WALKA  DAWIDA  Z  GOLIATEM

 

Jednym ze znaków czasów ostatecznych było wydarzenie na Bliskim Wschodzie w dniach od 5 do 10 czerwca 1967 roku. Była to wojna wywołana przez planowany napad krajów arabskich na państwo Izrael. Ta trwająca sześć dni wojna zakończyła się zwycięstwem Izraela. W wyniku tej wojny cała Jerozolima dostała się w ręce Izraelitów, jak również tereny położone po zachodniej stronie Jordanu.

W równoległościach z życia Dawida, niezwykła bitwa między Izraelem i Arabami w 1967 roku, odpowiada walce Dawida z Goliatem. "Chronologia Biblijna" str. 104-106, 205

Równolegle z tym wydarzeniem rozległ się "okrzyk o północy" informujący o dacie połączenia Chrystusa z Kościołem i wydarzeniach końca wieku Ewangelii (Mateusza 25:6; Objawienie 8:1; 10:3).

 

 

*  *  *

*  *  *

 

Od samego początku odradzający się Izrael spotkał się z wrogością otaczających go państw arabskich. Państwa te, wielokrotnie liczebniejsze i lepiej uzbrojone "urągały" mu przez groźby i ataki zbrojne, nie kryły zamiarów wymazania go z mapy świata.

 

Ta demonstracja siły była zadufaniem biblijnego Goliata, przed walką z młodziutkim Dawidem. Przebieg sześciodniowej bitwy między Izraelem i Arabami, był również wiernym wypełnieniem obrazu. Oto słowa dziennikarza francuskiego: "nikt nie zdawał sobie sprawy z rozmiarów porażki. Nawet my, dziennikarze, którzy znaleźliśmy się w tym dniu w Kairze, byliśmy przekonani, że radio Izrael przesadza w doniesieniach z frontu. Dlatego też później wiadomość o przyjęciu zawieszenia broni uderzyła w Kair jak grom z jasnego nieba. Dziennikarze egipscy myśleli, że nastąpiła jakaś pomyłka".

 

 

*  *  *

 

 

 

Kairski dziennik "Al Ahram" analizujący przyczyny porażki pisał między innymi, że Egipcjanie dysponowali wielką ilością nowoczesnego sprzętu wojskowego, lecz nie umieli zrobić z niego użytku. Niektórzy dowódcy byli odurzeni silnym wrażeniem widowiska, jakiego dostarczył im przemarsz armii egipskiej w kierunku Synaju w dniach 15 do 20 maja.
 

 

 

GOG

 

Imię Gog tłumaczy się na góra. Tak Pan Bóg ustami proroka Ezechiela nazywa wroga Izraela z północy, który ma go napaść w "ostateczne dni".

 

 

*  *  *

*  *  *

*  *  *

 

Organizowanie się Goga i jego zastępców przeciwko Izraelowi posiada łączność z gromadzeniem się królów do walki Armageddonu (Objawienie 16:16).

 

 

 

*  *  *

 

Okres panowania grzechu i śmierci na ziemi przedstawiony jest jako czas, kiedy Bóg "nie wspomniał na podnóżek nóg swoich w dzień swej zapalczywości" (Treny 2:1). Przez ponad sześć tysięcy lat podnóżek Boży bynajmniej nie był chwalebny: grzech, ból, płacz, cierpienie psychiczne i fizyczne oraz śmierć uczyniły z niego jeden wielki dom pogrzebowy, w którym miliardy ludzi czeka na nadejście czasu, kiedy przekleństwo Boskiej sprawiedliwości zostanie zdjęte. W tym celu Pan Bóg poczynił obfite zaopatrzenie. Okup Jezusa z Nazaretu, Mesjasza, za Adama i za wszystkich, którzy ponieśli przez niego szkodę jako jego dzieci, kupił cały świat i zapewnił każdemu członkowi rodzaju ludzkiego sposobność zdobycia wiecznego życia w sprzyjających warunkach. Co więcej, odkupił też zarówno rajski dom Adama, utracony przez jego przestępstwo, jak i jego panowanie jako króla ziemi.

