TrzyBiada.pl
30
SIE
0
3.2K
Lubię to

WSTĘP
 
1:1    W pierwszej, o Teofilu, księdze opisałem      Łuk. 1:1-3
               Wszystko, co Jezus czynił podczas misji całej
          I to też, czego uczył wszystkich od samego
2              Początku działalności do dnia ostatniego,
          W którym to został w górę do nieba zabrany,
               Uprzednio Apostołom przez siebie obranym
          Udzieliwszy poleceń przez Ducha Świętego.
3                Im liczne po swej męce dał dowody tego,
          Że żyje, przez czterdzieści dni przed nimi stając
               I o Bożym Królestwie słowem pouczając.
4           A kiedy ich zgromadził i był razem z nimi,         Łuk. 2:36-49
               Rzekł im: "Nie oddalajcie się z Jerozolimy,
          Lecz Ojca obietnicy oczekujcie mego,
               O której słyszeliście ode mnie samego.
5         Albowiem Jan chrzcił wodą, o czym dobrze wiecie,
               Ale wy Duchem Świętym ochrzczeni będziecie".
 

WNIEBOWSTĄPIENIE JEZUSA
Mar. 16:19,20; Łuk. 24:50-53
 
 
6         A kiedy się wraz zeszli i się z Nim spotkali,
               Takie oto Mu zaraz pytanie zadali:
          "Czy w tym czasie, o Panie, dokonasz odnowy
7              Królestwa Izraela?" – Rzekł im tymi słowy:
           "Nie wasza rzecz znać czasy i chwile (w tej chwili),                      1)
               Które Ojciec w swej mocy położył (o mili !),                              2)
8         Ale kiedy Świętego Ducha posiądziecie,
               Otrzymacie moc jego i świadczyć będziecie
          W mieście Jeruzalemie słowy płomiennymi,
               W Judei i w Samarii, i po krańce ziemi".
 
9         Po tych słowach do góry został uniesiony
               I obłok zabrał im Go sprzed oczu zdumionych,
10        A gdy się Weń z uwagą wielką wpatrywali,
               Kiedy od nich wstępował wciąż ku niebios dali,
          Oto jacyś mężowie dwaj przy nich stanęli,
               W białe szaty odziani, i tak powiedzieli:
11        "Mężowie galilejscy, czemu tu stoicie
               I z tak wielką uwagą w niebo wciąż patrzycie?
          Ten Jezus, który od was, w sposób niepojęty,
               Został w górę do nieba mocą Bożą wzięty,
          Tak samo przyjdzie znowu – o tym wiedzieć trzeba,                     3)
               Jak Go widzieliście, gdy wstępował do nieba".
 
12        Wtedy do Jeruzalem miasta powrócili
               Z góry zwanej Oliwną, bo na niej z Nim byli,
          W bliskim Jeruzalemu sąsiedztwie leżącej,
               W odległości sabatu drogę wynoszącej.
13        Przybywszy tam, na piętro zaraz się udali,
               Gdzie jak zwykle uczniowie się zatrzymywali.
          A byli to: Piotr i Jan, i Jakub brat Jana
               (Szczególnie wyróżnieni przez samego Pana),                Mat. 17:1
          Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej (stąd znany,
               Że zwał się Natanael i pochodził z Kany),                        Jan 21:2
          I Mateusz i Jakub, syn Alfeuszowy,
               Szymon-Zelota oraz Juda Jakubowy.                              Łuk. 6:15
14        Ci wszyscy na modlitwy wspólne się zbierali,
               W których wraz z niewiastami jednomyślnie trwali.
          Uczestnikami także byli grona tego –
               Maria, matka Jezusa oraz bracia Jego.
 
—————
1) Tom II Wykładów Pisma Świętego (w skrócie B) str. 18,129
2) Chrystus nie rościł prawa być równym Bogu. Fili. 2:5, 6
3) "Tak" – Cicho, potajemnie, co się tyczy świata nieznany z wyjątkiem Jego naśladowców.
    "Jak" – Bez przepychu wystawności i hałasu (B 169)
 
 
WYBÓR MACIEJA
 
 
15        I stało się, w dniach owych, gdy się zgromadzono
               W około studwudziesto-osobowe grono,
          Że Piotr stanął wśród braci i rzekł do nich śmiało:
16             "Mężowie bracia! Pismo spełnić się musiało,
          W którym Duch Święty dawno temu przepowiedział
               Przez usta Dawidowe (bo on sam nie wiedział
          O przyszłej zdrady czynie) świadczące z oddali
               O Judaszu – tych wodzu, co Pana pojmali;
17        Bo był on zaliczony do grona naszego
               I miał udział w tej służbie dzięki łasce Jego.
18        Otrzymawszy za ową nieprawość zapłatę,
               Zakupił rolę za nią, jednakże w ślad za tym,
          Powiesił się – pękł na pół, a wnętrzności jego
               Wszystkie, jak na ohydę, wypłynęły z niego.
 
