Strona 360

 

 

 

* * *

* * *

* * *

 

Strona 361

 

* * *

* * *

 

Strona 362

 

 

Dwieściekroć tysiąc tysięcy ..... 200 milionów; jest to zaokrąglona liczba ludności
                                                      ZSRR w czasie II Wojny Światowej
Zabicie trzeciej części ludzi ..... Odnosi się do zwycięstwa ideologicznego
Moc w pyskach i ogonach ........ Wszechstronna propaganda

 

 

 

 

Wymieniony w księdze Objawienia dokładny czas (9:15), na który zostali przygotowani czterej aniołowie, odnosi się do końca ziemskiej pielgrzymki Kościoła. Od tego czasu zacznie się pomsta, którą wykona Pan przez narzędzia ku temu zgotowane.

 

 

* * *

* * *

 

Strona 363


BO CZAS JEST BLISKI

 

 

* * *

* * *

 

 

Strona 364

 

* * *

* * *

* * *

 

Strona 365

 

* * *

* * *

* * *

 

Strona 366

 

OSTATNIE SIEDEM LAT

 

 

Siedem dni przed potopem, gdy arka była już gotowa i napełniona żywnością, Noe otrzymał od Boga dalsze instrukcje. Bóg polecił mu wprowadzić do arki żywe istoty, a następnie wraz z rodziną schronić się w niej przed wodami potopu. Te siedem dni przed potopem, przy zastosowaniu metody "dzień za rok", wskazuje na siedem lat przed zabraniem Kościoła z ziemi. Wydanie "Chronologii Biblijnej" w kwietniu 1974 roku, na siedem lat przed kwietniem 1981 roku, jest znakiem czasu ukazanym w dziesiątym rozdziale księgi Objawienia. Wymieniona w jego treści "książka" lub "książeczka" odnosi się do tego wydawnictwa. Było to pod koniec drugiego biada, które ma trwać aż do "wstąpienia na niebo dwóch świadków" (Obj. 9:13-15; 11:14).

"Książeczka" zawiera niewielki zakres odkrytych tajemnic Boźych, dotyczących ostatnich lat wieku Ewangelii.

Wyrazy składające się na tytuł książki, "Chronologia Biblijna", wywodzą się z greckich słów, He Chronologia i To Biblion (rodzaj nijaki), lub He Biblos (rodzaj żeński). Słowa Biblion lub Biblos oznaczają zwój papirusowy – książkę. W języku greckim słowa: Chronologia Biblijna mogą być wyrażone z zaimkami lub bez nich.

 

 

* * *

* * *

 

Strona 367

 

* * *

 

* * *

 

Strona 368

 

 

* * *

 

* * *

 

Strona 369

 

 

Prawdy objawione ludowi Bożemu w "Książeczce" mają go uzdolnić do wydania ostatniego świadectwa, ukazanego w prorokowaniu "dwóch świadków", jak również przygotować do doświadczeń, które zakończą jego ziemską drogę.

 

 

 

Strona 370

 

 

* * *

* * *

* * *

 

 

Strona 371

KSIĄŻECZKA

 

 

Zupełność zrozumienia Boskich sądów nad starym światem pokazana jest w "otwartej książeczce" oraz "siedmiu pełnych czaszach". Pierwszy symbol pokazuje sposób przyswojenia sobie tego zakresu prawd przez klasę Jana, drugi, ukazany jako "wylewanie czasz", przedstawia ten sam zakres prawd świadczony przez Kościół na zewnątrz. Spożywanie książeczki miało miejsce przed wylewaniem czasz.

 

 

 

* * *

* * *

* * *

 

Niegodziwi ......................... Przewrotni i szydzący z prawdy
Żaden z niegodziwych ...... Niewiernych wobec swojego przymierza
Nie zrozumie ...................... Boskich planów i dróg
Ale roztropni ...................... Z Twego ludu, mądrzy przez wiarę Komentarz do Dan. 12:10

Mądrzy zrozumieją odłożoną część widzenia Abakuka (2:3), odnoszącą się do czasów i chwil zamierzonych przez Boga oraz wypełnienia ostatecznych zarysów Jego Planu.

 

 

Strona 372

 

* * *

* * *

* * *

Strona 373

 

 

Grecki tekst wersetów Obj. 10:2 i Obj. 10:8 podaje dwa określenia zwoju, który Anioł trzymał w ręku: "otwarta książeczka" oraz "księga otwarta". W poniższym zestawieniu użyte są obydwa te wyrażenia.
 

 

 

* * *

* * *

* * *

Strona 374

 

CZASZE GNIEWU BOŻEGO (PLAGI OSTATECZNE)

 

 

Według nauki Pisma Świętego, Kościół znajdujący się jeszcze po tej stronie drugiej zasłony uczestniczy w karaniu świata plagami. Czyni to przez ich zapowiadanie.

