PAN WSTAŁ
Psalm 16
Nasz Pan po swoim zmartwychwstaniu powiedział, że musi się wypełnić to wszystko, co o Nim napisano w Psalmach (Łuk. 24:44). Gdy Pan to mówił, spełniło się już wiele proroctw z Psalmów dotyczących Jego osoby. Zmartwychwstanie naszego Pana zostało proroczo zapowiedziane przez Dawida w Psalmie 16. Na tę znaną zapowiedź powołał się Apostoł Piotr, gdy, kierowany Duchem Świętym, wyjaśnił przerażonym słuchaczom, że Ten, którego oni ukrzyżowali, żyje.
Przytoczony Psalm wyraża proroczo niechwiejną wiarę naszego Pana w obietnicę i moc Ojcowską, wzbudzenia Go do chwalebnego nowego życia. Mówiące o zmartwychwstaniu proroctwo tego Psalmu, wypełniło się 16 Nisan (3 Moj. 23:11) 33 roku, co potwierdzają poniższe zestawienia.
* * *
Strona 93
Uwagi w Komentarzu do Psa. 16:11:
Dasz poznać ............ Dasz mi poznać
Drogę życia ............. Wąską drogę, drogę krzyżową teraz i gościniec świątobliwości w wieku przyszłym
Po twojej prawicy ....W stanie łaski. Do którego i my możemy przystąpić w modlitwie
Rozkosze ................ Prawdziwy pokój człowieka może być osiągnięty jedynie w harmonii z jego Stworzycielem
Na wieki ................... Taka radość rozpoczyna się już w obecnym życiu
* * *
* * *
Strona 94
* * *
* * *
* * *
JONASZ SYN AMITTAJA
Jonasza 2:1-11
Historia Jonasza, który znajdował się we wnętrznościach wielkiej ryby "trzy dni i trzy noce", jest znamiennym proroctwem dotyczącym kluczowego zarysu planu Bożego. Jest nim ofiarnicza śmierć naszego Pana w dniu 14 Nisan oraz Jego chwalebne zmartwychwstanie w dniu 16 Nisan 33 roku naszej ery (Mat. 12:40).
Nie wszystkie rozdziały omawianej historii zawierają prorocze ilustracje doświadczeń naszego Pana. Jonasz przedstawia Jezusa Chrystusa w końcowych dniach Jego ofiarniczego życia. Brzuch ryby był dla Jonasza czasowym grobem (szeol) – Jon. 2:3.
Poniższe zestawienia są dalszym potwierdzeniem tej żywotnej dla nas prawdy o czasie śmierci i zmartwychwstania Pana, który umarł za grzech ludzkości.
* * *
Strona 96
ZNAK PROROKA JONASZA
Mateusza 12:39, 40
Strona 97
* * *
Strona 98
LECZ TERAZ CHRYSTUS Z MARTWYCH WZBUDZONY JEST
* * *
* * *
* * *
Pierwszy miesiąc kalendarza żydowskiego posiada dwie nazwy: Abib i Nisan (2 Moj. 13:4, Est. 3:7).
Dni, od 14 do 16 Abib, są czasem Paschy oraz ofiarowania snopa, pierwiastka żniw.
Pascha obchodzona w dniu 14 Abib jest czasem śmierci naszego Pana, natomiast snop ofiarowany 16 Abib jest obrazem zmartwychwstania Pańskiego.
Oto zestawienia potwierdzające dzień śmierci naszego Pana i Jego chwalebne zmartwychwstanie dnia trzeciego.
Strona 99
* * *
* * *
* * *
Strona 100
* * *
* * *
* * *
Strona 101
PAN WIELCE WYWYŻSZONY
* * *
DEKRET PANA
Psalm 2
Oto uwagi w Komentarzu do Psalmu 2:7,9:
Jesteś moim Synem. "Kto nie czci Syna, nie czci i Ojca, który go posłał" (Jan 5:23)
Ciebie zrodziłem ....... Zrodziłem cię: Wybawiłem od śmierci przez zmartwychwstanie
Potłuczesz je ............ Chrystus, Głowa i Ciało. "Nastanie czas ucisku, jakiego nie było, odkąd narody zaczęły istnieć aż do tego czasu" (Dan.12:1; Mat. 24:21)
Pokruszysz je ........... Rządy pogańskie
Poniższe zestawienia potwierdzają przytoczone myśli.
