Estera wygrywa konkurs piękności

 

Gdy rad Hegaja Ester posłuchała,
I w jego guście się ozdobiła,
Uroda jej takim blaskiem zalśniła,
Że serce króla zawojowała!
Aswerus w mig poznał, że piękna i miła
Estera urodą rywalki zaćmiła.
Radosny – olśniony urodą Estery,
Nie zwlekał już dłużej, a będąc szczery,
Z miejsca obdarzył Esterę tronem –
Na głowę jej kładąc królewską koronę!
W ten sposób Estera piękna i miła,
Na tronie królową Waszti zastąpiła...

Ten ważny szczegół też, bez wątpienia,
Jest godny dobrego zastanowienia...
Korona królewska Estery wspaniała,
Innej korony symbolem się stała.
Kościół, w Esterze pięknej ukazany,
Też miał być w końcu ukoronowany.
Każdy bowiem członek Kościoła tego,
Wystarczająco będąc wyćwiczony
W ziemskiej pielgrzymce przez ducha świętego,
Chwałą miał zostać wielką nagrodzony,
Na wzór Jezusa doświadczonego –                           Fli. 2:5-11
Przez moc Ojcowską wywyższonego.
Na niebie i ziemi moc niezrównana,                         Mat. 28:18
Po zmartwychwstaniu została Mu dana!

A były też czasy odstępstwa wielkiego,
Wiekami Średnimi nazywanego,
Gdy przez Szatana zostało zasiane                         Mat. 13: 25
Błędne pojęcie, że obiecane
Czasy królestwa faktem się stały,
Że Chrystus rządzi z kościołem wspaniałym!

Papiestwo ujęła diabelska pokusa:
Zaczęło się mienić Królestwem Chrystusa,
Uznało, że papież w potrójnej koronie
Ma prawo zasiadać na najwyższym tronie
I w Pana imieniu rządzić na ziemi,
Nad niebem, ziemią i światem podziemi.

 

 

Odkąd ta władza nieograniczona
W ręku papieża została skupiona,                         Dan. 9:19-21
Królowie z tronów bywali zrzucani,
A święci Pana prześladowani...                                    Jan 16:2

Ale nie Pańskie to królestwo było –                        Mat. 4:8-10
Papiestwo przez wieki wysiłki czyniło,
By rządzić państwami świata obecnego                  2 Kor. 4:4
Za cenę pokłonu diabłu złożonego...

Pan się nie skłonił przed diabłem – Szatanem,
Stąd umrzeć musiał... Lecz było Mu dane
Przez Boga samego,
Po zmartwychwstaniu chwalebnym Jego,
Prawo do tego,
By rządził narodami świata całego!
Lecz wpierw odkupić miał świat ludzkości,
By zdobyć prawo do panowania,
A potem rządzić w sprawiedliwości                       Dz.Ap. 17:31
W królestwie swoim w czas z grobów powstania.  Jan 5:28,29

W sławnym Królestwie Syna Bożego
Miał uczestniczyć też Kościół Pana –
Malutkie Stadko – Małżonka Jego,
Któremu ta łaska też miała być dana.

Zrozumieć więc można, bez żadnych trudności,
Że w czasie powtórnej już obecności
Chrystusa Pana, Małżonka wspaniała
Koronę królewską osiągnąć miała! (...)

Apostoł Paweł – pewniśmy tego,                             Fili. 3:7-14
Pięknym przykładem jest gorliwego
Usiłowania,
Aby dostąpić zmartwychpowstania
Z Chrystusem Panem.
Chciał cierpieć i umrzeć z Nim, byle by dane
Było mu zyskać Chrystusa samego.
Za śmiecie i gnój więc poczytał dla Niego
To, co dlań kiedyś zysk przedstawiało...
Lecz przy tym również zaprzeczył nieśmiało,
By stanął u mety, lecz dąży do cnego
Celu przed nim jasno wytyczonego
I jedno czyni,
Aby go osiągnąć wraz z braćmi wszystkimi,
Przez Boga samego powołanymi.

Lecz w końcu życia poświęconego.                        2 Tym. 4:6-8
Inne już słowa padły z ust jego.
Był pewny, że za bieg jego gorliwy
I wierność zupełną – Sędzia sprawiedliwy
Da mu koronę sprawiedliwości –
Bez wątpliwości!
I wszystkim, w wysiłkach podobnym do niego,
Którzy miłują sławne przyjście Jego.

 

 

 

I Jakub poucza, że błogosławiony                                Jak. 1:12
Jest mąż na ciężkie próby wystawiony,
Albowiem gdy będzie próbie poddany,
Otrzyma wieniec życia obiecany
Przez Pana tym, którzy Go z serca miłują,
Więc na nagrodę tę zasługują.

