TrzyBiada.pl
31
SIE
4
4.6K
Lubię to
BARNABA I SAUL NA CYPRZE
 
 
13:4 Tak więc oni, posłani przez Ducha Świętego
     I za zgodą serdeczną grona braterskiego,
     Do portu w Seleucji kroki skierowali
     I stamtąd już okrętem na Cypr się udali.                                     Dz.Ap. 22:3
 
 
 

5   A gdy do Salaminy na wyspie przybyli,
     Do głoszenia Bożego słowa przystąpili
     W synagogach żydowskich. Przy sobie zaś mieli
     Jana, którego w podróż do pomocy wzięli.

6   Gdy prawie całą wyspę przemierzyć zdołali,
     W mieście Pafos pewnego maga napotkali,
     Fałszywego proroka, Żyda z pochodzenia
7   Zwącego się Bar-Jezus, spośród otoczenia
     Prokonsula na wyspie urzędującego,
     Imieniem Sergiusz Paweł, męża rozumnego.
     Ten wezwał Barnabę i Saula, by obaj,
     Nauką mu Bożego usłużyli słowa.
8   Lecz im się przeciwstawił, by ich wpływ powstrzymać,
     Czarnoksiężnik wśród świty obecny, Elimas
     (Albowiem imię jego tak brzmi w tłumaczeniu),
     Chcąc, by z ich słów prokonsul nie wierzył niczemu.
 
9   A Saul, zwany Pawłem, Duchem napełniony,
     Przenikliwie weń patrząc, tak rzekł oburzony:
 
10 "O pełen zdrady wszelkiej oraz przewrotności,
     Synu diabelski, wrogu dróg sprawiedliwości!
     Czy wreszcie nie przestaniesz, o duszo skalana,
     Wykrzywiać tak bezecnie prostych ścieżek Pana?
11 Teraz ręka nad tobą jest Pana samego –
     Oślepniesz i nie ujrzysz do czasu pewnego
     Słońca swymi oczyma – za ogrom twych złości".
     I natychmiast przypadły nań mrok i ciemności.
     A chodząc wkoło szukał kogoś pomocnego,
     Kto by go chciał za rękę wieść ociemniałego...
 
12 Widząc tedy prokonsul fakt ów niepojęty,
     Uwierzył w Pańskie słowo do głębi przejęty.
 
—————
1) Barnaba pochodził z Cypru (Dz.Ap. 4:36)
 
 
PAWEŁ PRZEMAWIA DO ŻYDOW
W ANTIOCHII PIZYDYJSKIEJ
 
 
13   A Paweł i ci, którzy mu towarzyszyli,
     Wsiedli w Pafos na statek i morzem przybyli
     Do Perge w Pamfilii, gdzie Jan rozstał się z nimi,           Dz.Ap. 1:12; 15:38-40
 

 

     A następnie powrócił do Jerozolimy.

14  Oni zaś w dalszą podróż z Perge wyruszyli
     I wnet do Pizydyjskiej Antiochii przybyli.
 

 
 
     A że się wraz z Żydami spotkać w sabat chcieli,
     Weszli do synagogi i miejsca zajęli.
15  Gdy zostały ustępy wszystkie odczytane
     Z Zakonu i Proroków na ów dzień wybrane,
     Rzekli im przełożeni tejże synagogi
     (Widząc ich, że są gośćmi, przychodniami z drogi):
     "Mężowie, bracia nasi, gdy ludowi chcecie
     Udzielić słów pociechy – przemówić możecie".
 
16  Paweł zatem, słowami tymi zachęcony,
     Wstał, a skinąwszy ręką, rzekł do zgromadzonych:
 
17  "Mężowie izraelscy i wy, co usilnie
     W bojaźni Pana czcicie – słuchajcie mnie pilnie!
     Bóg tego Izraela – ludu Bóg Najwyższy –
     Wybrał naszych praojców i lud też wywyższył,
     Kiedy obcą Egiptu zamieszkiwał ziemię,
     I z niej go wyprowadził mocarnym ramieniem.
18  Sprawował lat czterdzieści opiekę nad nimi,
     Znosząc ich obyczaje na dzikiej pustyni.
19  Potem zaś siedem szczepów znanych z nieprawości,
     Wytępił w Kanaanie w swej popędliwości,
     A ziemię, którą one posiadały wszystką,
     Losem porozdzielawszy oddał im w dziedzictwo.
20  Potem dawał im sędziów przez okres niemały –
     Lat czterysta pięćdziesiąt. Lata te sięgały                                               1)
21  Samuela proroka. A potem szemrali –
     By im ustanowiono króla zażądali.
     I dał im Bóg Saula, syna Cysowego,
     Który był z pokolenia Beniaminowego –
     Tenże przez lat czterdzieści nad nimi panował.
22  A kiedy go odrzucił, na króla powołał
     Dawida i tak świadczył o wyborze jego:
 
     'Wyszukałem Dawida – to syn Isajego –              1 Sam. 13:14; Ps. 89:21
     Mąż według mego serca, co zawsze i wszędzie,
     Całkowicie mą wolę wykonywać będzie'.

