"Siedem plag ostatecznych" a "Siedem trąb"

 

Otwarcie siódmej pieczęci (1967), które ujawniło prawdy ukryte pod trąbieniem siedmiu aniołów, ułatwia zrozumienie siedmiu plag ostatecznych. Okazało się, że trąbienia aniołów reprezentują działalność bolszewików w prawosławnej części chrześcijaństwa ("trzecia część"). Pan, prowadzący ludzkość do wolności, sprzyjał tym poczynaniom, więc ich działalność, początkowo konspiracyjna, wciąż nabierała rozmachu aż doprowadziła do obalenia władzy cara. Główną bronią bolszewików była propaganda, za pomocą której wzniecili w społeczeństwie rosyjskim odrazę do carskiego ustroju, niezadowolenie, bunt i anarchię. Tak długo niszczyli organizację carskiego imperium, jego symboliczną "ziemię", "morze", "rzeki" itd., aż doprowadzili je do upadku. Wtedy, na gruzach cesarstwa, rozpoczęli budowę "nowego świata".

 

Bolszewicy nie wiedzieli oczywiście, że ich wodzem naczelnym nie był Lenin, lecz sam Pan Jezus Chrystus, obecny po raz wtóry, który użył ich tylko jako "zapalnika" do wzniecenia rebelii w całym imperium Szatana. Bolszewicy dążyli do wrzucenia góry caratu w morze (Obj. 8:8), Pan zaś wywróci niebawem górę diabelskiego panowania nad całym światem (Mat. 4:8; Zach. 4:7). Strategia naszego Pana jest podobna, lecz ma zasięg globalny. Swym tajemnym działaniem, porównanym do skradającego się złodzieja, budzi On w umysłach ludzi świadomość i poczucie człowieczeństwa. To z kolei wywołuje niezadowolenie, bunt i prowadzi do anarchii. Pan nie czyni tego metodami bolszewików, szerzeniem ateizmu, zachętami do odwetu i często kłamliwymi obietnicami, lecz szlachetnym propagowaniem Prawdy i światła w każdym przedmiocie. Dla królestwa ciemności, które Szatan założył na kłamstwie, są to czynniki zabójcze. Dokonują "spustoszenia" w mentalności ludzi, a zatem naruszają równowagę środowiska, w którym żyją jego poddani. Odkrywanie spraw niegodziwych i nieprawdziwych powoduje skażenie symbolicznej ziemi i morza, zatruwa "rzeki" i "powietrze", burzy autorytety władz, które takie urządzenie świata starały się utrzymać. To zaś przesądza o ruinie królestwa księcia tego świata.

"(1) I słyszałem głos wielki z kościoła, mówiący siedmiu Aniołom: Idźcie, a wylejcie siedem czasz zapalczywości Bożej na ziemię. (2) I wyszedł pierwszy Anioł, a wylał czaszę swoją na ziemię; i wyrzucił się zły i szkodliwy wrzód na ludzi, którzy mieli piętno bestii, i na tych, którzy się kłaniali obrazowi jej. (3) I wylał wtóry Anioł czaszę swoją na morze, i stało się jakby krew umarłego, a każda dusza żywa zdechła w morzu. (4) I wylał trzeci Anioł czaszę swoją na rzeki i źródła wód, i obróciły się w krew. (5) I słyszałem Anioła wód mówiącego : Sprawiedliwyś jest, Panie! któryś jest i któryś był, i święty, żeś to rozsądził. (6) Ponieważ krew świętych i proroków wylewali, dałeś im też krew pić; bo tego są godni. (7) I słyszałem drugiego od ołtarza mówiącego: Zaiste, Panie. Boże wszechmogący! prawdziwe i sprawiedliwe są sądy twoje. (8) Potem czwarty Anioł wylał czaszę swoją na słońce, i dano mu moc trapić ludzi gorącością ognia. (9) I byli upaleni ludzie gorącością wielką, i bluźnili imię Boga, który ma moc nad tymi plagami; wszakże nie pokutowali, aby mu chwałę dali. (10) Tedy wylał piąty Anioł czaszę swoją na stolicę bestii; i stało się królestwo jej zaćmione, i żwali języki swoje od boleści. (11) I bluźnili Boga niebieskiego dla boleści swoich, i dla wrzodów swoich; wszakże nie pokutowali z uczynków i swoich. (12) I wylał szósty Anioł czaszę swoją na oną wielką rzekę Eufrates i wyschła woda jej, aby zgotowana była droga królom od wschodu słońca. (13) I widziałem z ust smokowych, i z ust bestii, i z ust fałszywego proroka trzy nieczyste duchy wychodzące, podobne żabom. (14) Albowiem są duchy diabelskie, czyniące cuda, które wychodzą do królów ziemi, i na wszystek okrąg świata, aby ich zgromadzili na wojnę onego wielkiego dnia Boga wszechmogącego. (15) Oto idę jako złodziej: Błogosławiony, który czuje i strzeże szat swoich, aby nie chodził nago, i nie widziano sromoty jego. (16) I zgromadził ich na miejsce, które zowią po żydowsku Armageddon. (17) Tedy wylał siódmy Anioł czaszę swoją na powietrze; i wyszedł głos wielki z kościoła niebieskiego od stolicy, mówiący: Stało się. (18) I stały się głosy, i gromy, i błyskawice; i stało się wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nigdy nie było, jako są ludzie na ziemi, trzęsienia ziemi tak wielkiego. (19) I stało się ono miasto wielkie na trzy części rozerwane, i miasta narodów upadły; i Babilon on wielki przyszedł na pamięć przed obliczem Bożym, aby mu dał kielich wina zapalczywości gniewu swojego.  (20) I wszystkie wyspy uciekły, i góry nie są znalezione. (21) I wielki grad jako cetnarowy spadł z nieba na ludzi, i bluźnili ludzie Boga dla plagi gradu, iż plaga jego była bardzo wielka".


1. Ze świątyni ... Świątynia jest kościołem: "Czy nie wiecie, że jesteście świątynią Bożą" (1 Kor. 3:16). HG83:3

Do siedmiu aniołów ... Żyjących świętych, czynnych przedstawicieli całego pomazanego grona. R498:1

"Maluczkie Stadko" na początku szczególnego żniwa w roku 1977.

