CO SIĘ STAŁO W BETLEJEM DWA TYSIĄCE LAT TEMU?   Narodził się Jezus Chrystus – Człowiek, ale i syn Boży, który przyszedł uratować rodzaj ludzki. Pismo Święte naucza, że w swoim przedludzkim stanie był potężną duchową Istotą, „początkiem stworzenia Bożego”, a „wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone” (Objaw.3:14, Kolos. 1:16). Dlaczego zatem „wyniszczył samego siebie i przyjął kształt niewolnika, stał się podobny ludziom? (Filip.2:7)? Musiał wyrwać ludzkość z niewoli grzechu i śmierci, którą spowodował grzech pierworodny naszych rodziców w Raju. Zostali stworzeni jako doskonałe istoty do wiecznego życia, pod warunkiem, że nigdy nie wystąpią przeciwko Bogu. Nie wytrzymali tej próby, sięgnęli po owoc zakazany i zgrzeszyli. Ponieważ „karą za grzech jest śmierć”, więc od tego momentu rozpoczął się proces degradacji rodzaju ludzkiego. Starzenie się, choroby i śmierć zaczęły towarzyszyć egzystencji człowieka. Doszła do tego praca „w pocie czoła”, wyzysk człowieka przez człowieka, wojny, nienawiść, zazdrość i wszystko to, co składa się na dzisiejszy, przeraźliwy stan ludzkości. Najgorsze w tym wszystkim było to, że człowiek nie mógł o własnych siłach wyrwać się z tego upadku. Psalmista uzasadnił to mówiąc, że „Oto urodziłem się w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka moja”(51:7). Zbawicielem ludzkości mógł zostać tylko doskonały człowiek. Dlaczego? Ponieważ Boża sprawiedliwość ...czytaj dalej

SĄD według Księgi Objawienia Nowe niebo i nowa ziemia   Zbliżający się sąd Chrystusa nad ludzkością, mający zadecydować o wiecznym życiu lub wiecznej śmierci każdego człowieka, przedstawia w symbolach wizja Księgi Objawienia (20:11-13). Poniżej, pod każdym wersetem opisu tego sądu, zamieszczono skrótowe komentarze z literatury Badaczy Pisma Świętego. 20:11 "I widziałem wielki, biały tron i tego, który na nim siedzi, przed którego obliczem pierzchła ziemia i niebo, i miejsca dla nich nie było". Wielki biały tron – Tysiącletni tron – tron Chrystusa. Tron sprawiedliwości, miłosierdzia i miłości. R3433:3   Wielki biały tron mówi o błogosławieństwach tylko dla tych, którzy miłują sprawiedliwość i nienawidzą nieprawości. SM696:1   I zasiadającego na nim – "Będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił" – Chrystusa i świętych (Dz. Ap. 17:31). HG233:2   Ziemia i niebo – Symboliczne niebo i ziemia przedstawiają stary porządek rzeczy, społeczny i kościelny. NS856:6; SM694:3; OV312:3   Uciekły – Zanikły. NS856:6; SM694:3   W obecności osadzonego na tronie Chrystusa wszystkie formy zła, ucisku oraz niesprawiedliwości muszą pierzchać. R332:2   Podczas ustanawiania sprawiedliwości i prawa na ziemi, obecne (symboliczne) niebo i ziemia pierzchają, ustępując miejsca nowym niebiosom (rządom) i nowej ziemi (społeczeństwu). R501:4   Nie znaleziono dla nich miejsca – Co wskazuje, że będą one przepędzane z jednego miejsca po drugim, nigdzie nie mogąc się utrzymać. R332:2 20:12 "I widziałem ...czytaj dalej

Po tym, gdy Baranek otworzył siódmą pieczęć (1967) okazało się, że wizje ósmego rozdziału księgi Objawienia ukazują działalność Pana Jezusa Chrystusa podczas Jego wtórej obecności. W roku 1874 minęło 6000 lat od wejścia grzechu na świat. W tym momencie możnaby niejako powtórzyć słowa naszego Pana Jezusa, wypowiedziane przy rozpoczęciu Jego ziemskiej misji: "Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże". Wtedy, niemal dwa tysiąclecia wstecz, wypełnił się czas na złożenie okupu za grzech jako prawna podstawa dzieła Restytucji. Obecnie wypełnił się czas, aby prośby świętych o ustanowienie tego królestwa Bożego mogły być wysłuchane (Obj. 8:3,4). Nasz Pan, obdarzony "wszelką mocą na niebie i ziemi", przystąpił do działania. Jednym z Jego głównych zadań, obok skompletowania Kościoła, było pozbawienie tronu uzurpatora, "księcia tego świata" oraz obalenie władz, na których wspiera się jego władza. Aby ten cel zrerealizować nasz Pan zaczął w tajemny sposób organizować swoją armię. Żołnierzy rekrutował spośród niewolników księcia tego świata, zwłaszcza podwójnych niewolników. Pierwszy stopień niewolnictwa, zależność od szatańskiej władzy, spowodował upadek człowieka. W tego rodzaju zniewoleniu znalazł się cały rodzaj ludzki. Nad grzesznikami, którzy utracili wszelką łączność z Bogiem, Szatan łatwo objął kontrolę.   Ale wśród tych wszystkich niewolników grzechu i śmierci, znaleźli się tacy, którzy w tych nieszczęsnych warunkach wspólnej ...czytaj dalej

