CZTERY WIATRY I PIĘĆ PAŃSTW UNIWERSALNYCH   "Daniel więc powiedział: Ujrzałem swoją wizję w nocy. Oto cztery wichry nieba wzburzyły wielkie morze. Cztery ogromne bestie wyszły z morza, a jedna różniła się od drugiej" (Dan. 12:2,3). Gdy Pan Bóg przedstawił Danielowi powyższą wizję, figuralne królestwo Boże, Izrael, leżało w gruzach, a on sam ze swoim narodem znajdowali się w niewoli pierwszego uniwersalnego państwa, Babilonii. Nie była to sytuacja przypadkowa. Plany Najwyższego Boga przewidywały taki właśnie scenariusz. Pod Boską opatrznością potomstwo Abrahama miało rozrodzić się w odrębny naród, czczący jedynego Boga i oddzielony od wszystkich narodów pogańskich. Naród ten miał utworzyć samodzielne, teokratyczne królestwo, z jego królami "siedzącymi na tronie Jahwe", stanem kapłańskim, prorokami, świętami i ceremoniami religijnymi. Szczyt chwały i pomyślność tego królestwa podczas pokojowych rządów króla Salomona dostarczyły figuralnej ilustracji i wskazówek, przybliżających czytelnikom Biblii wspaniałość przyszłego Królestwa Bożego na ziemi. Gdy tego rodzaju użyteczność Izraela spełniła swoją rolę, a naród nagminnie łamał Zakon i dopuszczał się bałwochwalstwa, Pan Bóg obalił ich królestwo i pozwolił innym narodom, by spróbowały własnych sił i metod w zarządzaniu sprawami świata. Tym sposobem naród izraelski utracił suwerenność i znalazł się pod panowaniem czterech uniwersalnych potęg, Babilonii, Medo-Persji, Grecji i Rzymu, które kolejno obejmowały nad nim kontrolę. ...czytaj dalej

PAN BÓG STWORZYŁ CZŁOWIEKA   "Wtedy to Pan Bóg stworzył człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie [heb. neszima, od słowa duch, heb. ruach] życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą [dosłownie – duszą żywą, hebr. nefesz hajjah]" (1 Moj. 2:7). Oto komentarz księdza Wujka do powyższego tekstu Pisma Świętego: "Ale dusza człowiecza od Boga z wierzchu jest natchniona jako rzecz duchowna i nieśmiertelna: na której właśnie jest obraz i podobieństwo Boże. 1:26" Oto dogmatyczne określenie duszy ludzkiej: Dusza. "Ze stanowiska religii chrześcijańskiej duszą nazywa się ożywiający ciało ludzkie pierwiastek życia, rozumu i woli, substancja, mająca byt ciągły, od ciała niezależny, pojedynczy (niezłożony) i nieśmiertelny". Książka "Prawdy i Herezje" Dr St. Piekarski - M. Arct 1930, str. 78. Według powyższych komentarzy, Adam był stworzony nieśmiertelny, chociaż Pismo Święte wyraźnie poucza, że nieśmiertelność – "życie w samym sobie" (Jan 5:26), należy do Boskiej natury i posiada ją tylko Pan Bóg, Jego Syn, Pan Jezus (po swoim zmartwychwstaniu), oraz Kościół, który w czasie drugiego przyjścia Chrystusa miał być ożywiony ze stanu śmierci w pierwszym zmartwychwstaniu  (1 Tym. 6:16; 2 Piot. 1:4; 1 Kor. 15:53,54). Zamieszanie pojęć jest tak długo nieuniknione, dopóki definicje słów śmiertelny i nieśmiertelny nie zostaną jasno rozpoznane, a mianowicie: Nieśmiertelny – stan czyli warunki, ...czytaj dalej

