TrzyBiada.pl
16
STY
1
2.6K
Lubię to
Przysięga Anioła

 
Proroków Najwyższego Boga spotykał wielki zaszczyt, ponieważ mieli przywilej ogłaszać Jego wyrocznie. Przywilej ten kosztował ich nieraz bardzo drogo, a zdarzało się wręcz, że ponosili za swoją wierność okrutną śmierć.

O czym prorocy mówili? Duch Chrystusowy, który był w prorokach Starożytności przepowiadał cierpienia mające przyjść na Chrystusa oraz późniejsze rzeczy chwalebne (2 Piot. 1:11). Swoje proroctwa dotyczące przyszłości wypowiadali mechanicznie. Z tego, co mówili rozumieli bardzo mało, albo wcale.

Później, w myśl powyższych przepowiedni nastał wiek Ewangelii – czas cierpień naszego Pana i Jego naśladowców. W ogólnym sensie wszyscy oni byli prorokami, ponieważ głosili światu o Planie Bożym zawartym w Piśmie Świętym. Jednak największym prorokiem Nowego Testamentu był sam Pan Jezus Chrystus. Jako jednorodzony Syn Boży, otrzymywał On od Ojca bezpośrednie objawienia przyszłości. Wiek Ewangelii, czyli wiek wyboru Kościoła, rozpoczął się i zakończył proroczymi misjami naszego Pana. Obie trwały po trzy i pół roku. Obie też zakończyły się podobnym pozornym fiaskiem. W symbolice biblijnej liczba 3,5 (złamana siódemka) jest symbolem cierpienia.

Pierwsza misja Pana Jezusa trwała od jesieni 29 roku do wiosny 33 roku. Na jej zakończenie Pan poniósł haniebną śmierć na krzyżu. Faryzeusze i kapłani triumfowali, cały naród był zdezorientowany, a nawet najbliźsi uczniowie poczuli się zawiedzeni w swoich nadziejach. Lecz krótko potem, w Pięćdziesiątnicę, duch Święty wylany na Apostołów i gromadkę uczniów Jezusa sprawił, że znaczenie Jego misji objawiło się im w całej pełni. Nie posiadali się z radości. Zrozumieli to, o czym mówili prorocy, że Chrystus musiał wpierw cierpieć, złożyć ofiarę za grzechy świata, a dopiero przy Jego drugim przyjściu Kościół miał być uwielbiony i rozpocząć się miała chwalebna Restytucja ludzkości.

Drugą swoją misją, na zakończenie wieku Ewangelii, kierował nasz Pan z nieba, nader wywyższony przez Ojca po zmartwychwstaniu i obdarowany imieniem, które jest ponad wszelkie imię (Fili. 2:5-11). W zrozumianej dopiero niedawno wizji Apokalipsy, Pan przedstawił się klasie Jana jako Anioł stojący prawą nogą na morzu a lewą na ziemi (10 rozdział). Dał "Janowi" instrukcję w postaci "małej książeczki", kazał ją "zjeść" i rozkazał: "musisz znowu prorokować o wielu ludziach, narodach, językach i królach". Informacje były nie do opisania wspaniałe. "Jan", jako pierwszy, poinformowany został o tym, że w ciągu kilku najbliższych lat dopełni się wybór "potomstwa Abrahama", Głowy i Ciała – dzieło jedyne w swoim rodzaju, na które cały Wszechświat oczekuje. Kończą się tym samym cierpienia Chrystusowe, a zaczynają rzeczy chwalebne. To nic, że "chory pacjent", czyli konający na chorobę grzechu świat musi jeszcze przełknąć "pigułkę" ucisku wielkiego. Rozpoczyna się bowiem lecznicza kuracja, która skracać będzie szybko pasmo udręki ludzkich miliardów z powodu powszechnej niesprawiedliwości, nienawiści, gwałtów, zabójstw, głodu i królowania śmierci.

Jakże niewiele musiał "Jan" zapłacić za tak wspaniałe objawienie. Pan zapowiedział mu jedynie: "jak zjesz książeczkę, będzie ci gorzko", przy czym uprzedził lojalnie o tych gorzkich skutkach zanim jeszcze "Jan" sięgnął po książeczkę.

