Trzy miesiące temu skończyła się era pokoju w bezpiecznej jak dotąd Europie. Potężne zastępy wojsk rosyjskich runęły na Ukrainę, aby zabezpieczyć swoje strefy wpływów, by nie dopuścić, aby wstąpiła ona do Unii Europejskiej lub NATO, aby siły wrogiego dla niej sojuszu zbytnio nie zbliżyły się do jej granic. Trwa zaciekła wojna, miasta zamieniają się w sterty ruin, od spadających rakiet ginie cywilna ludność, miliony ludzi ucieka przed nimi do sąsiedzkich krajów a życie tych co pozostali przenosi się do podziemnych schronów i stacji metra. Wojska ukraińskie jeszcze jakoś sobie radzą, wspierane przez międzynarodową społeczność, która dostarcza jej tego wszystkiego co potrzebne jest do prowadzenia wojny. Swoją determinacją i sukcesami osłabiły morale agresora ale i rozgniewały jego przywódców, którzy rzucają do walki wciąż nowe siły. Na Ukrainę spadają coraz doskonalsze rakiety a w stan gotowości postawione zostały najgroźniejsze środki odstraszania – siły jądrowe. Z kolei na Rosję spadają coraz dotkliwsze sankcje zachodniego świata, które rujnują jego gospodarkę, paraliżują funkcjonowanie państwa a życie zwykłych ludzi obciążają ciężarami trudnymi do udźwignięcia. Prezydent Putin oraz grono jego najbliższych doradców zaczyna za obecną, niezwykle trudną sytuację oskarżać cały, wrogi mu Zachód; a jeden z najbardziej radykalnych propagandzistów wypowiedział niezwykle złowieszcze zdanie: „Po co nam świat, w którym nie byłoby Rosji”.

Media, przerażone wydarzeniami na Ukrainie, opisują zaistniałą sytuację jako początek trzeciej wojny światowej a pozycję świata, jako stojącego nad przepaścią. Ludzie coraz wyraźniej widzą, że obecny konflikt jest bez porównania groźniejszy niż lokalne konflikty na Bałkanach, w Gruzji, Syrii czy w dalekim Iraku lub Afganistanie. Tam, udało się je w jakiś sposób zażegnać, uspokoić zwaśnione strony, ukarać winnych lub nawet kosztem cierpień wielu ludzi, z pogwałceniem sprawiedliwości zapobiec dalszej ich eskalacji. Nie zagrażały też bezpośrednio zagładzie całej naszej cywilizacji.

Teraz stanęły naprzeciwko siebie dwie, uzbrojone „po zęby” siły, dwa światy nienawidzące się nawzajem, obwiniające się nawzajem i prące do konfrontacji; choć przy odrobinie dobrej woli, jak sądzą i pragną tego zwykli ludzie, mogłyby zapewnić im pokój i dobrobyt. Dzisiaj, może się okazać, że jeden ruch zdesperowanego człowieka, widzącego jak wali się jego świat, może doprowadzić do tego, że konflikt rozleje się na cały świat a w najczarniejszym scenariuszu doprowadzi do zagłady całego świata.

 

Jak Badacze Pisma Świętego widzą dzisiejszą sytuację?
Ewangelia Ucisku

 

„Duch Pana Boga jest nade mną, bo Pan mnie namaścił, abym głosił dobrą nowinę cichym, posłał mnie, abym opatrzył rany skruszonym w sercu, abym zwiastował uwięzionym wyzwolenie, a związanym otworzenie więzienia; abym ogłosił miłościwy rok Pana i DZIEŃ POMSTY naszego Boga...” (Izaj. 61:1,2).

Te piękne słowa z proroctwa Izajasza powtórzył nasz Pan w rodzinnym Nazarecie, w miejscowej synagodze, gdy pozwolono mu odczytać w święto sabatu wersety ze Słowa Bożego. Chwilę później dodał, że „Dziś wypełniło się to Pismo w uszach waszych” (Łuk. 4:21). Ogłosił w ten sposób początek swojej misji jako Boskiego Pomazańca – Mesjasza, który przyszedł, aby przerwać panowanie grzechu i śmierci. Hebrajskie słowo Dobra Nowina, o której mówi Izajasz, w języku greckim brzmi jako Ewangelia i dla wszystkich dzieci Bożych, w ciągu ostatnich 2000 lat, zawsze miała znaczenie dobrej nowiny o nadchodzącym Królestwie Bożym. Królestwie, które miało przynieść sponiewieranej przez grzech ludzkości powszechne zmartwychwstanie i odzyskanie doskonałości utraconej w Edenie. Zwiastowanie Ewangelii Chrystusowej mieści w sobie nie tylko nauczanie o błogosławieństwach przyszłego Królestwa, o uwielbieniu i nieśmiertelności Kościoła Chrystusowego, ale i o cierpieniach oraz śmierci naszego Pana. Choć umarł haniebną śmiercią na krzyżu i zawsze ogarnia nas smutek, kiedy wspominamy tamte chwile, to jednak zaliczamy je do ewangelicznego, czyli radosnego przekazu. My - grzeszni, skazani na śmierć ludzie, bez żadnej nadziei na odwrócenie beznadziejnego losu, cieszymy się, że Pan Bóg poświęcił swojego jednorodzonego Syna i wydał Go na śmierć, aby dać nam nadzieję na zbawienie. Cieszymy się, że nasz Pan, pomimo niewyobrażalnych mąk nie zszedł z krzyża i swoją śmiercią zapieczętował Boski Plan „naprawienia wszystkich rzeczy” (Dzieje Ap. 3:21).

