ÓSMA PLAGA EGIPSKA – SZARAŃCZA

DWA NALOTY SZARAŃCZY: W ROKU 1917 I W ROKU 1939

 

2 Mojżeszowa 10:12-15

 

 

Plagi egipskie przedstawiają różne niekorzystne warunki i wydarzenia, które z dozwolenia Bożego nawiedzają świat, zaś Egipt jest tego świata biblijnym obrazem. Czas tej opatrznościowej działalności obejmuje okres od roku 1874 do roku 1984. W tym to czasie obecny po raz drugi Chrystus, jako pozaobrazowy Mojżesz, dokonuje wyzwolenia ludzkości spod panowania złych systemów podtrzymujących królestwo Szatana – faraona. Plagi zsyłane na świat nakładają się i mnożą, czyniąc sytuację coraz trudniejszą do opanowania. Szatan i jego ziemscy przedstawiciele, czyli władze świeckie i religijne, nie są w stanie zaradzić powstającej sytuacji. Ostatecznie będą zmuszeni ustąpić przed Tym, który przyszedł z pełnomocnictwem od Pana Wszechświata, aby zaprowadzić ład na ziemskim globie.

Jedną z plag była plaga szarańczy. Przedstawia ona ruch socjalistyczny w jego najostrzejszym profilu ideologicznym – bolszewizmie. Zapowiedzią przyszłych doświadczeń było powstanie partii bolszewickiej na Drugim Zjeździe w 1903 roku. Ruch ten, z dozwolenia Bożego, wyszedł z podziemia i odniósł zwycięstwo w Rewolucji Październikowej w 1917 roku.

 

 

Strona 330

 

 

 

Strona 331

 

 

* * *

 

 

Strona 332

 

 

Inwazja szarańczy jest jedną z największych klęsk. Krajom dotkniętym przez tę plagę niesie upadek gospodarczy i głód. Niszczycielska moc szarańczy posłużyła w Piśmie Świętym do proroczego zilustrowania rewolucyjnej działalności ruchu komunistycznego, użytego przez Boga do zniszczenia systemów starego świata.

 

 

 

* * *

Inwazja szarańczy jest jedną z największych klęsk. Krajom dotkniętym przez tę plagę niesie upadek gospodarczy i głód. Niszczycielska moc szarańczy posłużyła w Piśmie Świętym do proroczego zilustrowania rewolucyjnej działalności ruchu komunistycznego, użytego przez Boga do zniszczenia systemów starego świata.

 

Strona 333
 

 

* * *

 

* * *

* * *

Strona 334

 

* * *

 

* * *

 

* * *

Strona 335

 

 

CZTERY ROGI I CZTEREJ KOWALE

 

 

W proroctwie Zachariasza (1:18-19) mowa jest o czterech rogach oraz o czterech kowalach. Cztery rogi, które "rozrzuciły" naród Izraelski, przedstawiają cztery uniwersalne mocarstwa. Mocarstwa te, w okresie tzw. "Czasów Pogan", od roku 606 p.n.e., sprawowały zwierzchnią władzę nad Izraelem. Były to: Babilonia, Medo-Persja, Grecja oraz Rzym pogański, który z czasem przerodził się w Rzym papieski.

 

Czasy Pogan, czyli Boskie przyzwolenie na ich panowanie, zakończyły się w roku 1914, lecz ostateczne usunięcie ich władzy nastąpi w Armageddonie w latach, od 1981 do 1984.

 

Kowale (rzemieślnicy) użyci do przestraszenia i strącenia rogów, czyli władz tych butnych narodów, przedstawiają ruch robotniczy w jego czterech stopniach działania: (1) Rewolucja, (2) Dyktatura proletariatu, (3) Socjalizm, (4) Komunizm.

 

Te cztery stopnie działania ukazane są w księdze Objawienia (9:13-15) pod postacią czterech aniołów.

 

Godłem ruchu robotniczego Związku Radzieckiego jest sierp i młot. Być może prorok Zachariasz oglądający w wizji czterech kowali widział współczesnych robotników z odpowiednimi narzędziami w ręku.