  "Zaprawdę mówię ci dziś, będziesz ze mną w Raju" (Łuk. 23:43).     Raj jest inną nazwą ogrodu Eden, miejsca błogości. Został on utracony przez grzech naszych pierwszych rodziców, lecz istnieje łaskawa obietnica naszego wielkiego Stwórcy, że te stan ziemskiej szczęśliwości zostanie przywrócony. Nie dotyczy to jedynie małego zakątka ziemi, ale całego jej obszaru, który stanie się rajem Bożym.   Niebo jest tronem Boga, a ziemia jest Jego podnóżkiem, i On zapewnia nas: "Miejsce nóg moich uwielbię" – "w słusznym czasie". Jak zostanie to dokonane, wyjaśnia nam przesłanie Ewangelii. Boska obietnica dana ojcu Abrahamowi, że wszystkie rodzaje ziemi mają być jeszcze błogosławione przez Jego nasienie, zawiera myśl o pełnym przywróceniu człowieka do Boskiej łaski – tej łaski, jaką cieszył się zanim zgrzeszył i zanim upadł; zanim Raj został utracony; zanim człowiek znalazł się pod przekleństwem czyli wyrokiem śmierci. Żydzi mieli nadzieję, że Mesjasz przyjdzie i ustanowi ich naród ziemskim Królestwem Boga, a także przywróci Raj z Palestyną jako jego centrum. Oczekiwali oni, że pod Jego mądrym zarządem, przy użyciu ich narodu jako Jego instrumentów, Boskie Prawo dosięgnie wszystkich i przez przyprowadzenie wszystkich ludzi do harmonii z Bogiem, stopniowo przywróci wszystko do stanu Raju.     OGRÓD PAŃSKI   W zupełnej zgodzie z tym oczekiwaniem, umierający łotr prosił Pana, aby wspomniał ...czytaj dalej

(Całe opracowanie ⇒ SPIS TREŚCI ⇒ otwórz okno 17.)   W widzeniu, konie przez Jana widziane Fantastyczne były – niespotykane. Zwierzęta owe, lwie głowy miały; Moc głównych doktryn reprezentowały. W lwie, sprawiedliwość jest ukazana Bojowych doktryn, przez Boga i Pana, Bo sprawiedliwość niosą, twardą, surową Pomstę dziejową. Gęby tych koni zniszczenie siały, Bo ogniem, dymem i siarką ziały. To propagandy działalność niszcząca, Z gąb jako ogień wciąż wychodząca. Widoczność oczom, dym odejmuje, To propaganda, co dezorientuje, By, agitacją tą człowiek owiany, Był pozyskany. Siarki do ognia gdy się dodaje, To taki ogień nigdy nie ustaje. Tak nie ustaje propaganda zgrana Na stary porządek stale skierowana. Moc koni w gębach i w ogonach ich była, To propagandy wszechstronnej siła. Ogony wężom podobne były, Z głowami na końcu, którymi szkodziły. Słowo nam Pańskie jeszcze ukazuje Że propaganda, choć zdolna do tego By zniszczyć porządek świata starego, Jednak metody wężowe stosuje. Wąż jest symbolem Szatana starego, Który jest znany z kłamstwa swojego. Kto jego metody działań stosuje, Ten kłamstwo zaszczepia i deprawuje. Ateizm, co diabła wymysłem jest znanym, Przez marksizm-leninizm jest hodowany. On z niego się szczyci i go propaguje, Więc kłamie – zło szczepi i deprawuje. Dwie trzecie ludzkości, co zbite nie były Owymi plagami, co z gąb wychodziły, Za swe uczynki nie pokutowały; Diabłu i bałwanom dalej się kłaniały, To kraje zachodnie są ukazane, Co tymi plagami nie są ukarane. Tam bałwochwalstwo przeróżne panuje, Władzy, bogactwa – stamtąd promieniuje Zepsucie moralne i kulty tajemne, Seanse diabelskie i zbrodnie nikczemne.       Świat ...czytaj dalej

