UCZTA HERODA

 

 

Z okazji rocznicy swoich urodzin, król Herod urządził ucztę, na którą zaprosił podwładnych mu oficerów i książąt. Przygotowywał się do wojny z królem Aretasem i owo zgromadzenie przywódców i dostojników kraju było pewnego rodzaju patriotyczną uroczystością, mającą mu zapewnić przychylność wszystkich przedniejszych i wpływowych dostojników. Ucztę wykorzystała Herodiada do tajemnej i zbrodniczej intrygi. Jan Chrzciciel piętnował jej cudzołożny związek z Herodem, więc Herodiada, pełna obawy o swoją przyszłość, postanowiła za wszelką cenę zniszczyć proroka. Specjalny, zmysłowy taniec jej córki, księżniczki Salome, tak zachwycił podpitego Heroda i dostojników, że król obiecał spełnić każdą jej prośbę, "aż do połowy królestwa". Salome, pouczona przez matkę, zażądała głowy proroka. Z powodu przysięgi, współbiesiadników i zapewne pychy, król ugiął się i kazał Jana ściąć. Straż 1941-142; R-3777

 

Uczta Heroda wyobraża czasową, trwającą trzy i pół roku, zmianę polityki obozu socjalistycznego. Radość z osiągnięć 60-lecia socjalizmu, odprężenie w działalności rewolucyjnej, objawiające się między innymi współpracą z papiestwem, ma trwać do wiosny 1981 roku.

 

W warunkach zbliżenia Państwa z Kościołem Rzymsko-katolickim (Herodiada) oraz Federacją Kościołów Protestanckich (Salome), zapadnie wyrok na lud Boży.

 

 

* * *

 

Strona 385

 

* * *

* * *

* * *

 

Strona 386

 

* * *

* * *

* * *

 

Strona 387

 

* * *

* * *

Strona 388

 

 

* * *

 

Bez światła Świętej Księgi tej
Otoczyłby nas mrok,
Nie oparłby się w chwili złej,
Pobłądziłby nasz krok.

 

SZEŚĆDZIESIĄTA ROCZNICA NISZCZYCIELA

 

 

W czasie panowania Nabuchodonozora państwo nowobabilońskie stało się potężnym mocarstwem. Gdy w wyniku zwycięskich wojen zdobyte zostały olbrzymie terytoria, Nabuchodonozor zapragnął w końcu stabilizacji. Urządzone przez niego święto, z wysokim na sześćdziesiąt łokci posągiem, nie tylko było wyrazem dumy z własnych dokonań, lecz miało również rozpocząć proces utrwalania pokoju, otworzyć erę dobrobytu i radości.

 

W obrazie tym Nabuchodonozor przedstawia rosyjski ruch rewolucyjny. Ruch ten, w ciągu sześćdziesięciu lat od rewolucji 1917 roku zaprowadził socjalistyczny porządek na czwartej części ziemskiego terytorium i dokonał gigantycznych przeobrażeń w skali całego świata.

Sześćdziesiąta rocznica początku tych przeobrażeń stała się okazją do szczególnego święta tego rewolucyjnego systemu.

 

 

* * *

 

Strona 389

 

* * *

 

 

 

 

Strona 390

OBRAZ NA RÓWNINIE DURA

 

 

Złoty obraz o wysokości 60 łokci, wystawiony przez króla Nabuchodonozora na równinie Dura, ma swój odpowiednik w szczególnie uroczystych obchodach Sześćdziesięciolecia Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej. Kampania polityczno-propagandowa dotycząca sześćdziesiątej rocznicy Rewolucji trwała od lutego do grudnia 1977 roku.

 

Zanim jeszcze odbyły się główne uroczystości na Kremlu, poparcie dla pokojowych idei wyraziły związki wyznaniowe całego świata. W dniach 6-10 czerwca 1977 roku, odbyła się w Moskwie Światowa Konferencja wszystkich religii pod hasłem: "O trwały pokój, rozbrojenie i sprawiedliwe stosunki między narodami".