"Musisz znowu prorokować o wielu ludach i narodach, i językach, i królach" (Obj. 10:11).

"Radować się będą święci w chwale Bożej, a śpiewać będą w pokojach swych. Wysławiania Boże będą w ustach ich, a miecz na obie strony ostry w rękach ich. Aby wykonywali pomstę nad poganami, a karali narody; aby wiązali pętami królów ich, a szlachtę ich okowami żelaznymi; aby postąpili z nimi według prawa zapisanego. Tać jest sława wszystkich świętych Jego. Halleluja!" (Ps. 149:5-9).

"Ale oni obaj stanęli nad Jordanem. A wziąwszy Eliasz płaszcz swój, zwinął go, a uderzył nim wody i rozdzieliły się tam i sam, tak, iż przeszli obaj po suszy" (2 Król. 2:7,8).

Czasz gniewu ... Treść siedmiu tomów Wykładów Pisma Świętego.

Pytanie (1916 r.): "Czy czasze gniewu są teraz wylewane?" Nie czytałem jeszcze siódmego tomu Wykładów Pisma Świętego, a zatem nie mam nic do powiedzenia na ten temat! KPiO 617

"A gdy był wieczór rzekł pan winnicy sprawcy swemu: Zawołaj robotników, a oddaj im zapłatę, począwszy od ostatnich aż do pierwszych" (Mat. 20:8).

2. Pierwszy wylał czaszę na ziemię – Wszyscy ludzie pod religijnym ograniczeniem jakiejkolwiek nazwy lub porządku. Ląd, czyli ziemia, jako symbol przedstawia ustabilizowane, zorganizowane religijne społeczeństwa. R498:3

Wrzód na ludzi mających piętno bestii i oddających pokłon obrazowi bestii ... Od końca Wysokiego Powołania ubywa symbolicznej "soli" (Mat. 5:13). Bóg odjął czynniki hamujące rozkład i w rezultacie zauważa się bezideowość i wielkie przyśpieszenie moralnego zepsucia we wszystkich dziedzinach życia. Rosnące niezadowolenie z panujących warunków przekłada się w społeczeństwach "ziemi" na pretensje do rządzących, którzy nie są w stanie zaradzić gnębiącym ludzkość problemom. Wzrastają więc nastroje anarchistyczne, których władze starały się za wszelką cenę uniknąć. Na nic się więc zdały upokarzające ustępstwa tych władz wobec katolicyzmu (bestia) i protestantyzmu (obraz bestii), wezwanych na pomoc do uśmierzenia tych nastrojów. Zawiodły lekarstwa powierzchownych reform, pokojowe hasła i religijne pustosłowie. Skutki wielu wieków okłamywania i niesprawiedliwości wywołały w organizmie społecznym śmiertelną chorobę, której różne objawy przebijają się na powierzchnię i zżerają jego tkanki jak odrażające "wrzody".

3. Drugi wylał czaszę na morze ... Symbolizuje niereligijne masy ludzkości – tych, którzy nie znajdują się pod religijnymi ograniczeniami. R498:5

Stało się krwią jakby zmarłego ... Krew w organizmie żyjącego stworzenia jest pełna żywotności, ale z krwią osoby umarłej jest zupełnie odwrotnie. Po śmierci, krew szybko zaczyna dzielić się na dwie części – wodnisty płyn zwany serum i bardziej stałą substancję określaną słowem skrzep. Skrzep natychmiast zaczyna się rozkładać i psuć. R498:5

Każda dusza żyjąca umarła ... Propaganda komunistyczna przepoiła radykalne elementy carskiej Rosji (morze) krwawym duchem odwetu. Pokazuje to trąbienie drugiego Anioła (Obj. 8:8). Organizm symbolicznego "morza" był więc żywy. Obecne były w nim "dusze" kierujące się pewnym idealizmem, wierzące szczerze, że to dążenie do sprawiedliwości i zrównania społecznego, nawet za cenę przelewu krwi, naprawi sprawy świata. Pod wpływem rewolucyjnej propagandy tego rodzaju nadzieje zaczęły żywić również radykalne klasy społeczne (morze) na całym świecie. Lecz po latach doświadczeń, entuzjazm dla tej propagandy zaczął w całym świecie gasnąć. Wspaniała w założeniach, lecz w praktyce utopijna ideologia całkowicie zawiodła. Idealizm przegrał, pokonało ją ludzkie samolubstwo. Szlachetnym jednostkom, "duszom" w "morzu", opadły bezradnie ręce. Bez ich wpływu, bezreligijne masy na całym świecie przestają się kierować jakimikolwiek zasadami, lecz jedynie ślepą żądzą zemsty. Stają się one jak groźny żywioł morski, który "wymiata kał i błoto", który budzi przestrach wszystkich narodów i zagraża porządkowi świata (Izaj. 57:20, 21; Łuk. 21:25).

4. Trzeci wylał na rzeki i źródła wód ... Kanały, przez którą woda (prawda) płynęła, różne sekty, czyli denominacje. R499:1

Źródła wód ... Symbolizują założycieli i szkoły tych różnych systemów – miejsca lub ludzi, w których te koryta rzeczne miały swój początek. R499:1

Stały się krwią ... Rzeka krwi mogłaby symbolizować obrzydzenie i śmierć. R499:1

Władcy chrześcijańscy potrzebowali "rzek" w swoich królestwach, w których ich religijni poddani mogliby gasić pragnienie i znajdować orzeźwienie. Ziemskie źródła rzek chrześcijaństwa wydawały wprawdzie "wody" Pisma Świętego, ale były one spreparowane i zmieszane z ludzkimi wymysłami tak, aby utrwalały na świecie diabelski porządek. Wpajały w umysły przekonanie, że podział na bogatych i biednych jest Boskim porządkiem, że królowie i biskupi są postanowieni od Boga itd., itd. Ludzie pozbawieni dostępu do Biblii ufali tym teoriom, zaś poczucie wewnętrznej zgody z tymi teoriami i świadomość posłuszeństwa swoim władcom były dla nich orzeźwieniem. Tego rodzaju "rzeki" dawały orzeźwienie również dla poddanych Cara. Wszystko jednak uległo radykalnej zmianie gdy tylko do działania przystąpili bolszewicy. Opisują to symbole trzeciego trąbienia (Obj. 8:10,11). Car został zdemaskowany jako krwiopijca i nagle na oczach wiernych, nabożnie dotąd patrzących na jego majestat, runął jak spadająca gwiazda na rzeki i źródła wód. Natychmiast wszystkim stało się gorzko – gorzko Carowi (piołun) i gorzko ludziom od gorzkich wód, których nie dało się pić dłużej.