„MĘŻCZYZNA”, KTÓRY RZĄDZI „LASKĄ ŻELAZNĄ” Niebo i ziemia trzech kolejnych światów   Pismo Święte uczy o trzech światach (2 Piot. 3:5-13; Gal. 1:4; 2 Kor. 12:2). Pierwszy świat (gr. kosmos) zakończył się potopem, drugi świat kończy się Uciskiem Wielkim, natomiast trzeci świat odnosi się do chwalebnego panowania Chrystusa. Ziemia, stworzona przez Boga na mieszkanie dla człowieka trwa wiecznie (Izaj. 45:18; Kaz. 1:4), podobnie rozpostarte nad nią niebo. Literalna ziemia i niebo są niezmienne. Zmienia się natomiast urządzenie każdego ze światów, kolejno formujących się na naszym globie. Nasza ziemia i otaczający ją firmament posłużyły w Piśmie Świętym za ilustracje panujących na świecie warunków. Apostołowie, omawiający tak rozumiane światy, mówią, że każdy z nich ma swoje niebo i ziemię. Ziemia przedstawia społeczeństwo zorganizowane według określonych reguł, natomiast niebo reprezentuje panujące władze duchowe.       Dzieło realizacji Planu Bożego, streszczonego w obietnicy danej Abrahamowi, „w nasieniu twoim będą błogosławione wszystkie narody ziemi”, dokonuje się zasadniczo w drugim i trzecim świecie. Podczas trwania drugiego świata, nazwanego „obecnym złym światem” (Gal. 1:4), ma miejsce wybór „nasienia Abrahama”, kompletnego Chrystusa, Głowy i ciała. W trzecim świecie, w który stopniowo wchodzimy, uwielbiony Chrystus będzie błogosławił wszystkie narody ziemi, czyli wprowadzał w życie dzieło „naprawienia wszystkich rzeczy”. Tak więc symboliczne niebo i ziemię posiada również ...czytaj dalej

Artykuł z Watch Tower z 1890 roku   Kościół może najlepiej docenić swoją pozycję szczególnej łaski w obecnym czasie przez porównanie z rzeczywistym stanem reszty świata. Małe zastanowienie się nad położeniem świata przesądu i nieznajomości, powinno pobudzić nas nie tylko do pełniejszej oceny naszych własnych przywilejów, ale także do sympatii i litości dla świata, w jego obecnym posępnym mroku i macaniu bez celu w ciemności. Nie powinniśmy nigdy zapominać o tym, że to, co otrzymujemy jako specjalną łaskę od Boga, nie jest dla samolubnej satysfakcji, ale dla powszechnego błogosławienia wszystkich Jego stworzeń. I tylko ci, którzy posiadają to dobrotliwe usposobienie, by błogosławić, którzy wyczekują nagrody naszego Wysokiego Powołania ze szczególną radością z powodu jego wielkich sposobności do podnoszenia upadłych, uwalniania więźniów grzechu i śmierci, przywracania wzroku ociemniałym, napełniania ziemi znajomością prawdy i prowadzenia całej ludzkości gościńcem świątobliwości do wiecznego żywota i do prawdziwego celu ludzkiego istnienia, którym jest wielbienie Boga pełnią i wielkością prawdziwego człowieczeństwa, by cieszyć się jego łaską na wieki – tylko tacy zostaną policzeni za godnych aby panować z Chrystusem. Spójrzmy zatem na obecny religijny stan świata. Poza chrześcijaństwem, głównymi religiami świata są: braminizm, buddyzm, konfucjanizm i mahometanizm. Religie te, wraz z różnymi spaczonymi formami Chrześcijaństwa, władają umysłami prawie całej populacji ...czytaj dalej

Pierwsze wydanie drugiego tomu Wykładów Pisma Świętego pt. "Nadszedł czas" ukazało się w 1889 roku. Wykazuje on ogniwa całego łańcucha czasu prowadzącego od upadku człowieka (4126 rok p.n.e.) do drugiej obecności Chrystusa (1874) i założenia Królestwa Bożego na ziemi.         Zrozumienie czasu wypełniania się poszczególnych zarysów Boskiego Planu Wieków jest dla ludu Pańskiego kwestią najwyższej wagi. Rozpoznanie "czasu nawiedzenia" nie byłoby możliwe, gdyby ludowi Pańskiemu nie zostały objawione dokładne daty i przywiązane do nich prorocze wydarzenia. O wadze, jaką C.T. Russell przykładał do "czasów i chwil" świadczą choćby poniższe trzy nagłówkowe zdania pierwszego wykładu drugiego Tomu:     CZASY I CHWILE ZOSTAŁY WYZNACZONE PRZEZ BOGA WE WŁAŚCIWYM CZASIE [MIAŁY BYĆ] OBJAWIONE SZCZERE PRAGNIENIE POZNANIA CZASÓW I CHWIL ZASŁUGUJE NA POCHWAŁĘ   W wykładzie tym czytamy (str. 25,26): "Proroctwa o czasie nie były dane w celu zaspokojenia próżnej ciekawości, ale po to, aby dopomóc studentowi Słowa w rozpoznaniu przepowiedzianych uprzednio wydarzeń, kiedy nadejdzie ich czas. Na przykład, chociaż proroctwa wskazywały na czas i sposób pierwszego przyjścia, to nie były one zrozumiane aż do momentu przyjścia Chrystusa. Wtedy proroctwa te pomogły wszystkim, którzy pilnie badali Pisma, rozpoznać w człowieku Jezusie Chrystusa, posłanego od Boga zgodnie z zamierzonym czasem i zapowiedziami proroczymi. I właśnie tak samo proroctwa wskazujące na czas i ...czytaj dalej

