Kolejna część liczbowania biblijnego dotyczy potwierdzenia przez figury Zakonu roku 1980/81 i roku 1984. Są to lata przełomowe, na styku wieku Ewangelii i okresu Restytucji. Tutaj ostatecznie kończy się era ducha a zaczyna ziemska faza Królestwa Bożego. Rok 1984 rozpoczyna erę błogosławienia świata. W pierwszej chwili takie twierdzenie wydaje się być oderwanym od rzeczywistości i dlatego konieczne jest krótkie wyjaśnienie.

Rok 1980/81 jest początkiem trąbienia siódmego anioła: "Nastało nad światem królowanie Pana naszego i jego Chrystusa (...) i rozgniewały się narody, a nadszedł Twój gniew... " (Obj. 11:15,18). Ze zdumiewającą łatwością władza tego Królestwa obaliła w latach 1980/81-1984 mocarstwo, które paraliżowało świat swoją wojowniczą ideologią. W efekcie nastąpiła eksplozja wolności, która zaczęła na dobre ogarniać cały świat. Narody upajają się odzyskiwaną wolnością i na razie niewiele myślą o tym, co się stanie jutro, gdy świat ostatecznie straci równowagę. Owo wspomniane wyżej rozgniewanie narodów nazywa nasz Pan czasem wielkiego ucisku, jakiego nie było i więcej nie będzie. Brzmi to paradoksalnie, ale ucisk ten jest dla świata błogosławieństwem, ponieważ skruszy on serca i otworzy uszy ludzkie na słuchanie zbawczej nauki docierającej z przyszłej stolicy świata – Jeruzalemu.

Dobrym przykładem takiej sytuacji jest rok 1878, zaznaczający koniec "Dwójnasobu". Od tego przełomu łaska zaczęła wracać do narodu izraelskiego. Ruszył do przodu Boży program prowadzenia narodu wybranego "do związku przymierza” (Ezech. 20:37). Wpierw gromadzenie Żydów w ziemi ojców i przywrócenie im państwa, a ostatecznie zawarcie z nimi Nowego Przymierza. Żydzi tymaczasem, przez ponad szesnaście wieków tak już przywykli do warunków diaspory i tak byli zajęci "służeniem drewnu i kamieniowi" u innych narodów, że jakby całkiem zapomnieli o Boskich obietnicach. Ale Bóg nie zapomniał. Posłał syjonistycznych "rybaków", a na koniec strasznych "myśliwych". Wpierw syjoniści (Herzl i inni), potem pogromy a na koniec straszliwy "myśliwy", Hitler, wypełnili Boskie plany. Z powodu Oświęcimia wielu Żydów straciło wiarę w Boga i dopiero pełnia przyszłych błogosławieństw otworzy im oczy na to, że dramatyczne przejścia jakich doświadczyli były dowodem powracającej łaski Bożej.


"Chronologia Biblijna" wydana w roku 1974. Liczbowanie biblijne – część II
 

 

ZAKON MOJŻESZOWY – CIEŃ PRZYSZŁYCH DÓBR
Żyd. 10:1

 

 

Przykład 13

 

Baranek, to ofiara paschy (2 Moj. 12:5, 27; 34:25).

 

Oto wartość liczbowa słów hebrajskich baranek-ofiara paschy oraz słów Jana Chrzciciela, którymi wskazał na naszego Pana: "Oto Baranek Boży", w greckim języku Nowego Testamentu (Jan 1:36):

 

 

 

Przykład 14

Krew cielców i kozłów przedstawiała krew Mojżesza, pośrednika Przymierza Zakonu (Żyd. 9:19-20). "Lepsze ofiary", wspomniane w wersecie 23, reprezentowane są przez "krew cielców i kozłów" ofiarowanych przez Mojżesza. Gdy już cały Kościół znajdzie się poza "wtórą zasłoną", wówczas krew Nowego Przymierza będzie uzupełniona (Mat. 26:27-29; 1 Kor. 10:16, 17).

 

 

 

Liczba "3595" przedstawia ilość lat, od złożenia figuralnych ofiar przez Mojżesza (1615 rok p.n.e.) do czasu ukończenia ofiary Kościoła na ziemi (1980 rok n.e.).

 

 

1615  +  1980  =  3595

 

 

Przykład 15

 

"Uczynił też Salomon (...) ołtarz złoty, i stół złoty, na którym leżały chleby pokładne" (1 Król. 7:48).

 

"Wykonał też świecznik ze szczerego złota" (2 Moj. 37:17).