Od wtórej obecności Pańskiej demaskatorskie światło zaczęło prześwietlać koryta rzek ludzkich teorii w całym chrześcijaństwie wykazując ich bezpodstawność, fałsz i zakłamanie. Spowodowało to powszechną utratę wiary w Słowo Boże (opacznie pojmowane) i zaufania do religijnych nauczycieli. Wody "rzek" stały się odrażające jak krew – przestały nadawać się do picia.

8. Czwarty wylał czaszę na słońce ... Jak księżyc jest symbolem "Zakonu", tak słońce przedstawia światło Ewangelii. Zakon był tylko cieniem, czyli odbiciem słońca Ewangelii. R499:4

Prawda w każdym przedmiocie: prawda odnosząca się do praw i autorytetu królów, prawda dotycząca zarówno kapitału jak i pracy, prawda odnosząca się do żądania zwierzchniej władzy ze strony kleru. R499:5

I dano [słońcu] palić ogniem ludzi ... Przypalani, czyli utrapieni rozszerzaniem się światła, a nikt bardziej jak religijni panowie. R499:5

Gdy na początku swojej misji nasz Pan przytoczył proroctwo Izajasza pominął wzmiankę o Dniu Pomsty, ponieważ nie był na to czas właściwy (Patrz kom. do Łuk. 4:19). Przy końcu wieku radosna nowina stała się w dużym stopniu Ewangelią ucisku, ponieważ ucisk przyjść musi, aby utorował drogę dla Królestwa Chrystusa. Dla nauczycieli nominalnego chrześcijaństwa, którzy z lekkim sercem głosili teorie przynoszące zagładę ogółowi ludzkości i którzy restytucyjne dzieło uważają za absurd, wydarzenia wzmagającego się ucisku stają się bolesnym zaskoczeniem.

Jedna rzecz jest pewna, że Jonasz w swoim narzekaniu nie przedstawia Chrystusa. Być może te doświadczenia z szemraniem są tylko praktycznymi lekcjami, lub, być może, Jonasz w tym miejscu przedstawia klasę, która przybiera pozę narzędzi mówczych Boga, lecz która nie lubi tego "Absurdu Tysiąclecia" o zachowaniu Niniwy [czyli świata w restytucji]. Jeśli tak, to czy owa "bania" (tykwa, dynia), z której Jonasz tak się cieszył, i która go osłaniała, nie przypominałaby "Konfederacji", "Obrazu Bestii", który rozwinie się nagle i na krótki czas osłoni siwe włosy doktorów teologii przed palącymi promieniami słońca prawdy? R3568:5

9. Bluźnili ... Nie oznacza bezczeszczącego przekleństwa, lecz raczej fałszywe, błędne przedstawienie charakteru. Na przykład, Jezus oskarżany był o "bluźnierstwo”, ponieważ mówił, że jest Synem Bożym (Jan 10:33). R499:6

Nie okazali skruchy ... Nie czynili reformy. R499:4

10. Piąty wylał czaszę na tron bestii ... Wyobraża ucisk przychodzący na papiestwo, nie tyle na masy katolickie, co raczej na autorytety, jego władców – tron władzy, jego duchowieństwo. R509: 3

Chcąc w dzisiejszych czasach stać się podporą chwiejących się rządów, we własnym interesie zresztą, kościół rzymskokatolicki podjął się nie lada wyzwania. Aby w dobie ogólnego oświecenia i wciąż rosnącego krytycyzmu zapanować nad umysłami ludzi bez tak przydatnych w czasach Średniowiecza klątw i narzędzi tortur musiał do tego zaangażować całą swoją diabelską, rozwijaną przez stulecia mądrość. Sam Szatan przemienił się w anioła światłości a jego główne narzędzie, papiestwo stało się światowym sługą sprawiedliwości. Lecz ten stan nadzwyczajnego powodzenia kłamstwa, gdy niemożliwe stało się możliwym, gdy ciemnota zdała się światłością, trwał bardzo krótko. Prawdziwe światło Epifanii obecnego po raz wtóry Pana w przyśpieszony sposób demaskuje nauki i ceremonie papiestwa, objawiając je jako ostoję wszelkiego wstecznictwa, niewiedzy i zabobonu. W tym swoistym tańcu na linie, przedstawiciele kościoła są coraz mniej pewni siebie i swojej przyszłości, wykazują więc niezwykłą ostrożność w swoich wypowiedziach.

Ciemność ... Przedstawia zakłopotanie, które szybko ogarnia hierarchię rzymskiego kościoła. R939:4

Niepewność – brak pierwotnej jedności i harmonii.
R509:3

Gryźć swe języki ... Żuli ich słowa. R2631:4

Językami papiestwa są jego dekrety i wypowiedzi, przeszłe i przyszłe. Gryzienie, w bólu, mówiłoby zatem o sprzeczności i zaprzeczaniu pierwotnym wypowiedziom. R509:3

Przedstawia bolesne kontrowersje i sprzeczności jednych kwestii z drugimi u tych, którzy działają jako języki papiestwa. R939:4

Przykładem "gryzienia" języków jest kwestionowanie przez obecnego papieża, Benedykta XVI, teorii "nieomylnego" Piusa X sprzed stu lat, jakoby nie ochrzczone dzieci trafiały do "otchłani".

