ludzkich. Boskiej, nieśmiertelnej istoty nikt z ludzi „nie widział i widzieć nie może” (1 Tym. 6:16). Pierwsi Badacze Pisma Świętego wysnuli w związku z powyższym już w końcu 19 wieku wniosek, że nasz Pan powrócił jako Istota duchowa, a Jego działalność jest widoczna jedynie duchowym wzrokiem To o nim mówi apostoł Paweł, kiedy życzy braciom w Efezie aby Pan Bóg „oświecił oczy myśli waszej” (Efez.1:18).

 

 

Biblia nie może zawierać sprzeczności

 

Jak je pogodzić, skoro jedni i drudzy chrześcijanie podpierają swoje poglądy Słowem Bożym?

Najczęściej używanymi argumentami jednej strony są słowa samego Jezusa, który powiedział, że ludzie „ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą” (Mat. 24:30) oraz słowa z Księgi Objawienia: „Oto przychodzi wśród obłoków i ujrzy go wszelkie oko” (Obj.1:7). Kolejne argumenty do takiego właśnie scenariusza Wtórego Przyjścia są zaczerpnięte z innej wizji Objawienia. Oto Jan widzi na obłoku białym Syna Człowieczego z koroną złotą na głowie i ostrym sierpem w ręku (Obj. 14:14). W innym jeszcze miejscu tej księgi Jan widzi naszego Pana jadącego na białym koniu, na czele wojsk niebiańskich, aby sprawować rząd nad światem.(Obj.19:11,14) . W końcu, jako argument przytaczane są słowa anioła, który powiedział żegnającym Jezusa apostołom: „Ten Jezus...tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba” (Dz.Ap. 1:11).

Popatrzmy teraz na te fragmenty Słowa Bożego, które przeczą powyższym słowom, jeżeli te będziemy dosłownie, bez założenia ich symbolicznego znaczenia komentować.

(1) ”Jeszcze tylko krótki czas i świat mnie oglądać nie będzie; lecz wy oglądać mnie będziecie, bo ja żyję i wy żyć będziecie. (Jan.14:19). Wniosek jest prosty. Nasz Pan wraz ze swoim Kościołem, obdarowany boską, nieśmiertelną naturą już nigdy nie będzie oglądany literalnym, ludzkim okiem.

 

(2) Przypowieść o sługach oczekujących na swego pana. (Łuk.12: 35-48). Wszyscy egzegeci są co do jednego pewni. Przypowieść mówi o powrocie naszego Pana. Nie ma w niej nauki o widzialnym dla świata powrocie Chrystusa, ani scen zagłady wszystkich bezbożników. Jest w niej pokazany Jezus, który podczas swojej obecności usługuje ostatnim członkom Kościoła. Widać w niej nawet sylwetkę „Wiernego Sługi”, który miał rozdawać pozostałym sługom „pokarm na czas słuszny”. Wniosek może być tylko jeden. Powrót Chrystusa mieli rozpoznać tylko ci, co czuwali i usłyszeli jak puka do ich drzwi (Obj.3:20). Również działalność tą najlepiej jest nazywać Obecnością, ponieważ nasz Pan miał w tym czasie dokonać wielu rzeczy. Zaliczyć do nich można Żniwo Kościoła, osądzenie nominalnego chrześcijaństwa, orędownictwo za Izraelem (Dan.12:1) czy też zorganizowanie Armii Pana, która ma zniszczyć królestwo Szatana (Izaj.13r.).
Warto wiedzieć, że greckie słowo paruzja, które tłumacze Nowego Testamentu najczęściej przekładają na słowo przyjście, ma również znaczenie obecność i w słownikach widnieje zazwyczaj na pierwszym miejscu.

(3) Problem tzw.Szyderców. Apostoł Piotr prorokuje, że w dniach ostatecznych mieli pojawić się "szydercy z drwinami” i żądać odpowiedzi na pytanie: „Gdzież jest przyobiecane przyjście jego?(2 P.3:4). Greckie słowo, które tutaj występuje to paruzja. Apostoł na pewno nie ostrzegałby Kościoła przed szydercami spośród pogan lub ateistów. Ci nigdy nie byli groźni dla wiary ludu Bożego. Obawiał się tych, co mogliby zasiewać zwątpienie w zborach żyjących podczas Wtórej Obecności. Nasuwa się i inny wniosek. Gdyby powrót naszego Pana miał być widoczny dla każdego człowieka i trwać bardzo krótko,  wówczas problem tzw. Szyderców wcale by nie powstał.