23  Z jego to pokolenia, według obietnicy,
     Która Zbawcy wielkiego od wieków dotyczy,
     Wywiódł Izraelowi Bóg czasu słusznego
24  Jezusa Zbawiciela. Przed przyjściem zaś Jego,
     Jan kazał chrzest pokuty ludowi całemu –
     Izraelowi Zbawcy oczekującemu.
 
25  A gdy był bliski końca swojej działalności,
     Oświadczył Jan słowami pełnymi skromności:
     "Nie jestem tym zaiste, za kogo mnie macie,
     Ale idzie Ten za mną, którego nie znacie;
     Jam nie godzien rozwiązać sandałów nóg Jego!"
 
26  Bracia, synowie rodu Abrahamowego
     I ci wszyscy, którzy się pośród was znajdują,
     Którzy się względem Boga bojaźnią kierują!
     Nam została posłana wieść o tym zbawieniu.
27  Albowiem fakt ten jawny jest dzisiaj każdemu,
     Że Go nie rozpoznali, będąc zaślepieni,
     Mieszkańcy Jeruzalem i ich przełożeni!
     A skazując Go słowa wypełnili znane,
     Podane przez proroków, co sabat czytane.
28  A choć w Nim nie znaleźli nic karygodnego,
     Żądali Dlań śmierci od Piłata Ponckiego.
29  Gdy wszystko wykonali, jak jest o Nim w Słowie,
     Zdjęli Go z drzewa krzyża i złożyli w grobie...
 
30  Lecz Go Bóg wskrzesił z martwych, a gdy to się stało,
31  Ukazywał się wszystkim tym, przez dni niemało,
     Co wierni od początku Mistrzowi swojemu,
     Z Nim poszli z Galilei do Jeruzalemu.
     Oni to właśnie teraz najlepszymi Jego
     Są świadkami tych rzeczy wśród ludu wszystkiego.
32  I my dobrą nowinę głosimy wam właśnie:
     Obietnicę, którą dał ojcom w dawnym czasie,
33  Bóg obecnie wypełnił wobec nas, ich dzieci,
     Wskrzeszając nam Jezusa z zadanej Mu śmierci,
     Jak podaje psalm drugi, co ma wielką siłę:
     'Synem moim Ty jesteś? Ja Cię dziś zrodziłem'.                       Psa. 2:7
 
34  A że Go mocą wskrzesił ze stanu martwego,
     By nigdy nie doświadczył skażenia strasznego,
     Tak się kiedyś wyraził proroczo w swym Słowie:
     'Dam wam święte, niezmienne dary Dawidowe'.                       Izaj. 55:3
   
     I gdzie indziej zwiastuje fakt ów niepojęty:
     'Nie dozwolisz, by uległ skażeniu Twój Święty'.                       Ps. 16:l0
 
35  Otóż Dawid, spełniwszy za życia swojego
     Wolę Bożą, też zasnął, jak ojcowie jego.
     Potem przy boku przodków swych został złożony
     I uległ rozkładowi – fakt to jest stwierdzony!                                       Dz.Ap. 2:29
37  Natomiast Ten, którego sam Bóg z martwych wzbudził,
     Nie uległ rozkładowi, jak ktokolwiek z ludzi! (...)
38  Niechajże wam wiadome będzie wobec tego,
     Mężowie, bracia nasi, że tylko przez Niego
     Zwiastowane wam bywa grzechów odpuszczenie.
     Każdy więc, kto uwierzy w Niego niewzruszenie,
     Przez Niego jest jedynie usprawiedliwiony
39  Ze wszystkich takich grzechów przez was popełnionych,
     Z których być nie mogliście usprawiedliwieni
     Przez zakon Mojżeszowy – tego nic nie zmieni!
40  Baczcie więc, by się na was słowa nie sprawdziły,
     Które dawno rzeczone przez proroków były:
 
41  'O wy, niecni szydercy, dobrze się przyjrzyjcie,                       Abak. 1:5
     Podziwiajcie, a potem wszyscy przepadnijcie!
     Albowiem dokonuję dzieła szczególnego,
     Które się za dni życia wypełnia waszego –
     Dzieła, w które uwierzyć nie będziecie chcieli,
     Gdybyście mówiącego o nim usłyszeli'".