Z bólu ... Gryzienie to spowodowane jest przez ból i upokarzające warunki, w jakich znalazło się papiestwo. Ono utraciło całą ziemską władzę. R509:6

11. Ale bluźnili ... Trwali nadal w zniesławianiu i fałszywym przedstawianiu. R2631:4

12. Szósty wylał czaszę na rzekę Eufrat ... Literalny Babilon został zbudowany nad rzeką Eufratem. Jego bogactwo, zaopatrzenie i środki egzystencji pochodziły w wielkiej mierze z tego źródła. Miasto posiadało ogromne mury i potężne bramy ponad rzeką. R509:6

"Wody, które widziałeś, to ludzie i zastępy, narody i języki" (Obj. 17:5). R510:1

Wody wielkiej rzeki wyobrażają ludzi, którzy przez swój wpływ i pieniądze podtrzymują papiestwo. Z ich datków Babilon Wielki czerpie swoje dochody. R510:1

Wyschła ... Kieruje to naszą uwagę na figuralny Babilon, kiedy armia Cyrusa skierowała rzekę do nowego kanału i przez to osuszyła stare koryto. Umożliwiło to jego armii przemarsz pod bramami. R4699:4

Odwracanie się "wód" przedstawiałoby odstręczenie od niego [Babilonu] ludzi, zaś fakt, że się zrazili mogłoby przejawiać się w powstrzymaniu się przez nich od finansowego poparcia. R4699:4
Królów ... Królowie królestwa Chrystusa, którzy są również kapłanami – Ciałem Chrystusa, Królewskim Kapłaństwem. R2498:4

"Nie bój się, o maluczkie stadko! Albowiem się upodobało Ojcu waszemu, dać wam królestwo" (Łuk. 12:32).

Ze wschodu ... Od wschodu słońca. R2498:4

Królowie ze wschodu z wyroku Bożego:

"Peres, rozdzielone jest królestwo twoje, a dane jest Medom i Persom" (Dan. 5:28).

"Tak mówi Cyrus król perski: Wszystkie królestwa ziemi dał mi Pan, Bóg niebieski" (2 Kron. 36:23).

Imię Cyrus znaczy "Słońce". Przez swoje imię przypomina on nam proroctwo o Chrystusie – "Wzejdzie słońce sprawiedliwości ze zdrowiem w promieniach jego" (Mal. 4:2). R2498:4

"I wylał szósty Anioł czaszę swoją na wielką rzekę Eufrates i wyschła woda jej, aby zgotowana była droga królom od wschodu słońca" (Obj. 16:12).

Armia, którą posłużył się Cyrus, by odprowadzić wody "Eufratu":

"Tedy zatrąbił Anioł szósty a słyszałem głos ze czterech rogów ołtarza złotego, który jest przed oblicznością Bożą, mówiący szóstemu Aniołowi, który miał trąbę: Rozwiąż onych czterech Aniołów związanych u wielkiej rzeki Eufrates" (Obj. 9:14).

Historia biblijna zdobycia starożytnego Babilonu opisuje głównie ucztę poprzedzającą jego zdobycie oraz zabicie ostatniego władcy chaldejskiego, Balsazara, natomiast pozostawia w tle babilońskich kapłanów, wróżbitów i czarnoksiężników.

Księga Objawienia rozkłada akcenty inaczej. Czyni wprawdzie aluzję do manewru Cyrusa sforsowania niezdobytych murów (wysuszenie wód Eufratu), lecz na pierwszy plan, jako główne wydarzenie, wysuwa zniszczenie Babilonu kościelnego.

Szczegóły starożytnego obrazu i wizji Objawienia harmonizują ze sobą, ukazując zaawansowany już proces upadku współczesnego Babilonu.

Ziemską armią współczesnego Cyrusa, czyli Jezusa Chrystusa, jest ruch komunistyczny, ideologia "czterech Aniołów", związanych do wybuchu II wojny światowej nad symbolicznym Eufratem. Aniołowie ci, uwolnieni z ograniczeń, zaczęli natychmiast niszczyć poparcie zarówno dla kościoła rzymsko-katolickiego, jak i wspierających go rządów chrześcijaństwa. Jednak ich ostatecznym zadaniem, do którego zostali przez Boga przygotowani, było doprowadzenie do Wielkiej Wojny Wszechmocnego Boga (Armageddonu) w oznaczonej godzinie, dniu, miesiącu i roku (1500, 18 kwietnia 1981 roku; Pascha).

 

Wpajana do umysłów propaganda ateistyczna, demaskowanie nadużyć kleru, faktyczne wprowadzanie w życie haseł równości społecznej robiły swoje. Masy ludzkie stopniowo obojętniały do religii a jednocześnie wzrastała w nich odwaga i duch bojowy. Dotyczyło to szczególnie klasy roboczej w katolickiej Polsce. Jednakże w latach siedemdziesiątych ruch komunistyczny utracił swój impet. Władcy socjalistyczni ulegli pokusie luksusowego życia i korupcji. Będąc nominalnie rządem robotniczym, żyli wygodnie kosztem klasy roboczej a jej wolnościowe żądania brutalnie tłumili. Nie tylko więc przestali być niszczycielem niesprawiedliwych i oszukańczych struktur starego świata, lecz nawet sami zaczęli je utrwalać. Takie zaprzeczenie rewolucyjnym ideałom uwieńczyli nawiązaniem ścisłej współpracy z Kościołem Rzymsko-katolickim. Tę końcową zdegenerowaną fazę ruchu socjalistycznego przedstawia księga Apokalipsy (6:8) jako trupio bladego konia, zwanym Śmierć, za którym szedł Hades i który zabijał przez bestie ziemskie. Rządy socjalistyczne zamiast bronić wszystkich uciskanych zaczęły nękać ich jak dzikie bestie. W swym popieraniu kleru wręcz prześcignęły one konserwatywnych przywódców, stając na ich czele jako współczesny król Balsazar, główny obrońca papiestwa.