Podczas swojego pierwszego przyjścia Pan przedstawił się swemu ludowi w całej chwale swego doskonałego bezgrzesznego człowieczeństwa. Przykuwała uwagę Jego postać i słowa, gdy, ucząc o nadziei żywota wiecznego, mówił "jako moc mający". Słudzy, posłani przez kapłanów i faryzeuszów by aresztować Jezusa, wrócili z niczym, tłumacząc się: "Nigdy żaden inny człowiek nie mówił jak ten" (Jan 7:49). Drugi Ewangelista wspomina, że lud słuchał Go z zapartym tchem (Łuk. 19:48). Na widok majestatu Pana, nawet pogańskiemu namiestnikowi Rzymu wyrwał się z ust okrzyk podziwu, gdy zawołał wskazując na Pana: "Oto Człowiek!". A jednak, gdy ta "Światłość zaświeciła w ciemnościach, ciemności jej nie ogarnęły" (Jan 1:5). Lud, zaślepiony przez księcia tego świata odrzucił Go, znieważył i wydał na okrutną, haniebną śmierć na krzyżu.

Jaka więc mogła być reakcja bezpośredniego otoczenia "Jana" i świata, na słowa niepozornych naśladowców Pana Jezusa, które On im włożył do ust, jako swoje ostatnie proroctwo? Nie powołał do tej dziejowej misji ludzi wybitnych, uczonych, z teologicznym wykształceniem, lecz swych zwykłych duchowych braci, podobnych do prostych rybaków z pogardzanej Galilei – wybrał "to, co głupie w oczach świata i niemocne, to, co nie jest szlachetnie urodzone i wzgardzone” (1 Kor. 1:26-29). Ze względu na to zewnętrzne upośledzenie i niesprzyjające okoliczności, Pan złożył uroczystą przysięgę, że zapowiedziane wydarzenia spełnią się niezawodnie i że od podanego terminu żadnej odwłoki nie będzie.

Rok 33 naszej ery przyniósł wydarzenie o zasadniczym znaczeniu dla losów świata, gdy Chrystus Pan złożył w ręce Boskiej sprawiedliwości Okup za grzech świata. W dzisiejszym czasie Pan zapowiedział i przysiągł, że rok 1980/81 będzie czasem uwielbienia Jego zapieczętowanego Kościoła i że od tego momentu nabiorą gwałtownego przyśpieszenia sprawy związane z obaleniem władzy księcia tego świata, Szatana, i założeniem na ziemi Królestwa Bożego.

Pismo nie pokazuje "Jana" jako tego, który prorokuje, lecz na plan pierwszy wysuwa "dwóch świadków" Pana (Obj. 11:3). W świadkach tych pokazany jest Stary i Nowy Testament. Nie, sama Biblia leżąca bezczynnie, lecz jej treści, zrozumiane i wydające świadectwo o Planie Bożym. Dlatego włączony jest do tego posłannictwa czynnik ludzki – klasa Jana, która świadectwo podtrzymuje. "Dwaj świadkowie" prorokowali od jesieni 1977 roku do wiosny 1981, biblijne 1260 dni. Prorocze świadectwa Starego i Nowego Testamentu skupiały się pod względem treści i czasu na siedmiu ostatnich latach wieku Ewangelii (1977–1980/81–1984). W konfrontacji z nieprzyjaznym światem "świadkowie" mieli być zabici, o czym mówią dalsze wersety jedenastego rozdziału Apokalipsy.

W roku 1980/81 zaistniały znamienne wydarzenia, ale wówczas, w oczach tych, którzy śledzili losy "dwóch świadków", zdały się być zbyt błahe, by je uważać za koniec wieku Ewangelii. Proroctwa zostały uznane za fałszywe, a klasa Jana stanęła w obliczu krytyki i różnych represji. "Świadkowie" padli nieżywi na ulicy tego samego symbolicznego miasta "Sodomy i Egiptu", w którym literalnie został zabity Zbawiciel świata (11:8). Odetchnęli z ulgą "mieszkańcy ziemi", czyli ci, którym nie spieszno do takiego Królestwa, w którym obowiązywać będzie sprawiedliwość i miłość bliźniego (11:10).

Koniec jedenastego rozdziału Apokalipsy przynosi jednak niespodziewany dla wszystkich finał. Zaskoczy on tych, którzy osądzili prorokowanie lat 1977–1981 jako coś fałszywego. Proroctwo Daniela przedstawia tę sprawo podobnie jak Apokalipsa, lecz w ogromnym skrócie. Anioł przysięga "iż po zamierzonym czasie, czasach i połowie czasu (3,5 roku od 1977 do 1981), i gdy do szczętu rozproszy siłę ręki ludu świętego, tedy się to wszystko wypełni" (12:7). Innymi słowy, klasa Jana, po spełnieniu zadania miała zejść z widowni w niesławie i pozornej przegranej. Jej wiarygodność i wpływ zostały zredukowane do zera. Jednocześnie jednak, w oczach bacznych i szczerych obserwatorów budzi się świadomość ścisłego związku wcześniejszych proroctw z rosnącym tempem rozprzęgania się starego świata. W "zabitych świadków wstępuje duch żywota od Boga" (11:11); podobnie, jak blisko dwa tysiące lat temu duch żywota wzbudził ze stanu śmierci naszego Zbawiciela i uwiarygodnił całą Jego pierwszą misję.