 

 

 

* * *

 

 

W dniach 2 i 3 listopada miało miejsce na Kremlu uroczyste posiedzenie Komitetu Centralnego KPZR, Rady Najwyższej ZSRR i Rady Najwyższej RFSRR, poświęcone 60 rocznicy Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej.

 

Na posiedzeniu tym, przywódca radziecki, L.I. Breżniew, wygłosił okolicznościowe referaty i apele.

 

Mówca ocenił w nich dorobek socjalizmu i jego dotychczasowe zasługi, a także wezwał wszystkie narody świata do pójścia jedyną drogą prowadzącą do sprawiedliwości i pokoju, jaką jest droga wytyczona ideami Wielkiego Października. W przemówieniach zostało podkreślone, że obóz Socjalizmu jest dostatecznie silny, aby usunąć z drogi tych, którzy nie "pokłonią się" tym wzniosłym ideom, służącym dla dobra ludzkości.

 

 

Strona 391

 

* * *

Przytoczony obraz biblijny, ukazujący rodzaj niebezpieczeństw godziny pokuszenia, przedstawia także bohaterów wiary, jedynych spośród ogółu, którzy unikną złudzeń i nie ulękną się gróźb. Jest to klasa Kościoła, wybrańców Bożych, którzy przestrzeżeni i umocnieni przez Prawdę okażą się zwycięzcami. Obraz trzech młodzieńców pokazuje, że lud Boży, chociaż mały pod względem liczby i wpływu, zajmie właściwą postawę dzięki współdziałaniu z obecnym Panem.

 

 

 

 

* * *

* * *

 

Strona 392

NIEBEZPIECZEŃSTWO

 

 

Święto pokoju na polu Dura, przedstawia czas szczególnej propagandy władz świeckich (smok), papiestwa (bestia – Antychryst) i Federacji Kościołów (Fałszywy prorok – obraz bestii) na rzecz pokoju i bezpieczeństwa. Pokojowe apele, ogłaszane przez te systemy w końcu Wysokiego Powołania, określone są w Piśmie Świętym jako duchy diabelskie i stanowią ostateczną próbę dla ludu Bożego (Obj.16:13-15).

 

 

* * *

 

Strona 393 

 

"Odnośnie Antychrysta apostoł Paweł pisze: 'Którego Pan zabije duchem swoich ust i zniszczy jasnym blaskiem swojej obecności' [gr. te epifaneia tes parousias] (...) 'Którego obecności [Chrystusa] towarzyszyć będzie działanie szatana [szatańska energia i działanie], z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów, z wszelkim zwodzeniem ku nieprawości tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, aby dostąpić zbawienia. Dlatego Bóg dopuszcza działanie na nich oszustwa, tak iż uwierzą kłamstwu, aby byli osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie nieprawość' (Tes. 2:8-12), niegodni mieć udziału w Tysiącletnim Królestwie jak współdziedzice z Chrystusem (...)

 

Słowa Apostoła rozumiemy jako sugestię, że w czasie obecności Pana (czyli obecnie – od 1874 roku), Szatan, poprzez system Antychrysta (jeden z jego głównych narzędzi w oszukiwaniu i kontrolowaniu świata), a także przez wszystkie inne swoje agencje, będzie stawić rozpaczliwy opór nowemu porządkowi rzeczy, który wkrótce ma być ustanowiony. Wykorzysta każdą najmniejszą okoliczność i wszystkie odziedziczone słabości i samolubstwo rodziny ludzkiej, aby zaangażować ich serca, ręce i pióra w tej ostatecznej walce przeciwko wolności i pełnemu rozjaśnieniu prawdy. Uprzedzenia rozpalą się tam, gdzie nigdy by nie zaistniały, gdyby prawda była wyraźnie widoczna. Zostanie przywołana żarliwa gorliwość i powstaną stronnicze związki, które wielu zwiodą i wprowadzą w błąd. Stanie się tak nie dlatego, że Bóg nie przedstawił prawdy na tyle jasno, aby kierowała wszystkimi w pełni poświęconymi, ale dlatego, że ci, którzy zostaną zwiedzeni, nie byli wystarczająco gorliwi w poszukiwaniu i używaniu prawdy dostarczonej jako 'pokarm na czas słuszny'. W ten sposób okaże się, że klasa wprowadzona w błąd nie przyjęła prawdy z miłości do niej, ale raczej z powodu zwyczaju, formalności lub strachu. Apostoł zapewnia, że chociaż Antychryst, w tej ostatecznej walce o życie, dzięki swym nowym fortelom, oszustwom i kombinacjom będzie pozornie zyskiwać większą moc na świecie, to jednak prawdziwy Pan ziemi, Król królów, w czas swojej obecności zwycięży; i w końcu, w czasie wielkiego ucisku, całkowicie unicestwi Antychrysta i zniszczy na zawsze jego moc i oszustwa". B-359, 360