 

 

 

* * *

 

Strona 336

 

 

* * *

 

* * *

 

 

Strona 337

 

 

* * *

 

Aż wypełnią się czasy .... Kairos, naznaczone czasy: ostateczna i decydująca kara
                                          "siedem kroć", jaka nawiedziła Żydów. Komentarz do Łuk. 21:24

 

* * *





Strony 338

 

CZTERY RYDWANY WOJENNE

 

 

Prorocze wizje Zachariasza, jedna o czterech kowalach, druga o czterech rydwanach, zawierają podobną lekcję. Ukazują one czynniki przewidziane przez Boga do zburzenia władzy narodów (rogi), które w ciągu "Czasów Pogan" panowały nad światem. Na początku okresu siedemdziesięciu lat niszczenia tej władzy powstał w rewolucji socjalistycznej 1917 roku system, z robotniczym znakiem sierpa i młota, który ostatecznie dokona dzieła zniszczenia "królestw tego świata" w ucisku wielkim.

 

 

 

* * *

 

* * *

* * *

 

Strona 339

 

 

 

* * *

"A pośrodku tronu i wokoło tronu cztery zwierzęta, pełne oczu z przodu i z tyłu. Pierwsze zwierzę podobne było do lwa, drugie zwierzę podobne do cielca, trzecie zwierzę miało twarz jakby ludzką, a czwarte zwierzę podobne było do lecącego orła" (Obj. 4:6,7).

 

Zwierzęta, które widział apostoł Jan wokoło tronu Bożego, wyobrażają cztery przymioty Boskiego charakteru: (1) Lew – Sprawiedliwość, (2) Oblicze Iudzkie – Miłość, (3) Cielec – Moc, (4) Orzeł w locie – Mądrość.

 

 

* * *

 

 

Strona 340

 

* * *

* * *

 

Zwycięstwo ruchu socjalistycznego w roku 1917 miało dwie fazy. Owe dwie fazy przewidywał Lenin po tym, gdy na II Zjeździe w 1903 roku ruch robotniczy rozdzielił się na dwa stronnictwa, bolszewików i mienszewików. Przejściowo, rozłam ten wielce osłabił ruch rewolucyjny, ponieważ nie było jednomyślności we wspólnym działaniu. Następne zjazdy miały charakter zjednoczeniowy, gdyż tylko wspólnymi siłami można było zdobyć się na gigantyczny wysiłek obalenia dynastii Romanowych, która panowała przez trzy stulecia.

 

 

 

 

W drugiej fazie działania, Lenin planował zwycięstwo bolszewików nad mienszewikami. Tak też się stało.

 

Na wiosnę 1917 roku, w rewolucji lutowej obalono carat, a w jesieni tegoż roku upadł Rząd Tymczasowy w Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej.

Te dwa wydarzenia owego dwustopniowego zwycięstwa uwidocznione są w kolejnych zestawieniach liczbowania biblijnego.

 

Strona 341

 

 

 

* * *

 

* * *

 

Strona 342

 

 

 

 

 

 

* * *

 

 

Strona 343

 

 

 

 

 

 

* * *

 

* * *

To armia Pańska taka sroga,

To Boży bicz na zły ten świat.
Gdy lud zapragnie znów do Boga,

Na gruzach stanie Boży ład!
Obj. 9:20, 21

 

 

Strona 344

 

 

* * *

* * *

Omawiany system wychodzi z założeń stworzenia stopniowo, drogą przemian, doskonałego społeczeństwa przyszłości. Pismo Święte poucza, że wciąż pogłębiająca się degradacja człowieka skazuje wszelkie jego usiłowania naprawy społecznej na niepowodzenie.

 

Nawet najpiękniejsze idee, zrodzone w umysłach szlachetnych i mądrych ludzi oraz zaszczepione w społeczeństwach, szybko ulegały wypaczeniu, przynosząc skutek często odwrotny od zamierzonego. Wysiłkami zaprowadzenia szczęścia dla wszystkich ludzi nacechowana jest historia wszystkich państw uniwersalnych, które powstawały, a następnie obracały się w ruinę. Na taką kolej rzeczy dopuszcza Bóg Wszechmogący, aby na gruzach tych królestw zaprowadzić wiecznotrwałe Królestwo sprawiedliwości, dawno zapowiedziane przez Pismo Święte (Dan. 2:44, 45; 7:26, 27).

