Książka "Chronologia Biblijna", wydana w kwietniu 1974 roku, składa się z trzech części, zatytułowanych: (1) Chronologia Boskiego Planu Wieków, (2) Geometria Biblijna oraz (3) Liczbowanie Biblijne. Treść pierwszej części, w dziewięciu odcinkach, została zamieszczona w tej witrynie.

Boski Plan Zbawienia przewidział powołanie do życia duchowej instytucji, która w wieku Tysiąclecia ma pośredniczyć w dziele pojednania. Tą instytucją jest Kościół Chrystusowy składający się ze 144 tysięcy członków. Jego zadaniem będzie przyprowadzenie buntowników ludzkich do pojednania ze Stwórcą. Nasi pierwsi rodzice mogli z Bogiem rozmawiać, ale grzech przerwał te kontakty i odtąd ludzkość poszła własnymi drogami. Na potrzebę takiego przyszłego ośrodka, który by przywrócił ludziom utraconą łączność, wskazał Pan Bóg gdy polecił Mojżeszowi zbudować Namiot Zgromadzenia. Izrael wiedział, że obiekt ten reprezentuje autorytet Najwyższego Boga, że stamtąd płyną Jego wyrocznie i że z nim wiąże się ściśle ich pomyślna egzystencja. To same znaczenie miały trwałe budowle świątynne, które zastąpiły Przybytek na puszczy. To samo pokazywały wizje, które oglądali prorok Ezechiel i Jan apostoł.

Ostatnia świątynia Izraela została spalona przez Rzymian, a oni sami przestali istnieć jako naród na prawie osiemnaście stuleci. W tym czasie Pan Bóg dozwolił Muzułmanom zabudować wzgórze świątynne ich własnym obiektem sakralnym, aby uniemożliwić Żydom jakąkolwiek rekonstrukcję. Przyczyna jest prosta: Ich literalna świątynia wyobrażała przyszłą duchową świątynię z żywych kamieni, która pod Nowym Przymierzem będzie miejscem spotkania ludzkości z Bogiem.

Budowle świątynne, ich wewnętrzny podział, wyposażenie, kapłani i ceremonie, które sprawowali, mają głębokie znaczenie wyjaśnione w Piśmie Świętym. Wciąż pozostawało jednak tajemnicą znaczenie precyzyjnych wymiarów tych obiektów i znajdującego się w nich wyposażenia. Otwarcie siódmej pieczęci (1967) rzuciło światło i na tę kwestię, wykazując, że te wymiary nie były przypadkowe. Chronologia biblijna pokazała czas ukończenia budowy duchowej świątyni. Żywe kamienie Kościoła Chrystusowego, gromadzone przez cały wiek Ewangelii, zostały w latach 1977–1980 połączone w jedną wspaniałą budowlę. Geometria biblijna dodatkowo tę prawdę potwierdza.
 

 

Wstęp

 

Żyjemy w czasach rozmnożenia się umiejętności przepowiedzianej przez proroka Daniela (Dan. 12:4). Różne dziedziny wiedzy stały się dostępne szerokim masom społeczeństwa.

 

Podstawowe zasady geometrii dostępne kiedyś tylko dla klas uprzywilejowanych, dziś, jako przedmiot obowiązujący, nauczane są w szkołach ogólnokształcących. Nic też dziwnego, że dane geometryczne znajdujące się w Biblii, na które kiedyś nie zwracano uwagi, dziś nabierają znaczenia i mogą być zrozumiałe dla wielu z ludu Bożego, którzy dzięki ogólnej oświacie i umiejętności mają do nich swobodny dostęp.

 

Jesteśmy Bogu wdzięczni za obfite zaopatrzenie nas w głębszą znajomość czasów i chwil, ukrytą dotąd niekiedy w lakonicznych, jakby nic nie mówiących cyfrach, które nawet mogą się wydawać czytelnikowi zbędnymi.

 

I tu także sprawdzają się słowa Mistrza: "Ani kreska, ani jota nie przeminie z zakonu, ażby się wszystko stało" (Mat. 5:18).

 

"O głębokości bogactwa i mądrości, i poznania Boga! Jakże niezbadane są wyroki Jego, i nie wyśledzone drogi Jego!" (Rzym. 11:33).

 

"Jemu niech będzie chwała na wieki!"

 

 

NAMIOT ZGROMADZENIA

 

 

"Usługują oni obrazowi i cieniowi rzeczy niebieskich: Gdy bowiem Mojżesz miał zbudować przybytek, to w ten sposób został pouczony przez Boga: Patrz zaś – mówi – abyś uczynił wszystko według wzoru, jaki ci został ukazany na górze" (Żyd. 8:5; 2 Moj. 25:40).