"Chronologia Biblijna" (rok wydania 1974). Liczbowanie biblijne – część XII (ostatnia)

Przykład 144
 
 
"I PRZYSIĄGŁ..."

"Kiedy przyjdzie koniec tych dziwnych rzeczy?"
Dan. 12:6
 


 
 
Przykład 145
 


 
 
Przykład 146
 


 
 
Przykład 147
 


 
 
Przykład 148
 


 
 
Przykład 149
 


 
 
Powyższe dwa przykłady dotyczą epifanii Pańskiej obecności.
 
Przykład 150
 


 
 
Przykład 151
 
 

 
 
Przykład 152
 

Ofiara Chrystusa, Głowy i Ciała, jest tajemnicą Bożą. Jest to jedna ofiara, przedstawiona przez Boga w cielcu, który był jedyną ofiarą za grzech, sprawowaną przy poświęceniu kapłanów. "'Aaron i synowie jego kładli ręce swe na głowę cielca', przez co jakby mówili: Ta ofiara przedstawia nas. Od tej chwili cokolwiek działo się z ofiarowanym cielcem wyobrażało, iż miało się stać Jezusowi i członkom Jego ciała, Kościołowi, jako istotom ludzkim". ("Cienie Przybytku", str. 40)
 


 
 
Przykład 153
 
"Otwarta książeczka" dopomaga do zrozumienia "Tajemnicy Bożej":
 


 
 
 
"Tajemnica Boża" odnosząca się do Kościoła, wypełni się w ściśle przez Boga określonym czasie, ponieważ tym Aniołem, który tak uroczyście zapewnia jest sam:
 


 
Dodał: Andrzej
Popularne artykuły
Izraelsko-Arabski proces pokojowy - część 2 z 2
Izraelsko-Arabski proces pokojowy w świetle proroctw biblijnych List otwarty chrześcijan do chrześcijan   (ciąg dalszy artykułu)   Twierdzenia Palestyńczyków   Twierdzenia palestyńskiego, że ...dalej
Izraelsko-Arabski proces pokojowy - część 1 z 2
    Izraelsko-Arabski proces pokojowy w świetle proroctw biblijnych List otwarty chrześcijan do chrześcijan     Wstęp     Nie zdarzyło się nigdy przedtem, aby ...dalej
Gromadzenie sił na Armageddon
"Albowiem przyszedł dzień on gniewu i któż się ostać może" Obj. 6:17     Księgę Objawienia Bóg dał, jak ...dalej
Antychryst. Jego ostateczny koniec
OSTATECZNY KONIEC ANTYCHRYSTA WIDZIANY W 1889 ROKU     Prześledziliśmy historię papiestwa aż do obecnych czasów, do Dnia Pańskiego ...dalej
Wychowanie jezuickie
Wyjątki z traktatu Stanisława Szczepanowskiego pt. "Idea polska wobec prądów kosmopolitycznych". Lwów, Towarzystwo Wydawnicze 1901, ...dalej
ANARCHIA - Symboliczny ogień, którym kończy się stary świat
"A dzień Pański nadejdzie jak złodziej; wtedy niebiosa z trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone stopnieją, ...dalej
Izrael (2)
OD ABRAHAMA DO CHRYSTUSA   W poniższym rozdziale podano skrótowy przegląd wydarzeń w historii Izraela, od czasu ...dalej
Plagi egipskie (06) - Dziewiąta i dziesiąta
DZIEWIĄTA PLAGA EGIPSKA – CIEMNOŚCI 2 Mojżeszowa 10:20-29     "Rzekł więc Pan do Mojżesza: Wyciągnij rękę swoją ku ...dalej
Chronologia Biblijna (12) Część III - Liczbowanie Biblijne
Książka "Chronologia Biblijna", wydana w kwietniu 1974 roku, składa się z trzech części, zatytułowanych: (1) ...dalej
Izrael wczoraj, dzisiaj, jutro
Artykuł tłumaczony z Bible Student Archives https://www.biblestudentarchives.com/documents/IsraelTract.pdf     "I będę błogosławił tym, którzy tobie będą błogosławić; a tych, ...dalej
Archiwum
Etykiety
Trzy Biada Copyright © 2011 Artykuły   Articles   Wprowadzenie   Warto zobaczyć   Kontakt
projekt graficzny cefau wykonanie eball