 
 
 
19        I stało się to znane z tej właśnie przyczyny
               Wszystkim, co mieszkańcami są Jerozolimy;
          Zatem więc Hakeldama nazwali tę rolę,
               Co w ich własnym języku oznacza Krwi Pole.
20        Albowiem tak jest w księdze Psalmów napisane:
 
          'Niechaj mieszkanie jego pustkowiem się stanie       Psa. 69:26
               I niechaj nikt nie mieszka w siedzibie takiego,       
Psa. 109:8
          A inszy niechaj weźmie po nim urząd jego'.
 
21        Trzeba więc, by z tych jeden, co towarzyszyli
               Nam poprzez czas ten cały, gdyśmy z Panem byli,
22        Począwszy od chrztu Jana, aż po dzień ów, w którym
               Został od nas zebranych zabrany do góry,
          Mógł świadkiem zmartwychwstania Jego być wraz z nami".
 
          Wysłuchawszy słów Piotra wszyscy tam zebrani
               Myśl podaną przez niego zaakceptowali
23        I zaraz spośród siebie dwóch wytypowali:                                     1)
               Józefa, co Barnabą i Justem był zwany,
          I Macieja. Gdy wybór został dokonany,
24             Do Pana się zwrócili takowymi słowy:
 
          "Ty, Panie, któryś modlitw słuchać jest gotowy,
               Który znasz wszystkie serca, bowiem je stwarzałeś,
          Racz wskazać z dwóch jednego – tego, co obrałeś,
25             Abyś cząstkę przydzielił, o Panie, i jemu,
          Służby i apostolstwa naszego, któremu
               Sprzeniewierzył się Judasz, zdradziecko działając,
          Własną tym samym drogę i los obierając".
 
26        Potem dali im losy, a gdy los rzucony
               Padł wskazując Macieja – został dołączony
          Do onych jedenastu apostołów grona
               I na tym cała sprawa została skończona.
 
__________
1) Apostołowie popełnili pomyłkę wybierając Macieja w miejsce Judasza. Pan nie zgromił ich za to mieszanie się w Jego zarządzenia, tylko zignorował ich wybór i jako Głowa naznaczył apostoła Pawła (F 249, 250).

 
ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO
 
 
2:1     A w dniu Pięćdziesiątnicy wszyscy się zebrali
               Ponownie na tym miejscu i w modlitwach trwali
          Nagle powstał szum z nieba, który ze słyszenia,
               Był niczym gwałtownego wichru uderzenia,
          Którym dom gdzie siedzieli napełnił się cały.
3              Wtem języki, jak z ognia, co się rozdzielały,
          Ukazały się w sali ich zdumionym oczom,
               Aż ostatecznie jeden na każdym z nich spoczął
4         A wszyscy Duchem Świętym napełnieni byli;
               Zaraz też językami innymi mówili,
          Tak jak tylko im mówić pozwalał Duch Święty –
               Ów dar przepowiedziany mocy niepojętej!                      Dz. Ap. 1:5
 
5         Wówczas w Jeruzalemie Żydzi przebywali,
               Ludzie bardzo nabożni, którzy się zjeżdżali
          Spośród wszystkich narodów pod niebem żyjących.
6              Gdy szum powstał uwagę ich przykuwający,
          Pozbiegali się tłumnie... lecz tu się strwożyli,
               Bo słyszał każdy, jak w ich języku mówili.
7         Zatem się tak niezwykłym faktem zdumiewali,
               A nie znając przyczyny, wraz zapytywali:
8         "Czy ci wszyscy, co mówią tymi językami,
               Nie są, jak nam się zdaje, Galilejczykami?
          Jakże więc to być może, że usłyszeliśmy
               Swój własny język, w którym się urodziliśmy?
9           Partowie i Medowie są wszak między nami,
               Elamici, mieszkańcy też Mezopotamii,
10        Judei, Kapadocji, Pontu, Azji, Frygii,
               Pamfilii i Egiptu oraz części Libii,
           Co jest koło Cyreny, z Rzymu przychodzący,
11             Żydzi i prozelici z pogan pochodzący,
          Ludzie z Krety, z Arabii – każdy słyszeć może,
               Jak w mowie jego głoszą wielkie dzieła Boże?"                             1)
 

 

12        Zdumiewali się wszyscy ze zjawiska tego
               I w niewiedzy mówili jeden do drugiego:
13        "Cóż to wszystko ma znaczyć?" – Ale inni kpili:
               "Prawdopodobnie młodym winem się upili!"
 