Mat. 14:1-12 (Artykuł z Watch Tower z 1898 roku)     "Z całą pilnością strzeż swego serca, bo życie ma tam swoje źródło" (Przyp. 4:23). Lekcja ta odnosi się szczególnie do Heroda i Herodiady, bardziej niż do Jana Chrzciciela. Należy pamiętać, że Jan wiernie strofował grzechy Izraela, wzywając naród do pokuty. Było to przygotowanie go na przyjęcie Mesjasza i od dawna obiecywane Królestwo Boże. Wprawdzie jego dzieło było wiernie sprawowane, wprawdzie nie było pozbawione owoców, niemniej jednak nie powiodło się ono jeśli chodzi o doprowadzanie Izraela do właściwego stanu serca, aby jako prawdziwi Izraelici zostali przygotowani na przyjęcie Jezusa jako Mesjasza. Gdyby Jan odniósł sukces, misja Jezusa do Izraela byłaby pomyślna, a wtedy zamiast odrzucenia narodu od Boskiej łaski i obalenia go w wielkim czasie ucisku, otrzymałby on dodatkowe Boskie błogosławieństwa i zająłby to miejsce, które teraz zajęte jest przez Kościół chrześcijański. Stało się jednak tak, jak się stało. Spełniły się słowa proroka: "Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, tylko resztka ocalona będzie" (Rzym. 9:27). Nie będąc gotowi, potknęli się i zostali "odłamani". Pod tym względem zauważyliśmy, że zarówno Jan, jak i Eliasz, byli typem lub ilustracją całego Kościoła Ewangelii w ciele – w jego ziemskiej karierze. Jednakże sam Jan, mimo że był lojalnym ...czytaj dalej

"Stanie się w ów dzień, iż Tyr pójdzie w zapomnienie na siedemdziesiąt lat, według miary dni jednego króla. Pod koniec siedemdziesięciu lat przydarzy się Tyrowi, jak nierządnicy z piosenki: 'Weźmij cytrę, obejdź miasto, nierządnico zapomniana! Zagraj dobrze, mnóż piosenki, ażebyś się przypomniała!'" (Izaj. 23:15,16) Proroctwo o siedemdziesięciu latach Tyru nie jest komentowane w literaturze C.T. Russella. Tak długi okres nie był wtedy brany pod rozwagę, przypuszczalnie dlatego, że wykraczał poza rok 1914. Otwarcie przez Baranka siódmej pieczęci (1967) umożliwiło zrozumienie księgi Objawienia, co w połączeniu z równoległościami chronologicznymi rzuciło światło na szczególne siedemdziesięciolecie, od roku 1914 do roku 1984, i wyczerpująco wyjaśniło znaczenie tego okresu, tak dla ludu Bożego, jak i całego chrześcijaństwa. Oczy wiary tych, którzy pomimo licznych zawodów zachowali przekonanie, że czas wtórej obecności Chrystusa został prawidłowo ustalony, są wielce błogosławione. Ci z kolei, którzy utracili wiarę w to, że świt tej obecności (1874) rozpoczął siódme tysiąclecie historii człowieka, wiek Mesjański, nie tylko sami popadli w zamieszanie, ale również swymi spekulacjami wiodą do "ciemności zewnętrznych" drugich. Obietnica Pisma Świętego, "Ścieżka prawych jest jak jasne światło, które świeci coraz jaśniej, aż nastanie pełny dzień" (Przyp. 4:18) ma szczególne zastosowanie do prowadzenia ludu Pańskiego zrozumieniem czasu w dniu drugiej obecności Chrystusa; od ...czytaj dalej