* * *
* * *
Strona 103
* * *
* * *
* * *
Strona 104
GODZIEN JEST TEN BARANEK ZABITY
Objawienie 5:9-14
Nasz Pan, "Baranek jakby zabity", stał się jedyną istotą we wszechświecie godną najwyższych zaszczytów u swojego Ojca. Na tak wielkie wywyższenie przez Ojca, Pan zasłużył swoim doskonałym posłuszeństwem woli Ojcowskiej. Będąc na ziemi, Pan wykonał najważniejszą część Boskiego Planu – złożył Okup (równoważną cenę) za Adama, a w nim za całą ludzkość.
Obecnie z Okupu korzysta wybrana z ludzi klasa Kościoła, która dzielić z Nim będzie władzę królewską i kapłańską.
Panu został dany przywilej wejrzenia w księgi Planu Bożego i rozerwanie siedmiu ich pieczęci. Wszystkie głosy nieba i ziemi będą chwaliły Boga siedzącego na stolicy wszechświata oraz bohaterstwo Baranka Bożego.
W wartościach liczbowych pochwalnych głosów zauważyć można tajemnice czasowe Boskiego Planu Wieków.
* * *
Strona 105
ZGUBIONA OWCA
Łukasza 15:4-10
Oto uwagi w Komentarzu do Ewangelii Łukasza:
15:4 Zgubi jedną z nich . Wyobraża Adama i całą ludzką rodzinę. "Wszyscy jak owce zbłądziliśmy" (Izaj. 53:6). "Nie ma sprawiedliwego, ani jednego" (Rzym. 3:10)
Dziewięćdziesiąt dziewięć . Wyobraża aniołów oraz inne istoty duchowe, które nigdy nie pobłądziły w grzech i nie znalazły się z dala od Bożej opieki
15:5 A gdy ........................... Przy końcu Wieku Tysiąclecia
Ją znajdzie ................. Przywracając do doskonałości wszystkich z ludzkiej rodziny, którzy posiadają charakterystyki owiec
15:8 Dziesięć drachm .... Wyobraża wszystkich synów Bożych, licząc w to aniołów i archaniołów, mających Jego podobieństwo
Zgubiła jedną ......... Ludzką monetę, ludzkość. Brudna podłoga w orientalnym domu wyobraża skalanie, które od upadku człowieka w Edenie zaciemniło w nim Boskie podobieństwo
15:9 A gdy znajdzie ........ Przy końcu Wieku Tysiąclecia
Cieszcie się ze mną Wyobraża przychodzący czas, gdy wszystko na niebie i na ziemi cieszyć się będzie z wypełnienia Pańskiego dzieła
Zgubiona owca z przypowieści Pana przedstawia całą ludzkość, upadłą w Adamie i zbłąkaną od dróg sprawiedliwości. Gdy uznamy Pana Jezusa jako dobrego Pasterza, to zgodnie z tą przypowieścią zauważymy, że owo poszukiwanie zgubionej owcy rozpoczęło się przy Jego pierwszym przyjściu. Adam, przedstawiony tutaj jako owca, nazywany jest w Piśmie Święte "synem Bożym" (Łuk. 3:38), a chociaż jego przestępstwo było pod pewnym względem dobrowolne, to jednak nie mamy powodu do mniemania, że upadek jego był czymś więcej aniżeli przypadkiem owcy, która niebacznie oddaliła się od owczarni i zbłądziła na manowce.
Tą jedną owcą, którą Pan przywróci w czasach restytucji, a przy końcu Tysiąclecia wprowadzi do owczarni Bożej, będzie rodzina ludzka, czyli wszyscy ci, którzy powrócą do zupełnego wyobrażenia i podobieństwa Bożego. Stracona owca, która pierwotnie przedstawiona była w jednej parze ludzkiej, po przywróceniu przedstawiać będzie setki milionów odkupionych i udoskonalonych ludzi. Straż 1951-105; R-2706
Strona 106
* * *
* * *
Strona 107
KRÓLESTWO SALOMONA
Nasz Pan powiedział po swoim zmartwychwstaniu, że musi się wypełnić wszystko, co jest o Nim napisane w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach (Łuk. 24:44).