___________________
1) Przez dar języków, Pan jakby dopełnił w swych uczniach brak wyższego wykształcenia i przysposobił
    ich do swej pracy. Nie mamy wspomniane, by przy tej okazji, jak i podczas późniejszych podróży, mieli
    jakiekolwiek trudności co do licznych języków i dialektów (WT 1901-174)
 

KAZANIE APOSTOŁA PIOTRA
 
 
14        Wtedy stanął Piotr, a z nim jedenastu było,
               I do wszystkich zebranych tak przemówił z siłą:
          "Mężowie Judejczycy i wszyscy, słuchajcie,
               Którzy w Jeruzalemie pospołu mieszkacie!
          Niech przyjmą wasze uszy słowa tu mówione
               I niechajże to będzie teraz wam wiadome:
          Nie są ci tu pijani, jak się rzecz wam zdała,
               Bo godzina dnia trzecia dopiero nastała!   (Około dziewiątej godziny rano)
16        Lecz to jest to, co było dawno przewidziane  (Jest częścią tego proroctwa) 
               Przez proroka Joela i w Piśmie podane:
 
17        'I będzie w dni ostatnie – mówi Bóg (o słuchaj!)             Joel 2:28-32
               Że wyleję na wszelkie ciało mego Ducha,
          A synowie i córki wasze czasu tego
               Będą prorokowali pod działaniem jego.
          Młodzieńcy wasi wówczas będą mieć widzenia,
               Starcy wasi śnić będą sny pełne znaczenia.
18        Nawet na sługi oraz moje służebnice
               Wyleję w dniach tych Ducha mojego obficie

19        I będą prorokować. Na niebiosach, w górze,
               Uczynię cuda wielkie, znaki zaś przeróżne,
          Krew, ogień, kłęby dymu, w dole, tu na ziemi.
20             Blask słońca jaśniejący w ciemność się przemieni,
          A księżyc w krew na niebie obróci się cały,

               Zanim przyjdzie dzień Pański wielki i wspaniały!      2 Piot. 3:8, 10
21        Lecz ten, co wzywać będzie Pańskiego imienia,
               Upragnionego wówczas dostąpi zbawienia'.
 
22        Mężowie izraelscy, posłuchajcie tego:
               Jezusa z Nazaretu się wywodzącego,
          Sam Bóg uwierzytelnił przez niezwykłe czyny,
               Cuda i znaki, jakie On Przezeń uczynił,
          A się dokonywały właśnie między wami,
               O czym też doskonale wiecie przecież sami.
23        Tego to, według z góry już określonego
               Postanowienia oraz przejrzenia Bożego,
          Kiedy został wydany, to wyście przybili
               Do krzyża przez złoczyńców ręce i zgładzili...
24        Ale Go sam Bóg wskrzesił, twierdzimy z pewnością,                   1)
               Skruszywszy więzy śmierci, gdyż niemożliwością
          Było, aby był przez nią pokonany przecież.
25             Tak bowiem o Nim Dawid mówi, o czym wiecie:
 
          'Zawsze mam Pana przed swymi oczami,                     Ps. 16:8-11
               On po prawicy – nie będę zachwiany!
26        Więc się weseli niezmiernie me serce
               I się raduję też język mój wielce.
          Także me ciało, nim życie posiędzie,
               W ufnej nadziei odpoczywać będzie,

27        Bo mej w szeolu duszy nie zostawisz,
               Lecz z jego mocy na pewno wybawisz
          I nie dozwolisz, by został twój święty
               Skażeniem śmierci na wieki dotknięty.

28        Drogę żywota Ty mi ukazujesz,
               Pełnią radości wciąż obdarowujesz,
          Która przed Twoim jest, Panie, obliczem,
               Czego porównać nie sposób jest z niczym'
.