I Piotr poucza, by starsi byli                                      1 Piot. 5:1-4
Dbałymi o trzodę i jej służyli.
Lecz nie z przymusu jej służyć mają
A dobrowolnie; niech nie żądają
Zysku brzydkiego lecz chętnie, szczerze,
Zbór Pański budują w prawdziwej wierze;
Nie tak, jak niektórzy, co chcą być panami,
Lecz ci, co dla trzody będą wzorami.
A gdy się Arcypasterz objawi wspaniały,
Odniosą niezwiędłą koronę chwały.

Każdy zapaśnik rad się wstrzymuje,                          1 Kor. 9:25
Od tego wszystkiego, co sił mu ujmuje.
Innym skazitelny śni się chwały wieniec,
Lecz nieskazitelny – naszym jest pragnieniem!

By zdobyć koronę żywota – trzeba                                  Obj. 2:10
Być wiernym do śmierci (tak mówi Pan z nieba!).

Święty i wielce błogosławiony                                        Obj. 20:6
Jest ten, co działem jest obdarzony
W chwale pierwszego zmartwychpowstania,
Albowiem nad tymi nie ma władania
Śmierć wtóra straszna, lecz kapłanami
Boga i Chrystusa będą nazwani
I będą panować nad światem ludzkości
Z Nim przez lat tysiąc, w sprawiedliwości.

Chociaż tak wielu jest powołanych
Do tego zaszczytu, to mało wybranych! (...)
Sto czterdzieści cztery tysiące ze świata całego
Należeć będzie do grona tego...
Lecz chociaż to stadko jest tak niewielkie,
To ma się chronić bojaźni wszelkiej
Bo podobało się Ojcu samemu,
Dać władzę królewską stadku tak małemu...
To Pana Jezusa jest zapewnienie –                         Łuk. 12:32
Jakże więc duże ma dla nas znaczenie!

Jak zatem Waszti, królowa wspaniała,
Tron na rzecz Estery opuścić musiała,
Tak naród Żydowski, liczny, okazały,
Został zastąpiony Pana Stadkiem Małym;
Dlatego, że Królem swym Żydzi wzgardzili
A ci ze Stadka godnie Go uczcili.
Każdy, kto darzy czcią Syna Bożego,                         Jan 12:26
Jest godnie uczczony przez Ojca Jego!

 

Uczta Estery

 

Gdy dał już koronę Esterze król szczery,
Wyprawił ucztę, zwaną "ucztą Estery",
Dla wszystkich książąt i sług też jego
By z nim się cieszyli z wydarzenia tego.
Król w dowód łaski swej i radości
Przyznał podatkowe ulgi dla ludności.
I dał im darów królewskich niemało,
Jak na wielkiego króla przystało.
Znaczeniem królewskiej wielkiej uczty owej,
Wesele z pewnością jest Barankowe.
I będzie sproszonych tam gości niemało,
Jak nam przez Jana podane zostało:

"Głos jakby wielkiego tłumu usłyszałem –               Obj. 19:6-9
Szum wód ogromnych w swych uszach miałem;
Gromy potężne im towarzyszyły,
Które mówiły:
"Halleiuja! – Bo przyszło królestwo (wielkiego)
Boga i Pana Wszechmogącego.
Więc się weselmy i objawiajmy
Radość, i wielką chwałę Mu dajmy,
Bo godów Baranka chwila wspaniała
Nareszcie nastała.

A Jego Małżonka (piękna i miła)
Już odpowiednio się przystroiła.
Bisior już lśniący i czysty otrzymała
(Na który tak długo oczekiwała!)" –
Bisior symbolem jest, bez wątpienia,
Na świętych (zwycięzców) usprawiedliwienia.
I rzekł mi: 'Napisz: Błogosławieni
Ci, którzy na ucztę są zaproszeni
Weselną Baranka' – i dodał do tego –
'Te słowa prawdziwe są Boga (samego)'".

Lud wielki, na ucztę wesela sproszony,
Przedstawia zaiste lud poświęcony,
Co na Chrystusie także budował,
Lecz zdrowym rozsądkiem się nie kierował.

Ci, zamiast złota, srebra cennego
I drogich kamieni, co przedstawiają
Prawdy rozliczne Słowa Bożego –
Które charakter wielce wzmacniają –
Drew, siana i słomy często używali –
Doktryn fałszywych, i z nich budowali.
Nic zatem dziwnego,
Że w czasie ucisku, ognia Bożego,
Utracą wszystko, co budowali,
Gdyż ogień ucisku robotę ich spali.

Ponieważ nie dość gorliwi byli,
Ścieżkę do tronu sprzed oczu zgubili –
Do boskiej natury, nieśmiertelności
Stracili prawo z powodu gnuśności.

Lecz ostatecznie, gdy zmartwychwstaną,
Duchowe, choć niższe, ciała dostaną.
Choć się prawdziwie ofiarowali,
To jednak powszechny duch świata tego
Tak nimi owładnął, że nie zdołali
W zupełności na ofiarę oddać życia swego.

A w żniwnym czasie wskazania różnicy –
Kto prawdę przyjmuje, a kto jej nie słucha –
Kto wchodzi lub nie wchodzi w skład Oblubienicy,
Ci okazać mieli leniwego ducha.