 

Wizja szóstego rozdziału księgi Objawienia ukazuje ewolucję idei komunistycznej, która za główny cel przyjęła dobro człowieka.

 

Pierwszy koń (doktryna) reprezentuje sprawiedliwe, czyste założenia (kolor biały) doktryny komunistycznej. Jej spaczenie i coraz bardziej niszczycielski charakter ukazany jest w koniach odmiennej maści.

 

 

Strona 345

 

 

 

* * *

 

* * *

 

G O G

 

 

Rozdział 37, a następnie kolejne rozdziały 38 i 39 proroctwa Ezechiela, ukazują dwa znamienne etapy w historii narodu Izraelskiego.

 

Pierwszy etap stanowi wypełnienie proroctwa o suchych kościach. Obejmuje on czas, po zakończeniu kary "Dwójnasobu", gromadzenia się Izraelitów w ziemi ojców i odradzanie się ich bytu państwowego.

 

Drugi etap to inwazja z północy na zgromadzony i "bezpiecznie mieszkający" naród oraz klęska najeźdźców spowodowana interwencją Bożą.

 

Prorokowanie Ezechiela o tych wydarzeniach wyobraża działalność ludu Bożego podczas Drugiej Obecności Pańskiej, który zrozumienie otrzymane ze Słowa

 

Bożego ogłasza, zapowiadając przywracanie do łaski wybranego narodu oraz jego ostatni ucisk podczas najazdu biblijnego Goga.

 

 

Strona 346

 

Odradzający się Izrael uzna wkrótce Mesjasza i stanie się ośrodkiem Królestwa Chrystusowego na ziemi.

 

Odwieczny nieprzyjaciel Boskiego Planu Zbawienia – Szatan, usiłuje zniszczyć to Królestwo Boże w zarodku. Możemy zatem zaobserwować jego manipulacje na arenie międzynarodowej zmierzające do organizowania narodów w opozycji do Izraela. Pismo Święte przedstawia Szatana jako boga tego świata, zaślepiającego i zwodzącego narody (2 Kor. 4:4; Obj. 20:3; 12:12).

 

Pośród tych narodów dominującą rolę odgrywa Związek Radziecki, który w 1947 roku, wraz z całym obozem socjalistycznym popierał powstanie państwa Izrael, a obecnie deklaruje przyjaźń i pomoc dla nieprzejednanych jego wrogów. To potężne państwo północy, ze stolicą na tym samym niemal południku co Jeruzalem, zostało zidentyfikowane przy pomocy liczbowania biblijnego jako Gog, inicjator i przywódca najazdu na Izraela w bliskiej przyszłości.

 

Między współtowarzyszami Goga w tej łupieskiej wyprawie, prorok Ezechiel wymienia z nazwy Iran (Persję), Libię i Etiopię (Ezech. 38:5).

 

 

* * *

 

Strona 347
 

 

Następne zestawienie wykaże, że walka Armageddonu (1980 – 1984) jest identyczna z "prasą wina zapalczywości gniewu Boga Wszechmogącego".

 

 

 

* * *

 

* * *

 

Z powyższego zestawienia widać, że na wiosnę 1981 roku Izrael będzie miał różnorakich nieprzyjaciół i że wodzem ich działalności będzie Abaddon.

 

 

* * *

 

 

Strona 348

 

 

 

* * *

Organizowanie się Goga i jego zastępów do akcji przeciwko Izraelowi ma łączność z gromadzeniem się królów do walki Armageddonu (Obj. 16:16). Armageddon, podobnie jak potop za czasów Noego zakończy "teraźniejszy wiek zły" (Gal. 1:4).

 

 

 

Strona 349

 

 

 

Antypas ..... znaczy przeciw ojcu. Polityka współpracy z klerem, jaką w końcowej fazie
                      zainicjował system socjalistyczny ukazana została w obrazie króla Heroda

                      Antypasa. Jest to polityka przeciwna stanowisku "ojców" rewolucji.
 