Jednak wtedy, na początku swojego zwiastowania, nie mówił o tych smutnych doświadczeniach, które miał napotkać na swojej drodze. Mówił o radościach przyszłego Królestwa, uzasadniał potrzebę jego założenia i szukał chętnych do tego, aby wraz z Nim mogli je współtworzyć. Cudami zaś, uwiarygodniał przekazywaną naukę i tworzył przez to fundament pod wiarę swoich przyszłych naśladowców.

Jednak nasz Pan, cytując proroctwo Izajasza, celowo pominął jego bardzo ważny element – Dzień Pomsty naszego Boga. Dlaczego to uczynił? Doskonale wiedział, że ta część Izajaszowego proroctwa wypełni się dopiero w czasach ostatecznych, podczas Jego drugiej obecności. Ale, czy w związku z tym, zwiastowanie o Dniu Pomsty należy zaliczyć do Ewangelii Jezusa Chrystusa? Twierdzimy z całą stanowczością, że należy. Wierzymy bowiem, że ów Dzień obali królestwo Szatana i wywiedzie jego niewolników ku „chwalebnej wolności dzieci Bożych” (Rzym. 8:21).

Ruch Badaczy Pisma Świętego ze stojącym na jego czele pastorem Russellem, od samego początku swojego istnienia głosił biblijną naukę, że: Wielki Ucisk poprzedza Królestwo Boże na ziemi. Świadomie też zaliczał ją do ewangelicznego zwiastowania choć narażał się przez to na krytykę wielu duchownych chrześcijańskiego świata. Czy można pogodzić wojnę, rewolucję i terror oraz anarchię z miłosiernym Stwórcą, który tak „umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny”? (Jan 3:16). Czy to możliwe, że Jezus Chrystus, który podczas swojego pierwszego przyjścia tyle mówił o błogosławieństwie dla czyniących pokój a którego prorok Izajasz nazwał Księciem Pokoju (9:5), miałby podczas swojego drugiego przyjścia dozwolić na wspomniane okropności?

Brat Russell, w swoich Wykładach Pisma Świętego odpowiada na te pytania w sposób nie tylko logiczny, ale i oparty na wersetach Słowa Bożego. Udowodnił w nich, że obecny porządek rzeczy jest imperium przeciwnika Bożego – Szatana, które zaczął budować na ziemi zaraz potem jak zwiódł w Raju naszych pierwszych rodziców. Pan Bóg, w ramach kontrolowanego przez Siebie dozwolenia na grzech, pozwolił, aby powstało to zbudowane na grzechu, kłamstwie i niesprawiedliwości królestwo „boga tego świata” (2 Kor. 4:4). Szatan budował je przez całe tysiąclecia przy pomocy wojen i podbojów, podziału na biednych i bogatych, panów i niewolników; przy przemożnym udziale kapłanów fałszywych religii, którzy umiejąc uzasadnić tą niesprawiedliwość wolą nieba, jednocześnie też zapewniali sobie beztroskie i dostatnie życie. Najlepszym przykładem wydają się być chrześcijańskie kraje Europy i Ameryki, które zdobyły swoje bogactwa i przywódczą rolę w świecie dzięki kolonizacji III Świata - pracy niewolników i grabieży jego bogactw naturalnych. Wielkie kościoły zawsze popierały ten proceder, usprawiedliwiając go nawet wtedy gdy wielcy feudałowie a później kapitaliści przenosili różne formy ucisku na robotników i chłopów we własnych ich krajach. Przodował w tym Kościół Rzymsko-katolicki, jeden z największych feudałów i kapitalistów chrześcijańskiego świata, który swoimi fałszywymi naukami przez całe stulecia podtrzymywał sojusz Ołtarza i Tronu i po mistrzowsku, w zarodku likwidował wszelkie przejawy buntu czy niezadowolenia uciskanych społeczeństw. Jednocześnie zakazywał czytania Biblii i przeklinał Towarzystwa Biblijne, które ją drukowały i rozpowszechniały po całym świecie. Wiedział, że oświecający wpływ Słowa Bożego obnaży jego grzechy i błędy a przez to może doprowadzić go do ostatecznego upadku.