 

WIELKA WODA

 

Nasilenie propagandy pokoju i bezpieczeństwa w końcu Wysokiego Powołania (rok 1977) przedstawione jest w wizji Objawienia jako wielka rzeka wypuszczona z paszczy smoka-węża. W smoku ukazana jest siła i bezwzględna przemoc władz świeckich, którymi posługuje się Szatan. Zwodząca moc przeciwnika Bożego, który jest "kłamcą i ojcem kłamstwa" wyobrażona jest w wężu (Obj. 12:9).

 

Propagując pozornie prawdziwe teorie, przez czynniki dysponujące środkami przymusu, Szatan usiłuje zatrzymać pęd wydarzeń rujnujących jego królestwo. Wzniosłe hasła, mające na celu dobro człowieka, obliczone są też na zwiedzenie Kościoła (Obj. 12:1).

 

Przed tą szczególną, ogólnoświatową propagandą pokojową, Szatan, działając przez władze socjalistyczne (czerwony smok), sprowadził na "ziemię" do współpracy w ziemskich celach "gwiazdy" nauczycielskie kościelnictwa (Obj. 12:4).

 

 

 

WODA JAK RZEKA

 

 

Wielka mowa z okazji 60-lecia Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej została wygłoszona w Moskwie, na Kremlu, w dniu 2 listopada 1977 roku. Referat nosił tytuł "Wielki Październik i Postęp Ludzkości". W dniu 3 listopada zostały wygłoszone orędzia, "Do Narodu Radzieckiego" oraz "Do Narodów, Parlamentów i Rządów Wszystkich Krajów Świata". Mówcą był L.I. Breżniew.      Patrz: Organ CK KPZR "Prawda" z 3 i 4 listopada 1977 roku.

 

 

Strona 394

 

 

 

* * *

 

* * *

 

 

Strona 395

 

 

 

* * *

* * *

 

 

Strona 396

 

 

 

LICZBA BESTII

 

 

"Tu jest mądrość. Kto ma rozum, niech obliczy liczbę onej bestii;
bo jest to liczba człowieka. A liczba jej jest sześćset sześćdziesiąt sześć".

 

Objawienie 13:18

 

 

Powyższy wyjątek z księgi Objawienia podaje liczbę "666" jako znak rozpoznawczy systemu przyrównanego w symbolice biblijnej do bestii. Proroctwo Daniela poucza nas o czterech światowych imperiach przedstawionych przez Boga jako dzikie bestie, z których najstraszniejszą była bestia czwarta. Po upadku Babilonii, Medo-Persji i Grecji rozpoczęła się era uniwersalnego panowania Rzymu. Władza Rzymu, najpierw pogańskiego a potem papieskiego, trwa do dzisiaj i ukazana jest w czwartej bestii. Według świadectwa księgi Objawienia, bestia papieska miała się znaleźć w "otchłani". Dokonało się to podczas Rewolucji Francuskiej, gdy Napoleon wielce upokorzył papiestwo, osłabiając jego wpływ na świeckie rządy. Przy końcu wieku Ewangelii, groźba anarchii miała ponownie skłonić władców do ściślejszej współpracy z kościołem katolickim. Ten nawrót do rządów świecko-religijnych przedstawiony jest jako wyjście bestii z otchłani (Obj. 13:3-5).