 

 

RUCH REWOLUCYJNY W OBRAZACH

 

 

Podczas Drugiej Obecności Chrystusa powstał i rozwija swoją działalność rewolucyjny ruch komunistyczny, który jest czynnikiem przewidzianym w Boskim Planie do zniszczenia systemów obecnego świata. Zrozumienie przemian, jakie dokonują się w świecie pod wpływem ideii komunistycznych, jest ważnym zabezpieczeniem duchowym ludu Bożego w godzinie pokuszenia. Złożony charakter działalności systemu komunistycznego (szczególnie w jego końcowej fazie) nie mógłby być zrozumiany bez pomocy Słowa Bożego. Liczne obrazy i proroctwa w nim zawarte ukazują różne kierunki oddziaływania tego systemu, zarówno na płaszczyźnie politycznej, jak i religijnej, które zmierzają do osiągnięcia wytyczonych celów.

 

 

Oto obrazowe postacie charakteryzujące ruch rewolucyjny:

 

 

Nabuchodonozor. "Nabuchodonozor podbił ówczesny świat. Był pierwszym, który pomyślał o mądrości posiadania uniwersalnego rządu, który sprawi, że wojny ustaną aż po krańce ziemi. Pokonanych władców podbitego świata, o ile byli mu posłuszni, zamierzal traktować z pewną dozą mądrości i sprawiedliwości, ale innych okrutnie zniszczył, jako lekcja ilustrująca jego nieposkromioną władzę. Swoje królestwo, złożone z różnych narodów czczących rozmaitych bogów, chciał scementować w jedną harmonijną całość. Ustanowił więc wielkie święto pokoju i sprowadził na nie swoich przedstawicieli z różnych części ówczesnego cywilizowanego świata do Babilonu. Wraz z nimi przybyli również reprezentanci wszystkich narodów. Oni wszyscy, mieli się znaleźć pod wrażeniem wielkości i wspaniałości potęgi babilońskiej oraz daremności stawienia jej oporu. Mieli otrzymać ilustrację dobrodziejstw wynikających z posiadania jednego rządu i pokoju na całym świecie.

 

Swego boga, który jak wierzył, dał mu jego zwycięstwa chciał Nabuchodonozor uczcić i uczynić go bogiem narodów. Ludzie z każdej części jego królestwa powinni czcić tego jednego boga, aby posiadanie jednej religii pomogło scementować różne niezgodne elementy, z których składało się jego królestwo.

 

Jak dotąd jego rządy polegały na podboju; odtąd, wszystko zdobyte, świat miał przeżyć wielki czas pokoju, dobrobytu i radości. W stosownym czasie jedność religijna imperium miała być zademonstrowana poprzez powszechne oddawanie czci złotemu obrazowi Bel-Merodacha. Ogłoszono, że wkrótce zespoły zaczną grać i że wtedy wszyscy będą musieli upaść i oddawać cześć posągowi, który reprezentował Nabuchodonozora, jako że on, król, reprezentował swego boga". Straż 1974-9; R-4873

 

Święto pokoju, z 60-łokciowym posągiem Bel-Merodacha, jakie urządził król Nabuchodonozor, jest obrazem na uroczyste obchody 60-lecia Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej. Przemówienia wygłoszone przez Leonida Breżniewa w czasie inauguracji tych obchodów zawierają zapowiedź zwycięstwa i aspiracje do uniwersalnego panowania ideii socjalizmu w skali całego świata. Mówca apelował w nich o zjednoczenie się pod sztandarem tej jedynej idei, mającej gwarantować ludzkości pomyślną przyszłość; wszyscy powinni się "pokłonić" a wszelki sprzeciw uznany zostanie za szkodliwy dla ogólnego dobra i nie będzie tolerowany.

 

 

Strona 350

 

 

 

Herod Tetrarcha Antypas. Jednym z synów Heroda Wielkiego był Herod Antypas, a tetrarchia, nad którą panował, obejmowała Galileę i Pereę.