Psalm 72, zawierający modlitwę Dawida za jego synem Salomonem, jest również proroctwem o królowaniu Mesjasza.
Dawid przedstawia Chrystusa, Głowę i Ciało, po tej stronie zasłony. Członkowie Ciała Chrystusowego modlą się i wyglądają Z utęsknieniem za obiecanym panowaniem Mesjasza, który jako nasienie Abrahama ma błogosławić wszystkie narody ziemi.
Salomonem w chwale jest Pan nasz Jezus Chrystus, oraz członkowie Jego Ciała, wzbudzeni w pierwszym zmartwychwstaniu, aby wspólnie z Głową panować 1000 lat. Okres Tysiąclecia rozpocznie ich wieczne królowanie z Panem (Dan. 2:44; 7:27; Objaw. 20:6).
Oto niektóre uwagi wzięte z Komentarza do Psalmu 72:
72:1 Daj królowi ........... Chrystus podczas Wieku Tysiącleciu
Twoje sądy ......................... Wykonanie wielkich zamiarów Synowi królewskiemu.. Synowi Jehowy
72:4 Wybawi ................................ Da pomoc
Ale ciemiężyciela...Wszystkie ciemiężące systemy i organizacje, cywilne, społeczne, finansowe i religijne
72:6 Jako deszcz .......... Symbol prawdy – orzeźwiającej
Deszcz rzęsisty ... "Przyjdą czasy ochłody [orzeźwienia]" (Dz. Ap. 3:19)
72:16 Garść zboża ........ Obfitość zboża
Mieszczanie ....... Błogosławieni w Królestwie Bożym
72:19 Chwały Jego ...... "Ziemia bowiem będzie napełniona poznaniem chwały Pana" (Hab. 2:14)
Oto zestawienia potwierdzające przytoczone myśli:
* * *
Strona 108
* * *
* * *
"Narodziny prawdziwego Syjonu, czyli Kościoła Chrystusowego, będą powodem radości dla wszystkich, którzy naprawdę miłują sprawiedliwość; bo choć na początku rozbije on w kawałki wszystkie długo pielęgnowane nadzieje, będzie to świt prawdziwej nadziei dla całego świata. Upokorzy ich pychę i ogołoci z całego pielęgnowanego mienia oraz tego, co uważają za swoje prawa. Zburzy ich instytucje, którymi się chełpią, cywilne, społeczne i religijne, i całkowicie zrujnuje obecny porządek społeczny. Jednak będzie to niezbędny wstęp do ustanowienia wielkiego Nowego Porządku, który stanie się 'pragnieniem wszystkich narodów', gdy tylko zobaczą jego ogromną wyższość nad starym porządkiem (...)
Oh, co za radość! (...) Jakże wspaniałe czasy są tuż przed nami! Chociaż chmury i ciemność przez krótki czas zasłaniają jasne promienie błogosławionego świtającego Tysiąclecia, to wkrótce chwalebne 'Słońce Sprawiedliwości' wzejdzie w blasku, a jego promienie szybko rozprzestrzenią się po całej ziemi, rozpraszając ciemności grzechu, rozpraszając mgły błędu i przesądów, i wyprowadzając świat na światło poznania chwały Bożej". Straż 1932-38; R-5573
Strona 109
ODRODZENIE ŚWIATA
Tysiącletnie Królestwo na ziemi będzie początkiem Chrystusowej władzy i panowania. Okres ten przeznaczony jest na odrodzenie świata, gdzie wszystkie jednostki ludzkie, odzyskają utracone stanowisko królów ziemi. Będzie to wielka, uniwersalna republika, w której stałość zasad i błogosławiony wpływ zabezpieczone będą przez doskonałość jej obywateli.