Od momentu, kiedy pierwsi Badacze Pisma Świętego zrozumieli, że w roku 1874 nastąpił powrót naszego Pana, przystąpili do systematycznego i zakrojonego na szeroką skalę ogłaszania „Ewangelii Ucisku”. Powołując się na proroctwa Pisma Świętego zapowiedzieli upadek starego, stabilnego jak dotąd świata, kontrolowanego przez Szatana oraz jego politycznych, gospodarczych i religijnych władców. Na jego gruzach, Jezus Chrystus miał założyć swoje, wieczne i ogarniające całą ludzkość Królestwo. Wielki Ucisk, miażdżący imperium Szatana jest jedynym skutecznym sposobem na przeprowadzenie Bożych zamiarów. Szatan, ten największy buntownik i uzurpator, nigdy dobrowolnie nie odda swojego królestwa. Ludzkość nie jest też w stanie sama wyzwolić się z niedoli grzechu i niesprawiedliwości. Historia ludzkości pokazuje wręcz, że od tysiącleci pogrąża się ona w degradacji a świat chrześcijański, spadkobierca nauki Jezusa, zamiast przodować w pobożności dopuścił się największych zbrodni i moralnego zepsucia. Egoizm człowieka tak daleko odprowadził go od Pana Boga, że nadzieje wielu szlachetnych ludzi na ewolucyjne zwycięstwo dobra nad złem są zupełnie nierealne. Wielki Ucisk nie tylko obali niesprawiedliwy porządek starego świata ale i skruszy ludzką pychę. Pokaże człowiekowi jak opłakane w skutkach było budowanie szczęścia na własną rękę, bez udziału Boga i z pominięciem Jego prawa. Pamięć o wszystkich doświadczeniach związanych z dozwoleniem na grzech stanie się dla ludzkości podstawą do zmiany myślenia i wartościowania. Pomoże też jej ocenić błogosławieństwa nowego porządku, który przyniesie Królestwo Chrystusowe, by ostatecznie związać się ze swoim Stwórcą nieprzemijającymi więzami miłości i oddania się Mu na służbę.

Brat Russell, zapowiadając „dzień pomsty naszego Boga” (Izaj. 61:2) i zniszczenie starego świata odrzucił teorie wielu chrześcijańskich nauczycieli o literalnym ogniu niszczącym naszą planetę wraz z jej literalnymi niebiosami. Odrzucił jakże powszechną naukę, że nasz Pan powracający na obłokach i widziany na białym koniu dokona okropnej selekcji na rodzaju ludzkim: Zabierze do nieba tych nielicznych, którzy do tego czasu zdążą się z Nim pojednać; pozostałych zaś, łącznie z nieświadomymi niczego poganami, ukarze wiecznymi mękami w piekle lub, jak głoszą bardziej humanitarni z nich, zatraci na wieczność drugą śmiercią. Ziemia zaś, pozostanie pusta i wypalona przez następne 1000 lat.

Opierając się na proroctwach i obrazach Pisma Świętego, jeszcze przed rokiem 1914 opisywał walkę Armagedonu, owego „wielkiego dnia Boga Wszechmogącego” jako starcie dwóch armii. Po jednej stronie staną obrońcy starego porządku – królowie polityczni i gospodarczy obecnego świata, najbogatsi ludzie ze swoimi koncernami i instytucjami władzy, skupiający w swoich rękach większość obecnych bogactw. Poprą ich w walce przywódcy religijni, którzy od zawsze stali po ich stronie i Biblią uświęcali ten porządek, jakoby pochodzący od Boga.

Po drugiej stronie stanie świat pracy – ludzie wyzyskiwani i oszukiwani, którym fałszywe religie przez całe tysiąclecia nakazywały posłuszeństwo tym, których rzekomo Pan Bóg namaścił na królów, książąt, papieży czy prezydentów, wielkich przemysłowców i właścicieli ziemskich, jak to jest we współczesnych czasach. Nazwał ich armią Pana ponieważ wersety biblijne wskazują, że On posłuży się nimi w obaleniu starego porządku świata. Poniżej, dla przykładu podajemy dwa z nich:

1. „Na wysokiej górze wznieście sztandar, podnieście na nich głos, machajcie ręką, aby weszli w bramy książąt. Ja nakazałem swoim poświęconym, wezwałem też swoich mocarzy do okazywania mojego gniewu, tych, którzy radują się z mojego wywyższenia. Odgłosy zgrai na górach jakoby licznego ludu, odgłosy zgiełku królestw, zgromadzonych narodów. Pan Zastępów gromadzi wojsko na wojnę. Przybywają z dalekiej ziemi, z krańców nieba, Pan i narzędzia jego zapalczywości, aby spustoszyć całą ziemię” (Izaj. 13: 2-5).