 

Herod – znaczy syn bohaterski. Było to rodowe nazwisko panującej rodziny.

Obecne władze obozu socjalistycznego, jako współczesny Herod, są spadkobiercami

walecznych rewolucjonistów.

 

Tetrarcha – znaczy dosłownie: władca nad czwartą częścią. Po Drugiej Wojnie

Światowej system socjalistyczny objął kontrolę nad terytorium stanowiącym czwartą

część powierzchni ziemi (dokładnie 26 procent).

 

Antypas – znaczy przeciw ojcu. W swej końcowej fazie, rosyjski ruch rewolucyjny

zatracił radykalny charakter walki klasowej na rzecz polityki ugodowej, prowadzonej

w swoim czasie przez drobnoburżuazyjną partię mienszewików. Ugodowość ta,

będąca zaprzeczeniem wyznawanych zasad, przejawia się między innymi

w przychylnym stosunku do Kościoła rzymsko-katolickiego (Herodiada).

 

 

Belszazar oraz uczta, jaką ten król zorganizował tuż przed upadkiem Babilonu, charakteryzuje ruch rewolucyjny jako bezbożny i lekceważący rzeczy święte. Wprawdzie socjalizm stale walczył z nadużyciami kleru, jego fałszem, błędami i przesądami, to jednak przy końcu, w sojuszu z tymże klerem, w szczególny sposób wystąpił przeciwko prawdziwemu Bogu, gloryfikując własne ateistyczne bóstwa i idee. Zignorował przez to i zbezcześcił Boskie prawdy (naczynia świątyni jeruzalemskiej).

 

Obraz ukazuje, że pewność siebie socjalistycznej władzy i nieświadomość grożącego jej niebezpieczeństwa ustępować będzie trwodze z powodu złowieszczych wydarzeń.

 

Będą to okoliczności, które skłonią reprezentantów tego ruchu do uznania wytłumaczenia wyroku "Mene, Mene, Tekel, Uparsin" przez lud Boży – klasę Daniela.

 

Gog znaczy góra. Takim imieniem, przez swego proroka Ezechiela, nazywa Bóg wroga Izraela z północy, który ma go napaść w "ostateczne dni". W Gogu ukazany jest system socjalistyczny odstępujący od idealistycznych zasad a objawiający niskie instynkty, chciwego i wyniosłego ducha. Pod osłoną wzniosłych haseł kryje się w nim zaborcze usposobienie dawnych władców carskiej Rosji.

 

Abaddon, Apollyon znaczy niszczyciel. Jest to król szarańczy z wizji świętego Jana, przedstawiający partię bolszewicką. Ta symboliczna postać charakteryzuje ruch rewolucyjny jako czynnik niszczycielski (anioł przepaści), doprowadzający do zagłady systemy starego porządku świata.

 

Jehu to Boży mściciel, wyniszczający z Jego rozkazu domy królewskie Judy i Izraela. Jest to obraz ruchu rewolucyjnego dokonującego pomsty za bałwochwalstwo i wszelkie zbrodnie dokonane na świętych Pańskich przez odstępczy kościół rzymski i współpracujące z nim władze świeckie. Jehu został pomazany na króla przez proroka Elizeusza, co pokazuje, że rewolucyjny ruch komunistyczny ma Boskie upoważnienie do zniszczenia zwodniczych, niesprawiedliwych i krwawych systemów.

 

Samson znaczy "jak słońce". Samson to samotny bohater uwalniający swoich współbraci spod filistyńskiego jarzma. Słońce jest symbolem sprawiedliwości i wyzwolenia, jakie niesie dla ludzkości świtający Dzień obecności Chrystusa. Od świtu tego Dnia, obudzony został ruch rewolucyjny, pozaobrazowy Samson, występujący do samotnej walki na śmierć i życie z całym światem, z jego zniewalającymi ludzkość systemami. Zbliżenie socjalizmu (Samsona) do papiestwa (Dalili) pozbawiło go mocy (obcięte włosy) i orientacji (wyłupione oczy). Oszukany i znieważony Samson, w desperackim akcie pomsty poruszy "filarami" świata, wywołując anarchię, w której sam zginie, lecz pod jej gruzami pogrzebie wszystkie systemy starego porządku rzeczy.