Lekcja z 4 Księgi Mojżeszowej 21:1-9 (artykuł z Watch Tower 1907 rok)     Złoty tekst: "Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny" (Jan 3:14,15). Około trzydzieści osiem lat upłynęło od wydarzeń opisanych w naszej poprzedniej lekcji do tych, które tutaj zamierzamy opisać. W tym czasie Izraelici wędrowali tu i tam po puszczy, utrzymując prawdopodobnie Kades Barne jako pewnego rodzaju centrum swego obozu, który, przy tak wielkiej liczbie ludzi, musiał rozciągać się na dość znaczny obszar kraju. W tym to czasie miał miejsce bunt Korego i jego grupy (4 Mojż. 16). Była to inna demonstracja tego samego braku wiary, która przeszkodził Izraelitom wejść do Kanaanu na początku. Gdyby Kore i jego zwolennicy uznawali Pana jako Rządcę narodu i jako głównego Nadzorcę jego spraw, zaakceptowaliby Mojżesza jako Jego przedstawiciela i nie pomyśleliby nawet o buntowaniu się przeciwko niemu i formalnemu kierownictwu, które ustanowił, wiedząc, że byłby to bunt przeciwko samemu Bogu. Nie mając jednak wiary w specjalne Boskie kierownictwo nad tym ruchem mieli oni wrażenie, że Bóg sprawuje tylko pewien ogólny nadzór, zaś Mojżesz, Aaron oraz ci, którzy z nimi przestają, uzurpują sobie autorytet. Przyjęli oni szerokie uzasadnienie, że Bóg ma ...czytaj dalej

Dziennik Haaretz z 22 sierpnia 2018 roku Autor artykułu: Philippe Bohstrom https://www.haaretz.com/amp/jewish/.premium.MAGAZINE-before-herzl-there-was-pastor-russell-a-neglected-chapter-of-zionism-1.6409303 (tłumaczenie z angielskiego)       Fotodrama Stworzenia [The Photo-drama of Creation] z użyciem zapisanego głosu i ruchomych obrazów, demonstrowana przez Charlesa Taze Russella w 1912 roku     Przed Herzlem był pastor Russell: zaniedbany rozdział Syjonizmu     Lata przed tym, jak Theodor Herzl zaproponował utworzenie państwa żydowskiego, Charles Taze Russell podróżował po świecie, organizując żydowskie masowe spotkania, poczynając od 1879 roku, w którym nakłaniał Żydów do znalezienia domu narodowego w Ziemi Izraela [Eretz Israel].   "Na świecie jest obecnie ponad dziesięć milionów Żydów, z których około trzy czwarte znajduje się w Rosji, Polsce, państwach bałkańskich i Turcji. Jeśli ruch w kierunku Palestyny ma uzyskać impuls, a taki komisja Hirscha jest w stanie mu dać, osoba z wyobraźnią jest w stanie wyobrazić sobie, że kraj podwaja lub potraja swoją żydowską populacją przed końcem naszego stulecia". - Zion's Watchtower 1892, 1 listopada, s. 329.     Charles Taze Russell     Theodor Herzl opublikował swoją broszurę "Państwo żydowskie" [Der Judenstaat] w 1896 roku, a dwa lata później zorganizował pierwszy światowy Kongres Syjonistyczny w Bazylei, w Szwajcarii. W rzeczywistości jednak pojęcie państwa żydowskiego w Palestynie krążyło w różnych kręgach europejskich i amerykańskich chrześcijan. Jednym z jego najbardziej zapalonych zwolenników był chrześcijański kaznodzieja i badacz Biblii o nazwisku Charles Taze Russell (1852-1916).     Charles ...czytaj dalej

Przypowieść naszego Pana o najmowaniu robotników do winnicy wypełnia się w czasie Jego drugiej obecności, podczas szerokiego żniwa wieku Ewangelii. Ogólne Powołanie zakończyło się w 1881 roku i od tamtego czasu trwała rotacja koron. Pan udzielił wtedy pełni światła Prawdy na czasie, aby przyśpieszyć rozwój i dojrzewanie charakterów świętych mających dopełnić komplet 144 tysięcy członków Małego Stadka. Wartość tych charakterów miały sprawdzić trudności "godziny pokuszenia", mnożące się zawody, rozterki i rozerwania. Ilustruje to wizja Apokalipsy, ukazująca brzemienną niewiastę w powodzi światła, wołającą w bólach rodzenia i ostatecznie wydającą na świat dziecię płci męskiej (Obj. 12:1,2,5). Niewiasta reprezentuje Przymierze Ofiary i lud Boży pod tym przymierzem, natomiast jej dziecię wyobraża klasę kompletnego Chrystusa, Głowę i Ciało, wyłonioną w końcu Wysokiego Powołania.   Przypowieść o najmowaniu do winnicy   Mat. 20:1-16     "(1) Albowiem królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. (2) Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy. (3) Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, (4) I rzekł do nich: Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam. (5) Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił. (6) Gdy ...czytaj dalej