 

Broszura "Cienie Przybytku" dopomogła nam wielce do zrozumienia trudnych rzeczy Boskiego Zakonu, odnoszących się do budowy Przybytku, który był uczyniony według Boskiej instrukcji danej Mojżeszowi na górze Synaj (2 Moj. 25:31; 34-40).

 

Przybytek nie mógł być zbudowany w dowolnej wielkości, ponieważ wykonawcy zobowiązani byli trzymać się ściśle wymiarów podanych przez Najwyższego Konstruktora, jakim był Bóg.

 

Wyraźne zastrzeżenie: "Patrz (...) abyś uczynił wszystko według wzoru, jaki ci został ukazany na górze", każe dopatrywać się w tych wymiarach ważnych prawd Bożych, których zrozumienie we właściwym czasie, miało pocieszać i budować wiarę ludu Bożego (Dan. 12:4, 10).

 

Badając budowę Przybytku, spotykamy się z figurami geometrycznymi z zakresu planimetrii (badanie własności figur płaskich), oraz stereometrii (figur przestrzennych), których znaczenie może być zrozumiane na podstawie rozważań geometrycznych.

 

 

 

 

Długości przekątnych różnych figur geometrycznych, których boki mają wymiary wyrażone w liczbach całkowitych np. 1, 2, 5, 10 itd. składają się najczęściej z liczby całkowitej i ułamka.

 

Jest to naturalne prawo matematyki, jej analizy i geometrii. Ukazując nam liczby ułamkowe, Bóg wskazuje na "intencję wymiaru", którego dokładność da się osiągnąć jedynie w przybliżeniu.

 

Jeżeli "intencja wymiaru" jest bardzo wyraźna, a osiągnięcie pełnej liczby niemożliwe, względnie duży ułamek możemy traktować jako całość. Taka metoda nazywa się popularnie "zaokrąglaniem".

 

Wielkości podanych przez Boga pod rozwagę figur geometrycznych nie zawsze są wyrażone w skali 1:1, lecz mogą być one podane w skali zwiększonej lub zmniejszonej.

 

Takie posługiwanie się skalą znane jest przy sporządzaniu rysunków technicznych lub map geograficznych.

 

Jednostką miary stosowanej przy budowie przybytku był łokieć. W dawnych czasach, dzisiejsze jednostki miar długości, jak metr i cal, nie były znane. Posługiwano się natomiast miarami długości przyjętymi z ciała ludzkiego: łokieć, piędź (2 Moj. 28:16), dłoń (Ezech. 40:5, 43) i palec (Jer. 52:21).

 

Łokieć stanowił odległość od łokcia ręki do końca palców, piędź to odległość między naciągniętym kciukiem a małym palcem, dłoń to szerokość dłoni, a palec – szerokość palca. Łokieć pospolity równał się 2 piędziom lub 6 dłoniom, lub 24 palcom. Łokieć świątynny używany przy budowie świątyni był większy o szerokość dłoni od łokcia pospolitego (Ezech. 40:5; 43:13) i mieścił w sobie 7 dłoni, lub 2 piędzi, lub 28 palców (Patrz Podręczna Encyklopedia Biblijna, tom 2, str. 737).

 

Gdy Salomon budował Świątynię, użył do tego celu łokcia "według dawniejszej miary" (2 Kron. 3:3). Był to łokieć większy, świątynny, używany przy budowie Namiotu Zgromadzenia za czasów Mojżesza.

 

Wymiary Wielkiej Piramidy, wyrażone w jej jednostkach, calach piramidalnych, wskazują na dni oraz lata. W wymiarach Przybytku podobnie dopatrywać się będziemy prawd chronologicznych dotyczących wielkiego Planu Zbawienia, którego ośrodkiem jest Chrystus – Głowa i Ciało. Szczególną uwagę zwrócimy na to, czy rok 1980, jako data bliskiej przyszłości, ma tu swoje uzasadnienie.

 

 

DZIEDZINIEC
2 Moj. 27:18

 

 

Dziedziniec posiadał kształt prostokąta o wymiarach 50 x 100 łokci i powierzchni 5000 łokci kwadratowych.

 

 

50  x  100  =  5000

 

 

Liczba "5000" nasuwa myśl, że kryje się w niej ilość lat od urodzenia nasienia obietnicy – Izaaka (rok 2020 p.n.e.), będącego figurą na Chrystusa (Gal. 3:16, 27, 29), do roku 1980 (kompletny Chrystus w niebie) plus 1000 lat panowania.

 

 

2020  +  1980  +  1000  =  5000

 

 

Dziedziniec wraz z Przybytkiem i wszystkimi sprzętami przedstawiają warunki, w jakich miało się rozwinąć nasienie Abrahamowe – przewidziane od Boga narzędzie do błogosławienia w Tysiącletnim Królestwie wszystkich rodzajów ziemi.

