Książka "Chwała Boża" ukazała się w marcu 1977 roku. Jesień tego samego roku otwierała tydzień lat, w których spodziewano się wydarzeń przełomowych w historii świata. Napięcie było więc duże i stale rosło. Oczekiwano, że za kilka miesięcy pojawią się wszelkie symptomy zakończenia Wysokiego Powołania. Wtedy lud Boży, klasa Jana, rozpocznie końcową misję "prorokowania o ludach, narodach i językach". Równolegle, z symbolicznej przepaści wyłoni się papieska bestia, która stoczy walkę z "dwoma świadkami" i zabije ich (Obj. 11:7). Pojawi się "król Nabuchodonozor", który wzniesie złoty posąg i wezwie wszystkich do złożenia mu pokłonu. Opornych każe wrzucić do buchającego żarem pieca. Lud Boży, jako współczesny Jan Chrzciciel, ośmieli się skrytykować jakiegoś dzisiejszego odpowiednika dawnego króla Heroda za cudzołożny związek z bratową. Swoją odwagę przypłaci życiem.

Wszystkie te biblijne obrazy i wizje miały się wypełnić we wspomnianym okresie (1977-1981-1984), wytyczonym przez równoległości i symetrie czasowe, a następnie potwierdzonym przez ogromną liczbę zestawień liczbowania biblijnego. Najważniejszą z końcowych dat, czas uwielbienia Kościoła potwierdziła niezwykła zależność. Nie mogło być dziełem przypadku, że punkt rozgraniczający starą i nową erę znajduje się właśnie tam, gdzie został postawiony. Dzięki temu powstała wspaniała symetria czasowa, ukazująca ślub Izaaka i Rebeki 1980 lat p.n.e., natomiast wesele Barankowe Chrystusa i Kościoła w roku 1980 n.e. Dodatkowo, Chrystus Pan, niebiański Oblubieniec, zaświadczył wartością liczbową swego imienia (1980), że w tym czasie połączy się ze swoją Oblubienicą. Mnogość podstaw do wiary we wskazane daty przyszłości złożyły się na uroczystą przysięgę, w której nasz Pan zapewnił że tym razem "odwłoki nie będzie" (Obj.10:6,7).

Każdy, kto przyjął do umysłu i serca proroczą wiedzę o bliskich wydarzeniach końca, uświadomił sobie siłę, z jaką wiąże go ta przysięga, że wobec tego każde zwątpienie byłoby wielkim afrontem wobec Pana Boga i Jego Syna.

Zbliżała się jesień 1977 roku. Każdy zapoznany ze zbrodniami tzw. Świętej Inkwizycji wie, do czego zdolny jest odpadły Kościół Rzymsko-Katolicki, biblijny Antychryst. W ścisłej współpracy z władzą świecką stanowił on przez wieki krwawą papieską bestię, która bezkarnie ścigała, torturowała i w najokrutniejszy sposób mordowała wiernych naśladowców Chrystusa. Jej panowanie trwało przez cały okres 1260 lat: od roku 539 do roku 1799 (symboliczny "czas, czasy [dwa] i połowa czasu"; Dan. 7:25). Bestia ta otrzymała "ranę od miecza" (Obj.13:14). To symboliczne określenie oznacza, że miecz prawdy Wielkiej Reformacji, a ostatecznie kampania Napoleona Bonaparte, do tego stopnia ugodziły papiestwo, że rządy świecko religijne zostały skompromitowane i na jakiś czas zaniechane.

Teraz jednak, zgodnie z wizją Objawienia, po uleczeniu zadanej w przeszłości rany bestia papieska miała znowu wrócić do życia. Zapowiadało to wznowienie bliskiej współpracy Kościoła Rzymsko-katolickiego i państwa; na krótko, bo tylko na 1260 dni (czterdzieści dwa miesiące; Obj.13:5) i to w ścisłych ramach czasowych – od jesieni roku 1977 do wiosny roku 1981. Przywołanie na pamięć strasznych scen z historii papiestwa pobudzało wyobraźnię, dopuszczając możliwość fizycznego prześladowania i zabicia ostatnich członków prawdziwego Kościoła. Jak to się jednak wydarzy w warunkach powszechnego oświecenia, zwycięskiej walki o prawa człowieka i znoszenia w krajach chrześcijańskich kary śmierci? Na to pytanie nie było odpowiedzi. Najbliższa przyszłość miała wszystkie te przypuszczenia zweryfikować. Właściwą postawą, którą należało zająć była mobilizacja wiary i rozbudzanie pełnej gotowości na odpowiednie przyjęcie wszystkiego, co nastąpi.

