Książka "Chronologia Biblijna", wydana w kwietniu 1974 roku, składa się z trzech części, zatytułowanych: (1) Chronologia Boskiego Planu Wieków, (2) Geometria Biblijna oraz (3) Liczbowanie Biblijne. Dwie pierwsze części znajdują się już na witrynie.
WSTĘP
Każda głoska alfabetu hebrajskiego i greckiego ma wartość liczbową: a = 1, b = 2, g = 3, d = 4 itd. (Patrz załączony alfabet hebrajski i grecki z podanymi wartościami liczbowymi). Sumując wartość liczbową głosek (liter) w wyrazie, otrzymujemy wartość liczbową wyrazu. Brat John Edgar w broszurce "Abraham – obraz rzeczy przyszłych", str. 7, cytuje z "Hastings Bible Dictionary": "Liczba 318 jest równoznaczna z imieniem Eliezer. Jeżeli zsumować litery tego imienia, otrzymamy: 1 + 30 + 10 + 70 + 7 + 200 = 318. Jest to szczególny przypadek, że liczba wyćwiczonych sług Abrahama ma związek z imieniem Eliezera, jedynego sługi, którego imię jest zamieszczone w 1 Moj. 14:14". "Na Straży" Nr 1–1966 r.
Niektóre litery alfabetu łacińskiego mają wartość liczbową. Siódmy tom zawiera komentarz do Obj. 13:18. Podane są tam wartości liczbowe liter na koronie (tiarze) papieża: "VICARIVS FILII DEI" (Namiestnik Syna Bożego). Ich zsumowanie daje w wyniku liczbę 666. Diaglott w tekście greckim Nowego Testamentu na określenie liczby 666 podaje trzy greckie litery, których łączna wartość wynosi 666 (Χ = 600, ξ = 60, ς = 6).
Powyższe przykłady są wątkiem do dalszych rozważań nad tekstem Pisma Świętego, w którym ukryta jest mądrość Boża. Mądrość ta, w słusznym czasie, może dostarczyć pokarmu wzmacniającego naszą wiarę. Przed podaniem przykładów liczbowania Biblijnego, zwrócimy uwagę na niektóre zagadnienia związane z właściwym odczytywaniem myśli Bożych zawartych w wartościach liczbowych Pisma Świętego:
1. Język hebrajski ma tę właściwość, że niektóre z liter wypowiada się podwójnie, z tej racji, że są objęte w gramatyce hebrajskiej tzw. "Dageszem mocnym" (Dagesz forte), oznaczonym w większości wypadków przez kropkę umieszczoną w środku litery. Stąd pisownia hebrajska zawiera ilość liter pisanych oraz ilość liter wymawianych. To nas poucza, że właściwa myśl zawarta w tekście, może kryć się w ilości liter pisanych lub w ilości liter wymawianych.
2. Nie możemy spodziewać się, ażeby we wszystkich przypadkach liczbowania, właściwa liczba była osiągana w skali 1:1. Należałoby raczej rozumieć, że w zależności od wielkości liczbowanego tekstu, właściwa liczba może być ukazana w skali zmniejszającej lub zwiększającej daną liczbę.
3. Jak już zostało zaobserwowane, właściwa liczba kryje się nieraz w wartości liczbowej pierwszych liter wszystkich słów liczbowanego tekstu. Osiągnięta w ten sposób liczba reprezentuje myśl zawartą w tekście. Stąd też w zestawieniach traktować będziemy na równi liczby osiągnięte z pierwszych liter z liczbami osiągniętymi z pełnego tekstu.
4. Jak łączenie różnych ilustracji, czy też zdań zanotowanych w Piśmie Świętym, daje właściwą myśl, tak też łączenie różnych wartości liczbowych podobnych miejsc w Piśmie Świętym da nam właściwą liczbę.