(4) ”Gdyż jak błyskawica pojawia się od wschodu i jaśnieje aż na zachód, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego” (Mat.24:27). Przypatrzmy się temu wersetowi, który stanowi koronny dowód w teorii o widzialnym , nagłym i krótkotrwałym w swoim działaniu powrocie Pana Jezusa. Występują tu dwa, ciekawe greckie słowa. Słowo przyjście przetłumaczono z gr. paruzja (znaczy też obecność). Natomiast słowo błyskawica przetłumaczono z gr. astrape, co znaczy także światło lub blask. Zatem równie dobrze przyjście Pana może być porównane do blasku rodzącego się dnia - światła, które pojawia się na wschodzie, następnie ma swój zenit, by zniknąć na zachodzie. Ewangelista Łukasz cytując słowa Pana Jezusa dodaje nawet: „...tak będzie i Syn Człowieczy w Dniu Swoim”(17:24). A więc wniosek nasuwa się sam. Powrót naszego Pana i jego Obecność najlepiej obrazuje dzień, a nie błyskawica. Nawet jeśli przypatrzymy się temu zjawisku, to raczej nie zauważymy aby błyskawica zaczynała się na wschodzie i kończyła na zachodzie. Prawdopodobnie Pan Jezus określając kierunek ze wschodu na zachód chciał, aby uczniowie  zrozumieli, że obecność Jego rozpocznie się świtem, który obudzi tylko niektórych. Nie na darmo Mateusz zaraz po opisie powrotu Pana zamieszcza taką oto informację: „Bo gdziekolwiek będzie ścierw, tam się zgromadzą i orły”(24:28). Jest jeszcze jedna ważna informacja. W Piśmie Świętym nie ma drugiego wersetu , który potwierdzałby, że powrót Jezusa Chrystusa można porównać do błyskawicy. Brak zjawiska dwóch lub trzech świadków(5 Mój.19:15), skłania zatem do wniosku o błędzie w tłumaczeniu tych słów Jezusa.

 

Dla kontrastu znajdujemy w Biblii bardzo wiele miejsc, które porównują Wtórą Obecność do dnia. Słowo Dzień Pański najczęściej kojarzy się z przyjściem Pana (Malach. 3:19,20; 2 Pio.1:16-19; 2 Pio.3:10; Joel 2:1-11).

(5) „A wtedy objawiony będzie on niezbożnik, którego Pan zabije duchem ust swoich, i zniesie objawieniem przyjścia swego” (2 Tesal. 2:8). I znowu, słowo przyjście przetłumaczono z gr. paruzja (także obecność), a słowo objawienie z gr.epifania ( znaczy także zjawienie się, ukazanie się lub przybycie). Słowa te pochodzą z nauczania apostoła Pawła o powrocie Pana Jezusa – Dniu Pańskim. Opisują one proces upadku i ostatecznego zniszczenia „Człowieka Grzechu” – papiestwa. Od początku Pańskiej Obecności jesteśmy świadkami jak „duchem ust Pana”, czyli świadectwami Słowa Bożego zabijany jest ten system. Ukazano jego odstępstwo, bluźniercze nauki oraz jego krwawą historię. Księga Objawienia nazwała go „Wszetecznicą „ – pijaną krwią świętych i wydała na nią wyrok: „ ...ci znienawidzą wszetecznicę i spustoszą ją, i ogołocą, i ciało jej jeść będą, i spalą ją w ogniu. (Obj. 17:16). Stanie się to w ogniu Wielkiego Ucisku, w którym Pan Jezus objawi swoją Obecność.

 

P o d s u m o w a n i e

 

 

Celem niniejszych rozważań jest pokazanie piękna i logiki w nauce o Wtórej Obecności. Przywrócenie powagi, ponieważ wielu teologów nadało jej bajeczny charakter poprzez literalne komentarze do proroctw, przypowieści oraz wizji Objawienia. Pokazania, że Pan Bóg, który jest Bogiem zasad, kieruje Planem Zbawienia zgodnie ze swoim charakterem i objawionymi wcześniej założeniami. Przykładem może być brak podstaw do spodziewanego przez wielu powrotu naszego Pana w jego ziemskim ciele. Dlaczego? Ponieważ człowieczeństwo Chrystusa stało się wiecznym okupem za naszego ojca Adama, a w Nim za cały nasz rodzaj. Zamiarem autorów jest też udowodnienie, że nauka ta jest spójna i nie zawiera sprzeczności. Nawet ci, którzy spodziewają się, że „ujrzy Go wszelkie oko” będą usatysfakcjonowani. Bo gdy ujrzą jak Żydzi rozpoznają w Jezusie „tego, którego przebili”, a następnie proces zmartwychwstania Świętych Starego Testamentu, wówczas powtórzą za  mądrym Hijobem: ”Tylko ze słyszenia wiedziałem o tobie, lecz teraz moje oko ujrzało cię” (42:5).
Dlaczego ta nauka jest tak ważna? Czyni z tych co ją przyjęli Bożych współpracowników. Tak jak kiedyś Aaron wyszedł na spotkanie swojego brata Mojżesza , kiedy wracał do Egiptu i stał się jego współpracownikiem. Później, kiedy Pan Bóg smagał Egipt plagami, to właśnie Aaron, obok Mojżesza stał się Jego narzędziem. A przecież powrót Mojżesza do Egiptu to jeden z najwymowniejszych obrazów Wtórej Obecności Jezusa.
Innym współpracownikiem Pana jest Jan Objawiciel, który został zachwycony w duchu w Dzień Pański. Od tego momentu uczestniczy w dziełach Pańskich. Widzi pojawiające się bestie i upadek Babilonu. Opisuje żniwo ziemi i mierzy Kościół. Zjada otrzymane z rąk Pana książeczki i ma rozkaz prorokowania „o ludach i narodach”. Wie na czym polega wzięcie „piętna bestii”. Co znaczą te działania? Jan przedstawia Klasę Jana – lud Boży żyjący podczas Dnia Pańskiego i zadaniem jego jest nie tylko interesować się tą tematyką, ale i ogłaszać wspaniały Plan Boży.(Psalm 149)