 
42  A kiedy z synagogi obaj wychodzili,
     Proszono ich, by w sabat następny przybyli
     I by opowiedzieli im znów o tym samym.
43  A gdy lud z synagogi wychodził zebrany.
     Żydów i prozelitów pobożnych niemało
     Do nich w drodze powrotnej się poprzyłączało,
     Więc Paweł i Barnaba z nimi rozmawiali,
     Zachęcając ich, aby w łasce Bożej trwali.
 
—————
1) Jest to trudne miejsce, które wprawia w wielki kłopot chronologów biblijnych. Data podana tutaj pozostaje
    w sprzeczności z oświadczeniem podanym w 1 Król. 6:1. Było wiele podawanych rozwiązań, ale tylko
    jedno tłumaczenie wydaje się całkowicie satysfakcjonować, a to mianowicie, że tekst 1 Król. 6:1 został
    skażony przez zastąpienie litery hebrajskiej "dalet" (wartość liczbowa – 4) przez literę "he" (wartość
    liczbowa – 5), która jest bardzo podobna w kształcie. To czyni 580 lat (zamiast 480) od wyjścia do budowy
    świątyni i zgadza się dokładnie z chronologią apostoła Pawła (Diaglott). Patrz Tom B str.50, 54
 
 
PAWEŁ I BARNABA ZWRACAJĄ SIĘ DO POGAN
 
 
44  Wkrótce potem, w następny sabat się zdarzyło,
     Że już się niemal całe miasto zgromadziło,
     By znów nauki słowa posłuchać Bożego,
45  Lecz Żydzi, widząc tłumy, nie mogli znieść tego.
     Poczęli się sprzeciwiać pod wpływem zazdrości
     Temu, co Paweł mówił i bluźnić ze złości.
46  Lecz Paweł i Barnaba, gdy to usłyszeli,
     Odważnie na sprzeciwy ich odpowiedzieli:
     "Wam najpierw słowo Boże głoszone być miało,
     I tak przecież, o bracia, faktycznie się stało!
     Ale że je od siebie teraz odrzucacie
     I wręcz się za niegodnych sami uważacie
     Łaski życia wiecznego, którą ogłaszamy,
     Przeto się z tym poselstwem do pogan zwracamy!                 Dz.Ap. 15:14
47 Tak bowiem Pan rozkazał nam, z całą pewnością:

     'Ustanowiłem Ciebie dla pogan światłością,                             Izaj. 49:6
     Abyś stał się zbawieniem aż po krańce ziemi'".
 
48  Poganie ich słowami byli zachwyceni,
     Wielbiąc słowo Pańskie, a wszyscy uwierzyli,
     Co do życia wiecznego przeznaczeni byli.
 
49  Tymczasem słowo Pańskie potężniało stale
     I wciąż się rozchodziło po krainie całej.
 
50  Ale Żydzi w sprzeciwie swym nie ustawali:
     Dotąd różne niewiasty w mieście podburzali,
     Pobożne i wpływowe, i obywateli
     Znaczniejszych między ludem, aż cel osiągnęli;
     Wielkie prześladowanie przeciw nim wzniecili
     I ze swego okręgu obu wypędzili.
51  Więc Paweł i Barnaba na nich postrząsali
     Proch z nóg swoich i się do Ikonium udali.
52 Uczniowie zaś pomimo wydarzenia tego,
     Byli pełni wesela i Ducha Świętego.
 




PAWEŁ I BARNABA W IKONIUM
 
 
14:1 A w Ikonium podobnie, gdy przybyli z drogi,
     Tak samo do żydowskiej weszli synagogi,
     Gdzie z taką do zebranych przemawiali siłą,
     Że i Żydów i pogan mnóstwo uwierzyło.
 
2    Lecz Żydzi nie wierzący pogan podburzyli
     I serca ich przeciwko braciom rozjątrzyli.
3   Mimo to na czas dłuższy tamże pozostali,
     Nauczając odważnie, bo w Panu ufali,
     Który słowo swej łaski potwierdzał licznymi
     Znakami i cudami dokonywanymi
     Przez ich ręce, co wielce wpływ ich powiększało.
 
4   A miasto w swej opinii się porozdzielało:
     Jedni z jego mieszkańców byli za Żydami,
     Drudzy zaś obstawali za apostołami.
5    Kiedy jednak poganie wespół z miejscowymi
     Żydami i niecnymi ich przełożonymi,
     Zamierzali ich zelżyć i ukamienować,
 
6   Dowiedziawszy się o tym, by życie zachować,
     Do miast Listry i Derbe uszli w Likaonii
7   Oraz w ich okolice. I tam zawsze pomni,
     Że takie polecenie od Pana dostali,
     Ewangelię ludowi wszędzie ogłaszali.
 