"Wszystkie współczesne próby uznania każdego człowieka za króla i nadania mu praw równych wszystkim innym ludziom oraz wybierania przedstawiciela, czyli prezydenta, który byłby sługą współkrólów, a nie panem, do pewnego stopnia zawiodły, ponieważ ludzie nie są równi pod względem umysłowym, psychicznym, moralnym, finansowym, jak też w innych sprawach, a także dlatego, że nikt tak naprawdę nie nadaje się do tego, by panować nad innymi, lecz ze wzglę¬du na słabość każdy musi być poddany prawom i ograniczeniom.
Gdy jednak to, co doskonałe, zostanie osiągnięte dla ludzkości dzięki pośredniczemu Królestwu, wtedy wszyscy będą królami, tak jak był nim Adam zanim zgrzeszył. I tym właśnie królom łącznie zostanie udzielone po-tysiącletnie Królestwo Boże. Wszyscy oni będą harmonijnie panować na zasadach prawa miłości, a ich prezydent będzie im służył i ich reprezentował. O Panie, modlimy się: Przyjdź Królestwo Twoje dla Twoich obecnych świętych, jak również dla świata". D-646
Bóg jest Miłością, gdy zatem człowiek będzie podniesiony do doskonałości obrazu Bożego, będzie istnym wyrażeniem miłości. Rządzić się będzie zgodnie z prawem niebios, nieustannie ciesząc się w wypełnieniu woli Bożej.
* * *
Strona 110
* * *
* * *
Strona 111
2 Mojżeszowa 26:9
Wnętrze Przybytku z jego sprzętami ukryte było przed wzrokiem ludu izraelskiego czterowarstwowym przykryciem. Pierwszą warstwę stanowiły tkaniny z bisioru, czyli z delikatnego lnu, z wyszywanymi na nich cherubinami. Następne przykrycie wykonane było z sierści koziej, a na nim z kolei leżały farbowane na czerwono skóry baranie. Na wierzchu znajdowało się przykrycie ze skór borsukowych.
Z powodu tych skór borsukowych, cały Przybytek przedstawiał się mało powabnie, a wręcz odrażająco dla obserwatorów znajdujących się z dala w obozie. Ilustruje to sposób zapatrywania świata na klasę Chrystusową. Skóry baranie, farbowane na czerwono, wyobrażają zasługę człowieczeństwa Jezusowego. Tkanina z sierści koziej, tymi baranimi skórami przykrywana, przedstawia człowieczeństwo Kościoła. Wreszcie tkanina z lnu, bisiorowa, reprezentuje czystość Chrystusa jako Nowego Stworzenia, w którym nie ma grzechu (1 Jan 3:9).
Przykrycie z sierści koziej miało o jedną zasłonę więcej niż tkanina z bisioru. Zasłona ta, złożona na dwoje, zwisała u wejścia do Przybytku (2 Moj. 26:9). Nie była ona przykryta skórami baranimi, nie może więc przedstawiać człowieczeństwa Kościoła, które wymaga usprawiedliwienia.
Zasłona ta reprezentuje zatem samo usprawiedliwienie z wiary. Złożenie jej na dwoje przedstawia dwa stopnie usprawiedliwienia:
(1) Usprawiedliwienie przypisane – próbne – warunkowe,
(2) Usprawiedliwienie ożywione.
Z dziedzińca widoczna była tylko jedna strona zasłony, natomiast patrzący od strony Świątnicy mógł ją widzieć z drugiej strony. Zasłona była jedna i jedno też jest usprawiedliwienie, lecz są dwa etapy ustosunkowania się do tego usprawiedliwienia:
(1) Uwierzenie w Chrystusa, wyobrażone przez wejście na dziedziniec przez bramę; przyjście do ołtarza mie¬dzianego – wiara w Okup Chrystusa; umycie się w umywalni – stopniowe pozbywanie się grzechu przez posłuszeństwo Słowu Bożemu.