 

Strona 351

 

JEHU

 

 

Historia narodu żydowskiego zawarta w Piśmie Świętym, opisuje szereg wydarzeń będących proroczymi przesłankami na równoległe wydarzenia w chrześcijaństwie.

 

Obecnie, u schyłku epoki chrześcijańskiej, można wyraźnie zauważyć, w jaki sposób szczególny nadzór Boga nad doświadczeniami Izraela uczynił ich historię ilustracją przemian dokonujących się we współczesnym świecie (Rzym. 15:4).

 

Wyrazistym przykładem potwierdzającym przytoczone rozumowanie jest obrazowa historia Jehu – mściciela Bożego. Działalność Jehu przypada na okres rozbicia państwa żydowskiego na dzisięciopokoleniowe Królestwo Izraelskie i dwupokoleniowe Królestwo Judzkie. Podział Izraela, jaki się dokonał w 999 roku p.n.e., ma swoje równoległe odniesienie (2520 lat później) do podziału Chrześcijaństwa przez reformację w roku 1521. Odpowiednikiem Królestwa Izraelskiego są kraje katolickiej Europy, natomiast Królestwo Judzkie odpowiada krajom protestanckim z ich wybitnym przedstawicielem – Stanami Zjednoczonymi (USA). Królestwo Judzkie było wierniejsze Bogu niż Izraelskie, podobnie jak kraje protestanckie górowały duchem oświecenia, wolności i tolerancji religijnej nad katolicyzmem europejskim.

 

 

Osoby rodziny królewskiej, sprawującej rządy nad Judą i Izraelem, przedstawiają władze świeckie i religijne obu części chrześcijaństwa.

 

Oto powiązania rodzinne domów królewskich w omawianym okresie historii:

 

 

 

Para królewska, Achab i Jezabel, dopuściła się wielkich przestępstw przeciw Bogu i Jego zasadom sprawiedliwości, uzasadniając tym w pełni srogość Boskiego wyroku zapowiedzianego przez proroka Eliasza. Z jej rozkazów zabijano Pańskich proroków, propagowano bałwochwalstwo, w najbardziej nikczemny sposób zabito niewinnego Nabota (1 Król. 21:25).

 

Achab przedstawia autokratyczne władze katolickiej Europy, które przeminęły w wojnie 1914 roku. W osobie Jezabel rozpoznajemy Kościół Rzymsko-katolicki, pod którego wielkim wpływem znalazły się królestwa europejskie. Jezabel utraciła wprawdzie swego stałego partnera politycznego, niemniej jednak jej królewska wola realizowana jest nadal przez obecne władze Europy Zachodniej (Joram) oraz ulegające romanizmowi Stany Zjednoczone Ameryki Północnej (Ochozjasz). Bóg ignoruje te władze. Przez proroka pomazuje na króla "hetmana Jehu" i daje mu rozkaz zniszczenia "rodziny królewskiej". Pierwszy z królów, Joram, postrzelony w serce strzałą z łuku, pada martwy na swoim rydwanie. Widząc to, drugi z królów, Ochozyjasz, rzuca się do ucieczki, lecz zraniony przez żołnierzy Jehu na wzniesieniu Guru (hebr. młody lew – symbol Izraela) umiera w Megiddo. Megiddo było polem największych bitew Izraela. Jest ono ilustracją "wojny wielkiego dnia Boga Wszechmogącego" zwanej Armageddonem. W Armageddonie zginie też system papieski (pozaobrazowa Jezabela), inspirator krwawych czynów królewskich w okresie Średniowiecza. System państw socjalistycznych wykona na papiestwie Boski wyrok, który już dawno temu został ogłoszony.

 

 

 

Strona 352

 

* * *

 

 

Amen – Uroczyste potwierdzenie: tak jest, niech się tak stanie. W Ewangeliach tłumaczone najczęściej na słowo "zaprawdę". Wypowiadane także dwukrotnie (Psa. 41:14; Jan 1:51).