5. Są w Piśmie Świętym obietnice gwarantujące właściwe zrozumienie tajemnic Bożych. Wartości liczbowe tych cennych tekstów, zastosowane do liczbowania, spełniają rolę "katalizatorów" (katalizator jest to substancja, której obecność wpływa na przebieg reakcji chemicznej – jej brak ją uniemożliwia), nadających właściwy kierunek myśli i pomagających do osiągnięcia zamierzonego przez Boga celu, którym jest właściwe zrozumienie Słowa Bożego.
6. Jeżeli obserwujemy tekst wzięty ze Starego Testamentu, wówczas bez przypominania rozumiemy, że liczbowanie dotyczy języka hebrajskiego, a jeżeli obserwujemy tekst z Nowego Testamentu, wówczas liczbujemy słowa tekstu greckiego.
7. Ponieważ Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu przedstawia jedną całość, przeto w zestawieniach korzystać będziemy z tekstu hebrajskiego oraz greckiego bez żadnych ograniczeń.
8. Podobnie jak w geometrii, tak też i w liczbowaniu, mogą trafiać się liczby, które należy zaokrąglać. W takich przypadkach zważać będziemy na "intencję" wyliczenia, które daje właściwą liczbę w przybliżeniu.
Podstawowym tekstem Pisma Świętego w języku hebrajskim, z którego czerpać będziemy wartości liczbowe, jest z wielką pieczołowitością opracowany przez uczonych żydowskich Tekst Masorecki (TM) Starego Testamentu. Nowy Testament opracowany poprawnie na podstawie najlepszych rękopisów, będzie podstawą do rozważań nad wartościami liczbowymi tekstu greckiego Nowego Testamentu.

PRZYKŁADY
Przykład 1
Zasadniczym celem liczbowania Biblijnego jest udokumentowanie chronologii Biblijnej, ze szczególnym uwzględnieniem dat przyszłych 1977, 1980 (1981) oraz 1984. Szczególnym tekstem, z którego otrzymaliśmy kilka spełnionych dat po 1914 roku oraz daty przyszłości, jest 1 Moj. 15:9. Tekst ten był już szeroko komentowany z punktu widzenia chronologii Biblijnej, przeto spójrzmy na niego z punktu widzenia jego wartości liczbowej.
Ofiara, którą Abram miał złożyć, składała się z następujących zwierząt: (1) jałówka trzyletnia, (2) koza trzyletnia, (3) baran trzyletni, (4) synogarlica, (5) gołąbek. Suma lat wieku tych zwierząt wynosi 11, z tym założeniem, że na dwa młode ptaki dane jest po jednym roku:
Jałowica – 3
Koza – 3
Baran – 3
Synogarlica – 1
Gołąbek – 1
Razem 11 lat
W niektórych umysłach rodzi się wątpliwość, czy na ptaki należy dawać po roku, skoro nie jest to wyraźnie zaznaczone w tekście. Bóg widocznie przewidział podobne skrupuły i w wartości liczbowej swojej instrukcji danej Abramowi wyjaśnia tę sprawę.
Oto wartość liczbowa słów Bożych w języku hebrajskich z uwzględnieniem liter wymawianych podwójnie, ponieważ jest w nich tzw. Dagesz mocny (forte):
Przez liczbę "3949" Bóg podkreśla, że:
(1) Liczba "11" jest niezbędna, aby uzyskać liczbę 3960, która jest podstawą dalszych dat chronologicznych po roku 1914,
3949 + 11 = 3960
(2) Rok proroczy o 360 dniach, w myśl Wszechmądrego Stwórcy, ma tu swoje zastosowanie.
11 x 360 = 3960
Przykład 2
Zasadniczą datą, która została wyprowadzona z chronologii życia Abrahama, jest rok 1980. Jest to data połączenia się Kościoła z Panem. Wtedy Chrystus, Głowa i Ciało będzie złączony poza "wtórą zasłonę". Ponieważ nasz Pan jako Głowa jest reprezentantem całości, przeto w Nim jest pokazana ta ważna data.