Gdy proroczy tydzień-lat nastał, wszyscy ci, którzy na podstawie wizji Objawienia bardzo stanowczo spodziewali się powtórki z ciemnych wieków, sądząc że triumfujące kościelnictwo wraz z władzą świecką literalnie dokona masakry świętych, rozczarowali się srodze i zniechęcili. Ogromna większość, obserwująca cały ten proroczy ruch z boku, uznała, że głoszone proroctwa muszą być fałszywe, ponieważ nie spełniły się. W tych okolicznościach współpracujące ze sobą władze świeckie i religijne (bestia) bez żadnych problemów rozprawiły się z rzekomo skompromitowanym ruchem, rozproszyły go i w oczach opinii skazały na zapomnienie.

Byli jednak i tacy, nieliczni, którzy coraz wyraźniej postrzegali związek pomiędzy tym, co ujrzeli na scenie politycznej, a tym, co zapowiadały wizje i obrazy Pisma Świętego. Odnotowali polityczny fenomen, polegający na tym, że na krótkie trzy i pół roku (1977-1981) świat zapomniał o bestialstwach Kościoła Rzymsko-katolickiego, dał się zauroczyć jego obłudną postawą rzecznika pokoju, miłości i sprawiedliwości, i wyniósł go na szczyty popularności. Tylko nieliczni rozpoznali w tym triumfującym systemie bestię papieską, która wyszła z przepaści i wkrótce stoczy walkę z prawdziwym Kościołem.

Według zasady jaką stosował od początku, Pan podał ostateczną prawdę w sposób rozbudzający wiarę i gotowość jedynie Małego Stadka, a odstręczający wszystkich pozostałych. Tylko członkowie tej klasy wspięli się na wyżyny ducha, aby widzieć wyraźnie ostateczne żniwo i poddać się jego zasadom. W konsekwencji, w symboliczny sposób zostali zabici, wyjęci spod prawa, zarówno oni, jak i proroctwa, które głosili. Ponieważ jednak gotowi byli położyć życie dla głoszonej Prawdy, Pan poczytał tę gotowość za równoznaczną z przemianą i wejściem z Nim na wesele (wiosna 1981 roku). Potem mieli "umrzeć jak inni ludzie" (Psa. 82:7), w żaden sposób nie rozpoznani i nie uznani jako członkowie zwycięskiego Kościoła. "Nie jest uczeń nad mistrza" (Mat. 10:24).

W tych samych okolicznościach końcowej próby, siostrzana klasa kościoła pierworodnych, Wielkie Grono, popaść miała w "ciemności zewnętrzne" (Mat. 25:8, 30). Dopiero nasilanie się walki Armageddonu, anarchii, rozpoczynającej się od wiosny 1981 roku, miało tę klasę obudzić z duchowego letargu i natchnąć spóźnioną mądrością i gorliwością.

Tak więc, od wiosny 1981 roku rozpoczęło się trąbienia siódmego Anioła, w czasie którego miała się "dokonać tajemnica Boża". Oznacza to dziejowy przełom, od którego cały świat będzie dowiadywał się stopniowo o skrywanej przez wieki tajemnicy: (1) okolicznościach i dokonanym już fakcie wyboru prawdziwego Kościoła oraz (2) wchodzeniu w życie dzieła Restytucji, czyli "naprawienia wszystkich rzeczy" (Dz.Ap. 3:21).