PAWEŁ I BARNABA W LISTRZE I DERBE
 
 
8    Był w Listrze pewien człowiek, co nigdy nie chodził,
     Bo nogi miał bezwładne, i z tym się urodził.
9    Człowiek ten słuchał Pawła przemawiającego,
     A kiedy ten popatrzył badawczo na niego
     I ujrzał, że dość wiary ma w swe uzdrowienie,
10  Rzekł donośnym głosem przed całym zgromadzeniem:
     "Stań prosto na swych nogach!" – Ten, na głos Pawłowy,
     Zerwał się, zaczął chodzić, czując, że jest zdrowy.
 

 

11   Kiedy tłumy, co Paweł uczynił ujrzały,
     Mówiąc po likaońsku głośno zawołały:
     "Bogowie wielcy postać ludzi tych przybrali
12   I tu do nas zstąpili!" – Zaraz ich nazwali
     Imionami swych bogów: Barnabę Zeusem,
     A Pawła, który głównym mówcą był – Hermesem.
 
13  Tedy kapłan Zeusa z podmiejskiej świątyni,                                            1)
     Przywiódł woły przed bramę z wieńcami pięknymi
     I zamierzał wraz z ludem złożyć je w ofierze,
     Bo wszyscy ludzi-bogów uczcić chcieli szczerze.
 
14  A gdy apostołowie o tym usłyszeli,                                                          2)
     Co oni, w swej niewiedzy, uczynić im chcieli,
     Ze zgrozy wielkiej szaty swe porozdzierali,
15  A pomiędzy tłum wpadłszy tak obaj wołali:
     "O mężowie, dlaczego to uczynić chcecie?!
     I my ludźmi, jak i wy, też jesteśmy przecież!
     Głosimy wam, abyście pouczeni byli
     I wraz się od tych marnych rzeczy odwrócili
     Do Stwórcy nieba, ziemi, morza i wszystkiego,
     Cokolwiek w nich się mieści – do Boga żywego.
16  On dopuszczał, w mądrości, choć wieki mijały,
     By narody drogami własnymi chadzały,
17  Lecz wciąż o Sobie świadczył, trzeba dodać jeszcze,
     Przez liczne dobrodziejstwa, śląc wam z nieba deszcze
     I czasy urodzajne, i pokarm o czasie,
     Napełniając radością wielką serca wasze".
 
18   A to mówiąc, zaledwie lud uspokoili,
19  Że im nie ofiarował. Wtem Żydzi przybyli
     Z Antiochii i z Ikonium, którzy ich zwalczali.
     Ci, Pawła, tłum wzburzywszy, ukamienowali
     I potem go za miasto wywlekli jak szmatę,
     Sądząc, że już nie żyje... Taką więc zapłatę
     Za słowo im głoszone wszyscy wymierzyli...
 
20  Kiedy jednak uczniowie Pawła obstąpili,
     Powstał i wszedł do miasta. Dnia zaś następnego
     Udał się wraz z Barnabą do likaońskiego
21  Miasta Derbe, gdzie również, gdy się zatrzymali,
     Wielu przez Ewangelię uczniów pozyskali.
 
 
 
 
—————
1) Było zwyczajem tamtych czasów oddawanie się miast pod ochronę bóstw pogańskich. Miasto Listra miało
    przed bramami posąg Jupitera (Diaglott).
2) Apostołowie – wysłannicy zboru. Dz.Ap. 13:1-3
 
 
POWRÓT DO ANTIOCHII
 
 
21   Następnie zaś do Listry obaj zawrócili;
     Ikonium i Antiochię także odwiedzili.
22  Tam serca wszystkich uczniów prawdą utwierdzali,
     Zachęcali do trwania w wierze i mawiali:
     "Przez niemało ucisków, jak sami widzimy,
     Do Królestwa Bożego wejść, bracia, musimy".
 
23  Gdy im przez podnoszenie rąk starszych obrali                                   1)
     We wszystkich zborach, które obaj odwiedzali,
     Panu w postach i modłach tychże poruczyli,
     W którego całym sercem swoim uwierzyli.
 
 
 

24   Przeszedłszy przez Pisydię w Pamfilii stanęli.
25  Potem, gdy słowo w Perge już opowiedzieli,
26  Zstąpili do Atalii. Stąd się przeprawili
     Morzem do Antiochii, gdzie poruczeni byli
     Łasce Bożej ku dziełu, które wykonali.
 
27   A kiedy tam przybywszy cały zbór zebrali,
     Oznajmili jak wielkie rzeczy Bóg uczynił,
     Który w całej ich misji wciąż przebywał z nimi,
     Jak otworzył drzwi wiary i przed poganami.
28   Potem jeszcze dość długo zostali z uczniami.
 