29        Mężowie bracia, rzec wam wolno w otwartości,
               Że Dawid patriarcha, doszedłszy starości,
           Życie swoje zakończył i był pogrzebany;
               Grób zaś jego jest dotąd – to też fakt jest znany!
30        Będąc jednak prorokiem, co tu ma znaczenie,
               I wiedząc, iż z przysięgą Bóg dał zapewnienie,
          Że to jego potomek posiądzie tron jego,
31             Mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa samego,
          Że nie wstrzyma hadesu moc Jego istnienia,
               Ani też ciało Jego nie ujrzy skażenia.
32        Tego to Bóg Jezusa wskrzesił (dnia trzeciego),
               A my wszyscy świadkami staliśmy się tego.
33        Prawicą tedy Bożą będąc wywyższony
                I Ojca obietnicą hojnie obdarzony
          Ducha Świętego, wziął go i zesłał obficie,
               Co też sami widzicie i sami słyszycie.
34        Dawid bowiem nie wstąpił do nieba, jak wiecie,
               Gdyż sam się na ten temat wypowiada przecież:
 
          'Tak Pan powiedział do Pana mego:                                 Psa. 110:1
               Siądź po prawicy, boś godzien tego,
35        Aż wrogów Twoich w stosownej porze,
               Jako podnóżek stop Twych położę!'
 
36        Niech nikt więc z izraelskiej całej społeczności,
               Nie żywi już w tej sprawie żadnej wątpliwości,
          Że Panem i Chrystusem Bóg uczynił tego
               Jezusa, przez was bracia, ukrzyżowanego!".                    Obj. 1:18
 
—————
1) Chrystus nie mógłby sam siebie wzbudzić
 
 
 

PIERWSZE NAWRÓCENIA
 
 
37        A gdy to usłyszeli, wstrząśnięci zostali:
               "Co mamy czynić, bracia?" – Piotra zapytali
          I innych apostołów. Zatem Piotr rzekł do nich:
38             "Nawróćcie się, a każdy łaski tej świadomy,
          Niech się ochrzcić w Jezusa Chrystusa da imię
               Na grzechów odpuszczenie, a wnet każdy przyjmie
          W darze Ducha Świętego. Was bowiem dotyczy
39             Obietnica i waszych dzieci, bez różnicy,
          I wszystkich, którzy z dala stoją, nie inaczej,
               Ilu Pan Bóg do siebie powołać ich raczy".

40        Wiele świadczył im jeszcze – dawał napomnienia:
               "Wyzwólcie się od tego złego pokolenia".
41        Ci więc, którzy przyjęli wdzięcznie słowa jego,
               Zaraz byli ochrzczeni. Tak więc dnia owego
          Wielu z nich pozyskanych było prawdy siłą;
               Około trzech tysięcy dusz wówczas przybyło.
 

ŻYCIE PIERWSZYCH CHRZEŚCIJAN
 
 
42        Wszyscy więc w apostolskiej nauce wciąż trwali
               I w łączności braterskiej, chleb wspólnie łamali
          I trwali na modlitwach, a bojaźń niemała,
43             Serca świadków spraw dziwnych wówczas ogarniała.
          Apostołowie bowiem, którzy wśród nich byli,
               Wiele znaków i cudów znamiennych czynili.
44        Wszyscy zaś, którzy świętą wiarą zapłonęli,
               Żyli razem i wszystkie rzeczy wspólne mieli.
45        Posiadłości i mienie swoje sprzedawali
               I stosownie do potrzeb wszystkim rozdzielali.
46        I pod tym względem wszyscy jednomyślni byli,
               Że do Bożej świątyni codziennie chodzili.
          Chleb (w dzień pierwszy tygodnia) po domach łamali –       Dz.Ap. 20:7
               Z radością w serc prostocie pokarm spożywali.
47        Wielbili Boga, bowiem byli Mu oddani,
               Przez wszystkich ludzi w mieście byli miłowani.
          A Pan pomnażał liczbę takich dnia każdego,
               Co zbawieni być mieli dzięki łasce Jego.
 

UZDROWIENIE CHROMEGO
 
 
3:1     Do świątyni w dniu pewnym Piotr i Jan wchodzili,
               O godzinie dziewiątej, by w niej się modlili.
2         A niesiono natenczas człowieka pewnego,
               Na bezwład od narodzin nóg swych cierpiącego;
          Przy bramie go świątyni codziennie sadzano,                                 1)
               Którą wówczas powszechnie Bramą Piękną zwano,
          By o datki tych prosił, co tam wstępowali.
3              Widząc Piotra i Jana, że wejść zamierzali,
          Człowiek ów ich poprosił, by nie odmówili
               I jakiejś mu jałmużny również udzielili.
4         Lecz Piotr z Janem uważnie wpatrzywszy się w niego
               W te słowa się odezwał do nieszczęśliwego:
5         "Spojrzyj na nas!" Więc utkwił w nich baczne spojrzenie,
               Z nadzieją oczekując na ich wspomożenie.
6         Rzekł mu Piotr: "Złota nie mam, ni srebra żadnego,
               Lecz co mam, to ci daję: W imieniu onego
          Jezusa z Nazaretu Chrystusa, wstań z ziemi
               I chodź!" A zachęciwszy go słowami tymi,
7         Podniósł go za prawicę używając siły,
               A wnet się jego nogi i kostki wzmocniły.
 