Lecz kilkudziesięcioletnia rewolucyjna działalność czterech Aniołów spełniła swą rolę. Wody Eufratu zostały na tyle wysuszone, że pozafiguralny Cyrus dał rozkaz do szturmu Babilonu. Klasa robocza, swą gniewną furię skierowała najpierw przeciwko socjalistycznej władzy, nie dostrzegając na razie głównego wroga, który ukrył się za jej plecami. Kościół Rzymsko-katolicki bowiem, w rzeczywistości ściśle współpracujący z władzami, ze zwykłą sobie perfidią przedstawił się jako obrońca robotników. Dali się oni naiwnie uśpić i oszukać kościołowi, tak jak Samson Dalili. Odpłata oszukanych robotników będzie równie straszna, jak zemsta tego mocarza starożytności. Nie jest to wydarzenie odległe, skoro mury współczesnego Babilonu zostały już zdobyte – pokonane równie łatwo, jak te sprzed 2520 lat. Zdobycie tych murów przedstawia Obj. 11:13, jako wielkie trzęsienie ziemi, które zburzyło dziesiątą część miasta. Od Polski, jednego z dziesięciu członków wspólnoty socjalistycznej rozpoczął się upadek władzy "Balsazara" – wydarzenie prowadzące bezpośrednio do zniszczenia kościoła rzymskiego, czyli Babilonu kościelnego.

 

 

 

Powyższe rozumowanie potwierdza równoległość śmierci Jezabeli (patrz wykres nr 12 na zbiorczym zestawieniu). Jezabela przedstawia odpadły kościół rzymski (Obj. 2:20). Jeśli rok 539 n.e. (data ustanowienia "małego rogu", "obrzydliwości spustoszenia") potraktujemy jako oś symetrii, wtedy 1443 lata odłożone wstecz wyznaczą rok śmierci literalnej Jezabeli (904 r. p.n.e.), natomiast 1443 lata odłożone w przód wskażą na rok 1982 n.e. jako czas śmierci Jezabeli pozafiguralnej.

 

 

 

Z kolei, 2520 lat odłożonych od uczty Balsazara (538 r. p.n.e.) również wskazuje na rok 1982 jako czas upadku Babilonu politycznego (środek lat 1980-1984). Zbieganie się tych dwóch równoległości w roku 1982 potwierdza zrozumienie, że śmierć współczesnego Balsazara, czyli upadek władz komunistycznych, praktycznie przesądza również o nieuchronnym zniszczeniu partnera religijnego tych władz, Kościoła Rzymsko-katolickiego.

 

 

 

Zaiste, wobec tego zbliżania się czasu ucisku, kościelnictwo będzie usiłowało użyć swej władzy i wpływu dla coraz to większego zapewnienia sobie politycznej pomyślności, przez kontrolowanie ignorujących prawo elementów społeczeństwa. Lecz w kryzysie bliskiej przyszłości anarchistyczne elementy odrzucą z pogardą wszystkie konserwatywne wpływy i przełamią wszystkie ograniczenia, a czerwona ręka anarchii wykona swe straszliwe dzieło. Babilon, chrześcijaństwo społeczne, polityczne i kościelne, upadnie. D 38

13. Trzy ... Podstawą harmonijnego nauczania systemów świeckich i religijnych stał się okres szczególnie intensywnej propagandy "pokoju i bezpieczeństwa" zainicjowanej przez władze socjalizmu w latach siedemdziesiątych. Święto pokoju w jesieni 1977 roku w Moskwie przykuło uwagę całego świata. Przywódcy Zachodu dostrzegli u swych ideologicznych przeciwników szczere deklaracje zaniechania rewolucyjnego radykalizmu. Udzieliły zatem pokojowym apelom Kremla powszechnego poparcia.

W związku z uroczystościami 60-lecia Rewolucji Październikowej, w czerwcu 1977 roku, przybyli do Moskwy przedstawiciele wszystkich kościołów. Obecna też była Federacja Kościołów protestanckich (obraz bestii), zapewne nie bez decydującego głosu w tej sprawie kościoła anglikańskiego (bestii dwurożnej). Duchowa jedność utrzymała się do wiosny 1981 roku (42 miesiące).

"Fałszywi Chrystusowie i fałszywi prorocy" (Mat. 24:24).

"Bo gdy mówić będą: Pokój i bezpieczeństwo" (1 Tes. 5:3).

Ciemna propaganda, trwająca trzy i pół roku (1977-1981), poprzedzająca walkę Armageddonu.

Oto jej obrazowy odpowiednik – plaga ciemności:

"Tedy rzekł Pan do Mojżesza: Wyciągnij rękę twą ku niebu, a będą ciemności po ziemi egipskiej i macać je będą. I wyciągnął Mojżesz rękę swą ku niebu i były ciemności gęste po wszystkiej ziemi egipskiej przez trzy dni. Nie widział jeden drugiego, ani się kto ruszył z miejsca swego przez one trzy dni; lecz u wszystkich synów Izraelskich była światłość w mieszkaniach ich" (2 Moj. 10:21-23).

"Lecz wy bracia! Nie jesteście w ciemności, aby was on dzień jako złodziej zachwycił. Wszyscy wy jesteście synowie światłości i synowie dnia" (1 Tes. 5:4,5).

Nieczyste duchy ... Duch oznacza doktrynę, tutaj, doktrynę nieczystą, fałszywą. Każdy z tych systemów wypowiadał będzie te same rzeczy. Dxii

Jakby żaby ... Rechoczące zza pulpitów i ambon oraz przez religijną i świecką prasę. Dxii

Wychodzące z paszczy ... Wypowiedzi połączonej władzy kościoła i państwa. Dxi

Smoka ... Władza świecka, a szczególnie jej główny przedstawiciel – władze komunistyczne.