—————
1) Obrali – gr. cheirotoneo. Wyraz ten znaczy "wybór przez podniesienie ręki", ogólnie rozpowszechniony dzisiaj
     sposób głosowania. Bóg wykazuje jasno, że wielu będzie starało się naznaczyć siebie jako nauczycieli. Kościół
     ma się w tej sprawie ustawicznie zwracać do Chrystusa, Głowy, a nie schlebiać i popierać ambitnych braci
     (F-333,353).
 
 
NAWRÓCENIE POGAN NA ZAKON MOJŻESZOWY
 
 
15:1 A pewni ludzie, którzy z Judei przybyli,
     Taki pogląd w Antiochii wśród braci szerzyli –
     Tych, którzy pochodzenia byli pogańskiego:
   
     "Jeśli według zwyczaju praktykowanego.
     Danego przez Mojżesza, ciał nie obrzeżecie,
     Zbawieni, nad wątpliwość wszelką, nie będziecie!"
2     A gdy ich tak bezwzględnie wyrażane zdanie
     Wywołało niemałe w zborze zamieszanie
     I spór pomiędzy tymi, co do nich przybyli,
     A Pawłem i Barnabą, wnet postanowili,
     Że Paweł i Barnaba wraz z kilku innymi
     Udadzą się niezwłocznie do Jerozolimy,
     Po radę apostołów i starszych w tym sporze;
 
3    Ruszyli zatem w drogę, wyprawieni w zborze.
     A gdy szli przez Fenicję i Samarię całą,
     Radość wszystkim wierzącym sprawiali niemałą
     Swym opowiadaniem o pogan nawróceniu.
4   Aż na koniec przybyli do Jeruzalemu,
     Gdzie też przez zbór przyjęci zostali miejscowy,
     Przez grono apostołów i starszych zborowych.
     I opowiedzieli im o swojej podróży,
5   Co Bóg przez nich uczynił. Lecz potem niektórzy
     Powstali spośród braci, co się nawrócili
     Z sekty faryzeuszy i tak oświadczyli:
     "Trzeba ich zobowiązać, by się obrzezali
     I prawo Mojżeszowe ściśle przestrzegali".
 

PRZEBIEG NARADY
APOSTOŁÓW I STARSZYCH W JERUZALEMIE
 
 
6   Apostołowie się i starsi zgromadzili
     I nad tym zagadnieniem pospołu radzili.
 
7    A po długiej wymianie zdań wstał Piotr i rzecze:
     "Dobrze, mężowie bracia, o tym wszyscy wiecie,
     Że Bóg, co swoją łaską pragnie darzyć wielu.
     Już od dawna mnie wybrał spośród was w tym celu,
     By poganie z ust moich najpierw usłyszeli
     Poselstwo Ewangelii i wiarę przyjęli.
8   A Bóg, który zna serce człowieka każdego,
     Wydał o nich świadectwo, gdy Ducha Świętego
9   Dał im tak samo jak nam, a co najdziwniejsze,
     Przy tym wszystkim różnicy nie zrobił najmniejszej
     Między nami a nimi – jednej użył miary,
     Oczyściwszy ich serca przez wzbudzenie wiary.
10  Czemu więc teraz Boga próbie poddajecie
     I jarzmo na kark uczniów ciężkie włożyć chcecie,
     Którego ni ojcowie, ani my też sami
11  Nie mieliśmy sił dźwigać? Przecież wiarę mamy,
     Że dzięki łasce Pana Jezusa zbawiony
     Być może z nas ktokolwiek – tak samo jak oni".
 
12   Na te słowa umilkli wszyscy i słuchali
     Słów Barnaby i Pawła, gdy opowiadali,
     Jak wielkie przez nich znaki i rozliczne cuda
     Czynił Bóg pośród pogan, czym ich wiarę wzbudzał.
 
13   Kiedy znów po ich słowach zapadło milczenie,
     Wstał Jakub i powiedział tak na zakończenie:
 
14  "Mężowie bracia? teraz mnie posłuchać chciejcie!
     Szymon rzecz opowiedział szczególną, jak wiecie,
     Jak to Bóg po raz pierwszy przystąpił do tego,
     Aby z pogan lud wybrać dla imienia swego.
15  A z tym się też zgadzają słowa dobrze znane,
     Podane przez proroków, wszak jest napisane:                      Amos 9:11,12
16  "Potem do nich powrócę (bowiem ich miłuję)                       Rzym. 11:28
     I przybytek Dawida, co padł, odbuduję.
     Odbuduję z pewnością obaliny jego
     I znowu go wystawię
(jak czasu dawnego),
17  Aby Pana Zastępów, ludzie pozostali,
     Nawróciwszy się sercem usilnie szukali,
     Oraz wszystkie narody świata pogańskiego,
     Nad którymi wzywano imienia mojego.
     Tak mówi o tych sprawach Pan, który to czyni"
.
18  Znane to jest od wieków między wierzącymi.
 