Oto wartość liczbowa słów greckich:
Przykład 3
"Wersety z Proroctwa Izajasza (54:1-8) wyjaśnił apostoł Paweł, oświetlając je blaskiem nadludzkiej mądrości. Odniósł je on do duchowego Syjonu, naszej matki, czyli przymierza symbolizowanego przez Sarę. Nasienie Abrahama według ciała zostało pozbawione prawa do dziedziczenia obietnicy, a prawdziwe nasienie, Chrystus (wyobrażony przez Izaaka i Rebekę), zostało uznane za jedyne nasienie obietnicy (Gal. 4:22, 24, 26-31). Patrz III Tom, str. 336
Oto wartości liczbowe pierwszych liter cytowanych niżej wersetów Pisma Świętego tematycznie i matematycznie ze sobą powiązanych:
Eliezer, sługa i przedstawiciel Abrahama, został wybrany aby przedstawiał Ducha Świętego, którego zadaniem było wezwać Kościół i ostatecznie przyprowadzić go do Chrystusa.
Przykład 5
"Podniosła też i Rebeka oczy swe i ujrzała Izaaka i zsiadła z wielbłąda" (1 Moj. 24:64).
"W ten sposób jest obrazowo przedstawiony fakt, że Kościół przeszedłszy zmianę Pierwszego Zmartwychwstania i znalazłszy się w obecności niebiańskiego Oblubieńca, już nadal nie będzie potrzebował kierownictwa Ducha Świętego, przez Pismo Święte (wielbłądy)". Kazanie brata Russella "Plan Boży ukryty w rodzie Abrahama"
Powyższe zestawienie dowodzi, że połączenie się Chrystusa z Kościołem jest równoznaczne z pozaobrazowym zabraniem Eliasza w wichrze do nieba.
Przykład 6
"O tym właśnie czasie przyjdę, a Sara będzie miała syna" Rzym. 9:9
Apostoł Paweł zacytował powyższe słowa obietnicy, wykazując, że syn Sary jest obrazem na kompletnego Chrystusa, Głowę i Ciało (Gal. 3:16, 27, 29).
Najpierwsza w piśmie świętym figura
na połączenie Jezusa z Kościołem
"Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem. Tajemnica to wielka jest; lecz ja mówię o Chrystusie i kościele" (Efez. 5:31, 32).
Z powyższych słów apostoła Pawła dowiadujemy się, iż Adam jest obrazem na Chrystusa, a Ewa na Kościół (Ekklesia).
Oto wartość liczbowa następujących słów w języku hebrajskim Starego Testamentu: "Adam syn Boży", oraz "Ewa matka wszystkich żyjących" (Łuk. 3:38; 1 Moj. 3:20) z uwzględnieniem Dagesza mocnego oraz greckich słów z zaimkami wskazującymi: ho Christos, he Ekklesia (Efez. 5:24, 25).
Powyższe wyliczenie dowodzi, że w roku 1980, Pan i Kościół "będą dwoje jednym ciałem".
Przykład 8
"Henoch chodził z Bogiem, a potem nie było go, gdyż zabrał go Bóg" (1 Moj. 5:24; Żyd. 11:5); "O nich też prorokował siódmy po Adamie, Henoch" (Jud. 14).
Oto wartość liczbowa siedmiu imion, od Adama do Henocha, według Diaglott’u oraz greckiej Septuaginty (1 Moj. 5:3, 9, 12, 15, 18, 21).
Powyższe wyliczenie wykazuje, że Henoch, który na podobieństwo Eliasza został wzięty "do nieba", przedstawia uwielbiony Kościół.
Przykład 9
"Melchisedek zaś, król Salemu, wyniósł chleb i wino, a był on kapłanem Boga Najwyższego" (1 Moj. 14:18).