W epoce Starego Testamentu podobna rola przypadała prorokom. Prorok Jeremiasz otrzymał polecenie, aby "wykorzeniał, psuł, wytracał i obalał". Polecenie to wypełnił w formie zapowiadania wydarzeń, o których nadejściu został powiadomiony przez Boga (Jer.1:10). Wydarzenia te przychodziły często po dłuższym upływie czasu od ich zapowiedzi. Prorok Izajasz "wylał" pomstę Bożą na Babilon na około 180 lat przed jej wykonaniem przez Cyrusa (Izaj.14; 44:28 do 45:13).

Współcześnie, szczególny czas zapowiadania pomsty Bożej nastał po zakończeniu Wysokiego Powołania, a przed zabraniem z ziemi ostatnich członków Kościoła. Stary świat przeminie w żniwie wieku Ewangelii, w warunkach gniewu Bożego, który odpłaci za wszystkie poprzednio uczynione grzechy. Podobnym rozliczeniem zakończył się Wiek Żydowski (Mat. 23:35).

Sprawiedliwość, przymiot Boskiego charakteru najbardziej czynny w tym okresie, ukazany jest w zwierzęciu, które podaje siedmiu aniołom z wizji Objawienia siedem czasz złotych pełnych gniewu Bożego (Obj.15:7).

Aniołowie, którzy wyszli z Kościoła, aby wylać plagi na różne części starego porządku rzeczy, wyobrażają Małe Stadko w końcu Wysokiego Powołania (Obj.15:5-6). W granicach, jakie mu są dozwolone w nieprzyjaznych warunkach, ogłasza ono dane od Boga zrozumienie spraw dotyczących końca wieku Ewangelii.

Siedem czasz przedstawia komplet nauk, którymi dysponuje lud Boży. Nauki te budują Kościół, lecz dla ludzi znajdujących się w odpadłych systemach niosą swoją wymową cierpienia i gniew, z jego kulminacyjną fazą w Armageddonie. Niedługo jednak smutek ludzi obróci się w radość, gdy zrozumieją, że przepowiedziane zniszczenie otworzyło drogę do ustanowienia na ziemi Królestwa Chrystusa.

Jeden z siedmiu aniołów wylewających czasze wytłumaczył Janowi tajemnicę wielkiej nierządnicy, drugi, a może i ten sam, tajemnicę Małżonki Barankowej (Obj. 17:1; 21:9). Dowodzi to, że aniołowie wylewający czasze nie mogą przedstawiać nieożywionych czynników gniewu Bożego, jak wicher, trzęsienie ziemi itp. klęski.

Prawdy wyjaśnione o świcie Paruzji naszego Pana wydane były w sześciu tomach Wykładów Pisma Świętego. Napisanie siódmego tomu zostało odłożone na przyszłość do czasu otrzymania od Pana dalszego światła. Dzieło pt. "Dokonana Tajemnica", wydane w 1917 roku, zawiera cenne materiały. Uzupełnienie ich zrozumieniem wypływającym z ostatniej orientacji czasowej, zawartym w książce pt. "Chronologia Biblijna", daje obraz wydarzeń końca wieku Ewangelii (Obj.10:8).

Tym sposobem mamy komplet "siedmiu czasz", nauk, którymi posłużył się Kościół w końcu Wysokiego Powołania. Otrzymane zrozumienie jest wciąż uzupełniane, gdyż "ścieżka sprawiedliwych jest jak światłość jasna, która im dalej tym jaśniej świeci, aż do dnia doskonałego" (Przyp. Sal. 4:18).
 

 

 

Strona 375

 

 

* * *

 

 

 

 

 

Strona 376

 

* * *

 

* * *

Strona 377

 

 

* * *

 

* * *

 

 

Strona 378

 

 

DZIEWIĄTA PLAGA EGIPSKA – CIEMNOŚCI

 

 

Dziewiątą z kolei plagą, która dotknęła Egipt, była plaga gęstych ciemności. Ciemność przedstawia całkowitą nieświadomość świata wobec wydarzeń, które niebawem nastąpią.

Świat dąży do zapewnienia pokoju i bezpieczeństwa, aby utrzymać istniejący porządek świata. Królowie ziemscy, z ich niewidzialnym przywódcą Szatanem, nie chcą ustąpić nowemu Królowi, Chrystusowi, lecz sprzeciwiają się Mu, tak jak faraon sprzeciwiał się Mojżeszowi.