19  Sądzę więc, że nie trzeba robić tym trudności,
     Którzy się spośród pogan, w swoich serc szczerości,
     Do Boga nawracają i są w wierze stali.
20  Lecz trzeba im napisać, by się wstrzymywali
     Od rzeczy przez pogańskich bożków splugawionych,
     Od nierządu, od mięsa stworzeń uduszonych,
     I od krwi, by w ten sposób wzgląd na drugich mieli,
21  Bo Mojżesz w każdym mieście ma swych głosicieli,
     Którzy wiernie od dawnych czasów przy nim trwają
     I w synagogach w każdy sabat go czytają".
 

LIST DO NAWRÓCONYCH POGAN
 
 
22   By do końca rozwiązać problem zaistniały,
     Apostołowie, starsi i zbór z nimi cały,
     Wybrać postanowili mężów między sobą,
     Co wśród nich zajmowali pozycję czołową:
     Judę, którego zwano również Barsabaszem,
     I Sylasa, by obaj, wyruszywszy razem,
     Szli do zboru w Antiochii z Pawłem i Barnabą.
23  Posłali przez nich pismo z tak ujętą sprawą:

     "Apostołowie, starsi i bracia zborowi,
     Braciom z pogan, co służyć Panu są gotowi,
     Co w Antiochii, Syrii i Cylicji mieszkają,
     Zdrowia życząc, serdecznie wszystkich pozdrawiają.
 
24  Ponieważ słyszeliśmy, że do was przybyli
     Od nas niektórzy i was zaniepokoili
     Swoimi naukami, które rozsiewają
     I w zamieszanie wasze dusze wprowadzają,
     Do czego ich wcale nie upoważniliśmy,
25  Jednomyślną decyzją postanowiliśmy
     Wybrać i wysłać do was mężów wraz z miłymi
26  Barnabą i Pawłem, tak bardzo oddanymi
     Dla Jezusa Chrystusa imienia świętego,
     Że życie poświęcili zupełnie dla Niego.
27  Judę i Sylasa więc do was posyłamy –
     Ci powtórzą to samo ustnie między wami.
 
  28  Otóż, bracia, zdało się Duchowi Świętemu                                          1)
     I nam, co radą służyć chcemy z was każdemu,
     By nie nakładać na was ciężaru żadnego,
     Prócz tego, co niezbędne dla dobra waszego:
29  Wstrzymujcie się od ofiar bożkom poświęconych,
     Od krwi, od mięsa wszelkich stworzeń uduszonych
     I od nierządu. Gdy się tego strzec będziecie,
     Roztropnie uczynicie. Dobrze się więc miejcie!"
 

 

30   Przybywszy do Antiochii, wysłańcy zwołali,
     Całe zgromadzenie i list ten przekazali.
31  A gdy go przeczytano, cieszyli się z treści,
     Albowiem pocieszenia wiele w sobie mieścił.
32 Juda i Sylas, którzy byli prorokami,                                                       2)
     Umacniali częstymi braci kazaniami.
33  A gdy po jakimś czasie wrócić umyślili,
     Z pokoju słowami ich bracia wyprawili
34  Do tych, co ich wysłali. Gdy przyszło rozstanie,
     Sylas podjął decyzję, że tam pozostanie.
35  Paweł też i Barnaba w Antiochii zostali
     I z drugimi wraz słowo Pańskie rozgłaszali.
 
—————
1) Powzięta decyzja, jesteśmy pewni, nie była sądem samych wyłącznie apostołów, ale dodatkowo ich sąd
    potwierdzony był w pewien sposób przez Pana i oni mieli pewność, że ich sąd był po myśli Pana, Ducha
    Pana, woli Pana. Jest to metoda polecona całemu Kościołowi, by upewniać się co do woli Pana przez
     badanie Pisma Świętego w świetle Boskiej Opatrzności (E 319).
2) Publicznymi mówcami.
 

