Sytuacja klasy Jana, ludu Bożego, zmienia się zasadniczo po przekroczeniu progu siódmego tysiąclecia od upadku w grzech pierwszej pary ludzkiej. Zaczyna się druga obecność niewidzialnego Chrystusa, a wraz z nią obiecane błogosławieństwa: pełnia Prawdy objawiającej wspaniałość Boskiego Planu odkupienia, a jednocześnie przywilej postrzegania spełniania się proroctw mówiących o zakładaniu na ziemi Królestwa Bożego. Ta kontrastowo różna sytuacja ludu Bożego przedstawiona została przez zaproszenie Jana do nieba, gdzie mógł obejrzeć w wizji tron niebiański, Zasiadającego na nim, Jego świtę oraz otoczenie tronu. Z tej bliskiej Boga wyżyny mógł też odtąd patrzeć na morze – ziemską scenę nadchodzących wydarzeń. To morze narodów zacznie wkrótce burzyć się gwałtownie, ale dla Wszechwiedzącego Boga jest ono od początku do końca przejrzyste jak kryształ.

Głównym błogosławieństwem ludu Bożego, który doczekał drugiej obecności Chrystusa było pozbycie się błędów Kościoła Rzymsko-katolickego, biblijnego Antychrysta, które spaczyły wizerunek miłosiernego Boga Jahwe i wymyśloną, powtarzalną, "bezkrwawą ofiarą" splugawiły Okup, najświętszą ofiarę Jego Syna. Odpadłe kościoły przedstawiają Boga Starego Testamentu w fałszywym świetle, ukazując Go jako okrutnego władcę, a dopiero Jego Syna, Jezusa Chrystusa, jako uosobienie miłości. Pismo Święte zadaje kłam takiemu bluźnierstwu, nauczając jasno: "Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi, (...) z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego" (Tyt. 3:4-6). Czwarty i piąty rozdział Apokalipsy potwierdzają dobitnie prawdę, że Ojciec i Syn działają w jednym duchu miłości. Ojciec jest autorem Planu Zbawienia ludzkości, a Jego Syn jest tego planu wykonawcą.
 

 

Jan zaproszony do nieba

 

"(1) Potem ujrzałem, a oto drzwi otwarte w niebie; i głos poprzedni, który słyszałem, jakby głos trąby mówiącej ze mną, rzekł: Wstąp tutaj, a pokażę ci, co się ma stać potem".

1. Potem ujrzałem ... Jan, osobiście, wyobraża umiłowanych uczniów – wiernych w kościele, którzy pozostają przy życiu w czasie, kiedy opisywane wydarzenia mają miejsce. R528:3*

Drzwi były otwarte ... Wejście do trzeciego nieba (2 Kor. 12:2). R529:2*

W niebie ... Trzecie niebo, nowe niebiosa, pod rządami Chrystusa i Jego świętych. R529:1*

Trąby ... Posłannictwo Teraźniejszej Prawdy

Wstąp tutaj ... Jesteśmy "pochwyceni" w duchu naszych umysłów i widzimy duchowe rzeczy z wyniesionej pozycji. R529:1*

Co się ma stać potem ... Wierny lud Boży, którego wzorcem był Jan, doczekał przyjścia Pańskiego (Jan 21:22,23). Teraz Bóg rozpostarł przed nim perspektywę całej obecności Chrystusa, od jej świtu aż po kres Tysiąclecia. Klasa Jana ma więc przywilej obserwowania okoliczności obalania rządów księcia tego świata, Szatana, przejęcia władzy przez Chrystusa i błogosławione tego wyniki.

 

 

 

Ukazane w symbolach:
charakter Najwyższego Boga i atrybuty Jego władzy

 

"(2) I zaraz popadłem w zachwycenie. A oto tron stał w niebie, na tronie zaś [ktoś] zasiadał; (3) a Zasiadający był podobny z wyglądu do kamienia jaspisu i sardynu [karneol], a wokoło tronu tęcza, podobna z wyglądu do szmaragdu". (4) A wokoło tronu dwadzieścia cztery trony, a na tych tronach siedzących dwudziestu czterech starców, odzianych w białe szaty, a na głowach ich złote korony. (5) A z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i grzmoty; a przed tronem płonie siedem lamp ognistych, które są siedmioma duchami Boga. (6) A przed tronem jest jakby morze szklane podobne do kryształu. A pośrodku tronu i wokoło tronu cztery zwierzęta [żywe istoty, stworzenia] pełne oczu z przodu i z tyłu. (7) A zwierzę pierwsze podobne do lwa, a zwierzę drugie podobne do cielca [młodego wołu], a zwierzę trzecie mające twarz jak gdyby człowieka, a zwierzę czwarte podobne do orła w locie. (8) A cztery zwierzęta, każde z nich ma po sześć skrzydeł, dookoła, i wewnątrz pełne są oczu. I nie mają spoczynku, dniem i nocą mówiąc: Święty, święty, święty, Pan, Bóg Wszechmogący, który był i który jest, i który przychodzi. (9) A ilekroć zwierzęta oddadzą chwałę i cześć, i dziękczynienie Zasiadającemu na tronie, żyjącemu na wieki wieków, (10) upada dwudziestu czterech starców przed Zasiadającym na tronie, i oddaje pokłon Żyjącemu na wieki wieków i rzuca korony swoje przed tronem, mówiąc: (11) Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, odebrać chwałę i cześć, i moc, boś Ty stworzył wszystko, i z woli twojej istniało i zostało stworzone".