 

Zwróćmy teraz uwagę na Rysunek I:

 

Dziedziniec podzielony na dwie połowy tworzy dwa jednakowe kwadraty. Punkty przecięcia się przekątnych każdego z tych kwadratów, wskazują na dwa sprzęty o wysoce figuralnym znaczeniu: Ołtarz Miedziany i Skrzynię Świadectwa.

 

 

 

Długość każdej z przekątnych wynosi 1980 palców (po zaokrągleniu liczby 1979, 908), co ma następującą wymowę:

 

(1) W roku 1980 zakończą się ofiary przyjemne Bogu reprezentowane przez Ołtarz Miedziany,

 

(2) W roku 1980 cały Kościół, reprezentowany w Skrzyni Świadectwa, znajdzie się w Świątnicy Najświętszej, która przedstawia doskonały stan duchowy – nieśmiertelną, niezniszczalną boską naturę.
 

 

ŚWIĄTNICA NAJŚWIĘTSZA
2 Moj. 26:15-18

 

 

Świątnica Najświętsza tworzyła sześcian o wymiarach 10 x 10 x 10 łokci (patrz Rysunek II).

 

 

 

Każdy z boków Świątnicy Najświętszej był kwadratem o wymiarach 10 x 10 łokci.

 

Długość przekątnej każdego kwadratu wynosiła 396 palców (po zaokrągleniu liczby 395,9788).

 

Liczba 396 ukazuje nam liczbę 3960 w skali 1:10:

 

396  x  10  =  3960

 

 

PODŁOGA ŚWIĄTNICY NAJŚWIĘTSZEJ

 

 

Ponieważ Skrzynia Świadectwa znajdowała się na przecięciu dwóch przekątnych (patrz Rysunek III), wszystkie połówki przekątnych prowadzące do Arki, wskazują na rok 1980 w skali 1:10.

 

 

 

SKRZYNIA ŚWIADECTWA
2 Moj. 25:10

 

 

Skrzynia Świadectwa, stojąca w Świątnicy Najświętszej przedstawia uwielbionego Chrystusa (Głowę i Ciało) w chwale, czci i nieśmiertelności (Broszura "Cienie Przybytku", str. 131).

 

 

 

Wymiary Skrzyni Świadectwa: Długość – 2,5 łokcia

 

                                                   Szerokość – 1,5 łokcia

                                                   Wysokość – 1,5 łokcia

 

Długość wszystkich krawędzi Skrzyni Świadectwa wynosi 22 łokcie.

 

Czworobok będący kwadratem jest symbolem doskonałości. Wszystkie ściany Świątnicy Najświętszej były czworobokami, wskazującymi na 4 zasadnicze przymioty Boże:

 

 

Sprawiedliwość, Mądrość, Miłość i Moc

 

 

Cztery zwierzęta stojące u tronu Bożego symbolizują to samo (Obj. 4:6, 7).

 

Jeżeli z obwodu (sumy długości wszystkich krawędzi) Arki Przymierza uczynilibyśmy doskonały czworobok – kwadrat (patrz Rysunek V), to długość każdego jego boku wynosiłaby po 5,5 łokcia.

 

 

 

 

Jeżeli przyjmiemy, że 5,5 łokcia stanowiące długość każdego boku określa ilość lat, wówczas ilość dni roku proroczego (360) w nich zawartych daje nam liczbę 1980.

 

5,5  x  360  =  1980

 

 

W ten sposób doskonały czworobok, mający swą podstawę w wymiarach Arki Przymierza Bożego, ukazuje nam wszystkimi bokami datę połączenia się pozaobrazowego Izaaka i Rebeki poza Wtórą Zasłoną.

 

OŁTARZ ZŁOTY
2 Moj. 30:1, 2

 

 

Ołtarz Złoty w Świątnicy przedstawia "Maluczkie Stadko", Kościół ofiarowany w teraźniejszym stanie (Broszura "Cienie przybytku", str. 129).

 

Wymiary Ołtarza Złotego: Długość – 1 łokieć

                                           Szerokość – 1 łokieć
                                           Wysokość – 2 łokcie

 

Wierzch Złotego Ołtarza posiadał kształt czworoboku (patrz Rysunek VI), o wymiarach 1 x 1 łokieć (28 x 28 palców). Jego przekątna wynosi 39,6 palca (po zaokrągleniu liczby 39.59798).

 

Liczba 39,6 ukazuje nam właściwą liczbę 3960 w skali 1:100.