Komentarze współczesne (niebieska czcionka); ilustracje - dodane  (Artykuł z Watch Tower z 1884 roku)     "Strumienie rzeki wnoszą wesele do miasta Bożego, świętego [hebr. kadosz] przybytku Najwyższego. Pośrodku niego jest Bóg ‒ pozostanie niewzruszone; Bóg mu udzieli pomocy, gdy tylko poranek zaświta" (Ps. 46:5,6). Wcześniejsze i następne słowa tego psalmu wskazują na czas wielkiego, sięgającego szeroko ucisku i strapienia, który jest tu bardzo obrazowo opisany symbolicznym językiem: ziemia jest usunięta, góry się zapadają w otchłań morza, wody jego huczą i kipią, a góry chwieją się pod jego naporem. W dniu, w którym te rzeczy zostały napisane, nie były one czymś faktycznym, ani w symbolicznym ani w literalnym znaczeniu. Nawet i obecnie nie wypełniły się one jeszcze w zupełności. Zarówno pisarz mówiący te słowa, jak i inni prorocy, pobudzani byli przez Ducha Bożego, pod wpływem którego wypowiadali wiele rzeczy, których nie rozumieli. Rzeczy te zostały napisane dla naszego napomnienia i wskazówki, a zatem tylko w naszych czasach mają zastosowanie. Do czasu Pana Jezusa i apostołów, przeważająca część proroctwa była mroczna i tajemnicza, zarówno dla Żyda jak i poganina. Wtedy to, pod bezpośrednim natchnieniem tego samego Ducha, który im dyktował, Pan i apostołowie dali nam klucze do otworzenia ich ukrytego znaczenia. One nigdy nie były przeznaczone, aby przed ...czytaj dalej

Zatrzymanie prawdy w niesprawiedliwości   (Książka Pytań i Odpowiedzi, str. 726)     Pytanie (rok 1905): Co znaczy "zatrzymywać prawdę w niesprawiedliwości" [Rzym. 1:18]? Odpowiedź: Traktowałbym to wyrażenie jako bardzo obszerne i oznaczające posiadanie prawdy, do której się nie stosujemy. Każdy jest odpowiedzialny za taki stopień prawdy, jaki posiada. Pewien stopień prawdy posiadaliśmy nawet wtedy, gdy byliśmy w kościele nominalnym; przynajmniej wiedzieliśmy że Chrystus umarł za nasze grzechy, chociaż nie rozumieliśmy filozofii odkupienia. Jeśli nie żyliśmy według tej prawdy, to zatrzymywaliśmy ją w niesprawiedliwości. Z czasem lepiej rozpoznaliśmy ofiarę naszego Pana, a tym samym zwiększyła się nasza odpowiedzialność i tak każdy dodatkowy zarys prawdy zwiększa naszą odpowiedzialność. Z mego punktu widzenia wszyscy znajdujący się tutaj i zaszczyceni światłem "teraźniejszej prawdy" mają spośród wszystkich ludzi na świecie największą odpowiedzialność, a zatem życie nasze powinno być według najwyższego wzoru sprawiedliwości. To NIE znaczy, że z powodu Prawdy mamy doskonalsze ciała, tak że możemy żyć bliżej doskonałości aniżeli inni ludzie tego świata. Są niektórzy ludzie zacni z natury, chociaż nie posiadają tak wysokiego stopnia Prawdy i tacy mogą być z natury sprawiedliwsi od niejednego będącego w Prawdzie. Często ludzie tacy jak Robert Ingersoll są z natury zacnymi ludźmi. Osobiście go nie znałem, lecz słyszałem, że był to człowiek zacnego rodu, ...czytaj dalej

Komentarze współczesne w kolorze     WIDOK Z WIEŻY (Watch Tower 1883)     Chcielibyśmy, żeby było to wyraźnie zrozumiane, że żadna strzała z tej WIEŻY [Watch Tower] nie jest skierowana przeciwko Pańskim dzieciom, ani słabym, ani silnym. Broń Boże żebyśmy w ogóle walczyli z ciałem i krwią – zwłaszcza, że walczylibyśmy wtedy z naszymi własnymi krewnymi, rodziną Bożą. Nasze strzały wycelowane są w błędy, nie ludzi; w systemy, nie jednostki. Walczymy przeciwko księstwom i władzom zajmującym wyniesione pozycje wpływu (Efez. 6:12), których przywódcą jest Szatan. Piszemy w ten sposób z powodu listu, jaki ostatnio otrzymaliśmy od jednego z czytelników, który to list sugeruje, że nasze słowa zostały nieco źle zrozumiane. Brat ten wskazuje nam na obecne sukcesy, wpływ, dobroczynność i misje, jakie obecnie świadczą o łasce Bożej dla rozmaitych sekt oraz ostrzega nas przed mówieniem czegokolwiek przeciwko Bożym dzieciom, które się tam znajdują. Odpowiadamy na to jak powyżej, że przeciwko Bożym dzieciom nie powiedzieliśmy niczego, lecz przeciwko błędom, które je podzieliły i które wciąż je trzymają podzielone na sekty w przeciwieństwie do słowa i ducha naszego Pana. Mówiliśmy już na ten temat i przy łasce wspomagającego Boga będziemy mówić więcej, ciągle mówić, aż ostatnie z dzieci Bożych zostanie uwolnione z jego oczarowań i niewolnictwa, i odzyska wolność, przez którą ...czytaj dalej