 

* * *

TRUDNA RZECZ

 

2 Król. 2:9-12
 

 

Klasa Elizeusza (Wielkie Grono) nie prędzej otrzyma "dwójnasobnego ducha", aż "ujrzy" zabranie klasy Eliasza (Kościoła) do nieba. Słowa Elizeusza: "Ojcze mój, ojcze mój! Wozie Izraelski i jazdo jego!" były dowodem, że ujrzał Eliasza wstępującego w wichrze do nieba. To "ujrzenie" jest trudnym warunkiem, ponieważ zawiera przyznanie faktu, ze Kościół zakończył swą drogę. Data zabrania Kościoła (1980) będzie datą ujawnienia się Wielkiego Grona.

 

 

* * *



* * *
 

 

Podane dwa zestawienia, wskazujące na jednakowe wartości liczbowe (5153), oraz jednakowe ilości liter (45) świadczą, że zabranie ostatnich członków Kościoła oraz objawienie się klasy Wielkiego Grona będzie miało miejsce w roku 1980.

 

* * *


"GDY WSTANIE GOSPODARZ I ZAMKNIE DRZWI"

 

Łuk.13:25
 

 

Oto komentarz do powyższych słów:

Zamknie drzwi ... "Te które były gotowe, weszły z nim na wesele i zamknione są drzwi" (Mat. 25:10).
                               "A gdy zawrze nikt nie otworzy" (Izaj. 22:22; Obj. 3:7)

Książka Pytań i Odpowiedzi, str. 52:

"Kiedy drzwi zostały zamknięte? Wtedy, kiedy mądre panny weszły do środka. Co to znaczy? Znaczy to, że skoro ostatni członek Maluczkiego Stadka zapewni sobie swe powołanie i wybranie, i kiedy uznany będzie za zwycięzcę, a wysokie powołanie się zakończy; kiedy ostatni z nich przejdzie na drugą stronę zasłony, wówczas drzwi się zamkną. Taka jest przypowieść".

Uwaga w Komentarzu potwierdza zależność pomiędzy podanymi cytatami Pisma Świętego. Zależność ta widoczna jest w poniżej podanych zestawieniach:

 

* * *



* * *


* * *



* * *
 

 

"Zamknięcie drzwi" w przytoczonych wersetach związane jest z datą zabrania Kościoła (1980). Wskazują na to jednakowe ilości liter występujące w powyższych czterech zestawieniach.

 

 

* * *

 

IZAAK I REBEKA

 

Ślub Izaaka z Rebeką jest obrazem na połączenie Chrystusa z Kościołem. Z chronologii biblijnej wynika, że wesele Barankowe odbędzie się po upływie 3960 lat od połączenia z Rebeką.

 

 

W 1 Moj. 25:20 kryje się liczba 2148 i 3960.

 

 

Występująca w powyższym zestawieniu jednakowa ilość liter dowodzi, że:

(1) Ślub Izaaka z Rebeką odbył się po upływie 2148 lat od stworzenia Adama,

(2) Wesele Barankowe nastąpi w roku 1980, czyli w 3960 lat od połączenia Izaaka z Rebeką.

 

* * *

 

DOKONA SIĘ TAJEMNICA BOŻA

 

Tajemnicą Bożą jest, między innymi, Chrystus, Głowa i Ciało. Gdy tajemnica Boża dokona się, wówczas Kościół otrzyma w pierwszym zmartwychwstaniu moc sprawowania urzędu kapłańskiego i królewskiego (Obj. 20:6). Postacią, która łączyła w sobie te dwa urzędy był Melchisedek (1 Moj.14:18; Żyd.7:1).

 

* * *
 

 

"Wiarą Enoch jest przeniesiony, aby nie oglądał nie jest znaleziony, przeto, że go Bóg przeniósł, albowiem pierwej niż jest przeniesiony miał świadectwo, że się podobał Bogu" (Żyd.11:5).

"I wstawił Eliasz w wichrze do nieba" (2 Król. 2:11).

"A tuć dziesięciny biorą ludzie, którzy umierają; tam zasię on [Melchizedek], o którym świadczono, iż żyje" (Żyd. 7:8).

Oto Komentarz do Żyd: 7:8:

Iż żyje ... Że był przeniesiony jak Enoch i Eliasz.