 

8         Więc się zerwał i stanął, i wszedł do świątyni,
               Chodząc, skacząc i wielbiąc Boga usty swymi.
9         A wszyscy, którzy wówczas tam się znajdowali,
               Widzieli go jak chodzi i jak Boga chwali.
10        Poznali też w nim zaraz człowieka owego,
               Wsparcia przy Bramie Pięknej upraszającego.
          Na to, co go spotkało, ogromne zdumienie
               Ogarnęło obecnych – wprost oszołomienie.
11        Gdy się człowiek ów trzymał wciąż Piotra i Jana,
               Ludzie, których historia owa niesłychana
          Zdumiewała bez granic, wnet się pozbiegali
               W portyku Salomona, tam gdzie oni stali.
 
—————
2) Brama ta miała prowadzić z dziedzińca Pogan do dziedzińca Izraelitów na wschodniej stronie świątyni.
    Zbudował ją Herod Wielki, prawie lub całkowicie z korynckiej miedzi. Skrzydła tej bramy miały pięćdziesiąt
    łokci (około 20 m) wysokości i czterdzieści łokci (około 16 m) szerokości; pokryte były blachami ze złota
    i srebra (Diaglott).
 
 
MOWA PIOTRA W PORTYKU SALOMONA
 
 
12        Piotr ujrzał, że lud wszystek słuchać jest gotowy,
               Przemówił więc do niego tymi oto słowy:

          "Mężowie izraelscy! Dlaczego się temu
               Wydarzeniu dziwicie tu zaistniałemu
          I dlaczego tak na nas uważnie patrzycie?
               Widząc to, co się stało, zapewne sądzicie,
          Że myśmy z własnej mocy, albo pobożności,
               Sprawili, że on chodzi, ku wielkiej radości.
 

 

13        Bóg ojców naszych zacnych, Bóg Abrahamowy,
               Bóg też Izaakowy oraz Jakubowy,
          Wielce w ostatnim czasie wsławił Sługę swego –
               Jezusa z Nazaretu dobrze wam znanego.
          Wy zaś Go, o nieszczęśni ludzie, wydaliście
               I się Go przed Piłatem niecnie zaparliście,
          Który wprawdzie Go sądził, lecz oświadczył śmiało,
               Że wypuścić na wolność by Go należało...
14        Zaparliście się męża tak przecież świętego
               I we wszelkim postępku swym sprawiedliwego,
          Lecz łaski dla zabójcy się domagaliście,
               Na śmierć haniebną Dawcę życia wydaliście...
15        Lecz Go potem Bóg z martwych mocą swoją wzbudził,                 1)
               Czego my się świadkami staliśmy wśród ludzi!
16        Człowiek, którego tutaj teraz oglądacie,
               I którego z widzenia od tak dawna znacie,
          Uwierzył w imię Jego – Ono zaś sprawiło,
               Że się jego kończyny utwierdziły siłą.
          Przezeń mu udzielonej wiary wielkiej siła,
               Pełne zdrowie na oczach waszych przywróciła!
17        Ale teraz wiem, bracia, fakt to oczywisty,
               Że w ogromnej niewiedzy działaliście wszyscy,
          Zarówno wy, którzyście się tu zgromadzili,
               Jak też wasi zwierzchnicy – co wam przewodzili!          1 Kor. 2:7, 8
18        W taki sposób Bóg spełnił to pomiędzy wami,
              Co zapowiedział wszystkich proroków ustami,
19        Że Mesjasz będzie cierpiał. Niech przeto od zaraz,
               Każdy się upamięta i nawrócić stara,
          By grzechy wasze przeciw Panu uczynione,
               Na zawsze, w czasie słusznym, zostały zgładzone.
20        Aby czasy ochłody od Pana samego                                             2)
               Nadeszły i by posłał zapowiedzianego
21        Wam Jezusa Chrystusa. Albowiem Go niebo
               Zatrzymać pierwej musi do czasów wielkiego
          Naprawienia wszechrzeczy, co Bóg niepojęty
               Od wieków przepowiedział przez proroków świętych.
22      Wszak sam Mojżesz powiedział tak do przodków naszych:
 
          'Bóg proroka wam wzbudzi z grona braci waszych
               Podobnie jak mnie wzbudził. Jemu zawsze, wszędzie
          We wszystkim posłuch dacie, co wam mówić będzie.
               Ktokolwiek Mu posłuchu nie da w czasie onym,               3)
          Ten na pewno zostanie z ludu wytępiony'.
 