Całe dzieło Tysiąclecia będzie polegało na uporządkowaniu i uczynieniu chwalebnym podnóżka stóp Bożych. Raj, gdy został utracony przez grzech, był tylko "ogrodem" w zakątku ziemi. Ponieważ ród Adamowy rozmnożył się, aby zgodnie z Boskim zamiarem napełnić ziemię (1 Mojżeszowa 1:28), będzie konieczne, aby cała ziemia stała się płodna, piękna i doskonała jak ogród Eden. A wszystko to jest obiecane jako wielkie przyszłe wypełnienie Boskiego planu (Dzieje Apostolskie 3:20,21; Objawienie 2:7; 2 Koryntian 12:4). Lecz najbogatszym klejnotem uwielbionego podnóżka Pańskiego przy końcu Tysiąclecia będzie ludzkość, w której doskonałości, wolności i podobieństwie do Boga, w łaskach moralnych i intelektualnych, odbije się obraz istnej Boskości. Doskonały stan człowieka w najwspanialszy sposób będzie odzwierciedlał cześć dla Stwórcy i Jego cudownego planu stworzenia, odkupienia i restytucji. D 647-649

"Wierzymy, że duchowy Izrael jest prawie skompletowany, dlatego spodziewamy się błogosławieństw dla Izraelitów, którzy są według ciała i odwrócenia ich zaślepienia, przewidując, że będą oni pierwszymi z klasy restytucyjnej, czyli klasy błogosławionych przez duchowego Izraela, aby w ten sposób 'z powodu miłosierdzia nam okazanego i oni miłosierdzia dostąpili" (Rzymian 11:31). Gdy w ten sposób Izraelici według ciała dostąpią miłosierdzia przez zupełny i uwielbiony Kościół Chrystusowy, będą rzeczywiście użyci jako Pańskie narzędzia do błogosławienia wszystkich rodzajów ziemi. W ten sposób obietnice Abrahamowe wypełnią się wobec obu rodzajów jego nasienia – zarówno tego, które jest według ciała, jak i tego, które jest według ducha – 'żeby obietnica była niewzruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla tego, które opiera się na Prawie, ale i dla tego, które jest z wiary Abrahama, który jest ojcem nas wszystkich' (Rzymian 4:16)". C 299

 

 

 

*  *  *

*  *  *

*  *  *


UJRZĄ  KOGO  PRZEBILI

Jana 19:37

 

 

Powyższe słowa napisał apostoł Jan, jako jeden z naocznych świadków wszystkich szczegółów ukrzyżowania naszego Pana. Wprawdzie żołnierze rzymscy przybili Pana do krzyża, a jeden z nich przebił Jego bok włócznią, to jednak głównymi winowajcami tego czynu byli Żydzi (Dzieje Apostolskie 2:23). Świadcząc o tym, św. Jan przytoczył fragment z proroctwa Zachariasza 12:10-14, w którym prorok zapowiada skruchę Żydów w czasach ostatecznych. Będą oni żałować czynu, który obciążył ich naród dobrowolnie przyjętym na siebie przekleństwem (Mateusza 27:25). Pismo Święte zapewnia jednak, że Żydzi nie byli w pełni świadomi kogo ukrzyżowali (Dzieje Apostolskie 3:17; 1 Koryntian 2:8).

Uświadomienie sobie przez naród żydowski ich narodowej pomyłki odnosi prorok Zachariasz do czasu, gdy Bóg wyleje na naród swego ducha (Zachariasza 12:10). Równolegle do tego proroctwo Joela mówi o wylaniu ducha na wszelkie ciało w czasie ziemskiej restytucji. Naród żydowski pierwszy przyjmie Jezusa i Jego warunki restytucyjne, a po nim uczynią to samo wszystkie narody ziemi. Całkowite przejrzenie Izraela odłożone jest więc do czasu ustanowienia Nowego Przymierza, gdy Kościół zostanie uwielbiony i klasa Wielkiego Grona zabrana z ziemi (Rzymian 11:25-29). Według ostatniej orientacji chronologicznej czas ten przypada na jesień 1984 roku, gdy przeminie burza wielkiego ucisku.