Proroctwa Pisma Świętego zapowiedziały, że Zbawiciel świata narodzi się w judejskim miasteczku Betlejemie. Proroctwo o "siedemdziesięciu tygodniach" łaski dla narodu wybranego (Dan. 9:24-27) orientowało Żydów w czasie, kiedy to wspaniałe i oczekiwane przez cały naród wydarzenie nastąpi. We wskazanym miejscu i wskazanym czasie Zbawiciel się narodził, według czasu wystąpił z misją, według czasu umarł i zmartwychwstał, a pomimo to cały ten jedyny we wszechświecie epizod spotkał się z zawodem, rozczarowaniem i brakiem wiary. Jaka była tego przyczyna? Plan zbawienia ludzkości, objawiony Abrahamowi, zapowiadał: "W potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi" (Dzieje Ap. 3:25). Z Pisma Świętego wynika, że duchowym potomstwem Abrahama jest kompletny Chrystus, Jezus Chrystus, jako Głowa oraz Jego "małe stadko", Kościół, jako Jego Ciało. Wybór tego potomstwa, przyszłych "królów i kapłanów" świata (Obj. 20:6), nie byłby możliwy w warunkach przyjaznych, gdyby nie okrywała go głęboka tajemnica. Tylko powszechne niezrozumienie, wrogość świata, zaciekłość szatańska usiłująca pokrzyżować Boskie plany, zapewniły odpowiednie warunki do rozwinięcia, doświadczenia i wypróbowania wierności klasy, którą Bóg zamierzył wywyższyć do tak wielkiego dzieła i zaszczytów. W tej sytuacji, powiernikiem "tajemnicy zakrytej od wieków" mieli być wyłącznie uczestnicy wysokiego powołania, "Izraelici prawdziwi". Odkrycie tej tajemnicy przed całym światem zostało odłożone do czasu skompletowania klasy duchowego potomstwa Abrahama. ...czytaj dalej

[101]   DUCHY W WIĘZIENIU "ANIOŁOWIE, KTÓRZY NIE ZACHOWALI PIERWSZEGO SWEGO STANU"   "Synowie Boga, widząc, że córki ludzkie były piękne, brali je sobie za żony, wszystkie, jaki im się tylko podobały (...) te im one rodziły. Byli to więc owi mocarze, mający sławę w owych dawnych czasach" (1 Mojż. 6:2,4). Pismo Święte zwraca uwagę na przyszły wiek i nazywa duchowy rząd Chrystusa, który wtedy zaistnieje "nowym niebem", zaś ziemskie społeczeństwo, które wówczas zostanie zorganizowane "nową ziemią". Ale nie tylko to. Pismo Święte przedstawia nam również obecne duchowe panowanie (Szatana, "księcia tego świata"), wraz z ziemskimi instytucjami pod jego kontrolą, jako "obecny zły świat", dyspensację, czyli epokę. Ponadto jesteśmy poinformowani, że obecne zwierzchnictwo zła nie istniało zawsze, lecz że ono zostało poprzedzone przez jeszcze jedną dyspensacyą, czyli epokę, o której jest powiedziane jako o "świecie, który był" przed potopem, który również posiadał niebo, czyli duchową władzę panującą i ziemię, czyli stan ludzi podległych tej duchowej władzy. Trzy "światy", wspomniane przez Piotra (2 Piot. 3:6,7,13), wyznaczają trzy wielkie epoki czasowe. W każdej z nich, Boski plan w odniesieniu do ludzi ma wyraźny oddzielny zarys, lecz każdy z nich jest częścią jednego wielkiego planu, który, kiedy będzie kompletny, wykaże Boskiej mądrość, miłość, sprawiedliwość i moc ku zdumieniu i zachwytowi ...czytaj dalej

[74]   DUCHY ORGANIZUĄ TERAZ "KOŚCIOŁY"   Spirytyści zauważyli, że chrześcijaństwo jest popularne i że ludzie wymagają pewnej miary formalizmu aby dali się złapać. Dlatego organizują "kościoły" dla "oddawania czci" i "wysławiania" "Wszelkiego Dobra". Wszelkie Dobro jest to nazwa, którą spirytyści podstawili w miejsce Boga. Ponieważ jednak zaawansowani spirytyści nie wierzą w osobowego Boga, więc nazwa ta reprezentuje dla nich jedynie wszystkie dobre duchy, do których zaliczają Tomasza Paine, Szekspira, Judasza, Nerona, jak również Chrystusa, Konfucjusza i Buddę. W tych "kościołach" – "Spirytyści", "Teozofiści" i zwolennicy "Chrześcijańskiej Umiejętności" – wszyscy z tego samego kultu, prowadzeni są wszyscy (o czym wielu jego czcicieli nie wie) przez tego samego duchowego mistrza – Szatana. Kaznodziejami i ewangelistami są u nich na ogół kobiety, w wyraźnym kontraście (jakie by nie było tego wytłumaczenie) do postępowania prawdziwej Głowy jednego i jedynie prawdziwego Kościoła naszego Pana Jezusa, który wyznaczył dwunastu apostołów i siedemdziesięciu ewangelistów, samych tylko mężczyzn. Dzienniki zamieściły sprawozdanie z ceremonii chrztu spirytystów, przeprowadzonej przez panią Idę Whitlock z Bostonu w "Pierwszym Kościele Spirytystów" w Pittsburgu, w niedzielę 13 grudnia 1896 roku. Oto jego treść:   [75]   "Kiedy zgromadzili się rodzice i matki chrzestne dzieci, diakoni kościoła rozciągnęli długi sznur przyozdobiony kwiatami, którym obwiązali uczestników uroczystości. Pani Whitlock dała każdemu dziecku małą wiązkę ...czytaj dalej