24        Także wszyscy prorocy, którzy przemawiali,
               Od Samuela i tych, co po nim nastali,
          Dni te zapowiadali. Wy natomiast sami
               Proroków i przymierza jesteście synami,
          Które zawarł sam Pan Bóg z ojcami waszymi,
               Gdy mówiąc z Abrahamem rzekł mu słowy tymi:
 
          'A w potomstwie twym będą ubłogosławione
               Wszystkie ziemi narody'.
Jak było rzeczone,
26        Dla was to w pierwszym rzędzie Bóg, wzbudziwszy swego
               Syna mocą swą z grobu, posłał Go żywego,
          Aby wam błogosławił w swej dobrotliwości,
               Odwracając każdego z was od waszych złości".
 
—————
1) Chrystus nie mógł wzbudzić samego siebie
2) Czas Restytucji – odwrócenia przekleństwa podczas tysiącletniego panowania Chrystusa. Odrodzenie
    uległych i posłusznych z różnych chorób, niedoskonałości i śmierci do trwałego żywota jaki posiadał
    Adam zanim zgrzeszył (Obj. 20:6; 1 Kor. 15:25, 20).
3) Rozmyślni grzesznicy zostaną odcięci od życia przez wtóra śmierć.
 

PIOTR I JAN PRZED SANHEDRYNEM
 
 
4:1     Gdy do ludu mówili, nadeszli kapłani,
               Hetman straży świątynnej – wszyscy zagniewani –
2         Oraz saduceusze, źli, że lud uczyli,
               Że mu o zmartwychwstaniu w Jezusie głosili.
3         Ująwszy ich, wtrącili obu do więzienia
               Do czasu jutrzejszego sprawy rozsądzenia,
4         Bo był już wieczór. Liczni zaś z tych, co tam byli
               I mowy tej słuchali, zaraz uwierzyli.
          Grono mężów wierzących, jak się okazało,
               Liczby około pięciu tysięcy sięgało.
 
5         I stało się nazajutrz, że się zgromadzili
                Ci wszyscy, co do Rady Najwyższej wchodzili.
          Zeszli się w Jeruzalem ludu przełożeni
               I starsi spośród ludu, i w Piśmie uczeni,
6         Annasz najwyższy kapłan, już nie na urzędzie,                               1)
               Kaifasz arcykapłan, co był jego zięciem,
          Jonatan, jeden z synów Annasza kapłana,
               I Aleksander, co był bratem Jonatana,
          I wszyscy pozostali, którzy w Radzie byli,
               Co z arcykapłańskiego rodu pochodzili.
 
7         A gdy się zeszli, więźniów do siebie wezwali,
               Postawili ich w środku i tak zapytali:
          "Jaką się mocą w cudzie tym posłużyliście,
               Albo w czyim imieniu to uczyniliście?"
8         Piotr tedy Duchem Świętym będąc napełniony,
               Tak odpowiedział wszystkim w Radzie zgromadzonym:
 
          "Przełożeni i starsi – wszyscy ta zebrani –
9              Jeżeli my jesteśmy dziś przesłuchiwani
          Z przyczyny dobrodziejstwa niezaprzeczalnego,
               Publicznie we wczorajszym dniu wyświadczonego,
          Dzięki któremu człowiek chory zyskał zdrowie,
10             Niech wam będzie wiadome – niech każdy się dowie
          W narodzie Izraela, że w imię onego
               Jezusa z Nazaretu, Mesjasza Bożego,
          Któregoście haniebnie do krzyża przybili,
               A którego Bóg wzbudził z martwych w jednej chwili,
          Że przez Niego ten stoi tutaj uzdrowiony.
11           On jest właśnie kamieniem owym odrzuconym             Psa. 118:22
          Przez was budujących (to fakt niebagatelny!),
               On stał się niewzruszonym kamieniem węgielnym.
12        I nie ma w nikim innym nadziei zbawienia,                        1 Piot. 2:24
               Nie ma bowiem pod niebem innego imienia,
          Które by dane było ludzkości na ziemi,
               Przez które moglibyśmy być wszyscy zbawieni".
 