Artykuły z Watch Tower     BŁOGOSŁAWIENI UMARLI ? ODTĄD Objawienie 14:13     Podczas naszego ogólnego spotkania z okazji rocznicowej uroczystości, brat Brookman otrzymał poniższy list od jednego brata z Toronto, na który obecnie odpowiadamy na łamach TOWER [Strażnicy], w przekonaniu, że może to być interesujące i korzystne dla innych naszych czytelników. Odpowiedź została sformułowana na naszym publicznym spotkaniu, kiedy list został przedstawiony, a ponieważ w tym czasie zaangażowaliśmy się nieco w badanie proroczych Dowodów Czasu, wskazujących że żyjemy w "żniwie" obecnego wieku, i że główny żniwiarz, Pan Jezus, jest teraz obecny, kwestia ta pojawiła się z wyjątkową siłą, i mamy nadzieję, że została zauważona bardzo wyraźnie przez wszystkich obecnych. Oto treść listu:   PASTOR BROOOKMAN:   Szanowny Panie i Bracie. ? Skoro już jesteś z wizytą u brata Russella, chcę wykorzystać tę sposobność i załączyć do listu fragmenty artykułu Mrs. R. Poznałem już opinie TOWER dotyczące obecności Pana i wygląda na to, że zaakceptowali oni obecnie "ortodoksyjny" pogląd o pójściu do nieba w chwili śmierci ? tak przynajmniej naucza.   Czy może być przytoczony choćby jeden przykład kogoś umierającego teraz w Panu, którego ciało znika w momencie śmierci? Po zmartwychwstaniu naszego Pana Jego ciało w grobowcu nie zostało znalezione. Czy nie powinniśmy zatem wyglądać dzisiaj tych samych dowodów zmartwychwstania? Wtedy także, ...czytaj dalej

Artykuły z Watch Tower   "TWARDA TO JEST MOWA, KTÓŻ JEJ MOŻE SŁUCHAĆ?" Jan 6:60     Czasami jakiś pogląd staje się tak zakorzeniony w naszych umysłach, i tak bardzo staje częścią nas samych, że nie bardzo możemy się z nim rozstać. Lecz jakże wiele naszych poglądów uważaliśmy za konieczne zmodyfikować, niewątpliwie z tego powodu, że obecnie widzimy jak gdyby przez zadymione szkło, niewyraźnie. Dla bardzo wielu staje się to próbą, kiedy długo pielęgnowane przez nich poglądy są podważane. Jednak ci, którzy na podobieństwo dzieci mają ducha Chrystusowego, to znaczy gotowość przyjęcia Słowa Ojca bez wahania (nie ludzkiego słowa), wszyscy tacy nie mają z tym żadnego problemu. Oni bowiem mówią: Absolutnie nic nie wiem w tym temacie, więc jeżeli przyjąłem myśl niepopartą przez Słowo Boże, nie chcę tego. Nie chcę moich własnych pomysłów, lecz chcę prawdy. Przedstawcie mi prawdę, bez względu na to, jakiego bożka mogłaby ona obalić. Tylko dla takich mamy do powiedzenia słowo dotykające długo pielęgnowanych myśli, że niektórzy z obecnie żyjących nigdy nie umrą śmiercią fizyczną. Chcemy wam powiedzieć, że po krytycznym rozważeniu Pism, na których ta teoria została oparta, okazało się (według naszej opinii), że one tej myśli nie popierają. Również inne wersety Pisma Świętego zdają się stanowczo uczyć, że wszyscy, którzy będą ...czytaj dalej

KOMENTARZ WSPÓŁCZESNY   Proroczy ruch reformacyjny C.T. Russella rozpoczął się z chwilą rozpoznania celu, sposobu i czasu drugiej obecności Chrystusa. Nadrzędnym tematem z tych trzech zagadnień jest oczywiście cel Pańskiego przyjścia, mówiący nie tylko o wyborze Kościoła, czyli tzw. "małego stadka", ale również o wspaniałym dziele przywrócenia całej ludzkości do dziedzictwa utraconego w praojcu Adamie, czyli wiecznego i szczęśliwego życia na ziemi. Ważną rzeczą było również zrozumienie sposobu przyjścia naszego Pana. Niestety, tylko nieliczni przyjęli pogląd, że Pan, jako istota duchowa, obdarzona chwałą boskiej natury, nie może być zauważona ludzkim wzrokiem inaczej, jak tylko przez umowne znaki przypisane do tej obecności. W tej sytuacji Jego obecność (parousia), została we wstępnej fazie rozpoznana jedynie przez naśladowców Pana Jezusa, ponieważ zważali na Słowo Boże i w odpowiednim czasie byli w stanie trafnie skojarzyć proroctwa (znaki) z faktami ich wypełnienia. W myśl tych proroctw, świat ludzkości, oddalony od Boga, z konieczności rozpozna paruzję Pana dopiero w epifanii, czyli zaawansowanej fazie paruzji, gdy doświadczy grozy ucisku wielkiego, ogólnoświatowej anarchii. Wielkie znaczenie miało również zrozumienie czasu Pańskiej obecności. Pan Bóg zapewnił swemu ludowi niezbędną wiedzę do rozbudzenia niezachwianej wiary w czas jej rozpoczęcia. On tak kierował umysłami swego poświęconego ludu, że w samym tylko Piśmie Świętym zostały znalezione wszystkie niezbędne ...czytaj dalej

„A potem widziałem, a oto drzwi były otwarte w niebie, i głos poprzedni, który słyszałem, jakby głos trąby rozmawiającej ze mną, rzekł: Wstąp tutaj, a pokażę ci, co się ma stać potem. I zaraz popadłem w zachwycenie” (Objaw. 4:1,2).   Tytułem wstępu   Pismo Święte zaleca każdemu z dzieci Bożych aby umiał doświadczać „duchów czy z Boga są” (1 Jana 4:1). Jest to cenna umiejętność, która chroni nas przed fałszywymi nauczycielami i zabezpiecza nasze duchowe dobro. Jednak wkłada na nas dodatkowy obowiązek aby doświadczać również samego siebie. Apostoł Paweł apeluje na przykład, abyśmy „poddawali samych siebie próbie, czy trwamy w wierze” (2 Kor.13:5). Z kolei w porze wielkanocnej, w obawie przed niegodnym przystąpieniem do stołu Pańskiego zachęca: „Niechże więc człowiek samego siebie doświadcza i tak niech je z chleba tego i z kielicha tego pije” (1 Kor.11:28). Lektura 5 tomu Wykładów Pisma Świętego Ch.T. Russella dostarcza cennych wskazówek w jaki sposób rozpoznać w sobie świadectwa Ducha Świętego. W rozdziale „Chrzest, Świadek i Pieczęć” (str.260 – 276) znajdziemy odpowiedź w jaki sposób „tenże duch poświadcza duchowi naszemu, żeśmy dziećmi Bożymi” (Rzym.8:16). Każdy szczery chrześcijanin i ten, któremu na sercu leży troska o jego przyszłość, odpowiadając na postawione tam pytania, bez trudu rozpozna na jakim etapie duchowego ...czytaj dalej

(Artykuł z Watch Tower z 1886 roku) "Teraz jest sąd tego świata; teraz władca tego świata będzie wyrzucony precz" (Jan 12:31). Greckim słowem, które w powyższym wersecie przetłumaczono na sąd, jest słowo krisis. Wywodzi się od niego angielskie słowo crisis [oraz polskie kryzys – przyp. tłum.] i ma dokładnie takie samo znaczenie, mianowicie, że jest to punkt w czasie, w którym przebieg jakiegoś działania musi się zakończyć lub zmienić swój kierunek. Jest to decydujący moment, punkt zwrotny; jak np.: kryzys w przebiegu choroby, kiedy zostaje osiągnięty punkt zwrotny kierujący do życia lub śmierci. Porównaj Grecki Leksykon Liddella i Scotta ze Słownikiem Webstera. Słowo sąd nie jest poprawnym tłumaczeniem słowa krisis, ponieważ ono jednoznacznie definiuje decydujący punkt zwrotny w każdej rozprawie lub sądzie. Kryzys, czyli decydujący moment sądu był tym, do czego odniósł się Pan Jezus w wypowiedzi cytowanej powyżej. Pan Jezus wypowiedział te słowa zaledwie kilka dni przed ukrzyżowaniem, będąc w pełni świadomy strasznych doświadczeń, które muszą wkrótce nastąpić. Nie długo przedtem przywrócił On do życia Łazarza, brata Marty i Marii, który mieszkał w Betanii, odległej około trzech kilometrów od Jeruzalemu, dokąd przybywali Żydzi ze wszystkich stron na obchodzenie Paschy. Z tej okazji siostry zaplanowały przyjęcie dla Jezusa i uczniów. Wieść o wspaniałym ...czytaj dalej

"Zwiastował im bowiem dobrą nowinę o Jezusie i zmartwychwstaniu" (Dz. Ap. 17:18). "A gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni naśmiewali się... " (Dz. Ap. 17:32). "Bo jeśli nie ma zmartwychwstania (...) tedy i kazanie nasze daremne, daremna też wasza wiara (...) Jeśli bowiem umarli nie bywają wzbudzeni, to i Chrystus nie został wzbudzony; (...) jesteście jeszcze w swoich grzechach. Zatem i ci, którzy zasnęli w Chrystusie, poginęli" (1 Kor. 15:13-18). Wyraz "zmartwychwstanie" w Nowym Testamencie jest użyty nie mniej niż trzydzieści siedem razy, oprócz różnych innych słów podobnego znaczenia. Prawie wszystkie wybitne wyznania wiary Chrześcijaństwa głoszą wiarę w zmartwychwstanie jako nieodłączną i zasadniczą część doktryny Pisma Świętego i nadzieję życia wiecznego. Gdy o tym wszystkim pamiętamy i gdy bierzemy pod uwagę siłę języka cytowanych powyżej tekstów, których natchnienie uznają wszyscy chrześcijanie, to czyż nie byłoby czymś dziwnym, gdybyśmy pytali jakiegoś chrześcijanina: Czy wierzysz w zmartwychwstanie umarłych? Mamy jednak poważny powód wątpić w to, że wiara w zmartwychwstanie dominuje wśród chrześcijan w znaczący sposób. Ponieważ wierzymy, że zmartwychwstanie jest bardzo ważną nauką w jej łączności z innymi naukami Pisma Świętego (oświetlajacymi wiele innych nauk), pragniemy zwrócić ogólną uwagę na ten przedmiot, oraz zachęcić do zbadania naszego pytania w świetle faktów i Pisma Świętego. Mamy ...czytaj dalej

  Uwaga: Komentarze współczesne - kolorowa czcionka     "NA PEWNO PRZYJDZIE, NIE OPÓŹNI SIĘ"     "Na straży swej stać będę i stanę na baszcie: śledząc pilnie, by poznać, co mi będzie powiedziane i co mam odpowiedzieć temu [niewierzącemu], który mnie gani. I odpowiedział mi Pan [czyli dał mi odpowiedź dla tego, co gani], mówiąc: Zapisz widzenie i utrwal je wyraźnie na tablicach, aby ten, który czyta, mógł je łatwo odczytać [był w stanie udowodnić samemu sobie jego poprawność]. Ponieważ, jak dotąd, widzenie jest na wyznaczony czas, spieszyć będzie ku końcowi i nie skłamie. A jeśli [jak się wydaje] odwleka się, oczekuj go: ponieważ na pewno przyjdzie, nie opóźni się" (Hab. 2:1-3).         Zastosowano się do tego polecenia. Karty, wykresy, konkordancje, tłumaczenia widzenia, czyli objawienie Słowa Bożego – wszystko to zostało umieszczone w zasięgu ręki. Lecz ludzie są opieszali w wierzeniu, że Wiek Ewangelii kiedykolwiek przeminie i ustąpi miejsca następnemu. Mówią tak, jak to zostało przepowiedziane, "Gdzież jest przyobiecane przyjście [obecność] jego? Odkąd bowiem zasnęli ojcowie, wszystko tak trwa, jak było od początku stworzenia" (2 Piot. 3:4 ). Według Bożego świadectwa wychodzi więc na to, że ci, co pozostają w ciemności odnośnie faktu, że przychodzi koniec, stanowią klasę niedowiarków. Stwierdza to również ten sam prorok, gdy mówi dalej ...czytaj dalej

