"A gdy otworzył siódmą pieczęć, stało się milczenie na niebie jakoby przez pół godziny" (Obj. 8:1)
(1) Otworzył siódmą pieczęć ... Oto wartość liczbowa sugerująca datę otwarcia pieczęci:
"A o północy stał się krzyk: Oto Oblubieniec; wyjdźcie mu na spotkanie!" (Mat. 25:6). Krzyk o północy zapowiedział połączenie Kościoła z Panem na wiosnę 1981 roku.
Po raz drugi w czasie swojej obecności Pan puka do serc: "Oto stoję u drzwi i kołaczę, jeśliby kto usłyszał głos mój i otworzył drzwi, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną" (Obj. 3:20).
Po otwarciu siódmej pieczęci Duch prawdy wtajemnicza Kościół w "przyszłe rzeczy" (Jan 16:12-15), mówiąc mu o "dniu i godzinie" (Mar. 13:32) Pańskiej Epifanii, Trzeciego Biada – 1500.18.04.1981.
Równoległy moment w historii Lota: "Jeśli chcesz, zachowaj duszę twoją, a nie oglądaj się nazad, ani stawaj na tej wszystkiej równinie; uchodź na górę, abyś snać nie zginął" (1 Moj. 19:17).
Pół godziny ... Dzień pracy w winnicy Pańskiej trwał 96 lat (1881-1977). Pół godziny = 4 lata.
"Milczenie na religijnym niebie" trwało od 1967 do 1971 roku. Potem rozpoczęły się "grzmoty" (Obj. 10:4), czyli gorące dysputy i spory.
Trąbienie siedmiu aniołów
(2) "I widziałem siedmiu onych Aniołów, którzy stoją przed obliczem Bożym, a dano im siedem trąb" (Obj. 8:2)
Porównanie trąbień siemiu aniołów i siedmiu plag ostatecznych
Chrystus przyszedł po raz drugi, aby obalić królestwo księcia tego świata, Szatana. Czynnikiem za pomocą którego Pan dokonuje tego dzieła zniszczenia jest szerzenie prawdy i ogólnego oświecenia. Panowanie ojca kłamstwa nad potomstwem Adama z powodu powszechnych ciemności pozostawało niezagrożone przez 6000 lat. Przez cały ten czas prawda była uznawana za błąd, a błąd i przesąd za światło. W takich warunkach wszelkie nieprawości i ciemiężenie ludzi biednych i słabych mogły uchodzić bezkarnie. Wschód Słońca Sprawiedliwości, czyli obecność Chrystusa, zaczął natychmiast zmieniać tę sytuację. Wzmagające się światło zaczęło ukazywać rzeczywisty charakter systemów, przez które Szatan urządził i utrwalił środowisko człowieka.
Środowisko naturalne, ziemia, morze, rzeki, powietrze itd., zostało w cudowny sposób przygotowane przez Boga na szczęśliwe mieszkanie dla człowieka. Wystarczyłoby jednak skazić ziemię i morze, zatruć rzeki i powietrze, aby to środowisko uległo zniszczeniu, niosąc ludziom zagładę.
Według tego naturalnego modelu stworzenia również Szatan założył swój diabelski świat, opierając go na ciemnocie, przesądach i niesprawiedliwości.
Znalazły się w nim "ziemia" ludzi spokojnych, "morze" ludzi niezadowolonych, "rzeki" fałszywych nauk, kościelne "niebiosa" z gwiazdami nauczycieli nominalnego chrześcijaństwa itd.
Pan przyszedł po raz drugi, aby przejąć władzę nad światem. Dokonuje tego przez stopniowe unoszenie zasłony ciemności, co pozwala ludziom dostrzec ich nieszczęsny stan. Pan obnaża przed ich oczyma panującą wszędzie niesprawiedliwość, co wywołuje w nich niezadowolenie, gorycz i rosnącą odrazę do wszystkich zorganizowanych elementów diabelskiego świata – symbolicznej ziemi, nieba itd.
Taki właśnie jest Pański cel, aby zniewolony ród ludzki podnieść z kolan, zbuntować przeciwko diabelskiej władzy i poprowadzić ku wolności chwały dzieci Bożych.
Przeobrażenia umysłowe społeczeństw pod wpływem oświecenia i haseł wolności, a także ich skutki, przedstawia Objawienie jako klęski nawiedzające "ziemię" i "morze". Skrajne rozczarowanie do wszelkich idei i powszechna niewiara w Boga prowadzi do utraty zasad moralnych, wszelkiej zgnilizny, niezadowolenia i buntu wobec władz rządzących.
Z kolei, zagrożenie władz religijnych wobec wzmagającej się anarchii, ich strach i reakcje obronne, ukazuje Objawienie jako klęski dotykające nieba i ciał niebieskich itd. Wszystko to sprawia, że egzystencja "mieszkańców ziemi" w królestwie księcia tego świata staje się nie do zniesienia.
Centrum tego diabelskiego świata, chrześcijaństwo, podzielone jest na trzy sektory: katolicyzm, protestantyzm i prawosławie. Tajemnice ukryte pod siódmą pieczęcią ukazały strategię wojenną nowego Króla. Swoje oddziały szturmowe, bolszewików, skierował wpierw do sektora prawosławnego. Żarliwy zapał komunistów w demaskowaniu fałszu, obłudy i niesprawiedliwości klasowej, w szerzeniu wiedzy i oświaty, wykorzystał Pan do spustoszenia "starej ziemi" i "starego nieba" na terenie cesarstwa rosyjskiego. Z utworzonej tam bazy wypadowej prowadzone były odtąd działania zaczepne wobec reszty imperium przeciwnika Bożego, aż do wywołania w nim trzeciego "biada", anarchii.
Użycie przez Pana ruchu komunistycznego do przyspieszenia upadku starego świata przedstawione jest w Objawieniu jako trąbienie siedmiu Aniołów.
Zachodzi wyraźne podobieństwo skutków tego, co w królestwie Cara spowodowała radykalna propaganda bolszewików, do skutków tego, co w skali całego świata wywołuje nasz Pan przez szerzenie prawdy, wiedzy i umiejętności. Działanie Pana przez te czynniki, tak niszczycielskie dla królestwa boga tego świata, zostało ukazane w Objawieniu jako siedem plag ostatecznych, z kulminacją tych plag w ucisku wielkim.
We wszystkich wierszach obejmujących trąbienie siedmiu Aniołów, wyrażenia "jedna trzecia" odnoszą się do Rosji, która w Europie najliczniej reprezentowała jedną z trzech części kościelnictwa: (1) katolicyzm, (2) protestantyzm, (3) prawosławie. Tym sposobem w trąbieniu czterech Aniołów, Słowo Boże ukazuje całą charakterystykę ruchu rewolucyjnego, który z dozwolenia Pańskiego miał w przyszłości spełnić swoje dziejowe posłannictwo jako rewolucyjna, ateistyczna armia Pańska. (Joel 2:1-11; D 679-681 Swyd.; 543-545 Nwyd.)
Modlitwy wszystkich świętych wysłuchane
Boski Plan względem ludzkości obejmuje trzy wielkie epoki, które rozpoczynają się od stworzenia pierwszego człowieka i sięgają w nieograniczoną przyszłość. Apostołowie Piotr i Paweł nazywają te epoki "trzema światami".
Pierwsza epoka, od stworzenia do potopu, podlegała administracji aniołów. Apostoł Piotr nazywa ją "Pierwszym światem" (2 Piot. 3:6).
Druga wielka epoka, od potopu do ustanowienia Królestwa Bożego, znajduje się pod ograniczoną władzą Szatana, "księcia tego świata" i dlatego nazywa się "Obecnym złym światem" (Gal. 1:4; 2 Piot. 3:7).
Trzecia epoka będzie "aż na wieki wieków" (Izaj. 45:17) pod Boskim zarządem jako Królestwo Boże. Nazwana jest też ona "Światem przyszłym", "w którym sprawiedliwość mieszka" (Żyd. 2:5; 2 Piot. 3:13).
Dzisiejszy świat, w którym żyjemy – "ten świat" (gr. kosmos, od słowa kosmeo – urządzać, upiększać) przemija tak, jak przeminął świat przedpotopowy, lecz literalna ziemia, jako mieszkanie dla człowieka, trwa na wieki (Izaj. 45:18; Kaz.Sal. 1:4). "Bóg świata tego", Szatan (2 Kor. 4:4), urządził ten świat po swojemu: Posłuszne sobie duchowieństwo Chrześcijaństwa uczynił symbolicznym niebem, zaś jego religijne społeczeństwa zorganizował wzajemnymi stosunkami jako symboliczną ziemię. To urządzenie świata przez księcia ciemności nikomu nie dało ani szczęścia, ani pokoju, ani życia wiecznego. Przyniosło zaś niezliczone krzywdy, zabijanie, cierpienia, choroby i ustawiczne żniwo śmierci. Dlatego nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus powiedział: "Królestwo moje nie jest z tego świata (Jan 18:36)" i kazał modlić się: "Przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jak w niebie, tak i na ziemi..." (Mat. 6:10).
Założenie tego Królestwa miało dokonać się podczas Jego drugiego przyjścia, niewidzialnej paruzji. Ożywiony tą nadzieją lud Boży modlił się przez wieki o nadejście tego Królestwa, w którym skorumpowane kościelnicze "niebo" zostanie zastąpione "niebem" sprawiedliwej władzy Chrystusa i uwielbionego Kościoła, w którym odrodzona według zasad miłości ludzkość stanie się "nową ziemią", i w którym "morze" doprowadzonych do gniewu ciemiężonych narodów stanie się tylko przykrym wspomnieniem (2 Piot. 3:13; Obj. 21:1).
Aby zilustrować sposób usunięcia przemożnej władzy Szatana, Pan Jezus, powiedział: "Nikt nie może sprzętu mocarza, wszedłszy do domu jego rozchwycić, jeśliby pierwej mocarza onego nie związał; a potem dom jego splądruje" (Mar. 3:27).
Oto komentarz do tego wersetu (z roku 1916.): "Szatan jest wiązany w proporcji jak prawda się rozszerza, ponieważ w ten sposób wolność jego jest ograniczana (...) wszystkie obecne instytucje tego świata są szatańskimi dobrami i urządzeniami. Dobra te zostaną splądrowane w czasie anarchii, która przygotuje serca ludzkie na przyjęcie królestwa Chrystusowego. Zanim anarchia przyjdzie Szatan musi być związany".
Bóg wyswobodził narody z mroków Średniowiecza przez ich oświecenie. Oświecenie budzi w uciskanych masach niezadowolenie, a to z kolei prowadzi świat do anarchii. Jest to jednak przyjazne względem ludzi działanie Boże, gdyż wyprowadzać ono zaczyna ludzi "na wolność chwały dzieci Bożych" (Rzym. 8:21), a imperium Szatana, które ich zniewalało przez wszelkie odmiany grzechu: tyranię, ciemnotę i przesądy itp., obraca w ruinę.
"Wyłania się teraz pytanie, dlaczego Bóg nie zesłał wcześniej Swego Królestwa? Dlaczego potrzebny jest Armagieddon? Odpowiadamy na to, że Bóg ma swoje własne czasy i okresy, i że obrał wielki, Tysiąc lat liczący Dzień na panowanie Chrystusa. Mądrość Boska powstrzymywała aż do dni naszych tę wielką wiedzę i wyrobienie, które równocześnie rodzą milionerów i niezadowolonych. Gdyby Bóg uchylił zasłony nieświadomości tysiąc lat wcześniej, świat stanąłby w szeregi do walki Armageddonu o tysiąc lat wcześniej. Bóg nie wprowadził tych rzeczy przed czasem obecnym, ponieważ plan jego ma różne części, z których wszystkie dążą równocześnie do tego samego celu. W swojej dobroci Bóg zasłonił oczy ludzkości, aż dopóki zebranie się do walki Armageddonu nie poprzedzi bezpośrednio Mesjasza, który osobiście obejmie swoją wielką władzę i rozpocznie swoje królowanie (Obj. 11:17,18)". (Kom. z 1897 r.)
"Anarchiści, socjaliści i rozgorączkowani radykałowie wszelkiej szkoły, czy to rozsądnej, czy też pozbawionej rozsądku, staną w pierwszych szeregach w walce". (1897 r.)
"Kiedy nadejdzie już to wielkie 'trzęsienie ziemi' rewolucji społecznej, nie będzie to jedynie garść anarchistów, ale powstanie ludu w celu obalenia potężnej władzy, która go dławiła. Samolubstwo znajduje się jednak na dnie tej całej sprawy". (1897 r.)
Pismo Święte różnymi sposobami opisuje powstawanie, wzrost i walkę owej rewolucyjnej armii Pańskiej. Jedną z ilustracji rewolucyjnych przemian społecznych minionego stulecia jest dramatyczna historia mocarza Bożego, Samsona.
Przedstawia ona w ogólnych zarysach znaczenie i działalność bolszewizmu – najbardziej radykalnego skrzydła ruchu socjalistycznego, który powstał w Rosji. Bardziej szczegółowa ilustracja tego ruchu ukazana jest w wizjach księgi Objawienia jako trąbienie siedmiu aniołów (Obj. 8:7-9:21; 11:15-19).