 

Powyżej wymienione przedmioty znajdowały się w Świątnicy i przedstawiają zupełny Kościół w stanie spłodzenia z Ducha Świętego w jego różnych czynnościach. "Cienie Przybytku", str. 123, 124, 129

 

Kościół będzie znajdował się w tym stanie, aż do przejścia poza "wtórą zasłonę" (2 Moj. 26:31).

 

 

 

Przykład 16

 

"Arka Przymierza, czy też 'Arka Świadectwa', była jedynym przedmiotem wyposażenia Świątnicy Najświętszej (Żyd. 9:2-4). Jej nazwa przywodzi na myśl, że ilustruje ona wcielenie planu Jehowy, który zamierzył On w sobie samym, przed początkiem stworzenia Bożego – zanim dokonało się najbardziej znikome rozwinięcie się Jego planu. Przedstawiała ona odwieczny zamiar Boga – Jego postanowione z góry urządzenie bogactwa łaski dla ludzkości w Chrystusie (Głowa i Ciało) – "ukrytej tajemnicy". Przedstawia ona zatem Jezusa Chrystusa i Jego Oblubienicę, "Malutkie Stadko", aby stali się uczestnikami boskiej natury, aby zostali przepojeni mocą i wielką chwałą – jako nagroda naszego wysokiego powołania – radością wystawioną przed naszym Panem i wszystkimi członkami Jego Ciała. (...)

 

Tutaj więc, w Złotej Arce, była przedstawiona chwała, jaka miała objawić się w boskim Chrystusie: w lasce, która zakwitła – wybrane kapłaństwo Boga; w tablicach Prawa – sprawiedliwy Sędzia; w nie psującej się mannie w naczyniu złotym – nieśmiertelność, boska natura". "Cienie Przybytku", str. 131, 134

 

 

 

 

Przykład 17

 

 

 

Przykład 18

 

Oto wartość liczbowa słów "Skrzynia Świadectwa" i "Świątnica Najświętsza" w języku hebrajskim, z uwzględnieniem Dagiesza mocnego, oraz słowa greckiego "nieśmiertelność":

 

 

 

Przykład 19
 

 

Klejnoty Napierśnika Sądu

 

"A kamieni tych będzie, według imion synów izraelskich, dwanaście,
według ich imion; na każdym będzie wyryte jak na pieczęci
imię jednego z dwunastu pokoleń".
2 Moj. 28:21

 

 

"Drogie kamienie" oprawione w złoto przedstawiają prawdziwego Izraela, Pańskie "Malutkie Stadko". "Będą mi, mówi Pan Zastępów, w dzień, który Ja uczynię, moimi klejnotami" (Mal. 3:17). "Cienie Przybytku", str. 33

 

Podaną wyżej instrukcję dał Bóg Mojżeszowi na górze Synaj. Było to w roku 1615 p.n.e. Dwanaście imion synów Izraela, które zostały wyryte na dwunastu drogocennych kamieniach Napierśnika w ich układzie pierwotnym, reprezentuje dwanaście pokoleń Izraela duchowego.

 

 

 

Przykład 20

 

Najwyższy Kapłan, Głowa i Ciało, wprowadzony na urząd 

 

 

Przed wprowadzeniem na urząd Najwyższego Kapłana, składane były przez niego ofiary, przewidziane przez Wszechmądrego Stwórcę. Podstawowymi ofiarami były Cielec i Kozioł. Były jeszcze inne ofiary, które ilustrowały z różnych punktów widzenia pozafiguralne ofiary za grzech. Wszystkie czynności Najwyższego Kapłana przed wprowadzeniem na urząd, opisane w 3 Moj. 9:8-22, przedstawiają całą ofiarniczą działalność w Wieku Ewangelii, od ofiarowania się Głowy do ukończenia ofiary Kościoła. "Cienie Przybytku", str. 81-85
 

 

 

 

Ta bardzo ważna liczba, "3705", wraz z innym "katalizatorem", jest składnikiem jeszcze jednego zestawienia:

 

 

 

 

Przykład 21

 

Aaron nie wcześniej przystąpił do sprawowania ofiar aż otrzymał polecenie od Mojżesza.