Artykuł z Watch Tower z 1905 roku     Złoty tekst: "Ona, co mogła, to uczyniła" (Mar. 14:8) Było to w sobotę wieczór, jak my to liczymy, w wieczór następujący po dniu żydowskiego Szabatu – po godzinie 6. – gdy Jezus, Jego uczniowie i Łazarz, którego Jezus poprzednio obudził ze snu śmierci, oraz kilku przyjaciół tej rodziny, zasiedli do uczty urządzonej dla specjalnego uczczenia Jezusa w domu Jego przyjaciół, gdzie był On zawsze mile widziany i gdzie, według zapisków, gościł częściej aniżeli w jakimkolwiek innym domu. Było to w Betanii, w domu Łazarza, Marty i Marii. Dom ten nazwany jest także domem Szymona trędowatego, co do którego jedno przypuszczenie jest takie, że był on ojcem tej rodziny, inne zaś, że był to mąż Marty, która w tym czasie była już wdową. Nasz Pan i Jego uczniowie byli w drodze do Jeruzalemu, a Betania była po drodze, na jego przedmieściach. Do Betanii przyszli prawdopodobnie w nasz piątek, czyli żydowski szósty dzeń tygodnia. Oczekujące ich, Marta i Maria przygotowały dość wystawną ucztę, przy czym, zgodnie z regułami rządzącymi w podobnych przypadkach, potrawy zostały zapewne przygotowane z góry, jako że w Szabat praca była zakazana. Nie mamy nic powiedziane o owym szabatowym dniu w Betanii, lecz możemy sobie ...czytaj dalej

"USŁYSZĄ GŁOS JEGO I WYJDĄ..." (artykuł z 1912 roku)   "Mając nadzieję w Bogu, że będzie, którego i oni oczekują, zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych" (Dz. Ap. 24:15). Zmartwychwstanie sprawiedliwych nie może oznaczać zmartwychwstania tych, którzy są doskonali, ponieważ nie ma nikogo doskonałego, sprawiedliwego, "żadnego, ani jednego" (Rzym. 3:10-12). "Zmartwychwstanie sprawiedliwych" musi więc oznaczać zmartwychwstanie tych, którzy zostali usprawiedliwieni; a usprawiedliwieni to tacy, o których wspomina Pismo Święte i których Abraham był przykładem. Abraham uwierzył Bogu i został usprawiedliwiony przez wiarę. Wiara stanowiła podstawę do usprawiedliwienia, a uczynki potwierdziły wiarę. Podobnie rzecz się ma z Kościołem obecnego Wieku. Apostoł mówi: "Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu też mamy dostęp przez wiarę do tej łaski, w której stoimy, i chlubimy się nadzieją chwały Bożej" (Rzym. 5:1-2). Nie tylko jesteśmy usprawiedliwieni od grzechu, lecz również, przez działanie naszej wiary, jesteśmy doprowadzeni do chwalebnej pozycji członków Chrystusa; i możemy mieć nadzieję uczestniczenia z Chrystusem w chwale Jego Królestwa w przyszłości. Zostać uwolnionym od winy jest jedną rzeczą, a inną rzeczą jest być wyniesionym do pozycji synów Bożych, dziedziców Boga i współdziedziców Chrystusa, naszego Pana. O zmartwychwstaniu umarłych jest podobnie powiedziane w Jana 5:28-29, gdzie czytamy: "Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem ...czytaj dalej

"TRZY DUCHY NIECZYSTE JAKBY ŻABY"     Pismo Święte mówi nam, że taki skutek spowodują wypowiedzi połączonej władzy kościoła i państwa. "Trzy duchy nieczyste jakby żaby wychodzące z paszczy smoka z paszczy bestii i z ust fałszywego proroka". We fragmencie tym duch jest doktryną – doktryną nieczystą – doktryną fałszywą. Każdy z tych systemów będzie wypowiadał te same rzeczy, a efektem tych wypowiedzi będzie zgromadzanie królów ziemi razem na wielką Walkę Armageddonu. Symbolizm Pisma Świętego, właściwie rozumiany, jest bardzo silny, a zawsze jest bliskie podobieństwo między samym symbolem i rzeczą, którą on symbolizuje. Kiedy duch święty używa żaby w celu przedstawienia pewnych doktryn lub nauczań, to możemy być pewni, że to zastosowanie będzie dobrze pasować. Chociaż żaba jest niewielkim stworzeniem, to jednak nadyma się, gotowa prawie pęknąć, w usiłowaniu by być kimś. Żaba ma bardzo mądry wygląd, choć wie niewiele. Kiedykolwiek żaba dobywa z siebie dźwięk, jest to rechotanie.         Tak więc trzema najbardziej znaczącymi cechami żaby są, napuszoność, pozór wyższej mądrości i wiedzy, oraz bezustanne rechotanie. Stosując te cechy do obrazu podanego w Słowie Bożym dowiadujemy się, że od władzy świeckiej, od kościoła katolickiego i od federacji kościołów protestanckich wyjdą te same nauczania. Duch tych wszystkich nauk będzie chełpliwy; wytworzona będzie aura wyższej wiedzy i ...czytaj dalej