Rozpoznanie przez naród żydowski Mesjasza, w Jezusie, które¬go wydali na śmierć, ukazane jest w pięknej historii o Józefie i jego braciach.

 

JÓZEF  I  JEGO  BRACIA



*  *  *


*  *  *
 

SPRZEDANY  JAKO  NIEWOLNIK
 

 

Działalność proroka Zachariasza w Izraelu, została cynicznie oceniona na 30 srebrników. Była to suma nie przekraczająca ceny niewolnika (2 Mojżeszowa 21:32). Zapłatę tę odnosi ewangelista Mateusz do 30 srebrników, które wypłacili Judaszowi przedstawiciele Izraela za wydanie Jezusa. Pieniądze te porzucił Judasz w świątyni (Mateusza 27:1-5).

Zachariasz, pasterz Izraela z ramienia Bożego, przedstawia Jezusa Chrystusa.

 

 

*  *  *


*  *  *

*  *  *

 

Józef dał się poznać swoim braciom w roku 1830 p.n.e. Wypełnienie pozaobrazu tego wydarzenia nastąpi w 1984 roku. Obraz i jego wypełnienie dzieli zatem odległość czasowa 3914 lat.

 

1830  +  1984  =  3814

*  *  *

*  *  *

*  *  *

*  *  *

 

"Jezus tak miłował swoich nieprzyjaciół, że był szczerze gotów czynić im dobrze – nie żywi On do nich nieprzyjaźni ani urazy w zamian za ich nienawiść, ale jest gotów wylać na nich w słusznym czasie swoje błogosławieństwa Tysiąclecia, aby wszyscy mogli dojść do znajomości prawdy i aby nawet ci, którzy Go przebili, mogli patrzeć na Niego i płakać, gdy Bóg wyleje na nich w słusznym czasie ducha modlitwy i błagania (Zachariasza 12:10)". F-371

 

 

*  *  *


*  *  *


*  *  *

 

MOŻNY  U  BOGA

 

 

Żadnego z narodów imię tak nie słynie,
Jak "Możny u Boga" – to Jakuba imię.
"Izrael", rzekł Pan Bóg, będzie imię twoje,
Boś błogosławieństwo mężnie zdobył moje.

 

Z tego był Izrael przez stulecia znany,
Że Bóg go uczynił narodem wybranym.
Że wciąż błogosławił wszystkie jego drogi,
Karał, gdy przekraczał ustaw Bożych progi.
 

 

Obrał Jeruzalem za stolicę królów,
Wysłuchiwał modlitw ze świątyni murów.
W nim Bóg przez Jezusa dał łaski obficie,
Jeruzalem sprawiło, że Pan oddał życie.
 

 

Dlatego nań gniewu Bożego przyczyna:
Nie słuchał proroków, wzgardził Jego Syna!
To są karania największe powody,
Że go rozproszył pomiędzy narody.
 

 

A gdy w tułaczce wypił gniewu miarę,
Ziścił Bóg tęsknotę, ożywił mu wiarę.
Zebrał z ziem obcych do kraju swojego,
Według obietnicy danej ojcom jego.

 

Powrót Izraela, to Boży Plan świata,
To Królestwo Boże, które ludzkość zbrata.
To zwiastun pewny, że Bóg zło ukróci,
Gdy "Możny u Boga" do ojczyzny wróci.

 

Choć w końcu wieku niektóre narody
Walczą z tym dziełem na wszelkie sposoby,
By w niwecz obrócić zamierzenia Boże,
To przecież Izraela zniszczyć nikt nie może.

 

"Jak ich rozproszyłem, tak też ich zgromadzę"
Mówi Pan z nieba zaciekłej gromadzie.
Izrael wzrośnie w przodków swoich ziemi,
Nikt nie jest w stanie planów Bożych zmienić.

 

Dziś do radości są wszelkie powody,
Gdyż Boga wnet wszystkie poznają narody.
Znajdą w Nim życie po wieczyste lata,
A z Jeruzalemu jest odnowa świata.

 

Tam z Jeruzalem wyjdzie życia rzeka,
Od wieków na nią cała ludzkość czeka,
Przez nią spłynie na świat: radość, pokój, życie,
Przez nią swe dobra zleje Bóg obficie.