Jest rzeczą nadzwyczaj wymowną, że rewolucyjny ruch robotniczy zaczął się w Rosji wraz z rozpoczęciem się (w roku 1874) siódmego tysiąca lat od upadku Adama. Nastał wtedy początek drugiej obecności Chrystusa. Pan obecny po raz drugi, niewidzialny, ale rozpoznany po umownych znakach zostawionych uczniom, przystąpił do dziejowej pomsty na klasie bogaczy i kościelnictwa.
Cesarstwo rosyjskie przewyższało wszystkie inne cesarstwa europejskie (tzw. "chrześcijańskie") XIX wieku w ucisku i zniewoleniu najniższych warstw społecznych. Z tej przyczyny radykalne hasła rewolucyjne znalazły tu w zaraniu Pańskiej obecności bardzo wcześnie szerokie poparcie. Już w roku 1875 w Odessie powstała pierwsza organizacja robotnicza pod nazwą "Południowy Rosyjski Związek Robotników". W roku 1878 w Petersburgu przodujący robotnicy stworzyli własną organizację nazwaną "Północny Związek Robotników Rosyjskich". W roku 1883 powstała pierwsza marksistowska organizacja "Wyzwolenie Pracy" z Plechanowem na czele. Na czoło działaczy klasy robotniczej w Rosji wysunął się Włodzimierz Iljicz Lenin (Uljanow).
Lenin przy pomocy pisma "Iskry", od pierwszego jej numeru (11 XII 1900) wykazywał potrzebę utworzenia partii wolnej, zdolnej do celu ostatecznego – do zapalenia klasy robotniczej i chłopskiej ogniem rewolucji, by hasło Marksa i Engelsa "proletariusze wszystkich krajów łączcie się" weszło w krew klasy robotniczej Rosji ("z iskry rozgorzeje płomień").
W wizji zapoczątkowanie tego symbolicznego ognia zostało przedstawione następująco:
"I przyszedł inny anioł, i stanął przy ołtarzu, mając złotą kadzielnicę; i dano mu wiele kadzidła, aby je ofiarował wraz z modlitwami wszystkich świętych na złotym ołtarzu przed tronem. (...) A anioł wziął kadzielnicę i napełnił ją ogniem z ołtarza, i rzucił ją na ziemię. I nastąpiły gromy, głosy, błyskawice i trzęsienie ziemi" (Obj. 8:3-5).
Aniołem sprawującym ofiary na złotym ołtarzu jest sam Jezus Chrystus, Arcykapłan, przez którego Bóg wysłuchuje modlitwy prawdziwego Kościoła (Jan 16:23, 24; Żyd. 2:17; 3:1).
Lud Boży widzi niesprawiedliwość ludzkich rządów, powszechnie panujący grzech, niedolę, choroby i śmierć, i tylko w Bogu pokłada nadzieję na wyzwolenie ludzkości z tak nieszczęsnego stanu. Dlatego też modlił się o przyjście Królestwa Bożego na ziemi, przepowiedzianego przez wszystkich proroków od wieków (Mat. 6:10; Dz.Ap. 3:20, 21)
Zapowiedzią bliskiej interwencji Najwyższego Sędziego na rzecz wszystkich krzywdzonych stały się wydarzenia Rewolucji Francuskiej. Była ona walką światła z ciemnością, budzącego się ducha wolności z od dawna praktykowanym uciskiem, wreszcie walką prawdy ze starymi błędami i przesądami, które utrzymywane i pielęgnowane przez władze świeckie i religijne, miały na celu zwiększenie ich wpływów i ucisk ludu. (1897 r.)
Skoro nastał tysiącletni dzień panowania Chrystusa, zanoszone przez stulecia modlitwy Kościoła mogą być wysłuchane. Nim jednak Boże Królestwo zacznie darzyć ludzi szczęściem, muszą być usunięte z ziemi wszystkie gnębiące ich systemy, musi być też ukarana klasa świeckich i religijnych despotów, która przez wieki trzymała lud w bezlitosnym jarzmie.
Gdy świt Pańskiej obecności zaczął rozpraszać mroki ciemności, ze Złotego Ołtarza, który reprezentuje ofiarę Jezusa Chrystusa, zaczęły spadać na ziemię (społeczeństwa) ogniste prawdy, które powodują ruch umysłowy, spory, gniewne słowa i argumenty, prowadzące do rewolucji społecznej (trzęsienie ziemi).
Odtąd wszyscy ludzie zapaleni ideą zmian rewolucyjnych zaczęli łączyć się ze sobą. Historia ukazuje trzy wydarzenia, które były wstępem do utworzenia bojowej partii bolszewików:
(1) Utworzenie w 1895 roku w Petersburgu przez W. I. Lenina nielegalnej organizacji socjaldemokratycznej "Związek walki o wyzwolenie klasy robotniczej". Organizacja ta była zalążkiem partii proletariackiej W Rosji. Encyklopedia Powszechna PWN, Tom 4, str. 823
(2) Powstanie na I Zjeździe w 1898 roku partii o nazwie Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji (SDPRR).