Historia powstania IV tomu Wykładów Pisma Świętego     Sto lat temu, w roku 1897, ukazał się czwarty tom z serii Wykłady Pisma Świętego. Pierwsze wydanie tej książki nosiło tytuł "The Day of Vengeance" [Dzień Pomsty], Piętnaście lat później, w roku 1912, o stanowisko prezydenta Stanów Zjednoczonych ubiegał się Theodore Roosevelt. W trakcie swej kampanii wyborczej wypowiedział on znamienne słowa: "Stoimy w obliczu Armagieddonu i walki Pańskiej". Autor serii Wykłady Pisma Świętego, C. T. Russell, odwołując się do tej wypowiedzi, napisał nową przedmowę i wydał jeszcze raz czwarty tom swej serii, opatrując go nowym tytułem "The Battle of Armageddon", czyli "Walka Armagieddonu". Za dwa lata miała rozpocząć się I wojna światowa, najbardziej znamienny ze wszystkich konfliktów w historii świata.   (fragment przedmowy Wydawców do współczesnej edycji tego tomu z 1997 roku)   * * *   Uwagi współczesne Poniżej zostały zacytowane przedmowy pastora Russela do czwartego tomu W.P.Św., z 1912 i 1916 roku. Treść tego tomu opiera się na zrozumieniu faktu, że wraz z początkiem siódmego tysiąca lat od wejścia grzechu na świat (1874) nastał czas na ustanowienie Królestwa Bożego na ziemi. Rozpoczęła się zatem druga niewidzialna obecność Jezusa Chrystusa, a wraz z nią konfrontacja Jego mocy z mocami ciemności innej niewidzialnej istoty, "księcia tego świata", Szatana. Nasz Pan ...czytaj dalej

Ruch Badaczy Biblii od początku swego powstania w ostatnim ćwierćwieczu 19. wieku był ruchem proroczym. Na podstawie proroctw, obrazów oraz informacji czasowych zawartych w Piśmie Świętym, założyciel tego ruchu, Charles T. Russell, formułował przepowiednie, które swoją trafnością wprawiały w konsternację nawet największych sceptyków. Weźmy choćby jego stanowczą zapowiedź, nagłośnioną kilkadziesiąt lat wcześniej, że w roku 1914 wygasną tzw. "Czasy Pogan", a zatem wybuchnie wielka wojna rozpoczynająca trójfazowy proces obalania władz tego świata. Ludzie szczerze wierzący w treści Pisma Świętego nie przypisywali tej trafności nadzwyczajnym zdolnościom przywódcy ruchu, lecz całą chwałę oddawali Panu Bogu za to, że w odpowiedniej porze udzielił światła odnośnie czasu i okoliczności wprowadzenia Królestwa Chrystusa na ziemi. Inne jego prorocze zdanie dotyczy ruchu socjalistycznego. Charles Russell w pełni docenił znaczenie tego ruchu i skojarzył go z działalnością bohatera starożytności, Samsona, który wyzwolił Izraelitów spod okupacji Filistynów. Jego zapowiedź z 1897 o zgnieceniu socjalizmu przez połączone siły kościoła, państwa i kapitału, i doprowadzeniu przez ten ruch świata do anarchii, czekała prawie sto lat, aby w zadziwiający sposób wypełnić się na naszych oczach. Ponieważ odbicie fascynującej historii Samsona w wydarzeniach dzisiejszej rzeczywistości jest w ciągłym rozwoju i stale przybywa nowych faktów potwierdzających słuszność traktowania jej jako obraz proroczy, często do niej ...czytaj dalej