 

 

 

Przykład 22

 

Oto ofiary figuralne Najwyższego Kapłana oraz data wprowadzenia Go na urząd:
 

 

 

 

Przykład 23

 

 

Wielki Dzień Pojednania.
3 Moj. 16:3-33

 

 

Instrukcję dotyczącą Dnia Pojednania otrzymał Mojżesz od Pana wtedy, gdy Przybytek był już wystawiony (2 Moj. 40:17; 3 Moj. 1:1), lecz Izraelici nie wyruszyli jeszcze spod góry Synaj (4 Moj. 1:1; 10:11). Miało to miejsce w rok po wyjściu Izraela z ziemi egipskiej.

 

 

 

Liczba "3594" przedstawia ilość lat, od wydania przez Pana powyższej instrukcji (rok 1614 p.n.e.) do czasu oczyszczenia przez krew "Kozła Pańskiego", które dokona się po przejściu Nowych Stworzeń Kościoła, stanowiących ciało Najwyższego Kapłana, poza "Wtórą Zasłonę" (1980). "Cienie Przybytku" – str. 67, 76, 77

 

 

1614  +  1980  =  3594

 

 

Przykład 24

 

 

 

Przykład 25

 

 

Kozioł Azazela

 

 

 

Liczba "1948" przedstawia ilość lat, od zesłania Ducha Świętego (32,25), kiedy klasy "Kozła Pańskiego" i "Kozła Azazela" zostały postawione u drzwi Namiotu Zgromadzenia (poświęcenie) do czasu, gdy cały Kościół wejdzie poza "Zasłonę", a Wielkie Grono zmuszone będzie ustąpić na pustynię, czyli w stan odosobnienia i zniszczenia ciała (1980,25) – Mat. 25:10-12, 30; Obj. 7:14. "Cienie Przybytku", str. 68-73

 

 

32,25  +  1948  =  1980,25

 

 

Przykład 26

 

"Gdy ten dzień (wiek) ofiar się skończy, kompletny Najwyższy Kapłan (Głowa i Ciało) ukaże się przed Bogiem i da dowód zaspokojenia wszystkich żądań Sprawiedliwości wobec ludu (świata). Należy zauważyć, że chociaż figura 16 rozdziału Księgi Mojżeszowej podzieliła Dzień Pojednania i pokazuje wszystkie szczegóły tego, jak najpierw ofiara Pana czyni nasze ofiary godnymi przyjęcia itd., to jednak figura ta pokazuje całe dzieło wieku Ewangelii jako kolejne ofiarowania, faktycznie połączone w jedno – wszystkie cierpienia całego Chrystusa, po których natychmiast nastąpią błogosławieństwa restytucji". "Cienie Przybytku", str. 85

 

 

 

Liczba "873" kryje w sobie właściwą liczbę w skali 1:7     ⇒     873  x  7  =  6111

 

Liczba "6111" wskazuje na ilość lat, od chwili wejścia grzechu na świat i potępienia ludzkości (jesień 4127 roku p.n.e.) do czasu błogosławieństwa, jakie po ofiarach za grzech spłynie na świat w Restytucji (1984).

 

 

4127  +  1984  =  6111

 

 

Uwaga: Przykład podobnej skali znajdujemy w komentarzu do Judy do wiersza 14:

 

Henoch siódmy od Adama ... Przywrócenie człowieka do doskonałości miało nastąpić w siódmym tysiącletnim dniu.

Przykład 27

 

Błogosławieństwo Aarona i Mojżesza, którego treść znajduje się w 4 Moj. 6:24-26, było z pewnością wypowiedziane według reguły podanej przez Stwórcę.

 

"Błogosławieństwo kapłańskie ma w języku hebrajskim piękną formę. Składa się ono z trzech wersetów; każdy z nich wzywa imienia Jehowy. Każdy werset składa się z dwóch członów, z których pierwszy jest dłuższy od drugiego. Ponadto te trzy wersety są tak skonstruowane, że drugi jest dłuższy, a trzeci najdłuższy. Pierwszy składa się z piętnastu, drugi z dwudziestu, a trzeci z dwudziestu pięciu znaków spółgłoskowych. Pierwszy składa się z trzech, drugi z pięciu, trzeci z siedmiu słów, a zatem całe błogosławieństwo składa się z piętnastu wyrazów. A gdy się pominie imię Jehowy, pozostaje dwanaście wyrazów, stosownie do liczby dwunastu pokoleń. Błogosławieństwo treściowo wzbiera jak rzeka, która rozlewa się na lud Boży. Punkt szczytowy osiąga ono w ostatnim wyrazie 'pokój'". Wyjątek z komentarza do Księgi Liczb – Pallottinum 1970

 

"Siódma pieczęć" będzie "katalizatorem" do poniższego obliczenia: