"A gdy Oblubieniec odwłaczał z przyjściem, zdrzemnęły się wszystkie i posnęły" (Mateusz 25:5)     Przypowieść o dziesięciu pannach jest jedną z najtrudniejszych. Jako przypowieść o "Królestwie Niebieskim" mówi ona o wyborze "nasienia Abrahama", przez które w czasach Restytucji będą błogosławione wszystkie narody ziemi. Przypowieści o Królestwie opisują najczęściej warunki wyboru Kościoła Chrystusowego w ciągu całego wieku Ewangelii, ale skupiają się na jego końcu, gdzie odbywa się ostateczna selekcja, rozdzielanie pszenicy od kąkolu, dobrych ryb od złych, gorliwych sług od leniwych itp. Wszystko na to wskazuje, że przypowieść o dziesięciu pannach także mówi o ostatecznym odłączeniu członków Kościoła od pozostałych chrześcijan. Zastosowanie tej przypowieści do całego świata wyklucza występująca w niej relacja panny – oblubieniec. Tylko naśladowców Chrystusa porównuje Pismo do dziewicy, z którą zaręczył się On podczas swego pierwszego przyjścia, a przy drugim przyjściu, z końcem wieku Ewangelii, miał ją pojąć za małżonkę. Apostoł Paweł, swoisty "drużba" tak się wyraża o swojej roli: "Jestem bowiem o was zazdrosny Boską zazdrością. Zaręczyłem was przecież z jednym mężem, by was przedstawić Chrystusowi jako czystą dziewicę" (2 Kor. 11:2:3). Tych "zaręczonych", którzy odłączyli się całkowicie od ducha i celów tego świata, święty Jakub napomina: "Cudzołożnice, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? ...czytaj dalej

Przypowieść naszego Pana o najmowaniu robotników do winnicy wypełnia się w Jego wtórej obecności, podczas szerokiego żniwa wieku Ewangelii. Ogólne Powołanie zakończyło się w roku 1881 i odtąd trwała rotacja koron. Pan daje pełnię światła Prawdy na czasie, aby przyśpieszyć rozwój i dojrzewanie charakterów świętych, którzy mają dopełnić komplet 144.000 członków Małego Stadka. Wartość tych charakterów sprawdzają trudności "godziny pokuszenia", mnożące się zawody, rozterki i rozerwania. Ilustruje to wizja Apokalipsy, ukazująca brzemienną niewiastę w powodzi światła, wołającą w bólach rodzenia i ostatecznie wydającą na świat dziecię płci męskiej (Obj. 12:1,2,5). Niewiasta reprezentuje Przymierze Ofiary i lud Boży pod tym przymierzem, natomiast jej dziecię wyobraża klasę kompletnego Chrystusa, Głowę i Ciało, wyłonioną w końcu Wysokiego Powołania.     Przypowieść o najmowaniu do winnicy Mateusza 20:1-16     "(1) Albowiem podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi gospodarzowi, który wyszedł bardzo rano najmować robotników do winnicy swojej. (2) A zmówiwszy się z robotnikami z grosza na dzień posłał ich do winnicy swojej. ... (6) Potem o jedenastej godzinie wyszedłszy, znalazł drugich, którzy stali próżnujący ... i rzekł im: Idźcie i wy do winnicy, a co będzie sprawiedliwego, weźmiecie. (8) A gdy był wieczór, rzekł Pan winnicy sprawcy swemu: Zawołaj robotników, a oddaj im zapłatę..."   Wstępne tłumaczenie brata C.T. Russella (wyjątki z ...czytaj dalej