(3) Wydrukowanie 11.12.1900 roku pierwszego numeru "Iskry". "Z iskry rozgorzeje płomień" – Aleksander Puszkin.
W oświadczeniu redakcji "Iskry" głoszono zadanie utworzenia partii marksistowskiej ściśle związanej z ruchem robotniczym i usilnie podkreślano konieczność całkowitego i ostatecznego zerwania rewolucyjnych marksistów z "ekonomizmem", "legalnym marksizmem", "bernsteinizmem" i innymi odmianami oportunizmu.
"Zanim się zjednoczymy, i po to, by się zjednoczyć, musimy najpierw stanowczo i wyraźnie odgrodzić się jedni od drugich" – W. I. Lenin.
Wraz z ukazaniem się leninowskiej "Iskry" rozpoczął się końcowy okres tworzenia się partii marksistowskiej Rosji.
Przed proletariatem rosyjskim stanęło zadanie, jakiego nie znała jeszcze klasa robotnicza w żadnym innym kraju. Miał on wywrzeć decydujący wpływ na rewolucję burżuazyjną, przekształcić jej zwycięstwo w arenę walki o swoje socjalne cele. W tym celu musiał mieć bojową marksistowską partię. Najwyższym powołaniem „Iskry" było utworzenie takiej partii. Historia KPZR, Tom 1, str. 306,310,382,384,407
Jak widać geniusz Lenina uświadamiał sobie w pełni potrzebę całkowitej niezależności tworzonej przez siebie organizacji. Partia, którą zamierzył przeciwstawić całemu światu, musiała być silna idealizmem, bezkompromisowością i trzeźwą oceną sytuacji. Przypomina to sytuację Samsona, samotnego, nie zrozumianego nawet przez swoich bohatera. Ślub nazireatu wzbraniał mu jak wiadomo wszelkich mocnych napojów. Symbolicznym winem, stępiającym ogólną wrażliwość na krzywdę i niedolę ludzką jest kielich z winem fałszywych nauk, jakim rzymska nierządnica upoiła wszystkie narody (Obj. 17:1-4). Kler rzymski przez długie stulecia preparował z biblijnych oświadczeń oszukańcze teorie, byle tylko lud utrzymać w posłuszeństwie. Jest rzeczą paradoksalną, że to ateistyczny ruch komunistyczny zaczął w bezkompromisowy sposób demaskować ten nikczemny, bluźniący Boską miłość proceder.
Trąbienie siedmiu Aniołów
"A owych siedmiu aniołów, mających siedem trąb, przygotowało się, aby zatrąbić" (Obj. 8:6).
Trąbienie siedmiu aniołów przedstawia rozwój ruchu rewolucyjnego – bolszewizmu (Obj. 8:2). Pierwsze cztery trąbienia ukazują organizowanie, planowanie, manifestowanie i wzrost ruchu rewolucyjnego – przygotowywanie mas rewolucyjnych propagandą czterech zjazdów SDPRR do natarcia na bastiony Chrześcijaństwa wraz z końcem Czasów Pogan. Pozostałe trzy trąbienia – biady odnoszą się do trójfazowego upadku Chrześcijaństwa w wojnie, rewolucji i anarchii skutkiem dalszego odziaływania ruchu rewolucyjnego (Obj. 8:12,13).
Przed wybuchem I wojny światowej (pierwszego "biada") odbyło się pięć zjazdów SDPRR (skrót nazwy partii: Socjaldemokratyczna Partia Robotników Rosji).
Trąbienie siedmiu aniołów należy liczyć od drugiego, a nie od pierwszego zjazdu SDPRR. Na drugim zjeździe bowiem narodził się bolszewizm – bojowa partia robotnicza ukazana w Samsonie.