13        Widząc tedy odwagę obu mężów onych,
               Ludzi prostych z wyglądu i niewykształconych,
          Dziwili się; A przy tym w nich też rozpoznali
               Tych, którzy wraz z Jezusem wspólnie przebywali.                  2)
14        Patrząc zaś na człowieka z nimi stojącego,
               Od swej ciężkiej choroby oswobodzonego,
          Cudowi w żaden sposób przeczyć nie umieli
               I co im odpowiedzieć na to nie wiedzieli.
 
15        Kazali im więc, aby Radę opuścili
               I tak pomiędzy sobą w sprawie ich mówili:
16        "Co robić z tymi ludźmi? – rozważyć musimy,
               Wie bowiem o tym wszystek lud Jerozolimy,
          Że to cud oczywisty – nie możemy przeczyć.
17             Musimy się w tej sprawie jednak zabezpieczyć,
          Aby ona rozgłosu wciąż nie nabierała,
               By bardziej kłopotliwą dla nas się nie stała.
          Zabrońmy im surowo (niech to strach w nich wzbudzi),
               Aby więcej w to imię nie uczyli ludzi".
 
18        Więc kiedy ich z powrotem obu przywołali,
               Zgodnie ze swoją radą srogo nakazali,
          Aby w imieniu Jezus więcej nie mówili
               I dalej Go wspominać się nie odważyli.
 
19        Gdy Piotr i Jan te słowa od nich usłyszeli,
                Tak im w serca prostocie zaraz powiedzieli:
          "Rozsądźcie, jak przed Bogiem byśmy wyglądali,
               Gdybyśmy niźli Boga was więcej słuchali?
20        Nie możemy nie mówić (jak wy byście chcieli)
               Tego, cośmy widzieli i cośmy słyszeli!"
 
21        Więc oni im ponownie srodze zagrozili,
               Następnie zaś na wolność obu wypuścili,
          Bo żadnej, by ich karać, podstawy nie mieli,
               A nastroje wśród ludu uwzględniać musieli,
          Gdyż ci, co tego cudu świadkami się stali,
               Gorąco wszyscy Boga za to uwielbiali,
22        Bo lat ponad czterdzieści miał ów człowiek chromy,
               Który w sposób cudowny został uzdrowiony.
 
23        A gdy ich wypuszczono i wolnymi byli,
               Zaraz przyszli do swoich i im oznajmili,
          Co ich wówczas spotkało, gdy byli w świątyni,
               I co arcykapłani rzekli ze starszymi.
24        Usłyszawszy to zgodnie głosy swe złączyli
               I takimi się słowy do Boga modlili:
          "Panie, coś stworzył niebo, ziemię, morza tonie,
               I wszystko to, co w swoim posiadają łonie,
25        Tyś kiedyś tak powiedział przez Ducha Świętego
               Ustami Twego sługi – Dawida wiernego:

          'Czemuż się tak poganie niesforni buntują,                    Psa. 2:1, 2
               A ludy niecne plany daremnie wciąż knują?
26        Możni królowie ziemi bezczelnie powstają,
               Książęta się pospołu z nimi naradzają,
          Przeciw Panu i przeciw Chrystusowi Jego'.
 
27             Jakże trafne są słowa psalmisty Pańskiego!
          Albowiem się w tym mieście zeszli przeciw Twemu
               Świętemu Słudze, Panie, Jezusowi cnemu,
          Którego namaściłeś: Herod złem zmazany
               I prefekt rzymski Poncjusz Piłat z poganami
28        I ludem izraelskim, aby dokonali
               To, coś przedtem Twą ręką i radą ustalił.
29        A teraz patrz, o Panie, na tych, co spiskują
               I na pogróżki, które przeciw nam kierują,
          I dozwól sługom Twoim w łaskawości swojej,
               Głosić z całą odwagą cudne słowo Twoje,
30        Gdy Ty rękę wyciągasz w celu uzdrawiania,
               Znamion licznych i cudów też dokonywania
          W jedyne imię Sługi świętego Twojego
               Jezusa mocą Twoją z martwych wzbudzonego".
31        Po modlitwie zadrżało tam gdzie przebywali,
               A wszyscy napełnieni natychmiast zostali
          Duchem Świętym, że odtąd także się nie kryli,
               Lecz nadal słowo Boże z odwagą głosili.
 