2. Tron stał w niebie ... Tron Ojca Niebieskiego – tron wszechświata (Izaj. 6:1).

3. Zasiadający ... Jehowa "Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa" (1 Piot. 1:3)

Jego wygląd podobny do jaspisu ... Jak się powszechnie przypuszcza dawny jaspis jest odmianą dzisiejszego diamentu. Jaspis, drogocenny kamień szlachetny diament, zabarwiony na zielono, przezroczysty, całkowicie załamujący światło, przez co mieni się wszystkimi kolorami tęczy; posiada doskonałą budowę – kryształy jego składają się z ośmiu trójkątów równobocznych, tworzących podwójną piramidę; jest najtwardszym kamieniem. Doskonale ilustruje więc osobowość Najwyższego Boga, Jego naturę, która jest nieśmiertelna, doskonała, zupełna w sobie, pełna chwały, wzbudzająca zachwyt i uwielbienie.

Przypuszczalnie oznacza diament, określony jako najbardziej kosztowny i "czysty jak kryształ" (Obj. 21:11; 22:1). Jako najbardziej błyszczący ze wszystek klejnotów stosownie symbolizuje chwałę Bożą. R529:3*

Wygląd podobny do sardynu ... Encyklopedia Stronga określa sardyn jako nieco odmienny gatunek agatu. Sardyn posiada krwisty kolor surowego mięsa. Wspaniale więc odzwierciedla zwrot apostoła: "Bóg jest miłością” (1 Jan 4:8). Miłość Boża zdolna była nawet oddać na ofiarę Jednorodzonego Syna, aby cały rodzaj ludzki wybawić z niewoli śmierci. Z powodu swej niezwykłej twardości sardyn używany był kiedyś do sztuki rytowniczej i dlatego może ilustrować doskonałą pamięć Bożą o każdym człowieku i o każdym słowie danej obietnicy.

Wokoło tronu szmaragdowa tęcza ... Tęczę uważano zawsze za godło pokoju. Druga obecność Chrystusa jest czasem nasilania się ucisku wielkiego, który położy kres diabelskiej władzy. Sam Pan porównał ten ucisk do biblijnego potopu (Mat. 24:39). Jak za dni Noego, wspaniałym kontrastem dla szalejącej burzy dziejowej będzie kojący widok "tęczy", gdy "wzejdzie słońce sprawiedliwości a zdrowie będzie w jego promieniach" (Mal. 4:2). Boski charakter jest gwarancją, że taką symboliczną tęczę pokoju ujrzy cała ludzkość zaraz po ucisku wielkim.

4. Dwudziestu czterech starców ... Uosobienie świadectwa dwudziestu czterech Proroków, którzy przepowiadali rzeczy odnoszące się do Królestwa Bożego. Nie odnosi się to do samych proroków, bo ich w niebie nie ma. "Albowiem Dawid nie wstąpił do nieba" (Dz.Ap. 2:34); Daniel jeszcze "śpi w prochu ziemi" (Dan. 12:2,13).

Potwierdzenie identyfikacji za pomocą liczbowania biblijnego:
 

 

 

 

 

 

 

5. Błyskawice, głosy i grzmoty wychodzące z tronu ... Prorok Sofoniasz określa dzień Pański, czyli drugą obecność Chrystusa, jako "dzień utrapienia i ucisku, dzień zamieszania i spustoszenia, dzień ciemności i mroku, dzień obłoku i chmury" (1:15). Siódmy tysiącletni dzień jest czasem przeznaczonym na Restytucję ludzkości. Książę świata tego, Szatan, oraz systemy, na których opiera się jego władza nie chcą dobrowolnie ustąpić. Dlatego Bóg wymusza oddanie władzy – sprowadza symboliczną burzę z piorunami, nawałnicę ucisku wielkiego. Wpierw złamał supremację papiestwa, twierdzy ciemnoty i zabobonu, oraz pozwolił na swobodny druk Biblii. Krótko po tym, ta pochodnia Prawdy pozapalała w świecie ogniki wiedzy i uświadomienia, zarzewia rewolucji. O Boskim pochodzeniu tych świateł upewnia Psalm 97:4: "Błyskawice jego oświecają okrąg świata, co widząc ziemia [społeczeństwa] zadrżała [rewolucja]". Odgłosy burzy z piorunami są symbolem gorących dysput, gromkich rewolucyjnych żądań wolności i sprawiedliwości.

"W rezultacie tych jasnych przebłysków, które rozjaśniają pojęcia świata, są coraz częstsze złowieszcze warunki niezadowolenia, niepokoju. Te błyskawice odkrywają zgniliznę w świecie, nieuczciwość we wyższych klasach społecznych; rozgniewały się narody, a walka idei, haseł, teorii i pogróżek, zburzyła narody tak, że cała ziemia trzęsie się od kłopotów światowego konfliktu i od nieszczęść, jakie zaczynają walić się na świat". Z. ‘16-340.