DRUGA PODRÓŻ MISYJNA

 
 
SPÓR O MARKA
 
 
36   A po kilku dniach, Paweł, powziąwszy plan nowy,
     Zwrócił się do Barnaby, mówiąc tymi słowy:
     "Wybierzmy się do wszystkich miast, w których byliśmy
     I w których słowo Pańskie już zwiastowaliśmy,
     Albowiem braci naszych odwiedzić się godzi
     I zobaczyć jak im się obecnie powodzi".
37  Barnaba chciał w tę drogę zabrać także Jana,
38  Którego zwano Markiem, lecz Paweł był zdania,
     Że tego, który przecież opuścił ich w chwili,
     Gdy w dalszą drogę mieli wyruszyć z Pamfilii                        Dz.Ap. 13:13
     I nie chciał z nimi w pracy dłużej uczestniczyć,
39  Nie należy brać z sobą. Wskutek zdań różnicy
     Rozeszli się, spór bowiem ostry się rozwinął.
     Barnaba wziąwszy Marka na Cypr z nim odpłynął,                                1)
40 Paweł zaś postanowił ruszyć w inne strony;
     Łasce Pańskiej przez wszystkich braci poruczony,
41 Obrał sobie Sylasa i szedł od tej pory
     Przez Syrię i Cylicję utwierdzając zbory.
 
—————
1) Marek był siostrzeńcem Barnaby (Kol. 4:10).
 
 
PRZYŁĄCZENIE SIĘ TYMOTEUSZA
 
 
16:1  Do Derbe i do Listry dotarł też w podróży.
      A był tam pewien uczeń, który Panu służył,
     Imieniem Tymoteusz. Matką ucznia tego
     Była wierna Żydówka – Grek zaś ojcem jego.
 
 

 
 
2    Bracia zamieszkujący w Listrze i w Ikonium
     W swym świadectwie się dobrze wyrażali o nim.
3    Paweł chciał, by mu w drodze towarzyszył wszędzie,
     Więc wziąwszy go obrzezał, mając to na względzie,
     Że w owych okolicach wielu Żydów mieszka;
     Wszyscy bowiem wiedzieli, że ma ojca Greka.
4   Wszędzie, idąc przez miasta, im przekazywali
     Postanowienia, by je strzec nie omieszkali,
     Co powzięte zostały już w Jeruzalemie
     Przez apostołów oraz starszych zgromadzenie.
5   Tak więc się w świętej wierze zbory utwierdzały
     I w liczbę nowych członków z każdym dniem wzrastały.
 

PODRÓŻ PAWŁA PRZEZ AZJĘ MNIEJSZĄ
 
 
6     Ponieważ im Duch Święty wzbronił tymczasowo
     Rozpowszechniać po miastach Azji Boże słowo,
     We Frygii i Galacji się nie zatrzymali,
7   Aż przybyli do Mizji. Stąd usiłowali
     Dostać się do Bitynii, lecz zamiar takowy
     Spełnić nie zezwolił im Duch – wpływ Jezusowy,
8    Minęli zatem Mizję i dalej zdążali,
     Aż wreszcie się do portu Troada dostali.
 
  9    W mieście tym pewnej nocy miał Paweł widzenie,
     Kryjące co do dalszej drogi polecenie:
     Mąż stanął, Macedończyk i rzekł doń słowami:
     "Przybądź do Macedonii – ratuj nas, błagamy!"
10  Zaraz więc przez nas kroki zostały podjęte,                                           1)
     By wnet do Macedonii wyruszyć okrętem,
     W mniemaniu, że Bóg wezwał nas do kraju tego,
     Abyśmy tam głosili Ewangelię Jego.
 
—————
1) Przybył Łukasz, stąd pierwsza osoba "nas" (Kol. 4:14).
 

PAWEŁ W MACEDONII I FILIPPI
 
 
11  Odpłynąwszy z Troady kurs wzięliśmy taki:
     Najpierw popłynęliśmy wprost do Samotraki,
 
 

 
 
     Stamtąd do Neapolu już dnia następnego,
12  Potem zaś do Filippi, miasta przedniejszego
     W tej części Macedonii i (rzymskiej) kolonii,
 
 
 
 
     Gdzie pobyt kilkudniowy został zarządzony,
13  W dzień sabatu, za bramę nad rzekę wyszliśmy,
     Gdzie było miejsce modlitw jak wraz sądziliśmy.                                      1)
     Usiadłszy, zaczęliśmy mówić z niewiastami,
14  Które się zgromadziły. A była tam z nami
     I uważnie rozmowie się przysłuchiwała
     Bogobojna niewiasta, imię Lidia miała,
     Sprzedażą się wyrobów z purpury trudniła,
     A do Filippi z miasta Tiatyra przybyła.
 
 
 

     Pan otworzył jej serce tak, że się skłaniała
     Do wszystkiego, co tylko z ust Pawła słyszała.
 
15  A gdy już z całym domem swym ochrzczona była,
     Z następującą prośbą do nas się zwróciła:
     "Skoro za wierną Panu mnieście już uznali,
     Proszę, byście w mym domu odtąd zamieszkali".
     I wymogła to na nas swoim naleganiem,
     Że od tej pory u niej mieliśmy mieszkanie.
 