[58]   OSTRZEŻENIE SPIRYTYSTY I SWEDENBORGANISTY   Józef Hartman wydał książkę, zawierającą 378 stron, w której opowiada o swoich doświadczeniach jako medium spirytystycznego (doprowadzony do tego nauczaniem Swedenborga), o swoim upodleniu niemal do utraty rozsądku z powodu duchowej obsesji i wreszcie ostatecznym wyzdrowieniu od stanu usidlenia jego woli. Lecz dziwna rzecz – on nadal jest twardym zwolennikiem swedenborgianizmu i spirytyzmu, chociaż tak jak inni ostrzega on każdego, aby miał się na baczności przed ich niegodziwymi sposobami działania. Biedny zwiedziony człowiek, on nadal wierzy, że są to dobre duchy.     Pan Hartman zetknął się z "planchette", drewnianym przyrządem, które przytrzymuje ołówek i chętnie porusza się pod rękami pewnych mediów, czyli "osób wrażliwych", nawet dzieci, pisząc odpowiedzi na zadawane pytania. Wziął udział w kilku seansach, z poruszanym stolikiem i stukaniem. Przekonał się, że te zjawiska nie są oszustwem, ale działaniami niewidzialnych, inteligentnych duchów. Aktywnie zainteresował się tą kwestią, starając się przekonać swoich wątpiących przyjaciół o prawdziwości tych manifestacji. Potem spróbował doświadczeń spirytystycznych wśród własnej rodziny i przyczynił się do tego, że jego mały syn stał się rysującym i piszącym medium. Ciekawość pobudziło go następnie do badania zjawiska materializacji ducha. Około tego czasu zmarła jego córka "Dolly", więc Hartman zainteresował się głęboko zjawami lub materializacjami, które twierdziły, że są ...czytaj dalej

[35]   NOWOCZESNY SPIRYTYZM I JEGO KIERUNKI   Spirytyści twierdzą, że spirytyzm jest nową ewangelią, która niedługo zrewolucjonizuje cały świat – społecznie, religijnie i politycznie. Ale jak to już widzieliśmy, spirytyzm pod różnym przebraniem długo trzymał świat w posiadaniu i w każdym klimacie wydawał złe owoce. Minęło blisko pięćdziesiąt lat od czasu, gdy pojawiły się pierwsze manifestacje stukania i poruszania stolika, w Rochester, Nowy Jork (1848) i dały początek temu, co obecnie znane jest w Stanach Zjednoczonych pod nazwą "Spirytyzmu". Zaczęło się od dziwnych hałasów w "nawiedzonym domu" i pierwszej odpowiedzi udzielonej małej dziewczynce, która zwróciła się do niewidzialnego autora tych hałasów imieniem "Old Splithoof" [Stare rozdzielone kopyto]. Ruch ten szybko stał się popularny. Sędziowie, lekarze, prawnicy i pastorzy, oraz setki tysięcy innych ludzi stali się jego gorącymi zwolennikami, aż wreszcie jego przyjaciele i jego wrogowie zgodnie twierdzili, że liczba zwolenników wynosi dziesięć milionów ludzi. Panowało przekonanie, że umarli są wciąż świadomi, a jednocześnie brak znajomości nauk Pisma Świętego na temat śmierci i jego zakazu porozumiewania się z "mediami". W tej sytuacji, przy bardzo powszechnej niewierze w istnienie złych duchów, nie jest rzeczą zaskakującą, że inteligentni mężczyźni i kobiety, upewnieni ku własnemu zadowoleniu, że nadprzyrodzone moce są wśród nich i manifestują swoją obecność stukaniem, przechylanie ...czytaj dalej