Bestii ... Papiestwa. R510:4

I z ust fałszywego proroka ... Inne określenie systemu, który gdzie indziej nazywany jest "Obrazem bestii" – bardzo dokładnym wyobrażeniem Bestii, który oznacza, jak rozumiemy, Federację Kościołów Protestanckich. Dvii

Do królów ... Nie tylko królów, lub książąt i generałów, lecz również tych, nazwanych królami finansowymi i książętami handlowymi, jak też wielkich między nauczycielami religijnymi. R510:6

Żeby ich zgromadzić ... Rechotanie tych żabich duchów, czyli doktryn, zgromadzi królów i książąt – finansowych, politycznych, religijnych i przemysłowych – w jedną wielką armię. Dxii

Na wojnę ... Ogólny konflikt między duchowieństwem i ludem, rządzącymi i rządzonymi, kapitałem i pracą. R377:6

Wyobrażona przez walkę Gedeona. NS240:6

15. Oto przychodzę jak złodziej ... Będzie On obecny w sposób niewidzialny, sprawując dzieło, którego przez pewien czas świat nie będzie świadomy. Jego przyjście musi się więc odbyć w sposób cichy, niepostrzegalny, i całkowicie nieznany dla świata. B143

Który czuwa ... Ci z wierzących, którzy zważają na pewne słowo prorockie, jako światło w ciemnym miejscu, nie będą dzięki temu światłu w ciemności, i ten dzień nie zaskoczy ich jak złodziej. R579:3

16. I zgromadziły ich ... Podniecone mowy i konflikt między klasami wciągają nas coraz szybciej w wir wielkiego Armageddonu. R5448:6

Dlaczego Armageddon jest konieczny? Odpowiadamy, że Bóg postanowił czasy i chwile oraz przewidział wielki siódmy dzień tysiącletni na królowanie Chrystusa. Boska mądrość powstrzymywała aż do naszych czasów rozwój wiedzy i umiejętności, które równocześnie rodzą milionerów i niezadowolonych ... W swej dobroci Bóg zasłonił oczy ludzkości aż do czasu, gdy zgromadzenie do Armaggeddonu bezpośrednio poprzedzi objęcie przez samego Mesjasza wielkiej władzy i rozpoczęcie Jego królowania. Dxv

 

 

 

Powyższe prorocze słowa, napisane około sto lat temu, są szczególnie wymowne dzisiaj, gdy rozwój techniki nabrał kosmicznego tempa i wymiarów, i gdy obalenie komunizmu usunęło przed ludzkim samolubstwem wszelkie przeszkody w procesie bogacenia się nielicznych i ubożeniu większości. Walka Armageddonu się rozpoczęła i nieuchronnie zmierza do tragicznego finału.
Wojujące polityczne frakcje, wojujące sufrażystki, socjaliści, nihiliści, anarchiści, organizacje pracownicze, związki kapitalistyczne, system kościelniczy, wszyscy w opozycji, każdy z osobna i wszyscy razem, pędzą na oślep do Armageddonu. Q769:2

Har-Magedon ... Symbolizuje wielki spór między prawdą i błędem, dobrem i złem, Bogiem i mamoną. Dii

Armageddon tłumaczy się jako góra zniszczenia, a to pokazuje, jakie będą skutki tej [szatańskiej] doktryny [gromadzenia się]. R510:6

"I widziałem bestię i królów ziemskich i wojska ich zebrane, aby stoczyli bitwę z siedzącym na koniu i z wojskiem Jego" (Obj. 19:19).

"I zawrócę cię, i poprowadzę, i sprawię, że wyruszysz z najdalszych stron północnych, i przywiodę cię na góry Izraela" (Ezech. 39:2).

"Zbierzcie pierwej kąkol, a zwiążcie go w snopki ku spaleniu" (Mat. 13:30).

Związanie kąkolu w ruchy ekumeniczne (snopki), jako przygotowanie do spalenia ich w ogniu wielkiego ucisku, zostało również ukazane w obrazie plag egipskich jako zgromadzenie zdechłych żab w gnijące stosy. "I zgromadzili je na kupy, i zśmierdła się ziemia" (2 Moj. 8:14).

17. Sódmy wylał czaszę na powietrze ... Liczba siedem jest symbolem zupełności. Ta siódma plaga dopełnia nadchodzący ucisk, a jej rezultatem będzie kompletne odsłonięcie systemów Szatana i związanie, czyli zniszczenie, jego mocy, czyli wpływu. R511:1

"Armageddon" – początek: 18 kwietnia 1981 roku (Boski czas: żydowska Pascha 1981 roku).

"I zatrąbił anioł siódmy, i stały się głosy wielkie na niebie mówiące: Królestwa świata stały się królestwami Pana naszego i Chrystusa jego; i królować będzie na wieki wieków" (Obj. 11:15).

Równoległości czasowe i liczbowania biblijne wskazały na okres od wiosny 1981 roku do jesieni 1984 roku jako czas Armageddonu. Byłoby rzeczą pochopną orzekać, że zapowiedzi rozminęły się z faktami. Z Boskiej perspektywy Armageddon stał się faktem, gdy tylko legł w gruzach ostatni desperacki sojusz państw socjalistycznych i kościoła rzymskiego, ukazany w żelazno-glinianych stopach posągu.

 

 

 

Stało się to w latach 1980/81–1984 i przesądziło o rozpoczęciu się anarchii. Od tego czasu, czyli od upadku komunizmu, nic już nie jest w stanie powstrzymać anarchistycznego wichru w niszczeniu struktur kościelnych i świeckich starego świata.

 

Podobny przebieg miało drugie "Biada". Drugie "Biada", w którym została "zabita" trzecia część ludzi, można rozważać jako wydarzenia drugiej wojny światowej, decydujące o ekspansji komunizmu, a można też widzieć je w jego fazie rozwiniętej trwającej aż do 1980 roku. Za taką możliwością przemawiałyby słowa: "A pozostali ludzie (dwie trzecie świata) nie zabici przez te plagi (nie podbici przez komunizm) nie odwrócili się od uczynków rąk swoich..." Kilkadziesiąt lat, jakie upłynęły od końca drugiej wojny światowej do rozpoczęcia trzeciego "Biada" (1981) jako kary ostatecznej dało chrześcijaństwu wystarczający czas do refleksji i pokuty.

Stało się ... Głos Wielkiego Grona, które zrozumiało, że wybuch Armageddonu jest dowodem uwielbienia reszty Kościoła.

Uwaga w Komentarzu: Zostało wykonane. Teraz jesteśmy przekonani o prawdzie, która była głoszona podczas żniwa przez tych, którzy okazali się zwycięzcami.

"I zamknięto drzwi" (Mat. 25:10).