16   A gdyśmy na modlitwy szli razu pewnego,
     Zdarzyło się coś zgoła niespodziewanego:
     Oto pewna dziewczyna w drodze nas spotkała,
     Która w sobie wieszczego ducha posiadała,                                          2)
     A która, że przez niego opętana była,
     Zysk wielki swoim panom, wróżąc, przynosiła.
17  Ta uparcie za Pawłem idąc i za nami,
     Uprzykrzała się tymi wołając słowami:
     "Ci ludzie są sługami Boga Najwyższego
     I zwiastują wam drogę zbawienia waszego!"
 
 
 
 
18  Aż wreszcie, gdy dni wiele chodziła za nami,
     Wciąż to samo wołając, Paweł tym znękany,
     Zwrócił się tymi słowy do ducha owego:
     "Rozkazuję ci w imię Jezusa samego,                                        Ps. 50:16
     Byś ją zaraz opuścił !" – Na rozkaz wydany,
     Wnet opuścił ją demon, duchem wieszczym zwany.
 
—————
1) Prawie wszyscy nowocześni krytycy tłumaczą słowo "prosukee", które występuje w tym miejscu i w Łuk. 6:12
     w ten sposób: "Prosukee" było dużą, nie przykrytą budowlą z miejscami jak w amfiteatrze, używaną na nabożeństwa
     tam, gdzie nie było synagogi (Diaglott).
2) Duch Pytona lub Apollo. Według legendy Pyton był wielkim wężem, który był strażnikiem wyroczni u stóp góry Parnas,
    słynnej z przepowiadania przyszłych wydarzeń. Apollo zabił tego węża i odtąd otrzymał epitet Pytyjski i był czczony
    jako wyrocznia przyszłości. Ci, którzy mogli przepowiadać przyszłość lub pretendowali do tego, znajdowali się pod
    wpływem ducha Apollo Pytyjskiego.
 


Dodał: Andrzej
Popularne artykuły
Izraelsko-Arabski proces pokojowy - część 2 z 2
Izraelsko-Arabski proces pokojowy w świetle proroctw biblijnych List otwarty chrześcijan do chrześcijan   (ciąg dalszy artykułu)   Twierdzenia Palestyńczyków   Twierdzenia palestyńskiego, że ...dalej
Izraelsko-Arabski proces pokojowy - część 1 z 2
    Izraelsko-Arabski proces pokojowy w świetle proroctw biblijnych List otwarty chrześcijan do chrześcijan     Wstęp     Nie zdarzyło się nigdy przedtem, aby ...dalej
Gromadzenie sił na Armageddon
"Albowiem przyszedł dzień on gniewu i któż się ostać może" Obj. 6:17     Księgę Objawienia Bóg dał, jak ...dalej
Antychryst. Jego ostateczny koniec
OSTATECZNY KONIEC ANTYCHRYSTA WIDZIANY W 1889 ROKU     Prześledziliśmy historię papiestwa aż do obecnych czasów, do Dnia Pańskiego ...dalej
Wychowanie jezuickie
Wyjątki z traktatu Stanisława Szczepanowskiego pt. "Idea polska wobec prądów kosmopolitycznych". Lwów, Towarzystwo Wydawnicze 1901, ...dalej
ANARCHIA - Symboliczny ogień, którym kończy się stary świat
"A dzień Pański nadejdzie jak złodziej; wtedy niebiosa z trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone stopnieją, ...dalej
Izrael (2)
OD ABRAHAMA DO CHRYSTUSA   W poniższym rozdziale podano skrótowy przegląd wydarzeń w historii Izraela, od czasu ...dalej
Plagi egipskie (06) - Dziewiąta i dziesiąta
DZIEWIĄTA PLAGA EGIPSKA – CIEMNOŚCI 2 Mojżeszowa 10:20-29     "Rzekł więc Pan do Mojżesza: Wyciągnij rękę swoją ku ...dalej
Chronologia Biblijna (12) Część III - Liczbowanie Biblijne
Książka "Chronologia Biblijna", wydana w kwietniu 1974 roku, składa się z trzech części, zatytułowanych: (1) ...dalej
Izrael wczoraj, dzisiaj, jutro
Artykuł tłumaczony z Bible Student Archives https://www.biblestudentarchives.com/documents/IsraelTract.pdf     "I będę błogosławił tym, którzy tobie będą błogosławić; a tych, ...dalej
Archiwum
Etykiety
Trzy Biada Copyright © 2011 Artykuły   Articles   Wprowadzenie   Warto zobaczyć   Kontakt
projekt graficzny cefau wykonanie eball