Ale ci niezbyt chętni do wierzenia
I niezbyt gorliwi w czynach poświęcenia,
Fakt wreszcie poznają, że wybierana
Oblubienica jest skompletowana
I z Panem złączona, a to jest dowodem,
Że przez lenistwo stracili nagrodę.
Lecz gdy się w żalu opamiętają –
"Halleluja!" – wówczas głośno zawołają.

Choć nie dostąpili zaszczytu tego,
By stać się częścią Małżonki Jego,
Zostaną niezmiernie faktem pocieszeni,
Że są na Baranka ucztę zaproszeni.

Mówi też o nich kolejna wzmianka,
Że szaty wybielą we krwi Baranka
I zajmą miejsce im wyznaczone
Po Oblubienicy – niższe – przed tronem.
W tym to poziomie zostanie im dana
Duchowa natura z łaski Króla – Pana.
Więc cieszyć się będą na uczcie owej –
Uczcie weselnej – uczcie Barankowej.

I ta rzecz od wieków jest też przewidziana,
Że radość w niebie zapoczątkowana
Spłynie na ziemię – pewniśmy tego!
Jak kiedyś spłynęła z grodu wspaniałego
Króla Aswerusa na masy ludności,
W dniu osobistej jego radości.

Król miał przyjemność poszczycić się teraz
Piękną małżonką imieniem Estera;
Tą, która pilnie Hegaja słuchała
I dzięki temu królową została.
Jezus też powiedział czasu pewnego,
Że ci, co się nie wstydzą imienia Jego,               Mat. 10:32,33
Lecz Go wyznają zawsze i wszędzie,                       Łuk. 12:8,9
I Nim się chlubią – być mogą pewnymi,
Że On nawzajem z nich chlubić się będzie
Przed Ojcem i aniołami Bożymi.

Potem i ziemia dowie się cała,
Że radość w niebie ogromna nastała;
Że Pański Kościół – Małżonka miła,
Na zawsze z Nim się już połączyła.
I będzie z Panem nareszcie ona
Całemu światu już objawiona!

"Bo troskliwe wyglądanie (ludzkiego) stworzenia   Rzym. 8:19-22
Oczekuje Bożych synów (dawno) objawienia.      Marka 6:56
Marności, stworzenie jest bowiem poddane
(Jak wszystkim jest znane!),
Nie z własnej woli, lecz z woli Tego,
Który je poddał do stanu tego.
Jest jednak nadzieja, w dal sięgająca,
Że samo stworzenie będzie wyzwolone
Z niewoli skażenia, ku wolności onej,
Co dzieciom Bożym jest przysługująca.
Wiemy bowiem (jak trudne są jego koleje),
Że całe stworzenie wciąż wespół wzdycha
(Gdyż siła licha...)
I dotąd boleje..."

 

 

Oto słowa są świętego
Pawła do nas mówiącego:

"Gdyście z Chrystusem powstali                               Kol.3:1-4
(Nowym Stworzeniem się stali),
Rzeczy w górze poszukujcie
(Tamże serca swe kierujcie),
Gdzie na Bożej już stolicy
Chrystus siedzi po prawicy.
O tym, co jest w górze myślcie,
A nie o tym, co na ziemi,
Albowiem już umarliście
(Dla swej woli uśmierceni),
A wasz żywot znamienity
Z Chrystusem jest w Bogu skryty.

 

 

Ale gdy się już wspaniale
Chrystus żywot nasz okaże
(Pewnie tutaj się wyrażę):
Okażecie się z Nim w chwale!"

Nie będzie się wstydził Chrystus swojego
Kościoła przez wieki wybieranego.
Stan przyszły Kościoła jest ukazany
W Syjonie górnym z dawna przewidzianym.

 

 

Ta góra symbolem godnym się stała
Duchowej fazy Królestwa Bożego.
Nie tylko anioły, lecz ludzkość cała
Znać będzie jednostki uwielbionego
Chrystusa Ciała, gdy czas nastanie
Na obliczanie
I spisywanie
Narodów przez Pana,
Jak rzecz ta w psalmie została podana.                       Ps. 87:5

Wszyscy na koniec będą wiedzieli,
Którzy to byli w śmierć Pańską ochrzczeni,
Z Nim pogrzebani, z Nim też wzbudzeni,
I z Nim na Syjonie w końcu stanęli...                          Obj. 14:1

A celem wielkiego ich wywyższenia,
Jest udział w dziele świata naprawienia.
Dział ten nie teraz nastać miał, ale –
Gdy się objawić miał Chrystus w swej chwale!      Mat. 25:31
Pan wszystkim objawi umiłowaną –
Kościół – Małżonkę, dawno ukazaną
W Esterze, której imię w imperium całym
Zostało okryte splendorem niemałym,
Bo "uczta królowej Estery" wspaniała,
Ulgą dla wszystkich narodów się stała!