Melchisedek, król i kapłan w jednej osobie, to obraz na naszego Pana, a w Nim na cały Kościół, który po uwielbieniu otrzyma od Boga upoważnienie do sprawowania urzędu królewskiego i kapłańskiego (Żyd. 7:1-17; Obj. 20:6).
"Weź srebro i złoto, i wykonaj koronę, i włóż ją na głowę Jozuego, syna Josadaka, kapłana najwyższego. I powiedz mu: Tak mówi Pan Zastępów: Oto mąż, który ma na imię Latorośl. I wyrośnie ze swego miejsca, i zbuduje świątynię Pańską. On to zbuduje świątynię Pańską i będzie nosił dostojeństwo; a zasiadłszy, będzie sprawował władzę na swym tronie i będzie kapłanem na swym tronie..." (Zach. 6:11-13).
Z powyższego cytatu widać, że ukoronowany kapłan najwyższy Jozue (hebr. Jehoszua = Jozue = Jezus), figuruje tę samą osobę, co i Latorośl, który miał zbudować kościół Panu oraz sprawować władzę kapłańską i królewską. Tą osobą, łączącą w sobie obrazy Melchisedeka i Jozuego jest:
*
Przykład 10
Opis zabrania Eliasza w wichrze do nieba (2 Król. 2:11), z uwzględnieniem Dagiesza mocnego, posiada wartość liczbową "3596" (patrz przykład 5).
Liczba "3596" określa ilość lat, od "przejścia" pierworodnych w Egipcie (1615 rok p.n.e.) do przejścia poza "wtórą zasłonę" ostatnich członków klasy Eliasza na wiosnę 1981 roku.
1615 + 1981 = 3596
Przykład 11
Znamię Jonasza proroka
"Albowiem jak Jonasz był w brzuchu wieloryba trzy dni i trzy noce, tak i Syn Człowieczy będzie w sercu ziemi trzy dni i trzy noce" (Mat. 12:40).
Oto uwaga do powyższego wiersza w Komentarzu do Pisma Świętego:
"Figuruje on ostatnią część piątego tysiącletniego dnia, cały szósty i początek siódmego, w którym Ciało Chrystusowe znajdowało się w grobie – więzieniu śmierci".
Historia Jonasza wskazuje na złożone w ofierze życie naszego Pana dla odkupienia rodzaju ludzkiego oraz na Jego chwalebne zmartwychwstanie. Złożone życie naszego Pana było Okupem. Zasadniczym słowem określającym Okup w języku greckim jest słowo Lutron, z którego pochodzą słowa "lutroo", "lutrosis" oraz "apolutrosis". Słowo Lutron łącznie ze słowem "Anti" oznacza odpowiadającą cenę (Mat. 20:28; Mar. 10:45; 1 Tym. 2:6).
Użyjemy w naszych rozważaniach obydwu słów: Lutron (Okup) oraz lutron anti (Antilutron) oznaczających Równoważną cenę za ojca rodzaju ludzkiego, Adama. Patrz Tom V, str. 511-514
*
*
Przykład 12
Edykt Cyrusa
Cyrus wydał edykt zgodnie z poleceniem Bożym, wydanym około 200 lat wcześniej (Izaj. 44:28). Słowo "Cyrus" znaczy "Słońce". Cyrus przedstawia więc Chrystusa, Słońce Sprawiedliwości, który zbuduje Nowe Jeruzalem, Kościół prawdziwy (Efez. 5:27; Obj. 21:9, 10).
Liczba "6108" wskazuje na ilość lat od stworzenia Adama (4128 rok p.n.e.) do zbudowania Kościoła w niebie (1980 rok n.e.).
4128 + 1980 = 6108
Już świta przed nami radosny ten czas,
Gdy Zbawca powoła przed tron Boski nas
I Swoją zasługą okryje nasz stan,
Nagrodę udzieli Bóg Ojciec i Pan.
Pieśń 93
Dodał: Andrzej