Równoległym do tego obrazem jest wizja Księgi Objawienia, ukazująca skutki wylania szóstej czaszy (Obj.16:15-16). Trzy duchy diabelskie "jak żaby", o jakich tam mowa, przedstawiają propagandę światową na rzecz pokoju i bezpieczeństwa. Propaganda ta nasila się w warunkach rosnącego niezadowolenia mas i powszechnego upadku autorytetu władz świeckich i religijnych. Ten napięty stan doprowadzi nieuchronnie do punktu krytycznego, walki Armageddonu. Wylana siódma czasza, to ucisk wielki, który ostatecznie zakończy egzystencję starego świata. Ciemności egipskie, które poprzedziły wybicie pierworodnych Egiptu, są więc obrazem na "ciemną" propagandę na rzecz istniejącego świata, poprzedzającą bezpośrednio walkę Armageddonu.

Obraz pokazuje, że Izrael nie był objęty plagą ciemności. Podobnie i lud Boży, będąc oświecony Prawdą, posiada zupełną orientację w przemianach, jakie dokonują się na świecie. Trzy dni trwania plagi zdają się przedstawiać, według Bożej metody "dzień za rok", trzy pełne lata z okresu trzy i pół letniego, od jesieni 1977 roku do wiosny 1981 roku. Równoległymi obrazami do plagi ciemności są też: święto w Dura, uczta Belszazara i uczta Heroda (Mat. 14:6; Dan. 5:1; 3:1).

 

 

 

 

 

 

Strona 379

 

 

* * *

* * *

 

Strona 380

 

* * *

SIEDMIU KRÓLÓW I JEDEN

Objawienie 17:10, 11

 

 

Wizja siedmiu królów i ósmego z księgi Objawienia stosuje się do warunków, jakie obecnie ukształtowały się w Polsce. Potwierdzają to przytoczone liczbowania biblijne.

Polska, wraz z innymi narodami Europy została zaszczycona prawdą na czasie, przyniesioną na kontynent europejski ze Stanów Zjednoczonych Ameryki. Tam, w kraju wolności religijnej, z dala od despotyczno-religijnych wpływów papiestwa, przez kilkadziesiąt lat (1874 – 1916) istniały sprzyjające warunki do jej swobodnego rozwoju.

W Polsce Prawda przyjęła się najbardziej, co ukazuje 18 rozdział proroctwa Izajasza. W kraju tym, w roku 1967, rozległ się krzyk proroctw zwiastujących czas Epifanii Chrystusa. Również w Polsce wypełniają się i wypełnią  jeszcze proroctwa dotyczące końca ziemskiej pielgrzymki Kościoła. Nie oznacza to jednak, że członków Kościoła nie ma już w innych krajach.

O ile Zjazdy RSDRP ukazane są w trąbieniach (Obj. 8:7-12), o tyle Zjazdy PZPR, partii rządzącej najbardziej katolickim państwem w całej wspólnocie socjalistycznej, ukazane są w królach.

 

Strona 381

 

 

Zjazdy PZPR ustalają kierunki działania polityki państwowej, które po zakończeniu zjazdu obowiązują w następnych pięciu latach. Pierwszy Zjazd PZPR odbył się w roku 1948, roku szczególnym ze względu na proklamację Izraela i powołanie do życia Światowej Rady Kościołów.

Ósmy Zjazd odbył się w lutym 1980 roku, ustalając założenia programowe na dalsze pięć lat. Chronologia Biblijna wskazuje na okres, od roku 1981 do roku 1984, jako czas wielkiego ucisku. Wynika z tego, że ósmy Zjazd był ostatnim; wraz z papiestwem i ich wspólną polityką idą na zginienie (Obj.17:11).

Polska znajduje się w obozie wielkiego Abaddona – niszczyciela starego porządku rzeczy (Obj. 9:11). W Polsce zaznaczył się związek socjalizmu z papiestwem, szczególnie nieprzyzwoity z Boskiego punktu widzenia. Związek ten ukazany jest obrazowo w romansie Samsona z Dalilą i związku Heroda z Herodiadą. Cały świat był świadkiem tego zbliżenia, które w roku 1977 i w latach następnych zaznaczyło się faktami wprowadzającymi w podziw mieszkańców ziemi (Obj.17:8).

Anioł tłumaczący Janowi tajemnicę siedmiu królów jest jednym z siedmiu Aniołów mających czasze (Obj.17:1,2). Z wiersza dziesiątego tego rozdziału wynika, że tłumaczenie to rozpoczyna się w czasie królowania szóstego króla (Zjazdu), czyli między rokiem 1971 i rokiem 1975. W tym to okresie, w roku 1974, wydana została książka pt. "Chronologia Biblijna" (siódmy tom). Rok 1974 jest zatem czasowym punktem obserwacyjnym.

Przed rokiem 1974 odbyło się pięć Zjazdów (pięciu królów). Oni ''upadli", w tym znaczeniu, że ich antyklerykalny i antywatykański kierunek został zaniechany na rzecz nowego, przychylnego klimatu w stosunkach państwowo-kościelnych ze "Stolicą Apostolską" (Antychrystem). Takie działanie jest zaprzeczeniem założeń marksizmu-leninizmu (imię Heroda – Antypas, znaczy przeciw ojcu).