[25]   OPĘTANIE PODCZAS PIEWSZEGO PRZYJŚCIA   Za czasów naszego Pana i w początkach Kościoła metody działania tych demonów zmieniły się nieco w stosunku do tych z czasów Saula. Nigdzie w Nowym Testamencie nie czytamy o czarownicach, czarnoksiężnikach i nekromancji, ale dużo o osobach w posiadaniu diabłów [demonów] – opętanych. Najwidoczniej w całej ziemi Izraela było bardzo wielu w ten sposób opętanych. Wspomnianych jest wiele wypadków, w których sam Pan wypędzał diabły. Władza ich wypędzania była jedną z tych, które zostały udzielone dwunastu apostołom a później siedemdziesięciu uczniom rozesłanym po kraju. Tę samą władzę posiadał i wykonywał apostoł Paweł (Zobacz Łuk. 9:1; 10:11; Dzieje Ap. 13:8-11; 16:18).   [26]   Maria Magdalena, jak sobie przypominamy, była w posiadaniu siedmiu diabłów (Łuk. 8:2). Uwolniona spod ich kontroli, stała się bardzo lojalną służebnicą Pana. Wspomniany jest inny przykład, w którym cały legion duchów wziął w posiadanie jednego człowieka (Łuk. 8:30; 4:35,36,41). Nic dziwnego, że jego biedny umysł, zaatakowany i poddany działaniu legionu różnych umysłów, został doprowadzony do szaleństwa. Tego rodzaju tendencja upadłych duchów do gromadzenia się w jednej osobie wskazuje na wciąż żywe pragnienie, aby wykonywać władzę pierwotnie im udzieloną, mianowicie władzę materializowania się jako ludzie. Pozbawione tej władzy najwidoczniej mają stosunkowo rzadkie sposobności wejścia w posiadanie istot ludzkich. Jak widać ...czytaj dalej

Ilustracje dodane współcześnie   PRZEDMOWA   do wydania z 1897 roku   Konieczność wydania tej małej broszury leży w fakcie, że spirytyzm przejawia ostatnio rosnącą aktywność i spotyka się ze znacznym sukcesem w usidlaniu chrześcijan, którzy czują się niezadowoleni z ich obecnych osiągnięć oraz pragną duchowego pokarmu i lepszych podstaw dla swej wiary. Celem broszury jest wykazanie, że spirytyzm nie ma nic wspólnego z Pismem Świętym i skierowanie tych, którzy łakną i pragną prawdy do Słowa Bożego – ku radzie Najwyższego. "Radą swoją mnie poprowadzisz, a potem weźmiesz mnie do chwały" (Psa. 73:24).   UWAGA WSPÓŁCZESNA     O ile zawarta w tej broszurze przestroga przed zgubnymi skutkami spirytyzmu była tak bardzo na czasie ponad sto lat temu, to o ileż bardziej jest ona aktualna dzisiaj. Rozwój piśmiennictwa i wszelkich innych środków przekazu sprawił, że wpływ upadłych duchów został zwielokrotniony. Cały świat, zarówno pogański, jak i chrześcijański, przepełniony jest demonizmem, z jego opłakanymi dla ludzi skutkami. Autor niniejszej broszury wiązał ostateczne rozwiązanie tych upadłych duchów z końcem Wysokiego Powołania Kościoła Chrystusa, przedstawionego w księdze Objawienia jako pieczętowanie na czołach (Obj. 7:1-3). Orientacja chronologiczna ostatniej ćwierci ubiegłego wieku wykazała, że ten koniec zaistniał w roku 1977. Czterema aniołami, stojącymi na czterech węgłach ziemi, którzy trzymali symboliczne wiatry na uwięzi, był komunizm, z jego ogólnoświatową ...czytaj dalej

Boski Plan zbawienia ludzkości oparty na ofierze Jezusa Chrystusa składa się z dwóch etapów. O tych dwóch etapach mówi między innymi obietnica złożona Abrahamowi: "W potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi" (Dz. Ap. 3:25; 1 Moj. 12:3). W pierwszym etapie, obejmującym obecny wiek Ewangelii, dokonuje się wybór i wybawienie prawdziwego Kościoła, zwanego "małym stadkiem", czyli duchowego potomstwa Abrahama (ukazanego w Izaaku; Gal. 4:28; 3:16,29). W drugim etapie, czyli okresie Restytucji, ta mała garstka z naszym Panem na czele stanie się wybawicielem ziemskiego potomstwa Abrahama, Izraela, a w ślad za nim całego rodzaju ludzkiego (Rzym. 8:19). Odkąd Pan Jezus złożył w ręce Boskiej sprawiedliwości okup za Adama i jego potomstwo, "każdemu wierzącemu" została przedłożona oferta zbawienia. Ze względu na zacnych patriarchów została ona zaoferowana "najpierw Żydowi, potem i Grekowi" (Rzym. 1:16). W myśl tego Boskiego zarządzenia przedstawiciele narodu wybranego, Izraela, znajdują się na czele obu wybawionych klas, zarówno tej wybieranej w obecnym wieku, jak i tej, wybawionej w niedalekiej przyszłości. Do pierwszej klasy wybawionych, składającej się ze 144 tysięcy (Obj. 7:4; 14:1) zakwalifikowali się stosunkowo nieliczni przedstawiciele narodu wybranego, Żydzi najbardziej pobożni, nazwani "prawdziwymi Izraelitami, w których nie ma zdrady" (Jan 1:47). Ogromna większość narodu okazała się niedostatecznie wierna przymierzu zawartemu z ...czytaj dalej