Pismo Święte zawiera świadectwo o trzech mężach, którzy ze względu na swoją wiarę byli "wzięci" do nieba. Ma to figuralne znaczenie, gdyż według oświadczenia naszego Pana "nikt nie wstąpił do nieba" (Jan 3:13).

Zabranie ich do nieba przedstawia niebiańską nagrodę, jaką miał otrzymać Kościół w pierwszym zmartwychwstaniu, stanowiąc Ciało Chrystusowe.

 

 

* * *
 

 

"CZAS, CZASY I PÓŁ CZASU"

 

Wiek Ewangelii rozpoczyna się ostatnim "tygodniem lat" od roku 29 do roku 36 (Dan. 9:27). W połowie tego "tygodnia" zabity był Mesjasz (Chrystus – Głowa) na wiosnę 33 roku. Wiek ten również skończy się "tygodniem" lat od roku 1977 do roku 1984. W połowie tego "tygodnia" Ciało Mesjasza zakończy swoją ziemską pielgrzymkę na wiosnę 1981 roku.

 

 

 

Proroctwo o "siedemdziesięciu tygodniach" (Dan. 9:25; ma swój początek na jesieni 455 roku p.n.e. (pełne 454 lata) – Dan. 9:25; B str. 67-70. Od roku 454 do śmierci ostatnich członków Ciała Mesjasza na wiosnę 1981 roku upłynie 2435 lat.

 

454,25  +  1980,25  =  2434,5 (praktycznie 2435)

 

Liczba "2435" ukazana jest w uroczystej przysiędze Anioła, w której odpowiedział na zadane mu pytanie: "Kiedyż przyjdzie koniec tym dziwnym rzeczom?" (Dan. 12:6).

"I usłyszałem tego męża obleczonego w szatę lnianą, który stał nad wodą onej rzeki, że podniósłszy prawicę swoją i lewicę swoją ku niebu, przysiągł przez tyjącego na wieki:

 

* * *

 

Przytoczony werset z proroctwa Daniela miał swoje historyczne wypełnienie jako okres 1260 lat supremacji papiestwa. Jednak ostateczne wypełnienie słów: "Gdy do szczętu rozproszy siłę ręki ludu świętego" nastąpi wówczas, gdy po upływie "czasu, czasów i połowy czasu" (1977 – 1981) zakończą się cierpienia klasy Kościoła.

 

* * *



* * *
 

 

Podane zestawienia potwierdzają:

(1) Czas wypełnienia się proroctwa Daniela 9:24-27 o "siedemdziesięciu tygodniach" łaski dla narodu żydowskiego.

(2) Datę zakończenia drogi Kościoła, jako koniec "czasu, czasów i połowy czasu" (w powtórnym wypełnieniu jako trzy i pół roku, od roku 1977 do roku 1981), gdy "ręka ludu świętego" zostanie "do szczętu rozproszona".

 

* * *

WESELNA PIEŚŃ NA CZEŚĆ KRÓLA, POMAZAŃCA BOŻEGO

"Wydało serce moje słowo dobre; rozprawiać będą pieśni moje, o królu"

 

(Psalm 45:2).
 

 

Psalm 45 ma charakter pouczający i jest pieśnią miłości, pieśnią weselną (werset 1). Jest on wśród psalmów jedynym utworem osnutym na tle faktu zaślubin królewskich. Psalm ten sławi króla w jego duchowej krasie (werset 3-10/, oraz jego piękną oblubienicę – jej powołanie i zacność ( wersety 11-16). Mówi też o licznym potomstwie, które będzie sprawować władzę książęcą na całej ziemi (werset 17). Sławi też nieprzemijającą chwałę przyszłej pary królewskiej (werset 18).

Psalm ten odnosi się bezsprzecznie do Chrystusa (Żyd. 1:8-9) oraz do Kościoła (Efez. 5:22-32), podobnie jak "Pieśń nad Pieśniami". Dzieci Chrystusa i Kościoła to Starożytni Święci, których Bóg postanowi książętami po całej ziemi, w ziemskiej fazie Królestwa Bożego. Nastąpi to po wejściu Kościoła "na pałac królewski". Później znajdzie się tam również Wielkie Grono, jako "panny, towarzyszki jej" (wersety 15 i 16).