"Aktywna polityka naszego państwa w stosunku do kościoła katolickiego, w tym również w stosunku do Stolicy Apostolskiej, datuje się głównie od okresu po grudniu 1970 roku. Publicznie dano wówczas wyraz stanowisku władz partyjnych i państwowych wobec problemów wyznaniowych, otwartego w stopniu większym niż kiedykolwiek (...) W procesie polsko-watykańskiego dialogu wyróżnić można szereg istotnych wydarzeń. Pierwsze od zakończenia drugiej wojny światowej rozmowy między przedstawicielami rządu PRL i Watykanu odbyły się w kwietniu 1971 roku. W październiku 1971 roku w uroczystościach beatyfikacji M. Kolbego wzięli udział przedstawiciele polskiego rządu. Po uroczystościach odbyła się krótka kurtuazyjna rozmowa z papieżem. W listopadzie tegoż roku odbyła się druga tura rozmów, tym razem w Warszawie. Stronę watykańską reprezentował wówczas arcybiskup Casaroli. W końcu czerwca 1972 roku, Paweł VI podjął decyzję o ostatecznym uregulowaniu statusu diecezji na ziemiach zachodnich i północnych. Tym samym ze strony Watykanu została załatwiona w sposób pozytywny, zgodny z interesami polskiej racji stanu sprawa, która przez ćwierć wieku ujemnie wpływała na klimat stosunków między Polską i Watykanem. W listopadzie 1973 roku ówczesny minister spraw zagranicznych Stefan Olszowski złożył wizytę papieżowi. Było to pierwsze oficjalne spotkanie przedstawiciela naszego państwa ze zwierzchnikiem całego kościoła (...) W lipcu następnego roku przebywał w Watykanie wiceminister spraw zagranicznych Józef Czyrek, który uzgodnił ustanowienie stałych kontaktów roboczych między rządem PRL a Stolicą Apostolską.

Na tle ewolucji dwustronnych stosunków wizyta I Sekretarza KC PZPR w Watykanie [jesień 1977 roku – przyp.] wieńczy niezwykle ważny etap w ich rozwoju".

 

Cytaty z książki "Socjalizm i Katolicyzm" Wiesław Mysłek

KAW, Warszawa 1978 str. 22,24,25

 

 

 

Strona 382

 

 

Stwierdzenie "jeden jest" odnosi się do VI Zjazdu, którego obrady przebiegały pod hasłem: O dynamiczny rozwój gospodarki narodowej.

"Inny jeszcze nie przyszedł, a kiedy przyjdzie, ma pozostać na krótko". Następny, VII Zjazd podtrzymał ambitne plany dotychczasowej polityki, jednak pogorszenie się produkcji rolnej, niekorzystne oddziaływanie recesji w rozwiniętych państwach kapitalistycznych spowodowało gwałtowne załamanie się tych planów. Cała seria niepowodzeń gospodarczych osłabiła politycznie PZPR, co stało się okolicznością sprzyjającą dla bestii papieskiej do wyjścia z przepaści, czyli nawrotu do rządów świecko-religijnych. Perypetie zjazdowe stanowią jedynie tło dla głównego aktora – bestii. Socjalizm pomógł jej wydostać się z otchłani. Cały świat obserwuje działalność papieża Jana Pawła II, Polaka, który podnosi autorytet papiestwa w świecie jak rzadko który z jego poprzedników.

 

Jest to przewidziane w proroctwach wyniesienie papiestwa tuż przed jego ostateczną zagładą (Obj. 18:21).

 

 

 

* * *

 

Strona 383

 

* * *

* * *

 

 

O Polsko! Jeśli ty masz zostać młodą
I taką, jak ta być, co dzisiaj żyje,
I być ochrzczona tą przeklętą wodą,
Której pies nie chce, wąż nawet nie pije;
Jeśli masz z twoją rycerską urodą
Iść między ludy, jak wąż, co się wije;
Jeśli masz zrównać się z podstępnym Włochem;
Zostań, czym jesteś – ludzi wielkich prochem!
(...)
Ciebie się żadna trucizna nie imie –
Krzyż twym papieżem jest – twa zguba w Rzymie!
Tam są legiony zjadliwe robactwa:
Czy będziesz czekać aż twój łańcuch zjedzą?
Czy ty rozwiniesz twoje mściwe bractwa,
Czekając na tych, co pod tronem siedzą
I krwią handlują, i duszą biedactwa,
I sami tylko o swym kłamstwie wiedzą,
I swym bezkrewnym wyszydzają palcem
Człeka, co nie jest trupem – lub padalcem.
Lecz pokój z nimi!... Nie, ten brud ruchomy
Nie zna pokoju...

"Beniowski" (Pieśń I – wyjątki)
Juliusz Słowacki