(2) Przystąpienie do pierwszej zasłony Przybytku, przedstawiającej poświęcenie się na czynienie woli Bożej oraz wejście do Świątnicy – stan spłodzenia z Ducha Świętego. Uzupełnieniem usprawiedliwienia jest poświęcenie. C.P.-22; F-151; K.P.iO.-396,418
Strona 113
Strona 114
* * *
DZIEDZINIEC
2 Mojżeszowa 40:8
"'Dziedziniec' przedstawia stan usprawiedliwienia, w który się wchodzi przez wiarę w Chrystusa, 'Bramę’. Podczas Dnia Pojednania wolno było wejść na 'Dziedziniec' jedynie Lewitom (wyobrażających usprawiedliwionych wierzących). Ci mieli dostęp do 'Miedzianego Ołtarza' i do 'Umywalni', i pełnili służbę na 'Dziedzińcu'. Nie mieli natomiast żadnego prawa, jako jedynie Lewici (wierzący), wejść do samego Przybytku ani nawet do niego zaglądać (4 Moj. 4:19,20).
Na 'Dziedzińcu' wszystkie przedmioty były z miedzi, co wskazuje, że klasę, której dozwolono tam wejść stanowią ludzie usprawiedliwieni. Chociaż kapłani, podczas składania ofiar i umywaniu się, również na nim przebywali, to jednak 'Dziedziniec' nie przedstawiał stanu klasy duchowej podczas wieku Ewangelii". C.P.-19
Strona 115
Pole Dziedzińca, na którym znajdowało się urządzenie Przybytku posiadało kształt prostokąta o wymiarach 100 x 50 łokci (45,7 x 22,8 m) i ogrodzone było zasłonami z tkaniny, sporządzonej z bisioru, o szerokości 5 łokci (2,3 m), zawieszonej na słupach. Od strony wschodniej było wejście na Dziedziniec.
"Białe zasłony, które podtrzymywane przez te słupy formowały 'Dziedziniec', dobrze ilustrowały to samo usprawiedliwienie, czyli czystość. W ten sposób ci, co są usprawiedliwieni, powinni ustawicznie podtrzymywać na widoku wobec świata ('Obozu') czyste płótno, przedstawiające Chrystusową sprawiedliwość jako ich przykrycie". C.P.-114
* * *
* * *
Strona 116
* * *
* * *
* * *
"'Obóz' przedstawia stan świata ludzkości pogrążonego w grzechu, potrzebujący pojednania. Pragnie tego pojednania i jego błogosławieństw, chociaż w sposób mało wyraźny analizuje swoje pragnienia i narzekania. W typie, 'Obozem' był naród izraelski w ogólności, który był odseparowany od wszystkich rzeczy świętych przez zasłonę z białego płótna. Zasłona ta stanowi ścianę działową; mur wiary dla tych, którzy znajdują się wewnątrz, ale mur niewiary dla tych będących na zewnątrz, mur przeszkadzający im w wejrzeniu i dostępie do rzeczy świętych znajdujących się w środku. Wejście na to 'Miejsce Święte', czyli 'Dziedziniec', umożliwiała tylko jedna brama, co w typie zaświadcza, że istnieje tylko jedna droga przystępu do Boga – jedyna 'brama' – Jezus. 'Ja jestem drogą (...) Nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przeze mnie', 'Ja jestem drzwiami' (Jan 14:6; 10:9)". C.P.- 18
Ponieważ ten "mur wiary" ma tak wielkie znaczenie dla wszystkich ludzi, uzasadnione jest spodziewanie, że w jej powierzchni, określonej wymiarami przez Najwyższego Architekta, kryje się jakaś tajemnica (2 Moj. 27:18).
Jeszcze inna tajemnica kryje się w powierzchni ogrodzenia Dziedzińca. Zawiera ona zakodowane Imię Autora Planu Zbawienia, samego Ojca Niebieskiego – Jehowy.
Słowo Jehowa, składa się z czterech liter: J • H • W • H
Oto Imię w hebrajskim języku oraz jego wartości liczbowe (Tekst hebrajski czyta się od strony prawej do lewej):
Iloczyn liczb kolejno mnożonych przez siebie zawiera tajemnicę ogrodzenia Dziedzińca:
Dodał: Andrzej
Copyright © 2011