2. „A teraz wy, bogacze, płaczcie i narzekajcie nad nieszczęściami, jakie na was przyjdą. Bogactwo wasze zmarniało, a szaty wasze mole zjadły. Złoto wasze i srebro zaśniedziało, a śniedź ich świadczyć będzie przeciwko wam i strawi ciała wasze jak ogień. Nagromadziliście skarby w dniach, które mają się ku końcowi. Oto zapłata, zatrzymana przez was robotnikom, którzy zżęli pola wasze, krzyczy, a wołania żeńców dotarły do uszu Pana Zastępów. Żyliście na ziemi w zbytku i w rozkoszach, utuczyliście serca wasze na dzień uboju. Wydaliście skazujący wyrok i zabiliście sprawiedliwego; nie opiera się wam. Przeto bądźcie cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana” (Jak. 5:1-7).

Brat Russell spodziewał się, że „wicher” wojny, który wybuchł w roku 1914, bardzo szybko przerodzi się w „trzęsienie ziemi” rewolucji społecznej, a następnie stary świat upadnie w „ogniu” anarchii; maksymalnie do roku 1918. Opierał to na opisie wizji Eliasza, którą prorok otrzymał na górze Horeb, a która dla „klasy Eliasza”, czyli Kościoła Chrystusowego, miała dostarczyć wiedzy o sposobie zakończenia się Czasów Pogan. (1 Król. 19: 9-12)

Brat Russell umarł w roku 1916 i nie dano mu było zobaczyć w jaki sposób rozwinie się Boży Plan. Tymczasem, ku zaskoczeniu całego świata, a nawet samych Badaczy Pisma Świętego, zwycięstwem w roku 1917 zakończyła się Wielka Rewolucja Październikowa, a w roku 1922 powstało pierwsze na świecie państwo o ustroju robotniczo-chłopskim, Związek Radziecki. To one, na następne 70 lat „odjęło pokój ziemi” (Obj. 6:4) niosąc po całym świecie rewolucyjne idee. Pastor, choć nie doczekał tych wydarzeń, to jednak pozostawił dla współbraci szczególnie ważną doradę: Jak podejść do wydarzeń, które będą zachodziły na politycznej arenie, by mieć pewność, że stary świat wszedł na drogę swojego ostatecznego upadku?

 

Proroctwo z roku 1897

 

„Władcy, kapitaliści i kler, z małymi wyjątkami, wykorzystają pierwszy wybryk socjalistów, aby napaść na ich zasady i zgnieść je zupełnie, zhańbić w oczach świata i obezwładnić bodaj czasowo, popierając swoje postępowanie wyszukanymi argumentami, jakie podda im ich własny interes i obawa […] SOCJALIZM zostanie zgnieciony przez połączone siły kościoła, państwa i kapitału, a następnie doprowadzi do anarchii, która, jak to mówi Pismo Święte, obali wszystkie obecne instytucje – wywoła >>czas uciśnienia, jakiego nie było, jako narody poczęły być<<”. (Walka Armagedonu s. 607,608)

Podziwiamy przenikliwość umysłu brata Russella, który jeszcze zanim ruch komunistyczny na dobre się rozwinął i stanął do precyzyjnie zorganizowanej walki z kapitalistycznym światem, przewidział jego upadek i niszczycielski wpływ tegoż na struktury starego świata. Dzisiaj, na początku XXI wieku i w obliczu obecnej wojny, słowa brata Russella możemy sparafrazować w sposób następujący: Jeżeli lud Boży, pilnie wypatrujący Królestwa Bożego, zobaczy upadek komunizmu, niech odczyta to jako znak czasu i informację, że stary świat wszedł na drogę swojego nieuchronnego upadku; że odtąd wszystkie wydarzenia i procesy polityczne inspirowane przez postkomunistyczne siły, będą go pchały w objęcia niszczycielskiej, wszechświatowej anarchii. Dopiero na jego gruzach Chrystus założy swoje Królestwo sprawiedliwości i pokoju.

 

Na czym zostało oparte powyższe proroctwo?