Drugi Zjazd SDPRR odbył się latem 1903 roku. 13 posiedzeń Zjazdu – od 17 do 24 lipca – ubiegło w Brukseli. Potem delegaci Zjazdu zmuszeni byli opuścić stolicę Belgii, gdyż policja belgijska posłała za nimi szpiegów, i pozostałe 24 posiedzenia – od 29 lipca do 10 sierpnia – przeszły w Londynie. Historia KPZR, str. 20
Główne zadanie zjazdu polegało na utworzeniu rzeczywistej partii w oparciu o zasady ideologiczne i organizacyjne, które wysunęła i opracowała "Iskra". Jako najbliższe zadanie polityczne partii, zjazd proklamował obalenie carskiego samowładztwa (program minimum), zniesienie wielko-obszarniczej własności ziemskiej, zniesienie podziału społeczeństwa na klasy, zniesienie pańszczyzny i przebudowę społeczeństwa w duchu socjalizmu (program maksimum). W całkowitej zgodzie z duchem i zasadami teorii marksizmu stawiano w programie tezę, że nieodzownym warunkiem rewolucji socjalistycznej jest dyktatura proletariatu, która pozwoli zdławić wszelki opór wyzyskiwaczy i wszystkich wrogich socjalizmowi sił klasowych wewnątrz kraju, w celu obrony zdobyczy socjalizmu przed napaścią wrogów zewnętrznych. Przy omawianiu tego punktu uwidoczniły się wyraźnie dwa przeciwstawne sobie prądy. Tak dokonał się rozłam partii na bolszewików i mienszewików, co w konsekwencji doprowadziło do utworzenia dwóch partii: proletariackiej – rewolucyjnej i drobnoburżuazyjnej – ugodowej. Na II Zjeździe narodził się bolszewizm.
Lenin: "Bolszewizm istnieje jako prąd myśli politycznej i jako partia polityczna od 1903 roku".
"Główny wynik II Zjazdu SDPRR – faktyczne stworzenie rewolucyjnej marksistowskiej partii w Rosji, partii bolszewików". Historia KPZR, str. 25
Trzeci Zjazd SDPRR zwołany przez bolszewików odbył się w Londynie w okresie od 12 do 27 kwietnia 1905 roku bez udziału mienszewików i w walce z nimi. Szczególnie wiele uwagi poświęcił zjazd ruchowi chłopskiemu, który rósł mimo prób zahamowania go przez rząd carski, oraz zadaniu zorganizowania proletariatu do bezpośredniej walki w drodze powstania zbrojnego. Lenin wskazywał, że partia powinna dążyć do wniesienia świadomości politycznej do ruchu chłopskiego, aby proletariat wiejski zrozumiał przeciwstawność swoich interesów i interesów burżuazji wiejskiej. Uchwały III Zjazdu formułowały plan strategiczny i linię taktyczną partii w rewolucji. Plan ten przewidywał obalenie feudalnej władzy cara wspólnie z mienszewikami, aby w następnej kolejności obaliwszy mieńszewików, ustanowić dyktaturę proletariatu.
Czwarty Zjazd SDPRR (zjednoczeniowy) obradował w Sztokholmie w dniach 10 – 25 kwietnia 1906 roku. Zjazd ten odbywał się pod hasłem ujednolicenia frontu i podsycania rosnącego wciąż ruchu rewolucyjnego robotników i chłopów. Program agrarny, którego bronił Lenin, zmierzał do rewolucyjnego zburzenia całej starej własności ziemskiej.
Oto główne punkty tego programu:
1. Konfiskata całej ziemi cerkiewnej, klasztornej, apanażowej (osobista własność panującego), państwowej, gabinetowej (urzędniczej) i obszarniczej.
2. Powołanie obieralnych komitetów chłopskich w celu likwidacji wszystkich pozostałości władzy obszarniczej i przywilejów obszarniczych, oraz w celu faktycznego dysponowania skonfiskowaną ziemią.
3. W określonych warunkach politycznych (zdecydowane zwycięstwo rewolucji i ustanowienie republiki demokratycznej), nacjonalizację całej ziemi tzn. przekazanie jej na własność państwa.
Piąty Zjazd SDPRR odbył się w Londynie od 30 kwietnia do 19 maja 1907 roku w czasie rewolucji 1905 – 1907, która objęła 215 powiatów, czyli połowę wszystkich powiatów Rosji europejskiej.
Zjazd podjął uchwały, które na dłuższy czas określały politykę partii bolszewików. Rozszerzający się ruch rewolucyjny spowodował wystąpienia w wojsku i marynarce, chociaż rewolucja nie powiodła się jeszcze. Lenin uszedł za granicę po lodach Zatoki Fińskiej, gdzie przebywał do kwietnia 1917 roku, skąd listownie pozyskiwał masy do nowej rewolucji.
Uchwały zjazdów docierały zaraz do uszu mas jako posłannictwo wolności, jako dźwięki trąb bojowych zwołujących lud do ostatecznej bitwy z ciemięzcami. I tak też zostały one przedstawione w wizjach księgi Objawienia.