 

Zbliżenie papiestwa z marksizmem-leninizmem, ideologią wojującego ateizmu, w czasie intensywnego wołania o pokój oraz łączenia w jedno biegunowo skrajnych ideologii i wierzeń, jest znakiem przepowiedzianym przez Słowo Boże (Jer. 6:14; 1 Tes. 5:3).

 

Liczba "666", dostrzeżona dawno temu w napisie na tiarze papieskiej "VICARIVS FILII DEI", była znakiem ostrzegawczym dla protestantów, lecz nie wyczerpuje tego przedmiotu. Język liczbowania biblijnego, podany przez Pana jako klucz do zrozumienia proroctw i wizji dotyczących końca obecnego wieku, pozwala zastosować liczbę "666" do identyfikacji bestii w jej ostatecznej postaci. Jak wykażą zestawienia, liczba ta charakteryzuje obecnie bestię papieską, jako współpracujące ze sobą rządy socjalistycze i władzę kościelną. Bestia nosząca na sobie niewiastę nierządną (Kościół Rzymsko-katolicki) ma szkarłatny kolor (Obj. 17:3).

 

 

 

Strona 397

 

 

 

* * *

 

Występowanie w zestawieniach nazwisk osobistości reprezentujących różne systemy nie poniża ich godności osobistej. W omawianym okresie historii, osobistości te stoją u steru władzy i dlatego przytoczenie ich nazwisk umożliwia identyfikację systemów w ich określonej działalności.

 

 

* * *

 

* * *

 

* * *

 

Strona 398

 

 

 

Ideą papiestwa jest, aby papież był głową zjednoczonego śwata – Oikoumene. Poniższe zestawienie wskazuje na takie intencje. Występujące w nim greckie słowo "oikoumene" użyte jest według zapisu przyjętego przez Światową Radę Kościołów za godło światowych zjazdów ekumenicznych. Pismo "Jednota" 1968/10

 

 

* * *



BIBLIJNE CHARAKTERYSTYKI PAPIESTWA

 

 

Jednym z natchnionych tematów Słowa Bożego jest proces powstawania, rozwoju i upadku papiestwa. Sam charakter i znaczenie nazw nadawanych przez apostołów i proroków, wskazuje jak podły, wyrafinowany, obłudny, zwodniczy, despotyczny i okrutny jest ten system, rozwinięty pośród Kościoła Chrześcijańskiego. Jego pierwotne postępowanie nacechowane było oględnością, rozwijał się stopniowo, aż raptem doszedł do władzy i wpływu, sięgając zenitu ziemskiej władzy, bogactwa i sławy – w międzyczasie wykorzystując swój wpływ przeciw prawdzie i przeciw świętym i wciąż roszcząc sobie szczególną świętość, autorytet i władzę od Boga. B-272

 

"Nie powinno się o nas rozumieć jako sądzących, że założyciele tych sfałszowanych systemów celowo i świadomie je zorganizowali celem wprowadzenia w błąd ludu Bożego. Mamy raczej pamiętać, że to Szatan, któremu Pismo przypisuje, że 'zwiódł cały świat', działa w tej sprawie, podając zło za dobro, a dobro za zło; światło za ciemność, a ciemność za światło". F-199

 

Oto niektóre ze znamiennych określeń systemu papieskiego i ich znaczenie:

 

 

Tajemnica Nieprawości

 

"Albowiem już działa tajemnica nieprawości. Niech tylko ten, co teraz powstrzymuje, ustąpi miejsca". 2 Tes. 2:7
"A na jej czole wypisane było imię: Tajemnica..."

 

Obj. 17:5

 

 

Wyrażenie "Tajemnica nieprawości" jest symbolicznym określeniem Kościoła Rzymsko-katolickiego mówiące o bardzo skrytym działaniu tego systemu, rozpoznawanym tylko przez lud Boży.