W wartości liczbowej tego jedynego w swoim rodzaju Psalmu, kryje się nauka, odnosząca się do Chrystusa – Głowy i Ciała, który będzie błogosławić świat, jako obiecane Nasienie Abrahama.

Wartość liczbowa Psalmu 45: 2-18 wynosząca 41391, wskazuje właściwą liczbę w skali 7:1. Liczba "7" oznacza Boską zupełność.

 

41391  :  7  =  5913
 

 

Liczba 5913 składa się z trzech liczb:

 

1948  +  1981  +  1984  =  5913



* * *

 

ŚMIERĆ MOJŻESZA

 

Oto uwagi w Komentarzu do 5 Moj. 32:49 i 34:4:

Na górę Nebo ... Jest prawdopodobne, że Eliasz został wzięty z tej samej góry.

Toć jest ziemia ... Wyobraża błogosławieństwa Królestwa Bożego.

Pokazałem ją ... Teraz widzimy ją oczyma wiary.

Nie wnijdziesz ... Chociaż my (Ciało Chrystusa) spoglądamy na piękno wieku Tysiąclecia, to jednak Pan nam mówi, że nie pójdziemy aby je posiąść. Ale mówi nam więcej, mianowicie, że On "o nas coś lepszego przejrzał" (Żyd. 11:40). Mówi, że musimy umrzeć, że "ciało i krew królestwa Bożego odziedziczyć nie mogą" (1 Kor. 15:50).

Śmierć Mojżesza wyobraża zakończenie ziemskiej pielgrzymki Kościoła. Nastąpiła ona po czterdziestu latach podróżowania Izraela po puszczy, w roku 1575 p.n.e. Od śmierci Mojżesza aż do zakończenia drogi Kościoła (1980) upłynie 3555 lat.

 

* * *
 

 

Jednakowa ilość liter (45) wskazuje, że przejście ostatnich członków Kościoła poza Wtóra Zasłonę nastąpi w 3555 lat po śmierci Mojżesza, czyli w roku 1980. Wejście Mojżesza na górę wyobraża wywyższenie Kościoła do chwały królowania z Chrystusem.

Godne uwagi są Słowa Boże, które usłyszał Mojżesz po raz ostatni, tuż przed swoją śmiercią.

 

 

 

* * *



* * *

 

Z podanych zestawień wynika, że śmierć Mojżesza jest obrazem na śmierć członków Kościoła. Aby stać się Oblubienicą Chrystusową Kościół musi się wyrzec przywilejów restytucyjnych.

Wraz ze śmiercią ostatnich członków Kościoła będzie uzupełnione Ciało Proroka, którego w wieku przyszłym będzie zobowiązana słuchać każda dusza (Dz.Ap. 3:22,23).
 

 

* * *

 

 

Od śmierci Głowy na wiosnę 33 roku do śmierci ostatnich członków Ciała Chrystusowego na wiosnę 1981 roku upłynie lat 1948.

 

 

* * *

 

 

Powołanie Jezusa, aby stał się Głową pozaobrazowego "Proroka", który będzie pouczać i sądzić świat, było w roku 29 przy chrzcie w Jordanie; uzupełnienie Ciała tego "Proroka" nastąpi z chwilą uwielbienia ostatnich członków w roku 1980. Od roku 29 do roku 1980 upłynie pełnych 1951 lat.

W poniższym zestawieniu użyjemy cytatu z Dz.Ap. 7:37:

 

 

* * *

 

OPOKA WIEKÓW

 

Mat.16:13-18
 

 

Wyznanie Piotra, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga Żywego jest Opoką (gr. petra), na której zbudowany będzie Kościół. Apostoł Paweł potwierdza tę myśl (1 Kor. 3:11), mówiąc: "Albowiem gruntu innego nikt nie może założyć, oprócz tego, który jest założony, który jest:

 

Jezus Chrystus
-- 1980 --

 

* * *