We wszystkich wierszach obejmujących trąbienie czterech Aniołów, wyrażenia "jedna trzecia", odnoszą się do Rosji, która w Europie najliczebniej reprezentowała prawosławie, które jest jednym z trzech (obok katolicyzmu i protestantyzmu) odłamów Chrześcijaństwa.
"I pierwszy [anioł] zatrąbił. I powstał grad i ogień przemieszane z krwią, i zostały rzucone na ziemię; i spłonęła jedna trzecia ziemi, spłonęła też jedna trzecia drzew, i spłonęła wszystka zielona trawa" (Objawienie 8:7).
Grad (zamrożona woda; woda jest biblijnym symbolem prawdy) – twarde prawdy o charakterze społecznym, przynoszące utrapienie.
Ogień zmieszany z krwią – ognista argumentacja pobudzająca do uśmiercenia ustroju feudalnego i kapitalistycznego.
Spalenie drzew i trawy – "spalenie" wśród wielkich i małych sympatii (zieloność) do starych struktur i pozyskanie ich dla idei rewolucyjnych.
???
"I zatrąbił drugi anioł; i coś jakby wielka góra ziejąca ogniem zostało wrzucone do morza; a jedna trzecia morza zamieniła się w krew; i jedna trzecia stzoorzeń w morzu, mających duszę [życie], zginęła, i jedna trzecia okrętów uległa zniszczeniu" (Obj. 8:8, 9).
Płonąca góra wrzucona w morze – Skupienie niszczycielskiej propagandy na władzy cara (góra – symbol królestwa; Jer. 51:25), aby ją obalić wspólnym wysiłkiem zbuntowanych mas (morze; Izaj. 57:20). W wyniku tej propagandy carat znalazł się w opałach rewolucji burżuazyjno-demokratycznej (1905 – 1907). Cel został ostatecznie zrealizowany krótko potem w Rewolucji Lutowej.
Morze zamienia się w krew – pod wpływem "krwawej" propagandy, poświęconej szczególnie masom chłopskim, zostały one przepojone rewolucyjnym duchem odwetu.
(Późniejsze zmiany, które zaszły w społeczeństwie zapalonym hasłami rewolucji, księga Objawienia charakteryzuje następująco: "I przemieniło się [morze] w krew jakby umarłego" (Obj. 16:3). Po rozprawieniu się z "krwiopijcami" radykalizm mas zaczął stopniowo zamierać. Gasła wiara w możliwość zbudowania ustroju rzeczywistej sprawiedliwości społecznej, natomiast wzmagało się rozczarowanie nowopowstałą rzeczywistością. Coraz mniej było chętnych do poświęceń na rzecz oddalającego się w nieskończoność celu. Rozwarstwienie społeczeństwa, jakie w tych warunkach zaistniało, Pismo porównuje do rozdzielenia się krwi po śmierci człowieka. Dzieli się ona na serwatkowaty płyn zwany surowicą krwi i na substancję zsiadłą. Jak tylko krew zacznie się rozdzielać, wówczas zsiadła część się psuje. Podobnie się stało z socjalistycznym społeczeństwem. Ono też podzieliło się na ludzi pracowitych i zasłużonych, w dodatnim znaczeniu tego słowa, oraz ludzi niedbałych, bezmyślnych, leniwych i obojętnych. Pierwszych można porównać do surowicy, która będąc wstrzykiwana do organizmu zabezpiecza od chorób. Ci drudzy są jak skrzepnięte części krwi, które szybko psują się i gniją.)
Śmierć stworzeń mających duszę (życie) – Ktokolwiek został porwany nowymi ideami "umierał" dla dawnego ustroju.
Zniszczenie okrętów – Utrata dochodów przez organizacje państwowe i burżuazyjne skutkiem buntu oświeconych mas.
???
"I zatrąbił trzeci anioł; i spadła z nieba wielka gwiazda, płonąca jak pochodnia, i upadła na trzecią część rzek i na źródła wód. A imię gwiazdy tej brzmi Piołun. I jedna trzecia wód zamieniła się w piołun, a wielu ludzi pomarło od tych wód, dlatego że zgorzkniały" (Obj. 8:10, 11).
Płonąca gwiazda zwąca się Piołunem – Nauczycielska gwiazda cara i kościelnictwa jaśniała niewzruszenie na prawosławnym niebie, otoczona aureolą świętości. Zdemaskowanie cara i kleru jako "krwiopijców" miało tę aureolę zedrzeć ("spalić"), z wyżyn uwielbienia zrzucić ich na ziemię – napełnić goryczą.