"Lecz potem przyszły i one drugie panny, mówiąc: Panie, Panie, otwórz nam! A on odpowiadając rzekł: Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was" (Mat. 25:11,12).

"Co Elizeusz widząc, wołał: Ojcze mój, ojcze mój! Wozie Izraelski i jazdo jego. I nie widział go więcej. A pochwyciwszy szaty swe rozdarł je na dwie części" (2 Król. 2:12).

Obraz zabrania Eliasza potwierdza, że jasne zrozumienie planu Bożego, które w wieku Ewangelii posiadał jedynie Kościół, po jego zabraniu przejdzie kolejno: na Wielkie Grono, potem na dom wiary i wreszcie na cały świat.

Elizeusz, którego prorok Eliasz tuż przed swoim zabraniem w wichrze zachęcił do wyrażenia jakiejś prośby, rzekł: "Niechby – proszę – dwie części twego ducha przeszły na mnie". Elizeusz w swoim życzeniu kierował się zapewne przepisem Zakonu, który przyznawał pierworodnemu podwójną część majątku po rodzicach (5 Moj. 21:17). Skoro duchowy ojciec, Eliasz, miał odejść, Elizeusz zapragnął podwójnego działu ducha, który by go wyróżnił spośród świątobliwych, garnących się do Boga młodzieńców zwanych synami prorockimi. Eliasz uznał to żądanie za trudne, które jednak może być spełnione, pod warunkiem, że Elizeusz ujrzy fakt jego zabrania. Po tym, gdy obaj prorocy zostali rozdzieleni przez wóz ognisty i Eliasz został zabrany w wichrze, Elizeusz podjął płaszcz proroka, który z niego spadł i uderzył nim Jordan po raz drugi.

Przekłada się to na rzeczywistość. W roku 1977 rozpoczęło się pierwsze uderzenie Jordanu, którego brat Russell za swego życia nie doczekał. Kościół, ukazany w Eliaszu, ogłosił publicznie wyroki Boże na systemy starego świata. To samo przedstawione jest w Obj. 10:11; 11:3, jako prorokowanie "dwóch świadków".

Płaszcz Eliasza dotąd leżał na ziemi, aż podjął go Elizeusz. Dwaj prorocy pozabijani przez bestię leżeli przez symboliczne 3,5 dnia na ulicy, aż duch od Boga sprawił, że znaleźli się na niebie. Obraz ze Starego Testamentu i wizja z Objawienia przedstawiają tajemnicze okoliczności zakończenia ziemskiej kariery Kościoła. Wyraźna, niepodważalna w żaden sposób równoległość ślubu Izaaka i Rebeki sugerowała uwielbienie Kościoła na wiosnę 1981. Gdy czas ten nadszedł miały wprawdzie miejsce prorocze wydarzenia, upadek komunizmu i wyniesienie papiestwa, lecz żadne warunki do zadania wiernym Pańskim literalnej śmierci nawet nie powstały. Mimo więc wyraźnej wskazówki Słowa Bożego, że połączenie Kościoła z Panem nastąpi w 1981 roku, mimo niezwykłych w tym czasie wydarzeń politycznych, nie zaistniało nic, co przez ogół domu wiary mogłoby być odebrane jako zabranie poza wtórą zasłonę ostatniego lub ostatnich członków Kościoła.

Wprawdzie żadne z rozumnych dzieci Bożych nie odważy się przekreślić równoległości ślubu Izaaka i Rebeki (1980), to jednak brak w tym czasie literalnej śmierci poświęconej Panu jednostki lub grupy stał się kamieniem obrażenia, który wszystko przysłonił. Świadectwo, które wydał Kościół zdało się nieprawdziwe. Upadło na ziemię tak jak płaszcz Eliasza i tak jak padli nieżywi "dwaj prorocy".

Tymczasem wydarzenia lat 1981–1984 dowiodły, że kamień skruszył stopy posągu z żelaza i gliny, że kruszy się cały posąg władzy pogan, że wzmaga się wicher anarchii, który rozmiecie wnet jego szczątki. Pomaga to zrozumieć znaczenie roku 1980/81 jako daty "ślubu Izaaka i Rebeki". Bóg oznajmił w ten sposób, że uznał imiennie skompletowany Kościół za formalnie uwielbiony. Takie postawienie sprawy nie wymaga, aby wszyscy należący do kompletu członkowie Kościoła zostali do tego czasu przemienieni. Kończący swój bieg po tej dacie mieli "umrzeć jak inni ludzie", do końca nie rozpoznani w roli zwycięzców ani przez siebie, ani przez drugich. Kwestia ta jest tak wysoce filozoficznym punktem widzenia, że Pan posłużył się przysięgą, aby ją uwiarygodnić w oczach swoich naśladowców (Obj. 10:5-7). Przekonywanie do niej wątpiących byłoby narażaniem Pańskiej sprawy na drwiny. Tylko Wszechmocny Bóg, który dozwolił na uśmiercenie Jego "dwóch świadków", jest w stanie tchnąć w nich ożywiającego ducha. Tylko wydarzenia postępującego Armageddonu są w stanie podnieść tych świadków na religijne niebo i wykazać, że od początku byli Bożymi świadkami.

Uznanie za Prawdę Bożą świadectwa, które wcześniej zostało zniesławione i podeptane będzie "trudną rzeczą". Z domu wiary zdobędzie się na to jedynie klasa Wielkiego Grona, którą upadek Babilonu przekona, że Kościół został zabrany. Wtedy "Elizeusz" podniesie płaszcz "Eliasza" i uderzy nim po raz drugi wody symbolicznego Jordanu. Głoszenie prawdy w najsroższym ucisku wprowadzi go w symboliczny Jordan, w stan śmierci. "Elizeusz" wychodzący po drugiej stronie Jordanu wyobraża już inną klasę – powstających ze stanu śmierci Świętych Starego Testamentu. Dopiero z ich ust dowie się reszta domu wiary, pokazana w synach prorockich, o zabraniu Kościoła i zakończeniu wieku Ewangelii (Patrz komentarz do 2 Król. 2:17).