Przed tronem siedem lamp ognistych ... duchów Boga ... W szerokiej definicji duch Boży obejmuje Jego wolę, umiejętność i moc przejawiające się w każdym miejscu i celu Jego działalności. Przymioty te posiada Bóg w nieograniczonym zakresie, stąd siedem – liczba Boskiej zupełności.

6. Morze szklane podobne do kryształu ... "Ach, wrzawa mnogich ludów! Jak łoskot morza, tak huczą. Ach rozgwar narodów! Jak szum fal potężnych, tak szumią" (Izaj. 17:12). Bóg widzi jak w czystym krysztale bolączki rozgniewanych narodów, i tylko On wie, jak im zaradzić; sprawić w Restytucji, że to symboliczne morze całkowicie wyschnie (Obj. 21:1).

Nie jest ono [jeszcze] zmieszane z ogniem jak w Obj. 15:2. R156:4*

Szklane ... Wewnętrzne siły, kontrolujące bezreligijnymi masami ludzkimi są, z punktu widzenia tych, którzy chodzą w świetle, tak przejrzyste jak kryształ. R529:5*

7. Pośrodku tronu i wokoło niego cztery zwierzęta ... Uosobienie przymiotów Bożych – sprawiedliwość, moc, mądrość, i miłość. R529:6*

Lew – Sprawiedliwość – Przyp. Sal. 28:1

Cielec – Moc – Przyp. Sal. 14:4

Oblicze ludzkie – Miłość – 1 Moj. 1:27; Jan 4:8

Orzeł w locie – Mądrość – 5 Moj. 32:11; Hiob 39:30; Izaj. 55:9

Potwierdzenie identyfikacji za pomocą liczbowania biblijnego:

 

 

 

 

 

 

8. Mają po sześć skrzydeł ... Skrzydła są symbolem Boskiej opatrzności. Na takich skrzydłach noszony był Izrael (2 Moj. 19:4), takie skrzydła umożliwiły niewieście z Apokalipsy ucieczkę przed smokiem (Obj. 12:4). Każde ze zwierząt posiada po trzy pary skrzydeł. Liczba trzy jest liczbą Boską. Potęguje to myśl o opatrzności, która ma nieskończoną zdolność by być wszechobecną, która zdolna jest dotrzeć natychmiast wszędzie tam, gdzie przymioty Boże aktywne są w realizacji Jego Planu.

Pełne są oczu ... Widzą dokładnie i jasno wszystko, cokolwiek się działo, dzieje i cokolwiek dokona się w przyszłości.

Nie mają spoczynku dniem i nocą ... Pan powiedział: "Ojciec mój aż dotąd pracuje, i ja pracuję" (Jan 5:17). Stan nieśmiertelności jest gwarancją wiecznej, nie męczącej się aktywności dla dobra drugich. Taki przywilej wiecznej pracy dla dobra istot wszechświata obiecany został również zwycięskiej klasie Małego Stadka.

8. Mówiąc: Święty, święty, święty ... Tak to będzie, kiedy noc grzechu i śmierci stanie się przeszłością, a wspaniały poranek Tysiąclecia wprowadzi na świat światło Słońca Sprawiedliwości, znajomość chwały Bożej napełni całą ziemię (Izaj. 6:3). NS463:2

W siódmym tysiącletnim Dniu sprowadzi Bóg wszystko do doskonałości przez Chrystusa. Nie będzie już więcej wzdychania, wołania, bólu i śmierci, ponieważ Boskie dzieło stworzenia odnośnie ziemi będzie wtedy w zupełności ukończone.

10. Dwudziestu czterech starców upada, oddaje pokłon i rzuca korony przed tronem ... Cały Plan Zbawienia, dotyczący przywrócenia Królestwa Bożego na ziemi, Plan równie misterny co wspaniały, przekazany został Prorokom, aby go zawarli w Świętej Księdze. Akuratne wypełnianie się tych odwiecznych proroctw w czasie Paruzji Chrystusa będzie ustawicznym "oddawaniem Bogu chwały". Gest pokłonu starców i rzucanie koron jest tego symbolicznym wyobrażeniem.

11. Mówiąc: Godzien jesteś ... boś ty stworzył wszystko ... Bóg stworzył wszystkie rozumne istoty na niebie i na ziemi na swoje własne podobieństwo – z tymi samymi umysłowymi i moralnymi przymiotami, tak żeby mógł mieć On łączność duchową i towarzystwo z nimi jako synami, a oni z Nim jako z Ojcem. R1833:1

Obdarzywszy swoje rozumne stworzenie poczuciem wdzięczności, tym elementem charakteru, który jest odpowiednikiem Jego własnej dobroci, Bóg ustanawia zachwycającą wspólnotę z samym Sobą, będącą głównym celem ludzkiego istnienia. R2031:3

"Którego stworzyłem dla mojej chwały" (Izaj. 43:7). Człowiek może znaleźć prawdziwy pokój tylko w harmonii ze swoim Stworzycielem. R1840:3