Śmierć wielu ludzi od wód zatrutych upadkiem gwiazdy. Nauki dowodzące boskiego pochodzenia władzy cara i kleru zostały przedstawione jako fałszywe. To, co dawało orzeźwienie – stało się odtąd gorzkie. Dotychczasowi wyznawcy odwrócili się od cara i kościelnictwa – przestali dla nich żyć.
???
"I zatrąbił czwarty anioł; i ugodzona została jedna trzecia słońca, i jedna trzecia księżyca, i jedna trzecia gwiazd, tak iż jedna trzecia ich część zaćmiła się i dzień przez jedną trzecią część swoją nie jaśniał; podobnie i noc" (Objawienie 8:12).
Rażenie ciał niebieskich. Rażenie słońca (światło Ewangelii), księżyca (światło Zakonu) i gwiazd (nauki Apostołów) oznacza niewiarę w Boga, jako wynik materialistycznej ideologii Marksa, Engelsa i Lenina. Niebo prawosławia zostało poważnie zaciemnione.
Głównym celem bolszewickiego ruchu rewolucyjnego było osiągnięcie socjalizmu-komunizmu. Walka z religią była jakby po drodze do osiągnięcia celu. Przewidziany atak na carat i religię panującą w Rosji planowany był w trakcie konsolidacji ruchu bolszewickiego w ostatnich kilkudziesięciu latach okresu zwanego przez Pana "Czasami Pogan" (Łuk. 21:24). Plany te nie mogły być jednak zrealizowane wcześniej, aż ten okres się skończył w roku 1914. Bóg dał Poganom przywilej panowania do tego czasu, i do wygaśnięcia tego terminu swego postanowienia nie zmienił. Do roku 1914 prawa królów, kleru i arystokracji miały być tolerowane.
Oto wyrażenia Lenina na ten temat: "...politycznej walki z religią"; "...podporządkowanie walki z religią walce o socjalizm". Wielka Encyklopedia Radziecka, tom 21, str. 631
Narzędziem do walki z religią był tzw. walczący, naukowy ateizm.
Oto słowa Lenina: „...z powyższego wynika, że czasopismo, które pragnie być organem wojującego materializmu, powinno być, po pierwsze, organem bojowym w tym sensie, by systematycznie demaskować i zwalczać wszystkich współczesnych 'dyplomowanych lokajów klechostwa' (...) czasopismo takie powinno być, po drugie, organem wojującego ateizmu".
Trzecia część, o której mówi werset, odnosi się do prawosławnego kościoła rosyjskiego.
Prawosławie, ortodoksja – jedno z trzech głównych, obok katolicyzmu i protestantyzmu, wyznań w chrześcijaństwie. Encyklopedia Powszechna, tom III, str. 690
Grecko-wschodni Kościół – nazwa ogólna dla szeregu wyznań, które odpadły od kościoła katolickiego i dlatego nazywane są schizmatyckimi, same zaś zwą siebie ortodoksyjnymi (prawosławnymi). Mały słownik teologiczny, str. 144
Biada, biada, biada
"I spojrzałem, i usłyszałem, jak jeden orzeł lecący środkiem nieba wołał głosem donośnym: Biada, biada, biada mieszkańcom ziemi, gdy rozlegną się pozostałe głosy trąb trzech aniołów, którzy jeszcze mają trąbić" (Obj. 8:13).
Na tle rozgrywających się wypadków dziejowych, zmierzających nieuchronnie do punktu krytycznego, lud Boży spełniał swoje posłannictwo jako dalekowzroczny "orzeł", (Łuk. 17:37) lecący przez środek kościelnego nieba.
Posłannictwo to, nasilone szczególnie w ostatnich kilku latach przed I Wojną Światową, obwieszczało zbliżający się koniec tzw. "Czasów Pogan", oraz nadchodzące trzy "biada" – wojnę, rewolucję i anarchię (1 Król. 19:11, 12). Zaraz potem miało nadejść upragnione
Królestwo Jezusa Chrystusa.
???
Wkrótce po wybuchu pierwszej wojny światowej (30 sierpnia 1914) nowojorska gazeta "The World" donosiła:
"Wybuch okropnej wojny w Europie spełnił niezwykłe proroctwo. W ciągu minionego ćwierćwiecza Międzynarodowi Badacze Pisma Świętego, lepiej znani jako ludzie 'Brzasku Tysiąclecia', ustami swoich kaznodziejów oraz za pośrednictwem druków ogłaszali światu, że w roku 1914 rozpocznie się od dawna przepowiedziany w Biblii Dzień Gniewu. 'Wyglądajcie roku 1914!' — nawoływały setki wędrownych ewangelistów".
Copyright © 2011