18. I stało się wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nigdy nie było, jako są ludzie na ziemi, trzęsienia ziemi tak wielkiego.

"Ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd" (Mat. 24:21).

Odpowiada egipskiej pladze zabicia pierworodnych: "Tak mówi Pan: O północy pójdę przez pośrodek Egiptu. A umrze każde pierworodne w ziemi egipskiej, od pierworodnego Faraonowego, który miał siedzieć na stolicy jego, aż do pierworodnego niewolnicy, która jest przy żarnach, i każde pierworodne z bydląt. A będzie krzyk wielki po wszystkiej ziemi egipskiej, jaki przedtem nie był, i jaki potem nie będzie" (2 Moj. 11:4-6).

"A oto napis, który został wypisany: Mene, mene, tekel, uparsin. A taki jest wykład tego słowa: Mene, Bóg policzył dni twego panowania i doprowadził je do końca. Tekel – jesteś zważony na wadze i znaleziony lekkim. Peres – twoje królestwo będzie podzielone i oddane Medom i Persom" (Dan. 5:25-28).

Błyskawice ... Szerzenie się wiedzy. R511:2

I głosy ... Obwieszczenia i ogólna dyskusja na różne tematy prowadzona przez tych, którzy zostali oświeceni. R511:2

Głosy, błyskawice, grzmoty, trzęsienie ziemi i grad w końcu siódmej trąby (Obj. 11:18, 19), jak też podczas siódmej i ostatniej plagi, są jednym i tym samym. HG83:6

I gromy ... Wzburzenie towarzyszące wzrostowi oświecenia. R511:2

Wielkie trzęsienie ziemi ... Symbolizuje rewolucję. R6014:4

Czym innym jest rewolucja społeczna dokonywana w świecie przez ruch komunistyczny od II wojny światowej (trzęsienie ziemi z wizji Eliasza), a czym innym samoistna wszechświatowa rewolucja jako wynik upadku komunizmu (ogień z wizji Eliasza, anarchia, ucisk wielki).

Wielka rewolucja, która wciągnie wszystkie cywilizowane narody. R5567:1

Rewolucja i konflikt obejmie [wraz z upadkiem Goga] także pozostałe resztki rodzimych rządów różnych narodów, wywołując powszechne powstanie i anarchię. D557

Będzie to rewolucja, która dotknie wszystkie rządy świata, pod względem społecznym, politycznym, finansowym i kościelnym. R3414:3

Zniszczenie dokona się przez wybuch zawiści, rewolucję i anarchię wśród poszczególnych elementów składowych tej wielkiej mieszanej armii [Goga]. D556

Sam Armageddon będzie potężnym "trzęsieniem ziemi". R5735:3

Kiedy socjalizm zawiedzie, wynikiem będzie anarchia. SM237:3

Jakiego nie było – Ponieważ jego zasięg będzie ogólnoświatowy, nie będzie jedynie lokalnym zaburzeniem, jakie miały miejsce w przeszłych okresach zniszczenia. Q849:T

Chrystus i Jego Oblubienica nie pozwolą, aby ludzki konflikt osiągnął skrajne stadium, lecz nie zostanie on powstrzymany wcześniej, aż obecny porządek zaniknie całkowicie. R5735:3

19. Wielkie miasto ... Przedstawia trzy połączone elementy składowe, które poprzez wzajemne zjednoczenie usiłują rządzić, czyli sprawować kontrolę nad światem. R511:3

Rozpadło się na trzy części ... Zupełne obalenie potrójnego przymierza między bestią (papiestwem), fałszywym prorokiem (inne systemy religijne uczące błędu) i smokiem (władzą cywilną). R511:3

 

Gdy władze socjalistyczne, które w dobrej wierze zaprosiły Kościół Rzymsko-katolicki do współpracy, odkryły z jego strony zdradę, stały się jego śmiertelnym wrogiem. Tym sposobem sojusz władzy świeckiej, kościoła rzymskiego i wyznań protestanckich mający stawić czoła wzmagającej się anarchii, zawiódł całkowicie. Symboliczne miasto zaczęło się rozpadać.

Babilon przypomniany został przed Bogiem ... Został przyprowadzony na sąd. Sąd ten jest już w toku, o czym świadczy rewizja niekwestionowanych dotąd wyznań wiary oraz bezlitosna krytyka świeckiej prasy. Babilon jest rozpoznawany jako narzędzie mówcze Boga, które samo sobie zaprzecza. R3647:3

Śmierć króla babilońskiego Balsazara wyobraża upadek władz socjalizmu wspierających kościół katolicki. Były one symbolicznym murem Babilonu osłaniającym kler przed atakami buntujących się narodów (Jer. 51:44). Po zdobyciu tego muru, całe ostrze krytyki kieruje się przeciw kościelnictwu, rzymskiej nierządnicy, Babilonowi Wielkiemu.

20. Każda wyspa ... Symbolizuje rządy republikańskie – organizacje ludzkie nieznacznie wystające powyżej poziomu "morza". R511:3

Podczas gdy królestwa (góry) będą ustępować miejsca republikom (wyspy), to również i wyspy w słusznym czasie uciekną precz. R511:4

Pierzchła ... Duch wolności przełamie wszelkie bariery i porządek, aby skończyć w anarchii. R511:4

Gór już nie znaleziono ... Republiki będą wymiatane precz po tym, gdy królestwa zostały już obalone. R511:5

21. Wielki grad ... Grad jest to woda w stanie stałym. Oznacza Prawdę dostarczaną w sposób niebezpiecznie niszczycielski dla rzeczy, z którymi wchodzi w kontakt. R511:5

Z nieba ... Duchowe władze, już nie te dotychczasowe, zepsute i skażone, ponieważ one przeminęły. Są to nowe "niebiosa". R511:6

Na ludzi ... Podobna plaga, jaka przyszła na literalny Egipt, przyniosła szkody tylko tym Egipcjanom, którzy nie zważali na słowa Jahwe (2 Moj. 9:19-21). R511:5

O wadze około talentu ... Grad o wadze człowieka, wystarczający, aby zmiażdżyć wszystko przed sobą. R511:5