 

 

POMAZANIE JEHU

 

 

Przez akt pomazania, Jehu otrzymał Boskie upoważnienie do wykonania pomsty za wszelkie przestępstwa Achaba i Jezabel. Pomazaniem w duchowym znaczeniu są wyraźne określenia Słowa Bożego wskazujące na ruch rewolucyjny jako czynnik sprawiedliwości Bożej. Król tej rewolucyjnej armii (partia komunistyczna) nazwany jest w księdze Objawienia "Abaddonem" czyli Niszczycielem (9:11). Prorok Izajasz określa działalność tej armii jako "miotłę spustoszenia" (14:23). "Jehu" ma "wymieść" zdeprawowane chrześcijaństwo, aby na uprzątniętym polu ziemi Chrystus zbudował wieczne Królestwo Sprawiedliwości.

 

Królowanie "Jehu" rozpoczęło się zwycięstwem Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej w roku 1917.

 

* * *

 

Strona 353

 

 

PIERWSZE SPOTKANIE

 

 

Odpowiednikiem pierwszego spotkania posła króla Jorama z Jehu jest konferencja pokojowa Europy, USA i Kanady w Helsinkach w 1975 roku.

 

Zasadniczym celem tego największego w historii Europy spotkania na szczycie było podpisanie Aktu Końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (w skrócie: KBWE). Realizowanie wytycznych tego Aktu miało przekształcić Europę w obszar współpracy narodów, mogącej być wzorem dla całego świata.

 

 

* * *

* * *

W dniach 30 lipca do 1 sierpnia 1975 roku odbyło się zebranie, na którym przedstawiono przywódcom do aprobaty i podpisania projekt dokumentu KBWE. Wśród przedstawicieli państw obecnych w Helsinkach był również szef delegacji Watykanu, arcybiskup Casaroli, który rozpoczął i zakończył obrady.

 

 

Strona 354

 

 

 

DRUGIE SPOTKANIE

 

 

Drugie spotkanie 35 państw odbyło się w Belgradzie w dniach od 4 października do 22 grudnia 1977 roku, a następnie zostało zakończone po przerwie świątecznej w dniach od 17 stycznia do 9 marca 1978 roku.

 

Spotkanie to zaznaczyło się ostrym ścieraniem stanowisk przedstawicieli krajów obozu socjalistycznego i krajów Paktu Północno-Atlantyckiego (NATO). Różnice zdań dotyczyły sposobu interpretacji Aktu Końcowego KBWE. Wyniki drugiego spotkania znów nie spełniły oczekiwań Zachodu. "Jehu" nadal nie objawił swoich zamiarów, a jego "poczet" nabrał jeszcze większego rozmachu i szybkości.

 

 

 

Strona 355

 

POLE NABOTA

 

Trzecie, osobiste spotkanie królów nastąpiło na polu Nabota. Pole Nabota, niewinnego człowieka zabitego z rozkazu Jezabeli, przedstawiać może kraje osławione morderstwami inkwizycji papieskiej. Głównym z nich jest Hiszpania. W stolicy tego kraju, Madrycie, rozpoczęła się 11 listopada 1980 roku trzecia, po Helsinkach i Belgradzie, konferencja na rzecz pokoju i bezpieczeństwa. Inicjatywa królów wyjazdu naprzeciw Jehu znajduje swoje odbicie w przebiegu obrad. Skierowane do Jehu pytanie Jorama o pokój, wyrażone jest na tej konferencji w formie zarzutów pod adresem obozu socjalistycznego. Zarzuca mu się naruszanie prawa międzynarodowego i twarde stanowisko względem wewnętrznej opozycji.

 

Pole Nabota może teź być symbolem "pola działalności", jaką uprawiali Achab z Jezabelą. Wjazd królów na takie pole może oznaczać coraz bezwzględniejsze tłumienie wolności i niezależności jednostek – symptom zbliżania się Armageddonu.

 

 

* * *

 

* * *

 

Księga proroctw, Boskich praw,
Swą historię ma w niej świat.
Za tę księgę Pana sław,
Aż do końca ziemskich lat.

 

 

Strona 356