 

Już za życia Apostoła Pawła "Tajemnica Nieprawości" rozpoczęła swoje działanie wśród ludu Bożego. Pomimo tego, że apostołowie wskazywali na różne fałszywe nauki, udało się przeciwnikowi Bożemu, Szatanowi, wprowadzić potajemnie różne herezje w celu podkopania wiary i odwrócenia wiernych od nadziei, obietnic i prostoty Ewangelii. Nic zatem dziwnego, że po śmierci św. Pawła i innych apostołów, działalność ta wielce się wzmogła (2 Tym. 2:18).
"Chociaż nieprawość ambicji działała potajemnie przez długi czas, to jednak miała przeszkody i nie rozwinęła się na dobre w system Antychrysta i nie wysunęła otwartych roszczeń wcześniej aż cesarstwo rzymskie zaczęło się rozpadać". B-296

 

Owe skryte ambicje Szatan stopniowo rozwinął i zorganizował w system papieski.

 

Tajemnica nieprawości triumfowała w okresie średniowiecza, gdy wielka ciemność pokrywała narody. Ruch reformacji spowodował, że od tamtej pory światło prawdy przyświeca coraz jaśniej. Jednak niezwykła moc przeciwnika Bożego, Szatana, sprawia, że nawet i dzisiaj, rzeczywisty charakter papiestwa pozostaje tajemnicą dla świata. Szatan, wciąż nierozpoznany przez ludzi, nadal manipuluje systemami świeckimi i religijnymi, aby uniemożliwić wprowadzenie Królestwa Bożego. Bóg dozwolił na to do czasu objawienia się obecnego po raz drugi Chrystusa (epifania paruzji; 2 Tes. 2:8), który przez oświecenie prawdą doprowadzi do zniszczenia szatańskich systemów i uwolnienia ludzkości z ciemności błędów i przesądów.

Człowiek grzechu. Nazwa to opisuje system papieski jako hierarchiczną strukturę, w której cały Kościół Rzymsko-katolicki posłuszny jest jednej głowie – papieżowi.

 

 

Strona 399

 

 

Człowiek Grzechu

"Ten dzień nie nadejdzie, dopóki najpierw nie przyjdzie odstępstwo

i nie zostanie objawiony człowiek grzechu..."

2 Tes. 2:3

 

 

 

Człowiek Grzechu jest to określenie papiestwa jako organizacji hierarchicznej podporządkowanej jednej głowie – papieżowi. Nie jest to jednostka, jak wielu sugeruje, lecz systemem. Tak, jak Chrystus składa się z prawdziwego Pana i prawdziwego Kościoła, podobnie Człowiek Grzechu, czyli Antychryst, jest systemem składającym się z fałszywego pana i odstępczego kościoła, któremu do czasu dozwolono przeinaczać prawdę, praktykować oszukiwanie, podrabiać autorytet i przyszłe panowanie prawdziwego Pana i Jego Kościoła oraz upajać narody fałszywymi uroszczeniami. B-272

 

Odpadły Kościół stał się Człowiekiem Grzechu wtedy, gdy został połączony ze swym panem i głową, tj. papieżem. Było to w roku 539. Rok ten zaznacza początek trwającej 1260 lat supremacji papiestwa. Od Rewolucji Francuskiej rozpoczął się upadek Człowieka Grzechu, a jego zupełne zniszczenie nastąpi w czasie Epifanii obecności Chrystusa (2 Tes. 2:8).

 

 

 

Nierządnica

"Chodź, pokażę ci sąd nad wielką nierządnicą, która siedzi nad wieloma wodami,

z którą nierząd uprawiali królowie ziemi, a mieszkańcy ziemi upili się winem jej nierządu".

Obj. 17:1,2

 

 

"Nierządnica" jest to biblijne określenie kościoła odstępczego. Łączenie się kościoła Chrystusa we współpracy z państwem jest duchowym nierządem.

Kościół prawdziwy przedstawiony jest w Piśmie Świętym jako dziewica, zaś kościół odstępczy, który odstąpił od pierwotnej czystości i wierności swemu Panu, Chrystusowi, nazwany jest nierządnicą. Dotyczy to głównie kościoła katolickiego, który nie czekając na drugie przyjście Chrystusa, złączył się we władzy z królami świata. Sekty protestanckie, które odłączyły się od tego macierzystego systemu, stały się również nierządnicami na tyle, na ile również związały się we współpracy z władzami świeckimi.