—————
1) Czas pełnienia urzędu arcykapłana przez Ananiasza: lata 6-15 n.e., przez Aleksandra: lata 16-17 n.e.,
     przez Kaifasza: lata 18-36 n.e., przez Jonatana: rok 37 n.e.
2) Żydowscy doktorowie Zakonu zauważyli to, że nauczyli się Jego doktryn i naśladowali Jego ducha (F 262).
 
 
WSPÓLNOTA DÓBR
 
 
32        A u tych, których więzy wiary połączyły,
               Jedno serce i jedna dusza wówczas były.
          Majętności swych nawet nie zwali swoimi,
               Lecz wszystko wspólne mając, byli szczęśliwymi.
33        Apostołowie z mocą świadczyli czas cały,
               Że Pan Jezus zmartwychwstał i wstąpił do chwały.
          Na wszystkich wiernych, których stale przybywało,
               Błogosławieństwo wielkiej łaski spoczywało.
34        Nie było też takiego wśród nich w czasie onym,
               Który by niedostatek cierpieć był zmuszony,
          Tacy bowiem, co wówczas posiadali ziemię
               Lub domy, chętnie swoje sprzedawali mienie,
          Przynosili pieniądze, które uzyskali
35             I u stóp apostołów z radością składali.
          Kiedykolwiek się do nich o pomoc zwracano,
               Każdemu według potrzeb z tego przydzielano.
36        Tak też Józef, Lewita, z Cypru pochodzący,
          Wiarą i poświęceniem się odznaczający,
               Przez grono apostołów zwany Barnabaszem,
37        Co znaczy Syn Pociechy, postąpił w tym czasie:
          Sprzedał rolę, którą miał, przyszedłszy zaś potem,
               Położył apostołom u stóp całą kwotę.
 

Dodał: Andrzej
Popularne artykuły
Izraelsko-Arabski proces pokojowy - część 2 z 2
Izraelsko-Arabski proces pokojowy w świetle proroctw biblijnych List otwarty chrześcijan do chrześcijan   (ciąg dalszy artykułu)   Twierdzenia Palestyńczyków   Twierdzenia palestyńskiego, że ...dalej
Izraelsko-Arabski proces pokojowy - część 1 z 2
    Izraelsko-Arabski proces pokojowy w świetle proroctw biblijnych List otwarty chrześcijan do chrześcijan     Wstęp     Nie zdarzyło się nigdy przedtem, aby ...dalej
Gromadzenie sił na Armageddon
"Albowiem przyszedł dzień on gniewu i któż się ostać może" Obj. 6:17     Księgę Objawienia Bóg dał, jak ...dalej
Antychryst. Jego ostateczny koniec
OSTATECZNY KONIEC ANTYCHRYSTA WIDZIANY W 1889 ROKU     Prześledziliśmy historię papiestwa aż do obecnych czasów, do Dnia Pańskiego ...dalej
Wychowanie jezuickie
Wyjątki z traktatu Stanisława Szczepanowskiego pt. "Idea polska wobec prądów kosmopolitycznych". Lwów, Towarzystwo Wydawnicze 1901, ...dalej
ANARCHIA - Symboliczny ogień, którym kończy się stary świat
"A dzień Pański nadejdzie jak złodziej; wtedy niebiosa z trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone stopnieją, ...dalej
Izrael (2)
OD ABRAHAMA DO CHRYSTUSA   W poniższym rozdziale podano skrótowy przegląd wydarzeń w historii Izraela, od czasu ...dalej
Plagi egipskie (06) - Dziewiąta i dziesiąta
DZIEWIĄTA PLAGA EGIPSKA – CIEMNOŚCI 2 Mojżeszowa 10:20-29     "Rzekł więc Pan do Mojżesza: Wyciągnij rękę swoją ku ...dalej
Chronologia Biblijna (12) Część III - Liczbowanie Biblijne
Książka "Chronologia Biblijna", wydana w kwietniu 1974 roku, składa się z trzech części, zatytułowanych: (1) ...dalej
Izrael wczoraj, dzisiaj, jutro
Artykuł tłumaczony z Bible Student Archives https://www.biblestudentarchives.com/documents/IsraelTract.pdf     "I będę błogosławił tym, którzy tobie będą błogosławić; a tych, ...dalej
Archiwum
Etykiety
Trzy Biada Copyright © 2011 Artykuły   Articles   Wprowadzenie   Warto zobaczyć   Kontakt
projekt graficzny cefau wykonanie eball