 

 

 

Wymowa tego wymiaru jest następująca: Maluczkie Stadko trwać będzie w stanie ofiarniczym aż do połączenia się ze swym Panem – pozaobrazowym Izaakiem (1 Tes. 4:17).

 

To samo zrozumienie wypływa z wymiarów boków Ołtarza Złotego, jeśli zastosujemy rozwiązanie podane na Rysunku VII.

 

 

STÓŁ ZŁOTY
2 Moj. 37:10

 

 

Stół Złoty znajdował się w Świątnicy. Składane na nim były chleby pokładne, reprezentujące Kościół jako całość, włącznie z Jezusem i Apostołami – wszystkich poświęconych w Chrystusie, zachowujących Słowa Żywota (Fili. 2:16). (Broszura "Cienie przybytku", str. 123).

 

Wymiary Stołu Złotego: Długość – 2 łokcie
                                        Szerokość – 1 łokieć

 

Jeżeli prostokąt Stołu Złotego zamienimy na doskonały czworobok – kwadrat (patrz Rysunek VII), wówczas wymiary jego boków mające po 39,6 palca (po zaokrągleniu liczby 39,59798), będą wskazywać na liczbę 3960 w skali 1:100.

 

 

 

Wymowa osiągniętego wymiaru jest następująca: Kościół będzie się karmił Słowem Żywota w stanie spłodzenia z Ducha Świętego aż do połączenia się z Panem, swym Oblubieńcem (Izaakiem).
 

 

OŁTARZ MIEDZIANY
2 Moj. 27:1

 

 

Ołtarz Miedziany wyobraża ofiarę Chrystusa. W Dniu Pojednania na tym Ołtarzu była palona ofiara Cielca (człowieczeństwo naszego Pana), oraz Kozła Pańskiego (człowieczeństwo naśladowców Pańskich – Kościoła). (Broszura "Cienie przybytku", str. 20, 62)

 

Wymiary Ołtarza Miedzianego: Długość – 5 łokci
                                                 Szerokość – 5 łokci
                                                 Wysokość – 3 łokcie

Podstawa oraz wierzch Ołtarza Miedzianego miały formę doskonałego czworoboku – kwadratu o wymiarach 5 x 5 łokci (patrz Rysunek VIII).
 

 

 

 

Przekątna tego kwadratu wynosząca 198 palców (po zaokrągleniu liczby 197,9899), ukazuje nam właściwą liczbę 1980 w skali 1:10.
Wymowa tego wymiaru jest następująca: Ołtarz przyjemnych ofiar wieku Ewangelii będzie trwał do 1980 roku.

 

 

ŚWIĄTYNIA SALOMONA
1 Król. 6:20

 

 

ŚWIĄTNICA NAJŚWIĘTSZA

 

 

Świątnica Najświętsza znajdująca się w Świątyni zbudowanej przez Salomona posiadała kształt sześcianu o wymiarach 20 x 20 x 20 łokci (patrz Rysunek IX).

 

 

 

Porównując jej wielkość z wielkością Świątnicy Najświętszej w Namiocie Zgromadzenia, zbudowanym przez Mojżesza, zauważamy, że miała ona dwukrotnie większe wymiary.

 

Przekątne każdego z boków Świątnicy Najświętszej dzieliły się wzajemnie na dwie połowy, z których każda wskazywała na liczbę 3960 w skali 1:10.

 

 

39  x  10  =  3960

 

 

Tym sposobem wszystkie boki Świątnicy Najświętszej w Świątyni Salomona wskazywały na liczbę 3960.

Powierzchnia każdego z boków wynosiła 400 łokci kwadratowych. Jeśli założymy, że każdy łokieć kwadratowy przedstawia 1 rok, wówczas ilość dni proroczych w 400 latach daje nam liczbę Kościoła.

 

 

20  x  20  =  400 ł²        400  x  360  =  144000
 

 

OŁTARZ MIEDZIANY
2 Kron. 4:1

 

 

             Wymiary Ołtarza Miedzianego:                           Objętość Ołtarza Miedzianego:

                    Długość      – 20 łokci                                         20  x  20  x  10  =  4000 ł²

                    Szerokość  – 20 łokci
                    Wysokość   – 10 łokci

 

Liczba 4000 przedstawia ilość lat od urodzenia Izaaka (rok 2020 p.n.e.) aż do ukończenia ofiary ostatnich członków Kościoła (rok 1980 n.e.).

 

 

2020  +  1980  =  4000

 

 

UMYWALNIA
1 Król. 7:23-26

 

 

Pojemność Umywalni wynosiła 2000 bat. Najmniejszą jednostką objętości był log. Jeden bat zawierał w sobie 72 log.

 

Pojemność Umywalni wyrażona w log, daje nam liczbę Kościoła.

 

 

72  x  2000  =  144000